Obsessieve liefde voor jaren

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 08:03 schreef Gregor1994 het volgende:
Maar had jij hetzelfde als ik dan of soort gelijk?

Ik heb een jongen twee jaar gestalkt omdat de "liefde" niet wederzijds was.
Ik dacht daarna ook een echt persoon hebben gevonden die "als enige" overeenkwam met mijn fantasieliefde dus daarom kreeg ik suïcidale gevoelens toen hij het uitmaakte. Maar uiteindelijk is bijna iedereen vervangbaar, zeker mensen die jou afwijzen, en je bent niet emotioneel afhankelijk van een ander, dat heb je jezelf wijsgemaakt.

Je bent wanhopig naar vrouwelijk aandacht. Je zet elke vrouw die jou eventjes aandacht geven meteen op een troon. Kijk eens waar die behoefte vandaan komt. Tevens werken aan je eigenwaarde. Ik vermoed dat die behoorlijk laag is en tot dusver alleen "stijgt" vanuit een superioriteitscomplex.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 15:48 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Heb echt een hekel aan mezelf, ik haat mezelf zo erg gewoon. Ook nu ik iets slechts heb gedaan, dan is het nog veel en veel erger. Dat ik denk van wat bezielt je in godsnaam, waarom heb jij dit altijd. Inmiddels met huisarts gebeld...afspraak kan pas volgende week worden gemaakt. Een vrouw kan mij onmogelijk leuk vinden, die kans schat ik op 1%. En die ene vrouw die dat wel vond heb ik het helemaal bij verneukt.

Je weet natuurlijk zelf ergens ook wel dat dat onzin is.

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 18:29 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Maar is dit niet too much allemaal? Lijkt me heel veel proberen qua dating om over iemand heen te komen of zo..kan me sowieso niet voorstellen dat überhaupt iemand mij leuk kan vinden.

Dit is natuurlijk gelul, want als je dit echt zou geloven zou je niet nog willen solliciteren bij die ene meid.

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 20:59 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

En ze zijn waarschijnlijk nooit zo geobsedeerd, kan me dat althanns niet voorstellen...

Weet niet waar ik moet beginnen, wat ik moet doen, al jaren en maanden niet meer. Nog drie maanden deze shit volhouden. Alles wat ik haar heb aangedaan zit me dwars, dat het niks is geworden en dat ik zulke fouten heb gemaakt. Ik wilde zo goed zijn voor haar, is gewoon zonde.

Begrijpelijk dat je je daar kut over voelt, maar het is gebeurt en daar kan je verder geen kut aan veranderen. Je kan wel veranderen in die zin dat je zorg draagt dat je niet weer de fout in gaat, maar dan moet je wel echt iets meer willen doen dan lekker veilig je focus op haar houden, terwijl je thuis miserabel geen kut opschiet.
Als je echt goed wil zijn, dan moet je dat ook laten zien en dan is je lijden nogal passief en weinig garantie dat je niet weer dezelfde valkuil in gaat.

Je moet beginnen met je huisarts bellen, die is het eerste aanspreekpunt dat je nu echt diep in de shit thuis zit en niet weet hoe je hier uit moet komen. Dat is degene die met je mee kan kijken richting hulp ter overbrugging tot je nieuwe psych. Wie weet zijn er ivm je wanhoop wel iets van wachttijdverkorting of medicijnen mogelijk.

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 13:44 schreef Gregor1994 het volgende:
[ afbeelding ] Op donderdag 4 oktober 2018 11:53 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Mag van mezelf niet. Ik moet binnen blijven, zodat ik me veilig voel. Buiten dan denk ik nog veel meer aan haar. Ik doe inderdaad meer de verplichte dingen, en ik merk dat mijn humeur zo klote is als wat. Al jaren kan ik snel boos worden op mensen om me heen, omdat ik haar zo diep in gedachte heb. Mijn grootste angst is denk ik dat ik daardoor van haar ook loslaat, daar heel bang voor zijn. Ik hou zo stevig aan haar vast en ik durf niet los te laten.

Maar doe je dat ook echt voor haar dan? Ik denk dat het je een schijnveiligheid biedt, maar ondertussen voel je dondersgoed dat dit niet werkt. Niet voor jou en niet voor haar.

Hoezo meen je boos te worden, vanwege haar in je gedachten? Leiden zij je af denk je? Of denk je dat zij een nobeler excuus is om die boosheid te ervaren?

Misschien moet je eens iedere dag naar het strand of anders een andere zandbak gaan, dan kun je wat je mentaal doet in de praktijk brengen. Pak los zand en probeer het in je ene vuist vast te houden. Wees je bewust van dat je niet tegen kan houden dat het door je vingers glipt en hoeveel spierspanning je gebruikt, terwijl je het niet werkt.
Pak nu eens zand en houd dat op je open handpalm naar boven. Nu kun je met minimale inspanning veel makkelijker veel meer zand vast houden. Zo is het eigenlijk ook met liefde ipv obsessie, dat je je hand open wil en kan houden..

quote:

[..]

Dat klopt het voelt heel veilig op een of andere manier. De reden waarom ik zo graag wil weten of dit liefde is maakt de uitkomst anders. Want indien het geen oprechte liefde is dan weet ik dat wat ik voelde min of meer een illusie is geweest en dat het volledig aan mij ligt, dat het allemaal irrationeel is.

Illusie lijkt me een groot woord. Kijkend naar je thuissituatie is het best begrijpelijk dat liefde ervaren en geven onderontwikkeld is bij je. Dat maakt je sterke gevoelens voor haar geen illusie, eerder onontgonnen terrein dat je in de war heeft gemaakt en nog maakt. En het probleem zit 'm ook niet zozeer in wat jij daadwerkelijk ervaart of zou moeten cq moeten ervaren, het venijn zit 'm hier in wat je ermee hebt gedaan of wil doen. Dat je wat jij ervaart als vergoelijking gebruikt om bepaald gedrag te doen en daar zit wel enige irrationaliteit.

quote:

Indien dit een soort van liefde is dan ben ik geneigd om ook te denken wat zij heeft gedaan. Als je begrijp wat ik bedoel? Ik heb het gevoel de hele tijd wat zij mij heeft aangedaan, ongeacht die mails en zo, neem ik haar nog steeds van alles kwallijk.

Ik begrijp niet helemaal wat je hier bedoelt? Als je hier bevestiging van ons zou krijgen dat het wel liefde was, dan zou je haar gedrag ook in overweging mogen nemen ofzo?

Is het überhaupt wel realistisch om te denken dat zij jou echt iets aangedaan zou hebben? Je gekwetst voelen hoeft niet bepaald gelijk te staan aan moedwillig gekwetst zijn.
Om nog maar niet te spreken over het dan enigszins ridicule idee dat iemand die jou moedwillig iets aangedaan heeft, alsnog jouw "liefde" zou moeten verdienen. Waarom zou je dat willen?

Kun je me uitleggen wat "liefde" voor verschil uit zou maken in wat je haar nu kwalijk neemt?

quote:

Het houdt niet op, alsof ik haar al niet genoeg heb aangedaan. Zo'n pijn voel ik nog. Ik vertrouwde voor het eerst iemand oprecht, nadat haar ex in beeld kwam, hield ik het niet meer en werd ik zo obsessief. Dat is nu al een paar jaar geleden. Ik kan dat beeld niet loslaten. Ook heb ik er moeite mee er steeds aan te dneken dat ze seks heeft met haar huidige vriend. Weet niet wat ik voor haar moet voelen.

Zeg je dan eigenlijk dat je haar shit hebt aangedaan in de hoop dat jij het los zou kunnen laten of bedoel je wat anders?

Wat denk je dan dat je zou moeten voelen? Wat zou je graag willen voelen?
Dat gevraagd hebbende.. Het lijkt mij verstandiger je bezig te houden met wat je wel echt voelt. Als je dingen weg probeert te stoppen kun je er immers nogal moeilijk mee om leren gaan.

quote:

[..]

Dit is het gevoel dat ik zo gewend ben, ik weet niet anders dan dit. Dat is denk ik een heel groot stuk van het probleem, zoals ik al zei ben ik al heel lang zo ''verliefd'', zo geobsedeerd. Als het haar niet is dan wel een ander, daardoor weet ik ook niet hoe een ''normaal'' persoon zich moet voelen. Ik weet gewoon niet wat voor een licht zou moeten zijn aan het eind van de tunnel. Het enige waar ik aan denk is dat ik haar zo erg mis. Iemand die hetzelfde voelde en die me begreep. Snap niet dat ik me zo gekwetst voel na alles.

Dit is wel echt een obsessie denk ik en geen verliefdheid. Bij verliefdheid zou ik meer kenmerken verwachten van waarom zij en niet de buurvrouw nou zo leuk is. Wat haar haar maakt ipv wat zij voor jou had kunnen betekenen.
Ik lees hier vooral wat jij dacht dat zij voor jou en omgekeerd betekende en dat het probleem lijkt dat je niet de bevestiging kreeg die je zo graag wilde. Klopt dat enigszins en is dat misschien een beetje de kern van deze crisis? Dat je jouw inschattingsvermogen niet meer kan of wil vertrouwen?

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 14:45 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik denk dat je zoiets wel liefde kan noemen, maar geen gezonde liefde.

Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.

Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.

Ik krijg een beetje het gevoel dat jij hier jouw agreeabilty loopt te doen, om ts en jezelf zich enigszins beter te laten voelen. Aardig bedoelt, maar ik kan me niet aan het idee onttrekken dat ts ontwijkend gedrag vertoont met die herhalende liefdesvraag en je hem daar precies mee in de kaart speelt. En dat terwijl hij er feitelijk geen kut mee opschiet, ook niet als het wel geruststellend zou werken, want dan heeft hij alleen een karig doekje voor het bloeden dat gewoon door gaat.

