R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat lijkt me een goede indicatie om met de huisarts te bespreken. Niet alleen je depressieve en wanhopige gevoelens, maar ook dat je er doorheen zit en opziet tegen de wachttijd voor je weer bij een andere psych terecht kan en in de tussentijd niet echt een alternatief hebt om je ei kwijt te kunnen.quote:Op donderdag 4 oktober 2018 00:31 schreef Gregor1994 het volgende:
[..]
Ik wil bijna dood. Ik heb geen zin meer, in helemaal niks. Dag in dag uit is dit mijn leven, 24/7 voor de afgelopen 4 jaar en ik kan het niet meer aan. Het is niet meer van ‘have closure’ en dat soort bullshit. Het zit zo in mij geprogrammeerd al voor zolang. Het is een deel van mij geworden. Ik weet de oplossing niet, want al ben ik op vakantie of verhuis ik naar de andere kant van de wereld. Nog steeds bestaat die obsessie. Jaar geleden was ik in het buitenland en ook daar enorm last van gehad.
Wat goed dat je studie desondanks toch goed gaat! Hoe ben je de vorige keer dat je in de States zat erdoor heen gekomen?quote:Studie gaat redelijk, alleen totaal geen concentratie, wil volgend jaar naar Columbia in New York samen met uitwisseling van Nederlandse master. Maar de kans dat het gebeurt lijkt klein.. Voor de rest helemaal niks. Nada. Noppes. En dat Columbia daarnaast heel moeilijk worden als ik zo depressief ben. Nog nooit is het zo erg geweest.
Dat is heel vervelend natuurlijk. Weet je huisarts hier van? Hoe bespraken je vorige psych en jij dit?quote:Het is een ziekte, en door de meest slechte psychiater ben ik geen enkele stap vooruit maar wel duizend euro lichter. Het was een waardeloze psychiater, waar ik geen zak aan had en nu wacht ik weer drie maanden.
Iedereen maakt fouten, niet alleen jij. Fouten mogen maken betekent niet dat er geen consequenties zijn of zouden moeten zijn. Je tijdelijk kut kunnen voelen hoort erbij.quote:Ik probeer in te zien dat je fouten mag maken, maar als ik dan posts lees dat wat ik deed slecht was en ze me nooit wil zien, komt alles weer naar boven. Ik weet niet hoe ik van het gevoel af kom en elke keer als iemand zegt ‘onderneem activiteiten’ dan lukt mij dat niet. Ik denk zo erg aan haar dat wanneer ik mee zou doen aan een activiteit omdat mijn gedachtes toch elders zijn, namelijk bij haar. Mis haar zo erg. Ik durf gewoon niet meer te leven en ik hoop dat door aan dit gevoel vast te houden zij ooit terugkomt. Dus nee, niks qua activiteiten uit angst voor mijn gevoelens voor haar.
Het leven is een aaneenschakeling van oorzaak en gevolg en net zoals jij van invloed kan zijn op andermans en je eigen leven, kan dat omgekeerd net zo goed op het jouwe. Ook als je je probeert te onttrekken aan het leven kun je consequenties ervaren. Niets doen is immers ook een vorm van actie met een gevolg en dat is nog steeds niet wat jij zo graag zou willen.
Daar kun je haar voor verantwoordelijk blijven houden, maar in de tussentijd sluit jij jezelf af voor alle andere dingen waar je positieve feedback aan zou kunnen ontlenen. Misschien doe je dat om jezelf af te straffen of ter bevestiging van zie je nou wel of omdat je bang bent dat je hier voor je gevoel ook weer kan falen en nog meer negatieve feedback krijgt. Maar dat doe jij zelf en niet zij.
Jij maakt net zoals andere mensen fouten, maar als het goed is zijn we niet onze fouten maar nog veel meer. Daarom is het belangrijk om meer ernaast te blijven doen, dat je leven niet alleen om die fouten draait. Je hebt iets lulligs gedaan, maar dat maakt je niet tot uitsluitend een lul. Je had ook de ballen om eerlijk op te biechten dat jij erachter zat. Dan is ze ongetwijfeld gekwetst, maar ze kan hopelijk ook een stukje rust vinden in de wetenschap dat ze niet meer hoeft te piekeren over wie het was. Daarmee is het voor haar hopelijk makkelijker geworden om te beginnen met verwerken. Dat is ondanks het kutte wat er aan vooraf ging, wel iets moois dat je haar dat hebt gegund, ongeacht je intenties om dat te doen. Dus ook al heb je niet gekregen wat je wilde met dat toegeven, het was goed om toe te geven. Goed om die confrontatie op te zoeken met haar en met jezelf.
Nu nog leren verwerken dat dit een onderdeel van je is en hoe je daar beter mee om kan leren gaan..
