Neoliberalisme wat houdt het in? deel #21

quote:

Op zondag 23 september 2018 17:12 schreef rockstah het volgende:

[..]

Mja, ik ben geen hoogleraar natuurlijk maar mijn punt was dus dat een Peterson bijzondere retorische talenten heeft en ik kan me voorstellen dat daar ook de fascinatie zit. Ik moet zeggen dat toen ik hem voor het eerst hoorde spreken ik me ook een beetje mee liet slepen, het heeft echt iets hypnotiserends en je moet vrij scherp zijn om de inconsistenties eruit te kunnen pikken. Hij spreekt ook niet alleen maar moraliserend, een groot deel van zijn betogen zijn volgens mij iig in eerste opzicht vrij neutrale beschouwingen over hoe bijbelse of anderzijds mythologische verhalen zich verhouden tot de psyche van de mens over de jaren heen. Katan blijft een beetje onduidelijk over wat hij nou precies zo fascinerend aan hem vindt.

quote:

Op zondag 23 september 2018 19:50 schreef rockstah het volgende:

[..]

Hier een verzameling:
http://jeroengeurts.nl/artikelen/

[..]

De boodschap is inderdaad in de kern moralistisch maar dat wordt misschien niet zo opgemerkt omdat het raakt aan veel bredere ingeprente opvattingen over arbeidsethos en meritocratie. Het is eigenlijk vooral liberaal in de zin dat je jezelf er "uit kan kopen" als het ware, en dan stellen ze het zo voor dat zolang je hard werkt je hier in principe aan voldoet en dus recht hebt op een vrij bestaan.

quote:

A Template For Understanding Big Debt Crises by Ray Dalio — crisis measures

The hedge fund guru dissects the big debt meltdowns by converting a sprawling issue into a clear-cut process of cause and effect

quote:

Op maandag 16 juli 2018 22:15 schreef deelnemer het volgende:

De markt blijft zijn gebruikelijke spelletje spelen. De balansen laten uitdijen door meer nullen te creeren in de geldhoeveelheid. Een nul in de vorm:
0 = -1 +1
Waarbij de lener met de geleende som (+1) zijn ding gaat doen, en de lening bij de bank blijft staan (-1). Al die positieve bedragen (de +1 's opgeteld) vormen een groeiende geldhoeveelheid in circulatie, met daaraan vast een groeiende schuld. En op een gegeven moment blijkt, dat wat de leners met al dat geld doen, een bubble opblazen is, en iedereen naar de uitgang rent. Dan heb je een economische crash, vergelijkbaar met een bank run. Met dit mes op de keel wordt de staatskas geplunderd en het kapitaal gered, en tegelijk de gewone bevolking gedisciplineerd.

Vervolgens ontkennen de marktmensen dat markten een varkenscyclus hebben, dat onze flexibele ademende financiele balansen daarin meegaan, en het kapitalisme dus inherent instabiel is. Vervolgens geven de marktmensen de schuld aan de instituties, zonder deze inherente instabiliteit te erkennen of te repareren, maar om de morele schuld op het bordje van de overheid te kunnen dumpen. En onze politici gaan daarin mee.

Dat produceert veel ongelijkheid.

quote:

Caroline de Gruyter: Door de bedroom tax schoot UKIP omhoog

[...]

De onderzoekers wilden bepalen op welke momenten de Zweden-Democraten (SD) – de extreemrechtse partij die bij recente verkiezingen als derde eindigde, met 17,5 procent – afgelopen jaren het hardst groeiden.

Frappant genoeg vonden zij géén correlatie tussen de instroom van vluchtelingen en steun voor de SD. De opkomst van de SD tussen 2002 en 2014 liep zelfs „parallel met hogere tolerantie voor immigratie bij de doorsnee Zweed”. Ook de crisis verhoogde de scores niet. De onderzoekers vonden wél een sterk verband met bezuinigingsmaatregelen. Ze konden die groei zelfs vastpinnen op een concrete maatregel.

In 2006 maakte de socialistische regering na twaalf jaar plaats voor een centrumrechtse. Die verlaagde, stapsgewijs, de inkomstenbelastingen. Hogere en middenklassen profiteerden ervan. Om dit te financieren en om meer mensen aan het werk te krijgen, sneed de regering tegelijkertijd in sociale voorzieningen. Dit raakte de minst bedeelden. Het zijn precies díe maatregelen die sterk correleren met stijgende steun voor de SD. Mensen die erop achteruit gingen, gingen naar de SD. Waarom niet naar de sociaaldemocraten? Simpel, zeggen de onderzoekers: die komen uit sociale klassen die minder geraakt werden door de hervormingen. En de SD bracht ‘nieuwe’ politici in het veld: losers die nooit eerder politiek actief waren geweest. Kiezers herkenden zichzelf in hen.

Thiemo Fetzer van de universiteit van Warwick kwam in juni tot eenzelfde conclusie. Hij wilde weten waar UKIP zijn steun vandaan haalde. Ook hij vond geen verband met immigratie of de financiële crisis, die er in het VK keihard inhakte omdat legio banken onderuit gingen. Zelfs in 2009, toen er tientallen miljarden belastinggeld in bankbailouts waren gestoken, scoorde UKIP in de armste regio’s van het land povertjes. Dat veranderde in 2010. De nieuwe regering-Cameron voerde economische hervormingen door en schrapte speciale crisismaatregelen. Zo werd de ‘bedroom tax’ ingevoerd: een belasting voor mensen in sociale huurwoningen die een lege kamer over hadden. Meteen schoot UKIP in de peilingen omhoog. Hetzelfde gebeurde na de verlaging van gehandicapten-uitkeringen. Veel nieuwe UKIP-supporters stemden in 2016 voor Brexit.

Wat deze studies aantonen: mensen die door bezuinigingen geraakt worden, zijn niet per se anti-immigratie of anti-elite. Ze verliezen alleen hun vertrouwen in de staat en politici – ‘het systeem’ – als blijkt dat nieuwkomers moeten mee-eten uit hun krimpende ruif, terwijl grote bedrijven bevoordeeld worden met, bijvoorbeeld, afschaffing van de dividendbelasting.

quote:

Op zondag 7 oktober 2018 15:46 schreef deelnemer het volgende:
VK kan de EU economisch de oorlog verklaren

In dat geval moet je je eigen markt afschermen met tariefmuren.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 22:31 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Tariefmuren zijn een oorlogsverklaring, niet?

