quote:
Op dinsdag 9 oktober 2018 13:53 schreef Gregor1994 het volgende:[..]
Allereerst bedankt, het gaat een stuk beter al door jouw comments, afgelopen dagen even tot rust gekomen in mezelf en mijn gevoelens. Wellicht vanaf vandaag even naar de sportschool en wat minder naar de muur staren. Heb inmiddels ook een stage gesprek. Hetgeen waar ik echt moeite nu mee heb is aan alles terugdenken en de spijt ervan. Niet zozeer van mijn acties, maar wat ik zeg maar in mijn vorige post zei: Hoe kon ik niks weten, waarom deed ik er niks aan, gaf ik haar geen ruimte wanneer ze dat nodig achtte, had ik haar lief. Waarom deed ik zo ongeloofelijk needy? Dit punt doet me pijn, want het gevoel dat ik haar ben verloren door eigen toedoen steekt me enorm in de maag.
Goed om te horen dat je er wat aan hebt en je wat beter voelt. Ben je vandaag nog wezen sporten? Bedoel je dat je in gesprek bent of op gesprek bent geweest?
Je blijft weer hangen op het verleden zo hè. Niet dat het rare gevoelens of vragen zijn, maar je kan dat niet veranderen toen. En in het hier en nu kan je wel wat nuttigs doen met die gevoelens, maar dan moet je jezelf andere vragen gaan stellen. Toen zag je het niet, maar hoe zou je het nu kunnen herkennen? Hoe kun je in het hier en nu er op leren vertrouwen dat als een meid tegen je zegt dat ze afstand nodig hebt, dat je dat kan respecteren en het niet allemaal alleen op jezelf betrekt? Ook dat is een zekere vorm van veiligheid die je voor jezelf mede kan helpen creëren, zodat je je naast veiliger ook meer in controle voelt over jezelf.
quote:
[..]
Ik zie het gewoon in dat het averrechts werkt nu, dat laat me welt beter voelen. Voel me eveneens beter over het gevoel van gekwetstheid. Maar niet wat ik dus al zei...haar op deze manier door eigen handelen zo te zijn kwijtgeraakt. Denk ook steeds ''hoe zou de relatie er dan hebben uitgezien'' als ik nu de dingen weet die ik toen al had kunnen weten. Dan zouden we samen zijn....Ze is nu wel echt gelukkig met haar vriend, en ergens denk ik dan van, was er toen niets wat ik kon doen. Dit is trouwens iets anders dan spijt dat ik eerst had en overal over nadacht, nu heb ik spijt haar te laten gaan. Echt het gevoel van..she was the one, mits ik het gewoon goed aanpakte.
Inzien wat je beter zou kunnen doen kan richting geven. En meer zelfvertrouwen, omdat je voor jezelf inzichtelijker kan maken wat jij doet en opener durft te kijken naar hoe het gaat. Heb je ook nodig als je een stijgende lijn wil opbouwen.
Dat verschilt van je eerdere paniekvoetbal waar je eigenlijk alleen open stond voor wat jij als overwinning wilde zien en dan faal je gevoelsmatig op alle fronten als je dat niet voor elkaar krijgt. Zonde, want dan loop je dus de feedback mis van hetgeen wel goed ging enzo.
Kijk, we kunnen heel lang blijven mijmeren over hoe het had kunnen zijn, maar het is nu eenmaal niet zo. Je wist toen niet wat je nu weet en wat je nu wel weet, moet je nog gaan leren toepassen om uit je vicieuze cirkel te komen. Feedback van anderen kan waardevol zijn bij het ontwikkelen van nieuwe patronen, maar als je te afhankelijk bent van een zekere ander kun je je vast wel voorstellen hoe dat binnen een relatie die je voor je bevestiging kosten wat het kost moet behouden niet zo handig werkt. En naast je eigen verbeterpunten, maakt zij ook bepaalde ontwikkelingen door en dan kun je elkaar danig in de weg zitten als je elkaar niet vrij kan laten in je eigen tempo van ontwikkelen enzo.
