R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Over een tijdje word ik dertig, en ik merk dat ik dingen anders ervaar dan een paar jaar geleden.
Ik vind het lastig om het in woorden te omschrijven, maar ik heb (had) best wel een gevoelige persoonlijkheid, als in : gevoelig voor sfeer, mooie natuur, muziek, beelden, etc.
Als het een mooie lentedag was, de vogels fluiten en ik ging mijn hond uitlaten in het bos ofzo, kon ik echt verwonderd om mij heen kijken en denken ''Wauw, dit is mooi''. Zoiets kon ik ook ervaren op een mooie zomeravond, of juist een dag met sneeuw, noem maar op.
Maar ook bijvoorbeeld als ik op vrijdag uit werk met vrienden de stad in ging om een avondje te drinken. Vaak begonnen we zo'n avond met een etentje bij een italiaan, biefstukrestaurant ofzo. En als het dan 19:00 uur was, je zat lekker met z'n allen aan tafel, had de eerste paar biertjes er in zitten, kon ik echt zo'n euforisch gevoel hebben van : ''yes, heerlijk. De week werk ging goed, het weekend is begonnen, ik ben hier met mijn vrienden en dit wordt een heerlijke avond, het leven is mooi''.
Ik ben / voel me absoluut niet depressief ofzo. Nog steeds geniet ik van het leven in zekere zin, maar ik merk dat alles wel minder binnen komt dan voorheen. Ik ervaar minder die momentjes van puur genieten / verwondering maar voel me vaker gewoon neutraal. Het lijkt wel alsof ik het leven functioneler benader : hond uitlaten is nu gewoon hond uitlaten, ik denk soms wel als ik in een mooie omgeving loop : ja dit is mooi, maar het raakt me minder dan voorheen. Zelfde met kerst : ik kon daar altijd echt naar uit kijken, de sfeer enzo. Nu vind ik kerst ook nog leuk, maar vooral omdat ik vrij ben en kan uitslapen. Ik probeer soms nog wel eens bij die emotionele ''ervaring'' in de buurt te komen die ik voorheen had, maar dat lukt niet echt meer.
Met vrienden uit eten gaan / op stap gaan vind ik nog steeds leuk, maar dat hele euforische moment als de eerste biertjes hun werk beginnen te doen ervaar ik ook al een tijdje niet meer. Het is ''gewoon wel even leuk'', maar ik voel ook niet meer de behoefte om tot het laatste te blijven hangen o.i.d.
Zit wel eens te denken waar het door komt. Het gaat niet slechter met me dan ca. 4-10 jaar terug (eerder beter objectief gezien). Ik heb wel meer verantwoordelijkheden dan toen (fulltime baan op hoger niveau, hypotheek, etc). Misschien heeft het daar mee te maken? Misschien komt het gewoon omdat ik ouder word en je alles dus steeds vaker meemaakt en het dus normaler wordt.
Is dit normaal? Of is er wat meer aan de hand? Ik moet wel zeggen dat lk bijvoorbeeld als begin twintiger nooit kon begrijpen dat mijn ouders geen kerstboom wilden met kerst. Dat was toch super sfeervol en alleen al leuk om te kopen enzo? Maar voor het eerst snap ik het wel : het is ook allemaal een hoop gedoe, het geeft troep en na drie weken flikker je hem weer naar buiten, al die naalden de hele tijd. Dit is een voorbeeld maar heeft wel betrekking op hoe ik steeds meer aspecten van het leven benader : steeds functioneler lijkt het wel.
Ik vind het lastig om het in woorden te omschrijven, maar ik heb (had) best wel een gevoelige persoonlijkheid, als in : gevoelig voor sfeer, mooie natuur, muziek, beelden, etc.
Als het een mooie lentedag was, de vogels fluiten en ik ging mijn hond uitlaten in het bos ofzo, kon ik echt verwonderd om mij heen kijken en denken ''Wauw, dit is mooi''. Zoiets kon ik ook ervaren op een mooie zomeravond, of juist een dag met sneeuw, noem maar op.
