F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Hoe te posten in dit topic
Simpel! Zet de titel van de zojuist gekeken film neer, al dan niet bold plus IMDb-linkje. Vervolgens een mooie filmposter of frappant screenshot (geen gele kikkers of Moviemeterplaatjes!) en daaronder een verhaaltje wat je nu zo gaaf of niet gaaf aan de film vindt. Let op: controversiële meningen worden ten zeerste gewaardeerd! Ter afsluiting geef je de film nog de waardering in of sterren of een cijfer van 1 tot en met 10. Of je doet toch iets heel anders, dat mag ook. Loze maanddumps wat je gezien hebt of nietszeggende ultiem korte recensies worden desalniettemin minder gewaardeerd.
Meningen en vragen over het plot dienen gemarkeerd te worden met de spoiler-tag zodat je voor anderen de film niet verpest, als men ooit besluit de film nog eens te kijken
.Kijkerslijstjes over de hele maand worden niet gewaardeerd.
Dat we elkaar mogen aansteken tot het kijken van elkaars filmkeuze.
Vorige topics.
OP topicreeks
Mandy (2018) - IMDb
Wow, wat een krankzinnige trip!
Toen de film opende met Starless van King Crimson, een van mijn favoriete nummers aller tijden, wist ik dat dit niet meer fout kon gaan. Twee uur lang werd ik meegevoerd door ronkende soundtrack en de bedwelmende beelden gehuld in een waas van geel, rood en blauw. Niets minder dan een audiovisueel meesterwerk. Wat ben ik blij dat ik deze film in de cinema heb mogen aanschouwen. Net zoals films als Beyond the Black Rainbow, Enter the Void en Mother! is ook Mandy op de eerste plaats een ervaring die je het beste kunt ondergaan onder het genot van een stevige beeld- en geluidsinstallatie. Deze film zal dan ook nooit op die manier tot zijn recht komen op een laptopschermpje.
Het verhaal is simpel: Mandy en Red (zal vast geen toeval zijn dat het openingsnummer uit het King Crimson album met dezelfde naam komt) wonen vredig samen in een bescheiden huisje midden in een afgelegen bos. Nadat de leider van een groep religekkies geobsedeerd raakt door Mandy beveelt hij zijn apostelen om haar te ontvoeren zodat hij haar kan inwijden in hun cult. Mandy is echter niet onder de indruk van cultleider Jeremiah en dat komt haar duur te staan. Red, die met eigen ogen aan heeft moeten zien wat haar werd aangedaan is uit op wraak. Het verhaal dient voornamelijk als kapstok voor de hallucinante nachtmerrie die Cosmatos ons voorschotelt. Waar veel style-over-substance films met dezelfde aspiraties de neiging hebben om het plot zo abstract mogelijk te maken zodat er geen touw meer aan vast te knopen is, doet Mandy het tegenovergestelde. De verhaaltechnische rode draad en de gegronde emotionele lading zorgen ervoor dat je je 100% kunt inleven in de bizarre droomwereld vol gemuteerde LSD-bikers, occulte artefacten en astrologische vergezichten. Ik heb magical realism zelden zo doeltreffend verwezenlijkt zien worden. Vanwege de mix tussen hedendaagse referenties en fantasy-horror elementen voelt het alsof je je in een andere dimensie op deze planeet waant. Terugkijkend naar Beyond the Black Rainbow is het ook geen verassing dat Cosmatos hiertoe in staat is, in Mandy komt hij echter nog een stapje dichter bij perfectie.
Ondanks dat de film twee distinctieve helften kent, blijft de stijl consistent. Het is enkel de toon die verandert. De lome, dromerige sfeer die aanwezig is wanneer we kennis maken met Red en Mandy schakelt in de tweede helft over naar een intense wraakexercitie gevuld met kettingzaag battles, afgehakte hoofden en bloedfonteinen. Maar zelfs die uitspattingen zijn op een artistieke manier binnen de perken gehouden. In andere woorden, wie een groot splatterfeest verwacht zal van een koude kermis thuis komen. Als ik één minpuntje zou moeten noemen zou het dan ook zijn dat Cosmatos regelmatig door middel van intense scènes de indruk wekt dat vanaf dat moment alle remmen losgaan, waarna hij bij de daaropvolgende scène weer rustig zijn tijd neemt met als gevolg dat die opgebouwde intensiteit weer verloren gaat. Ik ben er echter van overtuigd dat dit bij de tweede kijkbeurt veel minder opvallend zal zijn.
De acteerprestaties zijn uitstekend. Riseborough heeft een perfect passende uitstraling, Roache is geniaal als pathetische cultleider en Cage is weer helemaal in zijn element. Cage is op momenten zo krankzinnig dat je erom moet lachen terwijl je met hem meeleeft en dat werkt verrassend goed. Er zit sowieso best wel wat geslaagde humor in de film. Met name de Cheddar Goblin zal van de nodige cultstatus gaan genieten.
Het is niets minder dan geniaal hoe Cosmatos een hoop pulpy grindhouse horrorelementen in een uitermate sfeervol art-house jasje heeft weten te gieten zodat zelfs ik ervan heb kunnen genieten.
Dat Cosmatos na twee films al zo'n eigen stijl heeft weten te ontwikkelen belooft veel goeds voor de toekomst. Ook Cage heeft bewezen dat het nog lang geen tijd voor hem is om achter de geraniums te gaan zitten en ik kijk dan ook enorm uit naar zijn aanstaande project met mad genius Sion Sono. Ik ben bang dat ik er niet aan ontkom om een nieuwe plek vrij te maken in mijn top 10. Met twee top 10 noteringen kan filmjaar 2018 nu al niet meer stuk wat mij betreft.
IMDb: 6.9/10
Ik: 10/10
Wow, wat een krankzinnige trip!
Toen de film opende met Starless van King Crimson, een van mijn favoriete nummers aller tijden, wist ik dat dit niet meer fout kon gaan. Twee uur lang werd ik meegevoerd door ronkende soundtrack en de bedwelmende beelden gehuld in een waas van geel, rood en blauw. Niets minder dan een audiovisueel meesterwerk. Wat ben ik blij dat ik deze film in de cinema heb mogen aanschouwen. Net zoals films als Beyond the Black Rainbow, Enter the Void en Mother! is ook Mandy op de eerste plaats een ervaring die je het beste kunt ondergaan onder het genot van een stevige beeld- en geluidsinstallatie. Deze film zal dan ook nooit op die manier tot zijn recht komen op een laptopschermpje.
Het verhaal is simpel: Mandy en Red (zal vast geen toeval zijn dat het openingsnummer uit het King Crimson album met dezelfde naam komt) wonen vredig samen in een bescheiden huisje midden in een afgelegen bos. Nadat de leider van een groep religekkies geobsedeerd raakt door Mandy beveelt hij zijn apostelen om haar te ontvoeren zodat hij haar kan inwijden in hun cult. Mandy is echter niet onder de indruk van cultleider Jeremiah en dat komt haar duur te staan. Red, die met eigen ogen aan heeft moeten zien wat haar werd aangedaan is uit op wraak. Het verhaal dient voornamelijk als kapstok voor de hallucinante nachtmerrie die Cosmatos ons voorschotelt. Waar veel style-over-substance films met dezelfde aspiraties de neiging hebben om het plot zo abstract mogelijk te maken zodat er geen touw meer aan vast te knopen is, doet Mandy het tegenovergestelde. De verhaaltechnische rode draad en de gegronde emotionele lading zorgen ervoor dat je je 100% kunt inleven in de bizarre droomwereld vol gemuteerde LSD-bikers, occulte artefacten en astrologische vergezichten. Ik heb magical realism zelden zo doeltreffend verwezenlijkt zien worden. Vanwege de mix tussen hedendaagse referenties en fantasy-horror elementen voelt het alsof je je in een andere dimensie op deze planeet waant. Terugkijkend naar Beyond the Black Rainbow is het ook geen verassing dat Cosmatos hiertoe in staat is, in Mandy komt hij echter nog een stapje dichter bij perfectie.