Je geeft een aantal pointers aan die jij hebben geholpen, maar ik mis de psychische hulp en medicijnen in je verhaal. Die hebben jou toch eerst moeten helpen voor je je weer wat meer op de buitenwereld kon richten?
Ik heb het eerder gezegd en ga het nog eens herhalen, ik denk gezien hoe erg ts in de put zit en beperkt is in zijn doen en laten hij echt met de huisarts moet gaan bellen.

Bij een gezonde liefde val je op een karakter van iemand en niet zozeer op wat die persoon voor je zou je kunnen betekenen. Ook in een gezonde relatie kunnen er onenigheden zijn en kan je ook gewoon gekwetst worden. Dan heb je ruimte om bepaalde dingen te ervaren, waarvan je weet dat het jouw ervaringen zijn en dat die niet de enige waarheid zijn. Dan kun je over en weer met je partner proberen de ontstane kloof te dichten, door elkaars ervaringen te bespreken en samen het compromis in een gedeelde waarheid te vinden.
Dus niet de afwezigheid van negatieve ervaringen en/of gevoelens, maar het daarmee om (leren) gaan lijkt me karakteristiek voor liefde. Dat je samen de wens hebt om het beste voor elkaar te proberen, in plaats van dat je streeft naar wat jij goed vindt of per se vast wil houden (denk aan die gesloten vuist waar het zand niet in vast gehouden kan worden). Ook als dat beste zou zijn dat je niet samen als partners doorgaat.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 15:48 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Heb echt een hekel aan mezelf, ik haat mezelf zo erg gewoon. Ook nu ik iets slechts heb gedaan, dan is het nog veel en veel erger. Dat ik denk van wat bezielt je in godsnaam, waarom heb jij dit altijd. Inmiddels met huisarts gebeld...afspraak kan pas volgende week worden gemaakt. Een vrouw kan mij onmogelijk leuk vinden, die kans schat ik op 1%. En die ene vrouw die dat wel vond heb ik het helemaal bij verneukt.

Super dat je de huisarts gebeld hebt Misschien is het een idee om vooraf je verhaal te mailen, zodat er voorkennis is en je niet zo makkelijk kan blijven hangen in je veilige zone van je vicieuze cirkeltje?

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 16:37 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.

Je hebt dan ook geen echte interesse gehad in haar lijkt me, maar meer in wat zij voor jou zou kunnen betekenen. Aan een kant is het dan lekker veilig te willen gaan voor zo een loyaal lijkend type, waarbij je naast zo een vermeende klootzak kans had om er beter mee bij af te steken en makkelijker kon hopen dat zij ook zo een loyaliteit naar jou zou kunnen vertonen.
En heel typisch, daar speelt je onzekerheid dan niet zo een rol in, in die zin dat je niet lijkt te willen begrijpen dat ze niet voor jou koos.

Liefde is geen gelijk oversteken, dat als jij x doet zij y moet geven. Liefde is dingen doen voor de ander, omdat je ze wil doen ongeacht wat je ervoor terug krijgt (behalve bijdragen aan haar geluk). Niet omdat je wil dat ze iets voor jou (terug) gaat doen, dan ga je echt meer richting manipuleren. Begrijpelijk dat je niet beter wist, maar nu het niet werkt en je wel enigszins bewust bent zul je wat meer op één lijn moeten gaan komen met wat je zegt en je doet..

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 17:20 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Dit is natuurlijk gelul, want als je dit echt zou geloven zou je niet nog willen solliciteren bij die ene meid.

[..]

Begrijpelijk dat je je daar kut over voelt, maar het is gebeurt en daar kan je verder geen kut aan veranderen. Je kan wel veranderen in die zin dat je zorg draagt dat je niet weer de fout in gaat, maar dan moet je wel echt iets meer willen doen dan lekker veilig je focus op haar houden, terwijl je thuis miserabel geen kut opschiet.
Als je echt goed wil zijn, dan moet je dat ook laten zien en dan is je lijden nogal passief en weinig garantie dat je niet weer dezelfde valkuil in gaat.

Je moet beginnen met je huisarts bellen, die is het eerste aanspreekpunt dat je nu echt diep in de shit thuis zit en niet weet hoe je hier uit moet komen. Dat is degene die met je mee kan kijken richting hulp ter overbrugging tot je nieuwe psych. Wie weet zijn er ivm je wanhoop wel iets van wachttijdverkorting of medicijnen mogelijk.

[..]

Maar doe je dat ook echt voor haar dan? Ik denk dat het je een schijnveiligheid biedt, maar ondertussen voel je dondersgoed dat dit niet werkt. Niet voor jou en niet voor haar.

Hoezo meen je boos te worden, vanwege haar in je gedachten? Leiden zij je af denk je? Of denk je dat zij een nobeler excuus is om die boosheid te ervaren?

Misschien moet je eens iedere dag naar het strand of anders een andere zandbak gaan, dan kun je wat je mentaal doet in de praktijk brengen. Pak los zand en probeer het in je ene vuist vast te houden. Wees je bewust van dat je niet tegen kan houden dat het door je vingers glipt en hoeveel spierspanning je gebruikt, terwijl je het niet werkt.
Pak nu eens zand en houd dat op je open handpalm naar boven. Nu kun je met minimale inspanning veel makkelijker veel meer zand vast houden. Zo is het eigenlijk ook met liefde ipv obsessie, dat je je hand open wil en kan houden..

[..]

Illusie lijkt me een groot woord. Kijkend naar je thuissituatie is het best begrijpelijk dat liefde ervaren en geven onderontwikkeld is bij je. Dat maakt je sterke gevoelens voor haar geen illusie, eerder onontgonnen terrein dat je in de war heeft gemaakt en nog maakt. En het probleem zit 'm ook niet zozeer in wat jij daadwerkelijk ervaart of zou moeten cq moeten ervaren, het venijn zit 'm hier in wat je ermee hebt gedaan of wil doen. Dat je wat jij ervaart als vergoelijking gebruikt om bepaald gedrag te doen en daar zit wel enige irrationaliteit.

[..]

Ik begrijp niet helemaal wat je hier bedoelt? Als je hier bevestiging van ons zou krijgen dat het wel liefde was, dan zou je haar gedrag ook in overweging mogen nemen ofzo?

Is het überhaupt wel realistisch om te denken dat zij jou echt iets aangedaan zou hebben? Je gekwetst voelen hoeft niet bepaald gelijk te staan aan moedwillig gekwetst zijn.
Om nog maar niet te spreken over het dan enigszins ridicule idee dat iemand die jou moedwillig iets aangedaan heeft, alsnog jouw "liefde" zou moeten verdienen. Waarom zou je dat willen?

Kun je me uitleggen wat "liefde" voor verschil uit zou maken in wat je haar nu kwalijk neemt?

[..]

Zeg je dan eigenlijk dat je haar shit hebt aangedaan in de hoop dat jij het los zou kunnen laten of bedoel je wat anders?

Wat denk je dan dat je zou moeten voelen? Wat zou je graag willen voelen?
Dat gevraagd hebbende.. Het lijkt mij verstandiger je bezig te houden met wat je wel echt voelt. Als je dingen weg probeert te stoppen kun je er immers nogal moeilijk mee om leren gaan.

[..]

Dit is wel echt een obsessie denk ik en geen verliefdheid. Bij verliefdheid zou ik meer kenmerken verwachten van waarom zij en niet de buurvrouw nou zo leuk is. Wat haar haar maakt ipv wat zij voor jou had kunnen betekenen.
Ik lees hier vooral wat jij dacht dat zij voor jou en omgekeerd betekende en dat het probleem lijkt dat je niet de bevestiging kreeg die je zo graag wilde. Klopt dat enigszins en is dat misschien een beetje de kern van deze crisis? Dat je jouw inschattingsvermogen niet meer kan of wil vertrouwen?

[..]

Ik krijg een beetje het gevoel dat jij hier jouw agreeabilty loopt te doen, om ts en jezelf zich enigszins beter te laten voelen. Aardig bedoelt, maar ik kan me niet aan het idee onttrekken dat ts ontwijkend gedrag vertoont met die herhalende liefdesvraag en je hem daar precies mee in de kaart speelt. En dat terwijl hij er feitelijk geen kut mee opschiet, ook niet als het wel geruststellend zou werken, want dan heeft hij alleen een karig doekje voor het bloeden dat gewoon door gaat.

Je geeft een aantal pointers aan die jij hebben geholpen, maar ik mis de psychische hulp en medicijnen in je verhaal. Die hebben jou toch eerst moeten helpen voor je je weer wat meer op de buitenwereld kon richten?
Ik heb het eerder gezegd en ga het nog eens herhalen, ik denk gezien hoe erg ts in de put zit en beperkt is in zijn doen en laten hij echt met de huisarts moet gaan bellen.

Bij een gezonde liefde val je op een karakter van iemand en niet zozeer op wat die persoon voor je zou je kunnen betekenen. Ook in een gezonde relatie kunnen er onenigheden zijn en kan je ook gewoon gekwetst worden. Dan heb je ruimte om bepaalde dingen te ervaren, waarvan je weet dat het jouw ervaringen zijn en dat die niet de enige waarheid zijn. Dan kun je over en weer met je partner proberen de ontstane kloof te dichten, door elkaars ervaringen te bespreken en samen het compromis in een gedeelde waarheid te vinden.
Dus niet de afwezigheid van negatieve ervaringen en/of gevoelens, maar het daarmee om (leren) gaan lijkt me karakteristiek voor liefde. Dat je samen de wens hebt om het beste voor elkaar te proberen, in plaats van dat je streeft naar wat jij goed vindt of per se vast wil houden (denk aan die gesloten vuist waar het zand niet in vast gehouden kan worden). Ook als dat beste zou zijn dat je niet samen als partners doorgaat.

