Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 418

Tot na 2 uur heeft Mijm gehuild, toen een paar uur onrustig in ons bed geslapen en om 6 uur nieuwe tijd weer huilend wakker.
En toen besloot zijn broer dat hij buikpijn had en spuugde ons bed onder

En dan moet ik vandaag van 10 tot 7 repeteren.

Gefeliciteerd nog Vivi, wat tof dat ze nu alsnog loopt

Oei, LeSage, dat klinkt niet als de ideale zondag. Hopelijk leidt het spelen een beetje af.

En Sylver ik had jouw bericht expres genegeerd vanmorgen want 4 uur aan het ontbijt dat kan natuurlijk helemaal niet. Nu 100 uur later is het licht buiten, dat vind ik altijd wel helpen.

Dit was wel de laatste keer .

Ik meld me toch maar hier (ik ben een slechte meeschrijver, maar ga het écht proberen ).

Wintertijd: ik mag niet klagen, meneer werd geloof ik om 06.30/07.00 wintertijd wakker. Inmiddels ligt hij er alweer in voor een dutje.

Verder las ik op de vorige pagina nog iets over het huishouden, ik ben al blij als de kleding in ieder geval schoon is. Op de overloop staat 1 wasmand met alle schone onderbroeken en sokken van iedereen erin, en daar wordt iedere ochtend uit gegraaid :$. En 1x in de zoveel tijd, als ik tijd en zin heb, sorteer ik die wasmand wel als ze mazzel hebben
Verder is het altijd rommelig: geen vaatwasser, dus eigenlijk altijd afwas op het aanrecht, 2 pubers in huis, dus overal schoolboeken en -tassen, schoenen, sleutel, jassen, lege glazen en borden, enz.

Hier weinig last van de wintertijd, Simon sliep gewoon tot 08:15 nieuwe tijd, zoals bijna elke dag.
Hij was wel vreselijk doorgelekt

Veel herkenning qua huishouden
Probleem op dit moment is alleen ook dat ik door mijn huidige state of mind heel erg behoefte heb aan een schoon en opgeruimd huis. Dat lukt niet, dus ook daar een bepaalde mate van stress van

Gefeliciteerd voor alle jarigen!

Adrian voor je herkenning! Hoop dat je je spoedig beter voelt.

Iedereen ook bedankt voor alle lieve reacties

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 3% gewijzigd door TolstoiFan op 28-10-2018 14:00:13 ]

Tolstoi, ja dat is wel herkenbaar. Sinds de komst van de eerste werd het contact ineens veel minder met een paar kinderloze vriendinnen. En bij 1 voorheen echt goede vriendin is de vriendschap zelfs helemaal over sinds mijn zwangerschap van IJsje. Ze reageerde totaal niet blij op het nieuws dat ik zwanger was. Ik denk omdat ik heel lang had gezegd dat ik het bij eentje zou houden. Omdat ze me niet eens echt feliciteerde, vond ik dat wel wat raar. Na de geboorte van IJsje kreeg ik alleen een kaartje, verder liet ze niets horen en ze kwam niet langs. Toen ik haar vier maanden daarna bij een verjaardag zag, probeerde ik nog een gesprek op luchtige toon te beginnen. Maar ze reageerde zo lauw en afstandelijk. Toen heb ik het maar afgesloten. Tja, ik had dat van tevoren ook echt niet gedacht eigenlijk, maar zo gaat het soms kennelijk. Nu is mijn leven ook wel echt veranderd, en daardoor voel ik zelf ook niet meer altijd aansluiting met die vriendinnen. Er komen wel nieuwe vriendschappen voor in de plaats merk ik.

Hier ook een prulleke: 19 maanden, 10 kilo en 82 cm.

Hier geen vriendschappen die over zijn gegaan door Teetje, maar veel vrienden hebben ook kinderen, dat scheelt denk ik wel.

Vivi: gefeliciteerd met je peuter! Wat leuk dat ze nog is gaan lopen op de valreep van haar verjaardag!