Maar ook bijvoorbeeld als ik op vrijdag uit werk met vrienden de stad in ging om een avondje te drinken. Vaak begonnen we zo'n avond met een etentje bij een italiaan, biefstukrestaurant ofzo. En als het dan 19:00 uur was, je zat lekker met z'n allen aan tafel, had de eerste paar biertjes er in zitten, kon ik echt zo'n euforisch gevoel hebben van : ''yes, heerlijk. De week werk ging goed, het weekend is begonnen, ik ben hier met mijn vrienden en dit wordt een heerlijke avond, het leven is mooi''.
Ik ben / voel me absoluut niet depressief ofzo. Nog steeds geniet ik van het leven in zekere zin, maar ik merk dat alles wel minder binnen komt dan voorheen. Ik ervaar minder die momentjes van puur genieten / verwondering maar voel me vaker gewoon neutraal. Het lijkt wel alsof ik het leven functioneler benader : hond uitlaten is nu gewoon hond uitlaten, ik denk soms wel als ik in een mooie omgeving loop : ja dit is mooi, maar het raakt me minder dan voorheen. Zelfde met kerst : ik kon daar altijd echt naar uit kijken, de sfeer enzo. Nu vind ik kerst ook nog leuk, maar vooral omdat ik vrij ben en kan uitslapen. Ik probeer soms nog wel eens bij die emotionele ''ervaring'' in de buurt te komen die ik voorheen had, maar dat lukt niet echt meer.
Met vrienden uit eten gaan / op stap gaan vind ik nog steeds leuk, maar dat hele euforische moment als de eerste biertjes hun werk beginnen te doen ervaar ik ook al een tijdje niet meer. Het is ''gewoon wel even leuk'', maar ik voel ook niet meer de behoefte om tot het laatste te blijven hangen o.i.d.
Zit wel eens te denken waar het door komt. Het gaat niet slechter met me dan ca. 4-10 jaar terug (eerder beter objectief gezien). Ik heb wel meer verantwoordelijkheden dan toen (fulltime baan op hoger niveau, hypotheek, etc). Misschien heeft het daar mee te maken? Misschien komt het gewoon omdat ik ouder word en je alles dus steeds vaker meemaakt en het dus normaler wordt.
Is dit normaal? Of is er wat meer aan de hand? Ik moet wel zeggen dat lk bijvoorbeeld als begin twintiger nooit kon begrijpen dat mijn ouders geen kerstboom wilden met kerst. Dat was toch super sfeervol en alleen al leuk om te kopen enzo? Maar voor het eerst snap ik het wel : het is ook allemaal een hoop gedoe, het geeft troep en na drie weken flikker je hem weer naar buiten, al die naalden de hele tijd. Dit is een voorbeeld maar heeft wel betrekking op hoe ik steeds meer aspecten van het leven benader : steeds functioneler lijkt het wel.
Neem de volgende keer een beetje XTC
Daag je jezelf ergens mee uit? Intrinsiek gemotiveerd?quote:Op woensdag 19 september 2018 22:44 schreef Ruislip het volgende:
Misschien komt het gewoon omdat ik ouder word en je alles dus steeds vaker meemaakt en het dus normaler wordt.
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Ja herkenbaar. Als kind een verjaardag of naar de Efteling. Als puber het avontuur opzoeken en de eerste zoen, eerste keer dronken enz was allemaal magisch. Nu ik 28 ben merk ik ook wat je beschrijft. Vrienden van mij merk ik het ook bij. Maarja er is niet zoveel aan te doen. Ik probeer nog wel leuke dingen te doen die ik nooit heb gedaan. Ouder zijn heeft ook zo zijn voordelen. De vrijheid van nu had je als kind niet.
:')
Nee niet echt op dit moment. Ben altijd wel voorstander geweest van een comfortabel, stabiel leven. Hechtte ook altijd wel aan een bekende/vertrouwde omgeving.quote:
Neem de volgende keer een beetje XTC
[..]
Daag je jezelf ergens mee uit? Intrinsiek gemotiveerd?
Maar nu je het zegt zou de tijd best eens gekomen kunnen zijn dat het tijd wordt voor wat nieuwe uitdagingen. Merk ook dat ik het bijvoorbeeld leuker vind tegenwoordig om met een groep collega's van mijn leeftijd (die ik minder lang ken) de stad in te gaan dan met mijn vrienden die ik al 20 jaar ken.
Aan de andere kant had je als kind een onbezorgd leven.quote:
De vrijheid van nu had je als kind niet.
Ik merk wel dat ik de rust en ontspanning mis om te genieten van simpele dingen.
Ik ben al blij als ik ff niks hoef. Ik denk niet dat het aan jou ligt. Het is ook een beetje de maatschappij nu. Mensen vergeten vaak vrije tijd in te plannen. Dat moet je echt doen. Vrije tijd kun je niet meer benaderen als tijd die overblijft voor jezelf. Want dan blijft er bijna niks over.
Ik ben al blij als ik ff niks hoef. Ik denk niet dat het aan jou ligt. Het is ook een beetje de maatschappij nu. Mensen vergeten vaak vrije tijd in te plannen. Dat moet je echt doen. Vrije tijd kun je niet meer benaderen als tijd die overblijft voor jezelf. Want dan blijft er bijna niks over.
Daarom vinden oudere mensen het ook minder erg om dood te gaan dan jonge mensen. Ze hebben het toch allemaal al wat gezien
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Is altijd zo, ook met vrienden nieuwe mensen aanspreken.. Je hebt toch wat nieuwe input nodig, hoe ga jij uit met vrienden? Alleen met elkaar bezig?quote:
[..]
Nee niet echt op dit moment. Ben altijd wel voorstander geweest van een comfortabel, stabiel leven. Hechtte ook altijd wel aan een bekende/vertrouwde omgeving.
Maar nu je het zegt zou de tijd best eens gekomen kunnen zijn dat het tijd wordt voor wat nieuwe uitdagingen. Merk ook dat ik het bijvoorbeeld leuker vind tegenwoordig om met een groep collega's van mijn leeftijd (die ik minder lang ken) de stad in te gaan dan met mijn vrienden die ik al 20 jaar ken.
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Ik denk dat dit wel inherent is aan het ouder worden ja 
Loop nog wel eens een rondje hard 's avonds, en nu het vroeger donker wordt, kun je ook bij mensen naar binnen kijken. Valt me op dat veel mensen van rond mijn (en jouw) leeftijd die al samen zijn/kinderen hebben ook gewoon op zaterdagavond naar The Voice of Holland zitten te kijken.
Wat dat betreft is het bijna altijd hetzelfde : mensen roepen op de middelbare school / begin studententijd dat ze nooit zo zullen worden, maar bijna iedereen wordt zo
Niets mis mee trouwens hoor.
Je leven wordt drukker, je krijgt meer verantwoordelijkheden. De laatste periode dat ik zelf echt kon genieten van allerlei kleine dingen en bijvoorbeeld nog de tijd/moeite nam om zelf een appeltaart te bakken o.i.d. was toen ik nog studeerde en 10 uurtjes college per week had. Nu vliegt de tijd voorbij.
Loop nog wel eens een rondje hard 's avonds, en nu het vroeger donker wordt, kun je ook bij mensen naar binnen kijken. Valt me op dat veel mensen van rond mijn (en jouw) leeftijd die al samen zijn/kinderen hebben ook gewoon op zaterdagavond naar The Voice of Holland zitten te kijken.
Wat dat betreft is het bijna altijd hetzelfde : mensen roepen op de middelbare school / begin studententijd dat ze nooit zo zullen worden, maar bijna iedereen wordt zo
Niets mis mee trouwens hoor. Je leven wordt drukker, je krijgt meer verantwoordelijkheden. De laatste periode dat ik zelf echt kon genieten van allerlei kleine dingen en bijvoorbeeld nog de tijd/moeite nam om zelf een appeltaart te bakken o.i.d. was toen ik nog studeerde en 10 uurtjes college per week had. Nu vliegt de tijd voorbij.
Dit idd. We komen ooit allemaal denk ik op zo'n punt. Niks mis mee.quote:
Daarom vinden oudere mensen het ook minder erg om dood te gaan dan jonge mensen. Ze hebben het toch allemaal al wat gezien
#KICKOUTZP
Is sowieso niet zo heel erg toch?quote:
Daarom vinden oudere mensen het ook minder erg om dood te gaan dan jonge mensen. Ze hebben het toch allemaal al wat gezien
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
ach het idee van dood gaan vond ik 10 jaar een stuk erger dan nu. Kan me voorstellen dat ik over 40 jaar het idee fijn vind als het in dit tempo doorzetquote:
[..]
Is sowieso niet zo heel erg toch?
