FOK!forum / Relaties & Psychologie / Ik voel me een mislukkeling
OpenDeurIsOpenvrijdag 28 september 2018 @ 14:07
Na het behalen van mijn diploma was ik een jaar werkloos. Uiteindelijk ben ik bij een gemeente aangenomen om een traineeship te volgen. Dit heb ik twee jaar gedaan. Een half jaar voor mijn contract af liep kreeg ik te horen dat ze een goedaardig hersentumor bij me hebben gevonden.

Omdat ik niet op mijn plek zet, en niet op tijd een andere werkplek binnen de gemeente kon vinden, ben ik daarna de WW ingegaan. Ondertussen stond ik al op een wachtlijst voor een operatie. Na twee maanden WW werd ik geopereerd, en werd mijn WW automatisch in een ziektewetuitkering omgezet.

Het herstel van de operatie verliep erg zwaar, mentaal misschien nog zwaarder dan lichamelijk, omdat ik me erg schuldig voelde dat ik nu gebruik moest maken van een sociaal vangnet (slaat nergens op, weet ik ook wel).
Na 6 maanden was het tijd om als re-integratie weer aan het werk te gaan. Nu werk ik via een werkervaringsplaats als facilitair medewerker bij dezelfde gemeente.

Nu weet ik totaal niet wat ik met mijn leven wil. Ik solliciteer naar andere functies, waar ik keer op keer voor word afgewezen. Misschien kan ik in vaste dienst komen in de functie wat ik nu doe, maar het werk wat ik nu doe biedt voor mij weinig uitdaging of voldoening.
Ik heb geen vrouw of vriendin, terwijl het bij andere mensen vanzelf lijkt te gaan. Die hersentumor maakt dat ik me soms net een ouwe lul van 60 voel.

Kortom: Ik voel me een mislukkeling, en zie niet in waarom ik geen einde aan mijn leven zou moeten maken. Niet dat ik het zou doen, maar vooralsnog voel ik me meer als overbodige opvulling.

Als iemand tips heeft zou het mooi zijn, maar ik moest het gewoon ergens kwijt.
LurkJeRotvrijdag 28 september 2018 @ 15:47
Wat doe je zoal behalve werken?
LanceVanceDancevrijdag 28 september 2018 @ 15:49
Hoe oud ben je?
genaktvrijdag 28 september 2018 @ 15:49
Wat is het niveau van je diploma ?
#ANONIEMvrijdag 28 september 2018 @ 15:52
De sleutel is relativeren.
Scary_Maryvrijdag 28 september 2018 @ 16:17
quote:
0s.gif Op vrijdag 28 september 2018 14:07 schreef OpenDeurIsOpen het volgende:
Na het behalen van mijn diploma was ik een jaar werkloos. Uiteindelijk ben ik bij een gemeente aangenomen om een traineeship te volgen. Dit heb ik twee jaar gedaan. Een half jaar voor mijn contract af liep kreeg ik te horen dat ze een goedaardig hersentumor bij me hebben gevonden.

Omdat ik niet op mijn plek zet, en niet op tijd een andere werkplek binnen de gemeente kon vinden, ben ik daarna de WW ingegaan. Ondertussen stond ik al op een wachtlijst voor een operatie. Na twee maanden WW werd ik geopereerd, en werd mijn WW automatisch in een ziektewetuitkering omgezet.
Apart dat je dan niet ziek uit dienst bent gegaan ipv de ww in, maar fijn dat het operabel was.

quote:
Het herstel van de operatie verliep erg zwaar, mentaal misschien nog zwaarder dan lichamelijk, omdat ik me erg schuldig voelde dat ik nu gebruik moest maken van een sociaal vangnet (slaat nergens op, weet ik ook wel).
Na 6 maanden was het tijd om als re-integratie weer aan het werk te gaan. Nu werk ik via een werkervaringsplaats als facilitair medewerker bij dezelfde gemeente.
Begrijpelijk, het is dan ook geen kattepis zelfs al is was het "maar goedaardig". Ben je misschien in de achtbaan van dit proces en vanuit je schuldgevoel iets te snel gegaan met je proberen je leven zo goed mogelijk op te pakken, zonder dat je dit echt een plekje hebt leren geven?