Ondanks dat de film twee distinctieve helften kent, blijft de stijl consistent. Het is enkel de toon die verandert. De lome, dromerige sfeer die aanwezig is wanneer we kennis maken met Red en Mandy schakelt in de tweede helft over naar een intense wraakexercitie gevuld met kettingzaag battles, afgehakte hoofden en bloedfonteinen. Maar zelfs die uitspattingen zijn op een artistieke manier binnen de perken gehouden. In andere woorden, wie een groot splatterfeest verwacht zal van een koude kermis thuis komen. Als ik één minpuntje zou moeten noemen zou het dan ook zijn dat Cosmatos regelmatig door middel van intense scènes de indruk wekt dat vanaf dat moment alle remmen losgaan, waarna hij bij de daaropvolgende scène weer rustig zijn tijd neemt met als gevolg dat die opgebouwde intensiteit weer verloren gaat. Ik ben er echter van overtuigd dat dit bij de tweede kijkbeurt veel minder opvallend zal zijn.
De acteerprestaties zijn uitstekend. Riseborough heeft een perfect passende uitstraling, Roache is geniaal als pathetische cultleider en Cage is weer helemaal in zijn element. Cage is op momenten zo krankzinnig dat je erom moet lachen terwijl je met hem meeleeft en dat werkt verrassend goed. Er zit sowieso best wel wat geslaagde humor in de film. Met name de Cheddar Goblin zal van de nodige cultstatus gaan genieten.
Het is niets minder dan geniaal hoe Cosmatos een hoop pulpy grindhouse horrorelementen in een uitermate sfeervol art-house jasje heeft weten te gieten zodat zelfs ik ervan heb kunnen genieten.
Dat Cosmatos na twee films al zo'n eigen stijl heeft weten te ontwikkelen belooft veel goeds voor de toekomst. Ook Cage heeft bewezen dat het nog lang geen tijd voor hem is om achter de geraniums te gaan zitten en ik kijk dan ook enorm uit naar zijn aanstaande project met mad genius Sion Sono. Ik ben bang dat ik er niet aan ontkom om een nieuwe plek vrij te maken in mijn top 10. Met twee top 10 noteringen kan filmjaar 2018 nu al niet meer stuk wat mij betreft.
IMDb: 6.9/10
Ik: 10/10
Goed geschreven recensie, Cikx. Ik vond de film persoonlijk iets minder indrukwekkend. Zeker de tweede helft.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Dank.quote:Op vrijdag 28 september 2018 19:46 schreef EP3 het volgende:
Goed geschreven recensie, Cikx. Ik vond de film persoonlijk iets minder indrukwekkend. Zeker de tweede helft.
Kan ik me wat bij voorstellen hoor aangezien de tweede helft zo'n andere toon heeft.
Gelukkig waren beide helemaal mijn ding.
Het is wel n film die erin is geslaagd om n compleet eigen universum te creëren. Dat alleen maakt m al het bekijken waard. De uitvoering - met name in de eerste helft - was fascinerend en zo nu en dan zelfs adembenemend. Ik vind het denk ik vooral jammer dat de geraffineerde ambiance gaandeweg steeds meer terrein verloor ten dienste van de primitieve grimmigheid.quote:Op vrijdag 28 september 2018 20:10 schreef Cikx het volgende:
[..]
Dank.
Kan ik me wat bij voorstellen hoor aangezien de tweede helft zo'n andere toon heeft.
Gelukkig waren beide helemaal mijn ding.
Maar absoluut n aanrader. Krijgt van mij n 8.
O, en Cage was werkelijk fenomenaal. Die rol is op zijn lijf geschreven.
[ Bericht 4% gewijzigd door EP3 op 28-09-2018 20:47:01 ]
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
The Glass Castle (2017) - IMDb coming of age drama over een jong meisje wat opgroeit in een armoedige,disfunctionele familie. De getraumatiseerde, alcoholistische vader sleept de hele familie (4 kids met hun moeder) het hele land door op de vlucht voor de politie, schuldeisers en de overheid. De kinderen proberen op latere leeftijd de wurgende ellende van de familie te ontvluchten maar dat blijkt nog niet zo simpel.
Het is een waargebeurd, aangrijpend verhaal over de effecten die een dergelijk milieu heeft op opgroeiende kinderen. Doet hier en daar wel aan 'Captain Fantastic' denken. De vader wordt gespeeld door Woody Harrelson en die laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan het spelen van een vrij onnozele crimineel of politieagent. Kinderen spelen ook de sterren van de hemel, met name in het gedeelte als ze jong zijn. Behoorlijk goed drama en de beelden op het einde voegen nog een extra dimensie toe: een 7,5
Mandy (2018) - IMDb is al veel over geschreven dus ik hou het kort. Een kinderloos echtpaar leeft geïsoleerd in een afgelegen buitengebied. Een krankzinnige cult/sekte kidnapt de vrouw en vanaf dat moment breekt de hel -letterlijk en figuurlijk- los.
Geen echte horror maar meer een bloederige revenge thriller met redelijk simpel plot, het moet het meer van de opmerkelijke plaatjes en muziek hebben. Een bijzondere film die je aanspreekt of niet. Vervreemde surrealistische sfeer met aparte soundtrack en soms ronduit psychedelisch aandoende beelden. Snufjes van David Lynch, Hellraiser, Enter the Void wat hier en daar gelardeerd is met zwarte humor. Ik vond het wel wat hebben maar mijn vrouw vond het werkelijk niets en zo zal de film iedereen wel verdelen denk ik.
Paar kritiekpuntjes: de zoektocht en afslacht/vechtpartijen hadden wat uitgebreider mogen zijn en de biker-mutanten (leuke vondst trouwens, gaf net even dat bovennatuurlijke tintje) waren te overduidelijk gebaseerd op de cenobites uit Hellraiser. Desondanks dat toch aardig filmpje, met name door de originele uitvoering een verademing tussen het aanbod van Hollywood troep: 7-
Ready Player One (2018) - IMDb in de toekomst brengen we een groot gedeelte van onze tijd door in een gigantische virtual reality wereld genaamd OASIS, zeg een soort Second Life meets C&C. De bouwer hiervan komt te overlijden. Hij heeft echter -lang voor zijn overlijden- een tamelijk complex 'easter egg' ingebouwd waarbij de bezoekers worden uitgedaagd om deze te vinden, dit om uiteindelijk de erfenis over OASIS te verkrijgen. Natuurlijk is daar ook een grote boze firma die dat ook graag, kostte wat het kost, zou willen verkrijgen voordat een individuele deelnemer dat voor elkaar krijgt.
Tikje moralistisch-drammerig Spielberg goed vs. kwaad spektakel, gefilmd in een hysterische ADHD stijl wat we tegenwoordig wel vaker zien. Moordend snel tempo, moordend snelle dialogen waarbij de acteurs bijna zonder adem te halen over en weer hun teksten spuwen en er derhalve geen diepgang ontstaat of tijd wordt gegund om iets te laten landen. Maar wellicht is dat ook niet de film hiervoor, het is gewoon pure adrenaline entertainment.
En dan zit je met deze film wel goed want verder adembenemende CGI (ala avatar), origineel concept, leuke 80's referenties (ook als je niet opgegroeid bent in deze periode goed te snappen) en een buitengewoon interessant toekomstbeeld over VR. Ik sluit niet uit dat we in de toekomst idd onze tijd zo door gaan brengen. Het contrast tussen de VR wereld en de realiteit is scherp neergezet, ik vond het af en toe jammer als er weer een scene in de realiteit was geschoten, de VR wereld is beter..nu al
Een 7-
[ Bericht 0% gewijzigd door mister_white op 01-10-2018 16:08:12 ]
Het is een waargebeurd, aangrijpend verhaal over de effecten die een dergelijk milieu heeft op opgroeiende kinderen. Doet hier en daar wel aan 'Captain Fantastic' denken. De vader wordt gespeeld door Woody Harrelson en die laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan het spelen van een vrij onnozele crimineel of politieagent. Kinderen spelen ook de sterren van de hemel, met name in het gedeelte als ze jong zijn. Behoorlijk goed drama en de beelden op het einde voegen nog een extra dimensie toe: een 7,5
Mandy (2018) - IMDb is al veel over geschreven dus ik hou het kort. Een kinderloos echtpaar leeft geïsoleerd in een afgelegen buitengebied. Een krankzinnige cult/sekte kidnapt de vrouw en vanaf dat moment breekt de hel -letterlijk en figuurlijk- los.
