Ik ben nu dertig, en merk dat het fulltime werken en alle andere verantwoordelijkheden die bij het volwassen leven horen de nodige weerslag hebben op mij.
Het gaat nu beter dan ca. een jaar geleden, maar ik had op een gegeven moment echt hartklachten, last van mijn spieren, slaaptekort, noem maar op. Terwijl, hoewel ik best een prima baan heb, ik geen hersenchirurg ofzo ben of een andere baan heb met een bovengemiddeld hoge druk. Het is niet zo dat als ik morgen in een ravijn stort, dat het bedrijf stopt met draaien of dat mensen daar persoonlijk hinder van ondervinden.
Maar toch merk ik dat ik dus bijna altijd onrustig ben. Ik doe wel veel om het tot een minimum te beperken : Ik sport veel (10Kg afgevallen het afgelopen jaar), ik eet gezond en leef regelmatig ,drink weinig alcohol en gebruik geen drugs. Bovendien accepteer ik maar in beperkte mate uitnodigingen, evenementen, feestjes of andere verplichtingen en zorg ik ervoor dat ik minstens één keer per week een 100% lege dag heb die ik helemaal naar eigen wens kan invullen.
Toch helpt het niet. Ik ben altijd wel druk in mijn hoofd, zit in de stress omdat de tijd doortikt, terwijl ik niet eens weet waarom ik stress heb. Zoals vanmiddag ook : Heerlijk weer, geen zuchtje wind. Ik pakte even de boot om de natuur in de varen, leg hem stil in een luw hoekje in de zon en lig rustig in de zon. Alleen maar vogels, natuur. Niets aan de hand ; werk gaat goed, familie gaat goed, morgen iets leuks op de planning. Maar toch onrustig. Niet gewoon even 10 minuten met mijn ogen dicht in de zon kunnen genieten.
En zo is het de hele dag. Constant een onbestemd gevoel: héb je een dag vrij, zit je op die dag vrij in de stress omdat de tijd zo snel gaat en hij dan weer snel voorbij is, of al op te zien tegen iets van morgen/volgende week/ noem maar op.
Mijn stress level gaat ook heel snel en om niets omhoog. Als ik mijn bovenbuurvrouw hoor lopen op haar parket ofzo, meteen irritatie naar level 100. Of als ik mijn schuifpui open heb, en er komen achter elkaar 20 auto's langs op de doorgaans vrij rustige weg voor mijn woning, vooral als ze dan ook nog eens lekker het gas vol open trekken, ik ben dan echt enorm gespannen meteen/geërgerd.
Kan me goed voorstellen dat meer fokkers hier vatbaar voor zijn, hoe gaan jullie er mee om?
quote:Op zaterdag 6 oktober 2018 17:52 schreef oranjevogel1 het volgende:
Ik neem dan altijd cup-a-soup. Daar kikker je van op!
Je doet al veel goede dingen. Maar je werkbijft een grote energievreter. Je zegt dat het niet de meest drukke baan is, maar is het wel een baan die bij jou past? Kreeg je er in het begin bijv. wel energie van? Nou hoeft niet elke baan je passie te zijn, maar er moet wel een bepaalde fit zijn zodat je niet op je tandvlees doorgaat. Kan ook met het bedrijf en de cultuur te maken hebben, niet zo zeer de werkzaamheden. Hoe zie jij dat in jouw geval?
Verder weet ik dat piekeren an sich ook erger wordt als je last hebt van overspannenheid of een depressie, dus zo versterkt het elkaar.
Wat je nog niet noemt is meditatie. Ook cognitieve gedragstherapie is zeer geschikt voor dit soort klachten, als je echt idee hebt dat het iets is 'in' jou en geen externe oorzaak heeft.
Ik mail in het weekend maar daarna gaat de knop weer om en vergeet ik alles. Ookal ligt er maandag een miljoenenbeslissing te wachten. Toch een kwestie van leren ademen, gedachtentrein bewust stoppen en opnieuw starten met wat je echt aan het doen was ofzo.
Wauw, ik had dit kunnen schrijven. Vooral dat de tijd zo snel gaat en dat geërgerd zijn. Ik wilde toevallig bijna weer een topic openen met de vraag: zijn er mensen die WEL houden van de aanwezigheid van vreemde mensen om hen heen, met name mensen die idd te hard rijden en moeders met luid pratende/schreeuwende kinderen? Ik vind dat echt onverdraaglijk.quote:
Angst zit helaas een beetje vanuit mijn genen in mij, heb er al van kinds af aan mee te maken.
Ik ben nu dertig, en merk dat het fulltime werken en alle andere verantwoordelijkheden die bij het volwassen leven horen de nodige weerslag hebben op mij.
