R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Allereerst bedankt, het gaat een stuk beter al door jouw comments, afgelopen dagen even tot rust gekomen in mezelf en mijn gevoelens. Wellicht vanaf vandaag even naar de sportschool en wat minder naar de muur staren. Heb inmiddels ook een stage gesprek. Hetgeen waar ik echt moeite nu mee heb is aan alles terugdenken en de spijt ervan. Niet zozeer van mijn acties, maar wat ik zeg maar in mijn vorige post zei: Hoe kon ik niks weten, waarom deed ik er niks aan, gaf ik haar geen ruimte wanneer ze dat nodig achtte, had ik haar lief. Waarom deed ik zo ongeloofelijk needy? Dit punt doet me pijn, want het gevoel dat ik haar ben verloren door eigen toedoen steekt me enorm in de maag.quote:Op zondag 7 oktober 2018 16:56 schreef Scary_Mary het volgende:
Wat geeft dan die angst voor haar tegen komen? Ben je zo bang voor dat je niks tegen haar zou kunnen zeggen, dat je je leven ervoor on hold zet?
Door verder niks meer te ondernemen geef je jezelf ook weinig praatmateriaal. Niet alleen over koetjes en kalfjes, maar ook over de diepere dingen zoals wat je met je bewustwording en berouw doet om te voorkomen dat je haar of een ander nog eens zoiets zou flikken. Hoe kun jij je dan beter gaan leren voelen over jezelf?
Ik zie het gewoon in dat het averrechts werkt nu, dat laat me welt beter voelen. Voel me eveneens beter over het gevoel van gekwetstheid. Maar niet wat ik dus al zei...haar op deze manier door eigen handelen zo te zijn kwijtgeraakt. Denk ook steeds ''hoe zou de relatie er dan hebben uitgezien'' als ik nu de dingen weet die ik toen al had kunnen weten. Dan zouden we samen zijn....Ze is nu wel echt gelukkig met haar vriend, en ergens denk ik dan van, was er toen niets wat ik kon doen. Dit is trouwens iets anders dan spijt dat ik eerst had en overal over nadacht, nu heb ik spijt haar te laten gaan. Echt het gevoel van..she was the one, mits ik het gewoon goed aanpakte.quote:Begrijpelijk dat dat kut voelt ja. Maar juist die boos- en gekwetstheid die tot die controle en manipulaties leidde, houdt je nu moedwillig vast. Hoe getuigt dat van nu wel inzien dan? Zou je beter de daad bij het inzicht kunnen voegen, zodat jij je en beter voelt en ook beter kan doen.
Dit heb ik geprobeerd, maar vind het nog verdomd lastig. Want had echt het gevoel van ''wauw, wat wij hadden was zo ongeloofelijk speciaal''. Ik heb het ernstig verkloot denk ik dan en laat dan een nieuwe fantasie opzij. Wellicht dat ik meer daarover zou moeten fantaseren. Hoe zou een relatie dan zijn tussen twee onzekere mensen?quote:Misschien kun je een begin maken met een ander soort fantasie? Eentje waarin je een nieuw iemand leert kennen en je met een schone lei start. Waarin jij je bewust bent van wat je in tegenwoordige tijd ervaart en doet. Dat je in plaats van passief het verleden herkauwen, je nu actief een beeld gaat vorming van hoe jij het in de toekomst beter zou willen doen.
Dat geeft allicht een betere leidraad om weer ergens naar toe kunnen werken, terwijl je voor jezelf ook het nodige zelfonderzoek kan doen. Bijvoorbeeld naar hoe je denkt meer vertrouwen op te kunnen bouwen.
Die eerste alinea is mooi.Daar zal ik aan denken. En inmiddels geef ik haar nergens de schuld van, dat is voor mij een vooruitgang. Ik zie nu in dat alles wat ze deed gewoon de waarheid was, hetgeen dat ik in mijn hoofd had was onjuist.quote:Kijk, dat lijkt me nou iets waar je best meer aandacht aan zou mogen besteden. Ten eerste omdat het een bevestiging is dat het mogelijk is en het zonde zou zijn als het ondergesneeuwd raakt. Ten tweede omdat het inzicht geeft in hoe bepaalde positieve gevoelens en daarmee vertrouwen bij jou tot stand lijken te komen. Zie dat als een soort bouwblokken, waarmee je naast je zelfvertrouwen op kan bouwen ook situaties mee kan helpen te bouwen zodat je steviger en realistischer in je schoenen staat.
Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat het me opvalt hoe je een en ander verwoord. Je plaatst jezelf als lijdend voorwerp, waarbij zij degene lijkt te zijn geweest die bij jou iets kwam doen. Zij won je vertrouwen, zij zus zij zo.
Probeer in je fantaseren dat wat anders aan te pakken en maak jezelf actief door het te verwoorden als ik wil, ik doe, ik durf, etc. Zo benadruk je meer jouw aandeel en kun je beter dichterbij jezelf blijven. Iets wat moeilijker is als je jezelf een reactieve rol toebedeelt, door het van de ander af te laten hangen omdat die zus of zo deed.
Toen die ex in het spel kwam toen kwam er een stem in mijn hoofd van ''zie je nou wel''...niet loveable, ze kiest iemand anders over je heen, dit was dus een bevestiging. Alleen dit gevoel speelde niet zozeer toen ik met haar sprak. Mijn eigenwaarde was sowieso al niet goed inderdaad. Maar ik kon haar gewoon vertrouwen. Haar ex was echt een pijnpunt.quote:Hier zie ik een paar fikse discrepanties. Aan een kant beweer je dat het in jou zit (en dat je daarom niet gelooft dat iemand echt voor jou zou kunnen gaan), dat je nog niet voldoende controle had en dat er voor deze meid ook al een en ander speelde. Eerder gaf je ook al aan dat je een sterk wantrouwen hebt. Maar dan beweer je hier dat alles pas begon toen die ex op de proppen kwam? Je controleverlies ja, maar "het" heeft een fiks langere aanloop zo te zien.
Denk nou niet omg, dit is te groot om te tackelen, want juist die langere aanloop kan je door nog eens degelijk te onderzoeken helpen leren dit beter te controleren. Dan moeten we het echt wel nog eens anders gaan bekijken.
Ja true, dat klopt inderdaad. Ik weet dat het sowieso in beginsel aan mij lag, dat is zeker waar. Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand van me zou houden en toen zij kwam dacht ik ''eindelijk wellicht toch wel''...en toen opeens met haar ex en het was over.quote:Als je denkt dat niemand van je zou kunnen houden, dan ligt dat niet alleen aan die ex die toen pas zichtbaar werd. Hij gaf jouw angst denk ik meer een gezicht en in eerste instantie is het makkelijker om bozer op hem te zijn dan op haar, als je nog hoop wilde houden op haar "terug winnen". Juist omdat die angst zo diep bij je zit, überhaupt voor zij en laat staan haar ex op de proppen kwamen, is het dan niet zo raar dat je er niet alleen met haar excuus bovenop kon komen. Want als je überhaupt niet kon geloven dat iemand van je kon houden, dan ligt dat niet aan haar. Zij kan dat dan ook niet voor jou fixen.
En jij kan het niet bij jezelf leren fixen zolang jij vol blijft houden dat het heus echt waar alleen aan het op de proppen komen van die ex zou hebben gelegen. Ook niet omdat zij actief bepaalde keuzes heeft gemaakt en geen willoos slachtoffer is van die ex. Dat zal best pijnlijk zijn om te moeten erkennen, dat het echt haar keuzes waren. Niet alleen omdat zij niet voor jou koos, maar ook omdat het dan niet die ex was die haar manipuleerde tot die acties. En dat jouw manipulaties dus ook geen reactie waren op zijn gedrag.
Om nog maar niet te spreken van het knagende gevoel wat je over had gehouden aan als die manipulaties wel hadden gewerkt. Want dan blijf je bezig, omdat je weet dat ze a. niet oprecht is en b. dus ook door anderen gemanipuleerd kan worden.
Inderdaad voelde ik me minderwaardig, alleen door die ex begon dat gevoel opeens te rijzen als je snapt wat ik bedoel. Het kwam opeens helemaal naar boven. Hetgeen ik niet had verwacht toen ik contact had.quote:Waarom meende je dan toch te moeten gaan controleren? Je was er toch zo overtuigd van dat ze niet van je kon houden, dus bewijs dat het echt niet zo was meende je al te hebben. Waarom koos je er toen niet voor om in je huis te blijven uit angst om hen tegen te komen?
En waarom denk je dat het alleen zo gelopen is vanwege die ex? Waarom denk je dat jij en je minderwaardigheidscomplex geen last zouden hebben van wanneer zij gewoon met een andere gozer had afgesproken?
Hoe had je dan wel het vertrouwen kunnen hebben èn houden denk je?
Die eerste vraag is echt lastig: Ik denk dat ik bang ben voor mijn innerlijk dat mensen me uiteindelijk helemaal niks gaan vinden. Ik zou zelfverzekerder willen zijn....alleen ja. Ik weet niet welke punten, voel me oprecht zo'n waardeloos persoon...en dit gevoel heb ik al jaren inderdaad. En dit komt volledig naar boven indien ik iemand ontmoet die wederzijdse interesse heeft en afstandelijk dan is, dan denk ik echt bij mezelf van..dit is bevestiging. Maar op het moment dat het vertrouwen is gewonnen en ik de persoon echt toelaat dan houd ik van die persoon en wens ik ze alleen nog maar geluk. Vind zo jammer dat dit niet bij haar lukte, in de liefde worden fouten ook veel gemaakt, maar voel me dan ook veel en veel kwetsbaarden.quote:Wat zou jij bij jezelf willen veranderen dat jij het wel waard bent om van gehouden te worden? Wat zijn je sterke punten die je wel te bieden hebt?
Dat zijn dingen waardoor je een ander op z'n minst beter zou kunnen leren begrijpen dat ze gevoelens kan hebben voor jou. Doorgaans legt dat een betere basis voor vertrouwen dan een paar woordjes zoals excuus van een ander.
Zeker als de pijn 'm zit in bepaalde handelingen en niet zozeer in het tonen van berouw (wat een sorry doorgaans is of zou moeten zijn), waar je sowieso nogal je twijfels over had als je haar of überhaupt iemand wilde geloven op dat gebied. Dan werk je niet actief aan vergeven en weer vertrouwen opbouwen.