Vraagje: op mijn werk is een Sinterklaasfeest. Een korte voorstelling, wat liedjes zingen en cadeautjes. Ik vraag me af of dit al leuk is. Mijn gevoel zegt dat ie er niks van begrijpt, maar het feestje (andere kinderen, liedjes, enz.) wel leuk vindt. Wat denken jullie?

quote:

Op zondag 28 oktober 2018 16:10 schreef Gogo83 het volgende:
Hier ook een prulleke: 19 maanden, 10 kilo en 82 cm.

Hier geen vriendschappen die over zijn gegaan door Teetje, maar veel vrienden hebben ook kinderen, dat scheelt denk ik wel.

Vivi: gefeliciteerd met je peuter! Wat leuk dat ze nog is gaan lopen op de valreep van haar verjaardag!

Vraagje: op mijn werk is een Sinterklaasfeest. Een korte voorstelling, wat liedjes zingen en cadeautjes. Ik vraag me af of dit al leuk is. Mijn gevoel zegt dat ie er niks van begrijpt, maar het feestje (andere kinderen, liedjes, enz.) wel leuk vindt. Wat denken jullie?

Gewoon doen!
Ik heb er ook onwijs leuke herinneringen aan. Wij vierden het alleen op mijn vaders werk, mijn moeder werkte in die tijd niet.

Op mijn oude werk vierden we ook altijd Sinterklaas. Helaas werk ik nu bij een té kleine werkgever (4 mensen), om het leuk te vieren, dus pakken we zelf altijd gezellig cadeautjes uit op een middagje met opa's en oma's, laat ik mijn vriendin die al jaren Zwarte Piet speelt weer een persoonlijk filmpje opnemen en gaan we dit jaar misschien voor de eerste keer naar de Pakjesboot.

Gogo, ik zou zeker gaan. Vorig jaar toen Simon nog maar 5 maanden was hebben we hem ook gewoon meegenomen naar het Sinterklaasfeest op mijn werk. Hij snapte er natuurlijk helemaal niks van, maar wel een mooie foto bij Sinterklaas en Zwarte Piet op schoot. Hij vond het kanten ding van de jurk van de Sint wel erg interessant

Franny, dat is wel verdrietig als zo'n vriendschap dan opeens over is. Ik snap dat eigenlijk nooit zo, als vrienden ben je toch blij voor elkaar en gun je elkaar het beste?
Maar helaas merken we het hier ook en word ik daar wel verdrietig van. Zelf ben ik niet zo, misschien dat het deels daardoor komt. Er gaan in die groep ook geen kinderen komen, dus ook geen meer begrip voor bv. het ritme van je kind als die al klote slaapt.

quote:

Op zondag 28 oktober 2018 16:55 schreef TolstoiFan het volgende:
Franny, dat is wel verdrietig als zo'n vriendschap dan opeens over is. Ik snap dat eigenlijk nooit zo, als vrienden ben je toch blij voor elkaar en gun je elkaar het beste?

Ik denk dat zij mij ook het beste gunt hoor, maar dat ze me gewoon niet (meer) begrijpt. Ik ben een kant op gegaan in mijn persoonlijke leven waar zij niets mee heeft en die ze denk ik niet kan volgen. Het was fijn geweest als ze dit naar mij toe had uitgesproken.

quote:

Op zondag 28 oktober 2018 16:50 schreef Rijstebuiltje het volgende:

[..]

Gewoon doen!
Ik heb er ook onwijs leuke herinneringen aan. Wij vierden het alleen op mijn vaders werk, mijn moeder werkte in die tijd niet.

Van toen je 1,5 was al? Ik heb er ook goede herinneringen aan, maar dat was vanaf 5/6 jaar.

Hier gaat alleen peuter en die vonden we er vorig jaar (toen was hij 2,5) zelfs nog te jong voor. Ze hebben er nu nog niks aan, hebben nog geen benul wie die rare man is en als er meerdere baby's en dreumesen komen gaat het een krijsfestijn worden waarmee je het feest voor de kinderen die het wel begrijpen verpest. Als je nu al gaat doe je dat voor jezelf, niet voor je kind (waar overigens ook niks mis mee is zolang je je daar maar bewust van bent, iets doen puur omdat je dat zelf wel leuk vindt is ook prima!)