quote:
Nu weet ik totaal niet wat ik met mijn leven wil. Ik solliciteer naar andere functies, waar ik keer op keer voor word afgewezen. Misschien kan ik in vaste dienst komen in de functie wat ik nu doe, maar het werk wat ik nu doe biedt voor mij weinig uitdaging of voldoening.
Het zou misschien voor je gevoel al kunnen schelen dat je in ieder geval in dienst betaald krijgt voor je werk en een iets relaxtere basis kunnen geven, van waar uit je door kan zoeken naar iets beters.
Krijg je nog begeleiding vanuit UWV en/of de gemeente zelf mbt werk, aangezien je nog niet een contract hebt? Heb je misschien via hen toegang tot een loopbaancoach of beroepskeuzetesten oid? Of tot een kleine snuffelstage elders ofzo? Is online misschien ook wel een en ander aan testen te vinden.

Je kan zelf ook alvast een en ander bekijken. Wat zijn je sterke en je verbeterpunten? Welke onderdelen van je huidige baan bevallen wel en welke niet?
Wat leek je vroeger leuk en waarom?

quote:
Ik heb geen vrouw of vriendin, terwijl het bij andere mensen vanzelf lijkt te gaan. Die hersentumor maakt dat ik me soms net een ouwe lul van 60 voel.
Van de buitenkant kan het een vertekend beeld geven hoe makkelijk andermans leven eruit ziet. Zeker als iedereen zijn stinkende best doet om het op social media superfab te laten overkomen. Maar dat valt vies tegen in de praktijk. Hier zie je ook de nodige persoonlijke topics langs komen, maar kijk ook eens in het datingtopic voor een wat realistischer beeld.

Restklachten zijn kut, maar hopelijk overheerst het niet je totale leven en wie jij bent. Dat je soms je een ouwe lul voelt, hoeft nog niet te maken dat je dat ook bent geworden toch?

Heb je een beeld van wat voor relatie je zou willen hebben of in ieder geval wat voor een type vrouw bij jou en je lifestyle zou kunnen passen? Dan kun je daar misschien wat optimaler op gaan richten bij het daten.
Als je niet lekker in je vel zit kan daten best wel kut en bevestigend zijn, maar in het algemeen is het sowieso handig om te bedenken wat je (wel) te bieden hebt. Wat zijn je sterke punten?
En wat zou je willen doen samen? Of is het meer een jeetje, ik wil gewoon niet alles alleen hoeven doen ofzo?

quote:
Kortom: Ik voel me een mislukkeling, en zie niet in waarom ik geen einde aan mijn leven zou moeten maken. Niet dat ik het zou doen, maar vooralsnog voel ik me meer als overbodige opvulling.
Wat zonde! Je hebt toch best wat voor elkaar gekregen door weer op te krabbelen na zo een ingreep en in ieder geval weer actief te zijn op een werkvloer. Maar wat doe je naast je werk? Heb je daar nog wel genoeg energie over om meer te zijn dan vooral werknemer? Mag je dat ook wel van jezelf of vind je eigenlijk dat je pas weer echt mag genieten als je een betaalde baan hebt en/of een relatie met iemand aan je zijde?

quote:
Als iemand tips heeft zou het mooi zijn, maar ik moest het gewoon ergens kwijt.
Misschien is het sowieso handig om eens aan de bel te trekken bij je huisarts. Je klinkt best depressief. Daarnaast kun je misschien nog eens samen nalopen in hoeverre je situatie nu optimaal is. Dat er restklachten blijven wil niet zeggen dat er niks aan te doen is. Misschien is het een kwestie van achterstallige verwerking en kun je met een psych, praktijkondersteuner of een haptonoom mentaal een en ander aanpakken, wat fysiek ook wat zou kunnen verlichten. Of nog eens met ergotherapeut kijken naar de meest optimale aanpak hoe je om gaat met energetische beperkingen.
Aan een kant wil je de tumor misschien zo snel mogelijk vergeten, maar aan de andere kant zijn er ook praatgroepen voor ex-patiënten. Daar kun je niet alleen steun hebben en begrip ervaren van mensen die vergelijkbare situaties hebben gehad. Je kan ook een kijkje in hun keuken krijgen, hoe zij met bepaalde dingen om (hebben leren) gaan. Misschien kan dat ook bijdragen aan het realistischer maken, dat mensen relaties hebben en houden maar ook kregen na zoiets. En hoe ze dat hebben gedaan en nog doen.