Inmiddels geen spijt meer van. Veel dan voor deze reactie, inderdaad. Door mezelf zo afhankelijk op te stellen ben ik 1. volledig kwetsbaar en 2. geef ik de ander persoon geen ruimte.quote:Ben ik niet helemaal met je eens over dat terug gaan, maar je moet het wel een beetje praktisch kunnen bekijken als je iets nog een keer wil proberen. Het werkt dan wel beter als voor jezelf een doel kan stellen ipv de ander als doel te willen maken.
In dit geval had je gevoelsmatig minder verlies kunnen lijden als je het anders bekeken had. Als jij het nog een keer geprobeerd wilde hebben om jezelf een kans te gunnen, dan had je een haalbaarder doel gehad ongeacht wat zij had gedaan.
Ook al krijg je niet wat je wil, het kan makkelijker verwerken zijn als je bij jezelf na kan gaan dat je alles hebt laten zien wat je wilde laten zien (je positieve features zeg maar, de dingen waarvan je kan geloven dat ze het waard zijn) en dat het jammer genoeg niet voldoende hetzelfde was als dat zij wilde en dat het daarom niet werkt. Dan stel je je kwetsbaar en open op ja, maar niet zo kwetsbaar als wanneer je alles van haar af laat hangen. Wat overigens wel echt gesloten is. Jij voelt je misschien open, maar dat lijkt me meer je kwetsbare en gekwetste gevoel.
Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?
Dat ik alles kan doen binnen mijn studie wat ik wil en ik heb veel vrije tijd zeg maar qua uren.
Haar moeder heeft een hartaanval gekregen, dus is echt erg.quote:Je ziet het dus niet alleen maar somber in als je nog een beetje mogelijkheden ziet, dat is weliswaar klein maar wie het kleine niet eert
Hoe is jullie contact nu zij in het buitenland zit? Skypen jullie weleens ofzo?
En dit is precies het punt waar het mij niet lukt, het omgaan met die gevoelens van angst voor afwijzing, daardoor raak ik compleet geobsedeerd en kan ik het gewoon niet aan. Overigens had zij dit ook, ook zij was geobsedeerd door afwijzing en kon niet loslaten van haar ex, totdat haar nieuwe vriend ''in het spel'' kwam.quote:Ook wanneer je je niet openstelt kan je nog gekwetst worden, dat is gewoon inherent aan het leven tenzij je echt kapot achterlijk bent ofzo. Voelen, ook negatief, is zo slecht nog niet. Leuk is anders ja wanneer het kut is, maar is het niet juist de pijn die eraan vooraf ging dat je zulke diepe gevoelens kon ontwikkelen? Op z'n Cruyffiaans elk voordeel hep z'n nadeel en zonder dalen geen pieken hè.
Het ermee om leren gaan zit 'm dan denk ik ook vooral in de wijze waarmee je met die gevoelens omgaat en niet zozeer in het proberen te voorkomen van gevoelens. Tenminste, er zijn best situaties te bedenken waarin het beter is om achter je veilige muur te blijven zitten al moet dat je wel liggen. Net zoals je tactiek je moet liggen en daarmee komen we weer uit bij je doel. Tenminste, daar kom ik zo op terug..
De situatie had neutraal kunnen zijn indien het niet haar ex betrof. Op het moment dat ik mij afgewezen voelde, en ik had nogal zeer snel gevoelens voor haar, brak mijn obsessie toe en was ik volledig afhankelijk van haar. Qua persoon was het echt die ex, dat ik dacht ''oh nee he, een ander persoon''. En inderdaad, ik kon absoluut niet daarmee omgaan. En ja, zij had verschillende motivatie, haar motivatie was dat ze tegen mij wilde zeggen dat hij plots was gekomen in de stad en dat ze nog wilde zeggen dat ze hem niet naar huis kon sturen. Ik geloofde er helemaal nks van en drong mijn hele mening door haar heen. Van dit soort dingen heb ik zoveel spijt: Ik ben telkens de fout, constant ben ik het en nu pas, na zoveel jaren besef ik mij dat. Alsof ik fucking achterlijk toen was of zo. En ja, ik dacht alleen het slechtste en vertrouwde haar totaal niet, toen we erover belden sprak ik compleet door haar heen. Ze kreeg absoluut geen kans.quote:Nou ja, je bent een mens en net als iedereen ben ook jij hier op aarde om een en ander te leren. Maar ook daar moet je je enigszins open en kwetsbaar voor opstellen, wat betekent dat je ook jouw interpretatie wat meer los moet durven laten zodat je kan leren wat andermans acties vanuit hen zouden moeten zeggen.
Zolang jij er heilig van overtuigd bent dat je niet genoeg te bieden hebt om een ander van je te laten houden, sta je niet zo open voor wat de ander je zegt. Dan zul je keer op keer liever voor een negatieve uitleg jegens jezelf gaan, terwijl er geen verdieping plaatsvindt met de ander beter leren kennen.
Praktijkvoorbeeld: Jij dacht haar enigszins te kunnen vertrouwen omdat ze maar 1 vriend had gehad en haar als loyaal zag, wat je ondersteunt zag doordat zij altijd voor je klaar stond. Maar zodra die ex in beeld komt, steekt jouw wantrouwen de kop op. Was dat niet sowieso al een aanslag op jouw ervaren van loyaliteit dat ze überhaupt met hem afspraak? Had er ook een situatie kunnen zijn, waarin jij het op z'n minst als neutraal had kunnen ervaren?
Op het moment dat zij jouw negatieve gevoelens opmerkt mbt haar afspreken met die ex, kan zij met verschillende motivaties diverse keuzes maken die an sich loyaal bedoelt kunnen zijn, maar die jij hoe dan ook als negatief zou ervaren. Dan sta jij niet open voor haar beleving en gevoelens.
Als je haar echt vertrouwde had je niet met één afspraakje vervangen kunnen voelen toch?
Zij had met de beste intenties kunnen denken jou te sparen door je niet te vertellen dat ze met hem af ging spreken. Jij had haar ruimte kunnen bieden door zoiets bespreekbaar te maken en te houden, door naar haar te luisteren en ipv te staan op wat jij vond dat jij moest horen.
In plaats van dat jij haar het voordeel van twijfel gunde, denk je meteen het slechtste van haar en dat kan voelen alsof alles wat daaraan vooraf ging en zij dus ook niet zoveel betekende. Gesprekken sturen tot wat jij moet horen kan ervoor zorgen dat de ander zich niet gehoord voelt Wil jij nog uitleg (blijven) geven als je denkt dat de ander niet wil horen wat je wel te zeggen hebt?
Klopt wederom...ze bood ook toen haar excuses aan, maar toch accepteerde ik helemaal niks van haar. Ik was er zo van overtuigd dat zij helemaal niks kon betekenen en dat ze gewoon loog. Al mijn diepe onzekerheden kawmen naar boven toen ik met haar sprak daarover.quote:Zij kan jouw verleden niet meerekenen als je (en vice versa) die context niet geeft. Als jij in je paniek onhandig loyaliteit op probeert te eisen door haar excuus te eisen, dan mis je haar manieren waarop zij haar loyaliteit van nature laat zien en juist dat stukje natuurlijke was jouw basis toch? Dan snijd je elkaar de pas af en is er ook geen ruimte om te bespreken waarom ze met hem afsprak en hoe dit los kan staan van wat er wel tussen jullie was.
Dat ik ongezonde liefde voor haar heb gevoeld en extreem veel spijt heb dat ze uit mijn leven is door mij eigen handelingen. Precies door mezelf...mijn wantrouwen en zo weinig wat aan haar kant lag denk ik dan. Of vind jij dat zij iets kon doen aan mijn bezitterigheid? Mij meer geruststellen..maar om eerlijk te zijn deed ze al alles.quote:Voorbeeld is misschien een betere omschrijving in deze context? Zonder rolmodel om na te apen, heb je hier voor jezelf dus wel bewijs dat je wel wat te bieden hebt. En dat je dus ook buiten een verkering om liefde en loyaliteit wil en kan ervaren en dat dit dus ook wel echt in jou zit.
Wat voel je als je het zo bekijkt?
Ja, dat lijkt me wel een handig behandelpunt. Dat ik daarin een verschil maak inderdaad, zodat ik een sterker gevoel kan verkrijgen en bewuster wordt van mijn handelen.quote:Zou je het de moeite waard vinden om dat meegenomen hebben eens wat verder te onderzoeken? Dat je misschien wat beter een scheiding zou kunnen maken tussen deze nurture en je nature? Om zo bewuster te worden van wie je echt bent en wil zijn vs hoe je was of dacht te moeten doen?
Als je dat wat beter in kaart hebt is het niet ondenkbaar dat je er ook beter mee om kan leren gaan en je wat meer los kan maken van je moeder en haar kennelijk ietwat gestagneerde proces. Zou dat je ook een sterker gevoel kunnen geven denk je?
Ja, true. Zonder obsessie inderdaad..alleen in de ''liefde'' dan ben ik zo ongeloofelijk kwetsbaar, omdat mensen je zo makkelijk kunnen afwijzen. Dan flip ik gewoon...quote:Was onmogelijk dacht je, dat beschrijf je als verleden tijdEn we zien met je beste vriendin toch ook dat zij best speciaal voor je is en dat je daar wel echt liefde voor voelt zonder obsessief te worden. Die nuance had je een paar dagen geleden niet durven dromen toch?
[/quote]
Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.
[/quote]
Ik heb gefaald, ik had dingen anders moeten aanpakken en doen. Nu besef ik me dat ik dat helemaal anders moet gaan doen, dat ook ik weet dat ze om mij gaf en mij mocht. En ja, de herinneringen, alhoewel ik wenste dat er meer daarvan zouden zijn.
Ze heeft nu een nieuwe vriend zeg maar, en volgens mij dolgelukkig ermee. Iemand die de dingen doet die ik faalde te doen, haar vertrouwt. I failed so hard.quote:Wat verlies jij nog meer dan als zij nu wel gelukkig zou zijn met hem? Wat zou je winnen als ze ongelukkig met hem zou zijn?
Als ze wel gelukkig is met hem, dan is ze wie je hoopte dat ze was. Die loyale meid die het bij 1 kerel wilde houden. Dan had je beoordelend vermogen gelijk.
