Niet iedereen zou zomaar een dier aan kunnen mogen schaffen

Ik heb vier katten, en als mijn budget niet toereikend is, dan eet ik zelf liever een paar dagen niet of weinig... dan dat ik mijn katten er onder laat lijden. Dus die inkomensgrens gaat niet op.

Wel raad ik de mensen aan om wel een huisdierenverzekering te nemen. Zodat een ongeval of ziekte van het huisdier opgevangen kan worden door de verzekering.

En ja, mensen die huisdieren mishandelen of verwaarlozen, zouden geen huisdieren meer mogen nemen (meestal).

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 18:09 schreef Harvest89 het volgende:
Kunnen we misschien eens stoppen met die vrijheidsbeperkingen de hele tijd.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2018 09:49 schreef Ruitertje het volgende:

[..]

Ja dat vind ik ook, maar dat kun je ook niet verzekeren. Mensen met weinig geld hebben minder te besteden aan het huisdier en kunnen ook geen belasting betalen. Iedereen kan een dierenmishandelaar zijn, hier kom je toch niet achter, maar belangrijk is dat je gewoon voldoende geld hebt voor een cursus en het onderhouden van je hond.

Gaat het ineens alleen nog maar om honden?
Sowieso, 3 van mijn katten zijn komen aanlopen (waarvan een is overleden, dierenarts heeft haar laten inslapen, wegens te veel tumoren). Wel heeft ze nog een katertje gebaard. Ze was destijds nog te jong om gesteriliseerd te worden.
En de laatste kater was van mijn overleden ouders.

Maar sowieso is het belangrijk dat je het dier niet alleen als gezelschapsdier ziet, die je af en toe even aait en wat voor voorzet. Veel belangrijker is dat je jouw dier ook leert te begrijpen, het karakter leert kennen. Alleen dan kun je alert reageren als er iets mis is, en daar snel op anticiperen.
Mijn eerste kater hield niet van mensenmenigten, maar bij een buurt BBQ ging hij ineens bij een groep mensen (waaronder mezelf) in de kring zitten. Ja leuk was dat, maar wel a-typisch.
En de dag daarna was de 1e dag dat hij lang wegbleef, daarna bleef hij helemaal weg. Na een uurtje zoeken had ik hem gevonden. Hij zat in een grote treurwilg, maar hij kwam wel direct bij me. Sprong direct op mijn schouders en zo weer naar huis. Na het eten ging hij er weer van tussen... weer naar die boom, 150 meter verder op.

Al snel kreeg ik het gevoel dat het te maken had met een vlooienallergie. Bij de dierenarts bleek ik het als snel bij het rechte eind te hebben. Na wat druppels in z'n nek (en later tabletten) kwam hij weer uit zichzelf naar huis. Daarna kon ik het voorspellen wanneer hij weer een kuur nodig had. Als meneer langere tijd op het tuinhek zat, dan was het weer tijd.

Het ergste vind ik dat zovele mensen het gedrag van hun katten (huisdieren) niet kunnen thuisbrengen.
Daar heb je geen cursus voor nodig, je moet alleen naar het karakter van jouw huisdier kijken alsof het jouw baby is.

Mijn poes bijvoorbeeld, toen die niet meer at dacht de dierenarts dat het een keelontsteking was of zoiets, natuurlijk heb ik de medicijnen die hij voorschreef genomen... maar ik voelde toen al, dat het echt foute boel was. Maar goed, hoop doet leven... maar ik voelde al dat het afgelopen zaak moest zijn, hoewel ze nog geen 4 jaar was.
Soms is het zo ongelofelijk kut gelijk te krijgen... Maar ja, ik was werkeloos en had tijd genoeg om mijn katten te bestuderen. Bij verse sneeuw volgde ik de sporen van mijn katten, om te zien waar ze allemaal kwamen. Nu leef ik in een katrijke omgeving, dus doorgaans gingen ze niet eens zo heel ver naar buiten. Maar toch...

Sowieso elke nieuwe kat die ik "kreeg" leerde ik na een week, de directe omgeving kennen. In elk geval het blokje om, om zo de geuren te herkennen in bijzijn/ bescherming van mezelf. En dat waarderen ze doorgaans, onze katten. Nog steeds lopen alle katten graag met me mee (alleen het alfa mannetje zorgt voor onrust, dus die gaat niet altijd mee).

Dus beste Ruitertje, gooi alle conventies overboord, zeker als het om katten gaat. Honden volgen van nature de pack leader... bij katten is het wat minder duidelijk, maar wel goed aan te leren. Maar vooral uit natuurlijke interesse, niet uit allerlei cursussen.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 18:09 schreef Harvest89 het volgende:
Ja want alleen arme mensen mishandelen dieren, rijke mensen zouden dat nooit doen.

Kunnen we misschien eens stoppen met die vrijheidsbeperkingen de hele tijd.
Straks mag je zelfs geen scheet meer laten zonder daar eerst een bepaalde cursus voor te moeten doen.

Het is puur ter bescherming van de dieren. En die mogen best wel eens wat meer beschermd worden tegen in verkeerde handen vallen.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2018 00:22 schreef Maharski het volgende:

[..]

Het is puur ter bescherming van de dieren. En die mogen best wel eens wat meer beschermd worden tegen in verkeerde handen vallen.

Ja, dat ben ik met je eens... maar hoe beschermen we dieren het beste? Door de laagste inkomens verbieden dieren te houden... of door veroordeelde dierenmishandelaars verbieden dieren te houden?

Is dat echt zo'n lastige keuze voor jou?

quote:

Op donderdag 11 oktober 2018 10:29 schreef Ruitertje het volgende:

[..]

Ja dit is inderdaad waar, geen overhaaste beslissingen nemen en goed nadenken over je keuze.

Als hier mensen kwamen/komen voor een cavia, ( vaak hebben ze kinderen bij zich) dan vraag ik aan de mensen/ouders of zij zin hebben om voor het diertje te zorgen. Vaak reageren ouders dan met nee het is voor het kind. Handig dat ik zelf ook een kind heb en dan uitleg dat na 3 week de lol voor het kind er wel vanaf is ( mijn dochter kijkt amper om naar de cavia's, zelfs ons loslopende konijn is geen 'dolle pret' meer, de nieuwigheid is er nu wel af) zodra ik alles aanhaal de verzorging, verantwoording vakantie en rommel dan haken soms mensen af. Huilende kinderen.
Van de serieuze mensen krijg ik nog wel eens foto's hoe het met ze gaat en/of ze hebben net als mij een kast verbouwd tot hok.

Ik denk dat meer mensen gewoon ook informatie moeten verstrekken en niet alleen de mooie dingen moeten laten zien zodat mensen weten waar ze aan beginnen