Daarnaast is het denk belangrijk om te kijken naar waar je wel voldoening uithaalt. Misschien moet je daar eerst wat dingen voor uitproberen om te kijken wat je wel aanspreekt. Het is het begin van het seizoen, dus je hebt op diverse plekken proeflessen in van alles en nog wat. Kijk ook eens in je buurtcentrum wat daar allemaal gebeurt. Boor je ook weer eens andere groepen mensen aan en wie weet ontdek je een leuke activiteit met een gelijkgestemde ofzo..

In ieder geval sterkte :*
Cockwhalevrijdag 28 september 2018 @ 17:35
Niets gaat vanzelf. Als je iets wil, dan zul je er iets voor moeten doen. Initiatief nemen, ondernemen, ervaren.

Voor de een gaat het wellicht makkelijker: goede opvoeding, financiele ondersteuning, familiebedrijf, knap uiterlijk... zonder twijfel is gelijkheid en eerlijkheid een ingeprente leugen. Maar dan nog geldt, wil je iets, dan moet je er tijd en energie in steken.
Ypmahavrijdag 28 september 2018 @ 22:42
Sterkte TS
OpenDeurIsOpenvrijdag 28 september 2018 @ 22:44
quote:
0s.gif Op vrijdag 28 september 2018 16:17 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Apart dat je dan niet ziek uit dienst bent gegaan ipv de ww in, maar fijn dat het operabel was.

[..]

Begrijpelijk, het is dan ook geen kattepis zelfs al is was het "maar goedaardig". Ben je misschien in de achtbaan van dit proces en vanuit je schuldgevoel iets te snel gegaan met je proberen je leven zo goed mogelijk op te pakken, zonder dat je dit echt een plekje hebt leren geven?

[..]

Het zou misschien voor je gevoel al kunnen schelen dat je in ieder geval in dienst betaald krijgt voor je werk en een iets relaxtere basis kunnen geven, van waar uit je door kan zoeken naar iets beters.
Krijg je nog begeleiding vanuit UWV en/of de gemeente zelf mbt werk, aangezien je nog niet een contract hebt? Heb je misschien via hen toegang tot een loopbaancoach of beroepskeuzetesten oid? Of tot een kleine snuffelstage elders ofzo? Is online misschien ook wel een en ander aan testen te vinden.

Je kan zelf ook alvast een en ander bekijken. Wat zijn je sterke en je verbeterpunten? Welke onderdelen van je huidige baan bevallen wel en welke niet?
Wat leek je vroeger leuk en waarom?

[..]

Van de buitenkant kan het een vertekend beeld geven hoe makkelijk andermans leven eruit ziet. Zeker als iedereen zijn stinkende best doet om het op social media superfab te laten overkomen. Maar dat valt vies tegen in de praktijk. Hier zie je ook de nodige persoonlijke topics langs komen, maar kijk ook eens in het datingtopic voor een wat realistischer beeld.

Restklachten zijn kut, maar hopelijk overheerst het niet je totale leven en wie jij bent. Dat je soms je een ouwe lul voelt, hoeft nog niet te maken dat je dat ook bent geworden toch?

