Wat ik ook doe, hoe hard ik ook probeer, ze ruilen me net zo lief in voor een andere meid. Het is dat ze zien dat mijn vriend ontzettend veel van mij houdt, en dat ze hierom wel aardig proberen te doen, maar je merkt het aan alles. Het doet taffes veel pijn en het maakt mij ontzettend onzeker.
De voornaamste reden hiervoor is dat de moeder van mijn vriend erg prestatie gericht is. Studie staat voorop en hoe het met je gaat staat op 2. Dit merk je ook wel bij haar zoon en dochter, vooral het onderwerp studie komt ter sprake. Hoeft niet verkeerd te zijn uiteraard, maar het probleem is wel dat ze mij leerde kennen toen ik nog MBO deed. Nu 3 jaar later studeer ik nominaal aan de universiteit. En hoe prestatiegericht ik zelf nu ook ben, ze zal altijd in haar achterhoofd houden dat ik vroeger wellicht niet mijn best gedaan heb voor VWO en dat ik een omweg heb gemaakt. Wanneer ben ik goed genoeg? Het vriendje van de zus van mijn vriend heeft daarintegen nominaal econometrie bachelor en master afgerond en gaat straks starten aan zijn PhD, uiteraard lekker gefixt, maar het verschil is helaas duidelijk te merken. Waar ze mij eigenlijk nooit iets vraagt, kan ze met hem uren een gesprek voeren (al is dat wel vaak studiegericht). Maar toch, het verschil in interesse is duidelijk te zien, en dat doet pijn. Waar hij nog maar net in beeld is, heeft hij al zonder moeite vele complimenten weten te krijgen, en wordt hij met trots schoonzoon genoemd. Je raad het al, schoondochter is nooit tegen mij gezegd.
Als ik langs kom begin ik met vragen hoe het gaat, en soms krijg ik ook een 'hoe gaat het met jou' terug. En hoe erg ik ook probeer deel te nemen aan de gesprekken over de interesses van de rest van het gezin, oprechte interesse in mij is ver te zoeken.
Dat het klikt tussen mij en zijn ouders is erg belangrijk voor mij, maar de situatie blijft al 4 jaar zielig hetzelfde. Elke keer weer ben ik teleurgesteld dat het niet gelukt is. En ik ben echt ten einde raad. Ik vind het oprecht lastig om mijzelf te zijn daar, wat eigenlijk best triest is, maar gaat onbewust. Dit valt mijn vriend ook op. Ik ben stiller en probeer erg op mijn woorden te letten, geen fouten te maken, waardoor er niet veel meer van mijn karakter over blijft. Deze manier van doen lijkt alleen ook niet te werken...
Ik hoop eigenlijk dat hier mensen zijn met soortgelijke ervaringen, wellicht ook '(schoon)ouders' die zich hierin erg goed kunnen verplaatsen en mij tips kunnen geven hoe ik een eventuele band kan versterken. Ik wil nog niet helemaal opgeven, hoeveel energie het ook zal kosten...
Alvast bedankt!
Goed punt.quote:Op zondag 16 september 2018 23:29 schreef Lunatiek het volgende:
Waarom denk je dat er zoveel schoonmoedergrappen zijn?
Hoewel mijn vorige schoonmoeder dan weer wel echt een parel was.
Ze bestaan wel!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-09-2018 23:38:25 ]
Aan hem de taak om aan zijn ouders te vragen jou te accepteren op een normale manier. En te zeggen dat het hem ook dwars zit.
Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar... dit ligt niet aan jou. Als er geen eer te behalen valt aan je schoonouders, dan maar niet. Je kunt spontane interesse niet forceren.
Persoonlijk kan ik wel ergens begrijpen dat ze opleiding e.d. belangrijk vinden, maar dan zou ik eerder denken aan dat zoonlief niet met iemand met MBO-2 thuiskomst bijvoorbeeld (hoewel dat ze nog steeds in feite niks aangaat.). Maar verwachten dat iemand nominaal een bijzonder moeilijk studie doet en daarna gaat promoveren en 'gewoon' universiteit niet voldoende vinden? Dat klinkt als een onrealistische verwachting.
Ja mijn vriend baalt er erg van, maar vooral ook dat ik het zo persoonlijk neem, het niet altijd kan loslaten en ik soms huilend naast hem weer naar huis ga. Als we het er dan over hebben zegt hij vaak dat zijn ouders ook niet heel open zijn van zichzelf en dat prestaties en zekerheden in de toekomst (veel geld hebben) eenmaal van belang is binnen de familie. Dat ik wat meer moet gaan bluffen over mijzelf en dat de baankansen perfect zijn binnen mijn studie. Dat ik sommige dingen net wat beter moet verwoorden en niet onzeker moet zijn bij alles wat ik zeg, mijzelf moet zijn. Maarja dat durf ik onderhand niet meer en dat snapt hij enigszins ook wel...het is erg dubbel allemaal en hij weet het ook niet zo goed.quote:Op zondag 16 september 2018 23:45 schreef MadJackthePirate het volgende:
Wat vind je vriend er van dat het niet klikt?
Persoonlijk kan ik wel ergens begrijpen dat ze opleiding e.d. belangrijk vinden, maar dan zou ik eerder denken aan dat zoonlief niet met iemand met MBO-2 thuiskomst bijvoorbeeld (hoewel dat ze nog steeds in feite niks aangaat.). Maar verwachten dat iemand nominaal een bijzonder moeilijk studie doet en daarna gaat promoveren en 'gewoon' universiteit niet voldoende vinden? Dat klinkt als een onrealistische verwachting.
