Vanaf mijn (meestal) roze wolk.
NJ; er is al een hele hoop gezegd, maar ook vanuit hier nog een keer; een kleine baby is ontzettend hard werken. Vergeet niet dat je, ook als papa, de eerste dagen stijf staat van de adrenaline. Dat zakt daarna af, waardoor dingen als slaapgebrek en onzekerheid er weer harder inhakken. Dat het gelukzalige gevoel van de eerste dagen dan ook zakt is normaal.
Nu ben ik voor de tweede keer gezegend met een relaxte baby, W. Was dat en nu is H. dat ook weer, maar dan nog zijn er twijfels en onzekerheden. Man zei dat ook nog; het gaat nu makkelijker met H. dan met W, maar die was niet “moeilijk”. Maar bij hem, onze eerste, vonden wíj het moeilijk. Want hoe weet je nu zeker dat je biedt wat je baby nodig heeft?
Nu is díe onzekerheid er minder. We weten dat we voor een baby kunnen zorgen en dat een baby soms gewoon even huilt, ook al krijgen we haar dan niet meteen getroost. Daar zijn we nu meer ontspannen in. Waar nu de onzekerheid vandaan komt is balans zoeken met twee kindjes. Doen we geen van de twee tekort?
Ik geniet van allebei mijn kindjes, maar het is ook keihard werken op het moment. En dat hakt er soms even in. Maar weten dat dat mag, dat ik niet altijd maar kan en moet genieten van mezelf, dat scheelt alles!