Als ze ongelukkig is met hem, dan is ze ook nog steeds die loyale meid die het bij eentje wil houden. Maar dan bevestigd ze toch jouw wantrouwen dat ze niet altijd doet wat goed voor haar is en dat ze dus ondanks die loyaliteit niet gelukkig is. Is het dan niet raar om te hopen dat ze niet gelukkig is? Immers, hoe zou je haar kunnen vertrouwen op dat ze wel gelukkig is met jou als het daar op uit zou lopen? Zou dat niet nog pijnlijker zijn, dat zij weliswaar uit loyaliteit bij jou zou komen en niet vanuit liefde en voor geluk? Zou je dan niet nog meer gaan twijfelen of ze wel bij je blijft, als je niet durft te vertrouwen op haar aanwezigheid alleen?
Klopt en mezelf vergeven dat ze uit mijn leven is...door mijn eigen handelen, dat ik altijd zal denken wat als.quote:Terugkomend op het doel, kunnen we denk ik in ieder geval stellen dat je dit debacle met haar wil leren verwerken. Lijkt me handig om dit zo concreet op papier te zetten voor je gesprek met de huisarts.
Ja klopt inderdaad, invloeden van buitenaf die meespelen vind ik onwijs moeilijk om mee om te gaan.quote:Je zus noemde je al eerder als een negatief commentator. In dit geval koren op je molen, dat je liever je zus gelooft of je laat sterken in een bepaald gedragspatroon. Wel zo handig als je al dan niet iemand terecht op afstand wil houden, waar dan kennelijk toch net iets meer prioriteit lijkt te liggen dat het daadwerkelijke probleem aan proberen te pakken met degene waar het om draait.
Misschien kan je zus mooi als praktijkvoorbeeld dienen als je met je behandelaar gaat kijken naar hoe je bewuster om kan leren gaan met zulke invloeden of (negatieve) bevestigingen en je daar weerbaarder tegen kan worden.
Ook bij haar inderdaad was het een self fulfilling prohpecy, dat is inderdaad waar.quote:Dat zeg je mooi, want dit is wel een self fulfilling prophecy ja. Misschien ook van haar, als ze daar bij haar ex niet tegen kon en dan door probeert te gaan met iemand op wie ze niet verliefd is die ook bezitterig doet. Hoezeer iemand wifey material kan lijken, het is geenszins zo dat je ten allen tijde ook relatieklaar bent. Voor elkaar of überhaupt afzonderlijk..
Hoe bedoel je met ''ze nam je niet voor wie je was''..moest ze mijn bezitterigheid dan accepteren en wat bedoel je met ''ze wist niet wat er nog meer was''. En ja, zij kon niet echt helpen, ook al was ze eerlijk achteraf. Op dat moment dat ik altijd dat ze loog.quote:Maar goed, ik vroeg dus naar hoe jij dacht dat ze kon helpen en jij omschrijft dat het dus niet hielp. Dan is ze eerlijk tegen je en durf je haar niet te geloven, wat heeft het je dan geholpen?
Ze nam je niet voor wie je was, want ze wist niet wat er nog meer was en had problemen met wat (zoals bezitterigheid) er wel was zonder dat jullie een relatie hadden. Ze was ook niet verliefd.
Je had haar niet en de gevoelens die je wel voor haar hebt, ben je niet kwijt.
[/quote]
Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.
Ja zal ik proberen te doen, maar ik heb nog wel het gevoel van...Zou ik haar ooit nog overwinnen, maar misschien dat ik nog steeds naar een soort van bevestiging of zo aan het zoek ben van haar. Dat ze alsnog zou bevestigen dat ik het waard ben, snap je? Ik vroeg weleens naar haar bevestiging of ze mij leuk vond, want was zo onzeker. Altijd al onzeker geweest. Ik kon me niet voorstellen dat ze ooit over haar ex heen zou komen door met mij te gaan, achteraf had ik haar gewoon de tijd moeten geven.quote:Dat klopt inderdaad.
[quote]
Fijn om te horen dat je er echt wat aan hebt.
Ik denk dat het nu het belangrijkste is dat jij jezelf gaat saven. Dat moet hoe dan ook, ongeacht of je ooit nog wat van haar gaat horen, gebeuren. Als het dan toch zover zou komen dat je nog eens in gesprek zou kunnen gaan, en dat is echt een hele grote ALS, dan heb je echt de beste positie als je niet alleen je spijt kan betuigen, maar ook de verbetering kan laten zien. Dat je haar de vrijheid zou kunnen gunnen om te zeggen wat ze wil, omdat je interesse kan hebben in haar en niet vooral wat haar vergeving voor je zou kunnen betekenen.
Gebruik het asjeblieft als doel dat je in zo een onafhankelijke positie komt en ga niet gemakszuchtig bij de volgende psych opzitten en poot geven, terwijl je er weinig duurzaam verandert. Doe je best om jezelf te kunnen leren vergeven, zodat je niet alsnog bezitterig gaat doen om haar vergeven te kunnen bezitten en aantoont dat je feitelijk nog steeds vast zit in een zelfde onwenselijk patroon.
Ik denk dat je niet moet willen streven naar hoe het eerst was, zeker niet als jullie daar niet gelukkig mee waren. De bedoeling is dat je leert van dit proces en daarmee ook niet meer dezelfde zou kunnen zijn. Ten tweede bedoel je volgens mij stiekem dat je weer in een positie zou kunnen komen dat ze je eventueel weer zou kunnen overwegen. Als je zoiets wil, dan moet je zeker niet terug willen naar de oude situatie die niet werkte en waar jullie beide niet gelukkig in waren. Dan moet je ervoor zorgen dat jij de beste versie van jezelf wordt en ook het beste probeert te doen, ongeacht haar beschikbaarheid. Omdat jij het voor jezelf wil doen, L'Oreal jwz. Ten derde, jullie worden beide ouder en maken afgezien van relationeel partnergedoe ook genoeg andere shit mee die van invloed zijn.
Niet meer zoals vroeger kan ook positief zijn, anders kan ook gewoon beter zijn.
Maar hoezo wist ik het toen dat niet...dan vraag ik me af waarom ik toch door ging. Dat ik oprecht dacht dat ze voor mij ging, maar dan hadden we het weer over haar ex en werd ik weer hartstikke jaloers en obsessief. Dat terwijl ze altijd zei ''ik ben eerlijk tegen je, zodat je me in de toekomst vertrouwd''. Ik heb het wel echt verpest, gemanipuleerd en zal haar nooit meer terugkrijgen en daarvan heb ik zoveel spijt nu. Ik denk oprecht dat ik voorbij veel gevoelens heb, maar de gedachte dat ik door eigen handelen haar helemaal kwijt raakte. Dat ik mezelf zoveel pijn deed altijd door naar haar ex te vragen....quote:Omdat je er nog niet aan toe was om er aan te gaan werken simpel gezegd. En nu je het wel beter weet, ga je er nu dan wel echt werk van maken?
We hebben nu een aantal dingen besproken die een hulpvraag kunnen concretiseren en waarbij je helder geformuleerde doelen op kan stellen. Hierboven al een paar keer met doel aangegeven. Misschien kun je hier of in ieder geval voor jezelf een en ander op een rijtje zetten, zodat je goed inzicht hebt en kan geven voor het gesprek komende week. Dan kan de huisarts ook beter met je meedenken en de psych straks ook.
Daarnaast zou ik als huiswerk aan willen raden minimaal 1 zo een pro-actieve fantasie in tegenwoordige tijd te schrijven.
Ik zal later je dm's beantwoorden, maar moet nu even wat anders doen. Tot later!
Nog een paar vragen:
Denk jij dat het beter is dat het niks is geworden? Want we waren allebei heel onzeker en hadden het gevoel unloveable te zijn..Of kan je ondanks dat je niet houdt van jezelf toch van een ander houden in een liefdesrelatie?
Of vind je simpelweg dat ik dit allemaal gewoon nodig heb gehad? Deze hele escalatie? Dat het me dingen in gaat laten zien.
Daarnaast nog een vraag: Wat voelde ik voor haar? Zou jij dit liefde noemen of?
En daarnaast: Het lijkt wel alsof enige vorm om mezelf beter te maken zou zijn dat ze mijn goede kant ooit weer gaat inzien...alleen dat stimuleert mij. Dus haar waardeoordeel..
[ Bericht 0% gewijzigd door Gregor1994 op 09-10-2018 16:29:07 ]
Ik val dus vaak voor obsessieve mannen en ik heb gemerkt (ik heb alleen de eerste pagina gelezen, dus ik weet niet of je er iets aan heb) dat hun vooral de "jacht" leuk vinden. Dat lees ik ook wel op de eerste pagina in jou verhaal. Je treft iemand, wordt obsessief, gaat als een stalker doen en als je een nieuw persoon tref dan switch je obsessie naar het volgende slachtoffer.
Liefde is (in mijn ogen) iets anders, dat heeft te maken met een individueel. Aangezien het kan veranderen van vrouw op vrouw, lijkt het mij dat het te maken heeft met het jagen op iemand en het niet krijgen van. Heb je wel eens iemand gestalkt en er dan een relatie mee gekregen? Was je er dan klaar mee? Of bleef je stalken omdat het nooit genoeg was? En is het niet gewoon een soort lust dat nooit gevoed kan worden?
Liefde is (in mijn ogen) iets anders, dat heeft te maken met een individueel. Aangezien het kan veranderen van vrouw op vrouw, lijkt het mij dat het te maken heeft met het jagen op iemand en het niet krijgen van. Heb je wel eens iemand gestalkt en er dan een relatie mee gekregen? Was je er dan klaar mee? Of bleef je stalken omdat het nooit genoeg was? En is het niet gewoon een soort lust dat nooit gevoed kan worden?
Nooit, ik schrik ze zo erg af. Ik heb erg gestalkt. Ik kom niet aan een relatie toe, lijk er super onzeker over te zijn. Want laat mensen zeer moeilijk dichtbij komen en als ze komen en ik wantrouw hen naderhand, kan mijn gevoel heftig omslaan. ik werd obsessief op een bepaald punt, dus moet zoals Scar_Mary zegt mezelf focussen op niet het verleden, maar hetgeen wat ik wel kan. Vind het verdomd lastig, want dit is mijn patroon geweest. Het is een lust ook. Het is diepe onzekerheid, wat geen vrouw lijkt weg te krijgen. Hoe gek het ook klinkt, maar ik ben een onwijs zorgzame en nette jongen. Echt, als iemand in mijn leven komt en die vertrouw ik dan kan ik echt heel ver gaan om degene te beschermen. Ik geef zo diep om mensen, ik raak alleen (zwaar) verward in de liefde, want dan komen eigenwaarde en zo spelen en dat heb ik niet (ontwikkeld). Van jongsafaan altijd al verliefd geweest op afwezige type, ik wil gewoon afgewezen worden of zo. Dat ik mezelf inpraat, zie je je bent totaal niet goed voor niemand niet. Dat terwijl mensen gewoon echt interesse in mij kunnen hebben.quote:
Ik val dus vaak voor obsessieve mannen en ik heb gemerkt (ik heb alleen de eerste pagina gelezen, dus ik weet niet of je er iets aan heb) dat hun vooral de "jacht" leuk vinden. Dat lees ik ook wel op de eerste pagina in jou verhaal. Je treft iemand, wordt obsessief, gaat als een stalker doen en als je een nieuw persoon tref dan switch je obsessie naar het volgende slachtoffer.