Heb je een beeld van wat voor relatie je zou willen hebben of in ieder geval wat voor een type vrouw bij jou en je lifestyle zou kunnen passen? Dan kun je daar misschien wat optimaler op gaan richten bij het daten.
Als je niet lekker in je vel zit kan daten best wel kut en bevestigend zijn, maar in het algemeen is het sowieso handig om te bedenken wat je (wel) te bieden hebt. Wat zijn je sterke punten?
En wat zou je willen doen samen? Of is het meer een jeetje, ik wil gewoon niet alles alleen hoeven doen ofzo?

[..]

Wat zonde! Je hebt toch best wat voor elkaar gekregen door weer op te krabbelen na zo een ingreep en in ieder geval weer actief te zijn op een werkvloer. Maar wat doe je naast je werk? Heb je daar nog wel genoeg energie over om meer te zijn dan vooral werknemer? Mag je dat ook wel van jezelf of vind je eigenlijk dat je pas weer echt mag genieten als je een betaalde baan hebt en/of een relatie met iemand aan je zijde?

[..]

Misschien is het sowieso handig om eens aan de bel te trekken bij je huisarts. Je klinkt best depressief. Daarnaast kun je misschien nog eens samen nalopen in hoeverre je situatie nu optimaal is. Dat er restklachten blijven wil niet zeggen dat er niks aan te doen is. Misschien is het een kwestie van achterstallige verwerking en kun je met een psych, praktijkondersteuner of een haptonoom mentaal een en ander aanpakken, wat fysiek ook wat zou kunnen verlichten. Of nog eens met ergotherapeut kijken naar de meest optimale aanpak hoe je om gaat met energetische beperkingen.
Aan een kant wil je de tumor misschien zo snel mogelijk vergeten, maar aan de andere kant zijn er ook praatgroepen voor ex-patiënten. Daar kun je niet alleen steun hebben en begrip ervaren van mensen die vergelijkbare situaties hebben gehad. Je kan ook een kijkje in hun keuken krijgen, hoe zij met bepaalde dingen om (hebben leren) gaan. Misschien kan dat ook bijdragen aan het realistischer maken, dat mensen relaties hebben en houden maar ook kregen na zoiets. En hoe ze dat hebben gedaan en nog doen.

Daarnaast is het denk belangrijk om te kijken naar waar je wel voldoening uithaalt. Misschien moet je daar eerst wat dingen voor uitproberen om te kijken wat je wel aanspreekt. Het is het begin van het seizoen, dus je hebt op diverse plekken proeflessen in van alles en nog wat. Kijk ook eens in je buurtcentrum wat daar allemaal gebeurt. Boor je ook weer eens andere groepen mensen aan en wie weet ontdek je een leuke activiteit met een gelijkgestemde ofzo..

In ieder geval sterkte :*
Bedankt voor je antwoord.

Twee maanden nadat mijn contract was afgelopen had ik de operatie.

Ik sta op een wachtlijst voor psychische hulp. Zoeken naar iets beters dan wat ik nu heb is denk ik het beste, al zou ik niet weten in welke richting. Ik heb een technisch diploma, maar door schade en schande heb ik ontdekt dat de techniek trekt me eigenlijk helemaal niet trekt. Iets met zorg of mensen lijkt me leuker, maar daar heb ik de papieren niet voor en ik ben al 27. Maar misschien is die richting ook niks, ik ben bang een keuze te maken.

Sowieso ontmoet ik weinig vrouwen, terwijl iedereen in mijn omgeving gaat trouwen en samenwonen. Dat geeft extra druk.
Ik mis gewoon iemand om mijn leven mee te delen.
Scary_Maryvrijdag 28 september 2018 @ 23:18
quote:
0s.gif Op vrijdag 28 september 2018 22:44 schreef OpenDeurIsOpen het volgende:

[..]

Bedankt voor je antwoord.
Graag gedaan :)

quote:
Twee maanden nadat mijn contract was afgelopen had ik de operatie.