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Naja fijn....quote:
[..]
ach het idee van dood gaan vond ik 10 jaar een stuk erger dan nu. Kan me voorstellen dat ik over 40 jaar het idee fijn vind als het in dit tempo doorzet
Wel lekker rustig hè.
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Juist niet onverschilliger denk ik. Ik kan beter scheiden wat ik wel en niet belangrijk vindt en me minder druk maken om bepaalde dingen.
Wel ervaar ik een zekere gewenning. Je heb het nodige al gedaan, gezien en meegemaakt, dus dan gaat het ergens wel wat meer op elkaar lijken ofzo.
Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik me verwonder. Over de kwetsbaarheid van het leven nu steeds meer mensen om me heen wegvallen. Hoe bepaalde zekerheden verdwijnen en met een fractie van een seconde je leven danig overhoop kan liggen enzo. En dan waardeer ik dingen des te meer. Zoveel meer dat het weer bijzonder wordt als het niet meer bijzonder was en juist meer de simpelere en kleinere dingen..
Wel ervaar ik een zekere gewenning. Je heb het nodige al gedaan, gezien en meegemaakt, dus dan gaat het ergens wel wat meer op elkaar lijken ofzo.
Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik me verwonder. Over de kwetsbaarheid van het leven nu steeds meer mensen om me heen wegvallen. Hoe bepaalde zekerheden verdwijnen en met een fractie van een seconde je leven danig overhoop kan liggen enzo. En dan waardeer ik dingen des te meer. Zoveel meer dat het weer bijzonder wordt als het niet meer bijzonder was en juist meer de simpelere en kleinere dingen..
Ja dood zijn is vrij rustig lijkt mequote:
[..]
Naja fijn....
Wel lekker rustig hè.
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Onverschilliger worden betekent gewoon dat minder dingen je uitmaken. Als jij aangeeft mary dat je bepaalde dingen minder belangrijk bent gaan vinden dan is dat al onverschilliger. Is niks mis mee. Maar is gewoon onverschilligheid (terecht of onterecht, redenen maken niet echt uit). En ja dat krijg je vooral met ouder worden. Jij ook zoals je zelf ook al aangaf maar niet als onverschillig ziet
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Niet helemaal mee eens, want als je echt onverschillig bent maak je ook geen bewuste keuze om er al dan niet iets mee te doen. Zie het meer als prioriteitenrangschikking dan als [/care]quote:
Onverschilliger worden betekent gewoon dat minder dingen je uitmaken. Als jij aangeeft mary dat je bepaalde dingen minder belangrijk bent gaan vinden dan is dat al onverschilliger. Is niks mis mee. Maar is gewoon onverschilligheid (terecht of onterecht, redenen maken niet echt uit). En ja dat krijg je vooral met ouder worden. Jij ook zoals je zelf ook al aangaf maar niet als onverschillig ziet
Als je als 18 jarige naar de disco gaat dan is de lol er soms na een paar jaar wel vanaf. Dat is geen bewuste keuze, je hebt er gewoon geen zin meer in, onverschilligheid. Je geeft daaraan geen prioriteit van ik ga niet meer heen want ik heb nu andere prio's. Mensen worden gewoon onverschillig omdat ze dingen meemaken en herhaling verveelt uiteindelijk en maakt dat je onverschillig wordt naar die activiteit toe na verloop van tijd. Dat is gewoon normaal Dus ja hoe ouder je wordt hoe onverschilliger je wordt.quote:
[..]
Niet helemaal mee eens, want als je echt onverschillig bent maak je ook geen bewuste keuze om er al dan niet iets mee te doen. Zie het meer als prioriteitenrangschikking dan als [/care]
Zou je 1000 jaar leven dan zou niks je nog uitmaken om het zo maar te zeggen
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
gevoeliger is wat anders van verschilliger. Gevoeliger is dat je sneller jankt. verschilliger is dat meer je uitmaakt zonder direct een emotioneel aspect dat eraan vasthangtquote:Op woensdag 19 september 2018 23:53 schreef Forbry het volgende:
Ik ben met de jaren juist gevoeliger geworden.
Trying to bring me down, but you can't.
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Got lots to say but I won't.
Forgot the ages of man and dragons.
Never shy away from your past and keep hopeful no matter what happens, everything will be fine. Just keep your head up and stay strong
Klopt, je beseft op gegeven moment dat je leven niet echt van jou is, dat je eigenlijk zoveel verplichtingen hebt dat tijd besteden aan iets wat je leuk vindt zoals hobby of zo bijna niet mogelijk is, behalve even snel tussendoor, tja dat brengt vaak niet genoeg voldoening, dan word je ook nergens beter in. Maargoed het is beter dan niks.quote:
Ik merk wel dat ik de rust en ontspanning mis om te genieten van simpele dingen.
Ik ben al blij als ik ff niks hoef. Ik denk niet dat het aan jou ligt. Het is ook een beetje de maatschappij nu. Mensen vergeten vaak vrije tijd in te plannen. Dat moet je echt doen. Vrije tijd kun je niet meer benaderen als tijd die overblijft voor jezelf. Want dan blijft er bijna niks over.
Volgens mij is dat inderdaad de zin van het leven onder normale omstandigheden. Je steeds depressiever maken zodat je op gegeven moment blij bent om weer dood te gaan.quote:
ach het idee van dood gaan vond ik 10 jaar een stuk erger dan nu. Kan me voorstellen dat ik over 40 jaar het idee fijn vind als het in dit tempo doorzet
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Wel bijzonder wat voor zware "verantwoordelijkheden" en "verplichtingen" als die vrijgezellen ineens hebben.
Iedere dag naar je werk gaan en je rekeningen betalen, nounou
Iedere dag naar je werk gaan en je rekeningen betalen, nounou
Als je een gezin hebt en dat een zware verplichting vindt dan was het je eigen keuze.quote:
Wel bijzonder wat voor zware "verantwoordelijkheden" en "verplichtingen" als die vrijgezellen ineens hebben.
Iedere dag naar je werk gaan en je rekeningen betalen, nounou
Ik heb het niet alleen over werk, maar ook over nadenken en bepalen wat ik moet doen zoals koken, schoonmaken, administratie, en sociale verplichtingen. Als jij toen je nog vrijgezel was daarnaast nog zeeen van tijd over had en nu een gezin aankan zonder zwaar depressief te worden/geestelijk in te storten dan bevond/bevind je je blijkbaar in een zeer goede positie mentaal gezien, of dan heb je je tot slaaf laten maken van de mensen die het een goed idee vonden dat jij een gezin nam ook al was het een te zware verplichting.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Oneens, maar om het dan toch maar even anders te verwoorden: ik ben met de jaren juist minder onverschillig geworden.quote:
[..]
gevoeliger is wat anders van verschilliger. Gevoeliger is dat je sneller jankt. verschilliger is dat meer je uitmaakt zonder direct een emotioneel aspect dat eraan vasthangt
Tails tell tales
Raar maar waar op een bepaald moment heb je alles wel een keer gezien en gedaan. Dingen waar ik mij vroeger op verheugde geven mij geen emoties meer het doet mij niks meer en dat vind ik wel jammer, zoals feesten, optredens, sportwedstrijden enz. Ook dingen zoals vandaag in Oss met die kinderen kan mij niet meer raken daar schrik ik wel van dat ik zo geworden ben. Het leven voelt als een herhaling en aan het eind wacht ons de dood
.
.
Als je 'alles wel een keer gezien hebt' ben je aan een nieuwe manier van kijken naar de wereld toe.
Eens kijken
hoe dan ?quote:
Als je 'alles wel een keer gezien hebt' ben je aan een nieuwe manier van kijken naar de wereld toe.
In feite kijk je door je eigen filters naar de werkelijkheid. Die hebben zich zo door de jaren heen gevormd. Het is nog 'spannend en nieuw' als ze zich nog ontwikkelen. Zijn ze min of meer gevormd, dan staat dat, en gaat het vervelen. Dan wordt de ene dag een herhaling van gisteren. Alles heeft z'n vertrouwde plekje en z'n denkbeeldige betekenis. Maar eigenlijk bekijk je alles door je eigen filters.quote:
Dat kun je veranderen door dat te blijven uitdagen. Door aandacht te krijgen voor hoe je zelf de boel waarneemt, openen zich weer nieuwe dimensies. Niet je gevormde standaard kijk op de dingen als objectief beschouwen en voor zoete koek slikken. Nieuwsgierig blijven, ieder moment als nieuw zien (dat is namelijk ook zo, geen moment is écht hetzelfde als de vorige! de tijd staat nooit stil, alles verandert voortdurend, ook jijzelf). Je zit vol met allerlei gevormde aannames wat als 'kennen' voelt. Blijf jong en fris van geest en daag je aannames voortdurend uit. Dat kan de eeuwige jeugd niet uitblijven.
Je vertrouwde aangenomen wereld gaat op den duur stierlijk vervelen ja. En dan raak je gefrustreerd, en kak je in. Raak je afgestompt als je niet uitkijkt etc. Maar dat is nergens voor nodig. Het is gewoon puur een vorm van in slaap raken.
Eens kijken
Vroeger was uit eten gaan bijzonder bv je had er geen controle over want je pa en ma namen je mee.. En het was ook niet perse voorspelbaar of vaak.
Nu kan je als je wilt elke avond uiteten en is 't meer een' hapje in de stad'
Je maakt 't vaker mee, je hebt zelf controle en daardoor allemaal minder bizonder.
Nu kan je als je wilt elke avond uiteten en is 't meer een' hapje in de stad'
Je maakt 't vaker mee, je hebt zelf controle en daardoor allemaal minder bizonder.
Van wat ik begrijp komt het na je vijftigste weer terug:
https://www.dokterdokter.(...)a-je-50ste/item29261
https://www.dokterdokter.(...)a-je-50ste/item29261
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Nou, bij mij is het nooit weggegaan. Ik heb wel een gevoel gekregen van: het leven is een nutteloze belachelijke illusie. Maar desondanks word ik nog steeds belachelijk enthousiast door veel dingen. Geen idee hoe dat komt, zelf heb ik het idee door stoffen in de hersenen, maar of die weer veranderd worden door ervaringen, geen idee. Ik heb bijna niets ondernomen/meegemaakf, misschien is dat wel een voorwaarde voor geluk, zo min mogelijk meemaken dan heb je er alleen nog maar voorstellingen van en die zijn vaak beter dan de realiteit van ik heb het gedaan en nu
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik heb het ook. Maar het mes snijdt aan twee kanten. Ik ben minder snel opgewonden over domme, egoistische mensen. Over kleine ergenissen.
www.kiva.org. Steun ondernemers in ontwikkelingslanden.
Gek, ik had dit al toen ik begin 20 was. Ik kan mij nu heerlijk richten op de kleinere dingen die wel weer speciaal worden.
Ik loop tegen de 40 en herken het wel een beetje. Zeker wanneer je omgeving op je moeder begint te lijken wordt het moeilijk te geloven dat bepaalde states of mind nog bereikbaar zijn.
De hoeveelheid regelrecht schorem dat op een dag de respectabele Jan Lul denkt te zijn geworden, met bijhorend gezwets... Daar had niemand me ooit op voor kunnen bereiden.
De hoeveelheid regelrecht schorem dat op een dag de respectabele Jan Lul denkt te zijn geworden, met bijhorend gezwets... Daar had niemand me ooit op voor kunnen bereiden.
Tussen de vreselijk depressieve reacties hier eindelijk iemand waarmee ik op een lijn zit!quote:
Dat kun je veranderen door dat te blijven uitdagen. Door aandacht te krijgen voor hoe je zelf de boel waarneemt, openen zich weer nieuwe dimensies. Niet je gevormde standaard kijk op de dingen als objectief beschouwen en voor zoete koek slikken. Nieuwsgierig blijven, ieder moment als nieuw zien (dat is namelijk ook zo, geen moment is écht hetzelfde als de vorige! de tijd staat nooit stil, alles verandert voortdurend, ook jijzelf). Je zit vol met allerlei gevormde aannames wat als 'kennen' voelt. Blijf jong en fris van geest en daag je aannames voortdurend uit. Dat kan de eeuwige jeugd niet uitblijven.
Je vertrouwde aangenomen wereld gaat op den duur stierlijk vervelen ja. En dan raak je gefrustreerd, en kak je in. Raak je afgestompt als je niet uitkijkt etc. Maar dat is nergens voor nodig. Het is gewoon puur een vorm van in slaap raken.
Je leeft maar één keer, blijf jezelf uitdagen en probeer nieuwe dingen. Een leven vol dezelfde ervaringen is inderdaad maar saai - Without new experiences, something inside us sleeps...
