[Hardlopen] #1193 Met zonder plannen voor 2019

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2018 22:56 schreef wyccie het volgende:

[..]

Wat doe je dan met gewone kleding waar je al helemaal weinig in zweet? Even wapperen of zo?

Gewoon een normaal wasprogramma, bij normale kleding vind ik het een stuk belangrijker dat het gewoon weer schoon is dan bij sportkleding waar ik na drie minuten sporten toch weer in loop te zweten enzo

Ik ben sinds gisteren terug uit Amerika en heb een gigantische jetlag, dus ga ik na twee weken maar eens een verslagje tikken van Chicago . Het is de meest bijzondere marathon geworden die ik tot nu toe gelopen heb.

Het doel voor Chicago was een paar weken geleden 3.10 totdat ik zag dat BQ bijgesteld was naar 3.05...een fikse correctie. De poging om in Rotterdam onder de 3 uur te lopen, was op niets uitgelopen. Dat zat nog steeds een beetje in mijn achterhoofd ondanks dat ik mij de laatste weken topfit voelde. Ik herstelde verrassend snel van Maastricht en UTMB OCC. Ik kon hierdoor de resteren weken heel veel kilometers maken. De laatste week voor Chicago liep ik zonder echt diep te gaan 40 minuten op de 10 kilometer. En toen begon ik er toch stiekem aan te denken om weer een poging te wagen onder de 3 uur te lopen. Dat gevoel werd de dinsdag vooraf bevestigd toen ik er moeiteloos een paar fikse versnellingen tegenaan gooide. Ik voelde mij echt sterk.

Op donderdag vloog ik naar Chicago, nog steeds met het voornemen om voor 3.05 te gaan. Ik wilde tot zaterdag wachten om te beslissen of ik alsnog de gok zou wagen, maar eigenlijk wist ik bij aankomst al dat ik ervoor zou gaan. De vooruitzichten waren gunstig voor een poging (relatief koel, een beetje regen en niet teveel wind). Ik had ook echt het gevoel dat ik aan het pieken was, veel meer dan voor Rotterdam. Ik was toen in de week van de marathon zelfs een beetje vermoeid.

Die vrijdag heb ik voor mijzelf de knoop doorgehakt. Het zou de dood of de gladiolen worden. Dit was voor mij de kans van mijn leven. Ik had echt het gevoel dat het mogelijk was. En door een goede halve marathon in maart (CPC) mocht ik in het eerste startvak starten. Dat was ook zeer gunstig.

De start was lekker vroeg (7:30) en het weer was echt perfect (helaas iets minder voor de toeschouwers). Ik begon in het startvak voor het eerst echt zenuwachtig te worden. De pacer voor 3 uur stond een paar meter voor mij en daar wilde ik enkele meters achter blijven. En toen klonk het startsignaal...

Ik was zo geconcentreerd dat ik geen startschot heb gehoord. Het vak kwam als één golf in beweging en het ging gelijk hard. Het blijft toch wel een beleving om vooraan te starten. Je hebt eigenlijk niet door dat je hard gaat, maar het gaat echt wel hard...zeker als ik het met mijn eerdere marathons vergelijk . De benen voelde gelijk ongelooflijk sterk. We knalden door de eerste tunnel en ik was gelijk helemaal aan. Ik had de pacer in het zicht en bleef daar tactisch 20 meter achter lopen. Het was namelijk erg druk rondom de 3 uur pacer. Ik schat dat er vanaf het begin toch wel veertig man met hem meeliep. Ik wilde het eerste uur toch een beetje uit het gedrang blijven. De verwachting was dat het daarna wel iets rustiger zou worden.

De eerste 5 kilometer gingen we iets te snel, want we haalden een andere pacer van 3 uur in. Ik probeerde iets in te houden maar de pacer wel in het zicht te houden. Hij was toch een klein beetje aan het jojoėn. De andere pacer riep ook dat hij te hard ging. Hij leek gelukkig na ongeveer 10 kilometer weer meer op 3 uur te gaan lopen. Ik kon toen weer aansluiten.

Ik had een duidelijk voedingsstrategie. Het eerste uur liep ik met een flesje Maurten 320. Dat was echt geweldig, want ik hoefde het eerste uur geen drinken aan te nemen. Ik kon gewoon langs de drankposten lopen toen het nog relatief druk was. Dat was een bewuste keuze, want ik wilde het eerste uur gewoon op ontspanning lopen. Het eerste uur voelde echt als een soort opvulling...bijzonder als je bedenkt dat je gewoon ergens rond de 4:15/km loopt.

