[Reisverslag] Boedapest - Bratislava - Wenen - Praag

quote:

Op maandag 10 september 2018 21:02 schreef ijs_beer het volgende:
Budapest

quote:

Op maandag 10 september 2018 21:42 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Dit.

Prachtige stad

quote:

Op maandag 10 september 2018 20:51 schreef Budapestenaar het volgende:
Goed verslag van Wenen! Krijg spontaan zin in een hernieuwd bezoekje aan die stad!

Dank je, leuk dat je er spontaan weer zin van krijgt om Wenen te bezoeken Terecht, erg leuke stad.

Dag 7: Praag

Na een goede nachtrust en een prima ontbijt was het tijd om mijn koffer te pakken. De volgende bestemming stond namelijk alweer op het programma. Daar waar ik de voorgaande verplaatsingen de bus nam, ga ik naar Praag met de trein. Het Hauptbahnhof Wien ligt tenslotte voor de deur van mijn hotel en ook deze rit is niet duur. Ik heb een stoel gereserveerd in een stilte coupé/rijtuig, want op de een of andere manier tref ik nooit zo heel bijzondere mensen die naast of tegenover mij zitten. Dan kun je maar beter in een rustiger gedeelte een plek hebben. En uiteraard gekozen voor een zitplaats aan het raam, zodat er nog wat meer te zien is.

Het station van Wenen is vrij groot en modern, maar wel overzichtelijk, dus was het perron snel te vinden. Daar was het al behoorlijk druk, kennelijk was ik niet de enige die naar Praag wilde. Al kon het ook zijn, dat men nog naar Brno ging dat halverwege de reis lag. De trein was redelijk laat, maar wel op tijd. Datzelfde geldt voor de tussenstop in Brno, waar vlakbij het station een van de grotere kerken van de stad staat. Dit is de Cathedral of St. Peter and Paul (Katedrála svatých Petra a Pavla). Deze was vanuit de trein zelfs wat beter te zien, maar ik was net iets te laat met het nemen van de foto, waardoor het uiteindelijk onderstand resultaat geworden is. Het levert sowieso wel wat afwisseling in dit dag verslag op.


_{Cathedral of St. Peter and Paul in Brno vanuit de trein}

Afwisseling het landschap was er verder op zich ook wel. Wenen – Praag is niet de meest spannende reis, maar er is wel voldoende te zien. Totaal doe je er een kleine vier uur over. Ik vertrok om elf uur, waardoor ik dus rond een uur of drie op het centrale station van Praag (Praha Hlavné Nádrázi) zou aankomen. Dit was iets later, omdat er een lichte vertraging van een kwartier was, ook weer niet heel schokkend. De reis was overigens prima bevallen, want de zitplaatsen in de trein waren best ruim en comfortabel. En ik heb de hele reis niemand naast mij gehad, wat eigenlijk voor iedereen in dit treinstel wel gold. De meesten zaten waarschijnlijk niet in de stiltecoupé.

Aangekomen op het station, moest ik voor het eerst echt goed zoeken naar de overstap naar mijn hotel. Ten opzichte van de andere steden vind ik Praag namelijk een net iets minder overzichtelijk netwerk hebben. Al is het alsnog wel van goed niveau en na goed kijken allemaal te vinden. De stad kent vier metronetwerken die kruisen op drie metrostations. Het meeste verplaats je jezelf echter via de trams die wel overal af en aan rijden. Naar mijn hotel moest ik nog wel de metro pakken, waar ik na slechts één keer overstappen dan ook kwam. Ik verbleef in het Ibis Praha Mala Strana dat vlakbij het metrostation lag. Ik zou dus binnen een paar minuten lopen daar aan moeten komen. Al bleek dat uiteindelijk niet het geval te zijn.