Ik heb nooit gedaan wat TS heeft gedaan. Ik heb nooit iemand gestalkt en bedreigd. Mijn agreeableness heeft hier niks mee te maken.

Wat TS voelt en heeft gedaan komt door die narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb dat niet.

Ik heb wel obsessieve gevoelens gehad voor 1 meisje, maar dat heeft niets te maken met een soort idee dat ik recht op haar heb ofzo. En ik heb mijn Uiterste best gedaan om haar daar niet mee lastig te vallen, helaas waren mijn PTSS klachten soms te zwaar om geen bericht te sturen.

Ik heb er meer last van gehad dan het meisje zelf.

[ Bericht 0% gewijzigd door Keep_Walking op 05-10-2018 19:57:38 ]

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 16:37 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.

Praat je met een psyche?

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 16:37 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.

Dat ligt waarschijnlijk vooral aan je obsessieve gedrag en wanhopige, onzekere houding. Daar valt zeker aan te werken. Begin met de bron te verkennen om vervolgens met een cognitieve gedragstherapie je gedrag en gedachten te veranderen. Een realistisch beeld gaan ontwikkelen is voor jou erg belangrijk, niet langer leven in het martelende verleden en de vooroordelen die daaruit voortkomen.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 19:53 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Dat eerste en dat laatste is voor mij wel echt megastap. Dat krijg ik niet zomaar uit mijn hoofd. Ik neem mijn zus ook van alles kwalijk, hoe zij mij manipuleerde. Door dit soort dingen weet ik weer waarom ik zoveel twijfel aan mijn familie. Zovaak als kind te horen ‘niemand houdt van je’ blablabla, nota bene in de 20 same shit te horen gekregen.

Ik zeg ook nergens dat het makkelijk is, slechts dat dat de richting is die je op zou moeten gaan.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 19:53 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Dat eerste en dat laatste is voor mij wel echt megastap. Dat krijg ik niet zomaar uit mijn hoofd. Ik neem mijn zus ook van alles kwalijk, hoe zij mij manipuleerde. Door dit soort dingen weet ik weer waarom ik zoveel twijfel aan mijn familie. Zovaak als kind te horen ‘niemand houdt van je’ blablabla, nota bene in de 20 same shit te horen gekregen.

Je bent nu 24 toch? Of 23?

Tijd om al die dingen een plek te geven.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 18:43 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik heb nooit gedaan wat TS heeft gedaan. Ik heb nooit iemand gestalkt en bedreigd. Mijn agreeableness heeft hier niks mee te maken.

Voor de duidelijkheid doel ik op jouw manier van reageren op ts. Jij wil hem aan een kant gerust stellen, waar jij je denk ik ook beter door voelt en dat lijkt me nogal agreeable. Ik leg verder ook uit waarom ik denk dat hem willen bevestigen in die liefdesvraag wellicht niet zo behulpzaam en nuttig is als je hoopt.

quote:

Wat TS voelt en heeft gedaan komt door die narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb dat niet.

We zijn beide geen specialisten, dus ik ben hier ook niet om diagnoses te stellen of te bediscussieren.

quote:

Ik heb wel obsessieve gevoelens gehad voor 1 meisje, maar dat heeft niets te maken met een soort idee dat ik recht op haar heb ofzo. En ik heb mijn Uiterste best gedaan om haar daar niet mee lastig te vallen, helaas waren mijn PTSS klachten soms te zwaar om geen bericht te sturen.

Ik heb er meer last van gehad dan het meisje zelf.

Geen idee waarom je denkt dit weer uit te moeten gaan leggen. Denk dat we een miscommunicatie hebben, maar dat is verder niet relevant voor ts lijkt me dus ik laat hierbij om niet offtopic te gaan.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 20:50 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Voor de duidelijkheid doel ik op jouw manier van reageren op ts. Jij wil hem aan een kant gerust stellen, waar jij je denk ik ook beter door voelt en dat lijkt me nogal agreeable. Ik leg verder ook uit waarom ik denk dat hem willen bevestigen in die liefdesvraag wellicht niet zo behulpzaam en nuttig is als je hoopt.

[..]

We zijn beide geen specialisten, dus ik ben hier ook niet om diagnoses te stellen of te bediscussieren.

[..]

Geen idee waarom je denkt dit weer uit te moeten gaan leggen. Denk dat we een miscommunicatie hebben, maar dat is verder niet relevant voor ts lijkt me dus ik laat hierbij om niet offtopic te gaan.

Mijn excuses dan.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 18:51 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Ik ben oprecht bang om uit huis te gaan, omdat ik dan met het gevoel zit dat zij in dezelfde omgeving is. Als ik buiten ben dan denk ik de hele tijd van..okee zij is ook dichtbij of zo. Krijg het niet uit mijn hoofd.

Mag of wil je dat wel uit je hoofd krijgen? Zo ja, wat heb je zoal er aan geprobeerd te doen?
En wat zou er denk je gebeuren als je haar tegenkomt?

quote:

Vraag waarom ik boos ben: Ik heb haar in gedachte en daardoor ben ik gewoon zo boos, de pijn die ik voel van binnen en de onzekerheid.

Je typte eerder alsof zij jouw boosheid veroorzaakte, alsof je het lijdend voorwerp bent zeg maar en het je overkomt. Dan klinkt bovenstaande weer net even anders als zegt boos te zijn omdat je haar in gedachten hebt.
Als je daar niets aan probeert te doen, kan het overkomen alsof je haar in gedachten wil houden en boos en onzeker wil blijven enzo.

Wat zou je nu je prioriteit willen geven komende week als je met de huisarts praat? Wil je je focus beter leren verleggen naar iets anders dan haar en de gevoelens die jij van de gedachte aan haar krijgt? Of wil je haar misschien niet vergeten, maar wel beter om leren gaan met je gevoelens?

quote:

Ik leef amper als ik thuis ben, ik hoor mijn moeder soms gewoon niet praten. Ik fantaseer volop en denk steeds van ''hoe het ook had kunnen zijn..'', ''wat ik anders had moeten doen''. Diepe schuldgevoelens en met name het fantaseren hoe het had kunnen zijn en hoe het nog kan worden. Daarnaast heb ik nog boze gevoelens tov mijn zus, die constant tegen me zei dat ze niet van me hield en niets om me gaf en serieus nam. Ik neem haar dat echt kwalijk.

Geen wonder dat je wegvlucht in fantasieën als je thuis woont bij mensen waar je ook zulke negatieve gevoelens bij hebt en nergens anders heen gaat. Waarom zou je daar nog extra vaak in huis bij willen blijven denk je?
Levert het fantaseren jou nog iets op of doe je het bij gebrek aan alternatief?

quote:

[..]

Bedankt voor dit mooie voorbeeld. Zoals ik aangaf heb ik maar bij 1 persoon echt liefde in die zin en dat is dus bij die beste vriendin. Bij haar heb ik dat inderdaad, ik wil dat zij gewoon gelukkig is en niets meer niets minder, zonder mij, met mij...het maakt niet uit. Zolang ze maar gelukkig is. Dit heb ik nooit bij dat meisje gehad, ik kwam nooit toe aan deze fase lijkt het wel.

Dat betekent in ieder geval dat je er toe in staat bent en je dus wel bepaalde aanknopingspunten of misschien beter gezegd herkenningspunten voor een zekere vorm van liefde.
Waarom kun je deze vriendin wel op je open hand houden denk je?

quote:

[..]

Wat ik vaak had met betrekking tot het ervaren, was wanneer ik contact met haar had ik onwijs zenuwachtig werd. Ik werd controlerend, zenuwachtig, achterdochtig, wantrouwig. Vertrouwde helemaal niks, voornamelijk wanneer ik contact had met de app. Ik heb op geen enkel moment het gevoel gehad de baas te zijn over mijn emoties. Nadat zij terugging naar haar ex heb ik haar onmogelijk kunnen vertrouwen, maar ging ik toch door in plaats van los te laten.

Wat maakte je zenuwachtig toen? Wat verschilde er met bijvoorbeeld bovengenoemde vriendin dat je hier wel wilde controleren en achterdochtig was? Waarom was het erger via de app?
Waarom zoek je contact op met iemand die je niet vertrouwt? Waaraan meende je op te merken dat je je gevoelens niet de baas was? Bedoel je misschien niet meer dat je emoties zo hoog opliepen dat je je handelen niet meer de baas was?

quote:

[..]

Als het een obsessie is dan weet ik dat ik dit allemaal een soort van bedenk in mijn hoofd dat ik niet zonder haar kan en dat ik me verdomd alleen ga voelen.

Ja, dit is een obsessie en wat jij je ook in je hoofd hebt gehaald, jouw emoties zijn gewoon echt. Je alleen voelen is denk ik heel begrijpelijk, maar heel lullig gezegd ben je dat natuurlijk ook gewoon zonder dat fantasiebeeld in je hoofd. Daar kan zij niks aan doen en jij wel, maar dan moet je wel gaan werken in aan het hier en nu ipv je fantasiebeeld te replayen, terwijl je je alleen maar kutter blijft voelen.
Dat kut voelen komt natuurlijk ook niet alleen door haar afwijzing en haar afwezigheid, het komt ook door andere dingen. Dingen waarvan je rationeel gezien ook wel weet dat ze kunnen en waarvan je hebt laten zien dat je er toe in staat bent. Zoals je studie bijvoorbeeld.