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 22:52 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Als de VK de EU economisch de oorlog verklaart, dan is het zelfverdediging.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 18:07 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Voor een oorlog na een oorlogsverklaring heb je twee teams nodig. We hoeven niet met tarieven te komen, want dat is ook in ons nadeel. Het is toch je eigen vestigingen bombarderen, immers. Het "ja, maar zij begonnen"-argument is niet heel sterk.

quote:

De schade van de broekriempolitiek

De koopkracht stijgt, de economie groeit – als we het kabinet mogen geloven is Nederland sterker dan voor de crisis. Maar daar valt veel op af te dingen. ‘Waarom hebben onze politici willens en wetens de fouten herhaald uit de Grote Depressie?’

quote:

Bas Jacobs, hoogleraar economie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, is een stuk minder onder de indruk. ‘Een groei van 2,5 procent is historisch gemiddeld’, zegt hij. ‘Maar gezien alle macro-economische meewind is het eigenlijk heel matig.’ Tijdens de crisis waarschuwde Jacobs voor de negatieve effecten van een doorgeslagen bezuinigingsdrift. Een haperende economie heeft een zetje nodig, geen trap op de rem. Maar zijn waarschuwingen waren gericht aan dovemansoren. Er werd beleid doorgezet dat blijvende schade heeft aangericht, berekende hij op basis van cijfers van het CPB. ‘Een derde van de misgelopen groei tijdens de Grote Recessie kun je op het conto schrijven van het begrotingsbeleid. We zijn daardoor zo’n zes procent van het bbp kwijtgeraakt dat grotendeels permanent verloren is gegaan. Dus je kúnt niet zeggen dat we beter uit de crisis zijn gekomen. We waren beter uit de crisis gekomen als we niet zo gek hadden gedaan. Als we niets hadden gedaan, hadden we die vijftig miljard aan bezuinigingen en lastenverzwaringen binnen drie jaar terugverdiend en waren we niet in een double dip-recessie terechtgekomen.’

quote:

Dat is ook de analyse van Teulings in Over de dijken: waar de Amerikanen begrepen dat een financiële crisis om stimuleringsbeleid vraagt, moest de Nederlandse overheid zo nodig het ‘huishoudboekje’ op orde brengen, met alle schadelijke gevolgen van dien. ‘Een groot deel van de crisis is van binnenlandse makelij’, luidt zijn conclusie. Vanaf 2010, toen sommige politici al durfden te verkondigen dat de crisis voorbij was, verviel men in dezelfde fouten als tachtig jaar eerder door als een dolle te bezuinigen. ‘Nederland is veel zwaarder getroffen door de crisis dan nodig was’, zegt Teulings. ‘Niet door fouten van bankiers, maar door fouten van beleidsmakers in Den Haag.’

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 19:03 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Het is niet verstandig om een handelsoorlog te voeren.

Er zijn 3 opties:

1. Handelsverdragen sluiten, die alleen rekening houden met de belangen van internationaal opererende bedrijven, zodat deze landen tegen elkaar uit kunnen spelen. In dat geval wordt de democratie en sociaal beleid ondergeschikt gemaakt aan de markt, wat leidt tot een race naar de bodem. Dat is niet in het algemeen belang.

2. Je voorkomt het probleem van de eerste optie, door in handelsverdragen overheden voldoende ruimte te bieden voor een eigen politiek beleid.

quote:

Dus, als Engeland voor belastingparadijs wil gaan spelen, met behoud van volledige vrijhandel met de EU, dan dwingt Engeland een race naar de bodem af in de EU. Dat is niet in het algemeen belang.

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 23:02 schreef deelnemer het volgende:
Marike Stellinga: Die grens moet straks niet te open

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 23:07 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Verkeerde topic?
POL / Britse politiek #34 - to deal or not to deal

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 19:23 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Een achteraf analyse over de gevolgen van de bezuinigen tijdens de crisis waar de neoliberalen in Nederland voor kozen.

[..]

Treffende passages:

[..]

[..]

Maar tijdens de persconferentie van afgelopen vrijdag liep Rutte weer doodleuk te verkondigen dat die bezuinigen absoluut noodzakelijk waren. Terwijl het overduidelijk is dat hij niet het gelijk aan zijn zijde heeft en dat dat weet Rutte ook wel. Maar moedig genoeg zijn om je fouten toe te geven is helaas niet iedereen.

quote:

Rutte-3 geeft de burger (alweer) een klap in het gezicht

Kennelijk wil Rutte-3 koste wat het kost het begrotingsoverschot van 6 miljard euro – de afgelopen zes jaar door u en mij bijeengebracht, via pakweg 50 miljard euro aan lastenverzwaringen en bezuinigingen – doorsluizen naar het bedrijfsleven. Gaat het niet via de afschaffing van de dividendbelasting, dan via de verdere verlaging van de vennootschapsbelasting. Wat dit tot een van de grootste herverdelingsoperaties uit de naoorlogse geschiedenis maakt. Herverdeling van arm naar rijk, wel te verstaan, van arbeid naar kapitaal. Het had zo uit de koker van Reagan en Thatcher kunnen komen: ‘trickle-up economics’.

Het is om minstens vier redenen onwenselijk.

[...]

quote:

Lastendruk huishoudens versus lastendruk bedrijfsleven

In zijn proefschrift maakt Bolhuis inzichtelijk dat de lastendruk voor huishoudens per formatie gemiddeld 4 miljard euro hoger uitpakt dan het CPB in verkiezingstijd voorrekende. De lastendruk voor bedrijven is daarentegen in bijna elk regeerakkoord lager dan in de programmadoorrekening; gemiddeld 300 miljoen lager en sinds 2006 ruim 1,5 miljard lager per formatie.

Dit jaar stond de afschaffing van de dividendbelasting, een plan dat in geen enkel verkiezingsprogramma voorkwam, volop in de schijnwerpers. Die aandacht is volgens Bolhuis uitzonderlijk, maar zo’n onaangekondigde lastenverlichting voor bedrijven (of een lastenverzwaring die niet doorgaat) is bepaald niet ongewoon. ‘Het is eerder een wetmatigheid in formaties: bedrijven gaan minder belasting betalen dan de kiezers bij de verkiezingen werd beloofd.’

Bolhuis verklaart dit met de theorie van de politieke economie. ‘Die theorie zegt kort door de bocht dat politieke partijen als doel hebben om het aantal stemmen bij verkiezingen te maximaliseren. Daarom spiegelen politici lastenverlichting voor aan huishoudens. Dat vindt de burger fijn om te horen. Bedrijven stemmen niet, dus die worden in de verkiezingsprogramma’s juist extra belast.’