Weer in de bewoonde wereld aangekomen was het al opvallend druk. Ik verwachtte wel dat Praag een stuk drukker zou zijn dan de rest, omdat het de meest toeristische stad is van de vier. Maar nu liepen er wel erg veel mensen op straat. Maar het hotel was dichtbij, dus geen enkel probleem. Vanuit de metro moest ik alleen nog even een straat oversteken en die een paar honderd meter aflopen en ik was er. Alleen was niet goed te zien waar je eigenlijk over kon steken. En op veel plekken was de stoep afgezet met linten. Waarbij ik kort daarna al een paar politiewagens zag staan. Misschien ergens een agressieve winkeldief opgepakt of zo, dacht ik nog. Gezien pal naast mijn hotel een groot winkelcentrum lag. Toen bleek er nog wel wat meer aan de hand te zijn, want de straat naar mijn hotel bleek afgezet te zijn. Dan maar even doorlopen en een volgende straat pakken. Daarbij kwam ik nog langs een kerk die in die straat stond. De Saint Wenceslas church (Kostel svatého Václava).


_{Saint Wenceslas Church om de hoek van mijn hotel}

De volgende straat was echter ook afgezet en ondertussen kwamen er steeds meer politieauto’s bij. En ook klonken er steeds meer sirenes. Er was blijkbaar toch wel heel wat meer aan de hand. Toch zag ik niet heel veel onrust bij die agenten en ook niet bij de mensen op straat, dus zou het vast nog wel loslopen. Maar ook de volgende straat kon ik niet in, dus ging ik mij bijna afvragen of ik wel bij mijn hotel kon komen. En of het probleem misschien juist bij het hotel was. Gelukkig kon ik de straat daarna wel eindelijk linksaf. Waardoor ik na een flinke omweg dan toch bij mijn hotel kon komen. Daar was in ieder geval niets aan de hand. En ook bij de receptie daar wisten ze van niets.

Na het inchecken mijn kamer opgezocht. Deze was wel iets ouder dan die uit dezelfde keten in Wenen, maar nog steeds in prima staat en schoon ook. En vooral weer het goede bed en douche, zoals ik van Ibis gewend ben. Het is een van de redenen dat ik vaak voor deze keten kies, maar vooral ook omdat ik lid ben van hun loyalty programma. Het heeft mij al flink wat kortingen opgeleverd. Enfin, de kamer was verder dus wel prima. Gelukkig ook niet te warm, want het weer was in Praag juist wel weer helemaal goed. Maar de ligging van de kamer was wel even wat minder. Direct aan de overkant lag namelijk een kantoorgebouw waar je gelijk tegen de werknemers aldaar aan keek. Sprake van privacy was der dus niet. Niet dat ik veel op de kamer zit, zeker nauwelijks overdag, maar het was even wennen in vergelijking met de rest.

Ondertussen was ik natuurlijk wel benieuwd wat er nou aan de hand was buiten. De sirenes bleven namelijk steeds maar aanzwellen. En wilde vooral even weten of er niet nog een paar gewapende gekken rondliepen of zoiets. Een internationale zoektocht leverde helaas niets op (wel gunstig, geen echt groot drama dus). Een zoektocht op de wijk in Praag dan weer wel, maar dan alleen Tsjechische websites. Met mijn basiskennis Tsjechisch kon ik dat natuurlijk niet echt lezen, google translate bood daarvoor uitkomt. Waarna ik dan eindelijk wist wat er allemaal gaande was. Er was een bommelding geweest in het nabijgelegen winkelcentrum (zo’n 100 meter van mijn hotel vandaan). Ongeveer een halfuur voordat ik bij de metro aankwam was het winkelcentrum ontruimd. En werd er gewacht op de politiediensten die het gebouw helemaal zouden onderzoeken of er een bom te vinden was. Vooralsnog was er niets gevonden.

Gelukkig waren er op dat moment geen slachtoffers en kon ik ook gewoon veilig de straat op. En zo maak ik je ook eens wat mee. Kortom tijd om de stad in te gaan. En niet geheel vreemd kon ik daarbij niet de weg kiezen die het meest logisch was. Want die route naar de binnenstad was afgesloten. Uiteindelijk ook via flink wat omwegen, door een ander winkelcentrum heen, richting de stad kunnen gaan. Waarbij ik vrij dicht bij de rivier uitkwam. Want ook Praag wordt doorkruist door een grote rivier net zoals de andere drie grote steden. In dit geval is het niet de Donau, maar de Vltava.

