"Het gevoel is weg"

Hallo allemaal,

Nooit gedacht dat ik hier zou komen met een liefdes(verdriet)verhaal, maar daar ben ik dan.

Voor dat ik tot de kern kom zal ik even kort vertellen hoe mijn relatie in elkaar zat. 3 jaar geleden heb ik een meisje ontmoet waar ik echt heel gek op ben geworden, het is eigenlijk wel mijn eerste echte serieuze relatie maar we hebben het zo'n drie jaar volgehouden. We hebben veel ups and downs gehad, en mega veel aan elkaar gehad. Zij hielp mij uit mijn schulp om over dingen te praten uit het verleden (voornamelijk verlies ouder op jongere leeftijd) en andersom ik haar om te praten over haar eigen problemen. We hadden veel gemeen maar sommige dingen ook weer niet wat het juist interessant maakte. Uiteraard leverde dit ook spanningen en soms hooglopende ruzies op waarbij we niet meer wisten of we door moesten gaan, maar we hebben geleerd te praten en eerlijk te zijn en kwamen erop uit dat we elkaar niet kwijt wilde en beide er echt voor wilde gaan.

Enkele maanden geleden hebben we een ruzie gehad en hebben toen samen weer gezeten. We vroegen elkaar of we door moesten gaan en zo ja hoe we dit gaan voorkomen, want om dit elke keer te doen werkt ook niet natuurlijk. We wilden wel verder want we gaven beide aan heel veel voor elkaar te voelen en eraan te willen werken.

We hebben toen afgesproken rustiger aan te doen, niet elkaar op elkaars lip zitten en ook even wat tijd te nemen af en toe. Dit ging wel goed en we merkte dat het rust bracht. Mijn vriendin zat echter nog wel met de ruzie in haar hoofd en dacht er veel over na, wat ik ook wel begrijp. Daarom vroeg ik geregeld hoe ze zich voelde en hoe ze dacht over ons. Elke keer gaf ze aan dat het beter ging en dat ze van me hield. Ik was er wat sneller overheen en voor mij ging het dus al snel beter.

Maar toen kwam het, ik merkte laatste tijd aan haar dat ze minder goed in d'r vel zat. We waren ook minder intiem, en dat bracht twijfel aan mijzelf op. Vond ze me nog wel aantrekkelijk, ligt het aan mij? Ik werd hier toch wel onzeker door. Daarom wilde ik gaan praten met haar wat er was en mijn gevoelens op tafel leggen. Ze heeft namelijk zelf thuis ook niet al te leuke ervaringen soms en ze begon met een nieuwe opleiding omdat de vorige niet werkte. Dit bracht ook wat meer onzekerheid bij haar mee. Ik had echt niet door dat ik voornamelijk het probleem was, ik dacht dat het een mix van mindere dingen was.

Op een ochtend waren we aan het appen en monde het gesprek uit in dat we vroegen waarom ik meer met haar wilde zijn (ik dacht dat haar meer aandacht geven zou helpen) en zij minder met mij. Ik was het een beetje zat omdat dit gesprek vaker kwam en ze het dan nooit wist en alles, ondanks mijn vragen en reacties. Toen ik zei dat het dan duidelijk was zei ze inderdaad. Voor mij kwam het toch als een donderslag binnen. Ik wist niet dat ze wilde stoppen, dat zag ik gewoon niet aankomen. Achteraf viel alles op z'n plek natuurlijk. Ze gaf aan in die periode na de ruzie zich schuldig te voelen over het zeggen ik hou van jou, mij zoenen etc etc. Hierdoor voel ik mij echt bedrogen omdat we altijd over alles konden praten, tijdens die periode hebben we ook allerlei andere persoonlijke problemen besproken en heb ik haar ook vaak zat getroost.

Het kutte voor mij is dat ik haar echt niet kwijt wil, het is zo onverwachts voor mij. Ik snap niet waarom ze niet wilt praten samen en direct de handdoek in de ring gooit. Ik snap dat ze tijd en ruimte nodig heeft en die had ik haar echt willen geven. Ze gaf aan dat ze niet meer verliefd was en ik herken dat gevoel. De verliefdheid gaat nou eenmaal over en dat veranderd in houden van. Ik heb die periode ook gehad en heb dat haar ook verteld, ze vond dat niet leuk om te horen maar ik gaf altijd aan dat het niet zo zou zijn dat ik dan bij d'r weg wilde.