Misschien heb je wel een vertekend beeld van hoe het bij anderen werkt, maar praktisch iedereen met enig bewustzijn krijgt negatieve feedback te verwerken. Vrijwel iedereen voelt zich weleens echt diep kut. Dat hoort bij het leven en lijkt me vrijwel onmogelijk te ontlopen. Dan snap ik dat je na 4 jaar wel toe bent aan een break van zo een gevoel. Het is echter niet realistisch om te hopen dat je alleen maar positieve feedback kan krijgen in het leven. Niet met die meid aan je zijde en ook niet als je alles wel perfect zou doen. Jij en je omgeving worden door meer factoren beïnvloedt, niet alles draait om of ligt aan jou.
Als je zolang rondloopt met zo een ingesleten patroon, dan heb je dat er ook niet 123 uit. Ook niet met een goede psych, want dit zit wel echt even stukken dieper dan iemand die jou eventjes uitleg geeft en dat je dan ineens superduper fantastisch hippie gevoelsleven tegemoet gaat ofzo. Het leven is voor heel veel mensen een proces van vallen en opstaan, ook voor jou.
En daar komt dan die liefde weer om de hoek kijken. Want juist liefde voor jezelf en voor een ander kan een goede motivatie zijn om die confrontatie cq gevecht aan te gaan. Omdat jij het waard vindt om jezelf beter staande te leren houden qua emoties en de regulering daarvan. Zodat je kan excelleren in je studie en werkveld, zodat je kansen kan pakken en helpen creëren. Is het niet naar Columbia, wellicht dan ergens anders. Maar dan moet je wel je nek uit durven steken. Jezelf open durven stellen voor iets anders dan de zekerheid die je meent te hebben in je hoofd. Die zekerheid bouw je vooral op de bekendheid van je gevoel als je je afsluit voor anderen waarvan je niet zeker bent of ze jou zo een bekend dan wel goed gevoel zouden kunnen geven.
Het vervelende van levenslessen kan zijn, dat het terug blijft komen of blijft hangen zolang je er (nog) niet voldoende mee om hebt leren gaan. In dat opzicht gezien zou dit soort vragen kunnen wijzen op een easy cop out, dat je de confrontatie niet aan wil of durft te gaan.quote:Hoe kan ik zonder die dingen alsnog tot een ommekeer komen? Hoe laat ik los zonder die activiteiten?
Concretere dingen die niet zo maar even je kutgevoel kunnen laten verdwijnen, maar wellicht wel kunnen bijdragen aan een verwerkingsproces zijn om er beter mee om te leren gaan zijn o.a. mindfulness (vereist wel enige concentratie, maar is ook een kwestie van oefening en kan je hopelijk je gedachten er wat meer laten zijn en misschien iets meer afstand daartoe creëren), educatie mbt rouwproces (leren wat verschillende fases inhouden kan misschien ook helpen inzien dat het ok is om bepaalde emoties en gevoelens te hebben. Dat gezegd hebbende, dat je gevoelens hebt is één ding, er naar handelen is echt een tweede maar dat is gezien je diagnose denk ik echt iets om met een psych naar te kijken) en een uitlaatklep zoeken voor je emoties. Als je het wat minder opkropt, neemt de behoefte om er iets naars mee te doen misschien ook wat af.
Schrijven kan in de privacy van je huis, vechtsporten wellicht als je een boksbal op kan hangen ofzo, etc. Daarnaast is de natuur intrekken wel zo gezond. Niet alleen de beweging, ook al wandel je alleen wat. Ook frisse lucht, licht en je bewust zijn van de natuur waar we allemaal een onderdeel van uitmaken enzo.
Verder zou je kunnen kijken naar boeken. Rationeel emotieve therapie (RET), mindmapping/g-schema's/moodmapping, waarbij je rekening moet houden dat het niet een kwestie is van boekie lezen en gefixd zijn.
Misschien kun je met de huisarts ook bespreken of er mogelijkheden zijn mbt medicijnen? Geen wonderpillen, maar misschien wel net even de pauzeknop om niet verder de put in te gaan en mentaal even weer een beetje te kunnen bufferen?
Graag gedaan. Jammer dat je dat gevoel niet hebt gehad bij je familie. Misschien hebben zij het zelf ook niet gekend of zit je standaard op een andere frequentie omdat jullie definitie van liefde teveel verschilt..quote:Bedankt over je opmerking over liefde. Ik heb die gevoelens alleen bij 1 persoon in mijn hele leven gehad, en dat is mijn beste vriendin. Bij mijn familie niet eens, voor hetgeen wat ze in het verleden hebben gedaan en de gevolgen die het vandaag de dag voor mij heeft. Neem ze dat echt kwalijk.
Als je meer over liefde zou willen lezen, dan zijn de boeken van Jan Geurtz misschien iets. Chapmans 5 love languages vind ik zelf een mooie theorie die wat inzicht verschaft en je aan het denken kan zetten over liefde ervaren enzo. De Dalai Lama heeft ook een en ander over compassie geschreven wat misschien handig kan zijn.