Wanneer de stemmen geteld en de zetels binnen zijn, worden die beloftes echter deels terzijde gelegd. In de formatiebesprekingen krijgen bedrijven lagere lasten toebedeeld dan in de programma's stond en moeten burgers juist meer betalen. Bolhuis: ‘Uitzondering op die regel was het jaar 2002. Toen stonden de overheidsfinanciën er plots slechter voor dan verwacht en werd niet alleen de lastenverlichting van huishoudens geschrapt, maar moest ook het bedrijfsleven extra meebetalen om de overheidsfinanciën op orde te krijgen.’

Hij wijst op het belang van beeldvorming en de invloed van lobbies van het bedrijfsleven als mogelijke oorzaken van de koerswijzigingen van regeringspartijen na de verkiezingen. Al was dat niet de focus van zijn onderzoek: ‘De formatiedossiers zijn niet openbaar en de informele invloed die bedrijven op politici uitoefenen, staat sowieso niet in de notulen. Het is dus lastig om vast te stellen waarom de plannen worden gewijzigd.’

Om die reden stelde hij de vergelijking van harde cijfers centraal in zijn onderzoek. En die cijfers liegen er niet om: de collectieve lasten pakken gemiddeld 2,9 miljard euro hoger uit per formatie dan was aangekondigd tijdens de verkiezingscampagnes. Het bedrijfsleven hoefde in de afgelopen vier regeerakkoorden netto echter geen cent extra bij te dragen aan die hogere lasten. ‘De vervuiler betaalt blijkt grotendeels retoriek,’ zegt Bolhuis: ‘kapitaal en winst maar ook milieuvervuiling worden gemiddeld minder belast dan aangekondigd.’

https://www.ftm.nl/artike(...)n&utm_source=twitter

quote:

Een terugkeer naar rechts

[...]

Deze bonte verzameling nieuwrechtse politici en intellectuelen heeft de toon gezet in het Nederlandse debat sinds de jaren negentig. Dit met het doel om de Nederlandse politiek fundamenteel te veranderen aan de hand van een lang lopende ideeënstrijd.

quote:

‘Georganiseerde misdaad in krijtstreeppak’ roofde miljarden van Europese belastingdiensten

In heel Europa zijn landen jaren achtereen het doelwit geweest van ‘bendes’ van bankiers, handelaren en hedgefondsen die via ingenieuze constructies fraude met dividendbelasting pleegden. De schade loopt in de tientallen miljarden. ‘Dit is georganiseerde misdaad in krijtstreeppak.’ Ook in Nederland is de Belastingdienst al jarenlang slachtoffer van dividendstrippende bankiers. Dit blijkt uit het onderzoek van het internationale journalistieke samenwerkingsproject The Cumex Files, waarvan Follow the Money deel uitmaakt.

[...]

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 02:43 schreef deelnemer het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 09:17 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Vreemd dat in de meeste andere kranten gewoon stond dat pensioenfondsen de geldverstrekkers waren, maar jouw quote dat niet zegt

quote:

Topeconoom Anat Admati over banken: ‘niet meer voortdurend op het randje van de afgrond balanceren’

De banken zijn nog altijd ziek, betoogt de internationaal vermaarde topeconoom Anat Admati. Terwijl het medicijn doodsimpel is: ‘Waarom leven we zo gevaarlijk? Dat is nergens voor nodig!’

Koen Haegens 19 oktober 2018, 22:17

quote:

Mart Keuning: Bederf

[...]

Invloed op onze premier lijkt een kwestie van de goede connecties, een gevulde portemonnee en VVD-partijpunten. Als je rijk bent of een lange staat van VVD-dienst hebt is de premier bereid het onverdedigbare voor je te verdedigen. Is dat corrupt? Het is een stevige beschuldiging. Corruptie is geen berekening met een duidelijke uitkomst, geen kwestie van ‘bewijzen’. Juist bij de vormen van corruptie die je niet met een bonnetje kunt aantonen, moet je afstand nemen om te zien of wat er gebeurt nog klopt, of dat bederf is ingetreden. Maar ik vrees dat Engelen er niet ver naast zit, en het gedrag van Rutte is een gesprek waard. Ik hoop dat onze bewindspersonen en politici dat gesprek ook in de Trêveszaal durven voeren.

quote:

Op maandag 22 oktober 2018 19:07 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Invloed op onze premier heeft de bevolking in ieder geval niet:
1. De dividentbelasting afschaffen is niet genoemd in de verkiezingen
2. wordt uit onderhandeld achter gesloten deur in de formatie
3. en komt pas onder de aandacht van de bevolking als de kogel al door de kerk is (meerderheidscoalitie)
Volgens de regels mag tijdens de formatie niet worden gelekt en daarna verstrekt men er geen mededelingen over. Conclusie: volgens de regels van de premier mag je de democratie volledig buitenspel zetten.

Wie dan wel bepalend is, wie onze dictator is, is vers twee.

quote:

Column Economie
Corruptie
Ewald Engelen

10 oktober 2018 – verschenen in nr. 41


En zo werd de dividendsaga alsnog een debacle. Op hetzelfde moment dat Unilever-bestuursvoorzitter Paul Polman op de Franse Insead Business School de opening verzorgde van een conferentie die Force for Good heette, stak Unilever met een persberichtje de fik in een van de oudste democratieën ter wereld. Ik heb het over het besluit om de voorgenomen verhuizing van het hoofdkantoor naar Rotterdam toch maar niet ter stemming aan de aandeelhouders voor te leggen. Mark Rutte’s kompaan staatssecretaris Menno Snel moest het uit de pers vernemen. Terwijl de premier op verzoek van Polman toch echt al zijn politieke kapitaal had moeten opbranden om de afschaffing van de dividendbelasting in het regeerakkoord te krijgen en Britse aandeelhouders van Unilever te paaien voor de verhuizing te stemmen.

Ook al had het in geen enkel verkiezingsprogramma gestaan, was het tijdens de verkiezingscampagne van 2017 niet ter sprake gekomen, ging het om een krankzinnig hoog bedrag, waren er geen goede argumenten voor, interesseerde het de aandeelhouders geen zier en volgde het op de langste recessie sinds de jaren dertig, waar meer dan de helft van de Nederlanders nog lang niet van was bekomen. Een kattenbelletje van Polman ergens in het voorjaar van 2017 volstond om Rutte aan zijn politieke zelfmoordmissie te laten beginnen.