Geen echte horror maar meer een bloederige revenge thriller met redelijk simpel plot, het moet het meer van de opmerkelijke plaatjes en muziek hebben. Een bijzondere film die je aanspreekt of niet. Vervreemde surrealistische sfeer met aparte soundtrack en soms ronduit psychedelisch aandoende beelden. Snufjes van David Lynch, Hellraiser, Enter the Void wat hier en daar gelardeerd is met zwarte humor. Ik vond het wel wat hebben maar mijn vrouw vond het werkelijk niets en zo zal de film iedereen wel verdelen denk ik.
Paar kritiekpuntjes: de zoektocht en afslacht/vechtpartijen hadden wat uitgebreider mogen zijn en de biker-mutanten (leuke vondst trouwens, gaf net even dat bovennatuurlijke tintje) waren te overduidelijk gebaseerd op de cenobites uit Hellraiser. Desondanks dat toch aardig filmpje, met name door de originele uitvoering een verademing tussen het aanbod van Hollywood troep: 7-
Ready Player One (2018) - IMDb in de toekomst brengen we een groot gedeelte van onze tijd door in een gigantische virtual reality wereld genaamd OASIS, zeg een soort Second Life meets C&C. De bouwer hiervan komt te overlijden. Hij heeft echter -lang voor zijn overlijden- een tamelijk complex 'easter egg' ingebouwd waarbij de bezoekers worden uitgedaagd om deze te vinden, dit om uiteindelijk de erfenis over OASIS te verkrijgen. Natuurlijk is daar ook een grote boze firma die dat ook graag, kostte wat het kost, zou willen verkrijgen voordat een individuele deelnemer dat voor elkaar krijgt.
Tikje moralistisch-drammerig Spielberg goed vs. kwaad spektakel, gefilmd in een hysterische ADHD stijl wat we tegenwoordig wel vaker zien. Moordend snel tempo, moordend snelle dialogen waarbij de acteurs bijna zonder adem te halen over en weer hun teksten spuwen en er derhalve geen diepgang ontstaat of tijd wordt gegund om iets te laten landen. Maar wellicht is dat ook niet de film hiervoor, het is gewoon pure adrenaline entertainment.
En dan zit je met deze film wel goed want verder adembenemende CGI (ala avatar), origineel concept, leuke 80's referenties (ook als je niet opgegroeid bent in deze periode goed te snappen) en een buitengewoon interessant toekomstbeeld over VR. Ik sluit niet uit dat we in de toekomst idd onze tijd zo door gaan brengen. Het contrast tussen de VR wereld en de realiteit is scherp neergezet, ik vond het af en toe jammer als er weer een scene in de realiteit was geschoten, de VR wereld is beter..nu al
Een 7-[ Bericht 0% gewijzigd door mister_white op 01-10-2018 16:08:12 ]
Newton is dood, Einstein is overleden en ik voel me ook niet lekker..
Mooie kritieken schrijf jequote:
Dat zal hier denk ik ook het geval zijn, dus misschien moet ik hem maar gewoon alleen gaan kijkenquote:Ik vond het wel wat hebben maar mijn vrouw vond het werkelijk niets en zo zal de film iedereen wel verdelen denk ik.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Dank je! Ik doe het al een poosje maar altijd leuk om te horen dat het gewaardeerd wordtquote:
Newton is dood, Einstein is overleden en ik voel me ook niet lekker..
The People vs. Larry Flynt (1996) - IMDbquote:
De vader wordt gespeeld door Woody Harrelson en die laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan het spelen van een vrij onnozele crimineel of politieagent.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
Hold the Dark (2018) - IMDb
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
Misschien leuk voor de filmliefhebbers hier. De jaarlijkse FOK! film top 100 is weer van start gegaan. Iedereen die zin heeft om mee te doen kan zijn lijstje in dit topic plaatsen.
F&S / [Tournament] FOK! Film Top 100 2018 - 17e Editie
F&S / [Tournament] FOK! Film Top 100 2018 - 17e Editie
Heb je ook een review geplaatst op IMDB?quote:
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
[ afbeelding ]
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
quote:Let me start by saying that this movie is not completely garbage. It has something to it that keeps you going. For some reason, despite an unintelligible plot and amazingly slow pace, you still find yourself watching the movie waiting for it to redeem itself. It doesn't. The more time you invest in this adventure, the more painful it becomes to admit that this movie is beyond redemption, that nothing normal is going to happen and that you wasted two hours of your life.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Lol nee dat niet, eerlijk waar niet dus trouwensquote:Op maandag 1 oktober 2018 19:45 schreef flipsen het volgende:
[..]
Heb je ook een review geplaatst op IMDB?
[..]
Gelukkig zijn er dus wel andere mensen die precies zoals ik denken en ervaren xd
Leave No Trace (2018)
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ook gezien en ben het eens met je. Viel inderdaad wat tegen en had beter uitgewerkt kunnen worden.quote:
Leave No Trace (2018)
[ afbeelding ]
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Ik kon ook totaal niet in Mandy in komen, terwijl ik wel hou van dit soort films, maar was ook aan het appen met een van de mooiste vrouwen van de wereld, dus dat was wat afleiding
A quiet place
Horror/sf
https://www.moviemeter.nl/film/1116842
Ofwel de film begint met een gezin die stil zijn en het zo houden, zij communiceren via gebarentaal.
Gevaren dreigen door onbekende monsters die bij een hard geluid er plotseling zijn.
Het gaat nog redelijk, tot een drama plaats vind.
Eindelijk de film gezien, waar best wel promo over werd gemaakt.
Als horror fan was ik wat teleurgesteld omdat de monsters/aliens mij wat tegen vielen.
Maar het verhaal is wel goed uitgedacht op een paar foutjes na.
Cast is goed en het heeft een beklemmende sfeer, vooral in de tweede helft wordt het spannend.
IDM 7.7
Ik 7
Horror/sf
https://www.moviemeter.nl/film/1116842
Ofwel de film begint met een gezin die stil zijn en het zo houden, zij communiceren via gebarentaal.
Gevaren dreigen door onbekende monsters die bij een hard geluid er plotseling zijn.
Het gaat nog redelijk, tot een drama plaats vind.
Eindelijk de film gezien, waar best wel promo over werd gemaakt.
Als horror fan was ik wat teleurgesteld omdat de monsters/aliens mij wat tegen vielen.
Maar het verhaal is wel goed uitgedacht op een paar foutjes na.
Cast is goed en het heeft een beklemmende sfeer, vooral in de tweede helft wordt het spannend.
IDM 7.7
Ik 7
Life can be a bitch, so like it..
quote:
Leave No Trace (2018)
[ afbeelding ]
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
Je zat als enige in de bioscoop of op de achterste rij? Ik ben echt geen held, maar iemand die met zijn oplichtende schermpje een film voor alle anderen compleet weet te verpesten, die kan wel op een paar luide godvers van mij rekenen...quote:
Ik kon ook totaal niet in Mandy in komen, terwijl ik wel hou van dit soort films, maar was ook aan het appen met een van de mooiste vrouwen van de wereld, dus dat was wat afleiding
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
De film is al te downloaden dus hij kan hem ook gewoon thuis op de bank gekeken hebben. Als je hem al thuis kijkt zou ik ook aanraden om alle afleiding ver weg te leggen, want het is inderdaad een film waar je helemaal in moet zitten. Ik kan me voorstellen dat een appje je compleet uit de ervaring haalt.quote:
[..]
