R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Niet achter ze aan rennen....je bent het waard om gerespecteerd te worden en als ze dat niet kunnen, pech voor hen.
Jij hebt al heel wat gepresteerd, heeft schoonloeder dat ook gedaan?
Dat ze lekker in de soep valt, je hebt haar goedkeuring niet nodig en als je vriend echt van je houd zegt ie ook "ga maar lekker fietsen, ik bepaal zelf met wie ik mijn leven deel
" tegen zijn ouders.
Jij hebt al heel wat gepresteerd, heeft schoonloeder dat ook gedaan?
Dat ze lekker in de soep valt, je hebt haar goedkeuring niet nodig en als je vriend echt van je houd zegt ie ook "ga maar lekker fietsen, ik bepaal zelf met wie ik mijn leven deel
" tegen zijn ouders.
je kunt niet door de een te laten vallen of de rug toe te keren de liefde voor de ander bevestigenquote:Op dinsdag 18 september 2018 11:08 schreef Ersa het volgende:
Niet achter ze aan rennen....je bent het waard om gerespecteerd te worden en als ze dat niet kunnen, pech voor hen.
Jij hebt al heel wat gepresteerd, heeft schoonloeder dat ook gedaan?
Dat ze lekker in de soep valt, je hebt haar goedkeuring niet nodig en als je vriend echt van je houd zegt ie ook "ga maar lekker fietsen, ik bepaal zelf met wie ik mijn leven deel
Dat is ook niet nodig.
Samen zijn met de Ts en haar te steunen waar nodig is voldoende.
Hij hoeft de relatie met zijn ouders daar voor niet op te geven, ook al is die misschien niet 100%.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Erg naar om te lezen. En hartstikke begrijpelijk dat je die behoefte hebt en die met je schoonfamilie enigszins probeert te vullen.quote:Op dinsdag 18 september 2018 01:54 schreef Walnoot123 het volgende:
[..]
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.
Nee. Absoluut niet. Dat je je dit zo persoonlijk aantrekt is GEEN tekortkoming van jouw kant.quote:Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
"Pools are perfect for holding water"
Ik zeg ook niet dat ie ze moet laten vallen, maar wel duidelijk moet maken dat het hun keuze is dat ze bij elkaar zijn en niet die van zijn ouders.quote:
[..]
je kunt niet door de een te laten vallen of de rug toe te keren de liefde voor de ander bevestigen
Dat is ook niet nodig.
Samen zijn met de Ts en haar te steunen waar nodig is voldoende.
Hij hoeft de relatie met zijn ouders daar voor niet op te geven, ook al is die misschien niet 100%.
Als ze er het niet mee eens zijn is dat hun probleem....
Triest dat zowel je eigen ouders als je schoonouders je niet moeten.
Je vriend mag ook wel wat meer voor je opkomen.
Je vriend mag ook wel wat meer voor je opkomen.
Ik snap echt hartstikke goed dat je dat graag wilt. Maar 'je thuis mogen voelen' (of, deel van de familie zijn) is denk ik niet zozeer iets wat je kan verdienen, maar eerder iets wat je geschonken krijgt, waar je in uitgenodigd wordt. Natuurlijk, zoals bij elke normale sociale relatie is er de voorwaarde dat je een goede deelnemer van die relatie probeert te zijn, en op dat punt kan je dan ook best in jullie relatie investeren (wat je dus ook al erg doet). Maar uiteindelijk is een belangrijke voorwaarde voor het voor jou creëren van dat thuis gevoel met/bij je schoonfamilie, dat zíj jou daar deel van willen maken.quote:
[..]
Genoeg therapie gehad, maar zo iets slijt natuurlijk nooit helemaal. Het niet kunnen terugvallen op iets waar anderen normaal houvast en warmte kunnen krijgen is altijd vervelend en dit zal nooit veranderen en ook nooit uit mijn achterhoofd verdwijnen. Al heb ik het wel geaccepteerd dat het zo is, nog zijn er soms situaties waarin dat gemis even bij me naar boven komt en ik denk dat zo’n gemis en verlangen naar iets wat voor anderen normaal is, maar dat je zelf nooit hebt gehad niet een onnatuurlijke en pshychisch verknipte reactie is op wat er is gebeurd.
