Draai hier alle platen in je platenkast #7 (zuma7)

Garbage is typisch zo'n band die ik zelf nooit op zou zetten maar prima kan hebben als ze n keer langskomen.
In tegenstelling tot Gang of Four, die ik maar wat graag zelf opzet, .

quote:

Op donderdag 11 oktober 2018 15:21 schreef Z het volgende:
#104 | Garbage - Version 2.0

Garbage - I Think I'm Paranoid - Version 2.0

Van mijn vrouw. Ik ben nooit echt fan geweest. Vind het allemaal wat te gelikt klinken. Wat wil je ook met zoveel producers.

Garbage Dit was mijn 4e CD die ik zelf had, gekregen voor m'n 13e verjaardag

Glad062: Beelzefuzz ‎– Beelzefuzz



American 70's styled heavy rock band from North East, Maryland. The band incorporates doom metal, mixed with hard and psychedelic rock genres.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2018 16:32 schreef EP3 het volgende:
Garbage is typisch zo'n band die ik zelf nooit op zou zetten maar prima kan hebben als ze n keer langskomen.
In tegenstelling tot Gang of Four, die ik maar wat graag zelf opzet, .

Die eerste 2 platen hebben eigenlijk alleen maar lekkere nummertjes

Glad063: Been Obscene ‎– The Magic Table Dance

Glad064: Been Obscene ‎– Night O'Mine



Door met de tweede en gelijk laatste van deze Oostenrijkse band. +1 voor de cover.

Glad065: Bell ‎– Tidecaller



Oh Zweden, onuitputtelijke bron van goede muziek.

G132 The Gathering - Black Light District



EP'tje van The Gathering. De A-kant beslaat het lange titelnummer, wat één van mijn favorieten van de groep is. De B-kant heeft nog een nieuw nummer 'Debris' en een mooie akoestische versie van Broken Glass (die een jaar later op het volgende studio album uitkwam).

Deze heb ik ooit gekocht na het concert van hun in Enschede, we waren toen aan de praat geraakt met hun bassiste en blijkbaar even de tijd vergeten, want de merch-tafel was daarna inmiddels alweer opgeruimd. Zij heeft toen nog even speciaal heen en weer gerend naar de tourbus zodat ik deze alsnog kon kopen

Verder leuk feitje: het spoken word intro werd gedaan door Sarah Jezebel Deva, de die veel te horen was als achtergrondzangeres op de oude Cradle of Filth en Therion platen

oh dat klinkt eigenlijk wel vet

G133 Sub Rosa - More Constant Than The Gods



Weer lomp gitaarwerk met een zangeres. Maar dit keer niet zo occult/fuzzy en spacey, maar meer bedachtzaam, maar toch episch. En met een flinke dosis violen en cello's.

Teven weer zo'n plaatje die ik voor een normale prijs bij het concert heb gekocht, maar die nu blijkbaar weer voor belachelijke prijzen verkocht wordt

#105 | Grandaddy – Under The Western Freeway

#106 | Grandaddy – The Software Slump

Ik hou erg van de warme melodieën van Grandaddy. En ondanks dat de melodieën en arrangementen af en toe enigszins corny zijn, vind ik geen enkel nummer slecht. Twee heerlijke platen. Echte ‘indie’ imho.

bazbo 0150: Emerson Lake & Palmer - Works volume 1



Was de driedubbelliveplaat Welcome Back potsierlijk; deze is ook maf. Een dubbelelpee met voor ieder bandlid een plaatkant solo en een plaatkant voor het trio samen. De band had een lange pauze genomen en ieder voor zich had aan solostukken gewerkt. Toen ze in 1977 bijeen kwamen, bleek dat ze allemaal iets met een orkest aan het doen waren en zo is deze plaat tot stand gekomen. Het lijkt onsamenhangend, maar toch is het materiaal op deze plaat alleraardigst. Het pianoconcert van Emerson vind ik werkelijk prachtig; hij zet zichzelf hiermee groots op de componistenkaart. De songs van Lake zijn pakkend. De plaatkant van Palmer is een allegaartje aan stijlen. De twee gezamenlijke stukken zijn beide klassiekers: Fanfare For The Common Man is zelfs live in de studio gespeeld en Emerson's lange solo gaat fijn over de kop, Pirates bevat fraaie melodieën en geweldige orkestratie. Bijzondere plaat, wel. Ik kreeg 'm van Sinterklaas in 1981 en ik heb een Duitse versie uit 1977.