Je zat als enige in de bioscoop of op de achterste rij? Ik ben echt geen held, maar iemand die met zijn oplichtende schermpje een film voor alle anderen compleet weet te verpesten, die kan wel op een paar luide godvers van mij rekenen...
Ranpo jigoku (2005) - IMDb
Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.
Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.
Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.
IMDb: 6.4
Ik: 6.0
Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.
Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.
Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.
IMDb: 6.4
Ik: 6.0
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
quote:
[..]Ben ik wel met je eens!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
The Limit of Sleeping Beauty (2017) - IMDb
Waanzinnig gaaf!
Qua opzet is The Limit of Sleeping Beauty een typisch hedendaags rise-and-fall verhaaltje zoals we die wel vaker gezien hebben. Aki is een aspirant actrice die naar Tokio verhuist om haar droom te verwezenlijken. Het pad dat ze bewandelt gaat echter niet over rozen en gaandeweg begint ze haar grip op de realiteit te verliezen. Droom en werkelijkheid lopen naadloos in elkaar over waardoor je je ook als kijker begint af te vragen wat echt is en wat niet. Wat deze film echter zo uniek maakt is de manier waarop beeld en geluid gecombineerd worden om de ideale droomwereld te creëren. Er hangt een onwaarschijnlijk fijne sfeer in de film dankzij de warme neonbelichting (Debie fans will love it!) en hypnotiserende soundtrack. Dit gaat gepaard met een krankzinnige montage waarbij er gretig op los wordt geëxperimenteerd. Het is alsof je van videoclip naar videoclip gaat. Zowat elk frame is er een om in te lijsten. Gelukkig ging dat wat mij betreft niet ten koste van de inhoud. Vooral vanwege de aandoenlijke acteerprestaties kon ik me blijven inleven in het verhaal van Aki. De kwetsbaarheid die Yuki Sakurai uitstraalt wist me ondanks alle visuele bravoure toch te raken. Richting het einde wordt de film wel steeds grimmiger dankzij een aantal aangrijpende gebeurtenissen waarvan we inmiddels weten dat ze niet ver van de realiteit verwijderd zijn. Net op het moment dat ik bang was dat de film als een nachtkaars uit zou gaan worden nog eens alle registers opengetrokken. Heerlijk!
Ik vraag me op dit moment nog steeds af of er een sluitende verklaring voor het verhaal te vinden is of dat het allemaal open is voor ieders eigen interpretatie. Dit is hoe dan ook een geweldige zintuiglijke ervaring waar ik me ongetwijfeld vaker aan zal gaan blootstellen.
IMDb: 5.8/10 (49 stemmen!)
Ik: 9/10
Waanzinnig gaaf!
Qua opzet is The Limit of Sleeping Beauty een typisch hedendaags rise-and-fall verhaaltje zoals we die wel vaker gezien hebben. Aki is een aspirant actrice die naar Tokio verhuist om haar droom te verwezenlijken. Het pad dat ze bewandelt gaat echter niet over rozen en gaandeweg begint ze haar grip op de realiteit te verliezen. Droom en werkelijkheid lopen naadloos in elkaar over waardoor je je ook als kijker begint af te vragen wat echt is en wat niet. Wat deze film echter zo uniek maakt is de manier waarop beeld en geluid gecombineerd worden om de ideale droomwereld te creëren. Er hangt een onwaarschijnlijk fijne sfeer in de film dankzij de warme neonbelichting (Debie fans will love it!) en hypnotiserende soundtrack. Dit gaat gepaard met een krankzinnige montage waarbij er gretig op los wordt geëxperimenteerd. Het is alsof je van videoclip naar videoclip gaat. Zowat elk frame is er een om in te lijsten. Gelukkig ging dat wat mij betreft niet ten koste van de inhoud. Vooral vanwege de aandoenlijke acteerprestaties kon ik me blijven inleven in het verhaal van Aki. De kwetsbaarheid die Yuki Sakurai uitstraalt wist me ondanks alle visuele bravoure toch te raken. Richting het einde wordt de film wel steeds grimmiger dankzij een aantal aangrijpende gebeurtenissen waarvan we inmiddels weten dat ze niet ver van de realiteit verwijderd zijn. Net op het moment dat ik bang was dat de film als een nachtkaars uit zou gaan worden nog eens alle registers opengetrokken. Heerlijk!
Ik vraag me op dit moment nog steeds af of er een sluitende verklaring voor het verhaal te vinden is of dat het allemaal open is voor ieders eigen interpretatie. Dit is hoe dan ook een geweldige zintuiglijke ervaring waar ik me ongetwijfeld vaker aan zal gaan blootstellen.
IMDb: 5.8/10 (49 stemmen!)
Ik: 9/10
Eight Grade
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Ik probeer ook vaak echt alles te kijken ook al weet ik van te voren dat het niet echt voor mij weggelegd is.quote:Op vrijdag 5 oktober 2018 04:16 schreef Lord-Ronddraai het volgende:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Waarschijnlijk had je een paar jaar jonger moeten zijn om dit te kunnen waarderen. Ik kijk ook wel eens van die tiener films maar dat is idd vaak niet om aan te zien. Idd het taalgebruik wat op dat moment populair is zoals 'like' of 'toxic' kan mij ook storen maar zo gaat dat nou eenmaal.
Een wat oudere film waar een tiener de hoofdrol in speelt die ik wel echt goed vond.
Christiane F
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) - IMDb
zijn er op film1 nog aan te raden films? ik zit erover te denken om een abonnement te nemen op deze dienst. ik houd van avonturenfilms, animatie, actie en scyfy
Films over high school kan ik meestal wel waarderen. Dat zijn ook bijna altijd comedy's heb ik het idee. Deze film is trouwens duidelijk niet voor mensen jonger dan ik bedoeld, ik denk eerder voor yuppen met kinderen op de basisschool. Qua taalgebruik weet ik zeker dat het script er zo op geschreven is in het eerste filmpje is ze misschien het meest onzeker en dat uit zich dus in elk woord een like. Nou is dat natuurlijk niet uniek voor kleine meisjes, heel veel Amerikanen hebben daar last van. Maargoed ik denk dat ik de film wel minder slecht vind dan het cijfer dat ik hem geef het punt is dat het gewoon niet voor mij is.quote:
[..]
Ik probeer ook vaak echt alles te kijken ook al weet ik van te voren dat het niet echt voor mij weggelegd is.
Waarschijnlijk had je een paar jaar jonger moeten zijn om dit te kunnen waarderen. Ik kijk ook wel eens van die tiener films maar dat is idd vaak niet om aan te zien. Idd het taalgebruik wat op dat moment populair is zoals 'like' of 'toxic' kan mij ook storen maar zo gaat dat nou eenmaal.
Een wat oudere film waar een tiener de hoofdrol in speelt die ik wel echt goed vond.
Christiane F
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) - IMDb
Die film die jij aanraad moet ik al een tijdje kijken.
kan je beter Netflix nemen.quote:
zijn er op film1 nog aan te raden films? ik zit erover te denken om een abonnement te nemen op deze dienst. ik houd van avonturenfilms, animatie, actie en scyfy
Alex Pastoor:
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
Ik kijk meestal geen trailers vooraf maar voor deze wel even gedaan, leek me toen al bagger dus niet gekeken. Door jou ga ik die moeite ook niet meer nemen.quote:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Even a broken clock is right twice a day.
En Film1 nog minder. Mijn moeder heeft het, maar het is echt dikke schijt. Die shit heeft amper nog bestaansrecht, behalve voor (oudere) mensen zonder Smart TV's die alle fatsoenlijke services kunnen regelen. Vroeger had Film1 als eerste releases voor ze op tv kwamen etc, maar nu lopen ze zo ver achter op de rest..quote:
[..]
heb ik al, maar netflix heeft ook niet alles
Alex Pastoor:
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
quote:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Ik vond de film wel leukquote:Op vrijdag 5 oktober 2018 18:30 schreef danos het volgende:
[..]
Ik kijk meestal geen trailers vooraf maar voor deze wel even gedaan, leek me toen al bagger dus niet gekeken. Door jou ga ik die moeite ook niet meer nemen.