Hoe dacht je vroeger over je studie? Had je ook gedacht zover te komen, laat staan een kansje te maken op naar Columbia gaan?
Hoe voel je je als je met je studie bezig bent?

quote:

Ik heb oprecht het gevoel, en dit meen ik, dat ik zonder haar doodga. Dat is wat ik diep van binnen voel als je het echt wil weten. Als zij er niet is dan is er niemand. ZIj was oprecht de enige ooit in mijn leven die loyaal was qua gevoel.

Ik denk dat je huisarts dit ook echt wil weten, moet weten zelfs.

Bot gezegd gaan we allemaal dood, dat is een fact of life en niet iets waar zij een hand in heeft.
Dat gezegd hebbende, ik kan me wel voorstellen dat als dit fantasiebeeld het enige is waar je nog "iets" uit haalt, je zo een gevoel krijgt.
Maar, wat schiet je ermee op als je echt dood zou gaan? Zou je je zus geen ongelijk willen geven? Zou je die meid stiekem een schuldgevoel aan willen doen? Of juist de rust dat je zeker weet dat je haar niets meer aan zou kunnen doen vanuit je verdriet?

En als je eerder juist beschrijft dat je wantrouwt, wat maakt dan toch dat gevoel van loyaliteit ontstaan? Waar meende je dat aan op te kunnen merken? En waarom was dat niet genoeg om je hand te kunnen openen?

quote:

Als...Als ik haar had overwonnen dan zou ze dat gevoel voor altijd blijven hebben..en ik heb gefaald, keihard ook. Daarvan heb ik spijt. Daardoor denk ik van...er is niemand op deze wereld die mij hetzelfde gevoel kan brengen. Echt waar, dat denk ik echt. Dit heeft er mee te maken dat ik altijd al ben afgewezen door mensen uit mijn omgeving en ook vrouwen, de hoop heb ik opgegeven daarin.

Nee, dit is echt onrealistisch om zo te denken. Niet omdat jij een falende lul zou zijn, maar omdat er in het (gevoels)leven nu eenmaal geen garanties zijn. Niet alleen zij had zonder enige aanleiding dat gevoel niet meer kunnen hebben, ook jij hebt geen enkele zekerheid dat jij voor altijd zo een gevoel voor haar zou kunnen houden. En dat is, heus waar, normaal en ok. Dat klinkt misschien als slecht nieuws, tot je bedenkt dat het goed nieuws is als je het doortrekt naar je negatieve gevoelens. Die kunnen namelijk ook minder worden.

quote:

Ik red het gewoon niet zonder haar, zonder dit gevoel heb ik simpweg niets meer. Er is niemand die nog van mij houdt of wat dan ook. Als ik haar loslaat dan is het over, zij was degene die zo lief was en me snapte.

Natuurlijk kun je wel zonder haar, dat heb je allang bewezen. Voor haar had je een leven en "na" haar blijk je ondanks rot gevoelens toch in staat om je studie aardig vol te houden. Dat je nu denkt niet zonder haar te willen is echt iets anders dan kunnen.
Je houdt niet haar vast in je hoofd, maar jouw fantasie (als dat losse zand in je vuist). Voor de liefde die er is of was voor zover aanwezig (geweest), maakt die fantasie in je praktijk verdomd weinig verschil. Je voelt je kennelijk niet geliefder.

En hoe zit het dan je met je beste vriendin. Is zij niet lief voor je? Snapt zij jou niet? Denk je niet dat zij enigszins om je geeft?
Wat maakt dan dat je haar sowieso het beste gunt? Wat is jouw definitie van jullie vriendschap?

quote:

Ik wil weten of het obsessie is of liefde , als het liefde is dan is hetgeen wat ik heb liefdesverdriet en zou het toch moeten overgaan vanzelf? Obsessie gaan namelijk niet over, en ik heb het gevoel dat ik het laatste heb, maar dan kan ik nog niet plaatsen waarom ik zo'n speciale band met haar deelde.

Dat iemand speciaal voor jou is, hoeft niet te veranderen toch? Je kan nog steeds speciale gevoelens koesteren voor mensen die niet meer in je leven zijn. Een sterfgeval of iets dergelijks maakt ook niet minder speciaal wat er was. Misschien maakt het zelfs specialer, omdat je nu bewust bent van dat het niet meer tastbaar is en het daarom op extra op waarde weet te schatten. Omdat je de kwetsbaarheid er van zo inziet en in jouw geval wellicht ook hoe bijzonder het is als iemand zonder jouw manipulaties ervoor kiest om met je om te gaan. Zou dat niet een mooie motivatie kunnen zijn om niet te willen manipuleren? Dat als ze kiezen om met je om te gaan, ze dat doen omdat ze dat willen in plaats van dat jij diep in je hart weet dat het niet oprecht is omdat jij ingregrepen hebt?

Ik denk dat er bij jou meer speelt en je beter niet vast houd aan dat waar je nu in zit vanzelf over gaat, zonder dat jij daar actief iets aan bij hoeft dragen.
Denk je niet dat je je beter zou voelen als je zelf iets beter hiermee om hebt leren gaan ipv dat het plotsklaps verdwenen is? Hoe zou je anders echt kunnen leren voelen dat jij in control bent, als je niet hebt geoefend?

quote:

Over de vraag van het kwetsen: Ze heeft me afgewezen en dat had ik nooit verwacht, dat is wat ik bedoel. Voelde me zo rot daarover, omdat ik het bij haar nooit had verwacht. Daarnaast omdat ze zo snel aan het daten was geslagen met iemand dat ik mezelf echt haatte...ik deed zoveel moeite en ze had altijd vertrouwensissues en opeens zo'n jongen die voorbij komt waarmee ze direct kan daten. Dat brak me van binnen, kreeg het gevoel dat ik niets voor haar betekende. Dat ik zo makkelijk, waarvoor ik ook vreesde, iemand ben waar je overheen komt.

Dat impliceert dat ze wel verliefd op je zou zijn geweest, als je denkt dat ze over je heen is gekomen. Maar is dat niet gewoon wishful thinking?
Waarom geloofde je ondanks je gebrekkige eigenwaarde wel heilig erin dat ze jou niet af zou wijzen? Waarom dacht je voor haar wel goed genoeg te zijn ineens, terwijl je nu niets meer daarvan lijkt te ervaren? Waar zijn die goede punten van jou dan gebleven?
Begrijpelijk dat zoiets rot voelt overigens, maar er waarom vond je destijds niet dat ze gelijk had om je af te wijzen? Was jij niet degene die haar of dit liever gezegd wantrouwde? Was jij niet degene die niet op haar mening en haar gevoel vertrouwde en moest gaan manipuleren?
Kun je meer van een ander verwachten dan van jezelf?

Diepe genegenheid is wellicht niet wat je zocht in de eerste plaats, maar het is een ander soort liefde. Eentje die je ook zou kunnen ervaren zonder liefdesrelatie en die bij zou kunnen dragen aan de basis waarmee ze wel date-klaar kon worden, alleen dan met een ander. Is jouw moeite dan niets waard dat ze geluk durft te zoeken bij een ander? Moet zij maar geen risico lopen om met jou in een zelfde soort safe zone te blijven? Hoe zou je dat als liefde kunnen verklaren?

quote:

[..]

Nee dat niet, ik probeer te zeggen dat ik haar al zoveel heb aangedaan en nog steeds met verwijtende gevoelens zit. Dat ik bij mezelf denk seriously, na alles wat je hebt gedaan bij haar, haar zo verraden en gekwetst voel je je nog zo het recht om haar dingen te verwijten...

Je hebt haar meer dan genoeg aangedaan ja, maar dat heft niet automagisch jouw gevoelens op zoals je merkt en dat is niet bepaald ongewoon. In tegenstelling tot je daden, die je als het goed is wel in de hand hebt en op z'n minst probeert te houden, kun je gevoelens niet zo makkelijk wegstoppen. Sterker nog, soms is er tegen vechten alleen maar contra-productief. Slurpt energie en door het weg te blijven stoppen, gooi je het er niet op een constructieve manier uit en leer je er ook niet mee om gaan.
Jouw emoties en hoe je dingen ervaart (perceptie) hoeven ook niet zo ter discussie te staan in principe. Tenminste, zolang jij ze als zodanig ziet en gebruikt als het ware. Doe je dat niet en wil je een ander ze opdringen, ja dan kun je moeilijk verwachten dat mensen ook als hun waarheid aannemen. Zeker niet als jij daarbij weinig oog hebt voor hun waarheid en dan mis je het naar elkaar toe groeien voor een gezamenlijke waarheid zeg maar.

quote:

Ik denk dat ik helemaal niets zou moeten voelen meer en dat is ook wat ik wil. Dat zij uit mijn hoofd is en ik er vrede mee heb, maar dat heb ik niet. Zij spookt door mijn hoofd, mijn leven, alles draait om haar. Zij staat centraal in mijn leven en ik zou alles voor haar doen, zodat ze terugkomt in mijn leven.

Behalve haar laten zijn wie ze is en wil zijn en dat is verliefd zijn op een ander. Dan heb je niet alles voor haar over toch? Of zou je genoeg van haar en jezelf kunnen houden dat je haar geluk gunt en kan toekijken hoe ze gelukkig is zonder in een relatie met jou te zitten?

Bedoel je met niks voelen als in niks voelen met betrekking tot haar? Of voelen in het algemeen?
Naar vrede ermee hebben streven lijkt me een mooi doel om aan te werken, maar dan zal je behandelaar wel moeten weten of je van alle gevoelens af wil of vooral die met betrekking tot haar..

quote:

[..]