In twee maanden tijd honderdvijftig vinylplaten gedraaid. Lekker bezig!

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2018 10:25 schreef bazbo het volgende:
In twee maanden tijd honderdvijftig vinylplaten gedraaid. Lekker bezig!

#107 | Guided by Voices - Alien Lanes

#108 | Guided by Voices - The Best of Guided by Voices: Human Amusements at Hourly Rates

Het enige concert ooit waar ik weggelopen ben, was van Guided by Voices. Weliswaar na een uur of drie, toen was het wel welletjes geweest. Robert Pollard (zanger) kon nauwelijks nog op z’n benen staan van de drank maar was nog lang niet van plan te stoppen. Guided by Voices hebben echt een enorme hoeveelheid nummers gemaakt. Op Alien Lanes alleen staan er al 28. Pareltjes maar ook een hoop rommel. En een nummer waar ik gewoon niet naar kan luisteren (zit zo’n akelig geluid in). Very lofi (vooral het vroege werk). Ik ben niet zo van de verzamelaars, maar gezien de hoeveelheid platen en nummers is het bij Guided by Voices wel zo gemakkelijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door Z op 12-10-2018 13:23:32 ]

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2018 12:41 schreef Z het volgende:
Het enige concert ooit waar ik weggelopen ben, was van Guided by Voices. Weliswaar na een uur of drie, toen was het wel welletjes geweest. Robert Pollard (zanger) kon nauwelijks nog op z’n benen staan van de drank maar was nog lang niet van plan te stoppen.

Haha, ik begin GBV steeds toffer te vinden, maar na 3 uur is het ook wel een keer klaar Hoe lang was dit geleden trouwens?

quote:

Guided by Voices hebben echt een enorme hoeveelheid nummers gemaakt. Op Alien Lanes alleen staan er al 28. Pareltjes maar ook een hoop rommel. En een nummer waar ik gewoon niet naar kan luisteren (zit zo’n akelig geluid in). Very lofi (vooral het vroege werk). Ik ben niet zo van de verzamelaars, maar gezien de hoeveelheid platen en nummers is het bij Guided by Voices wel zo gemakkelijk.

Zwak hoor, Robert Pollard heeft amper 100 albums uitgebracht

Ik zou zelf Propeller graag een keer hebben, maar die is alleen vreemde, kleine en daardoor prijzige oplages te verkrijgen

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2018 14:03 schreef Gehenna het volgende:

[..]

Haha, ik begin GBV steeds toffer te vinden, maar na 3 uur is het ook wel een keer klaar Hoe lang was dit geleden trouwens?

[..]

2002 Paradiso
https://www.setlist.fm/se(...)rlands-13e7fdb5.html

Wel een paar goede nummers gemist zie ik nu.

Ik zie nu dat dat concert in werkelijkheid helemaal niet zo heel lang duurde. Maar ze begonnen laat (dat kon toen nog) en, na zeg 35 nummers, was het wel welletjes.

bazbo 0151: Emerson Lake & Palmer - Works volume 2



Is Works volume 1 wat onsamenhangend als geheel, Works volume 2 is helemaal een soepzootje van singles, b-kantjes en overgebleven spul. Honky Tonk Train Blues vind ik lekker, When The Apple Blossoms Bloom In The Windmills Of Your Mind I'll Be Your Valentine (instrumentaal!) ook en I Believe In Father Christmas is de klassier van Greg Lake solo. Keith mocht in 1976 bij Oscar Peterson in het tv-programma zijn Honky Tonk Train Blues komen spelen en de video ervan is leuk: op de achtergrond zie je Carl Palmer 'onherkenbaar' drummen. Emerson was zó zenuwachtig om met zijn jazzheld samen te spelen, dat hij Carl vroeg of die hem terzijde wilde staan. Ik kocht mijn plaat op 21 oktober 1981. Er zit zo'n knipje in de rechterbovenhoek. Was dat een teken dat het ramsj was? Geen idee. Volgens mij was hij niet zo duur in de aanschaf. Op discogs zie ik dat ik een originele Amerikaanse persing uit 1977 heb, dus dat met die ramsj valt wel mee. Qua samenstelling een rommeltje; inhoudelijk hoogst vermakelijk, deze plaat.

#109 | Hood - The Negatives

"England's Hood create dense, echoing arrangements that are reminiscent of the drifting sound-paintings of Bark Psychosis, Disco Inferno, or late-period Slowdive.". Typische PF-zin.