Ohja, hij heeft wel bevestigd dat mijn MBO tijdperk gewoon voetsporen hebben nagelaten bij zijn moeder...Hij zegt vaak dat ze me op een 'verkeerd' moment hebben leren kennen...Maarja daar kan ik erg boos om worden. Ik ben precies hetzelfde, ik doe nu alleen WO ipv MBO. Mijn brein is niet veranderd, alleen ja dat kunnen zij niet weten, omdat ze me nooit iets vragen...grrrrr
[ Bericht 6% gewijzigd door Walnoot123 op 17-09-2018 00:00:27 ]
Het is oprecht een aardige en slimme gozer en hij past perfect bij mijn vriends zus. Dus ik kan hem niet echt haten helaas hahahaquote:
Waarom zou je als afgestuurd econometrist een phd doen als je ook miljoenen kan verdienen. Volgende mij is hij de loser en jij de doorzetter, be proud
Waarom?quote:
[..]
Dat het klikt tussen mij en zijn ouders is erg belangrijk voor mij ..
[..]
[ Bericht 12% gewijzigd door probeer op 17-09-2018 00:45:26 ]
Je moet verder trots zijn op de studiereis die je hebt afgelegd, dat is ook juist wel weer knap. Verder echt maling aan je schoonmoeder hebben, steek af en toe een denkbeeldige middelvinger naar haar op en laat haar moeite doen voor jou. Hoe? Wees overdreven lief en gezellig met je vriend, heb onderonsjes met je zwager en schoonzus en laat je schoonmoeder zich rot voelen dat zij er niet bij hoort. Be in charge en sluit haar juist buiten zonder dat jou iets kan worden verweten.
Je kan een kind uit de ghetto halen maar de ghetto niet uit het kind.
Soms dan.
En eerlijk gezegd ben ik het niet helemaal eens met het advies van je vriend dat je wat meer over jezelf moet gaan bluffen. Dan ben je eigenlijk alsnog bezig met je anders voordoen dan je eigenlijk bent. Wat meer zelfvertrouwen (of iig .. minder waarde hechten aan de mening van je schoonouders) is natuurlijk nooit verkeerd, en dat kan je inderdaad ook wel wat vergroten door jezelf iets grootser voor te doen dan je normaliter zou doen. Maar het is natuurlijk veel beter dat dat ontstaat doordat jij wat meer waardeert en in jezelf gelooft, ipv dat je een personage neer gaat zetten.
En ik wil ook even benadrukken dat het op mij iig over komt dat je echt goed bezig bent qua opleiding / carrière. Van mbo naar nominaal uni in 3 jaar is imo erg lovenswaardig.
En hebben zij een vakgebied waarin ze wetenschappelijk onderlegd zijn? Heeft dat aansluiting bij jouw studierichting? Zoja, helemaal mooi. Zo nee, is het wellicht een idee om je daar een beetje in te verdiepen, zodat je kan proberen om via hun professionele interesses contact te leggen. Misschien hebben ze iets gepubliceerd, lees het en begin er eens over. Verdiepingsvragen stellen, wellicht hun mening vragen over een recente ontwikkeling in dat onderwerp.
Maargoed, dit zeg ik eigenlijk alleen maar omdat jij graag wilt dat het lukt. Mijn echte advies zou zijn dat je misschien toch een heel stuk minder moet gaan geven om wat zij over je denken.
Wees gewoon een goed mens en de beste zelf die je kan zijn. Als dat niet genoeg is, dan is er iets mis met hen en hoef jij je nergens druk over te maken.quote:
[..]
Ja mijn vriend baalt er erg van, maar vooral ook dat ik het zo persoonlijk neem, het niet altijd kan loslaten en ik soms huilend naast hem weer naar huis ga. Als we het er dan over hebben zegt hij vaak dat zijn ouders ook niet heel open zijn van zichzelf en dat prestaties en zekerheden in de toekomst (veel geld hebben) eenmaal van belang is binnen de familie. Dat ik wat meer moet gaan bluffen over mijzelf en dat de baankansen perfect zijn binnen mijn studie. Dat ik sommige dingen net wat beter moet verwoorden en niet onzeker moet zijn bij alles wat ik zeg, mijzelf moet zijn. Maarja dat durf ik onderhand niet meer en dat snapt hij enigszins ook wel...het is erg dubbel allemaal en hij weet het ook niet zo goed.
Ohja, hij heeft wel bevestigd dat mijn MBO tijdperk gewoon voetsporen hebben nagelaten bij zijn moeder...Hij zegt vaak dat ze me op een 'verkeerd' moment hebben leren kennen...Maarja daar kan ik erg boos om worden. Ik ben precies hetzelfde, ik doe nu alleen WO ipv MBO. Mijn brein is niet veranderd, alleen ja dat kunnen zij niet weten, omdat ze me nooit iets vragen...grrrrr
quote:
[..]
Wees gewoon een goed mens en de beste zelf die je kan zijn. Als dat niet genoeg is, dan is er iets mis met hen en hoef jij je nergens druk over te maken.
Goede post. Gequote zodat TS hem 2x leest.
Ik denk dat je je het beste kan afvragen of je vriend het waard is om desnoods met deze schoonmoeder te moeten blijven leven. Wat hij in elk geval moet doen is opkomen voor jou. Wil hij dat niet, dan weet je waar je aan toe bent en zal je een keuze moeten maken.
precies,quote:
[..]
Wees gewoon een goed mens en de beste zelf die je kan zijn. Als dat niet genoeg is, dan is er iets mis met hen en hoef jij je nergens druk over te maken.
Je bent de beste walnoot die er is.
En dat hangt niet af van hoeveel waarden iemand aan je opleiding hangt.
Of wat je presteerd, dat gaat om wie je als mens bent.
Het is niet jou gebrek, maar dat van je Schoonouders.
Die kunnen blijkbaar niet naar een ander kijken.
Ze kunnen alleen vergelijken.
Dat voelt voor jou waarschijnlijk heel leeg en niet in contact.