Tolstoi, even een ander inzicht hierop: ik vond mensen met kinderen vroeger ook niet leuk. Vaak konden die alleen nog maar over hun kinderen praten en hadden ze geen eigen leven meer of dingen die ze meemaakten. Dat is prima als je zelf ook in die levensfase zit, maar zit je nog in een andere levensfase dan zijn die kinderen die je 'opgedrongen' worden alleen maar vervelend. Plus dat die vrienden kiezen voor jou, niet perse voor het kind dat er later bij kwam. Ik zou met ze in gesprek gaan of bewust kiezen om zonder kinderen dingen met ze te doen, en dat kan dan ook jij of je man zijn, hoeft niet altijd beiden als je liever geen oppas hebt. Plus dat het voor mensen zonder kinderen ook heel lastig is om te zien hoeveel invloed een kind heeft op alles. Dat merkte ik ook pas toen ik zelf kinderen kreeg. Zwanger was gewoon een paar maanden dik en klaar dacht ik, en baby's slapen bijna de hele dag en nacht Als ook nu al duidelijk is dat ze nooit aan kinderen zullen beginnen dan zal dat begrip ook nooit komen.

Gewoon doen!
Ik ga over 3 weken ook naar de intocht met V
Hij is dan 15 maanden, hij zal het zich niet kunnen herinneren maar dat maakt me niks uit.
Als hij op dat moment maar plezier heeft.

Hier ook een prulleke, 9,2kg en 73,5cm bij 14,5 maand.

Als het je leuk lijkt: doen! Je kunt altijd nog naar huis

Hier vieren we dit jaar nog geen sinterklaas. Hij snapt het toch niet
Mijn ouders hebben wel een cadeautje voor hem, is dat gelijk het enige dat ie krijgt

Koud he?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wie niet waagt, wie niet wint is over het algemeen ook mijn aanpak. Ga ons gewoon opgeven dus! Laat jullie tzt uiteraard weten hoe het geweest is!

quote:

Op zondag 28 oktober 2018 17:50 schreef FlyingFish het volgende:

[..]

Van toen je 1,5 was al? Ik heb er ook goede herinneringen aan, maar dat was vanaf 5/6 jaar.

Hier gaat alleen peuter en die vonden we er vorig jaar (toen was hij 2,5) zelfs nog te jong voor. Ze hebben er nu nog niks aan, hebben nog geen benul wie die rare man is en als er meerdere baby's en dreumesen komen gaat het een krijsfestijn worden waarmee je het feest voor de kinderen die het wel begrijpen verpest. Als je nu al gaat doe je dat voor jezelf, niet voor je kind (waar overigens ook niks mis mee is zolang je je daar maar bewust van bent, iets doen puur omdat je dat zelf wel leuk vindt is ook prima!)

Tolstoi, even een ander inzicht hierop: ik vond mensen met kinderen vroeger ook niet leuk. Vaak konden die alleen nog maar over hun kinderen praten en hadden ze geen eigen leven meer of dingen die ze meemaakten. Dat is prima als je zelf ook in die levensfase zit, maar zit je nog in een andere levensfase dan zijn die kinderen die je 'opgedrongen' worden alleen maar vervelend. Plus dat die vrienden kiezen voor jou, niet perse voor het kind dat er later bij kwam. Ik zou met ze in gesprek gaan of bewust kiezen om zonder kinderen dingen met ze te doen, en dat kan dan ook jij of je man zijn, hoeft niet altijd beiden als je liever geen oppas hebt. Plus dat het voor mensen zonder kinderen ook heel lastig is om te zien hoeveel invloed een kind heeft op alles. Dat merkte ik ook pas toen ik zelf kinderen kreeg. Zwanger was gewoon een paar maanden dik en klaar dacht ik, en baby's slapen bijna de hele dag en nacht Als ook nu al duidelijk is dat ze nooit aan kinderen zullen beginnen dan zal dat begrip ook nooit komen.

Ja, niet meer tot in detail, maar veel dingen herinner ik me als de dag van gisteren.

Het mooiste wat mij bij is gebleven is dat er elk jaar een kleurwedstrijd was en ik daar altijd wat moois van maakte. Mijn vader presteerde het, om die tekening te vouwen om mee te nemen. Tot ik een brief aan Sinterklaas schreef met mijn 'beklag'. Werd mijn vader ten overstaan van iedereen naar voren geroepen, waar hij even een liedje mocht zingen. Met een handje pepernootjes verliet hij weer het podium

quote:

Op maandag 29 oktober 2018 04:30 schreef Sylver_ het volgende:
Stomme wintertijd

Dat is wel heel vroeg.