Glad066: Birth Of Joy ‎– Prisoner



Heerlijke Nederlandse rock ’n’ roll. De band is zeker live echt geweldig, mijn exemplaar heeft de handtekeningen van de bandleden erop staan. Gekocht waarschijnlijk ergens rond 2014 in rotown, Rotterdam. Voor degene die ze nog live willen zien, je moet er snel bij zijn. De band geeft zijn laatste show op 3 januari in paradiso en daarna is het afgelopen.



[ Bericht 0% gewijzigd door Glad_Janus op 12-10-2018 15:43:46 ]

Mooie hoes.

Ik vraag me altijd af wat de deal van de letter o met een streepje eronder is.

Glad067: Birth Of Joy ‎– Live At Ubu



3!LP live album

bazbo 0152: The Bee Gees Emerson Lake & Palmer - Love Beach



Begin 1978 waren Emerson Lake & Palmer doodmoe. De tour met het orkest had klauwen met geld gekost, ze hadden het orkest op een derde van de tour zelfs naar huis moeten sturen en maakten de rest van de tour als trio af om de schulden te kunnen afbetalen. Dolgraag wilden ze een tijdje stoppen om ieder iets anders te gaan doen. Maar de platenmaatschappij wapperde met het contract en dus moest er nog een elpee komen. Emerson nodigde zijn collega's uit op de Bahama's om daar te componeren en de plaat in te spelen. De opdracht van de platenmaatschappij was duidelijk: Hits! Het resultaat was Love Beach. Op de eerste plaatkant staan de hits die geen hit werden: korte, redelijk makkelijk in het gehoor klinkende liedjes, met uitzondering van het klassieke Canario. De tweede kant is grotendeels Emerson's werk: een suite van vier stukken. De pers kraakte de elpee unaniem, niet in het minst om de hoesfoto, waarop de band er meer uitzag als The Bee Gees dan als een progrockband. Ik moet zeggen: het is inderdaad de minste ELP-plaat die ik ken, maar toch staan er mooie dingen op. For You is goed gelukt, Canario is opzwepend en de hele suite Memoirs Of An Officer And A Gentleman is muzikaal gezien sterk. De teksten van Peter Sinfield zijn dan weer tegenvallend; dat hebben we die man toch beter zien/horen doen. Ook in deze plaathoes zit zo'n knip rechts bovenin. Ik herinner me dat het een goedkopie was toen ik 'm op 12 februari 1981 aanschafte. Als ik me niet vergis, was hij nog tweedehands ook. Mijn versie is wel een persing uit 1978. Een Duitsche.

bazbo 0153 - Emerson Lake & Palmer - In Concert



10 juli 1980. Een klein, net vijftienjarig, angstig en onzeker jochie hoort 's morgens op de radio iets dat zijn leven zal veranderen. Het is heel wat anders, heel wat meer, heel wat spectaculairder dan The Bee Gees, Supertramp en Electric Light Orchestra, de muziek die hij tot dan toe koopt en verzamelt. Diezelfde dag gaat hij naar de platenwinkel en koopt hij de single. Precies twee maanden later, op 10 september 1980, heeft hij genoeg zakgeld bijeen gespaard om de elpee te kopen waar de single vanaf is getrokken. Op dat moment bestaat Emerson Lake & Palmer al twee jaar niet meer, maar dat weet het jochie niet. Hij is compleet overdonderd door wat hij hoort en hij wil méér! In ongeveer een jaar tijd koopt hij alle ELP-elpees die er tot dan toe verschenen zijn, en daarna volgt al het solowerk van Emerson en het oeuvre van The Nice, de band van Emerson vóór ELP. Op deze In Concert staan vier stukken van de tour met het orkest uit 1977 en drie van het trio alleen uit 1978. Van de zeven stukken zijn er ook nog eens drie solo (van de Works volume 1 plaat). Het maakt de plaat achteraf wat vlees noch vis. Als eind jaren negentig er een remaster van het album verschijnt, is die veel uitgebreider en heet hij Works Live. Het had dus in 1979, toen het album verscheen, al een (drie)dubbelelpee kunnen zijn. Het openingsnummer is de grote hit (in 1979 én nog een keer in juli 1980), Tiger In A Spotlight blijkt live gewoon een lekkere rocker te zijn, Knife-Edge is veel minder rauw mede door het orkest en het absolute hoogtepunt is het uittreksel van Pictures At An Exhibition, waarin de samenwerking met het orkest best symbiotisch genoemd mag. (Ik zeg maar wat.) Ik ontdekte begin jaren tachtig dat er ook een videoband was van het concert met het orkest, opgenomen in het Olympisch Stadion in Montreal. Maar ja, ik had geen videorecorder en papa en mama al helemaal niet. Het duurde tot oktober 2004 dat ik de verfilming zag. Voor huidige begrippen is de beeldvoering zeer matig, maar voor een ELPadept als ik is het smullen. Tot op de dag van vandaag koester ik de plaat. Ik heb een Nederlandse versie uit 1979. De binnenhoes heb ik ooit uit elkaar getrokken, zodat ik de fotovoorkant aan de muur kon plakken en de achterzijde met de informatie in de hoes kon bewaren. Ik heb beide helften voorzien van knipsels uit de Popfoto (of dergelijke) uit die tijd. Jaja, er was in 1980 zowaar een drie pagina's lang artikel gewijd aan mijn helden! En kijk eens wat ik diep in de hoes van de elpee vind!