Ja soms zijn er cringy momenten, maar dat is ook de bedoeling.
quote:
[..]
Ik probeer ook vaak echt alles te kijken ook al weet ik van te voren dat het niet echt voor mij weggelegd is.
Waarschijnlijk had je een paar jaar jonger moeten zijn om dit te kunnen waarderen. Ik kijk ook wel eens van die tiener films maar dat is idd vaak niet om aan te zien. Idd het taalgebruik wat op dat moment populair is zoals 'like' of 'toxic' kan mij ook storen maar zo gaat dat nou eenmaal.
Een wat oudere film waar een tiener de hoofdrol in speelt die ik wel echt goed vond.
Christiane F
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) - IMDb
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Beetje girlyquote:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Is het een enge film? Kruipt mijn meissie tegen me aan als we hem samen kijken?quote:
Ranpo jigoku (2005) - IMDb
[ afbeelding ]
Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.
Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.
Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.
IMDb: 6.4
Ik: 6.0
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Deze wou ik nog kijken!quote:
Leave No Trace (2018)
[ afbeelding ]
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Echt mooi dat je even de moeite hebt gedaan om er zoveel over te schrijvenquote:
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
[ afbeelding ]
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Dat denk ik niet. Er zitten geen jumpscares in of wat dan ook. De horror zit hem in die zin meer in het perverse en lugubere. Ik denk dat ze je eerder zal vragen waar jullie in godsnaam naar zitten te kijken.quote:
[..]
Is het een enge film? Kruipt mijn meissie tegen me aan als we hem samen kijken?
Het is in elk geval absoluut geen conventionele of mainstream horror film.
Hahaha zo goor dat je afterecht echt denkt, waar ben ik nu in beland?quote:
[..]
Dat denk ik niet. Er zitten geen jumpscares in of wat dan ook. De horror zit hem in die zin meer in het perverse en lugubere. Ik denk dat ze je eerder zal vragen waar jullie in godsnaam naar zitten te kijken.
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
Pacific Rim 2
leuk, grote robots, grotere kaiju
Avengers Infinity War I
Bagger echt jammer
Solo A Star Wars Story
Van alle starwars prequels an post-materiaal was deze wel leuk. han-Solo en Chewbacca zijn overtuigend. Ook de concept art is erg Star Wars waardig.
Maleficent
Schattig
Sandman (2015)
In de 80er jaren was dit vast een leuke hit.
The Girl with All the Gifts
Geinige spin op het ontstaan van zombies.
Ocean's 8
Alle films met sandra bullock vind ik wel te pruimen, weet niet waarom.
Ant-man & The Wasp:
Goede sequel. Erg gelachen. Michelle Pfeifer is mooier geworden.
Tv-series:
Wynonna Earp, seizoen 1
Na 5 afleveringen trek ik het niet meer. Waardeloos desinteresserend. Zit bijna geen spanning in.
A Discovery of Witches 2018:
Twilight achtig. Heks valt op vampier. Heel veel suggestieve romantische nonsense. Tot nu toe nog wel kijkbaar (tot aflevering 4).
Fear The Walking Dead, seizoen 4
Dit is de beste walking dead seizoen die ik heb gezien (tot aflevering 16, einde)
[ Bericht 2% gewijzigd door Aluah-Snackbar op 06-10-2018 16:23:55 ]
leuk, grote robots, grotere kaiju
Avengers Infinity War I
Bagger echt jammer
Solo A Star Wars Story
Van alle starwars prequels an post-materiaal was deze wel leuk. han-Solo en Chewbacca zijn overtuigend. Ook de concept art is erg Star Wars waardig.
Maleficent
Schattig
Sandman (2015)
In de 80er jaren was dit vast een leuke hit.
The Girl with All the Gifts
Geinige spin op het ontstaan van zombies.
Ocean's 8
Alle films met sandra bullock vind ik wel te pruimen, weet niet waarom.
Ant-man & The Wasp:
Goede sequel. Erg gelachen. Michelle Pfeifer is mooier geworden.
Tv-series:
Wynonna Earp, seizoen 1
Na 5 afleveringen trek ik het niet meer. Waardeloos desinteresserend. Zit bijna geen spanning in.
A Discovery of Witches 2018:
Twilight achtig. Heks valt op vampier. Heel veel suggestieve romantische nonsense. Tot nu toe nog wel kijkbaar (tot aflevering 4).
Fear The Walking Dead, seizoen 4
Dit is de beste walking dead seizoen die ik heb gezien (tot aflevering 16, einde)
[ Bericht 2% gewijzigd door Aluah-Snackbar op 06-10-2018 16:23:55 ]
Sorry to Bother You (2018) - IMDb
Geweldig!
Normaal gesproken houd ik totaal niet van comedies. Als ik er 5 in mijn top 100 heb is het veel. Zelden kom ik comedies tegen waarbij de humor niet geforceerd aanvoelt, maar dit is er zo een. In plaats van humor bestemd voor de grootste gemene deler gaat beginnend regisseur Boots Riley hier voor een eigenzinnige combinatie tussen onderkoelde humor en een bruisende absurdistische stijl. Een bijzonder ambitieuze en bij vlagen hilarische film is het gevolg.
Riley geeft zijn eigen draai aan het hedendaagse Oakland, Californië en creëert op die manier een alternatieve realiteit die nooit al te ver van onze werkelijkheid vandaan staat. De film gaat over een man genaamd Cassius Green die zich omhoog probeert te werken als telemarketeer. Wanneer al zijn collega's een staking organiseren om een hoger salaris af te dwingen moet Cassius kiezen tussen zijn promotie of zijn collega's en vrienden. In essentie is de film een werkvloer-comedy. Je zou het als de urban fantasy versie van Office Space (1999) kunnen zien, maar daar zou je de film te kort mee doen wat mij betreft. De film gaat namelijk veel verder dan dat met een stijl waar je "U" tegen zegt. De prachtige cinematografie en belichting gaan gepaard met gave muziek die altijd op het perfecte moment wordt ingezet. De creativiteit en het oog voor detail in deze film is werkelijk fantastisch; van de kunst aan de muren tot aan Tessa Thompson's uit de kluiten gewassen oorbellen, overal is over nagedacht.
De film staat daarnaast bol van maatschappijkritiek, maar het gaat nooit ten koste van de kwaliteit. Sterker nog, het voegt juist dat scherpe randje toe. De spot wordt gedreven met het kapitalisme, de elite, rassenverschillen, hebzucht en activisme. Allemaal zaken die we al vaker belicht hebben zien worden, maar nooit op zo'n wonderlijke manier.
De cast is super. Lakeith Stanfield draagt de film met gemak. Tessa Thompson kan in mijn ogen niks verkeerd doen en Armie Hammer is perfect gecast als maniakale CEO. De personages in de film worden amper uitgediept, maar ze hebben in ieder geval allemaal hun eigen stijl en identiteit. De relaties hadden wat mij betreft nog iets beter uitgewerkt kunnen worden. Zo wordt er meerdere malen gehint naar een mogelijke driehoeksrelatie, maar daar komt de film nooit meer op terug.
Riley neemt met deze debuutfilm ongetwijfeld teveel hooi op zijn vork want tegen het einde ontspoort het geheel enigszins. Iets wat we trouwens wel vaker zien bij beginnende regisseurs die al hun ideeën in hun eerste film stoppen in plaats van te doseren. Alles wordt hier echter met zo'n flair en energie gebracht dat ik de gehele speelduur met een lach op mijn gezicht heb zitten kijken. Lang niet iedereen zal de surrealistische insteek van deze film kunnen waarderen, maar als je op zoek bent naar een originele comedy waar de creativiteit vanaf druipt, dan ben je bij Sorry to Bother You aan het juiste adres.
IMDb: 7.4/10
Ik: 9/10
The Thing (1982) - IMDb
Fijn weerzien met deze horrorklassieker.