Ik wens je sterkte en voor nu een goede nachtrust
[ Bericht 5% gewijzigd door Scary_Mary op 04-10-2018 01:55:23 ]
Heel erg bedankt voor je reacties, dat helpt. Wat ik heb is dat ik niet door wil en durf te gaan, omdat ik denk dat het inderdaad niet mag. Een soort zelfstraffing, alsmede dat ik constant aan haar denk als ik buiten ben en ik dat niet wil. Dat ik dan denk van ''zij is nu ook buiten en doet leuke dingen'' en ik denk aan haar, zoals altijd. Ook ben ik weer bang om te falen. Ben echt bang geworden voor alles. Heb al dagen mijn huis niet verlaten om een eigen actiiteit te ondernemen.quote:Op donderdag 4 oktober 2018 01:43 schreef Scary_Mary het volgende:
[..]
Graag gedaan. Jammer dat je dat gevoel niet hebt gehad bij je familie. Misschien hebben zij het zelf ook niet gekend of zit je standaard op een andere frequentie omdat jullie definitie van liefde teveel verschilt..
Als je meer over liefde zou willen lezen, dan zijn de boeken van Jan Geurtz misschien iets. Chapmans 5 love languages vind ik zelf een mooie theorie die wat inzicht verschaft en je aan het denken kan zetten over liefde ervaren enzo. De Dalai Lama heeft ook een en ander over compassie geschreven wat misschien handig kan zijn.
Ik wens je sterkte en voor nu een goede nachtrust
Wat denk jij dat ik voor haar heb gevoeld dat het zo diep zit bij mij, met inachtneming van de berichten die ik haar ook toezond? Kan jij het omschrijven, was dit ooit liefde of? Waarom ben ik er zo mee bezig? Iedere keer als ik eroverheen lijk te komen, komt het ijzersterk terug..heel sterk. Alsof ik er nooit overheen was..
Van wie denk je dat het niet mag? Is dat van jezelf of van het universum ofzo?quote:
[..]
Heel erg bedankt voor je reacties, dat helpt. Wat ik heb is dat ik niet door wil en durf te gaan, omdat ik denk dat het inderdaad niet mag. Een soort zelfstraffing, alsmede dat ik constant aan haar denk als ik buiten ben en ik dat niet wil. Dat ik dan denk van ''zij is nu ook buiten en doet leuke dingen'' en ik denk aan haar, zoals altijd. Ook ben ik weer bang om te falen. Ben echt bang geworden voor alles. Heb al dagen mijn huis niet verlaten om een eigen actiiteit te ondernemen.
Wat denk jij dat ik voor haar heb gevoeld dat het zo diep zit bij mij, met inachtneming van de berichten die ik haar ook toezond? Kan jij het omschrijven, was dit ooit liefde of? Waarom ben ik er zo mee bezig? Iedere keer als ik eroverheen lijk te komen, komt het ijzersterk terug..heel sterk. Alsof ik er nooit overheen was..
Als dit alleen om haar zou draaien, wat maakt dan dat je binnen je veiliger voelt? Altijd aan haar denken is binnen ook gaande toch? Wat denk je dat binnen blijven het dragelijker zou maken?
Wat is je grootste angst nu, wat voor falen zou je nu te wachten staan denk je als je weer naar buiten zou gaan?
Bedoel je trouwens dat je alleen verplichte nummers als studie en boodschappen buitenshuis doet of zit je echt al dagen alleen maar binnen?
Waarom is het zo belangrijk voor je of dit liefde zou kunnen zijn? Maakt je motivatie de uitkomst anders hoop je?
Ik denk dat je er zo mee bezig bent en blijft, omdat je een gebrek aan eigenwaarde hebt en dit een relatief veilig iets is. Je bent op een bepaalde manier op veilig terrein, omdat je op afstand van haar zit. Er is geen contact, geen confrontatie en dus ook geen nieuwe afwijzing. En zolang jij je hiermee zo obsessief bezig houdt, hoef je van jezelf geen nieuwe confrontaties aan te gaan. Dan heb je dit als een soort excuus om in je safe space te blijven zitten, terwijl je jezelf voorhoudt dat het een vorm van boetedoening is en/of dat je niet beter of meer zou verdienen dan dit.
Maar wat doet dit lijden nu voor je? Wat schiet je er verder mee op dan dat je in je safe space kan blijven, waar je weliswaar op bekend op terrein wel prettig genoeg voelt om te blijven zitten, maar waar je niet happy bent en je weinig uitzicht lijkt te hebben op een lichtje in de tunnel?
Als je iets anders zou willen, dan is het niet zo logisch dat je hetzelfde kan blijven doen toch?
Zij kan alleen bedenken dat jij ook lijdt hieronder, maar zij heeft er geen zicht op of baat bij dat jij jezelf veroordeelt tot je eigen cel binnenshuis. In die zin win je dus niks door thuis te blijven. Je bewijst haar niet dat je haar ware bent en haar echt heus wel oprecht liefhebt door jezelf zo af te straffen. En zij zou ook geen oprechte liefde aan jou betuigen als ze wel daardoor het idee zou krijgen dat jouw lijden bewijs is van de liefde.
Hoogstwaarschijnlijk is daar ook geen ruimte voor om te denken aan hoe het nu met jou gaat, want ze zal zichzelf nu op nummer 1 moeten zetten om te verwerken hoe het eerder ging. Je zette jezelf toen wel op nummer 1 toen je haar moedwillig probeerde te kwetsen om haar verder te kunnen manipuleren. Maar nu zet jij je safe space op 1 en die doet niet zoveel voor jou, althans het lijkt meer achteruit dan vooruit te gaan.
