Geen leven hebben

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 01:15 schreef mercimarci het volgende:

[..]

Wacht maar tot jij 2 kinderen hebt, zien of je jezelf dan zielig vindt of dat er 'meer achter zit'. De eerste 4 jaar zijn nogal wat.

Ik heb er twee. Ik ben gescheiden. Ik heb ze ruwweg 2/3e van de tijd.

Had ik al hierboven gepost.

TS je klinkt in mijn oren erg depressief. En misschien omdat je je zo ellendig voelt ben je snel geirriteerd of zoek je de oorzaak bij anderen, hoe dan ook, het maakt dat je erg naar overkomt. Misschien bedoel je dat zo helemaal niet, of misschien zie je dat zelf helemaal niet, het zorgt er denk ik wel voor dat je weinig bijval krijgt en zo heel alleen komt te staan. En dat maakt het dan alleen nog maar erger.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 01:34 schreef Raskolnikow het volgende:
TS je klinkt in mijn oren erg depressief. En misschien omdat je je zo ellendig voelt ben je snel geirriteerd of zoek je de oorzaak bij anderen, hoe dan ook, het maakt dat je erg naar overkomt. Misschien bedoel je dat zo helemaal niet, of misschien zie je dat zelf helemaal niet, het zorgt er denk ik wel voor dat je weinig bijval krijgt en zo heel alleen komt te staan. En dat maakt het dan alleen nog maar erger.

De term depressief kwam ook in mij op. Maar waarschijnlijk niet per se depressief, maar wel passief en gelaten.

TS, kijk eens voor jezelf hoe je een leuke draai kan geven aan de dingen die je moet doen. Wat hier al gezegd is : maak er wat van met je kinderen. Neem ze mee naar de supermarkt of een speeltuin, besteed tijd aan ze, geniet van ze, probeer het positieve eruit te halen.
En bedenk ook wat je zelf zou willen doen aan je eigen leven. Waar haal jij plezier uit? Wat is helemaal van jou? Claim daar een uurtje of twee voor in de week. Jij bent ook belangrijk

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 14:03 schreef mercimarci het volgende:

[..]

Je hebt geen zekerheid van 'dit is gewoon even mijn vrije tijd, ik kan nu gewoon even dit en dit doen'.

Dan is het belangrijk dat jij dit gaat creëren. Leren nee zeggen. Zodat je er ook kunt staan als je wel nodig bent.

Volgens mij ben je geen man voor een vaste vriendin en kinderen... niks mis mee

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 00:09 schreef mercimarci het volgende:

[..]

Zit nu sinds een maand in de WW. Ik was programmeur. Niet een hele goede, daarom is mijn contract niet verlengd. Heb als hobbies mijn kinderen, gamen, fok, poker en naar het park gaan denk ik eigenlijk, dat doen we wel 1 - 1,5 uur per dag gemiddeld

Je bent dus gewoon lui En dat weet je. Je dat er niets mee en dat voelt klote.

Oplossing: ga wat doen. Naar buiten, wandelen , sporten, zoek een hobby naast die saxofoon. En zit niet zo te zeuren. Dit hoort bij het leven, maak er maar gewoon wat van. Er zalmaltijd wat te zeiken zijn en vroeger was alles beter en bij de buren is het gras groener.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 18:15 schreef mercimarci het volgende:
De titel vat het wel samen. Ja ik leef en heb een gezin en wat hobby's. Ik speel de saxofoon. Ben er ook best wel goed in. Maar ja daarin valt nooit geld te verdienen tenzij je echt goed bent, wat ik niet ben. Mijn gezin, een leuke vriendin en 2 kinderen, dochters, alles gaat wel prima wat dat betreft maar er zijn zoveel dingen die niet goed gaan.

Stel jezelf voor in een zaal waar jij alleen bent maar waar je iedereen verwacht. Dat is hoe ik me voel. Op een podium terwijl ik podiumstress heb, dagenlang ben je er ziek van dat je op het podium moet staan, je kan niet eten, je voelt je maag telkens. En dan is het moment zover en dan is er niemand. Je voelt je direct helemaal goed want alle stress is weg maar tegelijkertijd weet je dat niemand genoeg om je gaf om naar je optreden te komen kijken.

's Ochtends word ik wakker, ben daar nog steeds heel blij om hoor trouwens, en je gaat kijken wat je die dag gaat doen. En een kwartier later moet je dit en moet je dat en dit en dat. Het zijn soms kleine klusjes, een flesje maken voor je kindje, soms grotere dingen, de hele woning stofzuigen. Ik doe het omdat het moet, niet omdat ik er gelukkig van wordt. Bij elke druppel melk die ik opwarm voel ik me meer miserabel.

Ik heb een nieuwe pc. 1400 euro voor betaald, voor alleen de kast. Denk je dat dat mij gelukkig maakt? Het maakt me juist erger. Ik heb zoveel vrije ruimte dat ik niet weet wat ik ermee moet doen, ik heb laatst de film 'Nottin hill' gedownload omdat mijn vriendin het wou. We hebben het zelfs samen gekeken. Ja het is beter dan la-la-land maar God wat een overdreven romantisch-drama gedoe zeg.

En daar besteed ik mijn tijd aan, in dat geval een film downloaden die ik niet eens wil zien. 2 uur weer weg. Een ander moment, 'speeltentje gekocht, wil jij hem opzetten'. Dat speeltentje hoort gemakkelijk opzetbaar te zijn met 100 ballen erin. Raad eens wie die 100 ballen weer mag oprapen als ze door het hele huis verspreid zijn? Half uur voor zoiets terwijl er 10 minuten voor staat.

Of als je even bij je vriendin zit terwijl je eigenlijk dingen te doen hebt en na een tijd blijken er 2 uren voorbij te zijn. 'Dan doe je dat toch morgen'. Ja lekker gemakkelijk, ik had er al geen zin in, wilde morgen het gewoon wat extra leuk hebben voor mezelf, nou moet ik dan ook nog daarmee bezig omdat ik deze hele avond bij jullie heb gezeten en film gekeken.

Ik herken dit heel erg! De kleine dingen die moeten die al je tijd verspillen. Snap niet hoe mensen tijd overhouden voor hobby's of om hun gedachten op een rijtje te zetten en normaal na te denken. En ik heb niet eens een partner en kinderen. Dus het komt niet alleen door het hebben van een gezin. Mijn theorie is dat sommige mensen langzamer en minder efficiënt zijn, daardoor probeer ik steeds supplementen uit in de hoop dat ik daardoor sneller ga worden en zo meer tijd overhoud. Maar inmiddels vertrouw ik supplementenfabrikanten niet meer, volgens mij doen ze er niet eens de beloofde ingrediënten in.
Je klinkt trouwens ook wel depressief. Zoals hierboven aangegeven, is het ook mogelijk dat kleine kut klusjes je toch nog een goed gevoel geven. Bijvoorbeeld omdat je dan de gedachte kan hebben "ik zorg goed voor mijn kind"en je dan toch het goede gevoel krijgt dat daarbij hoort.
Of misschien hebben de mensen die dat ook na zeg maar 50 keer nog leuk vinden gewoon mazzel dat ze altijd manisch zijn, en hebben ze dat zelf niet door.
Neem bijvoorbeeld eten klaarmaken en boodschappen doen. Dat zijn hobby's van me geworden, omdat toch al m'n tijd eraan opgaat ben ik het leuk gaan vinden. Of misschien is dat niet vanzelfsprekend, maar heb ik daardoor een soort manie ontwikkeld omdat ik mijn lot heb geaccepteerd. Met schoonmaken is dat hetzelfde, ik haat het eigenlijk, maar omdat ik eraan denk dat ik graag mijn huis schoon wil hebben, heb ik er toch plezier in.
Maar ik ben ten minste alleen en heb alle rust.

Leven met kinderen is denk ik zwaar. Ik vind het heel mooi als ik zie hoe mensen een gezin hebben en gelukkig zijn door een partner/kinderen om voor te zorgen. Maar dan ben ik blij dat ik de keuze heb om dat niet te hebben. Vandaag zat ik naast een baby in de trein, ik ben weggelopen want ik kon er niet meer tegen (zelfde als luidruchtige voetbalsupporters of dronken mensen of zoiets dergelijks, echt vreselijk). Ik dacht: ik ga niet in mijn vrije tijd naast een huilend kind zitten als ik zelf om die reden geen kinderen heb. Daarna zat ik weer naast kleine kinderen. Ik besefte dat ze ergens wel leuk waren en dat de moeder vast blij ermee was, maar ik wilde dat ze gewoon hun mond hielden want ik kon niet tegen dat geschreeuw. Gelukkig waren ze er niet voor lang. Als je eigen kinderen hebt is het niet leuk om te zeggen dat ze stil moeten zijn. Terwijl een mens gewoon behoefte heeft aan rust. Je moet rust kunnen hebben wanneer dat nodig is.Veel mensen vinden het vanzelfsprekend dat mensen een gezin starten, maar het is een grote opoffering

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-09-2018 20:54:17 ]