Realiseer je dat het vooral verdrietig voor hun is, (zij kunnen vooral moeilijk voelen) jij kunt ze helaas niet veranderen.(hoef je ook niet je kunt alleen jezelf zijn)
Als ik het lees vraag ik me vooral af welke tik van de malle molen, je vriend van thuis mee heeft gekregen.
dit.quote:
Kan me niet voorstellen dat de situatie verbetert als je daar chacherijnig met je mobieltje speelt
[ Bericht 10% gewijzigd door HaverMoutKoekje op 17-09-2018 06:55:43 ]
Wat een laffe houding van je vriend zeg. Hij spreekt zijn moeder blijkbaar niet eens aan op haar arrogante gedrag en geeft jou de tip om meer te bluffen. Ook als je daadwerkelijk een teruggetrokken schuw vogeltje zou zijn voor wie een mbo opleiding het hoogst haalbare was hoef je niet zo behandeld te worden.quote:
[..]
Ja mijn vriend baalt er erg van, maar vooral ook dat ik het zo persoonlijk neem, het niet altijd kan loslaten en ik soms huilend naast hem weer naar huis ga. Als we het er dan over hebben zegt hij vaak dat zijn ouders ook niet heel open zijn van zichzelf en dat prestaties en zekerheden in de toekomst (veel geld hebben) eenmaal van belang is binnen de familie. Dat ik wat meer moet gaan bluffen over mijzelf en dat de baankansen perfect zijn binnen mijn studie. Dat ik sommige dingen net wat beter moet verwoorden en niet onzeker moet zijn bij alles wat ik zeg, mijzelf moet zijn. Maarja dat durf ik onderhand niet meer en dat snapt hij enigszins ook wel...het is erg dubbel allemaal en hij weet het ook niet zo goed.
Ohja, hij heeft wel bevestigd dat mijn MBO tijdperk gewoon voetsporen hebben nagelaten bij zijn moeder...Hij zegt vaak dat ze me op een 'verkeerd' moment hebben leren kennen...Maarja daar kan ik erg boos om worden. Ik ben precies hetzelfde, ik doe nu alleen WO ipv MBO. Mijn brein is niet veranderd, alleen ja dat kunnen zij niet weten, omdat ze me nooit iets vragen...grrrrr
Verder staat dit hele goede ook los van jou en zegt het meer over je schoonfamilie. Hoewel het vooral om je schoonmoeder lijkt te gaan. Als je daar dan toch weer heen moet, ga dan eens het gesprek aan met je zwager voordat hij geclaimd wordt door je schoonmoeder. En richt je verder ook op andere personen dan schoonma. 1 op 1 zullen ze je vast wel waarderen en dan sneeuw je minder gauw onder in de spierballengroepsdynamiek van dat gezin.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 17-09-2018 08:34:50 ]
Wees ook eerlijk tegen jezelf. Waarom wil je zo graag dat ze je mag? Is dat omdat jij haar karakter juist wel heel leuk vindt en weet dat jullie eindeloos zouden kunnen praten, als ze jou maar een kans gaf? Of is het omdat ze toevallig de vrouw is, die je vriend heeft uitgeperst? Moet je daarom kruipen, om in de smaak te vallen bij iemand, waar jij zelf eigenlijk ook helemaal niet zoveel mee hebt? Dat moet je niet eens willen joh.
Overigens zou ik de ouders van mijn vriendin echt nooit mijn schoonouders noemen (totdat we getrouwd zijn dan) en hoeven ze mij ook echt niet hun schoonzoon te noemen. Terwijl ik het verder prima met ze kan vinden trouwens.
Ik zou geen aandacht meer aan die mensen besteden, je hebt genoeg gedaan en je wordt er alleen maar mistroostig van.
Zij moeten zich maar actief voor jou gaan interesseren als ze nog een goede band met je willen. En dit:quote:
Dit. Mijn schoonfamilie is niet zo open en gastvrij als die van mijn vriendin. Vervelend en soms reden voor onbegrip, maar ik zit hier niet voor mijn schoonfamilie dus fuck dát!quote:
Hier een soortgelijk scenario. Accepteer maar dat het niet klik, en dat zal het ook niet worden. Doe geen verspilde moeite waarna je weer teleurgesteld gaat worden. Geef je ergenis aan bij je vriend, al is die ongetwijdeld al op de hoogte. Ik zonder me regelmatig af, beetje klooien met je mobiel, tv kijken. En dan na een paar uur door met je leven. Ze waarderen je maar voor wie je bent, en anders maar niet. Sta er boven
Wauw.. sorry maar dit vind ik ook heel naar van je vriend. Niet alleen van je schoonmoeder. Wat als het wel bij MBO was gebleven? Dan was je toch nog steeds een leuk lief mens dat de moeite waard is om te leren kennen en mee om te gaan?quote:
Ohja, hij heeft wel bevestigd dat mijn MBO tijdperk gewoon voetsporen hebben nagelaten bij zijn moeder...Hij zegt vaak dat ze me op een 'verkeerd' moment hebben leren kennen...
En nominaal dan?quote:
Taffes?
Je kan een kind uit de ghetto halen maar de ghetto niet uit het kind.
Soms dan.
Zijn moeder laat je huilen en het enige wat hij kan zeggen is hoe jij je moet aanpassen, zodat z'n moeder zich wél normaal tegen je gaat gedragen.
What the fuck, yo.
Zelfs dan moet haar vriend voor haar opkomen en op z'n minst moeite doen om haar het gevoel geven dat ze op hem kan steunen.quote:
Je kan een kind uit de ghetto halen maar de ghetto niet uit het kind.
Soms dan.
Zelfs mijn vrouw behandelde ze regelmatig als een stuk stront.
Mag het misschien niet zeggen. Maar de dag dat ze ging hemelen, was voor mij persoonlijk een mooie dag
Ze mag jou dus duidelijk niet, en dat gaat dus ook niet veranderen.