Het is dus zinloos om te stellen dat als jij maar het goed had aangepakt toen. Ook al doe jij het perfect, het hoeft niet te zeggen dat je daarmee de boel kan redden. Juist binnen een relatie gaat het erom dat je beide met elkaar het zo goed mogelijk aan kan (leren) pakken. Daar heb je beide een zekere basis voor nodig om samen zo een best practice te kunnen ontwikkelen, als je niet automagisch op dezelfde lijn zit.
En zelfs als je beide je best doet en van elkaar houdt, is het soms ook gewoon niet genoeg. Dat is nooit leuk, maar hoeft echt niet per se één iemands schuld te zijn. Shit happens.
Het lijkt zo verleidelijk en complimenteus om een ander weg te zien kwijnen van verdriet zonder jou, maar als je enig gevoel in je donder hebt en liefde dan zou je je nog heel veel meer schuldiger voelen als het echt zo was. Dan had je haar en d'r leven verknald en zie dan nog maar eens over het schuldgevoel heen te komen dat zij niet verder kan gaan met een leven wat ze als goed mens dat ze is wel verdient.
Wees blij dat ze nu dan gelukkig is met haar vriend. Dan is zij op haar plek en hoef jij je daar geen zorgen meer over te maken, in die zin dat dit haar zelf verkozen pad is en eentje die mooi past bij haar maar één man-beleid. Kennelijk zijn zij elkaars the one.
Wie weet wat er voor jou nog in petto is..
quote:
[..]
Dit heb ik geprobeerd, maar vind het nog verdomd lastig. Want had echt het gevoel van ''wauw, wat wij hadden was zo ongeloofelijk speciaal''. Ik heb het ernstig verkloot denk ik dan en laat dan een nieuwe fantasie opzij. Wellicht dat ik meer daarover zou moeten fantaseren. Hoe zou een relatie dan zijn tussen twee onzekere mensen?
Niet zo verwonderlijk, het is iets wat je dusdanig lang doet dat het een patroon is geworden. Dat heb je er niet in een paar avondjes mijmeren uit. Zie het als een mentale spier en probeer het wel echt regelmatig te trainen zodat er een nieuwe gewoonte kan ontstaan.
Begin eens klein met een scene in plaats van een hele relatie.
Als je doel is om minder onzeker te worden, dan is het niet handig om te gaan fantaseren over hoe een relatie tussen twee onzekere mensen zou kunnen zijn toch?
Kun je een scene bedenken waarin jij voldoende vertrouwen hebt om je open te stellen? Dat je eerlijk durft te zijn over je angsten en andere zwakke plekken? Misschien is binnen een liefdesrelatie ook een beetje te snel. Wat zou je er van zeggen als je de fantasie eerst probeert binnen een ander soort relatie? Je staat op de wachtlijst voor een psych, dus dat is misschien een handiger startpunt. Dan heb je wellicht ook een beter beeld van hoe je contact met de psych beter voor jou zou kunnen werken dan met de vorige.
Wat moet je volgende psych van jou weten? Wat is voor jou belangrijk om voldoende op je gemak te voelen, zodat je en echt open kan zijn over wat je voelt en hoe je denkt? Hoe kan de psych bijdragen in zo een veilige omgeving te creëren waarin jij je vrij voelt om te praten? Ook als het niet voldoende aan zou slaan, dat je dus wel tijdig aan de bel trekt en actief probeert mee te denken aan hoe het beter zou kunnen.
quote:
[..]
Die eerste alinea is mooi.Daar zal ik aan denken. En inmiddels geef ik haar nergens de schuld van, dat is voor mij een vooruitgang. Ik zie nu in dat alles wat ze deed gewoon de waarheid was, hetgeen dat ik in mijn hoofd had was onjuist.