Liefde is (in mijn ogen) iets anders, dat heeft te maken met een individueel. Aangezien het kan veranderen van vrouw op vrouw, lijkt het mij dat het te maken heeft met het jagen op iemand en het niet krijgen van. Heb je wel eens iemand gestalkt en er dan een relatie mee gekregen? Was je er dan klaar mee? Of bleef je stalken omdat het nooit genoeg was? En is het niet gewoon een soort lust dat nooit gevoed kan worden?
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten. Probeer je zelf niet te verwarren met Liefde en Stalken, het zijn 2 hele verschillende dingen en probeer ze ook los van elkaar te zien. Je stalkt niet omdat je hopeloos verliefd bent, je stalkt omdat je het gewoon "iets" vindt hebben misschien? Aangezien je het ook bestempeld als lust. Daarnaast heb je nog nooit een relatie gehad, dus weet je misschien ook nog niet wat echt liefde is?
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
Oke tjah dat is wel een hele mooie manier om een positieve draai aan stalken te geven xd Had ik zelf niet eens kunnen verzinnen zoietsquote:
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten.
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Ik verwar obsessie met liefde, want ik denk dat je obsessief met de ander bezig moet zijn. Hoe kan ik liefde geven als ik niet weet wat het is en hoe het moet voelen.quote:
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten. Probeer je zelf niet te verwarren met Liefde en Stalken, het zijn 2 hele verschillende dingen en probeer ze ook los van elkaar te zien. Je stalkt niet omdat je hopeloos verliefd bent, je stalkt omdat je het gewoon "iets" vindt hebben misschien? Aangezien je het ook bestempeld als lust. Daarnaast heb je nog nooit een relatie gehad, dus weet je misschien ook nog niet wat echt liefde is?
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
Alsof lef altijd een positieve connotatie heeft. Denk maar aan de uitspraak het gore lef.quote:
[..]
Oke tjah dat is wel een hele mooie manier om een positieve draai aan stalken te geven xd Had ik zelf niet eens kunnen verzinnen zoiets
Ik denk dat het stalken, zeker in dit geval, meer een wanhopige poging is om controle (terug) te krijgen. Als jij denkt iets te missen en dat vervolgens denkt te vinden bij een ander, dan heb je een bepaalde afhankelijkheid. Dat is eng en kan kwetsbaar aanvoelen, zeker als de ander daar niet aan kan of wil voldoen, want dan ben je het gevoelsmatig weer kwijt.quote:
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten. Probeer je zelf niet te verwarren met Liefde en Stalken, het zijn 2 hele verschillende dingen en probeer ze ook los van elkaar te zien. Je stalkt niet omdat je hopeloos verliefd bent, je stalkt omdat je het gewoon "iets" vindt hebben misschien? Aangezien je het ook bestempeld als lust. Daarnaast heb je nog nooit een relatie gehad, dus weet je misschien ook nog niet wat echt liefde is?
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
In dit geval is het relatief makkelijk afschuiven op de ex, want door die te zien als kwade genius, verzacht je eigenlijk de afwijzing van haar terwijl je ondertussen je eigen aandeel kan proberen te vergeten. Het fungeert dan ergens als een soort bliksemafleider cq bezigheidstherapie, waarbij er een positief of misschien beter gezegd pro-actief gevoel kan ontstaan door het idee dat jij (wel) je best doet. Of dat je je probeert te verdedigen of juist je serieuze gevoelens zou tonen door zoveel moeite te doen. Maar ja, wat als veel moeite voor de een voelt, hoeft nog niet zoveel te zeggen voor hoe de ander dat opvat. Zeker niet als het ongevraagd is en/of juist pijnlijk duidelijk maakt hoe zeer het niet om de persoon zelf gaat en je dus des te beter bewijst dat het geen liefde is en je niet goed bij elkaar past enzo.
Goed om te horen dat je er wat aan hebt en je wat beter voelt. Ben je vandaag nog wezen sporten? Bedoel je dat je in gesprek bent of op gesprek bent geweest?quote:Op dinsdag 9 oktober 2018 13:53 schreef Gregor1994 het volgende:
[..]
Allereerst bedankt, het gaat een stuk beter al door jouw comments, afgelopen dagen even tot rust gekomen in mezelf en mijn gevoelens. Wellicht vanaf vandaag even naar de sportschool en wat minder naar de muur staren. Heb inmiddels ook een stage gesprek. Hetgeen waar ik echt moeite nu mee heb is aan alles terugdenken en de spijt ervan. Niet zozeer van mijn acties, maar wat ik zeg maar in mijn vorige post zei: Hoe kon ik niks weten, waarom deed ik er niks aan, gaf ik haar geen ruimte wanneer ze dat nodig achtte, had ik haar lief. Waarom deed ik zo ongeloofelijk needy? Dit punt doet me pijn, want het gevoel dat ik haar ben verloren door eigen toedoen steekt me enorm in de maag.
Je blijft weer hangen op het verleden zo hè. Niet dat het rare gevoelens of vragen zijn, maar je kan dat niet veranderen toen. En in het hier en nu kan je wel wat nuttigs doen met die gevoelens, maar dan moet je jezelf andere vragen gaan stellen. Toen zag je het niet, maar hoe zou je het nu kunnen herkennen? Hoe kun je in het hier en nu er op leren vertrouwen dat als een meid tegen je zegt dat ze afstand nodig hebt, dat je dat kan respecteren en het niet allemaal alleen op jezelf betrekt? Ook dat is een zekere vorm van veiligheid die je voor jezelf mede kan helpen creëren, zodat je je naast veiliger ook meer in controle voelt over jezelf.
Inzien wat je beter zou kunnen doen kan richting geven. En meer zelfvertrouwen, omdat je voor jezelf inzichtelijker kan maken wat jij doet en opener durft te kijken naar hoe het gaat. Heb je ook nodig als je een stijgende lijn wil opbouwen.quote:[..]
Ik zie het gewoon in dat het averrechts werkt nu, dat laat me welt beter voelen. Voel me eveneens beter over het gevoel van gekwetstheid. Maar niet wat ik dus al zei...haar op deze manier door eigen handelen zo te zijn kwijtgeraakt. Denk ook steeds ''hoe zou de relatie er dan hebben uitgezien'' als ik nu de dingen weet die ik toen al had kunnen weten. Dan zouden we samen zijn....Ze is nu wel echt gelukkig met haar vriend, en ergens denk ik dan van, was er toen niets wat ik kon doen. Dit is trouwens iets anders dan spijt dat ik eerst had en overal over nadacht, nu heb ik spijt haar te laten gaan. Echt het gevoel van..she was the one, mits ik het gewoon goed aanpakte.
Dat verschilt van je eerdere paniekvoetbal waar je eigenlijk alleen open stond voor wat jij als overwinning wilde zien en dan faal je gevoelsmatig op alle fronten als je dat niet voor elkaar krijgt. Zonde, want dan loop je dus de feedback mis van hetgeen wel goed ging enzo.
Kijk, we kunnen heel lang blijven mijmeren over hoe het had kunnen zijn, maar het is nu eenmaal niet zo. Je wist toen niet wat je nu weet en wat je nu wel weet, moet je nog gaan leren toepassen om uit je vicieuze cirkel te komen. Feedback van anderen kan waardevol zijn bij het ontwikkelen van nieuwe patronen, maar als je te afhankelijk bent van een zekere ander kun je je vast wel voorstellen hoe dat binnen een relatie die je voor je bevestiging kosten wat het kost moet behouden niet zo handig werkt. En naast je eigen verbeterpunten, maakt zij ook bepaalde ontwikkelingen door en dan kun je elkaar danig in de weg zitten als je elkaar niet vrij kan laten in je eigen tempo van ontwikkelen enzo.
Het is dus zinloos om te stellen dat als jij maar het goed had aangepakt toen. Ook al doe jij het perfect, het hoeft niet te zeggen dat je daarmee de boel kan redden. Juist binnen een relatie gaat het erom dat je beide met elkaar het zo goed mogelijk aan kan (leren) pakken. Daar heb je beide een zekere basis voor nodig om samen zo een best practice te kunnen ontwikkelen, als je niet automagisch op dezelfde lijn zit.
En zelfs als je beide je best doet en van elkaar houdt, is het soms ook gewoon niet genoeg. Dat is nooit leuk, maar hoeft echt niet per se één iemands schuld te zijn. Shit happens.
Het lijkt zo verleidelijk en complimenteus om een ander weg te zien kwijnen van verdriet zonder jou, maar als je enig gevoel in je donder hebt en liefde dan zou je je nog heel veel meer schuldiger voelen als het echt zo was. Dan had je haar en d'r leven verknald en zie dan nog maar eens over het schuldgevoel heen te komen dat zij niet verder kan gaan met een leven wat ze als goed mens dat ze is wel verdient.
Wees blij dat ze nu dan gelukkig is met haar vriend. Dan is zij op haar plek en hoef jij je daar geen zorgen meer over te maken, in die zin dat dit haar zelf verkozen pad is en eentje die mooi past bij haar maar één man-beleid. Kennelijk zijn zij elkaars the one.
Wie weet wat er voor jou nog in petto is..
Niet zo verwonderlijk, het is iets wat je dusdanig lang doet dat het een patroon is geworden. Dat heb je er niet in een paar avondjes mijmeren uit. Zie het als een mentale spier en probeer het wel echt regelmatig te trainen zodat er een nieuwe gewoonte kan ontstaan.quote:[..]