Ik heb altijd wel een klein zwak gehad voor films waarbij er één iemand is die iets achter houdt terwijl de rest van de groep niet weet wie van hen het is. In deze film wordt dat concept op een geweldige manier uitgewerkt. Wat vooral erg fijn is is dat het onderzoeksteam al vroeg de ernst van de situatie door heeft waardoor ze elkaar steeds minder beginnen te vertrouwen. De personages zijn ook niet naïef, maar het buitenaards wezen is ze simpelweg steeds te slim af. Wel wordt al snel duidelijk dat de bemanning één voor één zal worden afgeslacht totdat Kurt Russell over is. Gelukkig is de manier waarop dat gebeurd erg spannend met de nodige memorabele momenten. Enkel richting het einde worden er een aantal merkwaardige beslissingen genomen door een aantal personages. Sowieso was geen enkel personage echt likeable, waardoor het helaas geen emotionele impact heeft wanneer iemand wordt verorberd door het monster. Zo had ik het meeste medelijden met de wolf. Maar goed, het is ook onmogelijk om zoveel personages grondig uit te werken. Dat zou het tempo waarschijnlijk ook niet ten goede zijn gekomen en laat dat nou net zijn wat deze film zo goed maakt. Vanaf het begin zit je er meteen in en je wordt niet meer losgelaten.
De praktische effecten kunnen natuurlijk niet onbesproken blijven. Wat zien de monsters er fantastisch uit zeg. Meer dan 30 jaar na dato nog altijd even smerig en indrukwekkend als toentertijd. Het design is niet zo gestileerd als bijvoorbeeld de monsters uit Alien(s), maar het feit dat je totaal geen hoogte van deze gedrochten krijgt is juist hun kracht. Jammer dat je dit soort vakmanschap nog maar zelden ziet vandaag de dag. Op cinematografisch gebied valt er ook weinig te klagen. Er zijn genoeg mooie shots te zien en de claustrofobische sfeer is duidelijk voelbaar. Wel had ik iets meer verwacht van de score van Morricone. De main theme is sterk, maar muziek eromheen wist niet echt indruk te maken.
Daarmee kom ik uit op een halfje hoger ten opzichte van de eerste keer dat ik de film zag.
IMDb: 8.1/10
Ik: 8/10
Geweldig!
Normaal gesproken houd ik totaal niet van comedies. Als ik er 5 in mijn top 100 heb is het veel. Zelden kom ik comedies tegen waarbij de humor niet geforceerd aanvoelt, maar dit is er zo een. In plaats van humor bestemd voor de grootste gemene deler gaat beginnend regisseur Boots Riley hier voor een eigenzinnige combinatie tussen onderkoelde humor en een bruisende absurdistische stijl. Een bijzonder ambitieuze en bij vlagen hilarische film is het gevolg.
Riley geeft zijn eigen draai aan het hedendaagse Oakland, Californië en creëert op die manier een alternatieve realiteit die nooit al te ver van onze werkelijkheid vandaan staat. De film gaat over een man genaamd Cassius Green die zich omhoog probeert te werken als telemarketeer. Wanneer al zijn collega's een staking organiseren om een hoger salaris af te dwingen moet Cassius kiezen tussen zijn promotie of zijn collega's en vrienden. In essentie is de film een werkvloer-comedy. Je zou het als de urban fantasy versie van Office Space (1999) kunnen zien, maar daar zou je de film te kort mee doen wat mij betreft. De film gaat namelijk veel verder dan dat met een stijl waar je "U" tegen zegt. De prachtige cinematografie en belichting gaan gepaard met gave muziek die altijd op het perfecte moment wordt ingezet. De creativiteit en het oog voor detail in deze film is werkelijk fantastisch; van de kunst aan de muren tot aan Tessa Thompson's uit de kluiten gewassen oorbellen, overal is over nagedacht.
De film staat daarnaast bol van maatschappijkritiek, maar het gaat nooit ten koste van de kwaliteit. Sterker nog, het voegt juist dat scherpe randje toe. De spot wordt gedreven met het kapitalisme, de elite, rassenverschillen, hebzucht en activisme. Allemaal zaken die we al vaker belicht hebben zien worden, maar nooit op zo'n wonderlijke manier.
De cast is super. Lakeith Stanfield draagt de film met gemak. Tessa Thompson kan in mijn ogen niks verkeerd doen en Armie Hammer is perfect gecast als maniakale CEO. De personages in de film worden amper uitgediept, maar ze hebben in ieder geval allemaal hun eigen stijl en identiteit. De relaties hadden wat mij betreft nog iets beter uitgewerkt kunnen worden. Zo wordt er meerdere malen gehint naar een mogelijke driehoeksrelatie, maar daar komt de film nooit meer op terug.
Riley neemt met deze debuutfilm ongetwijfeld teveel hooi op zijn vork want tegen het einde ontspoort het geheel enigszins. Iets wat we trouwens wel vaker zien bij beginnende regisseurs die al hun ideeën in hun eerste film stoppen in plaats van te doseren. Alles wordt hier echter met zo'n flair en energie gebracht dat ik de gehele speelduur met een lach op mijn gezicht heb zitten kijken. Lang niet iedereen zal de surrealistische insteek van deze film kunnen waarderen, maar als je op zoek bent naar een originele comedy waar de creativiteit vanaf druipt, dan ben je bij Sorry to Bother You aan het juiste adres.
IMDb: 7.4/10
Ik: 9/10
The Thing (1982) - IMDb
Fijn weerzien met deze horrorklassieker.
Ik heb altijd wel een klein zwak gehad voor films waarbij er één iemand is die iets achter houdt terwijl de rest van de groep niet weet wie van hen het is. In deze film wordt dat concept op een geweldige manier uitgewerkt. Wat vooral erg fijn is is dat het onderzoeksteam al vroeg de ernst van de situatie door heeft waardoor ze elkaar steeds minder beginnen te vertrouwen. De personages zijn ook niet naïef, maar het buitenaards wezen is ze simpelweg steeds te slim af. Wel wordt al snel duidelijk dat de bemanning één voor één zal worden afgeslacht totdat Kurt Russell over is. Gelukkig is de manier waarop dat gebeurd erg spannend met de nodige memorabele momenten. Enkel richting het einde worden er een aantal merkwaardige beslissingen genomen door een aantal personages. Sowieso was geen enkel personage echt likeable, waardoor het helaas geen emotionele impact heeft wanneer iemand wordt verorberd door het monster. Zo had ik het meeste medelijden met de wolf. Maar goed, het is ook onmogelijk om zoveel personages grondig uit te werken. Dat zou het tempo waarschijnlijk ook niet ten goede zijn gekomen en laat dat nou net zijn wat deze film zo goed maakt. Vanaf het begin zit je er meteen in en je wordt niet meer losgelaten.
De praktische effecten kunnen natuurlijk niet onbesproken blijven. Wat zien de monsters er fantastisch uit zeg. Meer dan 30 jaar na dato nog altijd even smerig en indrukwekkend als toentertijd. Het design is niet zo gestileerd als bijvoorbeeld de monsters uit Alien(s), maar het feit dat je totaal geen hoogte van deze gedrochten krijgt is juist hun kracht. Jammer dat je dit soort vakmanschap nog maar zelden ziet vandaag de dag. Op cinematografisch gebied valt er ook weinig te klagen. Er zijn genoeg mooie shots te zien en de claustrofobische sfeer is duidelijk voelbaar. Wel had ik iets meer verwacht van de score van Morricone. De main theme is sterk, maar muziek eromheen wist niet echt indruk te maken.
Daarmee kom ik uit op een halfje hoger ten opzichte van de eerste keer dat ik de film zag.
IMDb: 8.1/10
Ik: 8/10
Apostle (2018)
Toffe horror-thriller van The Raid regisseur Gareth Evans die zich afspeelt in een setting waar ik een zwak voor heb. Een religieuze cult in het Victoriaanse tijdperk? Sign me up!