Echter ben ik wel van mening dat je op dit soort momenten met elkaar ergens aan moet gaan werken. Een relatie is deels natuurlijk maar je moet er ook moeite in steken om die gevoelens te behouden. Ik vind het niet meer dan gek dat die neerwaartse spiraal dus steeds harder ging. We deden de afgelopen tijd bijna niets samen, waren kort samen en druk met eigen dingen. Door vanuit mijn kant meer energie naar haar te sturen werkte dus averechts, omdat zij met andere dingen in haar hoofd zat dan ik.

Ze zegt dat ik er niets aan kan veranderen en dat ze tijd en ruimte nodig heeft om te denken etc. Daarom wilt ze uitklaar. Ze wilt wel "vrienden blijven" en open staan voor contact, maar niet gelijk voor nu. Ze zegt dat dit het beste voor haar is omdat ze rust wilt en kunnen focussen op zichzelf.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik ermee aan moet. Ik snap niet dat ze het niet eerder zei, hoe kut het ook is, en mij liet helpen en praten (ongeacht de uitkomst). Dat leek mij wat je juist doet in een relatie. Net zoals dat je elkaar scherp houdt en de spanning erin houdt, daar moet simpelweg ook wat voor gedaan worden in mijn ogen dan alleen wachten op je gevoel. Na 3 jaar relatief veel meegemaakt te hebben en heel diep voor elkaar te zijn gegaan begrijp ik het gewoon niet. Omdat het niet mijn keuze is blijf ik voorlopig nog hopen (wat niet het slimste is) en pijn hebben, het voelt toch als een soort bedrog. Ik zie nu aan de lengte van mijn verhaal dat het echt diep zit bij me, ik praat ook met mensen om me heen maar wil ook iets horen van andere. Wat is jullie gedachte, zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, etc etc.

Ik hou mega veel van haar en wil haar echt helpen, dus ook ruimte geven. Maar ik wil gewoon niet dat ze mij aan de kant zet en het laat varen, dat is zo onwerkelijk en onbegrijpelijk voor mij.

Alvast bedankt en laat het me weten als ik dingen onduidelijk neer heb gezet.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:01 schreef Bilzerian het volgende:
kut voor je man, sterkte

maar je moet wel beseffen dat zij het in haar hoofd een tijdje geleden al 'uit heeft gemaakt' en dat dit dus wel definitief zal zijn

Thanks. Ik besef me dat inderdaad alleen het is moeilijk toe te geven. Zoals ik haar ken is dit echt niets voor haar, niet om het voor mezelf goed te praten maar ik ken haar ondertussen grotendeels wel. Door haar woorden zoals ik hou nog wel van je, ik wil nadenken en soms een leuk gesprek op app op denk ik weer van twijfelt ze of iets ergens? Maarja, einde van de week gaan we nog praten ondanks dat er al wat besproken is. Nu houden we het even op de silent treatment.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:05 schreef Marsenal het volgende:
Ze zit natuurlijk veel verder in dit proces dan jij, dat hoort wel een beetje bij een eenzijdige breuk. Het is heel sneu, maar dit is inherent aan zoiets. Zelfs als ze de ‘tijd en ruimte gaat nemen’ die je haar wilt geven, dan is dat gewoon een wassen neus om het voor jou iets minder pijnlijk te maken.

Sterkte.

Thanks. Ik vind het ook wel sneu, word er soms ook wat bozer van als ik terug kijk naar wat ik allemaal gedaan heb voor haar en altijd eerlijk ben geweest. Maar goed, ik moet ook verder denk ik.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:10 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ja, ik snap ook dat je boos bent. Maar er is geen manier om dit goed te doen, het gaat sowieso zeer doen, en als je van iemand houdt voel je je belazerd en is het moeilijk te accepteren. Op een dag besef je dat deze relatie vormend was voor een betere start van een relatie in de toekomst, maar dat is ouwelullenpraat waar je nu geen hol aan hebt.

Hahah, dat laatste hoor ik vaker en ik stoot het niet af, nu pakt het me alleen nog niet. Ik heb haar ook gevraagd het niet mooier te maken dan het is, dat maakt het juist pijnlijker. Het gaat idd pijn doen en dat heeft ze al gedaan, laat dan maar gewoon komen anders blijf ik met vragen zitten...

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:30 schreef Boca_Raton het volgende:
Zij heeft kennelijk een tijd geleden al afstand van je genomen maar is uit schuldgevoel wel dingen als ‘ik hou van je’ blijven zeggen. Dat heeft je natuurlijk op het verkeerde been gezet.
Dat afstand nemen wat zij wil is m.i. hetzelfde als het uitmaken. En dat is vreselijk moeilijk, zeker voor jou.