Tuurlijk het moet geen drang worden, maar het lijkt mij gewoon een keer fijn om ergens ECHT thuis te komen en Ik zie/zag dit als een kans om dat eens te voelen. En tuurlijk als het teveel is gevraagd is dat even pijnlijk, maar had het al wel geaccepteerd in die drie jaar. De teleurstelling is pas echt aangewakkerd dit jaar nu ik zie dat het wel lukt bij de vriend van de zus, maar niet bij mij.
Maargoed ik hoef hier niet perse het slachtoffer uit te hangen, zou vooral graag ervaringen van anderen willen horen en hoe zij het vervolgens hebben aangepakt.
En als zij het dus (bewust of onbewust) afhouden om jou op zo'n manier in hun familie / thuis te accepteren, is er denk ik niet veel wat jij kan doen om dat te veranderen. Hangt er denk ik van af of ze dat bewust of onbewust doen. Als ze het bewust doen (waar het bij die moeder wel op lijkt) dan ben je dus echt aan het vechten tegen een actief negatief beeld wat ze van je hebben. En dat lijkt me een enorm zware, wellicht zelfs onmogelijke strijd. Als ze het onbewust doen, zie ik wel ergens een mogelijkheid dat jullie relatie kan verbeteren, maar zelfs dan betwijfel ik het of je dat thuis gevoel bij hun echt gaat krijgen.
Praktischer .. Zij tonen geen interesse in jouw studie / carriere. Wellicht praten ze wel graag over hun studie / carrière? Hetzelfde met hobby's. Hoe is jouw band met de zus van je vriend, en diens vriend? Wellicht dat het helpt wanneer ze zien dat die twee jou wel voor vol aan zien. Iig fijn dat je vriend nu de ernst van je probleem wat meer inziet en toegezegd heeft je daarbij te helpen. Al vraag ik me dan wel af of het dan niet zozeer ligt aan 'jou op de voorgrond plaatsen' (wat impliceert dat jij je op een andere manier op zou moeten stellen binnen die sociale settings met je schoonfamilie) maar dat hij eerder gewoon eens duidelijk moet zijn tegen zijn ouders dat het voor hem erg belangrijk is dat jij je daar thuis voelt en ze dus eens wat meer hun best moeten doen.
Met nogmaals de disclaimer: moet je dit wel allemaal willen?
"Pools are perfect for holding water"
Aan een kant is het moeilijk om het niet persoonlijk op te nemen, maar aan de andere kant ben jij je opleiding niet. Als dat hun focus is, dan wordt de andere schoon daar net zo goed op beoordeelt en dus ook niet op wie ze verder zijn. Dat kan je rationeel sterken en wellicht emotioneel ook wat meer afstand geven.quote:
[..]
De reden waarom het zo belangrijk voor me is, is omdat mijn eigen ouders geen contact met mij hoeven. Ik mis eigenlijk gewoon een thuissituatie en had gehoopt dat ik dat gemis bij mijn vriend een stukje zou kunnen opvullen.
Het probleem is dus vooral dat ik het erg persoonlijk neem. Eigenlijk is dit een extra bevestiging dat ik weer niet goed genoeg ben en dat knaagt vrij onaangenaam.
Verder lijkt het me veelzeggend dat je aangeeft dat je dat stukje thuiskomen (nog) niet bij je vriend gevonden hebt. Woont hij nog thuis dat je zijn ouders daar zo in meeneemt? Of is het voor jou opkomen misschien ook onderdeel van het knagende?
Eens, zoiets kan gewoon bij je gaan horen. Maar het kan wel iets zeggen over de mate van verwerking als je het aan één kant niet zozeer iets als bij jezelf hoort vindt en daar dan iets van je schoonouders voor nodig hebt.quote:
[..]