Net zoals in Boedapest, liggen er meerdere eilanden in de rivier. Waar ook hier best veel te doen is. Veel restaurants, bars, speeltuinen en vertier voor alle leeftijden kun je hier beleven. Waarbij er vooral veel plezier op het water om de eilanden heen te behalen valt. Opvallend is namelijk dat in Praag slechts een deel van de rivier wordt gebruikt voor de grote pleziervaart van cruises alsmede het transport via het water. Het grootste gedeelte is ingericht voor waterfietsers, kanoërs, kajakkers en nog veel meer. Elke keer als ik over de Vltava keek, zag ik wel overal kleine bootjes op het water. Het zag er leuk en gezellig uit. Zelf ben ik niet het water op geweest, dat doe je niet zo snel als je alleen reist. Over de rivier lopen uiteraard meerdere bruggen die de twee delen van Praag met elkaar verbinden. De meest bekende daarvan is natuurlijk Charles Bridge (Karlúv most), waar je verderop meer over leest.


_{Uitzicht op de Vltava met achteraan Charles Bridge}

Zelf was ik namelijk eerst op weg naar Petrin Hill (Petřín). Deze heuvel lag namelijk aan dezelfde kant van het water als mijn hotel en ook niet eens heel erg ver lopen daarvan. Vanaf de heuvel zou ik vast weer een mooi uitzicht op de stad hebben. En ik had al een uur of dertig niet meer geklommen of gedaald, dus was het wel weer eens tijd. Al koos ik deze keer voor de makkelijke weg. Want Petrin Hill kun je op met een funiculaire. Ik had een 72 uurs OV kaart gekocht en deze funiculaire valt binnen het OV aanbod van de stad, dus koste het mij ook nog eens niets extra’s. Voordat ik daar aankwam, lag er eerst nog een zeer opmerkelijk monument op mijn pad. Namelijk een aantal standbeelden in verschillende stadia van vergaan, die op een trap stonden die de heuvel opging. Dit was het Memorial to the Victims of Communism (Pomník obětem komunismu). Een monument met de nodige controverse. Zo was er nogal wat gerommel rondom de uitnodiging van toen zittend president Václav Havel. En was er kritiek over het ontbreken van vrouwelijke standbeelden, terwijl juist veel vrouwen te lijden hadden onder het communisme.


_{Memorial to the Victims of Communism}

De nabijgelegen beginhalte van de Petrin Funicular is een stuk minder omstreden. En daarmee ging ik dan ook niet veel later de hoogte in. Halverwege de heuvel is er nog een halte, waar je al een prachtig uitzicht hebt. Maar zelf stapte ik pas uit op de top. Want daar zal je vast het beste uitzicht hebben, dacht ik toen nog. Plus dat je daar ook nog de Petrin Lookout Tower hebt, waar ik eventueel nog op zou kunnen. Echter kwam ik boven nogal bedrogen uit. Want je kon daar helemaal niets zien, nou ja alleen maar bomen. Voor de toren moest je uiteraard betalen, wat mij op de een of andere manier op dat moment even tegenstond. Al had ik ook niet zo’n zin om met de trap de toren te beklimmen. Dus was er daar zeker niet van het uitzicht te genieten voor mij.

Als geheel kwam het op die plek nogal commercieel over, want op de heuvel ligt ook een spiegellabyrint, wat een enorme scam schijn te zijn volgens de tripadvisors van deze wereld. Al zou ik er ook niet in gegaan zijn als men er wel lovend was, want het is meer iets voor kinderen. Gelukkig zijn er op de heuvel nog genoeg dingen te beleven die wel de moeite waard te zijn. Zo is er het The ¦tefánik Observatory (¦tefánikova hvězdárna), wat de moeite waard schijnt te zijn. En staat er een alleraardigste kerk. Deze Cathedral of Saint Lawrence (Kostel svatého Vavřince) heeft de nodige transformaties ondergaan. Van een meer romaanse stijl naar barok onder andere. Een best opvallende kerk door de kleur en stijl. Waarbij het op de een of andere manier een beetje een Efteling gevoel gaf, al zal dat meer komen door de “attracties“ eromheen.