Is er dan één waarheid denk je? Als de één de muur blauw vindt en de ander paars, dan kunnen zij beide vinden dat het de waarheid is. Wie heeft er dan gelijk? Maakt het uit wie er gelijk zou hebben?
Dat jij iets blauw vindt, hoeft niks af te doen aan dat ik het als violet beschouw toch? Niemand hoeft minder te zijn dan de ander en er verandert verder eigenlijk heel weinig aan de situatie dat die muur nou eenmaal gekleurd is. Tenzij een van ons telefonisch de kleur door moet geven, is het dus eigenlijk helemaal niet zo functioneel om zo een waarheidsbepaling te doen.
Dan zouden we een consensus kunnen vinden dat we zien dat de muur gekleurd is, ondanks dat we de kleur verschillend ervaren.
Beetje vaag misschien, maar anders schrijf je een pro-actieve fantasie over
quote:
[..]
Toen die ex in het spel kwam toen kwam er een stem in mijn hoofd van ''zie je nou wel''...niet loveable, ze kiest iemand anders over je heen, dit was dus een bevestiging. Alleen dit gevoel speelde niet zozeer toen ik met haar sprak. Mijn eigenwaarde was sowieso al niet goed inderdaad. Maar ik kon haar gewoon vertrouwen. Haar ex was echt een pijnpunt.
Wat maakt voor jou het verschil tussen daadwerkelijk haar vertrouwen in plaats van de situatie zelf? Zij veranderde denk ik minder dan de situatie waarin haar ex ineens opdook en jij jouw beeld bij moest stellen..
quote:
[..]
Ja true, dat klopt inderdaad. Ik weet dat het sowieso in beginsel aan mij lag, dat is zeker waar. Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand van me zou houden en toen zij kwam dacht ik ''eindelijk wellicht toch wel''...en toen opeens met haar ex en het was over.
De situatie waarin je die hoop durfde te koesteren?
quote:
[..]
Inderdaad voelde ik me minderwaardig, alleen door die ex begon dat gevoel opeens te rijzen als je snapt wat ik bedoel. Het kwam opeens helemaal naar boven. Hetgeen ik niet had verwacht toen ik contact had.
Ik denk dat ik het wel snap ja, maar ik denk ook dat je misschien een en ander een beetje idealiseert zo achteraf. Je voelt sowieso minderwaardig zo te lezen en dat was niet ineens weg lijkt me. Maar haar ex veranderde je relatief veilige situatie waarin er geen directe concurrentie leek. Laat staan eentje die eerder al verder was gekomen dan jij, terwijl zij het liever bij één man wilde houden. Zijn dat niet factoren die je bang maken, omdat je er geen invloed op uit kon oefenen?
En waar kon jij wel invloed uit oefenen? Hoe heb jij jouw invloed proberen te laten gelden?
quote:
[..]
Die eerste vraag is echt lastig: Ik denk dat ik bang ben voor mijn innerlijk dat mensen me uiteindelijk helemaal niks gaan vinden. Ik zou zelfverzekerder willen zijn....alleen ja. Ik weet niet welke punten, voel me oprecht zo'n waardeloos persoon...en dit gevoel heb ik al jaren inderdaad. En dit komt volledig naar boven indien ik iemand ontmoet die wederzijdse interesse heeft en afstandelijk dan is, dan denk ik echt bij mezelf van..dit is bevestiging. Maar op het moment dat het vertrouwen is gewonnen en ik de persoon echt toelaat dan houd ik van die persoon en wens ik ze alleen nog maar geluk. Vind zo jammer dat dit niet bij haar lukte, in de liefde worden fouten ook veel gemaakt, maar voel me dan ook veel en veel kwetsbaarden.
En toch heb je ook positieve verschillen gemaakt in mensen hun levens ondertussen, dus dat gevoel is misschien niet zo terecht. Misschien ook niet zo terecht is denken dat je de ander toelaat, want hoe kan een ander je leren kennen als je dat eigenlijk helemaal nog niet durft omdat je diep van binnen meent te weten dat het niet goed genoeg is?
