Moet ik het aanzien of nu al mijn conclusie trekken ?

Je geeft aan dat het nog wat vroeg is om over de toekomst samen te beginnen, maar ook dat jij degene zou zijn die dan uiteindelijk zou verhuizen. Is dat wel iets wat je ziet zitten? Is het een land waar je zou kunnen aarden?

Welk land?

quote:

Op zondag 28 oktober 2018 20:13 schreef Ambystoma_mexicanum het volgende:
Kleine update: Mijn vriend is nog een keer mijn kant opgekomen doordat iets uit zijn planning viel.

[..]

Goede vraag, ik vind de mensen die ik tot nu toe daar heb ontmoet erg gereserveerd overkomen.
Het land is prachtig, maar ik weet nog niet of ik er zou willen wonen. Van de andere kant, als ik over anderhalf jaar relatie denk dit kan hem wel eens zijn, ben ik best bereid mij daar over heen te zetten en die kant uit te gaan.

Benieuwd naar welk land het is, maar hoe dan ook: Denk er niet te licht over. Wanneer je geen andere binding hebt met het land dan enkel je partner, is je wereld maar klein. Je eroverheen zetten is één ding, maar er ook echt een leven op kunnen bouwen is een tweede.

Overigens leuk dat je vriend langs is geweest! Hopelijk hebben jullie een fijne tijd gehad samen.

Je zit er dubbel in. Enerzijds vraag je commitment van hem (jij moet vóór zijn studie/werk gaan), anderzijds heb je nog niet eens met hem over de toekomst gesproken en zie je samenwonen pas over enkele jaren zitten. Kortom, jij eist hem voor jou op en geeft hem niks terug qua zekerheden. Dus waarom zou hij zijn studie en werk moeten verwaarlozen voor iemand die hem nog niks te bieden heeft.

Die langeafstandsrelaties zijn met internet niet meer te vergelijken met begin jaren '90, toen je een kapitaal kwijt was aan een telefoongesprek of dagen op een brief terug moest wachten. Facetime bestond niet eens.

quote:

Op maandag 29 oktober 2018 07:59 schreef Mariocash het volgende:
Het zou me niks verbazen als hij de hele week andere vrouwen neukt en jou nog extra achter de hand houdt. “Leuk voor erbij.” En om die reden zo min mogelijk geld aan je wil spenderen.

Ik zou hier wel snel klaar mee zijn. Zoek gewoon een leuke knul in de buurt.

Toch heerlijk, zo een echt FOK! antwoord er tussenin

quote:

Op maandag 29 oktober 2018 10:11 schreef Ambystoma_mexicanum het volgende:

[..]

Dat vind ik nou altijd zo'n non-argument wat langeafstandsrelaties betreft. Vreemdgaan kan ook als je met iemand samenwoont en daar bestaan genoeg verhalen over hier op Fok en andere fora.

Vooral niet luisteren naar zo'n typische FOK reactie. Niet iedereen gaat vreemd, en zoals je zelf al zegt: kan ook prima gebeuren als je samenwoont. Kwestie van vertrouwen. Vooral daar nu ook niet over gaan twijfelen.

Verder: Ik zou gewoon even Januari/Februari afwachten en kijken hoe hij zich dan opstelt. Grote kans dat hij ook echt druk is. Ik ben vroeger ook een paar maanden vooral mijn man zijn kant op gereisd omdat hij het drukker had. Nooit een probleem geweest. Je spreekt voor elkaar af, niet voor elkaars locatie.

Snap dat het financieel alleen een uitdaging kan zijn. Betaalt hij wel mee als je eigenlijk alleen zijn kant op moet komen? Wellicht is dat wel een ideetje. Reiskosten delen bv. Of dat jij wat meer betaald en hij al het eten/uitjes, etc.

quote:

Op zondag 28 oktober 2018 23:19 schreef Ambystoma_mexicanum het volgende:

[..]

DM gestuurd.

Wat is er zo bijzonder aan het land dat je het niet openbaar wil zetten?

Sowieso, een land waar je misschien voor de liefde naartoe wil verhuizen zou volgens mij niet iets op moeten roepen van 'dat hou ik maar even geheim'. Dan lijk je zelf helemaal niet achter een verhuizing die kant op te staan, zowel nu als in de toekomst.

Denk ik dan.

quote:

Op maandag 29 oktober 2018 19:21 schreef Ambystoma_mexicanum het volgende:

[..]

Of een simpelere reden, ik discussieer vaak in politieke subfora en heb er niet zo'n zin dat een bekende achter mijn identiteit komt. Niet dat ik racistische commentaren post, maar bekenden hoeven ook niet mijn mening over elk bedenkbaar politiek onderwerp te weten.

Die begrijp ik maar al te goed.

Toch zegt mijn gevoel dat jij daar niet gelukkig gaat zijn.

Recent nog een korte relatie gehad met iemand die van ver in Nederland terecht is gekomen voor de liefde. Toen haar toenmalige relatie strandde had ze kinderen en kon ze niet meer weg. Ze had wel wat opgebouwd hier, maar het voelt nooit als thuis. Tot de dag van vandaag. En kun je nagaan, ze is van een niet welvarend land naar Nederland gegaan, waar objectief bezien eigenlijk alles beter is.

Dus ja, ze heeft spijt dat ze die keuze gemaakt heeft. En dat is persoonlijk natuurlijk, er zijn mensen die heel prima elders ter wereld gelukkig kunnen worden.

Maar jij twijfelt nu al.

quote:

Op maandag 29 oktober 2018 10:09 schreef Ambystoma_mexicanum het volgende:

[..]