In mijn optiek heb je twee opties.
1 Je gaat er gewoon niet meer naar toe. Wat wel weer bepaalde spanningen op kan leveren met je vriend.
2 Je bijt door de zure appel heen, en je probeert je bezoekjes bij je schoonouders tot een minimum te beperken. Verder gewoon normaal tegen je schoonmoeder doen, en laat haar maar verder lullen
Ik zou eigenlijk ook wel verwachten dat hij op zijn minst aanbiedt om er met zijn ouders over te praten. Ipv hun gedrag goedpraten en jou in de kou laten staan met je probleem.quote:
[..]
Wat een laffe houding van je vriend zeg. Hij spreekt zijn moeder blijkbaar niet eens aan op haar arrogante gedrag en geeft jou de tip om meer te bluffen. Ook als je daadwerkelijk een teruggetrokken schuw vogeltje zou zijn voor wie een mbo opleiding het hoogst haalbare was hoef je niet zo behandeld te worden.
Verder staat dit hele goede ook los van jou en zegt het meer over je schoonfamilie. Hoewel het vooral om je schoonmoeder lijkt te gaan. Als je daar dan toch weer heen moet, ga dan eens het gesprek aan met je zwager voordat hij geclaimd wordt door je schoonmoeder. En richt je verder ook op andere personen dan schoonma. 1 op 1 zullen ze je vast wel waarderen en dan sneeuw je minder gauw onder in de spierballengroepsdynamiek van dat gezin.
Vooral die 'op het verkeerde moment leren kennen' opmerking. Alsof er iets mis met jou was tijdens je mbo tijd.
Uit onderstaande dacht ik op te maken dat zo'n gesprek er was geweest en dat toen die opmerking dus was gemaakt. En dat vriend dat slechts ter kennisgeving heeft aangenomen, dan heeft zo'n gesprek dus ook geen nut verder.quote:
[..]
Ik zou eigenlijk ook wel verwachten dat hij op zijn minst aanbiedt om er met zijn ouders over te praten. Ipv hun gedrag goedpraten en jou in de kou laten staan met je probleem.
Vooral die 'op het verkeerde moment leren kennen' opmerking. Alsof er iets mis met jou was tijdens je mbo tijd.
quote:Ohja, hij heeft wel bevestigd dat mijn MBO tijdperk gewoon voetsporen hebben nagelaten bij zijn moeder...Hij zegt vaak dat ze me op een 'verkeerd' moment hebben leren kennen...
In het verleden ook heel veel gezeik mee gehad (dan heb ik het over mijzelf) niet een hele goede band met mijn ouders.
Toen ik met mijn vriendin (inmiddels mijn vrouw en moeder van mijn kinderen) niet accepteerde hebben wij na jaren lang gezeik gebroken met mijn ouders. Ik heb nooit een hele goede band met ze gehad vanwege alles wat er is gebeurt dus voor ons geeft het enorm veel rust. Geen awkwardness meer tijdens verjaardagen en gezeik met feestdagen.
Dan is dit wel heel extreem natuurlijk maar ik was er zo klaar mee, ook met name voor de kinderen hebben wij er een punt achter gezet met hun. Inmiddels weten ze niet eens meer waar we wonen.
Heerlijk zo !
En haar ouders behandelen mij als hun eigen kind, al vanaf ik daar kom, toen had ik ook zoiets van zo kan het ook zijn !
Laten we het hopen, want op mij komt het over alsof die 'verkeerde periode' niet alleen iets is wat zijn moeder zo ervaren heeft (let wel; háár ervaring, want het is gewoon onzin) en hij zijn vriendin inlicht over dat beeld van zijn moeder. Maar eerder dat het iets is hij ook zelf zo ziet.quote:
[..]
Uit onderstaande dacht ik op te maken dat zo'n gesprek er was geweest en dat toen die opmerking dus was gemaakt. En dat vriend dat slechts ter kennisgeving heeft aangenomen, dan heeft zo'n gesprek dus ook geen nut verder.
[..]
Aan de andere kant zou dat dan heel heel heel erg raar zijn als hij dat zo ziet, daar hij TS ook in die periode heeft leren kennen.
Al mag hij sowieso wel kappen met refereren naar haar mbo-tijd middels 'een verkeerde periode'. Of het nou iets is wat alleen zijn moeder/vader denkt, of dat hij zich daar ook wel ergens in kan vinden.
Uiteraard had het hem niks uitgemaakt als het bij mbo was gebleven. hij heeft alleen maar meer respect voor me gekregen naarmate ik doorzette en het aandurfde om uni te proberen. Hij was altijd diegene die zei dat ik het prima kon, terwijl er genoeg waren die dachten/hoopten dat het zou mislukken. Helaas.
Maargoed hoe hij ook over mij denkt, het zal niet zomaar het beeld van zijn moeder veranderen... en hij geeft aan dat het waarschijnlijk anders was gegaan als ze me later had leren kennen, omdat die vooroordelen dan niet waren ontwikkeld waarschijnlijk...
Maargoed de druppel is ook bij hem bereikt, en hij gaat proberen om mij meer op de voorgrond te krijgen. Waarom nu pas? Hij heeft het gewoon altijd een beetje door de vingers gezien, denk deels omdat realiteit soms pijnlijk kan zijn, maar ook omdat hij ergens wel weet dat er niks tegen zn moeder in te brengen is. We zullen zien!
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.quote:
Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
Fijn dat het bij jou aan de andere kant wel is gelukt! Lijkt me erg fijn dat je dat stukje erkenning eindelijk hebt verkregenquote:
Zo ging het bij ons thuis ook, mijn ouders dan.
In het verleden ook heel veel gezeik mee gehad (dan heb ik het over mijzelf) niet een hele goede band met mijn ouders.
Toen ik met mijn vriendin (inmiddels mijn vrouw en moeder van mijn kinderen) niet accepteerde hebben wij na jaren lang gezeik gebroken met mijn ouders. Ik heb nooit een hele goede band met ze gehad vanwege alles wat er is gebeurt dus voor ons geeft het enorm veel rust. Geen awkwardness meer tijdens verjaardagen en gezeik met feestdagen.
Dan is dit wel heel extreem natuurlijk maar ik was er zo klaar mee, ook met name voor de kinderen hebben wij er een punt achter gezet met hun. Inmiddels weten ze niet eens meer waar we wonen.
Heerlijk zo !
En haar ouders behandelen mij als hun eigen kind, al vanaf ik daar kom, toen had ik ook zoiets van zo kan het ook zijn !
nu goed vasthouden 
Dat vind ik heel vervelend voor je en ik kan mij niet echt een voorstelling maken bij hoe dat voelt. Alleen je kan dit ook anders bekijken. Je eigen ouders hoeven geen contact en dat heb je ook overleefd. Je bent toch in staat om wat van je leven te maken. Je bent o.a. opgeklommen qua studie, zonder steun van het thuisfront, dus je kan eigenlijk best zonder die bevestiging.quote:
[..]
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.
Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
Dit zeg ik niet omdat ik negatief wil doen over je perspectief in deze, maar ik wil graag dat je voor jezelf op blijft komen. Hartstikke mooi als jullie een warmere band ontwikkelen, maar hou in acht dat zij het is die daarvoor aan haar gedrag moet werken. Ga niet door hoepels springen om maar geaccepteerd te worden. Als zij jou jou niet kan accepteren voor wie je bent, laat haar dan lekker in haar eigen sop gaar koken.
Ik vind dit vrij heftig om te lezen...met deze achtergrond mag je des te trotser op jezelf zijn.quote:
[..]
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.
Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
Miljoenen? Miljarden zul je bedoelen! MILJARDEN!quote:
Waarom zou je als afgestuurd econometrist een phd doen als je ook miljoenen kan verdienen. Volgende mij is hij de loser en jij de doorzetter, be proud
Genoeg therapie gehad, maar zo iets slijt natuurlijk nooit helemaal. Het niet kunnen terugvallen op iets waar anderen normaal houvast en warmte kunnen krijgen is altijd vervelend en dit zal nooit veranderen en ook nooit uit mijn achterhoofd verdwijnen. Al heb ik het wel geaccepteerd dat het zo is, nog zijn er soms situaties waarin dat gemis even bij me naar boven komt en ik denk dat zo’n gemis en verlangen naar iets wat voor anderen normaal is, maar dat je zelf nooit hebt gehad niet een onnatuurlijke en pshychisch verknipte reactie is op wat er is gebeurd.quote:
Heb je therapie gehad of overwogen voor je slechte band met je ouders? Het lijkt me dat het wat psychische schade heeft opgeleverd en je daarom deze ongezonde drang ervaart om wel een goede band met je schoonmoeder te hebben. Als je de slechte band met je ouders beter een plekje kunt geven verdwijnt die drang wellicht ook. Want je kunt er vanuit gaan dat dit nooit gaat veranderen. Die schoonmoeder heeft een bepaald beeld van je en je in een hokje geplaatst en gaat dat niet meer veranderen. Het enige wat je kunt doen is dat accepteren en er concequenties aan verbinden.
Tuurlijk het moet geen drang worden, maar het lijkt mij gewoon een keer fijn om ergens ECHT thuis te komen en Ik zie/zag dit als een kans om dat eens te voelen. En tuurlijk als het teveel is gevraagd is dat even pijnlijk, maar had het al wel geaccepteerd in die drie jaar. De teleurstelling is pas echt aangewakkerd dit jaar nu ik zie dat het wel lukt bij de vriend van de zus, maar niet bij mij.
Maargoed ik hoef hier niet perse het slachtoffer uit te hangen, zou vooral graag ervaringen van anderen willen horen en hoe zij het vervolgens hebben aangepakt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Walnoot123 op 18-09-2018 10:15:36 ]
Jij hebt al heel wat gepresteerd, heeft schoonloeder dat ook gedaan?
Dat ze lekker in de soep valt, je hebt haar goedkeuring niet nodig en als je vriend echt van je houd zegt ie ook "ga maar lekker fietsen, ik bepaal zelf met wie ik mijn leven deel
" tegen zijn ouders.je kunt niet door de een te laten vallen of de rug toe te keren de liefde voor de ander bevestigenquote:
Niet achter ze aan rennen....je bent het waard om gerespecteerd te worden en als ze dat niet kunnen, pech voor hen.
Jij hebt al heel wat gepresteerd, heeft schoonloeder dat ook gedaan?
Dat ze lekker in de soep valt, je hebt haar goedkeuring niet nodig en als je vriend echt van je houd zegt ie ook "ga maar lekker fietsen, ik bepaal zelf met wie ik mijn leven deel
Dat is ook niet nodig.
Samen zijn met de Ts en haar te steunen waar nodig is voldoende.
Hij hoeft de relatie met zijn ouders daar voor niet op te geven, ook al is die misschien niet 100%.
Erg naar om te lezen. En hartstikke begrijpelijk dat je die behoefte hebt en die met je schoonfamilie enigszins probeert te vullen.quote:
[..]
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.
Nee. Absoluut niet. Dat je je dit zo persoonlijk aantrekt is GEEN tekortkoming van jouw kant.quote:Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
Ik zeg ook niet dat ie ze moet laten vallen, maar wel duidelijk moet maken dat het hun keuze is dat ze bij elkaar zijn en niet die van zijn ouders.quote:
[..]
je kunt niet door de een te laten vallen of de rug toe te keren de liefde voor de ander bevestigen
Dat is ook niet nodig.