Het verleden kun je niet meer veranderen, maar in het hier en nu kun je wel proberen om de toekomst te veranderen. Je kan nooit al het lijden en negativiteit voorkomen, maar je zou wel meer kunnen leren streven naar balans. Wat meer tegenwicht vinden dat je ruimte creëert voor naast die negativiteit ook weer meer positiviteit te genereren. Dat je als je iets echt graag wil, zoals Columbia, je jezelf ook de beste kans kan geven om dat te halen. Trots leren worden op je inzet en niet zozeer het per se behalen van dat ene doel. Omdat je best doen ook al heel wat kan zijn, ongeacht of je de zo gewilde beloning krijgt.
Je kan niet alles krijgen wat je wil, dat lijkt me voor praktisch iedereen gelden ook al zie je dat niet altijd even goed. Misschien moet je dat ook helemaal niet willen, want ergens voor willen en kunnen werken is ergens ook best een luxe. Die vrijheid heb je, mits jij dat jezelf gunt cq toestaat.
De vrijheid om te laten zien dat je wel beter wil en kan. Dat je leert van je gemaakte fouten en eraan werkt om ze zoveel mogelijk niet te laten herhalen. Niet omdat je vanaf nu perfect zou moeten zijn, maar omdat je daar wel aan wil en kan werken. Omdat je gevoelsmatig wellicht pas echt boete doet als je aan jouw vooruitgang werkt.
Oprechtheid zou je beter kunnen tonen door het sowieso te proberen, ongeacht of zij daar iets van meekrijgt en überhaupt iets meer zou willen. Ongeacht of jij alleen het hoogst haalbare eruit kan slepen. Wie het kleine niet eert, babysteps, etc.
Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar wel dat het makkelijker kan worden. Oefening baart kunst en trots op jezelf leren zijn omdat je er aan werkt kan wellicht weer wat perspectief geven dat je wel ergens naar toe aan het werken bent. Want je kunt ergens heen. Zij is niet verantwoordelijk voor je studieresultaat geweest, dat heb je toch echt zelf gedaan zodat je nu kans kan maken op Columbia. Dat is geen fluke, dat is bevestiging op de waarde van het werk wat je al die tijd in je studie gestoken hebt. Dat je ondanks dat je je kut en afgeleid voelde, toch in staat bent om een zeker vormbehoud te tonen.
Ook als je wel beter had gekund zonder afleiding, doet het niks af aan hetgeen je nu al wel hebt bereikt. Het is een duidelijke indicatie dat je dus nog veel meer kan bereiken en dat het prima zonder haar kan. Niet wat je wil misschien, maar zij in het kader van liefde of haat jou vast ook gunnen dat je iets anders vindt waar je enigszins voldoening uit kan halen. Dat je in kan zien dat je er goed (genoeg) in bent, dat het je leidraad kan worden om naar een andere fase in je leven te komen.
Ergens overheen komen hoeft geen stijgende lijn te zijn, ook niet voor jou. Het belangrijkste is dan ook niet dat je alleen maar stijgende lijn moet kunnen laten zien. Ermee dealen is soms ook toegeven dat het even minder gaat, maar dan moet je er niet in willen blijven hangen. Dan moet je of concluderen dat je er niet overheen wil komen of iets (anders) voor jezelf aan gaan doen.
Als je je huis niet uit wil in deze toestand, bel dan de huisarts voor een thuisconsult en wees eerlijk. Print desnoods dit topic uit. Niemand wordt beter van jouw lijden zo, jij niet, zij niet, de wereld niet. Je depressiviteit getuigt wel van gevoel, maar liefde kun je beter tonen door het beter te willen maken. Wil of kun je dat (nog) niet voor jezelf, doe het dan voor haar en trek aan de bel bij je huisarts om hier beter mee om te leren gaan.
Op donderdag 4 oktober 2018 11:53 schreef Scary_Mary het volgende:Mag van mezelf niet. Ik moet binnen blijven, zodat ik me veilig voel. Buiten dan denk ik nog veel meer aan haar. Ik doe inderdaad meer de verplichte dingen, en ik merk dat mijn humeur zo klote is als wat. Al jaren kan ik snel boos worden op mensen om me heen, omdat ik haar zo diep in gedachte heb. Mijn grootste angst is denk ik dat ik daardoor van haar ook loslaat, daar heel bang voor zijn. Ik hou zo stevig aan haar vast en ik durf niet los te laten.quote:Van wie denk je dat het niet mag? Is dat van jezelf of van het universum ofzo?
Als dit alleen om haar zou draaien, wat maakt dan dat je binnen je veiliger voelt? Altijd aan haar denken is binnen ook gaande toch? Wat denk je dat binnen blijven het dragelijker zou maken?
Wat is je grootste angst nu, wat voor falen zou je nu te wachten staan denk je als je weer naar buiten zou gaan?