[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 13-10-2018 14:00:32 ]

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2018 14:03 schreef Gehenna het volgende:

[..]

Haha, ik begin GBV steeds toffer te vinden, maar na 3 uur is het ook wel een keer klaar Hoe lang was dit geleden trouwens?

[..]

Zwak hoor, Robert Pollard heeft amper 100 albums uitgebracht

Ik zou zelf Propeller graag een keer hebben, maar die is alleen vreemde, kleine en daardoor prijzige oplages te verkrijgen

Ik vind guided by voices ook heel wisselvallig, maar wat wil je als je elke scheet uitbrengt.

Een everywhere with helicopter blijft wel genieten

bazbo 0154: Emerson Lake & Powell - Emerson Lake & Powell



Ik sprong een gat in de lucht toen ik op 16 juni 1986 deze plaat ontdekte en kocht. Ik heb een Britse persing uit dat jaar. Wie had ooit verwacht dat Emerson en Lake weer iets samen gingen doen? Helaas was Palmer niet beschikbaar (die was bezig met Asia), dus schakelden de twee de vriend van Emerson in: Cozy Powell. En het resultaat is indrukwekkend. Nu ik alles zo terughoor klinken de ramdrums van Powell wel heel nadrukkelijk, alsof je in een stadion staat. Emerson heeft zijn supervorm weer gevonden en speelt de sterren van de hemel en de stem van Lake is als vanouds. Touch And Go was de single en voor mij is het absolute hoogtepunt Mars - The Bringer Of War, waarin Emerson alle registers mag opentrekken. Dit is moderne ELP(o) en het klinkt nog steeds fantastisch. Hoezee!

bazbo 0155 - Emerson Lake & Powell - Touch And Go (12" single)



En dit was de single van het album. Ik kocht de eerste Britse versie op 7 oktober 1987, beetje laat, dus. Lekkere tetterdetetsynth opent het stuk en daarna volgt een pakkend nummer. Op de B-kant het albumlied Learning To Fly en een nieuw stuk: een instrumentale cover van The Locomotion. Geinig hebbeding. Het album is een paar jaar geleden opnieuw en geremastered uitgebracht, met enkele bonusnummers, waaronder The Locomotion.

En we gaan beginnen met:



VAK T W E E !!!

Glad068: Birth Of Joy ‎– Get Well

bazbo 0156: Tony Esposito - Papa Chico (12" single)



De zomer van 1987. Ik ben begeleider van een groepje tieners tijdens een vakantieweek voor kinderen. We rijden naar Friesland om daar te kamperen. Iedere keer als we in de busjes stappen en ergens met de kinderen naartoe rijden, klinkt dit lied op de radio. Dé zomerhit. Als ik thuis ben, koop ik in de week die erop volgt, op 21 juli welteverstaan, de maxisingle. Om het vakantiegevoel nog even vast te houden. Dat lukt niet echt. Na twee of drie keer draaien komt deze bijna nooit meer de kast uit. Nu hoor ik hem na jaren weer eens terug. Niet onaardig, ook al heb ik het na vier versies van hetzelfde nummer ook wel weer voor jaren gehad. Op discogs ontdek ik nu dat mijn Luxemburgse versie al uit 1985 komt. Bijzonder. En grappig: gisteren heb ik hier in huis een reünie gevierd met allerlei mede-begeleiders van die vakantieweken die ik begeleidde van 1986-2000.

bazbo 0157: John Farnham - Whispering Jack



Deze plaat kocht ik op 16 juni 1987. Ik had net de grote hit op de radio gehoord en vond dat nummer helemaal fantastisch. Wat een stem had die man. Geen idee wie hij toen was. Toen ik thuis kwam en de hele elpee draaide, ontdekte ik dat het album al van het jaar ervoor was en dat de plaat vol stond met pakkende songs. Afsluiter Let Me Out vind ik nog altijd een van de sterkste liederen van dit album. Bijna vijfentwintig jaar niet gehoord. Prachtplaat.