Samen zijn met de Ts en haar te steunen waar nodig is voldoende.
Hij hoeft de relatie met zijn ouders daar voor niet op te geven, ook al is die misschien niet 100%.
Als ze er het niet mee eens zijn is dat hun probleem....
Je vriend mag ook wel wat meer voor je opkomen.
Dit idd, laat hen maar eens moeite doen als ze er vervolgens een probleem van makenquote:
Ik snap echt hartstikke goed dat je dat graag wilt. Maar 'je thuis mogen voelen' (of, deel van de familie zijn) is denk ik niet zozeer iets wat je kan verdienen, maar eerder iets wat je geschonken krijgt, waar je in uitgenodigd wordt. Natuurlijk, zoals bij elke normale sociale relatie is er de voorwaarde dat je een goede deelnemer van die relatie probeert te zijn, en op dat punt kan je dan ook best in jullie relatie investeren (wat je dus ook al erg doet). Maar uiteindelijk is een belangrijke voorwaarde voor het voor jou creëren van dat thuis gevoel met/bij je schoonfamilie, dat zíj jou daar deel van willen maken.quote:
[..]
Genoeg therapie gehad, maar zo iets slijt natuurlijk nooit helemaal. Het niet kunnen terugvallen op iets waar anderen normaal houvast en warmte kunnen krijgen is altijd vervelend en dit zal nooit veranderen en ook nooit uit mijn achterhoofd verdwijnen. Al heb ik het wel geaccepteerd dat het zo is, nog zijn er soms situaties waarin dat gemis even bij me naar boven komt en ik denk dat zo’n gemis en verlangen naar iets wat voor anderen normaal is, maar dat je zelf nooit hebt gehad niet een onnatuurlijke en pshychisch verknipte reactie is op wat er is gebeurd.
Tuurlijk het moet geen drang worden, maar het lijkt mij gewoon een keer fijn om ergens ECHT thuis te komen en Ik zie/zag dit als een kans om dat eens te voelen. En tuurlijk als het teveel is gevraagd is dat even pijnlijk, maar had het al wel geaccepteerd in die drie jaar. De teleurstelling is pas echt aangewakkerd dit jaar nu ik zie dat het wel lukt bij de vriend van de zus, maar niet bij mij.
Maargoed ik hoef hier niet perse het slachtoffer uit te hangen, zou vooral graag ervaringen van anderen willen horen en hoe zij het vervolgens hebben aangepakt.
En als zij het dus (bewust of onbewust) afhouden om jou op zo'n manier in hun familie / thuis te accepteren, is er denk ik niet veel wat jij kan doen om dat te veranderen. Hangt er denk ik van af of ze dat bewust of onbewust doen. Als ze het bewust doen (waar het bij die moeder wel op lijkt) dan ben je dus echt aan het vechten tegen een actief negatief beeld wat ze van je hebben. En dat lijkt me een enorm zware, wellicht zelfs onmogelijke strijd. Als ze het onbewust doen, zie ik wel ergens een mogelijkheid dat jullie relatie kan verbeteren, maar zelfs dan betwijfel ik het of je dat thuis gevoel bij hun echt gaat krijgen.
Praktischer .. Zij tonen geen interesse in jouw studie / carriere. Wellicht praten ze wel graag over hun studie / carrière? Hetzelfde met hobby's. Hoe is jouw band met de zus van je vriend, en diens vriend? Wellicht dat het helpt wanneer ze zien dat die twee jou wel voor vol aan zien. Iig fijn dat je vriend nu de ernst van je probleem wat meer inziet en toegezegd heeft je daarbij te helpen. Al vraag ik me dan wel af of het dan niet zozeer ligt aan 'jou op de voorgrond plaatsen' (wat impliceert dat jij je op een andere manier op zou moeten stellen binnen die sociale settings met je schoonfamilie) maar dat hij eerder gewoon eens duidelijk moet zijn tegen zijn ouders dat het voor hem erg belangrijk is dat jij je daar thuis voelt en ze dus eens wat meer hun best moeten doen.
Met nogmaals de disclaimer: moet je dit wel allemaal willen?
Aan een kant is het moeilijk om het niet persoonlijk op te nemen, maar aan de andere kant ben jij je opleiding niet. Als dat hun focus is, dan wordt de andere schoon daar net zo goed op beoordeelt en dus ook niet op wie ze verder zijn. Dat kan je rationeel sterken en wellicht emotioneel ook wat meer afstand geven.quote:
[..]
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.
Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
Verder lijkt het me veelzeggend dat je aangeeft dat je dat stukje thuiskomen (nog) niet bij je vriend gevonden hebt. Woont hij nog thuis dat je zijn ouders daar zo in meeneemt? Of is het voor jou opkomen misschien ook onderdeel van het knagende?
Eens, zoiets kan gewoon bij je gaan horen. Maar het kan wel iets zeggen over de mate van verwerking als je het aan één kant niet zozeer iets als bij jezelf hoort vindt en daar dan iets van je schoonouders voor nodig hebt.quote:
[..]
Genoeg therapie gehad, maar zo iets slijt natuurlijk nooit helemaal. Het niet kunnen terugvallen op iets waar anderen normaal houvast en warmte kunnen krijgen is altijd vervelend en dit zal nooit veranderen en ook nooit uit mijn achterhoofd verdwijnen. Al heb ik het wel geaccepteerd dat het zo is, nog zijn er soms situaties waarin dat gemis even bij me naar boven komt en ik denk dat zo’n gemis en verlangen naar iets wat voor anderen normaal is, maar dat je zelf nooit hebt gehad niet een onnatuurlijke en pshychisch verknipte reactie is op wat er is gebeurd.