Bedoel je trouwens dat je alleen verplichte nummers als studie en boodschappen buitenshuis doet of zit je echt al dagen alleen maar binnen?
Dat klopt het voelt heel veilig op een of andere manier. De reden waarom ik zo graag wil weten of dit liefde is maakt de uitkomst anders. Want indien het geen oprechte liefde is dan weet ik dat wat ik voelde min of meer een illusie is geweest en dat het volledig aan mij ligt, dat het allemaal irrationeel is. Indien dit een soort van liefde is dan ben ik geneigd om ook te denken wat zij heeft gedaan. Als je begrijp wat ik bedoel? Ik heb het gevoel de hele tijd wat zij mij heeft aangedaan, ongeacht die mails en zo, neem ik haar nog steeds van alles kwallijk. Het houdt niet op, alsof ik haar al niet genoeg heb aangedaan. Zo'n pijn voel ik nog. Ik vertrouwde voor het eerst iemand oprecht, nadat haar ex in beeld kwam, hield ik het niet meer en werd ik zo obsessief. Dat is nu al een paar jaar geleden. Ik kan dat beeld niet loslaten. Ook heb ik er moeite mee er steeds aan te dneken dat ze seks heeft met haar huidige vriend. Weet niet wat ik voor haar moet voelen.quote:Waarom is het zo belangrijk voor je of dit liefde zou kunnen zijn? Maakt je motivatie de uitkomst anders hoop je?
Ik denk dat je er zo mee bezig bent en blijft, omdat je een gebrek aan eigenwaarde hebt en dit een relatief veilig iets is. Je bent op een bepaalde manier op veilig terrein, omdat je op afstand van haar zit. Er is geen contact, geen confrontatie en dus ook geen nieuwe afwijzing. En zolang jij je hiermee zo obsessief bezig houdt, hoef je van jezelf geen nieuwe confrontaties aan te gaan. Dan heb je dit als een soort excuus om in je safe space te blijven zitten, terwijl je jezelf voorhoudt dat het een vorm van boetedoening is en/of dat je niet beter of meer zou verdienen dan dit.
Dit is het gevoel dat ik zo gewend ben, ik weet niet anders dan dit. Dat is denk ik een heel groot stuk van het probleem, zoals ik al zei ben ik al heel lang zo ''verliefd'', zo geobsedeerd. Als het haar niet is dan wel een ander, daardoor weet ik ook niet hoe een ''normaal'' persoon zich moet voelen. Ik weet gewoon niet wat voor een licht zou moeten zijn aan het eind van de tunnel. Het enige waar ik aan denk is dat ik haar zo erg mis. Iemand die hetzelfde voelde en die me begreep. Snap niet dat ik me zo gekwetst voel na alles.quote:Maar wat doet dit lijden nu voor je? Wat schiet je er verder mee op dan dat je in je safe space kan blijven, waar je weliswaar op bekend op terrein wel prettig genoeg voelt om te blijven zitten, maar waar je niet happy bent en je weinig uitzicht lijkt te hebben op een lichtje in de tunnel?
Als je iets anders zou willen, dan is het niet zo logisch dat je hetzelfde kan blijven doen toch?
Mag ik je vragen of je van jezelf houdt, of je van jezelf mag houden.
Uit alles wat je schrijft lijkt het of je heel erg focust op een ander.
Als een soort van reden om te mogen zijn, en enige manier om gelukkig te kunnen worden.
Als de ander dat vervolgens niet kan erkennen word je hele bestaansrecht onder je voeten vandaan gehaald.
De gevolgen daar van kun je jezelf kwalijk gaan zitten nemen, en vervolgens ben je weer niet okay, en heb je weer een ander nodig om zelf in vervulling te komen en okay te zijn met jezelf.
Als het klopt wat ik denk, moet vooral eerst de focus op jezelf, wie jij wil en mag zijn.
Los van elk ander.
Uit alles wat je schrijft lijkt het of je heel erg focust op een ander.
Als een soort van reden om te mogen zijn, en enige manier om gelukkig te kunnen worden.
Als de ander dat vervolgens niet kan erkennen word je hele bestaansrecht onder je voeten vandaan gehaald.
De gevolgen daar van kun je jezelf kwalijk gaan zitten nemen, en vervolgens ben je weer niet okay, en heb je weer een ander nodig om zelf in vervulling te komen en okay te zijn met jezelf.
Als het klopt wat ik denk, moet vooral eerst de focus op jezelf, wie jij wil en mag zijn.
Los van elk ander.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Nee hou niet van mezelf....en ja, heb echt wel dat mijn hele bestaan nu waardeloos is. Denk constant aan haar, weet ook niet wat het is. Heb er echt moeite mee, ook gewoon op dit moment.quote:
Mag ik je vragen of je van jezelf houdt, of je van jezelf mag houden.
Uit alles wat je schrijft lijkt het of je heel erg focust op een ander.
Als een soort van reden om te mogen zijn, en enige manier om gelukkig te kunnen worden.
Als de ander dat vervolgens niet kan erkennen word je hele bestaansrecht onder je voeten vandaan gehaald.