Kan heel goed kloppen. Het is inderdaad die bevestiging enerzijds. Anderzijds speelt onwijs mee dat ik aan het begin van onze ontmoeting deze gevoelens niet had, pas nadat haar ex op de voorgrond kwam kreeg ik deze gevoelens. Wat haar anders maakt dan ieder ander? Onze diepe band die we deelden, dat ik haar aanvoelde, dat ze zo lief was en loyaal. Maar ik kon haar nooit vertrouwen met dat hele ex gebeuren en raakte daardoor helemaal van 't pad.

Was dat puur omdat het deze ex was of gewoon iemand die ook zo een invloed op haar uit kon en daadwerkelijk uit oefende?
Wat vond je lief en loyaal? Waarom durfde je niet te vertrouwen op jullie band en haar loyaliteit? Waarom mailde je bijvoorbeeld niet de ex in plaats van haar als hij zogenaamd de boosdoener was?

quote:

[..]

En op dit punt twijfel ik dan ook. Dat ik ergens ook denk, ondanks de band die wij deelden, leek ik inderdaad alleen interesse te hebben in wat zij voor mij kon betekenen. Dat zij me kon helpen mijn onzekerheden te overwinnen en mijn pijn te verzachten.

Een band kun je op meerdere manieren invullen natuurlijk en dat hoeft niet per se hetzelfde of exact gelijk te zijn. Kijk maar hoe mensen hun idolen kunnen idealiseren vanaf zo een afstand. Hoeveel mensen hebben wel niet steun aan liedjes van hun favoriete artiesten? De steun die je ervaart devalueert niet omdat de artiest omgekeerd jouw naam of jouw karakter niet kent. Er zijn ook artiesten die aangeven zich gesteund te voelen door al hun fans, daarvoor hoeven ze ook niet iedereen te kennen om dat toch zo te kunnen ervaren. Of dat nou een miljoenen verkopende artiest is of tante Betsy die voor 1,5 paardenkop in de kroeg op de hoek bij 2 mensen een traantje weg kan laten pinken. Het is allemaal waardevol.

Ik ben blij om te zien dat je schrijft dat jij denkt dat zij jou kon helpen om je onzekerheden te overwinnen. Dat impliceert dat je ergens ook wel weet dat het iets is wat jij zelf moet doen en ook zou kunnen doen. Hoe kon zij helpen jouw onzekerheden te overwinnen denk je?

quote:

Ik was in haar geinteresseerd, maar overdreven geintresseerd denk ik dan. Ik zag haar meer als een soort van fantasie, wellicht dat ik daardoor ook die nare dingen heb kunnen doen. Ik zag haar niet meer als een mens...heel eng. Voor mij was het zo dat zij me zou geven wat ik zocht, heeling van mijn hart...Daar staat tegenover dat toen haar ex niet in beeld was, dat ik dit gevoel niet had, of onbewust dacht niet te hebben. Op het moment dat haar ex in het spel kwam kon ik het niet meer aan, ik was het spuugzat dat ook zij mij toch pijn zou doen. Dat ik dacht van zie je wel je bent weer niets waard, want anders doet iemand dat niet bij je.

Zoals ik al eerder schreef, ook in de liefde en ook door goede mensen kun je gewoon gekwetst worden. Iedereen, tenzij je echt geen gevoel hebt, wordt gekwetst. Soms is dat helemaal terecht, omdat een ander over de schreef ging. Soms ook niet, maar dan is dat gevoel er toch, ondanks de beste intenties van de ander.
Het is dus zaak dat je hier beter mee om leert gaan, omdat niemand hieraan ontkomt. Het wordt wel makkelijker als je je eigen struggles als zodanig kan herkennen, omdat het je kan helpen in het beoordelen van een situatie. Iemand die jou expres iets aan wil doen is natuurlijk niet zo betrouwbaar als dat iemand met de beste intenties dat wel zou kunnen zijn. In beide situaties pijn, maar toch verschillen ze.
Omgekeerd zijn er ook mensen die jou zo beoordelen. Als mensen jou, jouw verleden en jouw intenties niet kennen, dan blijven ze bij twijfel vaker op afstand. Onbekend maakt onbemind is niet voor niks een spreekwoord en hoeft dus helemaal geen waarde-oordeel te zijn. Het kan ook angst van de ander zijn dat die afstand er is. K_W en geeninspiratie geven ook aan dat er meer mensen zijn waar een en ander bij speelt.
In therapie kun je hopelijk rationeler om leren gaan met je emoties, zodat je niet alles waar je afwijzing ervaart ook als daadwerkelijke afwijzing beoordeeld. Dat betekent niet dat je meteen je hele opgebouwde muur moet laten afbrokkelen, maar dat je samen met een professional beter kunt gaan kijken hoe jij je beoordelingsproces kan leren herzien om van daaruit je grenzen beter te leren bepalen.
Want een gedeelte van jouw pijn lijkt ook te zitten in dat je gevoelsmatig eigenlijk te ver bent gegaan zonder rendement te vangen. Klopt dat? Denk je dat je minder pijn had gehad als je minder moeite had gedaan en je minder kwetsbaar had opgesteld?

Iemand ontmenselijken kan het makkelijker maken om ze iets aan te doen ja. In dat opzicht is het misschien ook wel echt iets om nog eens goed aan te kaarten bij je behandelaar, want het was dus eerder het punt waar je controle meende te verliezen en je door je pijn en wanhoop je meende af te moeten reageren. Iets waarvan ik mag hopen dat je dat nu wil voorkomen en waarvoor je extra aandacht nodig hebt in een behandeling.

quote:

Trouwens echt bedankt. Jij weet altijd zo fucking veel, je hebt me meer geholpen dan mijn psychiater...

Graag gedaan, al gebied eerlijkheid mij wel te zeggen dat ik hoop dat je er echt wat aan hebt en ik geen karig bezigheistherapiedoekje voor het bloeden ben wiens ego je nu probeert te strelen

Ik denk niet dat het is dat ik nou zoveel weet, maar dat het een combinatie van factoren is waardoor jij hier makkelijker en beter communiceert dan wanneer jij tegenover een behandelaar zit. Daarom vroeg ik eerder ook naar in hoeverre je aan had gekaart dat het jou vooralsnog niet voldoende hielp. Kan me voorstellen dat het in een krap uurtje tegenover zo iemand makkelijker kan zijn om soort van passief mee te gaan in hun werkwijze, maar vergeet niet dat een behandelaar daar voor jou zit en niet omgekeerd. Het zijn ook geen dj's waar je verzoeknummers aan dient te vragen als het goed is, maar je moet wel aangeven op welke muzieksoort je het lekkerste danst zullen we maar zeggen.

Anyway, ik dank je voor je vertrouwen en openheid en wens je voor nu een goede nachtrust toe.

quote:

Op zondag 7 oktober 2018 10:39 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Ik wil het niet uit mijn hoofd krijgen inderdaad, want ik heb niets geprobeerd. Ik ben heel angstig geworden. En als ik haar zou tegenkomen? Ik denk stilte, ik zou niets kunnen zeggen.

Wat geeft dan die angst voor haar tegen komen? Ben je zo bang voor dat je niks tegen haar zou kunnen zeggen, dat je je leven ervoor on hold zet?
Door verder niks meer te ondernemen geef je jezelf ook weinig praatmateriaal. Niet alleen over koetjes en kalfjes, maar ook over de diepere dingen zoals wat je met je bewustwording en berouw doet om te voorkomen dat je haar of een ander nog eens zoiets zou flikken. Hoe kun jij je dan beter gaan leren voelen over jezelf?

quote:

[..]

Ik ben boos op mezelf dat ik haar in gedachte heb en nog steeds boos of zo om die afwijzing. Maar eerlijk gezegd heb ik die afwijzing zelf veroorzaakt door zo te gaan controleren en manipuleren. Dat vind ik echt erg, dat ik dat niet heb kunnen inzien. Achter denk ik...al die gaten, al die keren dat ze contact met me opzocht. Dat waren allemaal tekenen dat ze lief wilde hebben, en die gedachte, dat zij dat wilde en dat ik die advance afwees. Dat zit mij echt dwars.

Begrijpelijk dat dat kut voelt ja. Maar juist die boos- en gekwetstheid die tot die controle en manipulaties leidde, houdt je nu moedwillig vast. Hoe getuigt dat van nu wel inzien dan? Zou je beter de daad bij het inzicht kunnen voegen, zodat jij je en beter voelt en ook beter kan doen.

quote:

[..]

Fantaseren levert soms een opluchting op zeg maar. Want wanneer ik fantaseer dan kan ik alles een ander eind geven...weg van de pijn. En dan doen alsof ik de fouten in het verleden nooit heb gemaakt. Ik heb nooit geweten wat liefde in vredesnaam betekent, voor mij is het de ander claimen en vastzetten indien er wantrouwen ontstaat. Ik vertrouwde haar in de eerste maanden, nadat haar ex kwam was dat opeens compleet kapot en begon ik alles te controleren.

Misschien kun je een begin maken met een ander soort fantasie? Eentje waarin je een nieuw iemand leert kennen en je met een schone lei start. Waarin jij je bewust bent van wat je in tegenwoordige tijd ervaart en doet. Dat je in plaats van passief het verleden herkauwen, je nu actief een beeld gaat vorming van hoe jij het in de toekomst beter zou willen doen.
Dat geeft allicht een betere leidraad om weer ergens naar toe kunnen werken, terwijl je voor jezelf ook het nodige zelfonderzoek kan doen. Bijvoorbeeld naar hoe je denkt meer vertrouwen op te kunnen bouwen.

quote:

[..]

Ik vertrouw niet snel en zij heeft mijn vertrouwen gewonnen, zij heeft mij doen inzien dat ik mezelf kan zijn zonder te worden afgewezen. Mij nooit het gevoel gegeven dat er een ander boven mij zou staan. Dus bv als ik met haar zou afspreken en ze zegt ''nee sorry vandaag kan ik niet'', maar ik zou haar later toch zien met vrienden. Dan is dat een steek door mijn hart en wantrouw ik gelijk.