Ik sta op een wachtlijst voor psychische hulp.
Goed dat je aan de bel getrokken hebt ^O^ Heb je in de tussentijd wel iemand waar je je ei bij kwijt kan? Misschien de praktijkondersteuner ter overbrugging bijvoorbeeld of een goede vriend oid?

quote:
Zoeken naar iets beters dan wat ik nu heb is denk ik het beste, al zou ik niet weten in welke richting.
Kijkend naar hoe je je voelt is betaald werk in eerste instantie sowieso een prettiger gevoel toch? Als je dat eerst als doel hebt, dan kun je alvast een ding afstrepen en iets meer relaxt en zelfverzekerd verder kijken.

quote:
Ik heb een technisch diploma, maar door schade en schande heb ik ontdekt dat de techniek trekt me eigenlijk helemaal niet trekt. Iets met zorg of mensen lijkt me leuker, maar daar heb ik de papieren niet voor en ik ben al 27. Maar misschien is die richting ook niks, ik ben bang een keuze te maken.
Is ook best spannend aangezien je wel graag je inkomen genereert enzo, dat siert je! In de zorg is er wel aardig wat werk, niet alles even geschoold en ik denk dat in bepaalde posities mannen wel een streepje voor kunnen hebben. Check eens de websites van lokale ziekenhuizen. Daar zie je naast de reguliere vacatures, als het goed is ook eventuele interne opleidingsmogelijkheden en vrijwilligersopties.
Wie weet kun je op je huidige werkplek uren terugschalen. Je hebt immers al ervaring daarin en zolang zij geen contract bieden, lijkt het geen overbodige luxe om ergens anders (ook) te kunnen snuffelen. Zeker als er daar meer kans op een aanstelling is.

Misschien op Fok! een apart topic hierover starten? Godshand, MevrouwPuff en nog wat anderen hebben de nodige kennis mbt de zorg in huis, misschien willen ze met je meedenken of in ieder geval hun visie geven op werken in de zorg.

Naast ziekenhuizen heb je natuurlijk ook verzorgingstehuizen en thuiszorg, waar je eveneens kan checken. De vrijwilligersvacatures van de tehuizen kun je vaak vinden in de vrijwilligersbank en de thuiszorg loopt via uitzendbureau's geloof ik. Is veel te doen over geweest in de media een tijd terug, zzp'ers moeilijkheden enzo, dus wel even goed inlezen.

Techniek is best wel breed natuurlijk, maar wie weet kun je functies ontdekken waar je daar een streepje voor mee zou kunnen hebben. Radiograficus in het ziekenhuis, orthodontie en tandheelkundig technicus, orthopedische hulpmiddeltechnicus. En anders misschien snuffelstage in een ziekenhuis of tehuis via de facilitaire afdeling?
Zou een repaircafé misschien iets voor je kunnen zijn?

Geen idee waar je woont, maar in Leidsche Rijn zoeken ze nog vrijwilligers bij de Metaal Kathedraal

quote:
Sowieso ontmoet ik weinig vrouwen, terwijl iedereen in mijn omgeving gaat trouwen en samenwonen. Dat geeft extra druk.
Ik mis gewoon iemand om mijn leven mee te delen.
Begrijpelijk dat je dat ook wil, maar je bent niet de enige waarbij het niet volledig volgens plan en vriendenkring gebeurt en het hoeft ook geen afstel te betekenen. Kom je op trouwerijen geen leuke single bruidsmeisjes tegen?
In de zorg kom je wel makkelijker onder de vrouwen. Kijken of je het dan nog leuk vind :P