Dat wil niet zeggen dat er geen geschiedenis is. De laatste maanden hebben journalisten en wetenschappers een enorme berg documenten boven tafel gekregen die een onthutsend beeld schetsen van de staat van de Nederlandse democratie. Bestuursvoorzitters die de deur van ministers en parlementariërs platlopen; ministeries die heuse bidboeken opstellen om Unilever naar Nederland te halen; ambtenaren die het dividendprobleem van de Britse aandeelhouders van Shell oplossen door het bedrijf zijn dividenden via een brievenbusmaatschappij op Jersey te laten uitkeren; en lakeien op de ministeries van EZ en Financiën die de sporen ervan vervolgens met grote potten verf in de opgevraagde documenten weglakken om hun politieke bazen uit de wind te houden. Er is maar één woord voor: corruptie.

Een wonderlijke kongsi van Britse grootaandeelhouders, de verenigde oppositie, ngo’s als Somo en Tax Justice Network, academici als Jan van der Streek en Bas Jacobs, journalisten van Trouw, NRC Handelsblad en RTLZ, heeft er – florerend op een bed van burgerwoede – voorlopig een stokje voor weten te steken. Aandeelhouders omdat ze Unilever door de verhuizing uit de Londense beursindex zouden zien flikkeren en dus gedwongen zouden worden hun aandelen in de uitverkoop te doen. En de rest omdat ze hun buik vol hadden van de gelegenheidsargumenten van de politieke kaste en na zeven magere jaren wel eens de vruchten wilden plukken van de opofferingen die die kaste in de nasleep van de crisis van 2008 van hen heeft gevraagd.

De politieke gevolgen van het debacle zijn groot. Niet alleen is het populistische ongenoegen onder het electoraat verder gevoed. Ook is Rutte aangeschoten wild en moet voor het politieke lot van de derde coalitie die zijn naam draagt worden gevreesd. Het tafereel van een premier die bezweert geen loopjongen van Unilever te zijn, maar die het voorstel om de dividendbelasting af te schaffen schielijk intrekt als Unilever haar deel van de afspraak niet nakomt, is onsmakelijk en een premier onwaardig. Wat volgens de premier goed voor de BV Nederland was, bleek uiteindelijk toch alleen goed voor Unilever. Alles wat straks Rutte’s lippen passeert wordt langs de meetlat van deze leugen gelegd.

Belangrijker is dat nu is aangetoond dat niets zo brutaal is als het grootbedrijf. Of het nu gaat om een Unilever die de premier opzichtig in zijn hemd laat staan, een ING-commissaris die het na een miljardenredding, een toondove loonsverhoging voor Hamers en een witwasboete van honderden miljoenen euro bestaat om politici te verwijten moedwillig zijn bank te beschadigen, om een bestuursvoorzitter van Shell die het lef heeft te eisen dat de belastingbetaler opdraait voor de kosten van de eigen verduurzaming – zelden heeft het grootkapitaal zo schaamteloos zijn minachting voor politiek en burger tentoongespreid. Terwijl de bijdrage van datzelfde grootkapitaal aan de schatkist minimaal en dalend is, de werkgelegenheid in Nederland bij de vijf grootste Nederlandse beursfondsen sinds 1980 met ruim tachtig procent is gedaald en het merendeel van het old boys netwerk fiscaal vluchteling is. Hoezo oranjegevoel? Het wordt tijd dat de politiek een luid en duidelijk f*ck you terug gaat zeggen.[/b]

quote:

Waarom wordt wonen zo duur?

Wie denkt dat de verhouding tussen vraag en aanbod op de woningmarkt bepalend is voor de flinke huurstijgingen die we de laatste jaren hebben gezien, heeft het volgens Hans de Geus bij het verkeerde eind. Er speelt iets anders, dat veel bepalender is.

[...]

quote:

Merijn Oudenampsen: De stilte van Wim Kok

[...]

Die stilte was een bewuste keuze van Kok. Op het 21e congres van de Socialistische Internationale in Parijs adviseerde Wim Kok 'zijn internationale kameraden om niet te uitbundig met het Derde Weg-etiket te wapperen. Het gaat om vernieuwing, niet om terminologie.' Ook na Wim Kok is de PvdA lange tijd om de hete brij heen blijven draaien, uit angst om de traditionele sociaaldemocratische vleugel van de partij van zich te vervreemden.

De partij is door de jaren heen blijven schipperen tussen de omarming van de Derde Weg en de relativering van de sociaalliberale breuk met haar sociaaldemocratische verleden. Het leidde in het daaropvolgende decennium tot telkens terugkerende discussies over de identiteitscrisis van de partij en een telkens voortschrijdende erosie van vertrouwen onder kiezers. Misschien is juist de stilte van Wim Kok over de nieuwe marktgerichte koers van zijn partij de grootste schaduwzijde van zijn erfenis.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2018 15:05 schreef deelnemer het volgende:
Koks erfenis

quote:

Op donderdag 25 oktober 2018 18:23 schreef AQUILA. het volgende:

[..]

Als de PvdA weer ''gewoon'' sociaaldemocratisch wordt is het gewoon de SP.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2018 13:37 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Dat, in combinatie met de VVD die marktwerking voorstelt als de natuurlijke orde, is de basis van 35 jaar markt-ideologische propaganda / indoctrinatie in Nederland:

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2018 06:53 schreef Bondsrepubliek het volgende:

[..]

De column waar Mart Keuning naar verwijst.

[..]

https://www.groene.nl/artikel/corruptie-2018-10-05

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 14:04 schreef nostra het volgende:

[..]

Wat een continue woede en nijd bij Ewaldje toch. Elke keer maar weer verbolgen over hoe dingen in de grotemensenwereld werken en daar wekelijks venijnig een stukje met zoveel mogelijk hyperbolen over schrijven in zijn huisblad. Amusant is het wel.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 14:30 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Wat een neerbuigend toontje bij Nostraatje toch.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 18:03 schreef nostra het volgende:

[..]

Je kan het kwalijk een inhoudelijk sterke column noemen hè. Terwijl dat natuurlijk best te doen is, want laten we wel wezen: er valt genoeg kritiek te leveren. Maar goed, Ewald vindt het vooral erg leuk om te schoppen, vooral heel erg hard te schoppen. Niemand die meer naar de beste man luistert, dus de volgende keer schopt hij nog wat harder. Constructieve analyses, laat staan oplossingsrichtingen hoe het volgens Ewald dan wél zou moeten, dat komt misschien op een ander moment wel een keer. Maar ik denk het niet.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 19:39 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De periode tussen 1980 en 2012 stond in het teken van de marktideologie

quote:

en die was al even eenzijdig als misleidend.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 19:52 schreef nostra het volgende:

[..]