Kijk, dat lijkt me nou iets waar je best meer aandacht aan zou mogen besteden. Ten eerste omdat het een bevestiging is dat het mogelijk is en het zonde zou zijn als het ondergesneeuwd raakt. Ten tweede omdat het inzicht geeft in hoe bepaalde positieve gevoelens en daarmee vertrouwen bij jou tot stand lijken te komen. Zie dat als een soort bouwblokken, waarmee je naast je zelfvertrouwen op kan bouwen ook situaties mee kan helpen te bouwen zodat je steviger en realistischer in je schoenen staat.

Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat het me opvalt hoe je een en ander verwoord. Je plaatst jezelf als lijdend voorwerp, waarbij zij degene lijkt te zijn geweest die bij jou iets kwam doen. Zij won je vertrouwen, zij zus zij zo.
Probeer in je fantaseren dat wat anders aan te pakken en maak jezelf actief door het te verwoorden als ik wil, ik doe, ik durf, etc. Zo benadruk je meer jouw aandeel en kun je beter dichterbij jezelf blijven. Iets wat moeilijker is als je jezelf een reactieve rol toebedeelt, door het van de ander af te laten hangen omdat die zus of zo deed.

quote:

Met ''liefde'' stelde ik me nog kwetsbaarder op en precies dezelfde situatie ontstond toen ik haar zag met haar ex. Daardoor was ik overtuigd dat echt niemand van mij kon houden. Waarom zou ze dat immers doen. Ze bood haar excuses aan, maar nadien niet meer gelukt haar te vertrouwen. Vertrouwen was geschaad en ik kon het niet vergeven. Het bevestigde maar weer eens dat iemand mij niet leuk genoeg kon vinden. Dat is de reden dat ik ging controleren. Er was geen reden. Ik kan zweren dat ik zonder haar ex nooit zou controleren of obsessief zou doen. We hadden immers al gewoon contact en ik vertrouwde haar, dus er was niets aan de hand. Pas toen ze terug ging naar haar ex, terwijl ze 100x had aangegeven dat niet te doen, en ook nog hem verkoos om boven mij af te spreken. Toen begon alles.

Hier zie ik een paar fikse discrepanties. Aan een kant beweer je dat het in jou zit (en dat je daarom niet gelooft dat iemand echt voor jou zou kunnen gaan), dat je nog niet voldoende controle had en dat er voor deze meid ook al een en ander speelde. Eerder gaf je ook al aan dat je een sterk wantrouwen hebt. Maar dan beweer je hier dat alles pas begon toen die ex op de proppen kwam? Je controleverlies ja, maar "het" heeft een fiks langere aanloop zo te zien.
Denk nou niet omg, dit is te groot om te tackelen, want juist die langere aanloop kan je door nog eens degelijk te onderzoeken helpen leren dit beter te controleren. Dan moeten we het echt wel nog eens anders gaan bekijken.

Als je denkt dat niemand van je zou kunnen houden, dan ligt dat niet alleen aan die ex die toen pas zichtbaar werd. Hij gaf jouw angst denk ik meer een gezicht en in eerste instantie is het makkelijker om bozer op hem te zijn dan op haar, als je nog hoop wilde houden op haar "terug winnen". Juist omdat die angst zo diep bij je zit, überhaupt voor zij en laat staan haar ex op de proppen kwamen, is het dan niet zo raar dat je er niet alleen met haar excuus bovenop kon komen. Want als je überhaupt niet kon geloven dat iemand van je kon houden, dan ligt dat niet aan haar. Zij kan dat dan ook niet voor jou fixen.
En jij kan het niet bij jezelf leren fixen zolang jij vol blijft houden dat het heus echt waar alleen aan het op de proppen komen van die ex zou hebben gelegen. Ook niet omdat zij actief bepaalde keuzes heeft gemaakt en geen willoos slachtoffer is van die ex. Dat zal best pijnlijk zijn om te moeten erkennen, dat het echt haar keuzes waren. Niet alleen omdat zij niet voor jou koos, maar ook omdat het dan niet die ex was die haar manipuleerde tot die acties. En dat jouw manipulaties dus ook geen reactie waren op zijn gedrag.
Om nog maar niet te spreken van het knagende gevoel wat je over had gehouden aan als die manipulaties wel hadden gewerkt. Want dan blijf je bezig, omdat je weet dat ze a. niet oprecht is en b. dus ook door anderen gemanipuleerd kan worden.

Waarom meende je dan toch te moeten gaan controleren? Je was er toch zo overtuigd van dat ze niet van je kon houden, dus bewijs dat het echt niet zo was meende je al te hebben. Waarom koos je er toen niet voor om in je huis te blijven uit angst om hen tegen te komen?

En waarom denk je dat het alleen zo gelopen is vanwege die ex? Waarom denk je dat jij en je minderwaardigheidscomplex geen last zouden hebben van wanneer zij gewoon met een andere gozer had afgesproken?
Hoe had je dan wel het vertrouwen kunnen hebben èn houden denk je?

Wat zou jij bij jezelf willen veranderen dat jij het wel waard bent om van gehouden te worden? Wat zijn je sterke punten die je wel te bieden hebt?
Dat zijn dingen waardoor je een ander op z'n minst beter zou kunnen leren begrijpen dat ze gevoelens kan hebben voor jou. Doorgaans legt dat een betere basis voor vertrouwen dan een paar woordjes zoals excuus van een ander.
Zeker als de pijn 'm zit in bepaalde handelingen en niet zozeer in het tonen van berouw (wat een sorry doorgaans is of zou moeten zijn), waar je sowieso nogal je twijfels over had als je haar of überhaupt iemand wilde geloven op dat gebied. Dan werk je niet actief aan vergeven en weer vertrouwen opbouwen.

quote:

En waarom ik toch contact zocht? Omdat ik, nadat ze terug ging naar haar ex, mezelf ervan overtuigde dat er toch wellicht iets te halen viel. Ik had het contract al verbroken nadat ze terug ging naar haar ex, maar vond het te absurd, dus nam ik wederom contact op. Dat was echt een zeer grote fout bleek later en nu: Ik zou belanden in een onwijs destructieve relatie, niet alleen met haar, maar ook met mezelf. Derhalve heb ik spijt dat ik toen het contact niet gewoon liggen, ook iets om spijt van te hebben. Ik verbrak het contact..maar dan toch nog teruggaan, why did I do that? Had ik never moeten doen.

En inderdaad, mijn emoties liepen zo hoog op qua nerveusiteit en onzekerheid (zie je wel, je stelt jezelf helemaal open en iemand verkiest toch een ander boven je).

Ben ik niet helemaal met je eens over dat terug gaan, maar je moet het wel een beetje praktisch kunnen bekijken als je iets nog een keer wil proberen. Het werkt dan wel beter als voor jezelf een doel kan stellen ipv de ander als doel te willen maken.
In dit geval had je gevoelsmatig minder verlies kunnen lijden als je het anders bekeken had. Als jij het nog een keer geprobeerd wilde hebben om jezelf een kans te gunnen, dan had je een haalbaarder doel gehad ongeacht wat zij had gedaan.
Ook al krijg je niet wat je wil, het kan makkelijker verwerken zijn als je bij jezelf na kan gaan dat je alles hebt laten zien wat je wilde laten zien (je positieve features zeg maar, de dingen waarvan je kan geloven dat ze het waard zijn) en dat het jammer genoeg niet voldoende hetzelfde was als dat zij wilde en dat het daarom niet werkt. Dan stel je je kwetsbaar en open op ja, maar niet zo kwetsbaar als wanneer je alles van haar af laat hangen. Wat overigens wel echt gesloten is. Jij voelt je misschien open, maar dat lijkt me meer je kwetsbare en gekwetste gevoel.

Jij probeerde haar uit alle macht iets te laten doen, waar je a. sowieso al niet in geloofde en waar je b. achteraf gezien (mede door het tegenvallende resultaat) niet achter staat en je je nu extra kut over voelt. Dan ben je zo druk bezig met haar acties, dat je jezelf een beetje vergeet, al doe je het natuurlijk sowieso allemaal voor jezelf.

quote:

[..]

Over mijn studie: Soms zegt mijn omgeving ''wauw'', want ben van het vmbo opgeklommen en wil dolgraag mensenrechten aan Columbia studeren. Als ik met mijn studie bezig ben voel ik vrijheid, dat was een soort van uitlaatklep. Ik volg nu een makkelijk vak (niet zo interessant), waarbij ik amper bezig hoeft te zijn. Maar ik houd wel echt van mijn studie. Vroeger verwaarloosde ik dat enigzins.

Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?

quote:

En ja, ik voel me diep alleen. Alsof er niemand op deze wereld iets begrijpt. Mijn beste vriendin zit nu in het buitenland, alleen mijn liefde voor haar kan ik wellicht meer uit halen. Ook in relaties om me heen wellicht.

Je ziet het dus niet alleen maar somber in als je nog een beetje mogelijkheden ziet, dat is weliswaar klein maar wie het kleine niet eert
Hoe is jullie contact nu zij in het buitenland zit? Skypen jullie weleens ofzo?

quote:

Ik snap dat wanneer je je openstelt je altijd gekwetst kan worden. Alleen de wijze waarop ik ermee ben omgegaan. Ik weet nu dat het beter is om je gevoelens altijd te uiten (zowel positief als negatief, uiteraard op wraak na dan). Dan zou ik bv gezegd hebben dat ik het jammer vind dat ze terug is bij haar ex, want ik voel me gekwetst, dacht dat we iets deelden wat ze niet zou vervangen. Kon haar niet meer vertrouwen en zoals ik al zei, vanaf dat moment wantrouwde ik haar volledig.