Geen idee of je er de energie voor hebt, maar bij danslessen komen ze nog weleens mannen tekort. Bij salsa enzo gaat het nog wel, maar bij ballroom en lindyhop is de concurrentie wat minder geloof ik.
Vrijwilligen bij het lokale poppodium of filmhuis is misschien ook het overwegen waard.
Verder workshops, o.a. yoga, dingen met paarden, koken (tenzij bbq of iets in die geest) en handwerken zul je denk ik gemiddeld meer vrouwen aantreffen.
Doe dat soort dingen asjeblieft niet alleen om de vrouwtjes te meeten, want het is leuker voor iedereen als je ook enige interesse hebt in het onderwerp zelf. Dan doe je in ieder geval dat voor jezelf om te ontdekken en dat klikt beter als je samen iets doet wat je leuk vindt, dan dat je teleurgesteld naar huis gaat omdat de vrouwtjes geen interesse hebben in iemand die vooral voor de jacht komt zeg maar.
geeninspiratie1235zaterdag 29 september 2018 @ 00:52
Mee eens met de tip van Scary_Mary. Veel mannen zeggen dat ze geen vrouwen ontmoeten maar doen ook niet de activiteiten waar ze die zouden kunnen ontmoeten. Maar goed, misschien dat je ook wel negatiever bent gaan denken door die hersentumor.
111210maandag 1 oktober 2018 @ 08:14
Dat alles vanzelf lijkt te gaan is totaal niet waar, mensen doen er alles aan om je dat te laten geloven. Zeker op social media waar altijd alles perfect is. Dus zou dit als eerste uit je hoofd zetten.

Zelf irriteer ik me ook steeds meer aan al die perfecte bullshit die ik op facebook en instagram voorbij zie komen.

Lijkt me voor jou belangrijk om te bedenken dat je tumor weg is en je aan het herstellen bent, hoe zwaar ook.
OpenDeurIsOpenmaandag 1 oktober 2018 @ 12:36
quote:
0s.gif Op maandag 1 oktober 2018 08:14 schreef 111210 het volgende:
Lijkt me voor jou belangrijk om te bedenken dat je tumor weg is en je aan het herstellen bent, hoe zwaar ook.
Misschien heb ik het niet goed uitgelegd, maar de tumor zit er nog. De operatie was omdat ik last had van duizeligheid (omdat die tumor soms tegen mijn hersens aandrukt).

Ik heb me aangemeld bij een dansschool om wat meer vrouwen te ontmoeten, maar die beginnen pas in januari weer met een nieuwe cursus. Wat kan ik verder nog doen?
Puntenjagerdinsdag 2 oktober 2018 @ 11:17
quote:
1s.gif Op maandag 1 oktober 2018 12:36 schreef OpenDeurIsOpen het volgende:

[..]

Misschien heb ik het niet goed uitgelegd, maar de tumor zit er nog. De operatie was omdat ik last had van duizeligheid (omdat die tumor soms tegen mijn hersens aandrukt).

Ik heb me aangemeld bij een dansschool om wat meer vrouwen te ontmoeten, maar die beginnen pas in januari weer met een nieuwe cursus. Wat kan ik verder nog doen?
Groeit die tumor niet verder dan!? -O-
Keep_Walkingdinsdag 2 oktober 2018 @ 11:29
quote:
1s.gif Op maandag 1 oktober 2018 12:36 schreef OpenDeurIsOpen het volgende:

[..]

Misschien heb ik het niet goed uitgelegd, maar de tumor zit er nog. De operatie was omdat ik last had van duizeligheid (omdat die tumor soms tegen mijn hersens aandrukt).

Ik heb me aangemeld bij een dansschool om wat meer vrouwen te ontmoeten, maar die beginnen pas in januari weer met een nieuwe cursus. Wat kan ik verder nog doen?
Waar woon je?
LPFANdinsdag 2 oktober 2018 @ 11:50
quote:
1s.gif Op maandag 1 oktober 2018 12:36 schreef OpenDeurIsOpen het volgende:

[..]

Misschien heb ik het niet goed uitgelegd, maar de tumor zit er nog. De operatie was omdat ik last had van duizeligheid (omdat die tumor soms tegen mijn hersens aandrukt).

Ik heb me aangemeld bij een dansschool om wat meer vrouwen te ontmoeten, maar die beginnen pas in januari weer met een nieuwe cursus. Wat kan ik verder nog doen?
Waarom is de tumor niet verwijderd? Is dat niet mogelijk? Mijn moeder had ook een goedaardige tumor in de hersenen, en die is zo snel mogelijk verwijderd.
NoFraudsdinsdag 2 oktober 2018 @ 12:52
Goed dat je je al hebt aangemeld voor psychische hulp. Chapeau daarvoor. Dat ten eerste. Er zijn veel mensen met (psychische) problemen, maar er geen hulp voor zoeken. Dat je die stap zet is al de eerste weg omhoog. Heel knap van je. Tipje: ga je huisarts/praktijk stalken en zeg dat het echt niet goed met je gaat, zodat hij misschien wat urgentie kan regelen op de wachtlijst. Ik stond ook maanden op een wachtlijst, maar toen het echt niet goed met me ging heeft mijn huisarts gelukkig wat weten te regelen (die wachtlijsten zijn echt om te janken). Blijf aandringen.