De gevolgen daar van kun je jezelf kwalijk gaan zitten nemen, en vervolgens ben je weer niet okay, en heb je weer een ander nodig om zelf in vervulling te komen en okay te zijn met jezelf.
Als het klopt wat ik denk, moet vooral eerst de focus op jezelf, wie jij wil en mag zijn.
Los van elk ander.
Ik denk dat je zoiets wel liefde kan noemen, maar geen gezonde liefde.
Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.
Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.
Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.
Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Kan het niet loslaten merk ik. Nooit gelukt ook, ik hoopte nadat ik haar zou vertellen wat ik had gedaan dat ik ook verder zou kunnen. Maar ik zit heel naar vast, nog tig keer meer dan eerst. Ik ben er vrijwel van overtuigd dat ik niet hiervan overheen kom...quote:
Ik denk dat je zoiets wel liefde kan noemen, maar geen gezonde liefde.
Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.
Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.
Ik krijg het niet uit mijn hoofd die band die ik deelde met haar, dat zit nog echt in mij...
De enige advies die ik heb daarvoor heb is toch echt “leer nieuwe vrouwen kennen”. Zorg dit keer dat je geen zichtbare obsessieve stalkingsgedrag vertoont.quote:
[..]
Kan het niet loslaten merk ik. Nooit gelukt ook, ik hoopte nadat ik haar zou vertellen wat ik had gedaan dat ik ook verder zou kunnen. Maar ik zit heel naar vast, nog tig keer meer dan eerst. Ik ben er vrijwel van overtuigd dat ik niet hiervan overheen kom...
Ik krijg het niet uit mijn hoofd die band die ik deelde met haar, dat zit nog echt in mij...
Iedereen wordt obsessief bij echte verliefdheid. Zolang je gedrag legaal en sociaal gepast is, is het ook geen probleem. Vrouwen vinden het soms ook vleiend om lieve berichtjes en aandacht te krijgen.
Een paar weken geleden kreeg ik ook opeens gevoelens voor een hele goede vriendin, ik werd ook een beetje obsessief en liet het doorschemeren. Omdat mijn gedrag lief was en binnen sociale normen, was ze heel lief en begripvol en liet me netjes weten dat ze niks mee kan doen. Toen ik toch iets te vaak contact zocht, gaf ze ook aan heel lief maar duidelijk aan dat ik beter mee op kan houden.
Dit heb ik ook gedaan en nu is er geen probleem. Ik moet haar tijdelijk met rust laten en het vriendschap is niet kapot. Ik ga verder met mijn leven, wetende dat ik een goede vriendin nog heb en je weet niet hoe de toekomst zich ontwikkelt.
Zoek nieuwe vrouwen waar je mee verbonden kan voelen en dan raakt deze naar de achtergrond. Je zal altijd aan haar blijven denken, maar dat ernstige liefdesverdriet met suicidale depressie zal verdwijnen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Keep_Walking op 04-10-2018 16:06:33 ]
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Heb je voor jezelf ook een idee waarom dit is?quote:
Hoe is je relatie met je ouders?
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Dat soort vragen kan je beter laten voor zijn psychiater.quote:
[..]
Heb je voor jezelf ook een idee waarom dit is?
Hoe is je relatie met je ouders?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik weet niet eens hoe ik dat me voor moet stellen. Ben totaal niet tevreden, met name dat ik dit weer moet hebben....Waarom het niet gewoon normaal kan zijn bij mij, nog nooit gezoend, geen seks en ik denk obsessief aan haar. Zij was de enige die mij echt het gevoel gaf ''ik geef om je'', maar daarna stopte ze daarmee. Het heeft me helemaal gek gemaakt, met name dat het soms onwijs warm was en soms ook niet.quote:
[..]
Heb je voor jezelf ook een idee waarom dit is?
Hoe is je relatie met je ouders?
Relatie met ouders is gewoon shit. Nooit echt een diep gesprek ermee kunnen hebben, helemaal niks. Narcistische moeder (type Trump), zwaar afwezige vader die het allemaal geen flikker boeit.
quote:
[..]
De enige advies die ik heb daarvoor heb is toch echt “leer nieuwe vrouwen kennen”. Zorg dit keer dat je geen zichtbare obsessieve stalkingsgedrag vertoont.
Iedereen wordt obsessief bij echte verliefdheid. Zolang je gedrag legaal en sociaal gepast is, is het ook geen probleem. Vrouwen vinden het soms ook vleiend om lieve berichtjes en aandacht te krijgen.
Een paar weken geleden kreeg ik ook opeens gevoelens voor een hele goede vriendin, ik werd ook een beetje obsessief en liet het doorschemeren. Omdat mijn gedrag lief was en binnen sociale normen, was ze heel lief en begripvol en liet me netjes weten dat ze niks mee kan doen. Toen ik toch iets te vaak contact zocht, gaf ze ook aan heel lief maar duidelijk aan dat ik beter mee op kan houden.
Dit heb ik ook gedaan en nu is er geen probleem. Ik moet haar tijdelijk met rust laten en het vriendschap is niet kapot. Ik ga verder met mijn leven, wetende dat ik een goede vriendin nog heb en je weet niet hoe de toekomst zich ontwikkelt.