Ook wanneer je je niet openstelt kan je nog gekwetst worden, dat is gewoon inherent aan het leven tenzij je echt kapot achterlijk bent ofzo. Voelen, ook negatief, is zo slecht nog niet. Leuk is anders ja wanneer het kut is, maar is het niet juist de pijn die eraan vooraf ging dat je zulke diepe gevoelens kon ontwikkelen? Op z'n Cruyffiaans elk voordeel hep z'n nadeel en zonder dalen geen pieken hè.
Het ermee om leren gaan zit 'm dan denk ik ook vooral in de wijze waarmee je met die gevoelens omgaat en niet zozeer in het proberen te voorkomen van gevoelens. Tenminste, er zijn best situaties te bedenken waarin het beter is om achter je veilige muur te blijven zitten al moet dat je wel liggen. Net zoals je tactiek je moet liggen en daarmee komen we weer uit bij je doel. Tenminste, daar kom ik zo op terug..

quote:

[..]

Ik bedoel meer te zeggen dat mijn gedachte zo is ingesteld dat ik denk ''als ik van haar loslaat'' dan is het over of zo. Ik heb niemand anders.. Dan heeft mijn leven geen waarde, niks, waardeloos en ben ik niemand, geen identiteit. Loyaliteit kwam eruit voort dat iets in mij zei ''ze is wel te vertrouwen, zij praat altijd terug en staat altijd klaar en heeft maar 1 vriend ooit gehad, ze gaat door een en ander heen''. Het was niet genoeg, omdat mijn gedachte dat niemand ooit van me zou houden te overheersend was, dus controle was het uitgangspunt. En nu denk ik van dammit, waarom wist je dat toen niet.

Nou ja, je bent een mens en net als iedereen ben ook jij hier op aarde om een en ander te leren. Maar ook daar moet je je enigszins open en kwetsbaar voor opstellen, wat betekent dat je ook jouw interpretatie wat meer los moet durven laten zodat je kan leren wat andermans acties vanuit hen zouden moeten zeggen.
Zolang jij er heilig van overtuigd bent dat je niet genoeg te bieden hebt om een ander van je te laten houden, sta je niet zo open voor wat de ander je zegt. Dan zul je keer op keer liever voor een negatieve uitleg jegens jezelf gaan, terwijl er geen verdieping plaatsvindt met de ander beter leren kennen.
Praktijkvoorbeeld: Jij dacht haar enigszins te kunnen vertrouwen omdat ze maar 1 vriend had gehad en haar als loyaal zag, wat je ondersteunt zag doordat zij altijd voor je klaar stond. Maar zodra die ex in beeld komt, steekt jouw wantrouwen de kop op. Was dat niet sowieso al een aanslag op jouw ervaren van loyaliteit dat ze überhaupt met hem afspraak? Had er ook een situatie kunnen zijn, waarin jij het op z'n minst als neutraal had kunnen ervaren?
Op het moment dat zij jouw negatieve gevoelens opmerkt mbt haar afspreken met die ex, kan zij met verschillende motivaties diverse keuzes maken die an sich loyaal bedoelt kunnen zijn, maar die jij hoe dan ook als negatief zou ervaren. Dan sta jij niet open voor haar beleving en gevoelens.

Als je haar echt vertrouwde had je niet met één afspraakje vervangen kunnen voelen toch?
Zij had met de beste intenties kunnen denken jou te sparen door je niet te vertellen dat ze met hem af ging spreken. Jij had haar ruimte kunnen bieden door zoiets bespreekbaar te maken en te houden, door naar haar te luisteren en ipv te staan op wat jij vond dat jij moest horen.
In plaats van dat jij haar het voordeel van twijfel gunde, denk je meteen het slechtste van haar en dat kan voelen alsof alles wat daaraan vooraf ging en zij dus ook niet zoveel betekende. Gesprekken sturen tot wat jij moet horen kan ervoor zorgen dat de ander zich niet gehoord voelt Wil jij nog uitleg (blijven) geven als je denkt dat de ander niet wil horen wat je wel te zeggen hebt?
Zij kan jouw verleden niet meerekenen als je (en vice versa) die context niet geeft. Als jij in je paniek onhandig loyaliteit op probeert te eisen door haar excuus te eisen, dan mis je haar manieren waarop zij haar loyaliteit van nature laat zien en juist dat stukje natuurlijke was jouw basis toch? Dan snijd je elkaar de pas af en is er ook geen ruimte om te bespreken waarom ze met hem afsprak en hoe dit los kan staan van wat er wel tussen jullie was.

Kijk maar eens naar je studie. Niet alleen omdat je daar vrijheid in ervaart en je in een dienstverlenende positie mbt mensenrechten heel nuttig kan voelen, maar ook omdat er concrete handvatten liggen. Dingen waar je al enige tijd mee werkt en wellicht makkelijker kan herkennen. Juist in het recht heb je een vrij duidelijker kader. Niet alleen hoe je een rechtszaak opbouwt door middel van beide partijen te horen, maar kijk ook eens naar zaken van mediators.
Misschien niet iets waar je openlijk mee gezien wil worden, maar wel enigszins vergelijkbaar en echt relationeel is een vaste rubriek in de Margriet of Libelle. Op een van de laatste pagina's vindt je daar een relatietherapeut die eerst opschrijft hoe de twee partners hun ervaringen mbt een probleem in hun relatie geven en op de volgende pagina lees je hoe de peut hun ervaringen samen probeert te voegen en te verbeteren. Het verschilt per week wat de onderwerpen zijn. Wie weet heb je er wat aan..

quote:

[..]

Bij haar dus niet, zij zou dat gevoel echt voor altijd hebben volgehouden. Christelijk opgevoegd, niet veel relaties gehad, echt een vrouw die voor je klaarstaat. Ze wilde altijd al één man in haar leven. Maar thanks voor de insight daarover die gedachte helpt wel iets ja.

Je kan wel van alles willen, maar life is what happens when you're busy making plans..
Intenties zijn prachtig en een belangrijk onderdeel van een basis, maar ook geen garanties. Dat is dan ook te merken dat ook zij niet perfect is of voor perfectie kan zorgen en dus ook gewoon niet voor altijd en eeuwig d'r eerste relatie kon bolwerken.

quote:

[..]

Ik denk inderdaad dat ik niet zonder haar kan, dat ik dan een te zwak persoon ben. De liefde voor mijn beste vriendin is anders. Platonisch, maar ik gun haar gewoon het beste. Ook laatst had ze geld nodig en dan maak ik instantly rond 800 euro over, omdat het zeer dringend was. Ik hoef het niet eens terug. Hou gewoon van haar no matter what, of ze nou morgen zegt ''ja sorry ik denk dat het voor mij beter is om geen vrienden te zijn''. Dan zou ik weliswaar gekwetst zijn, maar het haar wel gunnen om elders vriendschap te zoeken. Het is onvoorwaardelijk, wil gewoon dat ze gelukkig is. Enige vorm van liefde die ik in mijn leven ken. Ken oprecht niemand anders waar ik van hou met mijn hart. Maar zij kwam ook later in beeld dan de situatie met die meid waarvoor ik gevoelens heb. Dus had geen rolmodel (als dat een goed woord is).

Voorbeeld is misschien een betere omschrijving in deze context? Zonder rolmodel om na te apen, heb je hier voor jezelf dus wel bewijs dat je wel wat te bieden hebt. En dat je dus ook buiten een verkering om liefde en loyaliteit wil en kan ervaren en dat dit dus ook wel echt in jou zit.
Wat voel je als je het zo bekijkt?

quote:

Mijn jeugd bestond uit ruzies en manipulaties. Blijkbaar heb ik daar vanalles meegenomen. En toch neem ik mezelf kwalijk dat ik mezelf niet kon beheersen. Mijn moeder heeft nu nog steeds bv wraakacties richting haar familie en wrok van tig jaar geleden.

Zou je het de moeite waard vinden om dat meegenomen hebben eens wat verder te onderzoeken? Dat je misschien wat beter een scheiding zou kunnen maken tussen deze nurture en je nature? Om zo bewuster te worden van wie je echt bent en wil zijn vs hoe je was of dacht te moeten doen?
Als je dat wat beter in kaart hebt is het niet ondenkbaar dat je er ook beter mee om kan leren gaan en je wat meer los kan maken van je moeder en haar kennelijk ietwat gestagneerde proces. Zou dat je ook een sterker gevoel kunnen geven denk je?

quote:

[..]

Die eerste paar zinnen, voor mij was dat onmogelijk. Het is alles of niets in de liefde of haat of liefde. 1 van de twee. Kan nooit daartussen zijn, althans, dat is mijn denkpatroon in wat ik voor haar voel.

Was onmogelijk dacht je, dat beschrijf je als verleden tijd En we zien met je beste vriendin toch ook dat zij best speciaal voor je is en dat je daar wel echt liefde voor voelt zonder obsessief te worden. Die nuance had je een paar dagen geleden niet durven dromen toch?

quote:

[..]

Ik bedoel met ''overheen komen'' dat ik toen dacht dat zij dacht ''oh het is maar ... kom ik overheen''. Dat terwijl het niet zo was, alles wat ik dacht was voor 90% niet zo, dat ze mij niet wilde, dat ze constant met haar ex was. Zij zocht iemand die haar pijn zou kunnen verzachten en ik hoopte dat ik die persoon zou zijn, maar daarin heb ik gefaald.

Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.

quote:

[..]