Probeer eens verschillende situaties te bedenken waarin je wel een positief verschil hebt gemaakt voor een ander, zoals het geld lenen aan je beste vriendin? Heb je contacten in de sportschool, waarmee je bijvoorbeeld weleens tips hebt uitgewisseld ofzo?
Wat zou je vinden van vrijwilligerswerk bijvoorbeeld? Er zijn naast wekelijkse en maandelijkse werkzaamheden ook losse klusjes te bedenken waarin je een ander en jezelf een plezier kan doen. Dat is een relatief veilige situatie in die zin dat ze niet een liefdesrelatiepotentie hebben en je dus nog niet voldoende weerbaar hoeft te zijn, terwijl je wel de positieve terugkoppeling kan krijgen dat je nuttig bent in de samenleving enzo. Check je lokale vrijwilligersvacaturebank en buurthuis om te kijken wat voor mogelijkheden er zijn. Op sommige plekken hebben de social workers een soort netwerkje waarbij losse klusjes apart uitgezet worden. Bijvoorbeeld een 1x boodschappen ipv wekelijks die verantwoordelijkheid hebben.
quote:
[..]
Inmiddels geen spijt meer van. Veel dan voor deze reactie, inderdaad. Door mezelf zo afhankelijk op te stellen ben ik 1. volledig kwetsbaar en 2. geef ik de ander persoon geen ruimte.
Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?
Dat ik alles kan doen binnen mijn studie wat ik wil en ik heb veel vrije tijd zeg maar qua uren.
Dat kun je ook zeggen over de studie rechten in het algemeen en niet zozeer mensenrechten in het bijzonder toch?
Wat zou je meest ideale baan zijn straks als je afgestudeerd bent?
quote:
[..]
Haar moeder heeft een hartaanval gekregen, dus is echt erg.
Begrijpelijk dat het erg is, maar geeft geen antwoord op de vraag hoe jullie contact nu verloopt?
quote:
[..]
En dit is precies het punt waar het mij niet lukt, het omgaan met die gevoelens van angst voor afwijzing, daardoor raak ik compleet geobsedeerd en kan ik het gewoon niet aan. Overigens had zij dit ook, ook zij was geobsedeerd door afwijzing en kon niet loslaten van haar ex, totdat haar nieuwe vriend ''in het spel'' kwam.
Nog niet lukt, maar dat is misschien ook niet zo raar zolang je vooral symptoombestrijding deed, no? Hoe denk je zo zeker te weten dat je het echt niet aan zou kunnen als je het nog niet echt geprobeerd hebt?
Soms is de angst erger dan de kwaal. En soms moet je de balans ook gewoon anders op leren maken. Hoe had je leven eruit gezien zonder deze ervaring? Had je willen missen dat je zulke gevoelens voor iemand durfde te hebben? De hoop op dat het niet zo erg met je gesteld was als je dacht en je misschien wel kans had op zo iemand? Dan had je nu ook niet kunnen inzien wat voor verbeterpunten er zijn..
quote:
[..]
De situatie had neutraal kunnen zijn indien het niet haar ex betrof. Op het moment dat ik mij afgewezen voelde, en ik had nogal zeer snel gevoelens voor haar, brak mijn obsessie toe en was ik volledig afhankelijk van haar. Qua persoon was het echt die ex, dat ik dacht ''oh nee he, een ander persoon''. En inderdaad, ik kon absoluut niet daarmee omgaan. En ja, zij had verschillende motivatie, haar motivatie was dat ze tegen mij wilde zeggen dat hij plots was gekomen in de stad en dat ze nog wilde zeggen dat ze hem niet naar huis kon sturen. Ik geloofde er helemaal nks van en drong mijn hele mening door haar heen. Van dit soort dingen heb ik zoveel spijt: Ik ben telkens de fout, constant ben ik het en nu pas, na zoveel jaren besef ik mij dat. Alsof ik fucking achterlijk toen was of zo. En ja, ik dacht alleen het slechtste en vertrouwde haar totaal niet, toen we erover belden sprak ik compleet door haar heen. Ze kreeg absoluut geen kans.