De film slaagt erin om een consistente naargeestige toon aan te slaan en vermijdt goedkope jumpscares. Ik een aantal keren onder de indruk van de huiveringwekkende beelden. Helaas is het soms net iets te flashy en mist het authenticiteit. De kostuums zijn goed, maar de mensen zagen er te knap en verzorgd uit. Ik had het liever wat onguurder gezien. Daarnaast viel het me tegen dat de filmmakers niet het lef hadden om de film zo onvergefelijk te maken als dat de film zich in eerste instantie voordoet.
Desondanks blijft Gareth Evans natuurlijk wel een talentvolle regisseur en de film blijft dan ook overeind, maar er had veel meer ingezeten.
IMDb: 7.1/10
Ik: 7/10
Toffe horror-thriller van The Raid regisseur Gareth Evans die zich afspeelt in een setting waar ik een zwak voor heb. Een religieuze cult in het Victoriaanse tijdperk? Sign me up!
De film slaagt erin om een consistente naargeestige toon aan te slaan en vermijdt goedkope jumpscares. Ik een aantal keren onder de indruk van de huiveringwekkende beelden. Helaas is het soms net iets te flashy en mist het authenticiteit. De kostuums zijn goed, maar de mensen zagen er te knap en verzorgd uit. Ik had het liever wat onguurder gezien. Daarnaast viel het me tegen dat de filmmakers niet het lef hadden om de film zo onvergefelijk te maken als dat de film zich in eerste instantie voordoet.
Desondanks blijft Gareth Evans natuurlijk wel een talentvolle regisseur en de film blijft dan ook overeind, maar er had veel meer ingezeten.
IMDb: 7.1/10
Ik: 7/10
Beoning (2018) - IMDb
Burning is een Koreaanse thriller die nu al enkele dagen bij mij nazindert. De film kent een lang uitgesponnen aanloop die enig geduld van de kijker vereist, maar je merkt al snel dat je bij Chang-dong Lee in capabele handen bent. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is. Achter elk shot schuilt een idee en elke gebeurtenis, hoe nietszeggend die ook lijkt, heeft een achterliggende betekenis. Twee en een half uur lang wordt er op vakkundige wijze een onderhuidse spanning opgebouwd die ten alle tijden voelbaar is. Vanaf begin af aan besluipt je een gevoel dat er iets niet pluis is.
Het begint allemaal met de introverte plattelandsjongen Jong-Soo die tijdens het rondbrengen van pakketjes toevallig zijn oud buurmeisje Hae-Mi tegen het lijf loopt. Hij herkent haar in eerste instantie niet eens meer, maar besluit toch om met haar af te spreken. Voor Hae-Mi komt dit alles mooi uit, aangezien ze iemand nodig heeft om op haar kat te passen voor wanneer zij op reis gaat naar Afrika om op zoek te gaan naar de zin van het leven. Jong-Soo vindt dit geen probleem en reist vervolgens elke dag af naar haar petieterige appartementje midden in Seoul om haar kat, die zich overigens nooit laat zien, te eten te geven. Een vreemd gevoel nestelt zich echter langzaam in je onderbuik; waarom vraag je iemand die je in geen tijden hebt gezien om op je kat te passen? Waarom kan Jong-Soo de kat nooit vinden terwijl het appartement nog geen 5 vierkante meter beslaat? Vreemd... Maar het duurt niet lang of het wordt nog vreemder.
Wanneer Jong-Soo Hae-Mi komt ophalen van het vliegveld blijkt dat ze iemand heeft meegenomen. Een charmante rijkeluisjongen genaamd Ben die ze op reis heeft leren kennen. Ben en Jong-Soo zijn min of meer elkaars tegenpolen. Ben is sociaal, hoogopgeleid, rijdt een Porsche, heeft een prachtig appartement midden in Seoul en lijkt het helemaal gemaakt te hebben, terwijl Jong-Soo een stille, eenzame binnenvetter is die een moeilijke jeugd heeft gekend. De vrijgevochten Hae-Mi zweeft er een beetje tussenin. Ze heeft de conservatieve boerengemeenschap achter zich gelaten voor het bruisende stadsleven. De drie figuren zijn kenmerkend voor de clash tussen klassen die in Zuid-Korea heerst. De jeugdige onderklasse ziet dat hun positie in de maatschappij steeds hopelozer wordt ten opzichte van de bevoorrechte elite. Een aantal recente onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat Koreaanse jongeren gemiddeld gezien tot de ongelukkigste jongeren op de wereld behoren vanwege de vernietigende sociale en economische ongelijkheid. Dit onderliggende thema wordt nooit expliciet benoemd, maar de contextuele clues en de onderlinge relaties spreken boekdelen.
Ze trekken een tijdje met zijn drieën op, waardoor er een nogal pijnlijke driehoeksverhouding ontstaat. Jong-Soo heeft moeite om voor zichzelf op te komen en Ben maakt daar gretig gebruik van. De onderhuidse spanning blijft gestaag door sudderen, maar wanneer Ben Jong-Soo op de hoogte stelt van zijn geheime hobby is het kookpunt bereikt.
Wat volgt is een puzzel van metaforen en thematiek die enkele kijkbeurten vereist om volledig te kunnen doorgronden. Het mooie eraan is dat iedereen zijn eigen oplossing zal uitdokteren. Het is typisch zo’n film die je na afloop met je vrienden gaat bespreken om vervolgens scène voor scène te ontleden. Ondanks het prikkelende mysterie is dit geen typische “mindfuck” vol plotwendingen en verrassingen. Sterker nog, het plot is opmerkelijk rechtlijnig. Misschien niet zo gek wetende dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van Murakami waar je in nog geen half uurtje doorheen bent. Chang-dong Lee heeft er een groot gedeelte zelf bij verzonnen en zijn eigen thematiek erin verwerkt. In eerste instantie was ik teleurgesteld geen groots opgezette finale voorgeschoteld te krijgen waaruit zou blijken dat niets was zoals het leek. Voor mijn gevoel was Lee dat de kijker haast verschuldigd na zo lang de spanning te hebben opgebouwd. Na een paar dagen met de film gezeten te hebben ben ik echter steeds enthousiaster geworden over Lee’s keuze. We worden zo vaak doodgegooid met gekke plottwists of zinderende spektakelstukken dat de koelbloedige slotscène waar Lee voor kiest zonder meer verfrissend is en niettemin kenmerkend voor de virtuoze soberheid die Burning uitstraalt.
Zo ook in de fenomenale cinematografie die zonder enige opsmuk op pure en authentieke wijze de realiteit weergeeft. Geen filters, hyperediting of CGI, maar wel meeslepende long-takes en technische hoogstandjes die de natuur in al haar schone rauwheid tot leven brengen. De pracht van die akkers gehuld in nevel is met geen woorden te bevatten! De beelden gaan gepaard met de net zo indrukwekkende score van Mowg vol diepe, aardse klanken waarvan een haast primitief gevoel van dreiging uit gaat. Het hoogtepunt voor mij was de onweerstaanbare scène waarin Hae-Mi bij zonsondergang halfnaakt op de zwoele tonen van Miles Davis begint te dansen. Zelden heb ik beeld en geluid zo mooi samen zien smelten. Deze scène kan wat mij betreft zo de geschiedenisboeken in.
Naast een slow-burn thriller is Burning ook een intrigerende karakterstudie. De drie hoofdpersonages zijn stuk voor stuk boeiend. Ik heb altijd een zwak gehad voor introverte eigenheimers en Jong-Soo past perfect in dat straatje. Ah-in Yoo die in het echte leven een eloquente spreker is ondergaat een ware metamorfose en vertolkt de rol met verve. Zijn blik, zijn houding, zijn manier van spreken, alles klopt eraan. Ook beginnend actrice Jong-seo Jeon is overtuigend als de innemende Hae-Mi die op zoek is naar bezieling. Ik mag hopen dat dit voor haar een springplank is naar een succesvolle carrière als actrice. Steven Yeun had ik de dag van tevoren toevallig nog gezien in de Amerikaanse film Sorry to Bother You. Ik was even bang dat hij als Amerikaanse Koreaan uit de toon zou vallen, maar dat is totaal niet het geval. Integendeel, zijn achtergrond geeft Ben net die mysterieuze uitstraling die het personage toebehoort.