Ik zit aan het begin van mijn werkcarrière. Om daar iets op mijn niveau te vinden zal ik toch minimaal een jaar werkervaring achter de rug moeten hebben. Mijn vriend zei ook dat ik in eerste instantie naar mezelf moet kijken wat betreft werk. Vooral omdat de relatie nog zo pril is.

Ja, dus? Als jij tegen je vriend zegt dat je met iets belangrijks voor je werk bezig bent zodat je even geen tijd voor hem hebt, denk je dat het dan terecht is dat hij op zijn buitenlandse FOK! gaat twijfelen aan jullie relatie en overweegt het uit te maken? Of zal hij snappen dat het belangrijk voor jullie toekomst zal zijn en niet moeilijk doen?

Ik heb een collega die 13 jaar geleden van Israël naar hier verhuisde. Ze had 3 jaar een langeafstandsrelatie en uiteindelijk gaan samenwonen maar je raad het al. Na een jaar was de relatie gedaan.

Nu is ze al 12 jaar single. Haar familie woont in Israël, alleen heeft ze hier een job en verder geen voeling met het land.
Ze wil ook wel terug maar het gevoel is tweestrijdig.

Een studiegenootje viel als een blok voor een Engelsman. De langeafstandsrelatie duurde tot haar afstuderen, hoewel ze toen al veel daar was ivm afstudeeronderzoek. Daarna is ze daar permanent gaan wonen. Een huwelijk, drie kinderen en 25 jaar later zijn ze nog steeds samen en heeft ze daar een stevige carrière opgebouwd.
Dus het kan wel. Nou is Engeland ook niet ver weg...

Ik ken ook iemand bij wie het is mislukt. Volgens hem door de afstand, maar er speelt denk ik meer. De Engelsman van hierboven had al een carrière met zijn werk en dure hobbies en daarin veranderde niks door dat samenwonen, bovendien was zij voordat ze hem ontmoette al gek op Engeland met het vage plan ooit te migreren. Bij die andere vriend ging het om twee mensen die nog studeerden en die niet echt wisten wat ze wilden met hun toekomst. Zij voelde er niks voor naar hier te komen, hij niet om naar daar te gaan. De liefde zou de enige reden zijn. Omdat het allebei best gedreven carrièremensen zijn, zaten ze er ook mee dat het moeilijk zou worden in het buitenland een carrière op te bouwen.

Dat laatste geld ook voor een kennis met een buitenlandse vriend. Aan de liefde lag het niet dat het uitging. Alleen hadden ze beiden een opleiding voor een beroep dat ze niet in het buitenland konden uitoefenen, geen van beide wilde die carrière opgeven. Omdat zij kinderen wilde, was een pendelrelatie niet praktisch. Ze zijn als goede vrienden uiteengegaan. Hij was getuige bij haar huwelijk en ze hebben nog regelmatig contact.

Of het wat wordt lijkt dus meer te liggen aan andere factoren dan liefde of hoe vaak je bij elkaar bent. Belangrijkste is of je zonder hem ook naar dat buitenland zou gaan en er een leven op zou kunnen bouwen. Is dat niet je droom of doel dan wordt het knap lastig. Neem je pendelrelatie dan als leuke, leerzame tijd tot je je toekomstige echtgenoot ontmoet.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2018 05:29 schreef Lunatiek het volgende:
Een studiegenootje viel als een blok voor een Engelsman. De langeafstandsrelatie duurde tot haar afstuderen, hoewel ze toen al veel daar was ivm afstudeeronderzoek. Daarna is ze daar permanent gaan wonen. Een huwelijk, drie kinderen en 25 jaar later zijn ze nog steeds samen en heeft ze daar een stevige carrière opgebouwd.
Dus het kan wel. Nou is Engeland ook niet ver weg...

Ik ken ook iemand bij wie het is mislukt. Volgens hem door de afstand, maar er speelt denk ik meer. De Engelsman van hierboven had al een carrière met zijn werk en dure hobbies en daarin veranderde niks door dat samenwonen, bovendien was zij voordat ze hem ontmoette al gek op Engeland met het vage plan ooit te migreren. Bij die andere vriend ging het om twee mensen die nog studeerden en die niet echt wisten wat ze wilden met hun toekomst. Zij voelde er niks voor naar hier te komen, hij niet om naar daar te gaan. De liefde zou de enige reden zijn. Omdat het allebei best gedreven carrièremensen zijn, zaten ze er ook mee dat het moeilijk zou worden in het buitenland een carrière op te bouwen.

Dat laatste geld ook voor een kennis met een buitenlandse vriend. Aan de liefde lag het niet dat het uitging. Alleen hadden ze beiden een opleiding voor een beroep dat ze niet in het buitenland konden uitoefenen, geen van beide wilde die carrière opgeven. Omdat zij kinderen wilde, was een pendelrelatie niet praktisch. Ze zijn als goede vrienden uiteengegaan. Hij was getuige bij haar huwelijk en ze hebben nog regelmatig contact.

Of het wat wordt lijkt dus meer te liggen aan andere factoren dan liefde of hoe vaak je bij elkaar bent. Belangrijkste is of je zonder hem ook naar dat buitenland zou gaan en er een leven op zou kunnen bouwen. Is dat niet je droom of doel dan wordt het knap lastig. Neem je pendelrelatie dan als leuke, leerzame tijd tot je je toekomstige echtgenoot ontmoet.

Deze laatste alinea sta ik volledig achter. Liefde alleen is onvoldoende fundatie om te emigreren. Je moet op z'n minst zin hebben om je te settelen in een ander land.

Misschien is het handig om dit met hem te bespreken? Tuurlijk zou het niet zo moeten zijn dat jij altijd daar heen reist.