Is dat dan wel echte acceptatie als het puur om zijn papiertje gaat?quote:Tuurlijk het moet geen drang worden, maar het lijkt mij gewoon een keer fijn om ergens ECHT thuis te komen en Ik zie/zag dit als een kans om dat eens te voelen. En tuurlijk als het teveel is gevraagd is dat even pijnlijk, maar had het al wel geaccepteerd in die drie jaar. De teleurstelling is pas echt aangewakkerd dit jaar nu ik zie dat het wel lukt bij de vriend van de zus, maar niet bij mij.
Ik heb geen contact met een van mijn ouders en ben met eerdere schoonouders ook niet altijd even gezellig onthaald. Wat voor mij sowieso heel belangrijk is gebleken dat ik doe wat ik nodig vind en het niet moet proberen te doen om iets van die ander(en) te merken of gedaan te krijgen. Ik leg mijzelf langs mijn eigen meetlat en als een ander dat niet goed genoeg vindt, dan vind ik dat nog steeds jammer. Maar omdat ik langs die eigen meetlat wel kan meten dat ik mijn best heb gedaan/doe, hoef ik mij geen minder persoon te voelen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar je kan niet met iedereen beste maatjes worden en zat mensen die genoeg eigen shit aan trauma's hebben waar ik ook geen kut meer aan doen. Dat besef gaf me de ruimte om bepaalde dingen ook gewoon bij de ander te kunnen laten en niet op mezelf te (blijven) betrekken.quote:Maargoed ik hoef hier niet perse het slachtoffer uit te hangen, zou vooral graag ervaringen van anderen willen horen en hoe zij het vervolgens hebben aangepakt.
Klinkt misschien zweverig, maar heb je weleens hypnotherapie overwogen? Een vriendin van me heeft dat eeuwige stemmetje dat ze niet goed genoeg is daarmee een stuk kunnen stillen..
.En eh, heb je er al eens over nagedacht wat je gaat doen als je kinderen gaat krijgen en oma ook op hen zo gaat kappen als ze het niet naar haar wensen doen?
Kom nu op voor jezelf zoals je het later ook voor je eigen kleintjes zou doen.
Vreemde zin.. Je schoonfamilie IS toch de familie van je vriendin?quote:
[..]
Dit. Mijn schoonfamilie is niet zo open en gastvrij als die van mijn vriendin.
Het zegt vooral iets over zijn ouders. Niet over jou. Dus moet je het ook niet over jou gaan maken, want daar word je onzeker van.quote:
...en ik baal er van.
Wat ik ook doe, hoe hard ik ook probeer, ze ruilen me net zo lief in voor een andere meid. Het is dat ze zien dat mijn vriend ontzettend veel van mij houdt, en dat ze hierom wel aardig proberen te doen, maar je merkt het aan alles. Het doet taffes veel pijn en het maakt mij ontzettend onzeker.
De voornaamste reden hiervoor is dat de moeder van mijn vriend erg prestatie gericht is. Studie staat voorop en hoe het met je gaat staat op 2. Dit merk je ook wel bij haar zoon en dochter, vooral het onderwerp studie komt ter sprake. Hoeft niet verkeerd te zijn uiteraard, maar het probleem is wel dat ze mij leerde kennen toen ik nog MBO deed. Nu 3 jaar later studeer ik nominaal aan de universiteit. En hoe prestatiegericht ik zelf nu ook ben, ze zal altijd in haar achterhoofd houden dat ik vroeger wellicht niet mijn best gedaan heb voor VWO en dat ik een omweg heb gemaakt. Wanneer ben ik goed genoeg? Het vriendje van de zus van mijn vriend heeft daarintegen nominaal econometrie bachelor en master afgerond en gaat straks starten aan zijn PhD, uiteraard lekker gefixt, maar het verschil is helaas duidelijk te merken. Waar ze mij eigenlijk nooit iets vraagt, kan ze met hem uren een gesprek voeren (al is dat wel vaak studiegericht). Maar toch, het verschil in interesse is duidelijk te zien, en dat doet pijn. Waar hij nog maar net in beeld is, heeft hij al zonder moeite vele complimenten weten te krijgen, en wordt hij met trots schoonzoon genoemd. Je raad het al, schoondochter is nooit tegen mij gezegd.
Als ik langs kom begin ik met vragen hoe het gaat, en soms krijg ik ook een 'hoe gaat het met jou' terug. En hoe erg ik ook probeer deel te nemen aan de gesprekken over de interesses van de rest van het gezin, oprechte interesse in mij is ver te zoeken.
Dat het klikt tussen mij en zijn ouders is erg belangrijk voor mij, maar de situatie blijft al 4 jaar zielig hetzelfde. Elke keer weer ben ik teleurgesteld dat het niet gelukt is. En ik ben echt ten einde raad. Ik vind het oprecht lastig om mijzelf te zijn daar, wat eigenlijk best triest is, maar gaat onbewust. Dit valt mijn vriend ook op. Ik ben stiller en probeer erg op mijn woorden te letten, geen fouten te maken, waardoor er niet veel meer van mijn karakter over blijft. Deze manier van doen lijkt alleen ook niet te werken...
Ik hoop eigenlijk dat hier mensen zijn met soortgelijke ervaringen, wellicht ook '(schoon)ouders' die zich hierin erg goed kunnen verplaatsen en mij tips kunnen geven hoe ik een eventuele band kan versterken. Ik wil nog niet helemaal opgeven, hoeveel energie het ook zal kosten...
Alvast bedankt!
Fuck ‘em. Jij bent de keuze van hun zoon. En terecht. Wees dus gewoon jezelf. Dan kun je stralen en wie weet straalt dat dan ook weer een beetje op hen af.
En die perfecte schoonzoon zal te zijner tijd nog eens hen teleurstellen.
Ja. We hebben allebei een schoonfamiliequote:
[..]
Vreemde zin.. Je schoonfamilie IS toch de familie van je vriendin?
Dit verklaart je rare zin totaal niet.quote:
[..]