Zoals al eerder gezegd staat de film bol van de metaforen. Een van de interessantste vind ik die van
Burning is een Koreaanse thriller die nu al enkele dagen bij mij nazindert. De film kent een lang uitgesponnen aanloop die enig geduld van de kijker vereist, maar je merkt al snel dat je bij Chang-dong Lee in capabele handen bent. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is. Achter elk shot schuilt een idee en elke gebeurtenis, hoe nietszeggend die ook lijkt, heeft een achterliggende betekenis. Twee en een half uur lang wordt er op vakkundige wijze een onderhuidse spanning opgebouwd die ten alle tijden voelbaar is. Vanaf begin af aan besluipt je een gevoel dat er iets niet pluis is.
Het begint allemaal met de introverte plattelandsjongen Jong-Soo die tijdens het rondbrengen van pakketjes toevallig zijn oud buurmeisje Hae-Mi tegen het lijf loopt. Hij herkent haar in eerste instantie niet eens meer, maar besluit toch om met haar af te spreken. Voor Hae-Mi komt dit alles mooi uit, aangezien ze iemand nodig heeft om op haar kat te passen voor wanneer zij op reis gaat naar Afrika om op zoek te gaan naar de zin van het leven. Jong-Soo vindt dit geen probleem en reist vervolgens elke dag af naar haar petieterige appartementje midden in Seoul om haar kat, die zich overigens nooit laat zien, te eten te geven. Een vreemd gevoel nestelt zich echter langzaam in je onderbuik; waarom vraag je iemand die je in geen tijden hebt gezien om op je kat te passen? Waarom kan Jong-Soo de kat nooit vinden terwijl het appartement nog geen 5 vierkante meter beslaat? Vreemd... Maar het duurt niet lang of het wordt nog vreemder.
Wanneer Jong-Soo Hae-Mi komt ophalen van het vliegveld blijkt dat ze iemand heeft meegenomen. Een charmante rijkeluisjongen genaamd Ben die ze op reis heeft leren kennen. Ben en Jong-Soo zijn min of meer elkaars tegenpolen. Ben is sociaal, hoogopgeleid, rijdt een Porsche, heeft een prachtig appartement midden in Seoul en lijkt het helemaal gemaakt te hebben, terwijl Jong-Soo een stille, eenzame binnenvetter is die een moeilijke jeugd heeft gekend. De vrijgevochten Hae-Mi zweeft er een beetje tussenin. Ze heeft de conservatieve boerengemeenschap achter zich gelaten voor het bruisende stadsleven. De drie figuren zijn kenmerkend voor de clash tussen klassen die in Zuid-Korea heerst. De jeugdige onderklasse ziet dat hun positie in de maatschappij steeds hopelozer wordt ten opzichte van de bevoorrechte elite. Een aantal recente onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat Koreaanse jongeren gemiddeld gezien tot de ongelukkigste jongeren op de wereld behoren vanwege de vernietigende sociale en economische ongelijkheid. Dit onderliggende thema wordt nooit expliciet benoemd, maar de contextuele clues en de onderlinge relaties spreken boekdelen.
Ze trekken een tijdje met zijn drieën op, waardoor er een nogal pijnlijke driehoeksverhouding ontstaat. Jong-Soo heeft moeite om voor zichzelf op te komen en Ben maakt daar gretig gebruik van. De onderhuidse spanning blijft gestaag door sudderen, maar wanneer Ben Jong-Soo op de hoogte stelt van zijn geheime hobby is het kookpunt bereikt.
Wat volgt is een puzzel van metaforen en thematiek die enkele kijkbeurten vereist om volledig te kunnen doorgronden. Het mooie eraan is dat iedereen zijn eigen oplossing zal uitdokteren. Het is typisch zo’n film die je na afloop met je vrienden gaat bespreken om vervolgens scène voor scène te ontleden. Ondanks het prikkelende mysterie is dit geen typische “mindfuck” vol plotwendingen en verrassingen. Sterker nog, het plot is opmerkelijk rechtlijnig. Misschien niet zo gek wetende dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van Murakami waar je in nog geen half uurtje doorheen bent. Chang-dong Lee heeft er een groot gedeelte zelf bij verzonnen en zijn eigen thematiek erin verwerkt. In eerste instantie was ik teleurgesteld geen groots opgezette finale voorgeschoteld te krijgen waaruit zou blijken dat niets was zoals het leek. Voor mijn gevoel was Lee dat de kijker haast verschuldigd na zo lang de spanning te hebben opgebouwd. Na een paar dagen met de film gezeten te hebben ben ik echter steeds enthousiaster geworden over Lee’s keuze. We worden zo vaak doodgegooid met gekke plottwists of zinderende spektakelstukken dat de koelbloedige slotscène waar Lee voor kiest zonder meer verfrissend is en niettemin kenmerkend voor de virtuoze soberheid die Burning uitstraalt.
Zo ook in de fenomenale cinematografie die zonder enige opsmuk op pure en authentieke wijze de realiteit weergeeft. Geen filters, hyperediting of CGI, maar wel meeslepende long-takes en technische hoogstandjes die de natuur in al haar schone rauwheid tot leven brengen. De pracht van die akkers gehuld in nevel is met geen woorden te bevatten! De beelden gaan gepaard met de net zo indrukwekkende score van Mowg vol diepe, aardse klanken waarvan een haast primitief gevoel van dreiging uit gaat. Het hoogtepunt voor mij was de onweerstaanbare scène waarin Hae-Mi bij zonsondergang halfnaakt op de zwoele tonen van Miles Davis begint te dansen. Zelden heb ik beeld en geluid zo mooi samen zien smelten. Deze scène kan wat mij betreft zo de geschiedenisboeken in.
Naast een slow-burn thriller is Burning ook een intrigerende karakterstudie. De drie hoofdpersonages zijn stuk voor stuk boeiend. Ik heb altijd een zwak gehad voor introverte eigenheimers en Jong-Soo past perfect in dat straatje. Ah-in Yoo die in het echte leven een eloquente spreker is ondergaat een ware metamorfose en vertolkt de rol met verve. Zijn blik, zijn houding, zijn manier van spreken, alles klopt eraan. Ook beginnend actrice Jong-seo Jeon is overtuigend als de innemende Hae-Mi die op zoek is naar bezieling. Ik mag hopen dat dit voor haar een springplank is naar een succesvolle carrière als actrice. Steven Yeun had ik de dag van tevoren toevallig nog gezien in de Amerikaanse film Sorry to Bother You. Ik was even bang dat hij als Amerikaanse Koreaan uit de toon zou vallen, maar dat is totaal niet het geval. Integendeel, zijn achtergrond geeft Ben net die mysterieuze uitstraling die het personage toebehoort.
Zoals al eerder gezegd staat de film bol van de metaforen. Een van de interessantste vind ik die van
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Burning is een film van grote klasse! Gaat dat zien als je jezelf een geduldig filmliefhebber acht.
IMDb: 7.7/10
Ik: 9/10
Bedankt voor de mooie recensie, Cikx! Ik zag de trailer twee weken geleden in het filmhuis en het leek me toen al meteen een goede film. Ik ga 'm zeker nog even kijken!
In some matters there's no reality, only perception. Truth exists, but people have a vested interest in not knowing it.
Ik hoop dat je er net zo van gaat genieten als ik.quote:
Bedankt voor de mooie recensie, Cikx! Ik zag de trailer twee weken geleden in het filmhuis en het leek me toen al meteen een goede film. Ik ga 'm zeker nog even kijken!
Skyscraper (2018) - IMDb
Volledig ongeloofwaardig allemaal natuurlijk, maar ja het is The Rock dat maakte het sowieso waard om te kijken. Beetje Die Hard maar dan anders. Ach wel leuk voor even tussendoor.
Volledig ongeloofwaardig allemaal natuurlijk, maar ja het is The Rock dat maakte het sowieso waard om te kijken. Beetje Die Hard maar dan anders. Ach wel leuk voor even tussendoor.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |