SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
ES player natuurlijk.ekker naar Jose en Iris luisterenquote:Op zondag 23 september 2018 10:14 schreef Felagund het volgende:
[..]
Bij de NOS bedoel je? Sporza stream werkt bij mij wel, nu nog zonder commentaar.
Wind extinguishes a candle and energizes fire
bij mij niet, geoblock?quote:
[..]
Bij de NOS bedoel je? Sporza stream werkt bij mij wel, nu nog zonder commentaar.
Bij mij staat bij de NOS, "De livestream begint zo", dus geen geoblock.quote:
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
NOS is gewoon het grote voorbeeldquote:
Dus eigenlijk is de middmatigheid van de NOS gewoon de standaard?
Wat een karig parcours voor de dames joh. Zet op zn minst een fatsoenlijke heuvel in. Lijkt wel totale betutteling van de dames. Oh jullie zijn zwak laten we maar steile stroken eruit halen.
Toch maar carričreswitch overwegenquote:Op zondag 23 september 2018 10:23 schreef Pino112 het volgende:
[..]
NOS is gewoon het grote voorbeeld
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Ok, ik ga gewoon het lijstje af en begin dus met de tijdrit bij de beloften die morgen om 14:40 verreden wordt. Verwacht verder geen Rellende_Thijs productie van mij. Ik ga niet iedere meter analyseren en een leuke babbel over een of andere kerktoren in Innsbruck ga ik me ook niet aan wagen. Met de weersomstandigheden ga ik ook geen rekening houden, mocht het bijvoorbeeld onverhoopt gaan regenen en zouden vroege starters daar eventueel voordeel bij hebben, so be it.
Enfin, favorieten bepalen voor een wereldkampioenschap in deze categorie is echt extreem lastig. Je hebt namelijk te maken met full time profs die hier even voor de gelegenheid mee komen toeren. In tijdritten valt het nog mee (hoewel Kamna, daar over later meer), maar het zou kunnen dat een renner, die bij de profs niet vooruit te branden is, hier even wereldkampioen komt worden. Denk aan Ledanois in de wegrit een paar jaar geleden.
Allereerst het parcours. De beloften rijden een tijdrit over iets minder dan dertig kilometer, 27.8 om precies te zijn. De eerste tien kilometer zijn vlak en dan barst het lost. Te beginnen met Baumkirchen. Vanaf dat moment is het eigenlijk de hele tijd op en af. Het zwaarste punt zullen de renners tegen komen in de klim naar Absam (800 meter lang, gemiddeld zo'n 6%). Hier zal ook het tussenpunt liggen. Waarom er trouwens maar één tussenpunt is, is mij een raadsel. Enfin, het blijft golvend tot de finish in Innsbruck. Een klimtijdrit kun je het niet noemen, maar het is ook bepaald niet vlak.
Dan ga ik nu, a la Mr. Conde, even alle namen op de startlijst noemen zodat ik er onmogelijk naast kan zitten! Ik noemde hem net al, Kämna. De altijd spoorloze Lennard Kämna. Ondanks duizenden pogingen van onze vriend Columbiafan om hem boven water te krijgen, bleef hij weg. Ziek, zo bleek. Kämna was een paar keer grieperig en verloor het goede gevoel op de fiets. Uiteindelijk werden door Sunweb en Kämna zelf besloten om op de reset knop te drukken. Hij stond op duizenden startlijsten en verdween net zo snel. Tussen San Remo en de Ronde van Denemarken reed hij niet één wedstrijd. 137 dagen zonder koers. We kunnen dus wel stellen dat zijn seizoen een redelijke mislukking is. Hij krijgt hier de kans om er toch nog wat van te maken en het is goed mogelijk dat we hier tegen een van de topfavorieten aankijken. Helaas moet ik erbij zeggen.
Waarom helaas? Omdat Kämna al drie jaar prof is. Sterker, Kämna was er al bij in deze categorie in Richmond. Dat was in 2015. Hij werd een keertje derde, hij werd een keertje vierde en ondertussen werd hij ook nog een keertje tweede in de wegrit. Wat hij hier dus te zoeken heeft, geen flauw idee, maar hij is er en hij gaat dicht zijn. Die eerder genoemde Ronde van Denemarken en de Ronde van Duitsland heeft hij gebruikt om zich in vorm te rijden en hij lijkt in orde. Kämna krijgt bovendien een parcours dat hem wel moet liggen. Hij heeft een aardige motor en in zijn laatste jaar als belofte bij Stölting liet hij bovendien zien aardig te kunnen klimmen. Zo won hij een rit in Valle d'Aosta en liet hij helemaal geen gekke dingen zien in l'Avenir. De topfavoriet? Misschien.
Kämna mag het gaan opnemen tegen de titelverdediger, Mikkel Bjerg. De verrassende wereldkampioen van vorig jaar reed toen in Bergen alles in de minuten. De kans dat hij dat nu weer gaat doet is niet enorm, maar dicht zal hij zijn. Bjerg heeft een aardig seizoen bij Axeon achter de rug, het enige wat er nog aan ontbreekt is een overwinning in de tijdrit. Drie keer kwam hij daar dicht bij, maar net zo vaak werd hij geklopt door de altijd schroeiende Martin Toft Madsen. Genoeg over zijn tijdrit nu, dat hij daar goed in is weten we. De grootste progressie die Bjerg dit jaar heeft geboekt is in het klimwerk. De nieuwe Dumoulin is het nog niet, maar Bjerg liet in l'Avenir zien best aardig om hoog te kunnen. In de vier laatste etappes, waarin vier keer behoorlijk geklommen moest worden, eindigde hij op de plekken 20, 36, 17, 31. Het komt in Innsbruck goed van pas.
On to the next one. Dat is McNulty, alweer zo'n prof. Alweer zo'n Columbiafan-favoriet. Bjerg en McNulty kennen elkaar goed en ze gaan het voor het derde jaar op rij tegen elkaar opnemen. In Doha won McNulty (met 0:35 voorsprong op Bjerg), in Bergen won Bjerg (met 1:05 voorsprong op McNulty). McNulty is een verstandige jongen die ver gaat komen. Denk ik, althans. Hij heeft geen zin om te eindigen als Tejay van Garderen of Andrew Talansky. Hij kiest zijn eigen weg, een in de luwte. Hij voelt zich prima bij Rally en, ondanks een hele hoop interesse van World Tour-ploegen, blijft hij nog een jaar.
Ook voor McNulty is het een soort kans op revanche. Niet alleen vanwege die oorwassing van vorig jaar, maar ook omdat hij niet altijd even geweldig voor de dag is gekomen dit seizoen. Zijn seizoen is er een met hoge pieken en diepe dalen. Uitstekend in World Tour wedstrijden (Canada, California), slecht in l'Avenir, waar hij de laatste twee dagen zwaar door het ijs zakte. Ook zijn tijdritten laten dit jaar nog wel te wensen over. Dat hij beter kan en hier om de medailles moet kunnen rijden is duidelijk.
De beste tijdrijder in het beloftencircuit dit jaar is zonder twijfel Edoardo Affini. Deze Italiaan van SEG won het afgelopen jaar zo'n beetje iedere tijdrit waar hij aan de start stond. 1e in de Girobio, 1e op het nationale kampioenschap, 1e in de Middellandse Zeespelen (ja, dat bestaat), 1e op het Europees kampioenschap. Het leverde hem een maand of twee geleden een contract op bij Mitchelton. Het parcours is niet helemaal op zijn maat, maar als er nog een 'echte' belofte wereldkampioen zou worden, dan gaat dat waarschijnlijk Affini zijn.
Tot slot zijn er nog een aantal renners die beter tot hun recht komen in rittenkoersen dan in zo'n standalone tijdrit, maar die toch wel de moeite waard zijn. Dat zijn Tadej Pogačar, Marc Hirschi en João Almeida. Dit zijn drie van de beste beloften van dit jaar. De een won de Vredeskoers en de Tour de l'Avenir, de ander is Europees kampioen en de laatste won LBL en eindigde tweede in de Girobio. Diezelfde Girobio werd afgesloten met een tijdrit die ergens nog wel vergelijkbaar is met de tijdrit van morgen. Almeida werd die dag tweede (achter Robbert Stannard, die hier niet is) en raapte de ene na de andere coureur op. Zodoende steeg hij die dag van plek zes naar plek twee.
In principe heb ik nu de grootste vier a vijf kanshebbers wel genoemd. Ik zou nu dus echt de Mr. Conde kunnen gaan uithangen en een leuke babbel vertellen over outsiders (Izidor Penko, Ivo Oliveira, Markus Wildauer, Filip Maciejuk, Barnabas Peak, Pascal Eenkhoorn (dit zou echt typisch zo'n Ledanois kunnen zijn), Callum Scotson, Stefan de Bod, Gage Hecht, Tom Wirtgen, Alexys Brunel), maar dat doe ik niet. Toch zijn er nog drie die ik er wél wil uitlichten en dat zijn de Britten (voor het gemak reken ik Dunbar tot Brit). In ieder geval, de Britten komen hier met Charlie Tanfield en Ethan Hayter. Dat zijn in het beloftencircuit helemaal (nog) geen indrukwekkende namen, maar ze kunnen vreselijk hard fietsen. Tanfield en Hayter zijn allebei wereldkampioen op de baan, dan moet je iets kunnen. Vooral die laatste blijkt de laatste tijd in erg goede vorm en begint stilaan te lijken op een soort reīncarnatie van Geraint Thomas. Hij kan alles. In de TOB gooide hij zich tussen de sprinters, hij deed mee in de heuveletappes en eindigde dicht op een aankomst bergop. Dunbar daarentegen rijdt sinds een paar weken voor Sky en bij Sky kunnen ze allemaal tijdrijden. Dunbar heb ik nooit een boeiende renner gevonden. Niet bij Axeon en niet bij Aquablue. Tot hij deze week plotseling opdook in een paar Italiaanse wedstrijden en het peloton daar zo oprookte dat alleen Moscon, Bardet en Puzzovivo nog overbleven. Hij is in vorm, en dan kun je altijd verrassen.
Morgen doe ik de junioren.
[ Bericht 0% gewijzigd door Koffieplanter op 23-09-2018 17:50:13 ]
Enfin, favorieten bepalen voor een wereldkampioenschap in deze categorie is echt extreem lastig. Je hebt namelijk te maken met full time profs die hier even voor de gelegenheid mee komen toeren. In tijdritten valt het nog mee (hoewel Kamna, daar over later meer), maar het zou kunnen dat een renner, die bij de profs niet vooruit te branden is, hier even wereldkampioen komt worden. Denk aan Ledanois in de wegrit een paar jaar geleden.
Allereerst het parcours. De beloften rijden een tijdrit over iets minder dan dertig kilometer, 27.8 om precies te zijn. De eerste tien kilometer zijn vlak en dan barst het lost. Te beginnen met Baumkirchen. Vanaf dat moment is het eigenlijk de hele tijd op en af. Het zwaarste punt zullen de renners tegen komen in de klim naar Absam (800 meter lang, gemiddeld zo'n 6%). Hier zal ook het tussenpunt liggen. Waarom er trouwens maar één tussenpunt is, is mij een raadsel. Enfin, het blijft golvend tot de finish in Innsbruck. Een klimtijdrit kun je het niet noemen, maar het is ook bepaald niet vlak.
Dan ga ik nu, a la Mr. Conde, even alle namen op de startlijst noemen zodat ik er onmogelijk naast kan zitten! Ik noemde hem net al, Kämna. De altijd spoorloze Lennard Kämna. Ondanks duizenden pogingen van onze vriend Columbiafan om hem boven water te krijgen, bleef hij weg. Ziek, zo bleek. Kämna was een paar keer grieperig en verloor het goede gevoel op de fiets. Uiteindelijk werden door Sunweb en Kämna zelf besloten om op de reset knop te drukken. Hij stond op duizenden startlijsten en verdween net zo snel. Tussen San Remo en de Ronde van Denemarken reed hij niet één wedstrijd. 137 dagen zonder koers. We kunnen dus wel stellen dat zijn seizoen een redelijke mislukking is. Hij krijgt hier de kans om er toch nog wat van te maken en het is goed mogelijk dat we hier tegen een van de topfavorieten aankijken. Helaas moet ik erbij zeggen.
Waarom helaas? Omdat Kämna al drie jaar prof is. Sterker, Kämna was er al bij in deze categorie in Richmond. Dat was in 2015. Hij werd een keertje derde, hij werd een keertje vierde en ondertussen werd hij ook nog een keertje tweede in de wegrit. Wat hij hier dus te zoeken heeft, geen flauw idee, maar hij is er en hij gaat dicht zijn. Die eerder genoemde Ronde van Denemarken en de Ronde van Duitsland heeft hij gebruikt om zich in vorm te rijden en hij lijkt in orde. Kämna krijgt bovendien een parcours dat hem wel moet liggen. Hij heeft een aardige motor en in zijn laatste jaar als belofte bij Stölting liet hij bovendien zien aardig te kunnen klimmen. Zo won hij een rit in Valle d'Aosta en liet hij helemaal geen gekke dingen zien in l'Avenir. De topfavoriet? Misschien.
Kämna mag het gaan opnemen tegen de titelverdediger, Mikkel Bjerg. De verrassende wereldkampioen van vorig jaar reed toen in Bergen alles in de minuten. De kans dat hij dat nu weer gaat doet is niet enorm, maar dicht zal hij zijn. Bjerg heeft een aardig seizoen bij Axeon achter de rug, het enige wat er nog aan ontbreekt is een overwinning in de tijdrit. Drie keer kwam hij daar dicht bij, maar net zo vaak werd hij geklopt door de altijd schroeiende Martin Toft Madsen. Genoeg over zijn tijdrit nu, dat hij daar goed in is weten we. De grootste progressie die Bjerg dit jaar heeft geboekt is in het klimwerk. De nieuwe Dumoulin is het nog niet, maar Bjerg liet in l'Avenir zien best aardig om hoog te kunnen. In de vier laatste etappes, waarin vier keer behoorlijk geklommen moest worden, eindigde hij op de plekken 20, 36, 17, 31. Het komt in Innsbruck goed van pas.
On to the next one. Dat is McNulty, alweer zo'n prof. Alweer zo'n Columbiafan-favoriet. Bjerg en McNulty kennen elkaar goed en ze gaan het voor het derde jaar op rij tegen elkaar opnemen. In Doha won McNulty (met 0:35 voorsprong op Bjerg), in Bergen won Bjerg (met 1:05 voorsprong op McNulty). McNulty is een verstandige jongen die ver gaat komen. Denk ik, althans. Hij heeft geen zin om te eindigen als Tejay van Garderen of Andrew Talansky. Hij kiest zijn eigen weg, een in de luwte. Hij voelt zich prima bij Rally en, ondanks een hele hoop interesse van World Tour-ploegen, blijft hij nog een jaar.
Ook voor McNulty is het een soort kans op revanche. Niet alleen vanwege die oorwassing van vorig jaar, maar ook omdat hij niet altijd even geweldig voor de dag is gekomen dit seizoen. Zijn seizoen is er een met hoge pieken en diepe dalen. Uitstekend in World Tour wedstrijden (Canada, California), slecht in l'Avenir, waar hij de laatste twee dagen zwaar door het ijs zakte. Ook zijn tijdritten laten dit jaar nog wel te wensen over. Dat hij beter kan en hier om de medailles moet kunnen rijden is duidelijk.
