Welke film heb jij pas gezien? Recensies! Deel CCL

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 22:47 schreef Cikx het volgende:

[..]

Ik probeer tegenwoordig sowieso voor elke film die ik zie een stukje op MovieMeter te plaatsen, dus dan is het niet zoveel moeite om het ook gewoon in dit topic te posten.

Maar het is inderdaad jammer dat hier niet meer zo veel gepost wordt. Altijd leuk om andermans recensies te lezen!

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 18:31 schreef Cikx het volgende:
Beoning (2018) - IMDb

[ afbeelding ]

Burning is een Koreaanse thriller die nu al enkele dagen bij mij nazindert. De film kent een lang uitgesponnen aanloop die enig geduld van de kijker vereist, maar je merkt al snel dat je bij Chang-dong Lee in capabele handen bent. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is. Achter elk shot schuilt een idee en elke gebeurtenis, hoe nietszeggend die ook lijkt, heeft een achterliggende betekenis. Twee en een half uur lang wordt er op vakkundige wijze een onderhuidse spanning opgebouwd die ten alle tijden voelbaar is. Vanaf begin af aan besluipt je een gevoel dat er iets niet pluis is.

Het begint allemaal met de introverte plattelandsjongen Jong-Soo die tijdens het rondbrengen van pakketjes toevallig zijn oud buurmeisje Hae-Mi tegen het lijf loopt. Hij herkent haar in eerste instantie niet eens meer, maar besluit toch om met haar af te spreken. Voor Hae-Mi komt dit alles mooi uit, aangezien ze iemand nodig heeft om op haar kat te passen voor wanneer zij op reis gaat naar Afrika om op zoek te gaan naar de zin van het leven. Jong-Soo vindt dit geen probleem en reist vervolgens elke dag af naar haar petieterige appartementje midden in Seoul om haar kat, die zich overigens nooit laat zien, te eten te geven. Een vreemd gevoel nestelt zich echter langzaam in je onderbuik; waarom vraag je iemand die je in geen tijden hebt gezien om op je kat te passen? Waarom kan Jong-Soo de kat nooit vinden terwijl het appartement nog geen 5 vierkante meter beslaat? Vreemd... Maar het duurt niet lang of het wordt nog vreemder.

Wanneer Jong-Soo Hae-Mi komt ophalen van het vliegveld blijkt dat ze iemand heeft meegenomen. Een charmante rijkeluisjongen genaamd Ben die ze op reis heeft leren kennen. Ben en Jong-Soo zijn min of meer elkaars tegenpolen. Ben is sociaal, hoogopgeleid, rijdt een Porsche, heeft een prachtig appartement midden in Seoul en lijkt het helemaal gemaakt te hebben, terwijl Jong-Soo een stille, eenzame binnenvetter is die een moeilijke jeugd heeft gekend. De vrijgevochten Hae-Mi zweeft er een beetje tussenin. Ze heeft de conservatieve boerengemeenschap achter zich gelaten voor het bruisende stadsleven. De drie figuren zijn kenmerkend voor de clash tussen klassen die in Zuid-Korea heerst. De jeugdige onderklasse ziet dat hun positie in de maatschappij steeds hopelozer wordt ten opzichte van de bevoorrechte elite. Een aantal recente onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat Koreaanse jongeren gemiddeld gezien tot de ongelukkigste jongeren op de wereld behoren vanwege de vernietigende sociale en economische ongelijkheid. Dit onderliggende thema wordt nooit expliciet benoemd, maar de contextuele clues en de onderlinge relaties spreken boekdelen.

Ze trekken een tijdje met zijn drieën op, waardoor er een nogal pijnlijke driehoeksverhouding ontstaat. Jong-Soo heeft moeite om voor zichzelf op te komen en Ben maakt daar gretig gebruik van. De onderhuidse spanning blijft gestaag door sudderen, maar wanneer Ben Jong-Soo op de hoogte stelt van zijn geheime hobby is het kookpunt bereikt.

Wat volgt is een puzzel van metaforen en thematiek die enkele kijkbeurten vereist om volledig te kunnen doorgronden. Het mooie eraan is dat iedereen zijn eigen oplossing zal uitdokteren. Het is typisch zo’n film die je na afloop met je vrienden gaat bespreken om vervolgens scène voor scène te ontleden. Ondanks het prikkelende mysterie is dit geen typische “mindfuck” vol plotwendingen en verrassingen. Sterker nog, het plot is opmerkelijk rechtlijnig. Misschien niet zo gek wetende dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van Murakami waar je in nog geen half uurtje doorheen bent. Chang-dong Lee heeft er een groot gedeelte zelf bij verzonnen en zijn eigen thematiek erin verwerkt. In eerste instantie was ik teleurgesteld geen groots opgezette finale voorgeschoteld te krijgen waaruit zou blijken dat niets was zoals het leek. Voor mijn gevoel was Lee dat de kijker haast verschuldigd na zo lang de spanning te hebben opgebouwd. Na een paar dagen met de film gezeten te hebben ben ik echter steeds enthousiaster geworden over Lee’s keuze. We worden zo vaak doodgegooid met gekke plottwists of zinderende spektakelstukken dat de koelbloedige slotscène waar Lee voor kiest zonder meer verfrissend is en niettemin kenmerkend voor de virtuoze soberheid die Burning uitstraalt.