_{Cathedral of Saint Lawrence Petrin Hill}

Op de top dus geen uitzicht, waar je ook keek, overal dikke rijen aan bomen. Het leek haast wel alsof die er bewust waren geplant, om iedereen de heuvel op te sturen. Om zo iedereen geld uit de mouw te schudden en de toren op te gaan. Al is dat waarschijnlijk wel wat te cynisch. Tegelijkertijd zorgden die bomen er wel voor dat je daar prima kunt wandelen in het groen. Al was dat in mijn geval dan naar beneden. Want halverwege was er wel zicht op Praag, plus dat ik een stuk verderop in de stad wilde uitkomen, waar meerdere mooie gebouwen stonden. En na enkele minuten lopen was daar dan inderdaad het eerste uitzicht. En dat was schitterend, waardoor dit tochtje toch nog de moeite waard was. Je keek hier onder meer op Prague Castle (Pra¸ský hrad), dat op een heuvel naast deze lag.


_{Uitzicht vanaf Petrin Hill op Prague Castle en St. Vitus Cathedral}

Deze burcht is een van de belangrijkste plekken van de stad. En zou ik de dag erna nog uitgebreid bezoeken. Twintig jaar geleden met een excursie van de middelbare school was ik hier nog geweest. Waarbij ik vooral de Metropolitan Cathedral of Saints Vitus, Wenceslaus and Adalbert (metropolitní katedrála svatého Víta, Václava a Vojtěcha) geheten, mij nog goed kan herinneren. Verder gebruik ik de korte benaming St. Vitus Cathedral. Niet veel verder was een ander deel van de stad beter te zien. Op onderstaande foto zie je vooral de oude binnenstad, maar ook nog het deel dat aan deze kant van de Vltava ligt. Met daarbij ook al meerdere grote kerken en historische gebouwen.


_{Uitzicht vanaf Petrin Hill op de oude stad}

De kerk die in het midden vooraan ligt, is de Church of Our Lady Victorious (Kostel Panny Marie Vítězné). Deze stamt uit 1584 en kende een redelijke historie, die niet eens zo bijzonder verheffend was. Behalve dat paus Benedictus XVI deze kerk aanduidde als het startpunt van de Tsjechische apostel route. Verheffend was het weer helaas ook niet echt meer. Bij aankomst in Praag was het licht bewolkt, terwijl het nu steeds meer begon te betrekken. De temperatuur was gelukkig wel nog aangenaam en het zou uiteindelijk droog blijven. En inmiddels daalde ik verder af naar beneden tussen fruitbomen en wijngaarden.

Beneden aangekomen kwam ik direct uit bij een wat drukker straat waar ook de trams reden. Praag kent twee soorten trams, hele oude en hele moderne. De oudere variant herkende ik nog wel van het schoolreisje van vroeger. De Lady Victorious kerk dan weer niet. Waarbij deze aan de voorkant er heel anders uitziet dan van bovenaf en van achteren. Vanaf deze plek was de kerk wat minder interessant. Dat kon zeker niet gezegd worden van de andere kerk daar in de buurt en die bij het uitzicht ook al was te zien. Het betrof de St. Nicholas Church (Kostel svatého Mikulá¨e). Al moet eigenlijk nog de toevoeging Mala Strana er nog bij, want in de oude stad aan de overkant van het water staat een gelijknamige kerk. Al is deze net even wat opvallender.


<sub>St. Nicholas Church


St. Nicholaschurch</sub>

Dit komt vooral omdat de kerk nogal bepalend is voor het straatbeeld eromheen. Van vrij ver zie je hem al boven de daken uitsteken. En dat boven de daken uitkomen doet de kerk sinds 1755 en wordt gezien als de beste en mooiste barokke kerk van Praag. Tijdens de naoorlogse jaren die Tsjechoslowakije gebukt ging onder het communisme werd de toren gebruikt als uitkijkpunt om diverse ambassades, waaronder de Amerikaanse, te kunnen bespioneren. De St. Nicholas staat op een sfeervol plein met meerdere fraaie gebouwen en gewelfde passages. Een van die gebouwen is het Prague Christian Fellowship of the Ring (Křesťanské Společenství Praha), waar christen sinds 1990 terecht kunnen om samen te komen en hun religie te uitten.