Het was erg gaaf om de aanmoedigingen langs de kant te horen als we voorbij kwamen. De mensen leken echt door te hebben dat 3 uur een bijzondere grens is. Dat besef was er bij mij op dat moment nog niet echt. Ik was nog steeds helemaal geconcentreerd...loop ik nog netjes...adem ik niet te zwaar. Ik was constant aan het analyseren, want alles ging op gevoel.

Ik had voor het tweede (vanaf 1.10) en derde uur Maurten Gel 100. Ik nam strak volgens schema iedere 20 minuten een gel (3 per uur) gevolgd door een bekertje water bij iedere drankpost. Ik had de gel helaas niet echt goed kunnen testen, want die ging pas twee weken voor Chicago in de verkoop. Het was een risico, maar deze gel was minder zoet dan gels die ik eerder gebruikte. En daar werd ik juist vaak snel misselijk van. Ik had de laatste test met deze gel gedaan en toen werd ik minder snel misselijk.

De benen voelde op de helft nog steeds topfit. We kwamen in ongeveer 1.29 door. De pacer leek het juiste ritme gevonden te hebben, want ik had minder het gevoel dat hij steeds een beetje wegliep en zich daarna weer iets liet afzakken. Het was voor mij lekker makkelijk. Ik bleef er gewoon steeds een paar meter achterlopen en bemoeide mij verder niet met de rest. Er liepen nog steeds een behoorlijk aantal mensen mee al waren het er wel iets minder geworden.

We passeerden de 25 kilometer en ik voelde mij nog steeds sterk! Ik had dit punt niet zonder reden genomen. Dit was in Rotterdam namelijk het punt waarop het verval begon en ik achteraf gezien wist dat het er nooit echt in heeft gezeten om onder de 3 uur te lopen. Dat gevoel had ik nu helemaal niet! Het drong op dat moment pas echt tot mij door dat ik met iets moois bezig was. De kans van mijn leven om ooit onder de 3 uur te lopen! Ik besloot om er vol voor te gaan en de 3 uur pacer niet meer los te laten.

We kwamen in ongeveer 2.06 door op 30 kilometer en het voedingsplan leek te werken. Ik begon wel een beetje misselijk te worden maar het was nog te beheersen door gelijk na de gel een bekertje water te nemen. We liepen inmiddels met een stuk minder mensen bij de 3 uur pacer. En dat aantal werd rond de 35 kilometer eigenlijk steeds minder. De marathon was nu echt begonnen!

Het begon bij mij ook voorzichtig te piepen en te kraken al vond ik het op 37 kilometer nog relatief goed gaan. Ik liep niet meer zo netjes maar ik kon gewoon bij de pacer blijven. Het was inmiddels zo rustig dat ik er zelf naast kon gaan lopen. We liepen nog steeds een beetje sneller dan 3 uur, wat op zich goed was. Ik wilde namelijk perse voor de 3 uur pacer finishen, maar wist dat het niet gelijk een ramp zou zijn als ik er iets achter zou finishen. Het besef dat het nog steeds fout kon gaan, werd ook steeds groter. Ik zag steeds meer mensen afhaken. Het was vanaf 38 kilometer echt een slagveld geworden.

Ik weet niet wat er met mij gebeurde maar ik kreeg het ook erg zwaar. Ik liep op het tandvlees en was de laatste 3 kilometer echt aan het strijden. Dat verrekte bord met 40 kilometer kwam ook maar steeds niet . Man, wat had ik het zwaar. De laatste twee kilometer waren de zwaarste. Ik kon met moeite aanhaken maar wist dat er nog een klimmetje zou komen op ongeveer 500 meter voor de finish. Ik liep vlak voor het 41 kilometerpunt naar de pacer en gooide alles wat ik nog had in de strijd om te versnellen en hem voor te blijven. Het zag er allang niet meer netjes uit. Ik had het gevoel dat alles heen en weer zwabberde...benen van beton en tong bijna op de grond. Het ergste was nog dat ik nauwelijks sneller ging. Ik raakte zelfs een beetje in paniek toen ik even naar 4:20/km afzakte, want ik hoorde de 3 uur pacer vlak achter mij. Ik was aan het sleuren om weer richting de 4:10/km te gaan.