En heeft ons een BNP-per-capitastijging van $ 10.000 naar $ 55.000 opgeleverd in 32 jaar.

quote:

[..]

Wat is dat toch voor raar idee dat dat soort concepten in verborgen kamertjes besloten worden en dan leiden tot eenzijdige informatievoorziening of zelfs misleiding? De elite die het volk klein houdt en misleidt - dat is precies de definitie van populisme, waar de Engelens van deze wereld zich als zelfverklaard intellectueel zo graag ver boven plaatsen.

quote:

Simpele antwoorden op de schuldvraag in het zorgdebacle zijn er niet

Faillissement ziekenhuizen

Machtsmisbruik, wanbeleid, gegraai, marktwerking, de schuldvraag ligt bij het zorgdebacle direct op tafel. Maar de ziekenhuiszorg in Nederland is complex georganiseerd.

quote:

En dan nu de nadelen van Open Access tijdschriften

De EU eist dat wetenschappers hun ontdekkingen voortaan niet meer publiceren in tijdschriften met abonnees, maar alleen nog in gratis Open Access-tijdschriften. Is dit een goed idee?

Universiteitsbestuurders zijn voor, want de abonnementen van wetenschappelijke uitgevers zoals Elsevier worden onbetaalbaar. Elsevier krijgt nu per gepubliceerd artikel vijfduizend euro of meer, terwijl hun kosten maar de helft daarvan zijn. Die prijs kan dus fors omlaag, maar de universiteiten durven of kunnen de strijd met de uitgevers niet aan. Ik begrijp niet waarom. Zijn ze bang dat de uitgevers de levering staken? Wij wetenschappers redden ons best een tijdje zonder Elsevier c.s.; desnoods gaan we naar Sci-Hub, waar je hun publicaties gratis kunt downloaden. Illegaal, maar nood breekt wet.

Bij Open Access zijn alle wetenschappelijke artikelen voor iedereen gratis. Dat klinkt aantrekkelijk, maar er is altijd iemand die betaalt. Bij Open Access is dat de auteur-onderzoeker. Die moet een paar duizend euro betalen om zijn artikel gepubliceerd te krijgen. Nu krijgt hij die kosten nog terug van zijn universiteit, maar ik verwacht dat binnen vijf jaar wetenschappers de publicatiekosten zelf moeten optrommelen. Geen probleem voor gevestigde laboratoria, maar beginnende onderzoekers krijgen het zwaar, net als wetenschappers in de talen en de sociale wetenschappen.

Een ander probleem is het opkomen van ‘rooftijdschriften’. Handige jongens bedenken een vertrouwenwekkende tijdschriftnaam en sturen mails rond dat je er tegen betaling een artikel in mag publiceren. Ik krijg dagelijks van die mails. Met name onderzoekers uit de derde wereld trappen erin. Ze uploaden een artikel naar de website van het tijdschrift, betalen een paar honderd dollar en hebben een publicatie, ook al is het in een rooftijdschrift zonder reputatie. Rooftijdschriften zijn lucratief omdat ze geen kosten maken voor kwaliteitscontrole.

Serieuze Open Access-tijdschriften – dat zijn de meeste – sturen net als abonnementstijdschriften een artikel eerst naar een paar experts. Die bestuderen het, leveren gedetailleerde kritiek en adviseren of het gepubliceerd kan worden. Dat heet peer review en het vereist een forse en dure organisatie. Peer review heeft zijn beperkingen, maar echte onzin komt er zelden doorheen. Rooftijdschriften doen daar niet aan. Ze doen ook niets aan de leesbaarheid van het artikel of de kwaliteit van grafieken; alles wat binnenkomt gaat ongelezen het internet op, als er maar betaald wordt.

Een Australische computerwetenschapper had zijn buik zo vol van de mails van het rooftijdschrift International Journal of Advanced Computer Technology dat hij ze een artikel stuurde van 10 bladzijden dat geheel bestond uit herhalingen van één zin: Get me off your fucking mailing list Get me off your fucking mailing list . Nadat hij de rekening van 150 dollar had betaald werd het ‘artikel’ prompt gepubliceerd; kennelijk had niemand ernaar gekeken. Je kunt in een rooftijdschrift schrijven wat je wilt. Dat vergemakkelijkt het zaaien van wetenschappelijk getinte twijfel, bijvoorbeeld over het effect van fossiele brandstoffen op het klimaat of over de veiligheid van vaccinaties. Wetenschappers weten dat zo’n publicatie nep is, maar op Twitter klinkt een verwijzing naar een artikel in een tijdschrift met een gewichtige naam overtuigend genoeg.

Ook serieuze, integere tijdschriften kunnen in de knel komen als Open Access verplicht wordt. Het is alsof ik de NRC betaal om columns te plaatsen die de krant vervolgens gratis op internet aanbiedt. Dat levert mij misschien meer lezers op, maar u kunt de nadelen van zo’n betaalmodel uittellen. Voortaan bestaan je klanten niet meer uit je lezers maar uit je auteurs en daar moet je niet te kritisch op zijn, want ieder afgewezen artikel betekent minder inkomsten.

Vandaar dat vorige maand de complete redactie van het Open Access voedingstijdschrift Nutrients opstapte; ze werd gedwongen steeds meer ondermaatse artikelen te accepteren en daar had ze genoeg van. Een andere categorie die het moeilijk kan krijgen, bestaat uit de tijdschriften uitgegeven door medisch-wetenschappelijke verenigingen. Die publiceren naast onderzoek journalistieke stukken over wat er mis is in de gezondheidszorg. Onder Open Access leveren die stukken niets op en ze trappen er misschien klanten-onderzoekers mee op de tenen. Wie betaalt bepaalt!