En dat schuldgevoel snap ik dus niet, ze kon met alles bij me terecht dat wist ze. Dus ja, het is vreselijk moeilijk helaas.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:26 schreef Twiitch het volgende:
Als een relatie op initiatief van de dame wordt beëindigd komt het voor de man negen van de tien keer totaal onverwachts heb ik het idee.

Wat voor mij voornamelijk onverwachts kwam was de manier waarop, het had gewoon anders gekund. Dan was het voor mij ook anders gevallen, hoe kut het zou blijven.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 13:37 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Nou, blijkbaar ken je haar dus niet zo goed als je zou willen, want wat je zegt is wat je vooral hoopt, niet wat past bij de realiteit, want de realiteit is dat de relatie over is. Het maakt niet uit wat ze zegt, want ze heeft het uitgemaakt, dát is wat telt.

Jullie hadden een relatie waarbij de liefde vooral sprak uit het goedmaken na weer een drama, en dat soort relaties moet je zowiezo niet willen.

Klopt, maar het is nooit zo geweest dat we na een ruzie geforceerd bij elkaar bleven. Daar is ook over nagedacht en ik heb ook een aantal keren willen stoppen maar heb daarna alsnog doorgezet. En natuurlijk, de laatste druppel is gevallen.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 13:47 schreef ludovico het volgende:
Ik krijg wel echt een plakkerig ende afhankelijk gevoel van je OP.

Gek he, als je zelf het niet zo wilt

quote:

Op donderdag 13 september 2018 13:55 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Trek je niks van aan, liefdesverdriet is gewoon kut en je mag rouwen. Wel is het zo dat als ze zoiets zegt je geen andere keuze hebt behalve loslaten.

Ik denk trouwens wel dat je te veel op haar ben gaan steunen. Vrouwen wil meestal toch wel een man die sterk in zijn schoenen staat waar ze op kunnen leunen, in plaats van andersom. Soms op je vriendin leunen mag, maar als je het te lang doet dan gaat ze toch zien als een soort irritant broertje. Hoe ben je, als ik vragen mag?

Thanks, of ik te veel op haar ben gaan leunen betwijfel ik. De keren dat ze bij mij kwam uitstorten kwam vaker voor en ook tijdens de periode dat ze dus het uitmaakte. Dat is ook iets wat ze vaak uitdrukte, dat ze dat nodig had. En tuurlijk heb ik dat ook gedaan, maar ik heb vaak zat dingen gedaan zonder haar steun, hulp, etc..

Ik ben 22 als je dat bedoelde.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 14:02 schreef ludovico het volgende:

[..]

Begrijpelijk misschien... Maar ik denk dat je gedrag ook averechts is geweest, het voelt niet als "ruimte"

[..]

Dit is geen ruimte geven, maar erg afhankelijk doen.

[..]

Ik ben niet de boeman hier, ik probeer ook gewoon je eigen gedrag inzichtelijk te maken.. Voor mijn gevoel heb je dit niet handig gedaan. Met alle respect.

Ik snap dat je je gedraagt zoals je je hebt gedraagt, ik ben alleen niet van mening dat dat verstandig was en dat deel ik puur en alleen met je omdat je misschien zelf tot hetzelfde inzicht zou kunnen komen. Zo niet dan niet, je mag er anders over denken natuurlijk.

En uiteraard mag je rouwen en het kut vinden en het er moeilijk mee hebben dat is reuze begrijpelijk.

Wat je zegt over dat mijn gedrag averechts werkte ben ik het helemaal mee eens. Dat gaf ik ook aan. Echter las ik toen de situatie verkeerd, en had ik het idee dat ze af en toe wat meer aandacht nodig had omdat ik ook merkte dat ze het lastig had.

Toen we elkaar ruimte wilde geven was dat niet niet meer praten etc, maar gewoon wat minder vaak en dat gebeurde ook gewoon. Nu heeft ze gekozen om de ruimte te nemen wat ik helemaal snap, maar vanuit mijn situatie vind ik het lastig dat ze het niet eerlijk heeft aangegeven, dan had ik er heel anders mee om kunnen gaan. Dus ja, nu kom ik zo over omdat ik zelf het natuurlijk compleet anders had willen zien gaan.

Kon ik het ook maar van de een op de andere dag omzetten.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 14:11 schreef ludovico het volgende:

[..]

Doet zeer, uitmaken is altijd kut, je denkt misschien dat het beter is als je het ziet aankomen maar dat is ook niet leuk hoor. Het is gewoon altijd kut.

Met de tijd kom je er wel overheen.

Dat geloof ik ja, ook wat betreft de tijd. Iig bedankt voor je reacties