Dit heb ik geprobeerd, maar vind het nog verdomd lastig. Want had echt het gevoel van ''wauw, wat wij hadden was zo ongeloofelijk speciaal''. Ik heb het ernstig verkloot denk ik dan en laat dan een nieuwe fantasie opzij. Wellicht dat ik meer daarover zou moeten fantaseren. Hoe zou een relatie dan zijn tussen twee onzekere mensen?
Begin eens klein met een scene in plaats van een hele relatie.
Als je doel is om minder onzeker te worden, dan is het niet handig om te gaan fantaseren over hoe een relatie tussen twee onzekere mensen zou kunnen zijn toch?
Kun je een scene bedenken waarin jij voldoende vertrouwen hebt om je open te stellen? Dat je eerlijk durft te zijn over je angsten en andere zwakke plekken? Misschien is binnen een liefdesrelatie ook een beetje te snel. Wat zou je er van zeggen als je de fantasie eerst probeert binnen een ander soort relatie? Je staat op de wachtlijst voor een psych, dus dat is misschien een handiger startpunt. Dan heb je wellicht ook een beter beeld van hoe je contact met de psych beter voor jou zou kunnen werken dan met de vorige.
Wat moet je volgende psych van jou weten? Wat is voor jou belangrijk om voldoende op je gemak te voelen, zodat je en echt open kan zijn over wat je voelt en hoe je denkt? Hoe kan de psych bijdragen in zo een veilige omgeving te creëren waarin jij je vrij voelt om te praten? Ook als het niet voldoende aan zou slaan, dat je dus wel tijdig aan de bel trekt en actief probeert mee te denken aan hoe het beter zou kunnen.
Is er dan één waarheid denk je? Als de één de muur blauw vindt en de ander paars, dan kunnen zij beide vinden dat het de waarheid is. Wie heeft er dan gelijk? Maakt het uit wie er gelijk zou hebben?quote:[..]
Die eerste alinea is mooi.Daar zal ik aan denken. En inmiddels geef ik haar nergens de schuld van, dat is voor mij een vooruitgang. Ik zie nu in dat alles wat ze deed gewoon de waarheid was, hetgeen dat ik in mijn hoofd had was onjuist.
Dat jij iets blauw vindt, hoeft niks af te doen aan dat ik het als violet beschouw toch? Niemand hoeft minder te zijn dan de ander en er verandert verder eigenlijk heel weinig aan de situatie dat die muur nou eenmaal gekleurd is. Tenzij een van ons telefonisch de kleur door moet geven, is het dus eigenlijk helemaal niet zo functioneel om zo een waarheidsbepaling te doen.
Dan zouden we een consensus kunnen vinden dat we zien dat de muur gekleurd is, ondanks dat we de kleur verschillend ervaren.
Beetje vaag misschien, maar anders schrijf je een pro-actieve fantasie over
Wat maakt voor jou het verschil tussen daadwerkelijk haar vertrouwen in plaats van de situatie zelf? Zij veranderde denk ik minder dan de situatie waarin haar ex ineens opdook en jij jouw beeld bij moest stellen..quote:[..]
Toen die ex in het spel kwam toen kwam er een stem in mijn hoofd van ''zie je nou wel''...niet loveable, ze kiest iemand anders over je heen, dit was dus een bevestiging. Alleen dit gevoel speelde niet zozeer toen ik met haar sprak. Mijn eigenwaarde was sowieso al niet goed inderdaad. Maar ik kon haar gewoon vertrouwen. Haar ex was echt een pijnpunt.
De situatie waarin je die hoop durfde te koesteren?quote:[..]
Ja true, dat klopt inderdaad. Ik weet dat het sowieso in beginsel aan mij lag, dat is zeker waar. Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand van me zou houden en toen zij kwam dacht ik ''eindelijk wellicht toch wel''...en toen opeens met haar ex en het was over.
Ik denk dat ik het wel snap ja, maar ik denk ook dat je misschien een en ander een beetje idealiseert zo achteraf. Je voelt sowieso minderwaardig zo te lezen en dat was niet ineens weg lijkt me. Maar haar ex veranderde je relatief veilige situatie waarin er geen directe concurrentie leek. Laat staan eentje die eerder al verder was gekomen dan jij, terwijl zij het liever bij één man wilde houden. Zijn dat niet factoren die je bang maken, omdat je er geen invloed op uit kon oefenen?quote:[..]
Inderdaad voelde ik me minderwaardig, alleen door die ex begon dat gevoel opeens te rijzen als je snapt wat ik bedoel. Het kwam opeens helemaal naar boven. Hetgeen ik niet had verwacht toen ik contact had.
En waar kon jij wel invloed uit oefenen? Hoe heb jij jouw invloed proberen te laten gelden?
En toch heb je ook positieve verschillen gemaakt in mensen hun levens ondertussen, dus dat gevoel is misschien niet zo terecht. Misschien ook niet zo terecht is denken dat je de ander toelaat, want hoe kan een ander je leren kennen als je dat eigenlijk helemaal nog niet durft omdat je diep van binnen meent te weten dat het niet goed genoeg is?quote:[..]
Die eerste vraag is echt lastig: Ik denk dat ik bang ben voor mijn innerlijk dat mensen me uiteindelijk helemaal niks gaan vinden. Ik zou zelfverzekerder willen zijn....alleen ja. Ik weet niet welke punten, voel me oprecht zo'n waardeloos persoon...en dit gevoel heb ik al jaren inderdaad. En dit komt volledig naar boven indien ik iemand ontmoet die wederzijdse interesse heeft en afstandelijk dan is, dan denk ik echt bij mezelf van..dit is bevestiging. Maar op het moment dat het vertrouwen is gewonnen en ik de persoon echt toelaat dan houd ik van die persoon en wens ik ze alleen nog maar geluk. Vind zo jammer dat dit niet bij haar lukte, in de liefde worden fouten ook veel gemaakt, maar voel me dan ook veel en veel kwetsbaarden.
Probeer eens verschillende situaties te bedenken waarin je wel een positief verschil hebt gemaakt voor een ander, zoals het geld lenen aan je beste vriendin? Heb je contacten in de sportschool, waarmee je bijvoorbeeld weleens tips hebt uitgewisseld ofzo?
Wat zou je vinden van vrijwilligerswerk bijvoorbeeld? Er zijn naast wekelijkse en maandelijkse werkzaamheden ook losse klusjes te bedenken waarin je een ander en jezelf een plezier kan doen. Dat is een relatief veilige situatie in die zin dat ze niet een liefdesrelatiepotentie hebben en je dus nog niet voldoende weerbaar hoeft te zijn, terwijl je wel de positieve terugkoppeling kan krijgen dat je nuttig bent in de samenleving enzo. Check je lokale vrijwilligersvacaturebank en buurthuis om te kijken wat voor mogelijkheden er zijn. Op sommige plekken hebben de social workers een soort netwerkje waarbij losse klusjes apart uitgezet worden. Bijvoorbeeld een 1x boodschappen ipv wekelijks die verantwoordelijkheid hebben.
Dat kun je ook zeggen over de studie rechten in het algemeen en niet zozeer mensenrechten in het bijzonder toch?quote:[..]
Inmiddels geen spijt meer van. Veel dan voor deze reactie, inderdaad. Door mezelf zo afhankelijk op te stellen ben ik 1. volledig kwetsbaar en 2. geef ik de ander persoon geen ruimte.
Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?
Dat ik alles kan doen binnen mijn studie wat ik wil en ik heb veel vrije tijd zeg maar qua uren.
Wat zou je meest ideale baan zijn straks als je afgestudeerd bent?
Begrijpelijk dat het erg is, maar geeft geen antwoord op de vraag hoe jullie contact nu verloopt?quote:[..]
Haar moeder heeft een hartaanval gekregen, dus is echt erg.
Nog niet lukt, maar dat is misschien ook niet zo raar zolang je vooral symptoombestrijding deed, no? Hoe denk je zo zeker te weten dat je het echt niet aan zou kunnen als je het nog niet echt geprobeerd hebt?quote:[..]
En dit is precies het punt waar het mij niet lukt, het omgaan met die gevoelens van angst voor afwijzing, daardoor raak ik compleet geobsedeerd en kan ik het gewoon niet aan. Overigens had zij dit ook, ook zij was geobsedeerd door afwijzing en kon niet loslaten van haar ex, totdat haar nieuwe vriend ''in het spel'' kwam.
Soms is de angst erger dan de kwaal. En soms moet je de balans ook gewoon anders op leren maken. Hoe had je leven eruit gezien zonder deze ervaring? Had je willen missen dat je zulke gevoelens voor iemand durfde te hebben? De hoop op dat het niet zo erg met je gesteld was als je dacht en je misschien wel kans had op zo iemand? Dan had je nu ook niet kunnen inzien wat voor verbeterpunten er zijn..
Doe dan niet hetzelfde met je innerlijke stem en ga de dialoog aan in plaats van het weg te stoppen in jezelf of af te schuiven op een ander. Zeg niet ik was volledig afhankelijk van haar, ik stelde me volledig afhankelijk op. Houdt het bij jezelf, dat is waar je de controle kan (her)vinden.quote:[..]
De situatie had neutraal kunnen zijn indien het niet haar ex betrof. Op het moment dat ik mij afgewezen voelde, en ik had nogal zeer snel gevoelens voor haar, brak mijn obsessie toe en was ik volledig afhankelijk van haar. Qua persoon was het echt die ex, dat ik dacht ''oh nee he, een ander persoon''. En inderdaad, ik kon absoluut niet daarmee omgaan. En ja, zij had verschillende motivatie, haar motivatie was dat ze tegen mij wilde zeggen dat hij plots was gekomen in de stad en dat ze nog wilde zeggen dat ze hem niet naar huis kon sturen. Ik geloofde er helemaal nks van en drong mijn hele mening door haar heen. Van dit soort dingen heb ik zoveel spijt: Ik ben telkens de fout, constant ben ik het en nu pas, na zoveel jaren besef ik mij dat. Alsof ik fucking achterlijk toen was of zo. En ja, ik dacht alleen het slechtste en vertrouwde haar totaal niet, toen we erover belden sprak ik compleet door haar heen. Ze kreeg absoluut geen kans.
Dan raak je snel uitgepraat als je maar één ding wil horen ja en de rest geen verschil meer zou kunnen maken. Jammer, maar des te meer reden om die onzekerheden niet diep proberen e blijven weg stoppen tot je ze niet meer kan verbergen. Controle..quote:[..]
