"Het gevoel is weg"

Ze wil er niet aan werken, ze HOEFT er ook niet aan te werken als ze dat niet wil en ze wil niet dat je haar komt "helpen". Dat kan juist afhankelijk en controlerend overkomen, ik kan me voorstellen dat ze daar moeite mee heeft als ze juist heeft aangegeven ruimte te willen.


Gewoon focus op jezelf, leuke dingen gaan doen, en je bedenken dat er nog een mooie toekomst voor je ligt. Helaas niet met haar, en dat zal echt wel even pijn doen, maar dat komt goed. Echt.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:38 schreef BourbonBoxcab het volgende:

[..]

En dat schuldgevoel snap ik dus niet, ze kon met alles bij me terecht dat wist ze. Dus ja, het is vreselijk moeilijk helaas.

Op het moment dat jij je afhankelijker op gaat stellen, omdat zij minder goed in haar vel zit en jij dat persoonlijk opvat is het niet totaal onbegrijpelijk toch? Jij vraagt om meer bevestiging of je nog wel aantrekkelijk bent, dat kan beklemmend overkomen alsof jouw aantrekkelijkheid (of misschien beter gezegd een stukje eigenwaarde) van haar (en haar alleen) afhangt. Het kan ook extra afstand creëren, omdat zij met een aantal andere dingen bezig is die haar wat zwaarder vallen en ondertussen kan jouw bevestigingszoektocht daar een onderdeel van worden.
Dan kan ze op een gegeven moment niet meer verliefd zijn, maar nog wel om je geven om je niet zo te willen kwetsen. Immers, dat haar gevoel minder is of wordt, hoeft niet te betekenen dat jij niet aantrekkelijk bent en op jullie leeftijd heb je wellicht die ervaring en zelfverzekerdheid ook nog niet om daar optimaal mee om te gaan.

Even vooropgesteld dat het niet debiel is om je af te vragen of je partner je nog wel aantrekkelijk vindt en dat je onzekerder kan worden van minder tactiel gedrag enzo. Maar je moet ergens ook wel een scheiding kunnen maken tussen dingen die haar zin beïnvloeden en jezelf, zodat je bijvoorbeeld niet haar werkdruk persoonlijk opvat zeg maar als je snapt wat ik bedoel.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 13:58 schreef BourbonBoxcab het volgende:

[..]

Thanks, of ik te veel op haar ben gaan leunen betwijfel ik. De keren dat ze bij mij kwam uitstorten kwam vaker voor en ook tijdens de periode dat ze dus het uitmaakte. Dat is ook iets wat ze vaak uitdrukte, dat ze dat nodig had. En tuurlijk heb ik dat ook gedaan, maar ik heb vaak zat dingen gedaan zonder haar steun, hulp, etc..

Ik ben 22 als je dat bedoelde.

Je kan ook op iemand leunen door bevestiging te vragen, dat kan zowel verbaal als non-verbaal. Ondanks dat er dus meerdere keren wel over gepraat is en je weet dat ze meer shizzle op d'r bord heeft, zijn een aantal dingen totaal niet tot je door gedrongen. Dat kan iets zeggen over haar vermogen tot vocaliseren van wat ze echt voelt, maar gezien je op kunnen we denk ik ook wel een beetje stellen dat jij ergens ook niet wilde accepteren dat het ook daadwerkelijk zo erg en dus uit kon zijn. Dan kan ze zich in een hoek gedrukt voelen waarin ze niet kan zeggen wat zij echt voelt, zonder dat jij je onzeker gaat voelen over jezelf. En dan confrontatie-vermijdend afstand nemen tot jij dat balletje opgooit en dan in een keer in het uitmaakdoel scoren, want als jij het nu daadwerkelijk aankaart laat jij zien dat jij er dus wel over kan praten dat het uit zou kunnen gaan en dat je daarmee ook zou kunnen aangeven dat het tijd is om los te kunnen laten. Ofzo..

quote:

Op donderdag 13 september 2018 14:07 schreef BourbonBoxcab het volgende:

[..]

Wat je zegt over dat mijn gedrag averechts werkte ben ik het helemaal mee eens. Dat gaf ik ook aan. Echter las ik toen de situatie verkeerd, en had ik het idee dat ze af en toe wat meer aandacht nodig had omdat ik ook merkte dat ze het lastig had.

De situatie verkeerd lezen zou ook iets kunnen zeggen over de compatibiliteit van jullie persoonlijkheden en in hoeverre je elkaar aanvoelt enzo.

quote:

Toen we elkaar ruimte wilde geven was dat niet niet meer praten etc, maar gewoon wat minder vaak en dat gebeurde ook gewoon. Nu heeft ze gekozen om de ruimte te nemen wat ik helemaal snap, maar vanuit mijn situatie vind ik het lastig dat ze het niet eerlijk heeft aangegeven, dan had ik er heel anders mee om kunnen gaan. Dus ja, nu kom ik zo over omdat ik zelf het natuurlijk compleet anders had willen zien gaan.

Kon ik het ook maar van de een op de andere dag omzetten.

Ik denk dat je hier enorm aan het strohalmen bent, alsof het vooral haar schuld zou zijn dat zij jou niet voldoende geïnstrueerd heeft zodat het niet uit hoefde te gaan. Maar dat is denk ik echt te simplistisch gedacht en ook weer een bepaalde mate van afhankelijkheid.