Genoeg therapie gehad, maar zo iets slijt natuurlijk nooit helemaal. Het niet kunnen terugvallen op iets waar anderen normaal houvast en warmte kunnen krijgen is altijd vervelend en dit zal nooit veranderen en ook nooit uit mijn achterhoofd verdwijnen. Al heb ik het wel geaccepteerd dat het zo is, nog zijn er soms situaties waarin dat gemis even bij me naar boven komt en ik denk dat zo’n gemis en verlangen naar iets wat voor anderen normaal is, maar dat je zelf nooit hebt gehad niet een onnatuurlijke en pshychisch verknipte reactie is op wat er is gebeurd.
Is dat dan wel echte acceptatie als het puur om zijn papiertje gaat?quote:Tuurlijk het moet geen drang worden, maar het lijkt mij gewoon een keer fijn om ergens ECHT thuis te komen en Ik zie/zag dit als een kans om dat eens te voelen. En tuurlijk als het teveel is gevraagd is dat even pijnlijk, maar had het al wel geaccepteerd in die drie jaar. De teleurstelling is pas echt aangewakkerd dit jaar nu ik zie dat het wel lukt bij de vriend van de zus, maar niet bij mij.
Ik heb geen contact met een van mijn ouders en ben met eerdere schoonouders ook niet altijd even gezellig onthaald. Wat voor mij sowieso heel belangrijk is gebleken dat ik doe wat ik nodig vind en het niet moet proberen te doen om iets van die ander(en) te merken of gedaan te krijgen. Ik leg mijzelf langs mijn eigen meetlat en als een ander dat niet goed genoeg vindt, dan vind ik dat nog steeds jammer. Maar omdat ik langs die eigen meetlat wel kan meten dat ik mijn best heb gedaan/doe, hoef ik mij geen minder persoon te voelen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar je kan niet met iedereen beste maatjes worden en zat mensen die genoeg eigen shit aan trauma's hebben waar ik ook geen kut meer aan doen. Dat besef gaf me de ruimte om bepaalde dingen ook gewoon bij de ander te kunnen laten en niet op mezelf te (blijven) betrekken.quote:Maargoed ik hoef hier niet perse het slachtoffer uit te hangen, zou vooral graag ervaringen van anderen willen horen en hoe zij het vervolgens hebben aangepakt.
Klinkt misschien zweverig, maar heb je weleens hypnotherapie overwogen? Een vriendin van me heeft dat eeuwige stemmetje dat ze niet goed genoeg is daarmee een stuk kunnen stillen..
Je zou voor jullie tweetjes een eigen warm thuis kunnen maken 
.
En eh, heb je er al eens over nagedacht wat je gaat doen als je kinderen gaat krijgen en oma ook op hen zo gaat kappen als ze het niet naar haar wensen doen?
Kom nu op voor jezelf zoals je het later ook voor je eigen kleintjes zou doen.
.En eh, heb je er al eens over nagedacht wat je gaat doen als je kinderen gaat krijgen en oma ook op hen zo gaat kappen als ze het niet naar haar wensen doen?
Kom nu op voor jezelf zoals je het later ook voor je eigen kleintjes zou doen.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Vreemde zin.. Je schoonfamilie IS toch de familie van je vriendin?quote:
[..]
Dit. Mijn schoonfamilie is niet zo open en gastvrij als die van mijn vriendin.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Het zegt vooral iets over zijn ouders. Niet over jou. Dus moet je het ook niet over jou gaan maken, want daar word je onzeker van.quote:
...en ik baal er van.
Wat ik ook doe, hoe hard ik ook probeer, ze ruilen me net zo lief in voor een andere meid. Het is dat ze zien dat mijn vriend ontzettend veel van mij houdt, en dat ze hierom wel aardig proberen te doen, maar je merkt het aan alles. Het doet taffes veel pijn en het maakt mij ontzettend onzeker.
De voornaamste reden hiervoor is dat de moeder van mijn vriend erg prestatie gericht is. Studie staat voorop en hoe het met je gaat staat op 2. Dit merk je ook wel bij haar zoon en dochter, vooral het onderwerp studie komt ter sprake. Hoeft niet verkeerd te zijn uiteraard, maar het probleem is wel dat ze mij leerde kennen toen ik nog MBO deed. Nu 3 jaar later studeer ik nominaal aan de universiteit. En hoe prestatiegericht ik zelf nu ook ben, ze zal altijd in haar achterhoofd houden dat ik vroeger wellicht niet mijn best gedaan heb voor VWO en dat ik een omweg heb gemaakt. Wanneer ben ik goed genoeg? Het vriendje van de zus van mijn vriend heeft daarintegen nominaal econometrie bachelor en master afgerond en gaat straks starten aan zijn PhD, uiteraard lekker gefixt, maar het verschil is helaas duidelijk te merken. Waar ze mij eigenlijk nooit iets vraagt, kan ze met hem uren een gesprek voeren (al is dat wel vaak studiegericht). Maar toch, het verschil in interesse is duidelijk te zien, en dat doet pijn. Waar hij nog maar net in beeld is, heeft hij al zonder moeite vele complimenten weten te krijgen, en wordt hij met trots schoonzoon genoemd. Je raad het al, schoondochter is nooit tegen mij gezegd.
Als ik langs kom begin ik met vragen hoe het gaat, en soms krijg ik ook een 'hoe gaat het met jou' terug. En hoe erg ik ook probeer deel te nemen aan de gesprekken over de interesses van de rest van het gezin, oprechte interesse in mij is ver te zoeken.
Dat het klikt tussen mij en zijn ouders is erg belangrijk voor mij, maar de situatie blijft al 4 jaar zielig hetzelfde. Elke keer weer ben ik teleurgesteld dat het niet gelukt is. En ik ben echt ten einde raad. Ik vind het oprecht lastig om mijzelf te zijn daar, wat eigenlijk best triest is, maar gaat onbewust. Dit valt mijn vriend ook op. Ik ben stiller en probeer erg op mijn woorden te letten, geen fouten te maken, waardoor er niet veel meer van mijn karakter over blijft. Deze manier van doen lijkt alleen ook niet te werken...
Ik hoop eigenlijk dat hier mensen zijn met soortgelijke ervaringen, wellicht ook '(schoon)ouders' die zich hierin erg goed kunnen verplaatsen en mij tips kunnen geven hoe ik een eventuele band kan versterken. Ik wil nog niet helemaal opgeven, hoeveel energie het ook zal kosten...
Alvast bedankt!
Fuck ‘em. Jij bent de keuze van hun zoon. En terecht. Wees dus gewoon jezelf. Dan kun je stralen en wie weet straalt dat dan ook weer een beetje op hen af.
En die perfecte schoonzoon zal te zijner tijd nog eens hen teleurstellen.
Ja. We hebben allebei een schoonfamiliequote:
[..]
Vreemde zin.. Je schoonfamilie IS toch de familie van je vriendin?
Dit verklaart je rare zin totaal niet.quote:
[..]
Ja. We hebben allebei een schoonfamilie
Ik vecht met zwervers voor mijn plezier. Binnenkort ook op YouTube!
Wat is er zo raar aan zijn zin dan? 'die' verwijst naar de schoonfamilie van zijn vriendin.quote:
[..]
Dit verklaart je rare zin totaal niet.
En zijn eigen familie is overduidelijk de schoonfamilie van zijn vriendin en zijn schoonfamilie de eigen familie van zijn vriendin.
Hihaho. Dat snap ik ook wel.quote:
[..]
Wat is er zo raar aan zijn zin dan? 'die' verwijst naar de schoonfamilie van zijn vriendin.
En zijn eigen familie is overduidelijk de schoonfamilie van zijn vriendin en zijn schoonfamilie de eigen familie van zijn vriendin.
Taalkundig klopt het prachtig, maar het is niet duidelijk wat hij bedoelt.