Heeft Open Access geen voordelen? Ja, het is handig als ik nooit meer op een betaalmuur stuit wanneer ik een publicatie nodig heb. Verder hoeven onze universiteiten niet meer tientallen miljoenen aan uitgevers te betalen. Dat geld (of meer!) moeten de wetenschappers voortaan zelf opbrengen. Is het geen voordeel dat dokters, leraren en MKB’ers de nieuwste wetenschappelijke artikelen zelf kunnen lezen? De meesten hebben daar geen behoefte aan en daar hebben ze groot gelijk in: nieuwe artikelen zijn meestal minder revolutionair dan ze zich voordoen. Als je wilt weten hoe je gezond moet eten kun je beter naar voedingscentrum.nl gaan. Ik benieuwd waarom de EU ons zo nodig wil dwingen tot Open Access.

quote:

Britain fell for a neoliberal con trick – even the IMF says so

Aditya Chakrabortty

The fund reports that Britain’s finances are weaker than all other nations except Portugal, and says privatisation is to blame

Columnists usually proffer answers, but today I want to ask a question, a big one. What price is paid when a promise is broken? Because for much of my life, and probably yours, the political class has made this pledge: that the best way to run an economy is to hack back the public realm as far as possible and let the private sector run free. That way, services operate better, businesses get the resources they need, and our national finances are healthier.

It’s why your tax credits keep dropping, and your mum has to wait half a year to see a hospital consultant – because David Cameron slashed public spending, to stop it “crowding out” private money. It’s why water bills are so high and train services can never be counted on – because both industries have been privatised.

From the debacle of universal credit to the forced conversion of state schools into corporate-run academies, the ideology of the small state – defined by no less a body than the International Monetary Fund as neoliberalism – is all pervasive. It decides how much money you have left at the end of the week and what kind of future your children will enjoy, and it explains why your elderly relatives can’t get a decent carer.

I don’t wish to write about the everyday failings of neoliberalism – that piece would be filed before you could say “east coast mainline”. Instead, I want to address the most stubborn belief of all: that running a small state is the soundest financial arrangement for governments and voters alike. Because 40 years on from the Thatcher revolution, more and more evidence is coming in to the contrary.

Let’s start with the IMF itself. Last week it published a report that barely got a mention from the BBC or in Westminster, yet helps reframe the entire debate over austerity. The fund totted up both the public debt and the publicly owned assets of 31 countries, from the US to Australia, Finland to France, and found that the UK had among the weakest public finances of the lot. With less than £3 trillion of assets against £5tn in pensions and other liabilities, the UK is more than £2tn in the red. Of all the other countries examined by researchers, including the Gambia and Kenya, only Portugal’s finances look worse over the long run. So much for fixing the roof.

Almost as startling are the IMF’s reasons for why Britain is in such a state: one way or another they all come back to neoliberalism. Thatcher loosed finance from its shackles and used our North Sea oil money to pay for swingeing tax cuts. The result is an overfinancialised economy and a government that is £1tn worse off since the banking crash. Norway has similar North Sea wealth and a far smaller population, but also a sovereign wealth fund. Its net worth has soared over the past decade.

The other big reason for the UK’s financial precarity is its privatisation programme, described by the IMF as no less than a “fiscal illusion”. British governments have flogged nearly everything in the cupboard, from airports to the Royal Mail – often at giveaway prices – to friends in the City. Such privatisations, judge the fund, “increase revenues and lower deficits but also reduce the government’s asset holdings”.

Throughout the austerity decade, ministers and economists have pushed for spending cuts by pointing to the size of the government’s annual overdraft, or budget deficit. Yet there are two sides to a balance sheet, as all accountants know and this IMF work recognises. The same goes for our public realm: if Labour’s John McDonnell gets into No 11 and renationalises the railways, that would cost tens of billions – but it would also leave the country with assets worth tens of billions that provided a regular income.

Instead, what this IMF research shows is that the Westminster classes have been asset-stripping Britain for decades – and storing up financial trouble for future generations.

Privatisation and austerity have not only weakened the country’s financial position – they have also handed unearned wealth to a select few. Just look at a new report from the University of Greenwich finding that water companies could have funded all their day-to-day running and their long-term investments out of the bills paid by customers. Instead of which, managers have lumbered the firms with £51bn of debt to pay for shareholders’ dividends. Those borrowed billions, and the millions in interest, will be paid by you and me in our water bills. We might as well stuff the cash directly into the pockets of shareholders.

Instead of competitively run utilities, record investment by the private sector and sounder public finances, we have natural monopolies handed over to the wealthy, banks that can dump their liabilities on the public when things get tough, and an outsourcing industry that feasts upon the carcass of the public sector. As if all this weren’t enough, neoliberal voices complain that we need to cut taxes and red tape, and further starve our public services.

This is a genuine scandal, but it requires us to recognise what neoliberalism promised and what it has failed to deliver. Some of the loudest critics of the ideology have completely misidentified it. Academics will daub the term “neoliberal” on any passing phenomenon. Fitbits are apparently neoliberal, as is Ben & Jerry’s ice-cream and Kanye West. Pundits will say that neoliberalism is about markets and choice – tell that to any commuter wedged on a Southern rail train. And centrist politicians claim that the great failing of neoliberalism is its carelessness about identity and place, which is akin to complaining that the boy on a moped who snatched your smartphone is going too fast.

Let us get it straight. Neoliberalism has ripped you off and robbed you blind. The evidence of that is mounting up – in your bills, in your services and in the finances of your country.

• Aditya Chakrabortty is a Guardian columnist and senior economics commentator

https://www.theguardian.c(...)ers?CMP=share_btn_tw

quote:

Liever valsspelen dan een goed geweten

De langetermijnbelangen van mens, dier en planeet wegen niet op tegen de kortetermijnbelangen van de aandeelhouder. Waarom niet, wil Ewald Engelen weten. Waarom handelen burgers doorgaans vanuit morele overtuiging, maar mogen multinationals zich verschuilen achter de kille rationaliteit van de bedrijfseconomie?

quote:

Op donderdag 1 november 2018 07:30 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Een pleidooi voor het Rijnlandse model. Want de liefde van de neoliberalen voor het aandeelhouderskapitalisme maakt de planeet kapot.

[..]

quote:

Op vrijdag 2 november 2018 16:08 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Sommige liefhebbers van Rijnlands kapitalisme hebben ook nogal moeite mee dat het niet eenvoudig is om de belangen van goed te wegen. Schijnt volgens sommige ethici zelfs onmogelijk zijn om winstgevendheid te offeren voor dit soort vormen van algemeen belang.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 07:30 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Waarom handelen burgers doorgaans vanuit morele overtuiging, maar mogen multinationals zich verschuilen achter de kille rationaliteit van de bedrijfseconomie?

quote:

Op maandag 5 november 2018 18:36 schreef nostra het volgende:

[..]