De beste tijdrijder in het beloftencircuit dit jaar is zonder twijfel Edoardo Affini. Deze Italiaan van SEG won het afgelopen jaar zo'n beetje iedere tijdrit waar hij aan de start stond. 1e in de Girobio, 1e op het nationale kampioenschap, 1e in de Middellandse Zeespelen (ja, dat bestaat), 1e op het Europees kampioenschap. Het leverde hem een maand of twee geleden een contract op bij Mitchelton. Het parcours is niet helemaal op zijn maat, maar als er nog een 'echte' belofte wereldkampioen zou worden, dan gaat dat waarschijnlijk Affini zijn.
Tot slot zijn er nog een aantal renners die beter tot hun recht komen in rittenkoersen dan in zo'n standalone tijdrit, maar die toch wel de moeite waard zijn. Dat zijn Tadej Pogačar, Marc Hirschi en João Almeida. Dit zijn drie van de beste beloften van dit jaar. De een won de Vredeskoers en de Tour de l'Avenir, de ander is Europees kampioen en de laatste won LBL en eindigde tweede in de Girobio. Diezelfde Girobio werd afgesloten met een tijdrit die ergens nog wel vergelijkbaar is met de tijdrit van morgen. Almeida werd die dag tweede (achter Robbert Stannard, die hier niet is) en raapte de ene na de andere coureur op. Zodoende steeg hij die dag van plek zes naar plek twee.
In principe heb ik nu de grootste vier a vijf kanshebbers wel genoemd. Ik zou nu dus echt de Mr. Conde kunnen gaan uithangen en een leuke babbel vertellen over outsiders (Izidor Penko, Ivo Oliveira, Markus Wildauer, Filip Maciejuk, Barnabas Peak, Pascal Eenkhoorn (dit zou echt typisch zo'n Ledanois kunnen zijn), Callum Scotson, Stefan de Bod, Gage Hecht, Tom Wirtgen, Alexys Brunel), maar dat doe ik niet. Toch zijn er nog drie die ik er wél wil uitlichten en dat zijn de Britten (voor het gemak reken ik Dunbar tot Brit). In ieder geval, de Britten komen hier met Charlie Tanfield en Ethan Hayter. Dat zijn in het beloftencircuit helemaal (nog) geen indrukwekkende namen, maar ze kunnen vreselijk hard fietsen. Tanfield en Hayter zijn allebei wereldkampioen op de baan, dan moet je iets kunnen. Vooral die laatste blijkt de laatste tijd in erg goede vorm en begint stilaan te lijken op een soort reīncarnatie van Geraint Thomas. Hij kan alles. In de TOB gooide hij zich tussen de sprinters, hij deed mee in de heuveletappes en eindigde dicht op een aankomst bergop. Dunbar daarentegen rijdt sinds een paar weken voor Sky en bij Sky kunnen ze allemaal tijdrijden. Dunbar heb ik nooit een boeiende renner gevonden. Niet bij Axeon en niet bij Aquablue. Tot hij deze week plotseling opdook in een paar Italiaanse wedstrijden en het peloton daar zo oprookte dat alleen Moscon, Bardet en Puzzovivo nog overbleven. Hij is in vorm, en dan kun je altijd verrassen.
Morgen doe ik de junioren.
[ Bericht 0% gewijzigd door Koffieplanter op 23-09-2018 17:50:13 ]
Put these foolish ambitions to rest.
Grote verschillen al.
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Prima stukje 
Hup Gage Hecht
Hup Gage Hecht
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Boels slechts derde tussentijd.
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
En die solozege in Utah was wel serieus indrukwekkendquote:
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Zekerquote:
[..]
En die solozege in Utah was wel serieus indrukwekkend
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Fahlin werd gewoon keihard gelost.quote:
Wiggle nu nog met vier rensters over. Al dan niet door pech?
dat was vreemd lossen en die gaan zo op een hoop nu er nog maar 3 overnemenquote:
Wiggle nu nog met vier rensters over. Al dan niet door pech?