Zo ook in de fenomenale cinematografie die zonder enige opsmuk op pure en authentieke wijze de realiteit weergeeft. Geen filters, hyperediting of CGI, maar wel meeslepende long-takes en technische hoogstandjes die de natuur in al haar schone rauwheid tot leven brengen. De pracht van die akkers gehuld in nevel is met geen woorden te bevatten! De beelden gaan gepaard met de net zo indrukwekkende score van Mowg vol diepe, aardse klanken waarvan een haast primitief gevoel van dreiging uit gaat. Het hoogtepunt voor mij was de onweerstaanbare scène waarin Hae-Mi bij zonsondergang halfnaakt op de zwoele tonen van Miles Davis begint te dansen. Zelden heb ik beeld en geluid zo mooi samen zien smelten. Deze scène kan wat mij betreft zo de geschiedenisboeken in.

Naast een slow-burn thriller is Burning ook een intrigerende karakterstudie. De drie hoofdpersonages zijn stuk voor stuk boeiend. Ik heb altijd een zwak gehad voor introverte eigenheimers en Jong-Soo past perfect in dat straatje. Ah-in Yoo die in het echte leven een eloquente spreker is ondergaat een ware metamorfose en vertolkt de rol met verve. Zijn blik, zijn houding, zijn manier van spreken, alles klopt eraan. Ook beginnend actrice Jong-seo Jeon is overtuigend als de innemende Hae-Mi die op zoek is naar bezieling. Ik mag hopen dat dit voor haar een springplank is naar een succesvolle carrière als actrice. Steven Yeun had ik de dag van tevoren toevallig nog gezien in de Amerikaanse film Sorry to Bother You. Ik was even bang dat hij als Amerikaanse Koreaan uit de toon zou vallen, maar dat is totaal niet het geval. Integendeel, zijn achtergrond geeft Ben net die mysterieuze uitstraling die het personage toebehoort.

Zoals al eerder gezegd staat de film bol van de metaforen. Een van de interessantste vind ik die van

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Burning is een film van grote klasse! Gaat dat zien als je jezelf een geduldig filmliefhebber acht.

IMDb: 7.7/10
Ik: 9/10

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 19:09 schreef momentius het volgende:
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
[ afbeelding ]

2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)

Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.

Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.

3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.

Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk

Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark

Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 15:21 schreef EasyLife het volgende:
The Package (2018) - IMDb

Had een beetje een saaie dag, dus wilde even iets doms zien, Comedy Central heeft elke dag dezelfde afleveringen van Friends en Family Guy, dus dan maar even zoeken.

Deze film gevonden, 5,5 op IMDb, maar soms zegt dat niks over een comedy, van de makers van Workaholics, uiteraard ook die humor, heb een paar keer flink dubbel gelegen om niks

Je hoeft je niet eens echt te vervelen of down voelen of dronken of stoned zijn. Maar natuurlijk wel een beetje fan zijn van Workaholics achtige humor.

6,5/10

quote:

Op maandag 22 oktober 2018 13:35 schreef Meridiaan het volgende:
A Star Is Born (2018) - IMDb

Het verhaal is waarschijnlijk wel bekend en tot op zekere hoogte erg voorspelbaar, desondanks: een wat verlopen country/rockzanger die op zijn retour is komt in een dragbar oog in oog te staan met Ally, een zangeres die daar optreedt. Ze is bekend om haar goede stem, maar haar is gezegd dat ze nooit kan doorbreken omdat ze niet knap genoeg is. Hij nodigt haar vervolgens uit op zijn podium en ze wordt beroemd. Intussen is hij aan de drank en drugs en takelt hij verder af. Hun relatie komt hier uiteraard onder spanning te staan, met als dieptepunt de Grammyshow.

Interessante gegevens zijn dat Cooper op Glastonbury heeft mogen filmen, dat er live wordt gezongen en dat de kritieken die Gaga kreeg van muziekmaatschappijen op haar uiterlijk voorheen daadwerkelijk tegen haar werd gezegd.

De kwaliteit van het acteren en zingen is van hoge kwaliteit. Cooper is als verlopen rockzanger die onduidelijk spreekt en afhankelijk is van zijn oudere broer, goed zichtbaar in een neergaande spiraal. Gaga kan ook prima acteren, het is goed haar zonder make up en allerlei tierlantijnen te zien veranderen. De onderlinge chemie is zeker aanwezig en hun duetten worden goed gezongen.
De scene bij de Grammy's is goed gedaan. De film duurt wel net even iets te lang, ongeveer twee uur en een kwartier.