<sub>Prague Christian Fellowship


St. Nicholaschurch</sub>

De meeste straten rondom het plein zijn al even sfeervol. Hier kun je veel winkeltjes vinden van alle soorten, maar vooral souvenirwinkels. Het is een van de wat drukkere delen van de stad. Want een van de straten die uitkomt op het plein leidt naar de Charles Bridge en de Lesser Town Bridge Tower Bridge Tower (Malostranská mostecká věz). De wijk waarin ik mij op dat moment bevond was Mala Strana, wat vaak ook Lesser Town wordt genoemd in het Engels. De toren is ook onder beide namen bekend. Het staat beide voor ‘Little Side of the River‘, omdat dit deel van de stad wordt omklemt door heuvels waar weinig woingen te vinden waren. Terwijl aan de andere kant de stad lange tijd veel groter en uitgestrekt was.


_{Lesser Townbridge Tower}

Als je vanuit de Mala Strana de poort doorloopt kom je op de Charles Bridge uit. Waarschijnlijk de beroemdste bezienswaardigheid van Praag. Weinig toeristen zullen niet een keer over de brug gelopen zijn als ze de stad bezoeken. De brug ligt er sinds 1402 in opdracht van koning Charles IV, waarnaar later deze ook vernoemd is. In de tijd was het de belangrijkste verbinding tussen Prague Castle en het centrum. En is vooral zeer herkenbaar door de 30 standbeelden die aan de rand van de brug staan. Het heeft met moeite de tand des tijds doorstaan, waardoor het niet zo gek is dat herstelwerkzaamheden noodzakelijk zijn. Volgend jaar zullen deze werkzaamheden gestart zijn. Waarmee ik dus geluk heb de Charles Bridge nog te kunnen zien zonder dat deze in de steigers staat, deels afgdekt en misschien zelfs afgesloten is.


_{Charles Bridge}

Terwijl ik daar was, vond ik het toch wel weer eens tijd worden om wat te gaan eten. Ik weer even terug Mala Strana ingelopen om dat te gaan doen. Ook weer prima gegeten, al is het ook weer niet verder het benoemen waard. Goed eten in Praag kun je sowieso wel. Het mooie was dat na het eten het donker was geworden. Waardoor ik direct de stad verlicht in het donker kon zien. Het ziet er dan nog sprookjesachtiger en sfeervoller uit dan het overdag al is. Zo stond eerst de St. Nicholas al te schitteren in de verlichting en het zwart van de nacht (avond). En niet veel verder ook de Lesser Town Bridge en Charles Bridge zelf.


<sub>St. Nicholaschurch in de avond


Lesser Townbridge in de avond</sub>

Ik ben nog even de brug opgelopen om een blik over het water op de rest van Praag te werpen. Wat zeker geen verkeerd beeld was, want vanaf die plek zag Praag er prachtig uit. Druk was het daar op da moment nog steeds. Maar ik kan wel zeggen dat het een gezellige drukte was. Waarbij voor de liefhebber je allerlei toeristische snuisterijen als souvenir kunt kopen. Van juwelen tot schilderijen. Na er een tijdje rondgehangen te hebben ben ik teruggegaan naar mijn hotel met de tram. Dat ging in sneltreinvaart, want ze rijden daar zeker niet voorzichtig. Ik kwam wederom de Saint Wenceslas Church tegen, maar dan verlicht in het donker. Waarmee de cirkel van het stadsbezoek weer rond was. Voor zover een prettig voorproefje van Praag deze halve dag. De komende dagen zou ik nog veel meer gaan zien.


_{Saint Wenceslas Church in de avond}

[ Bericht 1% gewijzigd door Redefine op 11-09-2018 00:29:46 ]

Dag 8: Praag

Ondanks dat er nog geregeld politiesirenes te horen waren, een prima nachtrust gehad. En ook een zeer goed ontbijt. Over het algemeen zijn de ontbijtbuffetten van prima niveau, maar ook weer niet heel bijzonder. Maar in dit hotel smaakt alles toch wel even een stuk verser dan gemiddeld en ook weer genoeg keus. Zo kan ik weer met een volle maag er een dag tegenaan om Praag onveilig te maken. Bij het winkelcentrum is geen bom gevonden noch wat anders. Dus is dat weer volledig opengesteld voor bezoekers. Ook de toegangswegen zijn weer vrij begaanbaar. Wel bleef er gedurende de dagen dat ik er was, constant politie voor de ingangen van het centrum staan. Voordat ik op weg ga kijk ik eerst nog even naar een aparte hotelgast bij het ontbijt.