Doe dan niet hetzelfde met je innerlijke stem en ga de dialoog aan in plaats van het weg te stoppen in jezelf of af te schuiven op een ander. Zeg niet ik was volledig afhankelijk van haar, ik stelde me volledig afhankelijk op. Houdt het bij jezelf, dat is waar je de controle kan (her)vinden.
quote:
[..]
Klopt wederom...ze bood ook toen haar excuses aan, maar toch accepteerde ik helemaal niks van haar. Ik was er zo van overtuigd dat zij helemaal niks kon betekenen en dat ze gewoon loog. Al mijn diepe onzekerheden kawmen naar boven toen ik met haar sprak daarover.
Dan raak je snel uitgepraat als je maar één ding wil horen ja en de rest geen verschil meer zou kunnen maken. Jammer, maar des te meer reden om die onzekerheden niet diep proberen e blijven weg stoppen tot je ze niet meer kan verbergen. Controle..
quote:
[..]
Dat ik ongezonde liefde voor haar heb gevoeld en extreem veel spijt heb dat ze uit mijn leven is door mij eigen handelingen. Precies door mezelf...mijn wantrouwen en zo weinig wat aan haar kant lag denk ik dan. Of vind jij dat zij iets kon doen aan mijn bezitterigheid? Mij meer geruststellen..maar om eerlijk te zijn deed ze al alles.
Het meest relevante lijkt me dat jij weet dat wat er in jou was en is en dat jij daar wat aan had moeten doen en nu ook moet gaan leren doen. Ongeacht haar of wie dan ook, dit hoort vooralsnog bij jou, het zit jou hoe dan ook in de weg en is dus jouw pakkie an. Jij kan de ander niet leren controleren, dus beter richt jij je op jezelf. Dat kan ook je eigenwaarde en veiligheidsgevoel helpen opbouwen, omdat je beter kan leren vertrouwen op jezelf. Dat jij jezelf beter kan leren beschermen, zodat je niet zo snel meer controle kwijt raakt enzo.
quote:
[..]
Ja, dat lijkt me wel een handig behandelpunt. Dat ik daarin een verschil maak inderdaad, zodat ik een sterker gevoel kan verkrijgen en bewuster wordt van mijn handelen.
Zet 'm dan op je lijstje ter bespreking.
quote:
[..]
Ja, true. Zonder obsessie inderdaad..alleen in de ''liefde'' dan ben ik zo ongeloofelijk kwetsbaar, omdat mensen je zo makkelijk kunnen afwijzen. Dan flip ik gewoon...
Je bent hoe dan ook kwetsbaar als je constant afgewezen voelt, maar in de liefde kun je er gewoon nog niet voldoende mee om gaan. Niet zo raar aangezien zo iemand dichterbij je komt dan anders en het logischerwijs dan ook wat meer opvalt. Maar die nabijheid en extra kwetsbaarheid is niet alleen maar negatief. Het is ook positief dat het juist verdieping en extra glans geeft, waardoor het ook juist de moeite waard wordt om zo een risico te lopen. Waar de juiste therapie zoals een RET of CGT hier een verschil in zou kunnen maken, is je helpen onderzoeken hoe je aan jezelf kan merken tot hoe ver je een risico wil lopen. Dat je in plaats van denkt dat je iets voor haar moet doen om te overwinnen, je het bij jezelf kan houden. Omdat je het sowieso voor jezelf doet allemaal en daar ligt ook een stukje te winnen veiligheid. Dat jij bepaalt tot waar je het risico nog de moeite waard vindt. Dan helpt jezelf beter kennen mee in het verwerken daarvan en dan kun je je zekerder voelen in dat je het wel aan kan enzo.
quote:
[quote]
Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.