Ja. We hebben allebei een schoonfamilie
Wat is er zo raar aan zijn zin dan? 'die' verwijst naar de schoonfamilie van zijn vriendin.quote:
[..]
Dit verklaart je rare zin totaal niet.
En zijn eigen familie is overduidelijk de schoonfamilie van zijn vriendin en zijn schoonfamilie de eigen familie van zijn vriendin.
Hihaho. Dat snap ik ook wel.quote:
[..]
Wat is er zo raar aan zijn zin dan? 'die' verwijst naar de schoonfamilie van zijn vriendin.
En zijn eigen familie is overduidelijk de schoonfamilie van zijn vriendin en zijn schoonfamilie de eigen familie van zijn vriendin.
Taalkundig klopt het prachtig, maar het is niet duidelijk wat hij bedoelt.
Niks hihaho, ik snapte oprecht niet wat er dan onduidelijk aan zou zijn.quote:
[..]
Hihaho. Dat snap ik ook wel.
Taalkundig klopt het prachtig, maar het is niet duidelijk wat hij bedoelt.
Respect voor jouw unieke vermogen om tekst te analyseren.quote:Op vrijdag 21 september 2018 10:44 schreef Chai het volgende:
[..]
Niks hihaho, ik snapte oprecht niet wat er dan onduidelijk aan zou zijn.
Dacht eerder aan een ontzettende blinde vlek, maar blijkbaar wil je het per se over een bepaalde superioriteitsboeg gooien ipv antwoord te geven.quote:
[..]
Respect voor jouw unieke vermogen om tekst te analyseren.
! In het begin probeerde ik me er niks van aan te trekken maar dat soort mensen hadden zo veel negatieve eigenschappen. Het lukte me op een gegeven moment ook niet meer om nog normaal over die mensen te praten Je moet gewoon een beetje geluk hebben met je schoonouders en zorgen dat ze een beetje uit dezelfde "wereld" komen als jij. Anders klikt het nooit.
Hoe ging dat met jouw vriendin dan? Want doorgaans krijg je wel wat mee van het nest waar je opgroeit.quote:
Ik had vroeger een stel tokkie schoonouders. Gevalletje hele dag bier drinken en roken. Er stonden standaard een stuk of 6 volle kratten Amstel voor een week voor 2 personen
Je moet gewoon een beetje geluk hebben met je schoonouders en zorgen dat ze een beetje uit dezelfde "wereld" komen als jij. Anders klikt het nooit.
Ja klopt, maar dat viel eigenlijk reuze mee. Dingen die ik heel raar vond, vond zij dan weer wat schappelijker. Zij zelf gedroeg zich in ieder geval totaal niet als haar ouders, en dat was maar beter ook. Het heeft wel voor een hele hoop gezeik gezorgd.quote:
[..]
Hoe ging dat met jouw vriendin dan? Want doorgaans krijg je wel wat mee van het nest waar je opgroeit.
Je zou er bijv. voor kunnen kiezen om minder vaak mee te gaan of als je daar bent je bewust wat afzijdig te houden en het allemaal een beetje aan je voorbij laten gaan en het maar even uitzitten, hoewel dat wel lastig kan zijn.
Mijn eigen schoonmoeder is een heel lief mens, maar mij veel te emotioneel en overbezorgd en ze blijft mij veel te veel hangen in een soort nostalgisch verlangen naar de tijd dat mijn vriendin nog thuis woonde. De gesprekken zijn ook altijd van dien aard, met een melancholisch soort medelijden met mijn vriendin wat ik totaal niet trek. Dat in combinatie met een bepaalde decadente houding maakt dat ik het vaak maar ongemakkelijk vind. Uiteindelijk heb ik dit ook wel bij mijn vriendin aangegeven en die snapte het wel. Zij gaat nu regelmatig doordeweeks daar eten (ik kan dan toch niet ivm werk) en ik ga eigenlijk alleen mee bij gelegenheden zoals verjaardagen of af en toe een etentje. Ik vind het wel belangrijk om goed (vriendelijk) contact te hebben met mijn schoonfamilie, maar het hoeft niet per se mijn familie te worden, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat het dan af en toe wat ongemakkelijk is als gesprekken stilvallen ofzo heb ik maar gewoon geaccepteerd, want ik hoef er verder toch niet zoveel mee.
Dit.quote:
Ga je vooral niet schikken in een rol die past in het patroon/spel waar je juist zo'n hekel aan hebt.
Er is een cirkel ontstaan. TS houdt goed in de gaten of ze wel geaccepteerd wordt, dit is niet het geval. Vervolgens past ze haar gedrag aan, doet ze haar best om wel geaccepteerd te worden, maar de reactie is dat ze wederom niet geaccepteerd wordt. Vervolgens ... etc.
Intermenselijk contact loopt onbewust, en vaak weet je bij de eerste ontmoeting al of je iemand mag of niet mag. Dat blijft dan vrijwel altijd zo. De kans dat je alsnog geaccepteerd gaat worden lijkt me vrijwel 0%. Hier moet je dan ook geen aandacht meer aan schenken. En het gekke is, als je gewoon vriendelijk blijft en geen problemen zoekt en de houding aanneemt dat je geen vrienden hoeft te worden, dat dat de relatie alsnog beter (of minder slecht) maakt.
Overigens kan je vriend nog wel een betere rol spelen, hij moet het spel in de vicieuze cirkel niet meespelen, dus jou geen tips geven over hoe je je moet gedragen, maar eens met zijn eigen moeder praten. In de zin van: ''ik vind wel dat je weinig aardig tegen m'n vriendin bent'' en ''je bent aardiger voor vriendje van de zus van mijn vriend''. Hij kan er meer aan veranderen dan jij (als er al iets te veranderen valt).
[ Bericht 0% gewijzigd door luxerobots op 24-09-2018 16:24:12 ]