Het gaat nu beter dan ca. een jaar geleden, maar ik had op een gegeven moment echt hartklachten, last van mijn spieren, slaaptekort, noem maar op. Terwijl, hoewel ik best een prima baan heb, ik geen hersenchirurg ofzo ben of een andere baan heb met een bovengemiddeld hoge druk. Het is niet zo dat als ik morgen in een ravijn stort, dat het bedrijf stopt met draaien of dat mensen daar persoonlijk hinder van ondervinden.
Maar toch merk ik dat ik dus bijna altijd onrustig ben. Ik doe wel veel om het tot een minimum te beperken : Ik sport veel (10Kg afgevallen het afgelopen jaar), ik eet gezond en leef regelmatig ,drink weinig alcohol en gebruik geen drugs. Bovendien accepteer ik maar in beperkte mate uitnodigingen, evenementen, feestjes of andere verplichtingen en zorg ik ervoor dat ik minstens één keer per week een 100% lege dag heb die ik helemaal naar eigen wens kan invullen.
Toch helpt het niet. Ik ben altijd wel druk in mijn hoofd, zit in de stress omdat de tijd doortikt, terwijl ik niet eens weet waarom ik stress heb. Zoals vanmiddag ook : Heerlijk weer, geen zuchtje wind. Ik pakte even de boot om de natuur in de varen, leg hem stil in een luw hoekje in de zon en lig rustig in de zon. Alleen maar vogels, natuur. Niets aan de hand ; werk gaat goed, familie gaat goed, morgen iets leuks op de planning. Maar toch onrustig. Niet gewoon even 10 minuten met mijn ogen dicht in de zon kunnen genieten.
En zo is het de hele dag. Constant een onbestemd gevoel: héb je een dag vrij, zit je op die dag vrij in de stress omdat de tijd zo snel gaat en hij dan weer snel voorbij is, of al op te zien tegen iets van morgen/volgende week/ noem maar op.
Mijn stress level gaat ook heel snel en om niets omhoog. Als ik mijn bovenbuurvrouw hoor lopen op haar parket ofzo, meteen irritatie naar level 100. Of als ik mijn schuifpui open heb, en er komen achter elkaar 20 auto's langs op de doorgaans vrij rustige weg voor mijn woning, vooral als ze dan ook nog eens lekker het gas vol open trekken, ik ben dan echt enorm gespannen meteen/geërgerd.
Kan me goed voorstellen dat meer fokkers hier vatbaar voor zijn, hoe gaan jullie er mee om?
Ik ga er als volgt mee om: ik fantaseer dat ik in een derde wereldland in een krottenwijk ben geboren en na de rituele besnijdenis uitgehuwelijkt ben aan een walgelijke seksverslaafde man, voor wie ik 8 kinderen moest baren en verzorgen het huishouden doen, waarnaast ik in een sweatshop werk zonder pauzes met als bijbaan horeca prostituee en ik in een gebied woon waar er regelmatig een burgeroorlog en natuurramp is, en mijn familie dood is gegaan aan ziektes die voorkomen hadden kunnen worden, dan valt mijn eigen leven in vergelijking mee
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 06-10-2018 18:53:42 ]
Wanneer ik 'rustig' achter de pc zit, hoor ik nog de geluiden van mijn omgeving. Ik kan niet de geluiden filteren welke binnenkomen. Vaak is dat hartstikke lastig, bijvoorbeeld in gesprekken van anderen die me totaal niet boeien. Ik kan dat niet afsluiten. Ik hoor op dit moment de tv van de onderbuurvrouw, af en toe de auto's die hier over de klinkers rijden, motoren op de snelweg zo'n 100 meter verderop.quote:
Kan me goed voorstellen dat meer fokkers hier vatbaar voor zijn, hoe gaan jullie er mee om?
Wat dan rest is prioriteiten stellen en gedisciplineerd vanuit wilskracht in aller ijl concentreren op het werk dat ik wil verrichten. Bij mij gaat dat dan 50 tot 75% langzamer dan zonder geluid van buitenaf. Wanneer ik iets belangrijks moet doen, zet ik dan ook oordopjes op, of zoek ik een ruimte op waar geen mensen zijn. Vaak lukt dat niet, omdat mensen overal zijn.
Bij jouw onrust zou je kunnen stellen dat je altijd bezig zou moeten kunnen zijn. Gooi na het varen, in jouw rust in de natuur, een lijntje uit - ga vissen. Stap uit die boot, maak een wandeling en fotografeer je omgeving. Blijf bezig. Ga niet op zoek naar de rust die je denkt nodig te moeten hebben, maar de rust in het hoofd die het maakt dat jij tevreden bent.