Ten eerste heeft ze je aangegeven dat ze afstand nodig had. Jij bent daar je eigen ding van gaan denken en onder het mom van je eigen onzekerheid en jouw idee dat ze juist meer aandacht nodig had toch weer de boel proberen aan te halen. Dan heb je dus niet gedaan wat ze wel gecommuniceerd heeft.

Ten tweede je motivatie. Dingen alleen anders willen doen, omdat het anders uitgaat is wellicht een teken dat je (nog) niet voldoende bij elkaar past of überhaupt klaar bent voor een relatie.
Zo is het tevens prima om aan te geven dat jij nu eenmaal van meer contact houdt en dat nodig hebt, maar houd dat bij jezelf en niet zogenaamd omdat zij het meer nodig zou hebben ook al zegt ze van niet.
Omgekeerd zou jij er ook op moeten kunnen leren vertrouwen dat de ander dingen nu eenmaal anders ziet of doet of wil en dat dat niet per se iets te maken hoeft te hebben met jou of jullie relatie. Omdat de ander nu eenmaal zo in elkaar steekt en dat geen kut hoeft te zeggen over hoe aantrekkelijk jij bent. Dat is moeilijk te verkroppen als het uitgaat, maar shit happens. Niet alles is maakbaar en zelfs al was het dat wel, dan zou je dat nog niet moeten willen.
Anyway, juist op basis van een zeker zelfvertrouwen dat jij aantrekkelijk jij bent en blijft door te doen wat dicht bij jou ligt cq bij je past, stel je je minder afhankelijk op van de ander om dat te (blijven) bevestigen. Daarin schep je ook ruimte voor de ander om te zijn wie zij is en dat ze ook gewoon dingen kan doen en zeggen zonder dat het meteen jouw zelfbeeld raakt. Daar creëer je pas echt een sfeer waarin de ander altijd bij je terecht kan en je ook echt kan luisteren.

Herinner je de goede dingen en neem die mee naar een volgende relatie. Omdat die bij je passen en niet om een volgende relatie per se niet uit te laten gaan.
Dit is gewoon een leerweg over jezelf en wat er (beter) bij je past. En daarmee ook wie

Sterkte met het verwerken, anderen zeggen het al jij bent nog vers in het rouwproces itt haar. Kijk ook eens bij de centrale topics hieronder. Er is een ex vergeten-topic waar je wellicht steun aan lotgenoten kan hebben.

Ik heb ook zo’n relatie gehad maar dan veel korter. Er kwam een breuk van haar kant, totaal onverwachts voor mij.
We bleven elkaar wel zien en het was niet echt aan of uit tussen ons, maar altijd voelde ik spanning of het die keer wel goed zou gaan tussen ons. Je bent dan niet helemaal jezelf omdat je alles goed wil doen in haar ogen. Alleen dat gaat niet, uiteindelijk ben je toch gewoon jezelf. Na een paar maanden aan kloten met deze soort halve relatie merkte ik dat ik daar echt niet gelukkig van werd. Daarna heb ik de knoop doorgehakt en ja dat was kut, maar ik wist dat ik bij haar niet gelukkig zou worden op de lange termijn. We pasten gewoon niet bij elkaar ondanks dat we elkaar erg graag mochten. Maar dat is niet genoeg voor een relatie.
We zijn heel goed uit elkaar gegaan en kort daarna heb ik mijn huidige vriendin leren kennen. Vanaf het begin voelde dat gelijk relaxt, ik hoef me niet anders voor te doen dan ik ben en zij andersom ook niet.
Lang verhaal kort: jullie passen niet goed genoeg bij elkaar. Altijd op je tenen lopen kan niemand. Accepteer dat jullie geen goed koppel zullen zijn en dat iemand anders beter bij je past. Uiteindelijk komt het wel goed.

Ik vind het echt klote voor je hoor.

Maar wat ik wel een beetje vreemd vind, is dat je tegen je vriendin gaat vertellen dat de verliefdheid van jouw kant over is maar je wel van haar houdt.

Zoiets gebeurd gewoon en dat hoeft niemand te vermelden.

Het lijkt me niet zo fijn dat mijn vriendin opeens tegen me zou zeggen dat ze niet meer verliefd op me is... "maar ik hou nog wel van je hoor!".

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:30 schreef Boca_Raton het volgende:
Zij heeft kennelijk een tijd geleden al afstand van je genomen maar is uit schuldgevoel wel dingen als ‘ik hou van je’ blijven zeggen. Dat heeft je natuurlijk op het verkeerde been gezet.
Dat afstand nemen wat zij wil is m.i. hetzelfde als het uitmaken. En dat is vreselijk moeilijk, zeker voor jou.

Vrouwen zijn vaak laf en durven je niet de waarheid in je gezicht te zeggen als deze pijnlijk is.

Ik heb dit in het verleden met een ex ook meegemaakt, van de ene op de andere dag. Week er voor zei ze zelf nog dat ze van mij hield en nooit bij mij weg wilde.

Ik was er meer boos over dat ik haar daarna eigenlijk compleet genegeerd heb (was ook in de week dat mijn opa overleed dus ik zat elders met mijn hoofd), ook haar telefoontjes om nog te praten.
Dat heeft mij eigenlijk wel geholpen.

Sterkte in elk geval. Ik heb wel het idee dat blijven pushen of je opdringen sowieso averechts helpt.