Klopt wederom...ze bood ook toen haar excuses aan, maar toch accepteerde ik helemaal niks van haar. Ik was er zo van overtuigd dat zij helemaal niks kon betekenen en dat ze gewoon loog. Al mijn diepe onzekerheden kawmen naar boven toen ik met haar sprak daarover.
Het meest relevante lijkt me dat jij weet dat wat er in jou was en is en dat jij daar wat aan had moeten doen en nu ook moet gaan leren doen. Ongeacht haar of wie dan ook, dit hoort vooralsnog bij jou, het zit jou hoe dan ook in de weg en is dus jouw pakkie an. Jij kan de ander niet leren controleren, dus beter richt jij je op jezelf. Dat kan ook je eigenwaarde en veiligheidsgevoel helpen opbouwen, omdat je beter kan leren vertrouwen op jezelf. Dat jij jezelf beter kan leren beschermen, zodat je niet zo snel meer controle kwijt raakt enzo.quote:[..]
Dat ik ongezonde liefde voor haar heb gevoeld en extreem veel spijt heb dat ze uit mijn leven is door mij eigen handelingen. Precies door mezelf...mijn wantrouwen en zo weinig wat aan haar kant lag denk ik dan. Of vind jij dat zij iets kon doen aan mijn bezitterigheid? Mij meer geruststellen..maar om eerlijk te zijn deed ze al alles.
Zet 'm dan op je lijstje ter bespreking.quote:[..]
Ja, dat lijkt me wel een handig behandelpunt. Dat ik daarin een verschil maak inderdaad, zodat ik een sterker gevoel kan verkrijgen en bewuster wordt van mijn handelen.
Je bent hoe dan ook kwetsbaar als je constant afgewezen voelt, maar in de liefde kun je er gewoon nog niet voldoende mee om gaan. Niet zo raar aangezien zo iemand dichterbij je komt dan anders en het logischerwijs dan ook wat meer opvalt. Maar die nabijheid en extra kwetsbaarheid is niet alleen maar negatief. Het is ook positief dat het juist verdieping en extra glans geeft, waardoor het ook juist de moeite waard wordt om zo een risico te lopen. Waar de juiste therapie zoals een RET of CGT hier een verschil in zou kunnen maken, is je helpen onderzoeken hoe je aan jezelf kan merken tot hoe ver je een risico wil lopen. Dat je in plaats van denkt dat je iets voor haar moet doen om te overwinnen, je het bij jezelf kan houden. Omdat je het sowieso voor jezelf doet allemaal en daar ligt ook een stukje te winnen veiligheid. Dat jij bepaalt tot waar je het risico nog de moeite waard vindt. Dan helpt jezelf beter kennen mee in het verwerken daarvan en dan kun je je zekerder voelen in dat je het wel aan kan enzo.quote:[..]
Ja, true. Zonder obsessie inderdaad..alleen in de ''liefde'' dan ben ik zo ongeloofelijk kwetsbaar, omdat mensen je zo makkelijk kunnen afwijzen. Dan flip ik gewoon...
Ik heb gefaald, ik had dingen anders moeten aanpakken en doen. Nu besef ik me dat ik dat helemaal anders moet gaan doen, dat ook ik weet dat ze om mij gaf en mij mocht. En ja, de herinneringen, alhoewel ik wenste dat er meer daarvan zouden zijn.[/quote]quote:[quote]
Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.
Dan heb je een mooie motivatie om deze confronterende leerweg aan te gaan, zodat je meer mooie herinneringen kan maken
Want alles draait om jou denk je? Na het ontmenselijken vlak je nu ook weer dingen van haar uit door zo een benadering. Ongeacht in hoeverre daar vertrouwen is, dit is wat zij gekozen heeft en die beslissing zal door ongetwijfeld wel wat meer beïnvloedt zijn dan alleen jouw gedrag.quote:[..]
Ze heeft nu een nieuwe vriend zeg maar, en volgens mij dolgelukkig ermee. Iemand die de dingen doet die ik faalde te doen, haar vertrouwt. I failed so hard.
Misschien nog eentje om toe te geven, ipv wat als een hoe kan ik dit een volgende keer beter aanpakken?quote:[..]
Klopt en mezelf vergeven dat ze uit mijn leven is...door mijn eigen handelen, dat ik altijd zal denken wat als.
Hup, op die to do lijst ermee!quote:[..]
Ja klopt inderdaad, invloeden van buitenaf die meespelen vind ik onwijs moeilijk om mee om te gaan.
Dus ook bij haar zijn er factoren die meespelen en haar hebben gemaakt tot wie ze nu is en nog zal worden. En dan heeft ze een karakter en vrije wil mee gekregen, net als jij en wij allemaal dragen die allemaal bij aan het proces van het leven. De een wat sneller dan de ander en soms voelt het gestagneerd en/of hopeloos, maar waarin we doorgaans wel zelf een en ander kunnen betekenen en voor elkaar kunnen boksen.quote:[..]
Ook bij haar inderdaad was het een self fulfilling prohpecy, dat is inderdaad waar.
Hoe kon ze je nemen voor wie je was, als jij het jakkiebah eng vindt om jezelf te tonen omdat je niet goed genoeg denkt te zijn? Niemand zou bezitterigheid moeten tolereren imho, maar er zijn mensen die er mee kunnen leven. Dat kan een productieve dynamiek zijn als de bezitterige en de bezetene zich positief bevestigd voelen, maar ik zie dat in de praktijk nogal weinig voorkomen aangezien de aanleiding negatief is en het dan vaak soort self fulfilling prophecy is. Om niet te zeggen een bodemloze put van afschuiven op de ander, terwijl de ander niet kan fixen wat je zelf niet erkent zolang je dat bij de ander neerlegt.quote:[..]
Hoe bedoel je met ''ze nam je niet voor wie je was''..moest ze mijn bezitterigheid dan accepteren en wat bedoel je met ''ze wist niet wat er nog meer was''. En ja, zij kon niet echt helpen, ook al was ze eerlijk achteraf. Op dat moment dat ik altijd dat ze loog.
Zolang jij je niet jezelf laat zien, kan zij niet bevestigen dat zij voor jou gaat en dat weet je dondersgoed. Maar ja, dat gevoel is zo een ingesleten patroon dat het ondanks negatief wel veilig aanvoelt. Het is immers bekend terrein (controle) en dat is je meer echt open durven stellen niet.
Zolang jij haar durft te verdenken van liegen, hoef jij niet dat bekende terrein te verlaten denk je en ben je ondanks gekwetst niet op je kwetsbaarst. Dat was en is jouw keuze om het zo of anders aan te pakken.
[/quote]
Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.
Als je de term overwinnen gebruikt dan vraag ik me af of het wel echt om haar gaat en het niet stiekem de afwijzing zelf of de ex en de huidige vriend zijn die je eigenlijk wil overwinnen. Het impliceert een strijd en denk ik niet de liefde waar je zo naar zegt te snakken. Als we de term overwinning hier correct willen gebruiken, dan zou ik willen stellen dat zand op je open hand houden de overwinning op jezelf is.quote:[..]
Ja zal ik proberen te doen, maar ik heb nog wel het gevoel van...Zou ik haar ooit nog overwinnen, maar misschien dat ik nog steeds naar een soort van bevestiging of zo aan het zoek ben van haar. Dat ze alsnog zou bevestigen dat ik het waard ben, snap je? Ik vroeg weleens naar haar bevestiging of ze mij leuk vond, want was zo onzeker. Altijd al onzeker geweest. Ik kon me niet voorstellen dat ze ooit over haar ex heen zou komen door met mij te gaan, achteraf had ik haar gewoon de tijd moeten geven.
Waarom zouden haar woorden die je toen niet op waarde kon schatten, nu wel ineens de oplossing zijn? Het klinkt mij nogal tegenstrijdig in de oren dat je nu denkt dat je haar de tijd had moeten geven om over haar ex heen te komen, alsof je dat wel had kunnen geloven. Jij was immers nog steeds je onzekere zelf geweest. Zelfs nu nog spreek je de hoop uit om te kunnen testen of ze niet alleen over haar ex, maar ook over jou heen kan zijn gekomen. Tegenstrijdig much? En dan te bedenken dat ze überhaupt niet verliefd op je was. You're barking up the wrong tree mate..
Jouw waarde ligt op meer vlakken dan alleen haar veilige afstandelijkheid nu, dus beter richt je je op wat je wel zelf kan en moet doen.
Heel simpel beredeneerd, omdat je wilde doorgaan. Je dacht helemaal niet dat ze voor jou ging, maar je wilde op z'n minst proberen dat ze niet zonder slag of stoot zo maar met de ander doorging.quote:[..]
Maar hoezo wist ik het toen dat niet...dan vraag ik me af waarom ik toch door ging. Dat ik oprecht dacht dat ze voor mij ging, maar dan hadden we het weer over haar ex en werd ik weer hartstikke jaloers en obsessief. Dat terwijl ze altijd zei ''ik ben eerlijk tegen je, zodat je me in de toekomst vertrouwd''. Ik heb het wel echt verpest, gemanipuleerd en zal haar nooit meer terugkrijgen en daarvan heb ik zoveel spijt nu. Ik denk oprecht dat ik voorbij veel gevoelens heb, maar de gedachte dat ik door eigen handelen haar helemaal kwijt raakte. Dat ik mezelf zoveel pijn deed altijd door naar haar ex te vragen....
Je doet jezelf nog steeds pijn door te blijven vragen naar dezelfde weg, al is het nu niet haar ex, maar haar goedkeuring die je wil. Maar dat is egoïstisch om alleen wat positiefs te willen en de rest van haar beleving en leven eigenlijk niet te willen. Zeker nadat je zo vaak zoveel hebt gevraagd en het nooit voldoende was door oorzaken buiten haar om. De oorzaken die jij niet voldoende leert aanpakken, zolang jij met haar bezig blijft in plaats van met jezelf. Zelfs al zou het door een wonder zijn dat je die goedkeuring toch kreeg, je zou het ook nu niet geloven. Omdat je het nog niet verdiend, je moet eerst aan jezelf werken. Zodat je niet vraagt an haar om je te geven wat je nodig hebt, maar zodat je gewoon blij kan zijn met wat iemand (niet specifiek zij dus) je van nature en dus oprecht aanbiedt. Omdat je die waarde durft in te zien in plaats van vast te houden aan je self fulfilling prophecy.