Het laatste stuk op 500 meter voor de finish ging iets omhoog maar het voelde alsof ik weer de Erasmusbrug over moest...alleen nu met een zak aardappelen op mijn rug. En die 3 uur pacer bleef ook maar niet weg. Ik was helemaal kapot.

En toen zag ik de klok...met nog minder dan 50 meter te gaan zag ik daar 2.58 en een beetje staan. Ik had het gewoon geflikt! Ik durfde voor het eerst na ruim 42 kilometer het gas een beetje los te laten en mij over de finish te laten rollen. Ik had het gehaald. De eerste marathon onder de 3 uur. Het was voor mij bijna niet te beseffen als ik terugkijk naar waar ik vandaan ben gekomen, maar het was echt waar.

Dit is iets wat niemand mij meer af kan pakken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Geweldig! Gefeliciteerd!

Die spoiler

Onder de drie uur

Die spoiler maakt het af.
Leuk verhaal op de vroege ochtend (zelf maar weer eens met de zaterdagochtendgroep van de club mee).

Heerlijk leesvoer, prachtig
Geweldige prestaties heb je in 2018 neergezet Devv, met Chicago als absolute kroon. Ik buig diep terwijl ik mijn pet afneem

Kippenvel Devv! Een magische grens die ik hopelijk ooit ook nog eens verbreek.. en Boston here you come!!

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 07:28 schreef Devv het volgende:
verhaal van Devv

Wow!!! Ik zat je gewoon aan te moedigen tijdens het lezen!!
Super knap gedaan!

Wow Devv met tranen in de ogen gelezen. Topprestatie!

Zo mooi, devv! Wat een mooie wedstrijd en vooral hoe geweldig hoe sterk je je voelde. En dan die ontlading als je de klok op het laatste stuk ziet en weet dat je het gaat halen.

Ik herken het van mijn sub4 van twee jaar geleden, alleen ging die helemaal per ongeluk en zonder kotsen.

En je bent inderdaad van ver gekomen. Ik kan me je beginperiode nog wel herinneren. Als een ongeleid projectiel, steeds weer blessures en doodgaan. En nu dan een Ironman en een sub3!

Ik ben trouwens begonnen om te leren borstcrawlen, dus wie weet ... maar het water vindt me niet leuk.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 11:03 schreef wyccie het volgende:
Ik ben trouwens begonnen om te leren borstcrawlen, dus wie weet ... maar het water vindt me niet leuk.

O! Ik ook! Ik dacht dat ik dat al kon, maar het moest allemaal anders

Echt geweldig gedaan Devv

Devv je moet een hardlooproman gaan schrijven gast

De tandjes Devv! Super mooi dat je het geflikt hebt! Spoiler was wel kerd op de taart van een mooi verhaal trouwens

Ik heb een vraag. Ik ben al jaren een beginnende hardloper, meer dan vijf Km staat er nog niet op mijn trainingschema.

Dit heeft onder andere te maken met astma en een chronische knieblessure maar dat allemaal geheel ter zijde,

Mijn vraag van vandaag is:
Kun je ergens aan voelen waar de overgang van aerobe naar anaerobe hartslagzone zit?

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 17:33 schreef Mickytjuh het volgende:
Ik heb een vraag. Ik ben al jaren een beginnende hardloper, meer dan vijf Km staat er nog niet op mijn trainingschema.

Dit heeft onder andere te maken met astma en een chronische knieblessure maar dat allemaal geheel ter zijde,

Mijn vraag van vandaag is:
Kun je ergens aan voelen waar de overgang van aerobe naar anaerobe hartslagzone zit?

Het is denk ik niet voelbaar. Je zal waarschijnlijk het beste met een hartslagmeter kunnen gaan lopen. Waarom wil je dat eigenlijk weten?

Mooie prestatie en verhaal Devv. Inspireerde weer een beetje om zelf op pr jacht te gaan.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 17:40 schreef TheWhiteCowboy het volgende:

[..]

Het is denk ik niet voelbaar. Je zal waarschijnlijk het beste met een hartslagmeter kunnen gaan lopen. Waarom wil je dat eigenlijk weten?

Mijn hartslagmeter geeft dat inderdaad aan maar die heeft zelf gewoon een bepaalde hartslag waarbij hij heeft besloten dat dat anaerobe zone is.