Maar goed zelf zou ik denken dat je vroeger wat angst hebt gehad en daar helemaal naar bent gaan leven. Dus je overkomt iets naars en je durft het niet meer. Kom je er ook nooit overheen. En dan zit je op je 30ste dat je niet naar feestjes durft te gaan en blijkbaar in de zon al leip wordt na 10 minuten.
Zal nu wel te laat zijn maar denk dat je rond je 20ste beter juist wat dingen had kunnen doen waar je je niet helemaal goed bij voelt maar die wel normaal zijn, zoals feesten etc.
Misschien ben je hypersensitief trouwens? Is iets wat ik ken van southpark wat ook wel op je OP van toepassing zou kunnen zijn.
Je doet me verder wat denken aan Kees
https://www.youtube.com/results?search_query=het+beste+voor+kees
Ik heb verder wel gewoon een normaal leven hoor. Ga al vanaf mijn 15e uit, heb een grote groep vrienden, gisteren weer op stap geweest. Van die geluiden heb ik buiten mijn huis ook helemaal geen last, houd er dan ook best van om met een biertje in een drukke/sociale omgeving te zijn, vind ik ook gezellig.quote:
Tjah als je zelf al niet eens weet waarom je onrustig bent/ angst hebt etc...
Maar goed zelf zou ik denken dat je vroeger wat angst hebt gehad en daar helemaal naar bent gaan leven. Dus je overkomt iets naars en je durft het niet meer. Kom je er ook nooit overheen. En dan zit je op je 30ste dat je niet naar feestjes durft te gaan en blijkbaar in de zon al leip wordt na 10 minuten.
Zal nu wel te laat zijn maar denk dat je rond je 20ste beter juist wat dingen had kunnen doen waar je je niet helemaal goed bij voelt maar die wel normaal zijn, zoals feesten etc.
Misschien ben je hypersensitief trouwens? Is iets wat ik ken van southpark wat ook wel op je OP van toepassing zou kunnen zijn.
Je doet me verder wat denken aan Kees
https://www.youtube.com/results?search_query=het+beste+voor+kees
Alleen als ik 'last' heb van derden in mijn eigen huis, waar ik gewoon met rust gelaten wil worden, erger ik mij gigantisch snel.
Ik vrees wel een beetje dat ik mijzelf op werk de laatste tijd te veel heb laten gaan. Ik heb in oktober 2017 voor het laatst een week vakantie opgenomen. Tussendoor natuurlijk nog wel wat vrij geweest met de kerst enzo en afgelopen pasen 2 dagen vrij opgenomen, waardoor ik met de vrije dagen die precies goed vielen ook 8 dagen niet op werk hoefde te zijn.
Misschien dat ik op dat vlak gewoon niet goed genoeg voor mijzelf heb gezorgd en langer vrij had moeten nemen op werk. Er gewoon even écht drie weken uit ofzo.
Hier heb je zeker een punt.quote:Op zaterdag 6 oktober 2018 18:25 schreef -Blueberry- het volgende:
Waar zie je zoal tegenop? Wat voor gedachten heb je op je vrije dagen, wanneer je piekert?
Je doet al veel goede dingen. Maar je werkbijft een grote energievreter. Je zegt dat het niet de meest drukke baan is, maar is het wel een baan die bij jou past? Kreeg je er in het begin bijv. wel energie van? Nou hoeft niet elke baan je passie te zijn, maar er moet wel een bepaalde fit zijn zodat je niet op je tandvlees doorgaat. Kan ook met het bedrijf en de cultuur te maken hebben, niet zo zeer de werkzaamheden. Hoe zie jij dat in jouw geval?
Verder weet ik dat piekeren an sich ook erger wordt als je last hebt van overspannenheid of een depressie, dus zo versterkt het elkaar.
Wat je nog niet noemt is meditatie. Ook cognitieve gedragstherapie is zeer geschikt voor dit soort klachten, als je echt idee hebt dat het iets is 'in' jou en geen externe oorzaak heeft.
Mijn werk is niet slecht voor de sector waarin ik ben afgestudeerd. Het zal vast en zeker altijd beter kunnen, maar mijn probleem is wat dat betreft groter.
Ik heb gestudeerd en ben door mijn sociale omgeving altijd 'geleid' naar een bestaan in de financiële wereld. Kon nu eenmaal goed leren, vwo diploma, uninversitaire titel. En tja ; dan ga je nu eenmaal niet iets met je handen doen.