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 14:20 schreef bazbo het volgende:
bazbo 0156: Tony Esposito - Papa Chico (12" single)

[ afbeelding ]

De zomer van 1987. Ik ben begeleider van een groepje tieners tijdens een vakantieweek voor kinderen. We rijden naar Friesland om daar te kamperen. Iedere keer als we in de busjes stappen en ergens met de kinderen naartoe rijden, klinkt dit lied op de radio. Dé zomerhit. Als ik thuis ben, koop ik in de week die erop volgt, op 21 juli welteverstaan, de maxisingle. Om het vakantiegevoel nog even vast te houden. Dat lukt niet echt. Na twee of drie keer draaien komt deze bijna nooit meer de kast uit. Nu hoor ik hem na jaren weer eens terug. Niet onaardig, ook al heb ik het na vier versies van hetzelfde nummer ook wel weer voor jaren gehad. Op discogs ontdek ik nu dat mijn Luxemburgse versie al uit 1985 komt. Bijzonder. En grappig: gisteren heb ik hier in huis een reünie gevierd met allerlei mede-begeleiders van die vakantieweken die ik begeleidde van 1986-2000.

Tony Esposito - Papa Chico (Radio Edit) (Vinyl 1985)

Ik was als klein kind redelijk geobsedeerd door die andere hit van hem, die op een cassettebandje stond dat overuren draaide bij mijn ouders in de auto:

_"live"

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 15:42 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Ik was als klein kind redelijk geobsedeerd door die andere hit van hem, die op een cassettebandje stond dat overuren draaide bij mijn ouders in de auto:

Tony Esposito - Kalimba De Luna 1984 (HQ)

_"live"

Nooit gehoord. Nu wel. Dank je voor de link.
Wat een draak.

Hoe heb je die kunnen missen? Er stonden tegelijkertijd 3 versies van de nummers in de hit-/tipparades.
Naast Tony ook nog die van Boney M. en Pepe Goes to Cuba.

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 18:35 schreef n00biedoobiedoo het volgende:
Hoe heb je die kunnen missen? Er stonden tegelijkertijd 3 versies van de nummers in de hit-/tipparades.
Naast Tony ook nog die van Boney M. en Pepe Goes to Cuba.

Ik luisterde toen al nauwelijks radio, ben ik bang...

bazbo 0158: John Farnham - Age Of Reason



Nog tien geweldige liedjes door John Farnham. Net als bij de voorganger heeft hij niets aan het songmateriaal geschreven, maar wat een stem en wat een performance. Muziektechnisch komt het veelal uit de elektronische trukendoos en dat is dan ook mijn enige commentaar op dit album uit 1988. Ik kocht hem op 9 december van dat jaar en heb een Amerikaanse/Europese versie. Ik had De Vrouw die zomer leren kennen en zij was nogal weg van deze platen. Wat wil je ook? Discogs catalogiseert het als 'soft rock'. Niet erg. Later kochten we wat werk van Farnham op cd en we draaien het nooit.

Glad069: Birth Of Joy ‎– Hyper Focus



En dat was hem, de laatste studioplaat van Birth of Joy.

Glad070: Bison Machine ‎– Hoarfrost



Bluesy hardrock met wat uitstapjes naar wat zwaarder werk, beetje hetzelfde geluid als All them Witches.

Glad071: Black Bombaim ‎– Saturdays And Space Travels



Ik steek er ééntje op. ga eens lekker op de bank liggen en staren naar de mooiste kiekjes van Hubble. Daar zijn dit soort platen voor gemaakt.

Die komen bij mij ook nog voorbij, ik denk volgend jaar ergens. Mijn plaat had ook 1 nummer per kant en dan ook nog eens zonder titel.

Glad072: Black Bombaim ‎– Titans



Weer 1 nummer per kant, maar nu is het een dubbel LP. Op dit album werken ze op ieder nummer samen met 1 of meerdere gastartiesten waaronder Isaiah Mitchell van Earthless. Om het lekker makkelijk te houden hebben ze de nummers gewoon A t/m D genoemd.