Ik wil dat weten omdat ik heb begrepen dat het beste is om 50/50 aerobe/anaerobe te trainen. Maar daarvoor moet ik wel weten bij welke hartslag dat is.

En dan kan ik wel een standaard berekening gebruiken maar dacht 'als het te voelen is is dat altijd beter om zo de hartslag vast te stellen'

Ik heb vanochtend een progressieve duurloop gedaan, 20'-20'-20', laatste blok ging gewoon gemiddeld in rond de 4.30/km.. die tijden heb ik lang niet gezien, gelukkig zitten ze nog ergens!

Daarna wel een middagdutje nodig gehad haha..

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 17:49 schreef Mickytjuh het volgende:

[..]

Mijn hartslagmeter geeft dat inderdaad aan maar die heeft zelf gewoon een bepaalde hartslag waarbij hij heeft besloten dat dat anaerobe zone is.

Ik wil dat weten omdat ik heb begrepen dat het beste is om 50/50 aerobe/anaerobe te trainen. Maar daarvoor moet ik wel weten bij welke hartslag dat is.

En dan kan ik wel een standaard berekening gebruiken maar dacht 'als het te voelen is is dat altijd beter om zo de hartslag vast te stellen'

50/50 is echt geen logische/verstandige logische verhouding. Anaerobe blokken zijn heel zwaar, dat moet niet meer dan 10-20% van je wekelijkse kilometers uitmaken, het grootste deel moet gewoon rustige duur zijn.
Als je nog niet weet wat je precieze zones zijn, wat is je 10km snelheid? Je anaerobe snelheid zal ongeveer rond dat punt liggen.

Vandaag een pr gelopen op de 15km! Een klein dorpsloopje maar daardoor niet minder leuk .
Er deden 50 mensen mee aan de 15km dus ik had van tevoren wel verwacht dat ik in de top 10 zou eindigen . Eerste kms in een klein kopgroepje gestart, al vrij snel bleven we met z'n 2en over. Benen voelde niet helemaal lekker (beetje slap) dus besloten om zo vlak mogelijk mijn eigen tempo te lopen, en dat ging best prima eigenlijk . Ondertussen liep ik wel eenzaam als tweede. Bij 10km punt liep ik onder de 40 min, dus kreeg weer wat energie om onder het uur te finishen. Laatste 2 kms in resp. 3:47 en 3:52, uiteindelijk gefinisht in 59:30, als nr2.

Leermoment : meer suikers van tevoren (banaan oid).

Al met al zeer tevreden, met name met het lange termijn doel voor ogen, de marathon!
Devv inspireert enorm wat dat betreft!!

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 18:03 schreef La_Tramposa het volgende:

[..]

50/50 is echt geen logische/verstandige logische verhouding. Anaerobe blokken zijn heel zwaar, dat moet niet meer dan 10-20% van je wekelijkse kilometers uitmaken, het grootste deel moet gewoon rustige duur zijn.
Als je nog niet weet wat je precieze zones zijn, wat is je 10km snelheid? Je anaerobe snelheid zal ongeveer rond dat punt liggen.

Ik loop max 5 K en niet aan een stuk, ben aan het opbouwen heel langzaam vanwege ingescheurd kruisbanden.


Wat bedoel je precies met 10K snelheid?

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 18:25 schreef Mickytjuh het volgende:

[..]

Ik loop max 5 K en niet aan een stuk, ben aan het opbouwen heel langzaam vanwege ingescheurd kruisbanden.


Wat bedoel je precies met 10K snelheid?

De snelheid die je op een 10 km wedstrijd zou lopen.
In jouw geval zou ik me totaal niet bezig houden met dat aėrobe en anaerobe gedoe. Denk dat als je niet meer redelijk kan praten tijdens het lopen je redelijk anaerobisch bezig bent.

Potverdomme Devv, wat een sick verhaal! Ik werd gedurende het lezen helemaal enthousiast omdat ik het gevoel me zo goed kan voorstellen

Ik ben inmiddels ontzettend zenuwachtig voor morgen. Zelfs in trainingen heb ik deze afstand nog niet gelopen en morgen moet 't gebeuren. En dan ook binnen 2 uur! Aan m'n voeding de afgelopen week heeft het niet gelegen, en ik voel me verder topfit. Het moet het moet! Argh