Terwijl ik nog steeds dagelijks jaloers kan zijn op vrienden die hovenier ofzo zijn geworden. Ben soms wel eens bang dat zo'n baan uiteindelijk de enige plek is waar ik mij écht op mijn gemak zal voelen. Zit nu op 75-80% ofzo, maar een kantoor baan zal me altijd stress op blijven leveren omdat mijn interesse niet écht ligt in de financiële wereld. Als ik op mijn werk ben, zit ik diep van binnen ook altijd een beetje mijn collega's / werk belachelijk te maken omdat die mensen het allemaal zo serieus nemen terwijl het helmaal nergens over gaat. Procedures, nieuwe pilots/projecten die dan een jaar later allemaal onafgerond in de kast belanden om plaats te maken voor nieuwe.
Allemaal omdat de mensen die de pilots opstarten alleen zichzelf maar een beetje willen profileren om promotie te maken. Al dat typische kantoor gedoe, vind het maar een beetje triest.
Dus wat dat betreft herken ik me wel in wat je schrijft, ik heb geen goede aarding op mijn werk, maar binnen de sector waarin ik nu eenmaal ben opgeleid, zit ik niet heel erg verkeerd ofzo. Kan me niet echt een functie bedenken waarin het bovenstaande nu echt heel anders zou zijn.
Zo denk ik ook wel eens, maar het werkt bij mij niet echt omdat het geen realistische vergelijking is.quote:
[..]
Wauw, ik had dit kunnen schrijven. Vooral dat de tijd zo snel gaat en dat geërgerd zijn. Ik wilde toevallig bijna weer een topic openen met de vraag: zijn er mensen die WEL houden van de aanwezigheid van vreemde mensen om hen heen, met name mensen die idd te hard rijden en moeders met luid pratende/schreeuwende kinderen? Ik vind dat echt onverdraaglijk.
Ik ga er als volgt mee om: ik fantaseer dat ik in een derde wereldland in een krottenwijk ben geboren en na de rituele besnijdenis uitgehuwelijkt ben aan een walgelijke seksverslaafde man, voor wie ik 8 kinderen moest baren en verzorgen het huishouden doen, waarnaast ik in een sweatshop werk zonder pauzes met als bijbaan horeca prostituee en ik in een gebied woon waar er regelmatig een burgeroorlog en natuurramp is, en mijn familie dood is gegaan aan ziektes die voorkomen hadden kunnen worden, dan valt mijn eigen leven in vergelijking mee
Soms voel ik me gestrest, en dan denk ik ook : Gast, er is he-le-maal niets aan de hand. Wat is er nu in de afgelopen 10 jaar voor ergs gebeurd in je leven? Vaak stress/spanning, maar nooit was het ergens voor nodig. Doe gewoon eens rustig.
Maar toch helpt het niet, het blijft terugkeren.
Ik had een baan die op zich redelijk rustig was, maar eens in de zoveel tijd kon er wel een stress-piek komen. Dan werkte mijn normale ontspanningsmethodes niet meer en dan schakelde ik over op methodes die van een wat zwaarder kaliber zijn. Voor mij werkt het bijv heel goed om me een tijdje compleet uit m'n normale routines te trekken. Wandel ik normaal gesproken altijd in het zuiden? Dan ga ik nu fietsen naar het noorden, beetje dat idee.
Je zal nooit volledig kunnen ontkomen aan stress, maar als zelfs het zwaarste geschut niet meer helpt om je in ieder geval weer een tijdje lekker te voelen tot de volgende stresspiek, dan is het tijd om hulp in te schakelen.
Mijn hoofd is altijd bezig/ onrustig.
Kan echt mega geïrriteerd raken zonder echte logische reden..nja buiten het feit dat mijn hoofd druk bezig is en mensen van 'buitenaf' met daarin storen wat nog meer chaos veroozaakt. (dit kan trouwens als gewoon zijn als iemand iets aan me vraagt, of geluid maakt want me instant irriteerd
)Ik vraag me soms af of het te maken heeft met het feit dat er zoveel 'verplichtingen' zijn in mijn dagelijks leven (smorgens bepaalde tijd opstaan, kids naar school brengen, werken, kids ophalen, koken, sportclub kids, zelf sporten, sociale verplichtingen AAARGH!)
Het lijkt me dan soms eens zo heerlijk gewoon een maand voor mezelf te hebben, geen mensen om rekening mee te houden, gewoon doen wat lekker voelt..liefst zonder internet of telefoon. Maar heel realistisch gezien vraag ik me af of dat helpt want ik heb nog steeds mijn eigen hoofd bij me
Ik kan niet eens een vrije dag doorbrengen en mijn hoofd op stil zetten.
Het gekke is dat ik verder gewoon gelukkig ben en er helemaal niks mis is met mijn leven, maar mijn hoofd is het daar gewoon niet altijd mee eens. Ow en in de herfst/ winter is het altijd erger. Dan ga ik me afvragen of ik wel genoeg doe met mijn leven enzo. Gelukkig kent mijn man me goed genoeg en weet ondertussen hoe het werkt