Ja, ik denk dat het beter is dat het niets geworden is. Ook al zou je echt van die ander houden, wat is je vermeende liefde waard als je toch niet gelooft wat de ander zegt? ulk wantrouwen in jezelf op de ander af willen wentelen lijkt me al een signaal dat het geen liefde is.quote:Nog een paar vragen:
Denk jij dat het beter is dat het niks is geworden? Want we waren allebei heel onzeker en hadden het gevoel unloveable te zijn..Of kan je ondanks dat je niet houdt van jezelf toch van een ander houden in een liefdesrelatie?
Zolang jij niet in kan zien wat de ander voor jou zou kunnen voelen, is diezelfde liefde kennelijk geen kut waard en zo behandel je die dan ook.
Niet zozeer jij, ik heb in het algemeen een redelijk geloof in dat we bepaalde levenslessen mee krijgen en dat het zeker bij herhalende dingen om niet te zeggen patronen wel veel zeggend kan zijn zeg maar..quote:Of vind je simpelweg dat ik dit allemaal gewoon nodig heb gehad? Deze hele escalatie? Dat het me dingen in gaat laten zien.
Ik zou dus nog maar eens willen benadrukken dat niet haar eventuele reactie the proof of the pudding is, maar dat het jouw reactie is.
Grapjas, hier trap ik niet inquote:Daarnaast nog een vraag: Wat voelde ik voor haar? Zou jij dit liefde noemen of?
Deze hebben we nu meerdere malen besproken, dus tenzij je mij ook het idee wil geven dat het niet uitmaakt wat ik zeg tot ik jou bevestig (wat vrij onmogelijk is, maar ik snap je hoop) raad ik je aan om eerdere posts nog eens goed door te lezen.Ik snap dat je dat graag wil denken, maar dat bewijst des te meer dat je je les nog niet voldoende hebt geleerd en je nog niet in staat bent om echt liefde aan haar te geven danwel te ontvangen. Want je wil niet haar mening of weten hoe ze een en ander beleeft heeft. Nee, ze mag net als toen met je ex-vragenvuur weer op zitten en poot geven, dus eigenlijk hetzelfde patroon voortzetten onder het mom dat je haar nu heus wel zou geloven. Sure, supergeloofwaardig als je oud gedrag in een nieuw jasje stopt en zij een vriend heeft, die logischerwijs de prioriteit heeft en zou moeten houden. Als zij die les ook nog niet geleerd heeft, zou het dus op min of meer dezelfde voet verder gaan met zo'n destructief patroon tot jij het weer op de spits drijft. Waarom zou dat een goed idee zijn, laat staan liefde?quote:En daarnaast: Het lijkt wel alsof enige vorm om mezelf beter te maken zou zijn dat ze mijn goede kant ooit weer gaat inzien...alleen dat stimuleert mij. Dus haar waardeoordeel..
Garant voor nog meer leed, maar dan valt het voordeel van de twijfel weg en kunnen we een stuk moeilijker om het idee heen dat je dan erop uit bent om te kwetsen. Omdat je nu beter zou moeten weten en dus ook zou moeten proberen.
Nog even afreageren nu het nog kan met als bonus dat je vol met zelfmedelijden een excuus hebt waarom je niet het maximale op je studie scoort en verder weer geen kut uitvoert. Alsof het minder erg is om Columbia mis te moeten lopen, omdat je zogenaamd er zo mee zit dat je haar weer gekwetst hebt. Kun je jezelf weer passief en dus relatief veilig thuis houden, terwijl je dondersgoed weet dat je niet alles eraan gedaan hebt om leed te voorkomen. Niet bij haar en niet bij jezelf. En dan zit je straks nog net zo te herkauwen met je is het liefde en zou zij etc. Maar dan is de portie nog veel groter en die drempel nog hoger.
Dit is hard ja, niet lullig bedoelt en dat zou je kunnen weten cq meten aan dat ik je commentaar geef hoe dingen beter zou kunnen. Omdat dingen dus beter kunnen en ik heus niet alleen voor de zinloze fun zulke lappen tekst hier neer pleur. You can do this. Ik denk dat het kan en heb je daar een paar handvatten voor gegeven, dus ik geloof ook dat jij dat kan.
Jouw keuze wat je hiermee gaat doen..
Even tussendoor een blijk van waardering voor hoeveel tijd en moeite scary_mary steekt in een post om iemand te helpen. 
1 + 1 = blauw
En voor een narcistische stalker ook nog.quote:Op woensdag 10 oktober 2018 02:49 schreef Kamina het volgende:
Even tussendoor een blijk van waardering voor hoeveel tijd en moeite scary_mary steekt in een post om iemand te helpen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Niet haten, ik werk eraan. Wilde ook niet dit worden of zo, lol. Alsof ik daadwerkelijk altijd zo’n patroon wilde hebben, als kind groei je wel op een bepaalde manier op heb ik geleerd...en daarbij een zeer diep verlangen naar liefde...quote:
[..]
En voor een narcistische stalker ook nog.
[ Bericht 3% gewijzigd door Gregor1994 op 10-10-2018 10:36:47 ]
Aardig bedoelt naar mij, maar hier krijg ik een nare smaak van. Ts heeft al een slecht zelfbeeld en doet hier moeite om zich kwetsbaar op te stellen. Misschien kunnen we hem en anderen helpen hier een betere omgeving daarvoor te maken en te houden, door mensen niet in één zinnetje te definiëren tot hun diagnose en/of hun problematische gedrag. Ts is niet alleen maar een narcistische stalker en ik geen moeder theresa.quote:
[..]
En voor een narcistische stalker ook nog.
goed zo.quote:
[..]
Niet haten, ik werk eraan. Wilde ook niet dit worden of zo, lol. Alsof ik daadwerkelijk altijd zo’n patroon wilde hebben, als kind groei je wel op een bepaalde manier op heb ik geleerd...en daarbij een zeer diep verlangen naar liefde...
Je bent geen slecht mens
Je hebt misschien dingen gedaan waar je niet trots op bent, fouten gemaakt.
Maar dat doen we allemaal.
En daar moeten we ook allemaal aan werken, als we dat merken.
Jij ziet dat het zo niet kan, en hulde dat je ook bereid bent er iets aan te doen.
De basis in contact moet uiteindelijk zijn, ik okay, jij okay.
Ook of misschien wel juist ook als er iets is gebeurd wat niet leuk is.
Iedereen die alleen de behoefte voelt om alleen de ander maar te oordelen en dan snel weg te lopen moet zichzelf afvragen, wat is er bij mij aan de hand, wat is mijn deel, waarom raakt mij dit dat ik deze behoefte heb , waar moet ik aan werken.
[ Bericht 4% gewijzigd door dop op 10-10-2018 12:46:56 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Idd gemeen van mijn kant. Ik vind het wel tof dat je erkent dat je een probleem hebt.quote:
[..]
Niet haten, ik werk eraan. Wilde ook niet dit worden of zo, lol. Alsof ik daadwerkelijk altijd zo’n patroon wilde hebben, als kind groei je wel op een bepaalde manier op heb ik geleerd...en daarbij een zeer diep verlangen naar liefde...
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik laat steeds meer los. Ik kom erachter dat het allemaal aan mij lag ja. Zij vond me echt leuk, was dol op me...ik kon dat nooit geloven...damn.
Maar het is niet je geluk.quote:
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.
Door te obsederen creëer je iets wat er niet is voor zolang jij dat wilt, het zou een extreme vorm van bindingsangst kunnen zijn.
Om er vanaf te komen moet je inzichtelijk zien te krijgen wat het je opleverd, want dat doet het anders zou je het niet doen.
Is het een invulling van je tijd, je gedachten waar je je anders geen raad mee weet, krijg je er aandacht van anderen door, of voel je je op een vreemde manier verbonden met de persoon in kwestie door zo te obsederen?
Zodra je weet wat het je opleverd, kun je die winst op een andere manier gaan zoeken.
Ik heb niet de hele thread gelezen, succes TS.
Het is heel simpel, je bent te veel op zoek naar plezier of waarde vanuit iemand anders. Leer eens plezier te hebben in je eigen leven en jezelf te waarderen, zonder dat daar iemand anders aan te pas komt.quote:
[..]
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.
Alleen dan kun je een stabiele relatie aangaan, als je dat niet hebt ben je afhankelijk van iemand anders en gaat een relatie ook niet slagen.
Oja, en dit heeft niks met liefde te maken. Dit is obsessie en het opkijken tegen vrouwen.
Laag zelfbeeld, en ja dat is erg onaantrekklijk. Zie mijn post hierboven.quote:
Ik laat steeds meer los. Ik kom erachter dat het allemaal aan mij lag ja. Zij vond me echt leuk, was dol op me...ik kon dat nooit geloven...damn.
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al genoemd, maar Google eens op het Engelse woord limerence.
Het is idd geen geluk want de TS voelt zich er ellendig bij. Wel goed dat hij het eindelijk loslaat, dat moet ook wel. Ik durf te wedden dat als die vrouw hem wel leuk vond hij er al gauw genoeg van had. Het is erg makkelijk om iets te idealiseren wat je niet (meer) hebt. Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen. Hij kiest nogal voor de makkelijke weg zo.quote:
Maar het is niet je geluk.
Door te obsederen creëer je iets wat er niet is voor zolang jij dat wilt, het zou een extreme vorm van bindingsangst kunnen zijn.
Om er vanaf te komen moet je inzichtelijk zien te krijgen wat het je opleverd, want dat doet het anders zou je het niet doen.
Is het een invulling van je tijd, je gedachten waar je je anders geen raad mee weet, krijg je er aandacht van anderen door, of voel je je op een vreemde manier verbonden met de persoon in kwestie door zo te obsederen?
Zodra je weet wat het je opleverd, kun je die winst op een andere manier gaan zoeken.
Ik heb niet de hele thread gelezen, succes TS.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Interessante gedachtengang in algemene zin.quote:
Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen.
In feite is het clichématig om alles te idealiseren wat buiten of net binnen je bereik ligt, om het even wat.
Dit, ik worstel hier ook mee en het heeft geholpen door te lezen dat er meerdere mensen zijn die dit hebben, op reddit is er veel te vinden over limerence, ook zijn er andere fora over te vindenquote:
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al genoemd, maar Google eens op het Engelse woord limerence.
