quote:
Op donderdag 20 september 2018 21:43 schreef Novacane11 het volgende:Ik vind het gewoon heel erg moeilijk op dit moment. Heb er gisteravond en vandaag met hem over gepraat en ik heb dan het idee dat ik gewoon een monoloog aan het houden ben, want hij zegt nooit wat hij er nou echt van vind etc.
Aan een kant maakt dat ook niet zoveel uit, als jij toch al je mening klaar hebt. Daarnaast ben je het ook gewoon zat om te horen dat hij het natuurlijk best kut voor je vindt, terwijl er ondertussen geen kut veranderd.
Alleen verander jij ook niet in die zin dat meer erover lullen nog steeds erover lullen is. Wie zei hoe ook alweer iets over steeds hetzelfde doen en toch iets anders verwachten?
quote:
Ik heb hem toen ook voorgelegd dat ik de 'schuld' bij mezelf zoek omdat we nu beide gedrag vertonen wat gewoon door elkaar in de hand gewerkt word (ik even heel plat als moeder, hij als baby). Hij kan zich er dan wel in herkennen zegt hij, maar hij geeft suggestief ook wel aan dat hij het eigenlijk allemaal wel best vind zo en dat hij mijn probleem volgens mij gewoon niet snap. Vervolgens word ik weer pissig op hem; en dan zeg ik: als jij in mijn schoenen stond vond je het waarschijnlijk ook kneiter irritant, stel je eens voor dat ik achterover ga leunen in de relatie. En ik heb hem ook gezegd dat ik dit nu ga doen en dat we dan maar moeten kijken waar het schip strand. Als hij geen initiatief toont is de relatie dan toch al dood.
Hij staat niet in jouw schoenen en hij vindt de situatie niet irritant, dus dan moet je ook realistisch zijn in wat je in zo een gesprek nou eigenlijk concreet van hem verwacht. Zeker als hij aangeeft dat het jouw probleem is..
Wel goed dat je hem aangeeft wat jij gaat doen aan jouw probleem, al zei je dat hopelijk wel ter verduidelijking en niet om alsnog een (betere) reactie eruit te krijgen of als dreigement.
quote:
Maar ergens denk ik ook: het is misschien al te laat. We zijn zo vastgeslopen in de patronen/rolgedragingen die we nu al hebben. Het is moeilijk om dat te veranderen. Dan denk ik; misschien kunnen we er beter mee stoppen. Maar dan krijg ik hem weer over me heen met dat hij niet snapt wat hij 'fout' doet en dat hij er alles aan wil doen om mij dan te pleasen. Waarvan ik nu al denk: het moge een wonder zijn als dit echt gebeurd..
Ook al ben je vastgelopen en is het verder totaal kansloos, zolang jij niet klaar bent om de handdoek in de ring te gooien omdat je van hem houdt kun je door blijven gaan. Maar beter doe je dat wel met de juiste motivatie en niet zogenaamd om hem te helpen alsnog te veranderen.
Wat zouden kleine concrete en dus haalbare doelen kunnen zijn?
Je geliefder kunnen voelen is niet zo concreet, maar het initiatief om af te spreken bij hem laten maakt het wel wat duidelijker. Valkuilen zijn dat hij waarschijnlijk niet zo best kan plannen, terwijl jij een drukkere agenda erop na houdt en hem graag belt en niet alleen bent. En de frequentie, komen we zo op terug.
Dan kun je afspreken dat jij hem niet belt om af te spreken, dus dat die bal bij hem ligt. Dat is in ieder geval een heldere actie, dus dan kan hij niet mauwen dat hij niet begrijpt wat je praktisch van hem verwacht.
Voor jou is het dan key dat je je focust op het positieve wanneer hij je dan wel uitnodigt en hem nu hij dat een keer gedaan heeft niet afrekent op hoe lang het duurde en dat hij jou vast niet mist etc. Dan kun je je beter richten op dat hij je mist en je nu wel vraagt.
Etc.
quote:
Maar ik vind het echt zo ontzettend moeilijk om er een punt achter te zetten. Hij is jarenlang mijn vriend en beste vriend geweest en we hadden wel vaker gedoe om dit maar we hebben ook dat we elkaar soms juist wel goed begrijpen en het ook echt heel leuk hebben samen. En anderzijds denk ik: dit kan ik gewoon niet meer.
Als je het niet meer kan, dan moet je het ook niet meer doen. Die bal ligt bij jou.
quote:
Op vrijdag 21 september 2018 14:08 schreef Novacane11 het volgende:Daarnaast heb ik 'altijd al' mannen aangetrokken waar iets niet helemaal klopte. Er zijn enkele reacties geplaatst op dit topic met 'hoe kan je daarop vallen' maar helaas ik bepaal mijn gevoel niet, als het allemaal zo makkelijk zou zijn zou het denk ik ook niet nu zo zijn
ik kan mezelf ook niet snappen want ben een tamelijk slim persoon (uni, honours etc) maar op emotioneel gebied ben ik een slappe vaatdoek. Ik wil mijn brein het wel laten winnen van mijn gevoel maar geloof me, lastig.
Je gevoel kun je inderdaad niet bepalen, maar wel wat je ermee doet. Dat zou ook kunnen betekenen dat jij leert accepteren dat je nou eenmaal bepaalde eigenschappen hebt en dat je nu eenmaal valt op bepaalde types. Pas dan kun je er ook echt beter mee om leren gaan als je dat echt wil en bij je past enzo. Beter inderdaad ja, want dit is een proces en niet iets wat in één keer meteen goed zou moeten gaan. Dat is heel normaal en niet alleszeggend over jouw waarde, hoe kut het soms ook kan zijn.
quote:
Op vrijdag 21 september 2018 14:10 schreef Novacane11 het volgende:[..]
Haha, zo vaak. En mensen uit zijn omgeving vertellen me ook dat ze allemaal hetzelfde probleem met hem hebben. En hij weet dat, mar het boeit hem niet.
Door het persoonlijk op te vatten boeit het jou op een bepaalde manier ook niet. Kennelijk is dit wie hij is cq wil zijn, dus dan moet je daar ook niet je eigenwaarde aan op willen blijven hangen..
quote:
Op vrijdag 21 september 2018 14:33 schreef Sick_Little_Monkey het volgende:[..]
Ik denk dat als je een tijd vrijgezel geweest bent, aan je eigen problemen gewerkt hebt en daardoor straks wat sterker in je schoenen staat, je wel wat normalere kerels aan zult trekken.
En dat je waarschijnlijk zelf ook helemaal geen trek meer hebt in dit soort 'projecten'.
Dit ja. Dan heb je geen ander om achter te verschuilen. En ook als je wel trek blijft houden in projecten, dan heb je voor jezelf hopelijk ook duidelijk dat je het zelf doet omdat je het fijn vindt en het dan niet de ander kwalijk neemt dat die nu eenmaal zo is..