Ik kan me dat niet voorstellen om eerlijk te zijn dat ik tot dat oordeel zou komen. Dat ik haar oprecht geluk toewens, of althans, momenteel niet. Daarvoor ben ik nogal kapot van binnen. Ik denk elke dag van ''ze staat op met haar vriend..doet alles met hem''.

Wat verlies jij nog meer dan als zij nu wel gelukkig zou zijn met hem? Wat zou je winnen als ze ongelukkig met hem zou zijn?

Als ze wel gelukkig is met hem, dan is ze wie je hoopte dat ze was. Die loyale meid die het bij 1 kerel wilde houden. Dan had je beoordelend vermogen gelijk.

Als ze ongelukkig is met hem, dan is ze ook nog steeds die loyale meid die het bij eentje wil houden. Maar dan bevestigd ze toch jouw wantrouwen dat ze niet altijd doet wat goed voor haar is en dat ze dus ondanks die loyaliteit niet gelukkig is. Is het dan niet raar om te hopen dat ze niet gelukkig is? Immers, hoe zou je haar kunnen vertrouwen op dat ze wel gelukkig is met jou als het daar op uit zou lopen? Zou dat niet nog pijnlijker zijn, dat zij weliswaar uit loyaliteit bij jou zou komen en niet vanuit liefde en voor geluk? Zou je dan niet nog meer gaan twijfelen of ze wel bij je blijft, als je niet durft te vertrouwen op haar aanwezigheid alleen?

quote:

[..]

Niks voelen met betrekking met haar. Dat is eigenlijk wat ik wil dat ik het eindelijk een plek kan geven.

Terugkomend op het doel, kunnen we denk ik in ieder geval stellen dat je dit debacle met haar wil leren verwerken. Lijkt me handig om dit zo concreet op papier te zetten voor je gesprek met de huisarts.

quote:

[..]

Deze ex was iemand waar zo nog heel veel gevoelens voor bleek te hebben. Zij kon maar niet van hem loslaten. Ik durfde niet te vertrouwen op onze band, omdat ik moest controleren doordat ik er niet van overtuigd was dat ze voor mij ging. Want steeds hoorde ik, ook van mijn zus dus, dat ze van haar ex hield en niet van mij. Dat ze mij niet wilde en dat ik het moest laten. Dit is achteraf nooit zo geweest. Zij hield weliswaar niet van mij, maar zij wilde juist met mij samen door en ik kon me dat nooit voorstellen om zo dichtbij iemand te komen. En bij haar was de ex nog steeds op de achtergrond. Ik twijfelde heel erg.

Dit is natuurlijk wel een beetje twijfelachtig hè, want als je het bij maar één man wil houden ga je na je ex waar je wel verliefd op was proberen door te gaan met iemand waar je wel om geeft, maar niet verliefd op bent.
Als de één niet verliefd is en de ander niet durft dichtbij te laten komen, waarom gaat het gesprek dan over een liefdesrelatie beginnen?

Je zus noemde je al eerder als een negatief commentator. In dit geval koren op je molen, dat je liever je zus gelooft of je laat sterken in een bepaald gedragspatroon. Wel zo handig als je al dan niet iemand terecht op afstand wil houden, waar dan kennelijk toch net iets meer prioriteit lijkt te liggen dat het daadwerkelijke probleem aan proberen te pakken met degene waar het om draait.

Misschien kan je zus mooi als praktijkvoorbeeld dienen als je met je behandelaar gaat kijken naar hoe je bewuster om kan leren gaan met zulke invloeden of (negatieve) bevestigingen en je daar weerbaarder tegen kan worden.

quote:

[..]

Zij was heel caring, she cared. Ze was altijd eerlijk. Ze nam me voor wie ik was, ze wilde alleen dat ik haar niet zou proberen te bezitten. Daar werd ze echt angstig door, aangezien haar ex dat ook altijd deed. Dat was alles..ze was bang als ik met haar wilde afspreken. Want ik deed bezitterig, daardoor voelde zich soort van gevangen en weigerde ze af te spreken. Ik heb spijt dat ik nooit een stap achteruit heb willen doen en altijd obsessie koos in plaats van vrijheid. Ik ben iemand verloren die ik oprecht lief had, om wie ik wilde geven, maar totaal niet wist hoe. Begin me wel te realiseren dat zij mij niet afwees, maar dat ik mezelf gewoon aan het afwijzen was.

Dat zeg je mooi, want dit is wel een self fulfilling prophecy ja. Misschien ook van haar, als ze daar bij haar ex niet tegen kon en dan door probeert te gaan met iemand op wie ze niet verliefd is die ook bezitterig doet. Hoezeer iemand wifey material kan lijken, het is geenszins zo dat je ten allen tijde ook relatieklaar bent. Voor elkaar of überhaupt afzonderlijk..

Maar goed, ik vroeg dus naar hoe jij dacht dat ze kon helpen en jij omschrijft dat het dus niet hielp. Dan is ze eerlijk tegen je en durf je haar niet te geloven, wat heeft het je dan geholpen?
Ze nam je niet voor wie je was, want ze wist niet wat er nog meer was en had problemen met wat (zoals bezitterigheid) er wel was zonder dat jullie een relatie hadden. Ze was ook niet verliefd.
Je had haar niet en de gevoelens die je wel voor haar hebt, ben je niet kwijt.

quote:

[..]

Ik voelde bij haar altijd een afwijzing. Op een gegeven moment zouden we naar de bios, maar zei ze liever bij ons thuis een film te willen kijken. Ik vond hierdoor dat dit betekende dat ze niet alleen met wij wilde zijn. Terwijl ze echt zei ''ik vind die films niet zo leuk in de bios''.

Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.

quote:

[..]

Ik heb er echt wat aan, en wat je zegt zijn ook zeer confronterende dingen voor mij. Want ik moet bepaalde dingen erkennen die ik liever niet erken, zoals dat een groot gedeelte zich in mijn hoofd afspeelde..dat ik dacht dat ze mij nooit lief zou kunnen hebben, omdat ik mezelf niet lief had. Dat ze constant terug zou gaan naar haar ex. Ik leed gewoon diep van binnen en ik wilde haar als mijn savior hebben, zij moest me redden. En ik heb mijn lijden op haar afgereageerd en daarvan heb ik echt spijt. Denk je dat ze mij ooit kan vergeven? Dat het gevoel weer het oude wordt als eerst? Ik zeg gewoon waar ik nu ook aan denk, maar dit speelt ook door mijn hoofd...moet ik daarmee bezig houden of? Ik vind zelf-vergeving heel moeilijk.

Fijn om te horen dat je er echt wat aan hebt.

Ik denk dat het nu het belangrijkste is dat jij jezelf gaat saven. Dat moet hoe dan ook, ongeacht of je ooit nog wat van haar gaat horen, gebeuren. Als het dan toch zover zou komen dat je nog eens in gesprek zou kunnen gaan, en dat is echt een hele grote ALS, dan heb je echt de beste positie als je niet alleen je spijt kan betuigen, maar ook de verbetering kan laten zien. Dat je haar de vrijheid zou kunnen gunnen om te zeggen wat ze wil, omdat je interesse kan hebben in haar en niet vooral wat haar vergeving voor je zou kunnen betekenen.

Gebruik het asjeblieft als doel dat je in zo een onafhankelijke positie komt en ga niet gemakszuchtig bij de volgende psych opzitten en poot geven, terwijl je er weinig duurzaam verandert. Doe je best om jezelf te kunnen leren vergeven, zodat je niet alsnog bezitterig gaat doen om haar vergeven te kunnen bezitten en aantoont dat je feitelijk nog steeds vast zit in een zelfde onwenselijk patroon.

Ik denk dat je niet moet willen streven naar hoe het eerst was, zeker niet als jullie daar niet gelukkig mee waren. De bedoeling is dat je leert van dit proces en daarmee ook niet meer dezelfde zou kunnen zijn. Ten tweede bedoel je volgens mij stiekem dat je weer in een positie zou kunnen komen dat ze je eventueel weer zou kunnen overwegen. Als je zoiets wil, dan moet je zeker niet terug willen naar de oude situatie die niet werkte en waar jullie beide niet gelukkig in waren. Dan moet je ervoor zorgen dat jij de beste versie van jezelf wordt en ook het beste probeert te doen, ongeacht haar beschikbaarheid. Omdat jij het voor jezelf wil doen, L'Oreal jwz. Ten derde, jullie worden beide ouder en maken afgezien van relationeel partnergedoe ook genoeg andere shit mee die van invloed zijn.
Niet meer zoals vroeger kan ook positief zijn, anders kan ook gewoon beter zijn.

quote:

PS voor jou:

Een aantal jaar geleden had je mij al gewaarschuwd dat ik afstand moest nemen. In een ander topic, toen gaf ik al aan dat ik er zo aan twijfeld..nu ik dat teruglees komt dat echt naar boven. Waarom ik geen psychische hulp toen ging zoeken, het niet beter inzag..ik weet het allemaal niet.

Omdat je er nog niet aan toe was om er aan te gaan werken simpel gezegd. En nu je het wel beter weet, ga je er nu dan wel echt werk van maken?

We hebben nu een aantal dingen besproken die een hulpvraag kunnen concretiseren en waarbij je helder geformuleerde doelen op kan stellen. Hierboven al een paar keer met doel aangegeven. Misschien kun je hier of in ieder geval voor jezelf een en ander op een rijtje zetten, zodat je goed inzicht hebt en kan geven voor het gesprek komende week. Dan kan de huisarts ook beter met je meedenken en de psych straks ook.

Daarnaast zou ik als huiswerk aan willen raden minimaal 1 zo een pro-actieve fantasie in tegenwoordige tijd te schrijven.

Ik zal later je dm's beantwoorden, maar moet nu even wat anders doen. Tot later!