Ik vecht met zwervers voor mijn plezier. Binnenkort ook op YouTube!
Niks hihaho, ik snapte oprecht niet wat er dan onduidelijk aan zou zijn.quote:
[..]
Hihaho. Dat snap ik ook wel.
Taalkundig klopt het prachtig, maar het is niet duidelijk wat hij bedoelt.
Respect voor jouw unieke vermogen om tekst te analyseren.quote:Op vrijdag 21 september 2018 10:44 schreef Chai het volgende:
[..]
Niks hihaho, ik snapte oprecht niet wat er dan onduidelijk aan zou zijn.
Ik vecht met zwervers voor mijn plezier. Binnenkort ook op YouTube!
Dacht eerder aan een ontzettende blinde vlek, maar blijkbaar wil je het per se over een bepaalde superioriteitsboeg gooien ipv antwoord te geven.quote:
[..]
Respect voor jouw unieke vermogen om tekst te analyseren.
Ik had vroeger een stel tokkie schoonouders. Gevalletje hele dag bier drinken en roken. Er stonden standaard een stuk of 6 volle kratten Amstel voor een week voor 2 personen 
! In het begin probeerde ik me er niks van aan te trekken maar dat soort mensen hadden zo veel negatieve eigenschappen. Het lukte me op een gegeven moment ook niet meer om nog normaal over die mensen te praten
Je moet gewoon een beetje geluk hebben met je schoonouders en zorgen dat ze een beetje uit dezelfde "wereld" komen als jij. Anders klikt het nooit.
! In het begin probeerde ik me er niks van aan te trekken maar dat soort mensen hadden zo veel negatieve eigenschappen. Het lukte me op een gegeven moment ook niet meer om nog normaal over die mensen te praten Je moet gewoon een beetje geluk hebben met je schoonouders en zorgen dat ze een beetje uit dezelfde "wereld" komen als jij. Anders klikt het nooit.
Hoe ging dat met jouw vriendin dan? Want doorgaans krijg je wel wat mee van het nest waar je opgroeit.quote:
Ik had vroeger een stel tokkie schoonouders. Gevalletje hele dag bier drinken en roken. Er stonden standaard een stuk of 6 volle kratten Amstel voor een week voor 2 personen
Je moet gewoon een beetje geluk hebben met je schoonouders en zorgen dat ze een beetje uit dezelfde "wereld" komen als jij. Anders klikt het nooit.
Ja klopt, maar dat viel eigenlijk reuze mee. Dingen die ik heel raar vond, vond zij dan weer wat schappelijker. Zij zelf gedroeg zich in ieder geval totaal niet als haar ouders, en dat was maar beter ook. Het heeft wel voor een hele hoop gezeik gezorgd.quote:
[..]
Hoe ging dat met jouw vriendin dan? Want doorgaans krijg je wel wat mee van het nest waar je opgroeit.
Ga je vooral niet schikken in een rol die past in het patroon/spel waar je juist zo'n hekel aan hebt. Het belangrijkste voor jou is denk ik dat je vriend goed weet hoe jij erin zit ten opzicht van je schoonouders en dan is het de uitdaging om (samen) op zoek te gaan naar een manier die voor jou werkt.
Je zou er bijv. voor kunnen kiezen om minder vaak mee te gaan of als je daar bent je bewust wat afzijdig te houden en het allemaal een beetje aan je voorbij laten gaan en het maar even uitzitten, hoewel dat wel lastig kan zijn.