Zoek nieuwe vrouwen waar je mee verbonden kan voelen en dan raakt deze naar de achtergrond. Je zal altijd aan haar blijven denken, maar dat ernstige liefdesverdriet met suicidale depressie zal verdwijnen.
Dan zal ik voor eeuwig afhankelijk zijn van vrouwen...quote:
[..]
De enige advies die ik heb daarvoor heb is toch echt “leer nieuwe vrouwen kennen”. Zorg dit keer dat je geen zichtbare obsessieve stalkingsgedrag vertoont.
Iedereen wordt obsessief bij echte verliefdheid. Zolang je gedrag legaal en sociaal gepast is, is het ook geen probleem. Vrouwen vinden het soms ook vleiend om lieve berichtjes en aandacht te krijgen.
Een paar weken geleden kreeg ik ook opeens gevoelens voor een hele goede vriendin, ik werd ook een beetje obsessief en liet het doorschemeren. Omdat mijn gedrag lief was en binnen sociale normen, was ze heel lief en begripvol en liet me netjes weten dat ze niks mee kan doen. Toen ik toch iets te vaak contact zocht, gaf ze ook aan heel lief maar duidelijk aan dat ik beter mee op kan houden.
Dit heb ik ook gedaan en nu is er geen probleem. Ik moet haar tijdelijk met rust laten en het vriendschap is niet kapot. Ik ga verder met mijn leven, wetende dat ik een goede vriendin nog heb en je weet niet hoe de toekomst zich ontwikkelt.
Zoek nieuwe vrouwen waar je mee verbonden kan voelen en dan raakt deze naar de achtergrond. Je zal altijd aan haar blijven denken, maar dat ernstige liefdesverdriet met suicidale depressie zal verdwijnen.
Kijk, ook ik heb een beste vriendin. Ik zou bij haar nooit meer obsessief kunnen zijn. Sterker nog, paar maanden geleden iemands nummer gevraagd, vervolgens afgewezen. Alles prima. Maar bij dit meisje waar ik zulke obsessieve gedachte bij heb kan ik dat niet, zij heeft me gewoon geraakt op bepaalde punten die zo diep zitten bij mij. Ik raakte obsessief nadat ze terug ging naar haar ex, terwijl ze aangaf daar overheen te zijn en mij vertrouwen gaf. Dit was vier jaar (!) geleden en nog steeds zit ik er zo mee...alsof het allemaal met opzet was, alweer had ik pijn. Sindsdien is die obsessie nooit meer gestopt.
Nogmaals, meer mensen raken obsessief op een ander die onbereikbaar is. Ook meisjes, ook knappe populaire mensen.quote:
[..]
[..]
Dan zal ik voor eeuwig afhankelijk zijn van vrouwen...
Kijk, ook ik heb een beste vriendin. Ik zou bij haar nooit meer obsessief kunnen zijn. Sterker nog, paar maanden geleden iemands nummer gevraagd, vervolgens afgewezen. Alles prima. Maar bij dit meisje waar ik zulke obsessieve gedachte bij heb kan ik dat niet, zij heeft me gewoon geraakt op bepaalde punten die zo diep zitten bij mij. Ik raakte obsessief nadat ze terug ging naar haar ex, terwijl ze aangaf daar overheen te zijn en mij vertrouwen gaf. Dit was vier jaar (!) geleden en nog steeds zit ik er zo mee...alsof het allemaal met opzet was, alweer had ik pijn. Sindsdien is die obsessie nooit meer gestopt.
De enige oplossing waarvan ik zeker weet dat werkt is “vind een ander”. Meeste mensen doen dit. Eerste gebroken hart, liefdesverdriet, tijdje player worden en dan settelen. Zo werkt het een beetje voor de meesten. Je hoeft geen player te zijn perse, maar die obsessieve gevoelens van je gaan alleen weg wanneer je nieuwe vlammen krijgt.
Geloof me maar en anders blijven stalken totdat politie erbij gehaald moet worden en je daarna een basisschool neerknalt in de VS.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ook dingen zoals backpacken, reizen, vrijwilligerswerk wat je echt belangrijk vindt, helemaal storten op een nobele doel, carriere najagen, bepaalde talenten aanleren, enz.
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
[ Bericht 17% gewijzigd door Keep_Walking op 04-10-2018 16:56:59 ]
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
[ Bericht 17% gewijzigd door Keep_Walking op 04-10-2018 16:56:59 ]
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..quote:
Ook dingen zoals backpacken, reizen, vrijwilligerswerk wat je echt belangrijk vindt, helemaal storten op een nobele doel, carriere najagen, bepaalde talenten aanleren, enz.
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
Mijn omgeving in ieder geval wel..maar goed. Mijn omgeving. Misschien ook bij Keep_Walking zijn omgeving..quote:
[..]
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..
ik snap dat je dit zegt.quote:
[..]
Dat soort vragen kan je beter laten voor zijn psychiater.
Ik denk dat het voor hem wel belangrijk is om enig idee van de oorzaak van zijn probleem is.