Die pakte namelijk meerdere glazen, maar vond geen enkele schoon genoeg (terwijl ik geen vuile glazen heb kunnen ontdekken, maar goed). Komt uiteindelijk wel een glas tegen dat zijn goedkeuring heeft. En gebruikt het glas voor koffie uit de automaat (een glas koffie dus). Na een slok, zet hij het glas weer neer, want blijkbaar geen goede koffie, en loopt weer weg. Om vrij snel daarna weer naar de automaat te lopen, nu een cappuccino te zetten. Die was blijkbaar ook niet te drinken, want na een slok, hup glas weer neerzetten en laten staan. Dan maar een (vermoedelijke) latte macchiato denkt hij. Ook die is niet naar zijn smaak, waarna er dus drie volle glazen koffie van hem na het apparaat staan, en hij zelf weer is gaan zitten.

Tot zover dit wat vreemde tafereel, Prague Castle wacht om bezocht te worden. Want dat staat er op die dag als eerste op het programma. Waarbij niet alleen de burcht interessant is, maar eigenlijk alles wel op die heuvel. Om er te komen kun je het beste een tram pakken, die rijden namelijk achterlangs de heuvel omhoog, zodat je gelijk bij je bestemming uitkomt. Er is een halte ter hoogte van het kasteel. Maar je zou jezelf en Praag tekort doen als je daar uitstapt en vervolgens verder de heuvel afgaat langs de bezienswaardigheden. Want ook verderop de heuvel omhoog liggen nog meer bijzondere en interessante gebouwen. Zelf ga ik dan ook nog een halte verder met de tram, waardoor ik uitkom bij het Strahov Monastery (Strahovský klá¨ter).


_{Strahov Monastery}

Dit klooster ligt op het hoogste gedeelte van de heuvel, pal tegenover Petrin. Het prijkt al sinds 1143 op deze plek. Toen was het nog van hout, maar dat werd later vervangen door steen. In de eeuwen daarna raakte Strahov meerdere keren zwaar beschadigd en werd het soms compleet verwoest, doordat die tijden behoorlijk roerig waren. Bijna elke eeuw was er wel een strijd of oorlog gaande, waar het klooster dan een van de lijdende voorwerpen was. En elke keer werd het volledig weer opgebouwd. In de zeventiende eeuw kwamen er rondom het klooster nog een ziekenhuis en nog een brouwerij bij. Die laatste zit er nog steeds en schijnt er goed bier te hebben. Ik ben zelf geen bierdrinker, dus kan dat zelf dan weer niet beamen. Wat ik wel kan beoordelen is de pracht van al die gebouwen, want die pracht is er absoluut. En dan vooral Strahov Monastery zelf.


_{Strahov Monastery}

Bovendien heb je hiervandaan al een erg mooi uitzicht op de stad beneden, Petrin Hill rechts en ook al Prague Castle en de St. Vitus Cathedral links verderop. Net zoals op veel plekken kun je hier lang je ogen blijven uitkijken. Maar zelf ga ik toch verder, want er is zoveel te zien. Daarbij loop ik niet direct door naar het kasteel. Er is namelijk buiten dat nog voldoende te beleven. Zo heb je vlakbij het klooster het Černín Palace (Černínský palác), waar sinds de jaren dertig van de vorige eeuw het Tsjechische ministerie van buitenlandse zaken huist. Het is best een interessant gebouw, maar dan vooral van een kant die moeilijk te zien is. Vanaf het plein waar je lopend langskomt is het wat minder opvallend.


_{Uitzicht vanaf Strahov Monastery met o.a. St. Vitus Cathedral}

Tegenover dit paleis staat een gebouw waar je wel makkelijke de mooie kant kunt zien. Dit is Loreta, een belangrijke bestemming voor pelgrims. Dit religieuze bouwwerk ziet er erg fraai uit, waarbij vooral de klokkentoren opvalt. Die het niet alleen van het uiterlijk moet hebben, want ook het geluid van de luidende klokken is zeer opvallend. Ook van binnen is het de moeite waard door de mooie arcades die rondom een binnentuin liggen. In de stad Loreto, een Italiaans bedevaartsoord, kun je het huisje van Maria vinden uit Nazaret. Waarvan wordt gezegd dat ze daar te horen kreeg dat ze de moeder van god zou worden. Dit oord in Praag heeft zijn naam ontleed aan die Italiaanse plaats. Een deel van het huisje in Loreto is verscheept naar hier om in Loreta te plaatsen.