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2018 09:19 schreef Copycat het volgende:
Ik begreep dat de rol van Cooper in deze versie een minder jaloerse is dan in de vorige versies?

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2018 09:22 schreef UIO_AMS het volgende:

Ik ken de vorige versies niet, maar in deze film komt de jaloezie in een enkele scène wel aan bod.

quote:

Op maandag 22 oktober 2018 14:47 schreef Cikx het volgende:

Repulsion (1965) - IMDb

[ afbeelding ]

Sterke psychologische horrorklassieker.

De bloedmooie Catherine Deneuve speelt een jonge vrouw, Carol, die lijdt aan androfobie (een angst voor mannen). Ze woont samen met haar zus in een appartement, maar wanneer haar zus op vakantie gaat en ze het voor twee weken alleen moet zien te redden gaat het mis. Ze trekt zichzelf terug met als gevolg dat haar angsten en hallucinaties in rap tempo verergeren.

Polanski weet hier met minimale middelen een knap staaltje werk vol symboliek af te leveren. Er wordt nooit uitgeweid over de achtergrond van de personages, maar de beelden spreken voor zich. Heerlijk hoe Polanski de kijker zijn eigen conclusies laat trekken. Dit is typisch zo'n film die aan de oppervlakte simpel lijkt, maar als je wat dieper graaft kun je er veel meer uithalen. Het geheel wordt vakkundig opgebouwd. Het is traag en dicht op de huid gefilmd, daarnaast wordt er gebruik gemaakt van een jazzy score waardoor er een zenuwslopend, benauwend sfeertje ontstaat. Niet omdat het nou zo spannend is, maar omdat je als kijker voelt dat Carol een tikkende tijdbom is waarbij het enkel afwachten is totdat die afgaat.

Ondanks dat ik dit soort karakterstudies het liefste zie, wist Catherine Deneuve me niet helemaal te overtuigen. De aftakeling van haar geestelijke gezondheid wordt er naar mijn idee te dik bovenop gelegd in de acteerprestatie. Deneuve blijft maar apathisch voor zich uit zitten te kijken. Een vrij makkelijke manier om de kijker duidelijk te maken dat er iets mis is met haar. Iets meer nuance zou beter zijn geweest.

Repulsion haalt het niet bij mijn favoriete Polanski film Rosemary's Baby, maar komt dichter in de buurt dan The Tenant.

IMDb: 7.8/10
Ik: 8/10

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2018 19:04 schreef Meridiaan het volgende:
What Happened to Monday (2017) - IMDb

[ afbeelding ]

Een dystopische wereld waarin een eenkindspolitiek heerst, aangezien er weinig voedsel en drinken beschikbaar is voor de wereldbevolking. Maar het personage van Willem Dafoe heeft zeven identieke meisjes ter wereld laten brengen. De volwassen versie wordt gespeeld door de Zweedse Noomi Rapace. Een belangrijke bijrol is voor Marwan Kenzari. Glenn Close speelt de president/voorzitter van het bureau dat de eenkindpolitiek monitort.

De zeven meisjes zijn genoemd naar de zeven dagen en op hún weekdag mogen zij naar buiten en zien er dan hetzelfde uit vanzelfsprekend. Als één van de meisjes een ongelukje met blijvende gevolgen heeft, krijgen de andere meisjes dezelfde behandeling. Thuis, op de dagen dat zij niet naar buiten gaan, zien ze er heel stereotiep verschillend uit: een hippe, een alto etc. Samen hebben zij dezelfde baan en hoewel ze elke avond bespreken wat zij overdag gedaan hebben om hun verhalen te laten kloppen, zijn er toch verschillen. Zo blijken er geheime affaires en andere afspraken te zijn. Als op een dag Monday verdwijnt, gaat Tuesday een dag later proberen haar zusje te vinden.
Het blijkt echter bekend te zijn in het Bureau dat er meer zussen zijn en het Bureau gaat achter hun aan om hen om te leggen.

Glen Close ziet er slecht uit in de film en is vrij eendimensionaal als actrice en kwaad genie. Noomi Rapace speelt, ondanks dat ze veel stereotypen moet hanteren, vrij geloofwaardig. De gesprekken tussen de zusjes onderling en de choreografie als zij aan tafel zitten om te eten is behoorlijk goed gedaan.
Echter: er zitten redelijk wat manco's in het plot. Wat als er één een blindedarm had laten verwijderen en een ander een appendicitis krijgt? Dat mocht de pret niet drukken en ik kon daar langs kijken.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2018 19:41 schreef Roces18 het volgende:

[..]

Dat is zo'n onzinfilm. Het is een zevenling, maar kijk dan hoe erg ze van elkaar verschillen qua kleding. Alsof een normaal gezin zo erg van elkaar verschilt dat de ene gothic, de ander een nerd en dan weer een beautyqueen. Gaat nergens over. Ook een onzinverhaal.