Ik heb gefaald, ik had dingen anders moeten aanpakken en doen. Nu besef ik me dat ik dat helemaal anders moet gaan doen, dat ook ik weet dat ze om mij gaf en mij mocht. En ja, de herinneringen, alhoewel ik wenste dat er meer daarvan zouden zijn.[/quote]
Dan heb je een mooie motivatie om deze confronterende leerweg aan te gaan, zodat je meer mooie herinneringen kan maken
quote:
[..]
Ze heeft nu een nieuwe vriend zeg maar, en volgens mij dolgelukkig ermee. Iemand die de dingen doet die ik faalde te doen, haar vertrouwt. I failed so hard.
Want alles draait om jou denk je? Na het ontmenselijken vlak je nu ook weer dingen van haar uit door zo een benadering. Ongeacht in hoeverre daar vertrouwen is, dit is wat zij gekozen heeft en die beslissing zal door ongetwijfeld wel wat meer beïnvloedt zijn dan alleen jouw gedrag.
quote:
[..]
Klopt en mezelf vergeven dat ze uit mijn leven is...door mijn eigen handelen, dat ik altijd zal denken wat als.
Misschien nog eentje om toe te geven, ipv wat als een hoe kan ik dit een volgende keer beter aanpakken?
quote:
[..]
Ja klopt inderdaad, invloeden van buitenaf die meespelen vind ik onwijs moeilijk om mee om te gaan.
Hup, op die to do lijst ermee!
quote:
[..]
Ook bij haar inderdaad was het een self fulfilling prohpecy, dat is inderdaad waar.
Dus ook bij haar zijn er factoren die meespelen en haar hebben gemaakt tot wie ze nu is en nog zal worden. En dan heeft ze een karakter en vrije wil mee gekregen, net als jij en wij allemaal dragen die allemaal bij aan het proces van het leven. De een wat sneller dan de ander en soms voelt het gestagneerd en/of hopeloos, maar waarin we doorgaans wel zelf een en ander kunnen betekenen en voor elkaar kunnen boksen.
quote:
[..]
Hoe bedoel je met ''ze nam je niet voor wie je was''..moest ze mijn bezitterigheid dan accepteren en wat bedoel je met ''ze wist niet wat er nog meer was''. En ja, zij kon niet echt helpen, ook al was ze eerlijk achteraf. Op dat moment dat ik altijd dat ze loog.
Hoe kon ze je nemen voor wie je was, als jij het jakkiebah eng vindt om jezelf te tonen omdat je niet goed genoeg denkt te zijn? Niemand zou bezitterigheid moeten tolereren imho, maar er zijn mensen die er mee kunnen leven. Dat kan een productieve dynamiek zijn als de bezitterige en de bezetene zich positief bevestigd voelen, maar ik zie dat in de praktijk nogal weinig voorkomen aangezien de aanleiding negatief is en het dan vaak soort self fulfilling prophecy is. Om niet te zeggen een bodemloze put van afschuiven op de ander, terwijl de ander niet kan fixen wat je zelf niet erkent zolang je dat bij de ander neerlegt.
Zolang jij je niet jezelf laat zien, kan zij niet bevestigen dat zij voor jou gaat en dat weet je dondersgoed. Maar ja, dat gevoel is zo een ingesleten patroon dat het ondanks negatief wel veilig aanvoelt. Het is immers bekend terrein (controle) en dat is je meer echt open durven stellen niet.
Zolang jij haar durft te verdenken van liegen, hoef jij niet dat bekende terrein te verlaten denk je en ben je ondanks gekwetst niet op je kwetsbaarst. Dat was en is jouw keuze om het zo of anders aan te pakken.
[/quote]
Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.
quote:
[..]