Half 5 Klacht indienen bij je kind, Sylver.

Mijm loopt los nog een beetje voorzichtig, maar hij loopt nu echt stukjes in huis.

Mooi! LeSage! .

Die van mij loopt nog niet los. . Hij heeft er gewoon echt geen zin in.

Maar hier kan wel de vlag uit, want het Grote Kiezenleed is weer (voorlopig) achter de rug. IJsje is vrolijk, gaat niet meteen huilen als hij een broodje in z'n knuist heeft en die naar z'n mond brengt (zo zielig: wel willen eten, maar het toch niet kunnen wegens PIJN), en hangt niet de hele tijd tegen me aan.

Wel een voor ons nieuw fenomeen: de liters kwijl die hij verliest door dat mondgedoe. De oudste had dat helemaal niet. Ik vond het voorheen dan ook vrij stom als die kleintjes met zo'n kwijlsjaaltje rondliepen, maar raad eens wat IJsje nu heeft. . Het was of dat of drie keer per dag een droge romper/shirt aan of met een slab om rond hobbelen.

En beide kinderen waren vanochtend om 7:00 wakker. Zaterdagavond hebben we ze expres zo laat mogelijk op bed gelegd (beetje wakker gehouden met filmpjes e.d.) IJsje lag er toen pas om 20:30 in, en heeft zich vrij eenvoudig aangepast aan nieuw ritme.

Oeh sylver, dat is wel erg vroeg!

Lesage wat tof dat mijm loopt! De losse stapjes hier waren een vergissing volgens mij, daarna niet meer gezien.

Fijn dat het kiezenleed even voorbij is franny. Niet kunnen eten als je wel wil is wel erg sneu ja.

We hebben een weekje vrij en ik denk ook meteen voor het laatst in de week dat de wintertijd ingaat haha.
Helaas werd ze gisteren wakker toen ik (wat laat) naar bed ging. Denk dat ik 6 uurtjes geslapen heb in totaal. 6:30 was ze weer present en niet meer te verleiden tot slaap. Vond het toch iets te vroeg voor een vrije dag. Ze is vandaag wel naar de opvang. Voor het eerst terwijl wij vrij hebben. Vandaag een dag met moetjes, maar ga dadelijk wel even ongestoord in een warm bad liggen.

*aanhaakpoging doet*

Zo, dat was lang geleden. Hoe komen jullie aan posten toe?! Sinds peuter geen dut meer doet en J -mag dat nog wel; letter als afkorting?- als een soort duracellkonijntje het huis doorgaat, ben ik al blij dat ik even kan zitten overdag. Hij loopt nu sinds een week. Echt zo leuk om te zien, dat voorzichtige gewaggel. Verder is hij momenteel erg driftig. Gooien met vanalles als iets niet lukt en de stervende zwaan natuurlijk. Nu moet ik zeggen dat het feit dat er vier tanden en een kies doorkomen hier wel aan bijdragen. Arm kind.

LeSage wat leuk dat Mijm ook loopt!

Nu kijken of ik me aan m’n goede voornemen kan houden om mee te blijven posten/lezen

Hoi! Ik heb een dreumes!

/gaat even bijlezen

Pfffff, hoe ga je om met een dreumes die om alles wat niet snel genoeg naar zijn zin gaat of waarin hij zijn zin niet krijgt meteen een GROOT drama maakt, met huilen, dikke tranen, op de grond liggen of zich tegen je aan gooien.....

Ik probeer het in eerste instantie te negeren, maar soms is dat echt heel erg moeilijk. Vooral met maar 4 uurtjes slaap
Afleiden? Andere opvoedkundig verantwoorde oplossing??

DaD, gefeliciteerd met je dreumes!!!

O, en een lopende mijm Wat leuk!!!

Tol, ik negeer het of zeg dat hij zich niet zo moet aanstellen . Zodra hij dan weer iets anders op het oog heeft is het weer over, iets met een korte spanningsboog