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Wel herkenbaar. Genieten zonder verantwoordelijkheden/levensbagage is makkelijker dan genieten met een donkere achtergrond. Bepaalde zaken lijken emotioneel meer impact te krijgen, zoals de aanrijding in Oss gisteren. Vroeger zou ik gedacht hebben van "wat naar" en weer door zijn gegaan. Nu stonden de tranen in mijn ogen en heb ik er slecht van geslapen. Als de kwetsbaarheid en hardheid van het leven beseft worden en altijd op de achtergrond aanwezig zijn, wordt genieten lastiger.
Heb je ooit liefde gekend?quote:
Nou, bij mij is het nooit weggegaan. Ik heb wel een gevoel gekregen van: het leven is een nutteloze belachelijke illusie. Maar desondanks word ik nog steeds belachelijk enthousiast door veel dingen. Geen idee hoe dat komt, zelf heb ik het idee door stoffen in de hersenen, maar of die weer veranderd worden door ervaringen, geen idee. Ik heb bijna niets ondernomen/meegemaakf, misschien is dat wel een voorwaarde voor geluk, zo min mogelijk meemaken dan heb je er alleen nog maar voorstellingen van en die zijn vaak beter dan de realiteit van ik heb het gedaan en nu
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik herken het helaas wel wat je schrijft 
Alles wordt gewoon zo normaal. Om een voorbeeld te geven : Ik ben best wel een huismus. Van mijn 20e t/m mijn 26e droomde ik van een eigen huis / appartement. Ik woonde bij mijn ouders / met huisgenoten, en wat leek het me heerlijk om mijn eigen plek te hebben en daar lekker een beetje rond te flierefluiten : alles lekker schoon, mijn eigen spullen, koelkast vol met eten waar huisgenoten niets uit jatten, lekker uitgebreid en gezond koken.
Toen ik het huis eenmaal had waren de eerste drie weekjes inderdaad genieten. Daarna werd het normaal, en nu merk ik dat het leven in mijn huis puur functioneel geworden is : Ik kan niet meer 's avonds op de bank zitten en gewoon domweg genieten van mijn ruimte, vrijheid. Ik heb haast nooit meer zin om uitgebreid te koken. Sterker nog : ik doe tegenwoordig om de zondag een hele shitload aan eten maken, dat flikker ik in de vriezer zodat ik het 's avonds alleen maar hoef te ontdooien.
Vaak kom ik om half 8 thuis uit werk, eet ik even snel wat, ga ik nog een uurtje hardlopen. Vervolgens ga ik maar slapen omdat ik er wel weer klaar mee ben, en ''de volgende dat moet ik toch weer werken''. En zo ervaar ik wel op meer vlakken dat ik het leven een stuk praktischer aanvlieg / ervaar.
Alles wordt gewoon zo normaal. Om een voorbeeld te geven : Ik ben best wel een huismus. Van mijn 20e t/m mijn 26e droomde ik van een eigen huis / appartement. Ik woonde bij mijn ouders / met huisgenoten, en wat leek het me heerlijk om mijn eigen plek te hebben en daar lekker een beetje rond te flierefluiten : alles lekker schoon, mijn eigen spullen, koelkast vol met eten waar huisgenoten niets uit jatten, lekker uitgebreid en gezond koken.
Toen ik het huis eenmaal had waren de eerste drie weekjes inderdaad genieten. Daarna werd het normaal, en nu merk ik dat het leven in mijn huis puur functioneel geworden is : Ik kan niet meer 's avonds op de bank zitten en gewoon domweg genieten van mijn ruimte, vrijheid. Ik heb haast nooit meer zin om uitgebreid te koken. Sterker nog : ik doe tegenwoordig om de zondag een hele shitload aan eten maken, dat flikker ik in de vriezer zodat ik het 's avonds alleen maar hoef te ontdooien.
Vaak kom ik om half 8 thuis uit werk, eet ik even snel wat, ga ik nog een uurtje hardlopen. Vervolgens ga ik maar slapen omdat ik er wel weer klaar mee ben, en ''de volgende dat moet ik toch weer werken''. En zo ervaar ik wel op meer vlakken dat ik het leven een stuk praktischer aanvlieg / ervaar.
|
|