Ja zal ik proberen te doen, maar ik heb nog wel het gevoel van...Zou ik haar ooit nog overwinnen, maar misschien dat ik nog steeds naar een soort van bevestiging of zo aan het zoek ben van haar. Dat ze alsnog zou bevestigen dat ik het waard ben, snap je? Ik vroeg weleens naar haar bevestiging of ze mij leuk vond, want was zo onzeker. Altijd al onzeker geweest. Ik kon me niet voorstellen dat ze ooit over haar ex heen zou komen door met mij te gaan, achteraf had ik haar gewoon de tijd moeten geven.
Als je de term overwinnen gebruikt dan vraag ik me af of het wel echt om haar gaat en het niet stiekem de afwijzing zelf of de ex en de huidige vriend zijn die je eigenlijk wil overwinnen. Het impliceert een strijd en denk ik niet de liefde waar je zo naar zegt te snakken. Als we de term overwinning hier correct willen gebruiken, dan zou ik willen stellen dat zand op je open hand houden de overwinning op jezelf is.
Waarom zouden haar woorden die je toen niet op waarde kon schatten, nu wel ineens de oplossing zijn? Het klinkt mij nogal tegenstrijdig in de oren dat je nu denkt dat je haar de tijd had moeten geven om over haar ex heen te komen, alsof je dat wel had kunnen geloven. Jij was immers nog steeds je onzekere zelf geweest. Zelfs nu nog spreek je de hoop uit om te kunnen testen of ze niet alleen over haar ex, maar ook over jou heen kan zijn gekomen. Tegenstrijdig much? En dan te bedenken dat ze überhaupt niet verliefd op je was. You're barking up the wrong tree mate..
Jouw waarde ligt op meer vlakken dan alleen haar veilige afstandelijkheid nu, dus beter richt je je op wat je wel zelf kan en moet doen.
quote:
[..]
Maar hoezo wist ik het toen dat niet...dan vraag ik me af waarom ik toch door ging. Dat ik oprecht dacht dat ze voor mij ging, maar dan hadden we het weer over haar ex en werd ik weer hartstikke jaloers en obsessief. Dat terwijl ze altijd zei ''ik ben eerlijk tegen je, zodat je me in de toekomst vertrouwd''. Ik heb het wel echt verpest, gemanipuleerd en zal haar nooit meer terugkrijgen en daarvan heb ik zoveel spijt nu. Ik denk oprecht dat ik voorbij veel gevoelens heb, maar de gedachte dat ik door eigen handelen haar helemaal kwijt raakte. Dat ik mezelf zoveel pijn deed altijd door naar haar ex te vragen....
Heel simpel beredeneerd, omdat je wilde doorgaan. Je dacht helemaal niet dat ze voor jou ging, maar je wilde op z'n minst proberen dat ze niet zonder slag of stoot zo maar met de ander doorging.
Je doet jezelf nog steeds pijn door te blijven vragen naar dezelfde weg, al is het nu niet haar ex, maar haar goedkeuring die je wil. Maar dat is egoïstisch om alleen wat positiefs te willen en de rest van haar beleving en leven eigenlijk niet te willen. Zeker nadat je zo vaak zoveel hebt gevraagd en het nooit voldoende was door oorzaken buiten haar om. De oorzaken die jij niet voldoende leert aanpakken, zolang jij met haar bezig blijft in plaats van met jezelf. Zelfs al zou het door een wonder zijn dat je die goedkeuring toch kreeg, je zou het ook nu niet geloven. Omdat je het nog niet verdiend, je moet eerst aan jezelf werken. Zodat je niet vraagt an haar om je te geven wat je nodig hebt, maar zodat je gewoon blij kan zijn met wat iemand (niet specifiek zij dus) je van nature en dus oprecht aanbiedt. Omdat je die waarde durft in te zien in plaats van vast te houden aan je self fulfilling prophecy.
quote:
Nog een paar vragen:
Denk jij dat het beter is dat het niks is geworden? Want we waren allebei heel onzeker en hadden het gevoel unloveable te zijn..Of kan je ondanks dat je niet houdt van jezelf toch van een ander houden in een liefdesrelatie?