Dan: je zegt dat je graag iets in de zorg wil doen maar daar geen papieren voor hebt. Het goede nieuws is dat ze natuurlijk in de zorg staan te springen om personeel. Volgens mij kan je echt bij heel veel instellingen terecht waar ze je opleiding betalen én waar je meteen kan gaan werken, dus een werk-leertraject. Als je dat iets lijkt, zou ik daarvoor gaan. En vanuit daar kan je ook weer doorstromen naar andere functies. 27 is echt nog niet zo oud, je kan nog makkelijk switchen. Heb ik ook gedaan afgelopen jaar (en ik ben 27, bijna 28).

Verder ben ik benieuwd naar je sociale leven, je netwerk. Ik weet niet of je je moet focussen op het krijgen van een relatie nu, als je eigenlijk niet zo happy bent. Het is denk ik beter om eerst aan jezelf te werken. Je moet ook gelukkig kunnen zijn als single. Als je je psychische hulp, werk en vrienden op orde hebt, scheelt dat al. Als je niet happy bent en op zoek gaat naar een relatie, kun je afwijzingen denk ik ook minder goed hebben. Dat zorgt dan weer voor een negatieve spiraal. Bovendien (is mijn ervaring) trek je, als je je niet zo blij voelt, ook niet echt emotioneel stabiele mensen aan. Dat is niet wat je wil lijkt me. Dus, ja nogmaals ik weet niet hoe je sociale leven eruitziet, maar ik zou me lekker focussen op hobby's, dingen met vrienden doen, etc. Het is prima als je op dansen gaat, maar ik zou dat in eerste instantie doen omdat je zélf wil dansen/dat je een leuke hobby lijkt, niet per se om vrouwen te vinden (natuurlijk een leuke bijkomstigheid als die daar ook zijn, maar dat zou niet je primaire reden moeten zijn). Bovendien kan je natuurlijk ook vrouwen vinden op apps als Tinder en Happn, mocht je je dat afvragen ;)

En idd, wat is het verhaal met je tumor? Deze kan niet weggehaald worden? Wat voor consequenties heeft dat nu voor je verdere leven?

Sterkte en je bent iig al goed bezig :*
NoFraudsdinsdag 2 oktober 2018 @ 12:54
Oja, en noem jezelf alsjeblieft geen mislukkeling, want dat ben je namelijk niet.
Puntenjagerdinsdag 2 oktober 2018 @ 13:18
quote:
17s.gif Op dinsdag 2 oktober 2018 12:54 schreef NoFrauds het volgende:
Oja, en noem jezelf alsjeblieft geen mislukkeling, want dat ben je namelijk niet.
Toch is het helaas wel mogelijk om je zo te voelen. En juist die mindset verlaagt je vermogen om te 'presteren' en 'succes' te hebben in het leven enorm. Jij weet!

PS. Presteren en succes tussen aanhalingstekens. Ook met kleine(re) dingen dus.
NoFraudsdinsdag 2 oktober 2018 @ 17:57
quote:
14s.gif Op dinsdag 2 oktober 2018 13:18 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Toch is het helaas wel mogelijk om je zo te voelen. En juist die mindset verlaagt je vermogen om te 'presteren' en 'succes' te hebben in het leven enorm. Jij weet!

PS. Presteren en succes tussen aanhalingstekens. Ook met kleine(re) dingen dus.
Ik weet, ik weet. Maar ik probeer de jongen moed in te spreken. Ons brein weet ons namelijk vaak te fucken met onjuiste informatie ;(