Mijn eigen schoonmoeder is een heel lief mens, maar mij veel te emotioneel en overbezorgd en ze blijft mij veel te veel hangen in een soort nostalgisch verlangen naar de tijd dat mijn vriendin nog thuis woonde. De gesprekken zijn ook altijd van dien aard, met een melancholisch soort medelijden met mijn vriendin wat ik totaal niet trek. Dat in combinatie met een bepaalde decadente houding maakt dat ik het vaak maar ongemakkelijk vind. Uiteindelijk heb ik dit ook wel bij mijn vriendin aangegeven en die snapte het wel. Zij gaat nu regelmatig doordeweeks daar eten (ik kan dan toch niet ivm werk) en ik ga eigenlijk alleen mee bij gelegenheden zoals verjaardagen of af en toe een etentje. Ik vind het wel belangrijk om goed (vriendelijk) contact te hebben met mijn schoonfamilie, maar het hoeft niet per se mijn familie te worden, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat het dan af en toe wat ongemakkelijk is als gesprekken stilvallen ofzo heb ik maar gewoon geaccepteerd, want ik hoef er verder toch niet zoveel mee.
Je zou er bijv. voor kunnen kiezen om minder vaak mee te gaan of als je daar bent je bewust wat afzijdig te houden en het allemaal een beetje aan je voorbij laten gaan en het maar even uitzitten, hoewel dat wel lastig kan zijn.
Mijn eigen schoonmoeder is een heel lief mens, maar mij veel te emotioneel en overbezorgd en ze blijft mij veel te veel hangen in een soort nostalgisch verlangen naar de tijd dat mijn vriendin nog thuis woonde. De gesprekken zijn ook altijd van dien aard, met een melancholisch soort medelijden met mijn vriendin wat ik totaal niet trek. Dat in combinatie met een bepaalde decadente houding maakt dat ik het vaak maar ongemakkelijk vind. Uiteindelijk heb ik dit ook wel bij mijn vriendin aangegeven en die snapte het wel. Zij gaat nu regelmatig doordeweeks daar eten (ik kan dan toch niet ivm werk) en ik ga eigenlijk alleen mee bij gelegenheden zoals verjaardagen of af en toe een etentje. Ik vind het wel belangrijk om goed (vriendelijk) contact te hebben met mijn schoonfamilie, maar het hoeft niet per se mijn familie te worden, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat het dan af en toe wat ongemakkelijk is als gesprekken stilvallen ofzo heb ik maar gewoon geaccepteerd, want ik hoef er verder toch niet zoveel mee.
Dit.quote:
Ga je vooral niet schikken in een rol die past in het patroon/spel waar je juist zo'n hekel aan hebt.
Er is een cirkel ontstaan. TS houdt goed in de gaten of ze wel geaccepteerd wordt, dit is niet het geval. Vervolgens past ze haar gedrag aan, doet ze haar best om wel geaccepteerd te worden, maar de reactie is dat ze wederom niet geaccepteerd wordt. Vervolgens ... etc.
Intermenselijk contact loopt onbewust, en vaak weet je bij de eerste ontmoeting al of je iemand mag of niet mag. Dat blijft dan vrijwel altijd zo. De kans dat je alsnog geaccepteerd gaat worden lijkt me vrijwel 0%. Hier moet je dan ook geen aandacht meer aan schenken. En het gekke is, als je gewoon vriendelijk blijft en geen problemen zoekt en de houding aanneemt dat je geen vrienden hoeft te worden, dat dat de relatie alsnog beter (of minder slecht) maakt.
Overigens kan je vriend nog wel een betere rol spelen, hij moet het spel in de vicieuze cirkel niet meespelen, dus jou geen tips geven over hoe je je moet gedragen, maar eens met zijn eigen moeder praten. In de zin van: ''ik vind wel dat je weinig aardig tegen m'n vriendin bent'' en ''je bent aardiger voor vriendje van de zus van mijn vriend''. Hij kan er meer aan veranderen dan jij (als er al iets te veranderen valt).
[ Bericht 0% gewijzigd door luxerobots op 24-09-2018 16:24:12 ]
Bij zo'n schoonfamile zou ik gaan twijfelen aan mijn relatie. De appel valt immers nooit ver van de boom. Ik zou me zeker er niets van aantrekken. Het is graag of niet, ik vind niet dat je op deze manier met mensen om kunt gaan. Zou hen ook hard beoordelen om oppervlakkige dingen en vooral geen waarde hechten aan hun goed of afkeuring.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
|
|