Ja, ik denk dat het beter is dat het niets geworden is. Ook al zou je echt van die ander houden, wat is je vermeende liefde waard als je toch niet gelooft wat de ander zegt? ulk wantrouwen in jezelf op de ander af willen wentelen lijkt me al een signaal dat het geen liefde is.
Zolang jij niet in kan zien wat de ander voor jou zou kunnen voelen, is diezelfde liefde kennelijk geen kut waard en zo behandel je die dan ook.
quote:
Of vind je simpelweg dat ik dit allemaal gewoon nodig heb gehad? Deze hele escalatie? Dat het me dingen in gaat laten zien.
Niet zozeer jij, ik heb in het algemeen een redelijk geloof in dat we bepaalde levenslessen mee krijgen en dat het zeker bij herhalende dingen om niet te zeggen patronen wel veel zeggend kan zijn zeg maar..
Ik zou dus nog maar eens willen benadrukken dat niet haar eventuele reactie the proof of the pudding is, maar dat het jouw reactie is.
quote:
Daarnaast nog een vraag: Wat voelde ik voor haar? Zou jij dit liefde noemen of?
Grapjas, hier trap ik niet in
Deze hebben we nu meerdere malen besproken, dus tenzij je mij ook het idee wil geven dat het niet uitmaakt wat ik zeg tot ik jou bevestig (wat vrij onmogelijk is, maar ik snap je hoop) raad ik je aan om eerdere posts nog eens goed door te lezen.
quote:
En daarnaast: Het lijkt wel alsof enige vorm om mezelf beter te maken zou zijn dat ze mijn goede kant ooit weer gaat inzien...alleen dat stimuleert mij. Dus haar waardeoordeel..
Ik snap dat je dat graag wil denken, maar dat bewijst des te meer dat je je les nog niet voldoende hebt geleerd en je nog niet in staat bent om echt liefde aan haar te geven danwel te ontvangen. Want je wil niet haar mening of weten hoe ze een en ander beleeft heeft. Nee, ze mag net als toen met je ex-vragenvuur weer op zitten en poot geven, dus eigenlijk hetzelfde patroon voortzetten onder het mom dat je haar nu heus wel zou geloven. Sure, supergeloofwaardig als je oud gedrag in een nieuw jasje stopt en zij een vriend heeft, die logischerwijs de prioriteit heeft en zou moeten houden. Als zij die les ook nog niet geleerd heeft, zou het dus op min of meer dezelfde voet verder gaan met zo'n destructief patroon tot jij het weer op de spits drijft. Waarom zou dat een goed idee zijn, laat staan liefde?
Garant voor nog meer leed, maar dan valt het voordeel van de twijfel weg en kunnen we een stuk moeilijker om het idee heen dat je dan erop uit bent om te kwetsen. Omdat je nu beter zou moeten weten en dus ook zou moeten proberen.
Nog even afreageren nu het nog kan met als bonus dat je vol met zelfmedelijden een excuus hebt waarom je niet het maximale op je studie scoort en verder weer geen kut uitvoert. Alsof het minder erg is om Columbia mis te moeten lopen, omdat je zogenaamd er zo mee zit dat je haar weer gekwetst hebt. Kun je jezelf weer passief en dus relatief veilig thuis houden, terwijl je dondersgoed weet dat je niet alles eraan gedaan hebt om leed te voorkomen. Niet bij haar en niet bij jezelf. En dan zit je straks nog net zo te herkauwen met je is het liefde en zou zij etc. Maar dan is de portie nog veel groter en die drempel nog hoger.
Dit is hard ja, niet lullig bedoelt en dat zou je kunnen weten cq meten aan dat ik je commentaar geef hoe dingen beter zou kunnen. Omdat dingen dus beter kunnen en ik heus niet alleen voor de zinloze fun zulke lappen tekst hier neer pleur. You can do this. Ik denk dat het kan en heb je daar een paar handvatten voor gegeven, dus ik geloof ook dat jij dat kan.
Jouw keuze wat je hiermee gaat doen..