Gedachten waar ik anders geen raad mee weet. Ik weet niet hoe het is om ''normaal'' te denken. Ik ben altijd al verliefd geweest. Dit keer ontmoette ik iemand, waarvan ik dacht ''wauw''....maar heb het zelf flink verneukt door onzekerheid. Echt heel flink kom ik nu achter. Terwijl ik echt met haar wilde zijn. Ze is al jaren geleden doorgegaan. Ik neem mezelf heel veel kwalijk. Emotioneel voel ik me nog wel met haar verbonden. Daarnaast was ik bij haar altijd ''veilig''. Zij zou in een relatie mij nooit in de steek laten, maar ja, was zo onzeker. Gaat wel iets beter nu, alleen nog niet echt losgelaten. Heb altijd al problemen gehad met vrouwen, altijd onbeantwoorde liefde. Dit keer was het in beginsel beantwoord, maar door self fulfilling prohpecy heb ik het kapotgemaakt. Daardoor heel veel spijt, zag haar ook als mijn droomvrouw. Zal denk ik altijd met dit gevoel blijven van what if. Qua concentratie gaat het ook niet heel goed, verwaarloos nogal werkzaamheden. Scary_Mary geeft veel tips, dus dat helpt.quote:
[..]
Maar het is niet je geluk.
Door te obsederen creëer je iets wat er niet is voor zolang jij dat wilt, het zou een extreme vorm van bindingsangst kunnen zijn.
Om er vanaf te komen moet je inzichtelijk zien te krijgen wat het je opleverd, want dat doet het anders zou je het niet doen.
Is het een invulling van je tijd, je gedachten waar je je anders geen raad mee weet, krijg je er aandacht van anderen door, of voel je je op een vreemde manier verbonden met de persoon in kwestie door zo te obsederen?
Zodra je weet wat het je opleverd, kun je die winst op een andere manier gaan zoeken.
Ik heb niet de hele thread gelezen, succes TS.
Het is wel zo dat hoe meer ik het bij mezelf zoek, des te meer spijt ik heb van alles. In plaats van te kunnen denken ''het is een les'' denk ik alleen maar aan de mate van spijt en zelfverwijt.
quote:
[..]
Het is idd geen geluk want de TS voelt zich er ellendig bij. Wel goed dat hij het eindelijk loslaat, dat moet ook wel. Ik durf te wedden dat als die vrouw hem wel leuk vond hij er al gauw genoeg van had. Het is erg makkelijk om iets te idealiseren wat je niet (meer) hebt. Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen. Hij kiest nogal voor de makkelijke weg zo.
Ik heb iets meer losgelaten, maar niet helemaal. Dat durf ik ook niet. En is dat zo, omdat het nu verder weg is dat ik het meer idealiseer? Volgens mij idealiseert iedereen wel, ook in een relatie..quote:
[..]
Het is idd geen geluk want de TS voelt zich er ellendig bij. Wel goed dat hij het eindelijk loslaat, dat moet ook wel. Ik durf te wedden dat als die vrouw hem wel leuk vond hij er al gauw genoeg van had. Het is erg makkelijk om iets te idealiseren wat je niet (meer) hebt. Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen. Hij kiest nogal voor de makkelijke weg zo.
Dat ken ik wel ja. Limerence/Love addict. Kwam het woord Torchbearer tegen, dat heb ik wellicht:quote:
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al genoemd, maar Google eens op het Engelse woord limerence.
There are different types of Torchbearers. Some worship movie stars from afar. Some obsess about someone they were once in happy relationship with. Some fantasize about the man or woman that they will someday meet. Some fantasize about someone they were attracted to and then projected on to them all their fantasies about living happily ever after. Most Torchbearers just fall in love with an unavailable person and pine away for years and years.
Most torchbearers are also fantasy addicts and can easily be identified by the longevity of their infatuation: 10, 20, 30, 40 years.
Torchbearers, often ambivalent love addicts, obsess about someone from afar who is unavailable. This can be done without acting out (suffering in silence) or by pursuing the person they are in love with. Some torch bearers are more addicted than others. This kind of addiction feeds on fantasies and illusions.
In Love and Limerence by Dorothy Tennov, she says limerence either disappears after consummation (romance addicts) or through starvation and transference. A torchbearer is someone who can only move on when they fall in love again.
Torchbearers are by nature both imaginative and romantic. They need to learn how to not project this on to real, unavailable people. We do this to distract ourselves from negative emotions like anger, fear and depression.
For the most part, Torchbearers are addicted to unrequited love which is characterized as an individual who both deeply craves love, intimacy, commitment and unconditional love, while at the same time experiencing fears of emotional intimacy---relating deeply to another person. Such people end up consciously or unconsciously pushing AVAILABLE love away or holding it at a distance.
Laatste keer dat ik haar contacteerde en echt een gesprek had, was twee jaar geleden.
Het is in ieder geval goed dat Ts zich bewust is van zijn gedrag en daar ook hulp voor zoekt. Dat is al een heel begin.
Don't quote me boy, cause I ain't said shit!
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Lijkt mij een ego probleem.
Stel nou dat je wel met de ander bent waar je zo obsessief over bent. Dan spelen weer andere dingen mee zoals de angst met wie ze om gaat of haar te verliezen.
Volgens mij moet je toch eerst leren dat je voor jezelf iets waard bent en afwijzing volstrekt normaal is.
Stel nou dat je wel met de ander bent waar je zo obsessief over bent. Dan spelen weer andere dingen mee zoals de angst met wie ze om gaat of haar te verliezen.
Volgens mij moet je toch eerst leren dat je voor jezelf iets waard bent en afwijzing volstrekt normaal is.
Wat bedoel je precies met ego probleem. Ik hoor vaak het woord ‘ego’ voorbij komen. Wat wordt bedoeld met ego? Als ik het opzoek word ik niet veel wijzer..hoe moet ik dat zien?quote:
Lijkt mij een ego probleem.
Stel nou dat je wel met de ander bent waar je zo obsessief over bent. Dan spelen weer andere dingen mee zoals de angst met wie ze om gaat of haar te verliezen.
Volgens mij moet je toch eerst leren dat je voor jezelf iets waard bent en afwijzing volstrekt normaal is.
Dit anders werd het wel echt een Elliot Rodgerquote:
Het is in ieder geval goed dat Ts zich bewust is van zijn gedrag en daar ook hulp voor zoekt. Dat is al een heel begin.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Niet overdrijven, zou niet eens een hand uitsteken in het echt. En zou zoiets ook niet meer doen. Overigens was de laatste mail 1,5 jaar geleden, niet van zomer of zo.quote:
[..]
Dit anders werd het wel echt een Elliot Rodger
Dat is de beste reden van alle mogelijkheden.quote:
Gedachten waar ik anders geen raad mee weet.
Besef je wel hoe enorm veel energie je hebt en nu weggooit? Je zou deze energie kunnen aanwenden om iets productiefs te bewerkstelligen; schrijven, schilderen, van alles. Vraag je therapeut je te helpen je energie te kanaliseren naar positieve en productieve zaken, dan volgt de vrouw van je dromen vanzelf.
Naja, het ligt dieper. Ik voel me onwijs minderwaardig ten opzichte van haar, waardoor ik haar op een voetstuk heb..en derhalve op een plek blijf steken. Heb het gevoel dat mijn leven geen waarde heeft, waaron zou ik bv aan mezelf werken? Zij komt niet terug..quote:
[..]
Dat is de beste reden van alle mogelijkheden.
Besef je wel hoe enorm veel energie je hebt en nu weggooit? Je zou deze energie kunnen aanwenden om iets productiefs te bewerkstelligen; schrijven, schilderen, van alles. Vraag je therapeut je te helpen je energie te kanaliseren naar positieve en productieve zaken, dan volgt de vrouw van je dromen vanzelf.
Ik weet niet wat je onder aan jezelf werken verstaat, en of het wel bestaat.quote:
Naja, het ligt dieper. Ik voel me onwijs minderwaardig ten opzichte van haar, waardoor ik haar op een voetstuk heb..en derhalve op een plek blijf steken. Heb het gevoel dat mijn leven geen waarde heeft, waaron zou ik bv aan mezelf werken? Zij komt niet terug..
Indien jullie niet gelijkwaardig aan elkaar zijn (ookal is dat alleen in jou belevenis) zou een relatie je alleen nog maar ongelukkiger hebben gemaakt.
Intussen laat je potentiële nieuwe liefdes gewoon passeren. Als je gevoel van eigenwaarde afhangt van bevestiging zul je je markt moeten verkennen.
Oprechte vraag : herken je jezelf in de kenmerken van borderline? Niet dat ik alles bij je herken, maar jezelf aan anderen binden omdat je zelf niet echt iets denkt te hebben, deed bij mij een belletje rinkelen.
Somebody that I used to know
Aan mezelf werken als in meer zelfvertrouwen opbouwen etc, gaat intussen al wat beter. Indien ik onthou van ‘okee, we zijn door een reden niet bij elkaar en dat is omdat dit movelijkheid is dat ik aan mezelf werk’..quote:
[..]
Ik weet niet wat je onder aan jezelf werken verstaat, en of het wel bestaat.
Indien jullie niet gelijkwaardig aan elkaar zijn (ookal is dat alleen in jou belevenis) zou een relatie je alleen nog maar ongelukkiger hebben gemaakt.
Intussen laat je potentiële nieuwe liefdes gewoon passeren. Als je gevoel van eigenwaarde afhangt van bevestiging zul je je markt moeten verkennen.
Narcistische stoornis, geen borderline..quote:
Oprechte vraag : herken je jezelf in de kenmerken van borderline? Niet dat ik alles bij je herken, maar jezelf aan anderen binden omdat je zelf niet echt iets denkt te hebben, deed bij mij een belletje rinkelen.
Ah, oké, sterkte ermeequote:
[..]
Narcistische stoornis, geen borderline..
Somebody that I used to know
Je zou schematherapie ns kunnen proberen. Goede kans dat dat uitkomst biedt.
https://www.dimence.nl/behandelingen/schematherapie
En eerst een psychologisch onderzoek laten doen:
https://www.lentis.nl/behandeling/psychologisch-onderzoek/
Staan psychiaters vast voor open, afhankelijk van eventuele andere klachten die je hebt.
[ Bericht 56% gewijzigd door Kokoswater op 17-11-2018 01:07:53 ]
https://www.dimence.nl/behandelingen/schematherapie
En eerst een psychologisch onderzoek laten doen:
https://www.lentis.nl/behandeling/psychologisch-onderzoek/
Staan psychiaters vast voor open, afhankelijk van eventuele andere klachten die je hebt.
[ Bericht 56% gewijzigd door Kokoswater op 17-11-2018 01:07:53 ]
The show must go on
|
|