Het antwoord heeft hij inmiddels zelf gegeven.
Ik hoop voor hem, deze keer een betere psycholoog.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Bedankt voor je reacties en jij bent over dat meisje heen gekomen met wat?quote:
Ook dingen zoals backpacken, reizen, vrijwilligerswerk wat je echt belangrijk vindt, helemaal storten op een nobele doel, carriere najagen, bepaalde talenten aanleren, enz.
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
Ik voel me meer dan rot, heb ook nog behoefte haar te contacten. Ik typ steeds een bericht naar ‘haar’, maar verwijder het dan voor het verzenden...
In mijn geval heb ik me helemaal volgestort op een goede doel. Dus ik heb een “life mission” gevonden, die is geinspireerd door mijn liefde die ik voor haar heb gehad. En daarnaast ben ik bezig geweest met veel daten en afspreken met nieuwe meisjes. Inmiddels heb een paar (platonische) vriendinnen en een oude scharrel die ik kan romantiseren van een verte.quote:
[..]
Bedankt voor je reacties en jij bent over dat meisje heen gekomen met wat?
Ik voel me meer dan rot, heb ook nog behoefte haar te contacten. Ik typ steeds een bericht naar ‘haar’, maar verwijder het dan voor het verzenden...
Wie weet, ben ik ooit klaar voor een vaste relatie in de nabije toekomst.
Dat ene meisje is verleden tijd. Denk regelmatig aan haar, maar met een tevreden gevoel.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Maar is dit niet too much allemaal? Lijkt me heel veel proberen qua dating om over iemand heen te komen of zo..kan me sowieso niet voorstellen dat überhaupt iemand mij leuk kan vinden.quote:
[..]
In mijn geval heb ik me helemaal volgestort op een goede doel. Dus ik heb een “life mission” gevonden, die is geinspireerd door mijn liefde die ik voor haar heb gehad. En daarnaast ben ik bezig geweest met veel daten en afspreken met nieuwe meisjes. Inmiddels heb een paar (platonische) vriendinnen en een oude scharrel die ik kan romantiseren van een verte.
Wie weet, ben ik ooit klaar voor een vaste relatie in de nabije toekomst.
Dat ene meisje is verleden tijd. Denk regelmatig aan haar, maar met een tevreden gevoel.
Dat is dan een beetje jouw probleem. Ik weet niet of je daadwerkelijk onlovable ben. Je narcistische persoonlijkheid maakt hey moeilijk idd. Ik weet niet hoe je het doet qua uiterlijk. Maar liefde op zichzelf is een zoektocht.quote:
[..]
Maar is dit niet too much allemaal? Lijkt me heel veel proberen qua dating om over iemand heen te komen of zo..kan me sowieso niet voorstellen dat überhaupt iemand mij leuk kan vinden.
Je moet buiten je comfortzone op zoek gaan naar een scene waar je optimaal bij past. Er zijn altijd groepen waar iemand optimaal zichzelf kan zijn, al is het tijdelijk.
Een oude kennis van me vond het in de salsa scene. Een andere is een hippie stoner geworden die veel guitaar speelt. Hiphop, rap, dat heb je allemaal. Het is echt een zoektocht met veel afwijzing en verdriet, maar zolang je de juiste basis hebt om op terug te vallen kom je er sterker uit.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Iedereen heeft toch wel een crush of ex-liefde waar ze jarenlang gevoelens voor blijven hebben? Alleen ze gedragen zich niet psychisch.quote:
[..]
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..
Maar de meeste pubers en jongvolwassenen zijn weleens hopeloos verliefd op iemand die onbereikbaar is. Bijvoorbeeld de vele mannen die klagen over de friendzone. Dan zijn ze jarenlang verliefd op een meisje waar het nooit wat mee wordt.
Alleen ze gaan geen enge creepy shit doen zoals TS.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
En ze zijn waarschijnlijk nooit zo geobsedeerd, kan me dat althanns niet voorstellen...quote:
[..]
Iedereen heeft toch wel een crush of ex-liefde waar ze jarenlang gevoelens voor blijven hebben? Alleen ze gedragen zich niet psychisch.
Maar de meeste pubers en jongvolwassenen zijn weleens hopeloos verliefd op iemand die onbereikbaar is. Bijvoorbeeld de vele mannen die klagen over de friendzone. Dan zijn ze jarenlang verliefd op een meisje waar het nooit wat mee wordt.
Alleen ze gaan geen enge creepy shit doen zoals TS.
Weet niet waar ik moet beginnen, wat ik moet doen, al jaren en maanden niet meer. Nog drie maanden deze shit volhouden. Alles wat ik haar heb aangedaan zit me dwars, dat het niks is geworden en dat ik zulke fouten heb gemaakt. Ik wilde zo goed zijn voor haar, is gewoon zonde.
Misschien vooral mensen met psychische problemen. Ik herken het wel.quote:
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..
Oplossing was voor mij: drugs, afleiding van nieuwe mensen , schrijven, relativeren, focussen op opleiding en vrienden/familie, vrijwilligerswerk
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 04-10-2018 23:50:59 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
|
|