Alsjeblieft zeg, wat een externalisering van de schuldvraag is dat. "Burgers" handelen zelden vanuit morele overtuiging. Natuurlijk, we willen het liefst kippen die een mooi leven hebben gehad, maar niet als dat 30 euro per kilo kost. We willen ook schone energie, maar niet als de windmolen in onze tuin staat of we 10.000 euro voor een waterpomp moeten neerleggen. We hebben niets tegen asielzoekers, maar we wonen wel in een witte wijk.

Maar nee: "wij" zijn Goed en het is de schuld van de multinationals. Dat zijn de echte boeven.

quote:

Op maandag 5 november 2018 19:01 schreef deelnemer het volgende:
Als iemand handelt in het belang van het bedrijf waarvoor hij werkt, handelt hij dan uit eigenbelang? Of maakt hij zich juist ondergeschikt aan de belangen van iets / iemand anders dan hemzelf? Een bedrijf is een knooppunt van belangen, er is geen zelfstandig bedrijfsbelang. Als iedereen die bij het bedrijf werkt, handelt in het belang van het bedrijf, in wiens belang handelt men dan?

quote:

Op maandag 5 november 2018 19:39 schreef nostra het volgende:

[..]

Je spreekt jezelf nogal tegen in je vraagstellingen, maar inderdaad, hoe je die belangen precies weegt is een vrij complexe materie. Dat tekent alleen maar de oversimplificatie van de stelling die ik quootte.

quote:

Op maandag 5 november 2018 18:36 schreef nostra het volgende:
Waarom handelen burgers doorgaans vanuit morele overtuiging, maar mogen multinationals zich verschuilen achter de kille rationaliteit van de bedrijfseconomie?

quote:

Op vrijdag 2 november 2018 16:16 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Marktwerking is een politiek project dat gerechtvaardigd wordt met de gedachte dat het in ieders belang is. Het algemeen belang is dus de rechtvaardiging (het beste systeem). De gedachte dat het algemeen belang nooit een motief kan zijn 'volgens sommige ethici' is daarom vreemd. Het betekent dat de marktideologie dus nooit in het algemeen belang is geweest, maar slechts berust op het particuliere belang van sommige. In dat geval is de marktideologie nooit meer geweest dan een wapen om dat particuliere belang van sommige te dienen ten koste van de rest.

quote:

Op maandag 5 november 2018 22:14 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Ik zeg dan ook dit soort vormen van algemeen belang. Het is niet noodzakelijkerwijs "het" algemeen belang omdat het management van een bedrijf dit als zodanig formuleert. Dat kan leiden tot empire building, nepotisme en dynastie-gedrag wat er voor zorgt dat bedrijven slechter gaan functioneren en de top minder meritocratisch wordt en daarmee de zeggenschap (het in Anglosaksische bedrijven geliefde governance-model) dreigt te verdwijnen naar de achtergrond. Die gedachte is uitgesproken door Jensen (2002; "Value Maximization, Stakeholder Theory, and the Corporate Objective Function") wat in elk geval op mijn universiteit verplichte kost was. Het is een illusie te denken dat het shareholdersmodel het enige model is waarbij het particuliere belang als wapen kan worden gebruikt, dat geldt net zo goed voor het Rijnlandse model. Niet voor niets was er meer macht voor banken in het typisch Duitse bedrijf dat door aanhangers van het Rijnlandse model wordt geprezen. De duivelse Anglosaksen waren, totdat de belasting het verschillend ging behandelen, meer gericht op vermogen en minder op schuld.

quote:

Op maandag 5 november 2018 22:46 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Heb ik ergens gesteld dat het machtsprobleem al is opgelost? Mijn punt is dat de macht sterk verschoven is naar de private sector en dat deze niet, als de zogenaamde tegenpool van de overheid, de belichaming van de heerlijke vrijheid is, ook al stelt de marktideologie het zo voor.

quote:

Op maandag 5 november 2018 22:57 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Het was een reactie tegen het pleidooi voor het Rijnlands model. Want het Rijnlands model lost een eventuele machtsverschuiving niet op, maar in plaats van macht voor aandeelhouders veronderstelt het macht voor corporate management. Wel ben ik van mening dat zowel aandeelhouders als managers niet dezelfde impact hebben op de wereld om ons heen als politici, dus wat dat betreft is het qua machtsconcentratie al een stuk beter voor elkaar.

quote:

Op maandag 5 november 2018 23:46 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Nogmaals, ook marktwerking is een politiek project. Haar impact op de wereld is inderdaad groot.

Zonder democratisering is de politieke macht sterk geconcentreerd. Een politiek project als marktwerking ontaard dan gemakkelijk in een private tirannie.

Een vrije markt heeft allerlei goede eigenschappen. Daar gaat het niet over. Het neoliberalisme wil allerlei zaken, die daar niet goed inpassen, er toch in lullen. Zo kun je voor een vrij markt zijn, daarvoor kiezen, en toch in een dictatuur eindigen. Daar zitten alleen een paar machtspelers tussen en mensen die zich iets op de mauw laten spelden. Een gemakzuchtige manier van denken, is alles wat je nodig hebt om een zinnig management idee te laten ontaarden in een sociale ramp.

quote:

Op dinsdag 6 november 2018 01:27 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Deze plaat ken ik wel, maar daar ging het niet over. Mijn reactie ging tegen jouw pleidooi voor een Rijnlands model in, of althans, het pleidooi waar je naar refereerde. Waarom dat model zoveel beter is dan een Anglosaksisch model hoef je niet te vertellen als je over marktwerking vs. overheidssturing verder gaat, maar dat zou het wel interessanter maken. Veel mensen die tegen marktwerking zijn, komen namelijk met het Rijnlands model (of circulaire / doughnut economy) op de proppen alsof het een alternatief is, terwijl het in feite alleen een andere interpretatie van marktdenken is.

quote:

Bas Jacobs: Vakbonden en pensioenen

Beter is om een pensioenstelsel met individuele rekeningen in te voeren. Dan bestaat dit soort gedoe over rekenrentes niet meer. Hogere rekenrente bij een pensioenprobleem? Helemaal prima, belazer vooral jezelf.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 09:58 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Een bespreking van het nieuwe boek van Mariana Mazzucato. Zij is onder meer bekend van het boek De ondernemende staat waarin ze aantoont dat niet de markt maar overheden de drijvende krachten zijn achter innovatie.

Link in de Tweet:

twitter:

CarlotaPrzPerez twitterde op dinsdag 24-04-2018 om 22:40:47 Martin Wolf’s in the FT on @MazzucatoM new book The Value of Everything says she “forces us to ask ourselves what adds value to society and how to create an economic and social order that promotes that” https://t.co/xxMAg3bRjf via @financialtimes reageer retweet

In haar nieuwste boek draait het om de vragen (ik citeer) Who creates value? Who extracts value? Who destroys value? In deze neoliberale tijden worden mensen die werken in bijvoorbeeld de parasitaire financiële sector erg goed beloond. Terwijl de onderhandelingspositie van mensen die wel waarde toevoegen met hun werk wordt verzwakt door flexibele arbeidscontracten en concurrentie van arbeidsmigranten. In Nederland zijn met name de politieke partijen D66 en VVD voorstander van deze schadelijke trend. Dit zijn dan ook de partijen die opkomen voor een elite die met hun werkzaamheden geen waarde toevoegen maar wel rijker worden bijvoorbeeld vanwege die verzwakte onderhandelingspositie van gewone werknemers.

quote:

Econoom Mariana Mazzucato: ‘Voegen banken echt iets toe aan onze economie? Nee. Ze verplaatsen geld’

Met de simpele vraag waar het ooit allemaal om draaide in de economie jaagt Mariana Mazzucato farmaceuten, bankiers en vastgoedhandelaren de stuipen op het lijf. Wie creëert onze welvaart en wie wordt slechts rijk door te graaien?

Koen Haegens 8 november 2018, 17:42

quote:

Gewone mensen lijden onder globalisering, betoogt de Franse geograaf Christophe Guilluy

In het economische model dat we kenden tot halverwege de jaren zeventig, was iedereen opgenomen. En omdat alle sociale categorieën economisch meededen, hoorde iedereen er ook politiek en cultureel gesproken helemaal bij. ‘Twee op de drie Fransen horen nu bij de middenklasse’, zei president Valéry Giscard d’Estaing (1974-1981). Nu is de boel herschikt tot een boven- en een onderkant. De oude lagere middenklasse werd de onderkant. De veel kleinere upper-middleclass vormt met de oude elite de bovenkant.”

[...]

“Vroeger bracht de elite politici en intellectuelen voort die zich richten tot het volk en spraken namens het volk. Maar adel verplicht niet meer. De band die nodig is voor een gezonde democratie is doorgesneden. There is no society, zei Margaret Thatcher; ze bedoelde dat iedereen zijn eigen broek moet kunnen ophouden. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. De bovenkant heeft geen interesse meer voor de onderkant die op zijn beurt helemaal niets wil horen of aannemen van de wereld van boven. Behalve de individualisering, de erfenis van de sixties, heeft ook de minachting voor de lagere klassen een grote rol gespeeld bij het uiteenvallen van de samenleving. Gewone mensen worden weggezet als zure, racistische losers. Op de Franse tv is het belachelijk maken van ploucs (tokkies) een heel genre. Dat heeft grote gevolgen.”

[...]

De bovenkant leest de onderklasse de les over openheid en diversiteit, maar preekt vanuit steden die zo duur zijn dat de onderklasse er geen toegang meer toe heeft. Ze prijzen de multiculturele samenleving aan, terwijl ze de nadelen ervan ontlopen en een school voor hun kinderen uitzoeken waar ze er geen last van hebben. Dat is toch hypocriet? Iedereen begrijpt dat de nieuwkomers niet in de open samenleving terechtkomen maar in de wijken die al problemen genoeg hebben, problemen die gek genoeg zelden in verband worden gebracht met eerdere immigratiestromen.

“Het toneelstukje van No Pasarán en ‘nationalisme is oorlog’ zal straks voor de Europese verkiezingen opnieuw worden opgevoerd, maar het werkt niet meer. Dat is naar voor de leden van de nieuwe bourgeoisie. Want opeens zien ze er niet meer zo cool uit. Onder het vernis zit het ware gezicht van de heersende klasse, en dat is sociaal behoorlijk hard.”

[...]

“Fransen met een immigratieachtergrond zijn net zo goed vaak tegen meer immigratie. Want zij staan in het ziekenhuis in de rij met mensen die er nog maar net zijn en met wie ze ook moeten concurreren om een woning. De onderkant heeft al lang begrepen dat de verzorgingsstaat niet houdbaar is als het zo doorgaat.”

In Frankrijk is Macron, vertegenwoordiger van de bovenkant, tot president gekozen. Is dat geen bewijs dat als het er echt om gaat, men geen populisme wil?

“Dat is een geruststellend idee, van dezelfde orde als dat de Brexit en de verkiezing van Trump eigenlijk ongelukken zijn, de laatste oprisping van gefrustreerde oudere blanke mannen of anders wel het werk van de Russen. Maar diep van binnen weet de elite best dat het gedaan is met haar hegemonie, dat we aan het begin staan van nieuwe krachtsverhoudingen, van een wisseling van het paradigma. Het populisme is geen koortsaanval, maar de politieke uiting van een grootse economische, sociale en culturele omwenteling.”

quote:

Op woensdag 7 november 2018 17:52 schreef deelnemer het volgende:
Moet je nu meer pensioen genieten, en later tekort komen, of juist zuinig aan doen, en doodgaan voordat je door je pensioengeld heen bent? Je moet natuurlijk precies goed uit zien te komen. Zo'n decennia lange prognose maken, is koffiedik kijken.

quote:

Op maandag 12 november 2018 20:18 schreef nostra het volgende:

[..]

Dat is geen probleem van een individuele pensioenrekening. Je koopt gewoon een lijfrente en daarmee koop je dat 'rekenrisico' af richting de verzekeringsmaatschappij.

quote:

Het is wel wat naïef om te veronderstellen dat pensioen daarmee goedkoper wordt, juist omdat het overlijdensrisico dan niet meer als voeding dient voor degenen die het wel redden.

quote:

Op maandag 12 november 2018 23:24 schreef deelnemer het volgende:
Dan is het risico van gedaante veranderd. Nu loop je het risico dat je teveel betaalt voor het afkopen of, als je voor een lage premie gaat, de verzekeringsmaatschappij teveel risico neemt en omvalt

quote:

Verzekeringsmaatschappijen, die het overlijdensrisico gaan inschatten,

quote:

rekenen vast een lagere premie voor rokers, of is dat naief?

quote:

Op dinsdag 13 november 2018 02:26 schreef nostra het volgende:
Ja, dat is met alles wat je koopt het geval en de oplossing daarvoor is erg eenvoudig.

quote:

Op dinsdag 13 november 2018 02:45 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Nee, je hebt het informatieprobleem weg gekletst. Een verzekeringsmaatschappij kan het ook niet oplossen.