<sub>Loreta


Loreta</sub>

Na het bezoek van dit interessante pand ben ik verder gelopen in de richting van het kasteel. Hierbij kwam ik langs een groot plein waar meerdere gebouwen staan die, voor wie de tijd wil nemen, een prima bezoek kunnen opleveren. Meerdere kerken en meerdere bescheiden paleizen. Daarvan is het Schwarzenberg Palace (Schwarzenberský palác) het meest in het oog springend. Het stamt uit de tijd van de renaissance en heeft een zeer opvallende bouwstijl, met name als je naar de structuur van de muren kijkt. Tegenwoordig is het paleis onderdeel van de National Gallery van Praag. Op dit moment zijn de collecties binnen jammer genoeg niet te bezoeken, want het paleis wordt gerenoveerd.


_{Schwarzenberg Palace}

Dit plein met meerdere paleizen, wordt aan het einde breder en drukker. Hier kom je namelijk uit bij het Prague Castle. Dit is het officiële kasteelplein. Waar je aan de rand al weer een fraai uitzicht hebt op de stad. Terwijl aan de andere rand wederom een paleis staat, het Archbishop's Palace (Arcibiskupský palác). Maar het is toch vooral het kasteel wat de aandacht trekt. Hier is de officiële toegangspoort. Al wordt deze nu vooral als uitgang gebruikt, streng bewaakt door militairen. De kerktorens van de St. Vitus zie je boven het kasteel uitsteken. Deze kathedraal is een van de grootste herkenningspunten van de stad. En samen met Charles Bridge en het oude stadsplein in het centrum de beroemdste plekken van de stad.


_{Prague Castle en Archbishop’s Palace links}

De uitgang van het kasteel werd dus al streng bewaakt. Dit is om te voorkomen dat mensen zomaar aan die kant naar binnenlopen. Dat kun je overigens wel doen, maar dan aan de zijkant en door eerst nog door een detectiepoortje te lopen en je te laten fouilleren. Blijkbaar heerst er toch wel wat dreiging in Praag, want nergens anders zag ik bij een toeristische trekpleister een dergelijke beveiliging. Al zal dat misschien komen omdat er heel veel mensen op deze locatie afkomen en de burcht als geheel afgesloten is. Prague Castle de grootste omsloten burcht ter wereld. Als er iets kun je dus niet zomaar even weg. De burcht stamt overigens uit 870, dus staat er wel al een tijdje. In het begin vooral de woning van meerdere koningen. Daarna belangrijk om zijn kerken en tegenwoordig als toeristische trekpleister.

De grootste aantrekking binnenin de burcht is dan vervolgens de St. Vitus Cathedral, die ik al een paar keer noemde. Een hele grote kerk, waar je bijna letterlijk niet omheen kunt. Want deze staat op de grote binnenplaats van het kasteel, is volledig ommuurt en als je de tweede poort doorloopt, loopt je er direct tegenaan. De huidige kerk staat er sinds 1344, al stond er op diezelfde plek wel al ruim vierhonderd jaar een andere kerk. Dat deze zo bekend is en dat er veel mensen op afkomt, begrijpt iedereen die deze ooit in het echt heeft gezien, want het is en blijft werkelijk een schitterende kerk (waar ik na twintig jaar weer met mijn neus voor stond). Waar je ook kijkt, overal is wel wat te zien. Of het nu de kathedraal is, een van de drie torens of de gouden toegangspoort, allemaal even mooi.


<sub>St. Vitus Cathedral


St. Vitus Cathedral</sub>

Je kunt hier je een flinke tijd vergapen aan de kerk, maar op een gegeven moment is het toch aan te raden, want de burcht heeft nog meer te bieden. Zo liggen aan het pleintje achter de St. Vitus nog een kerk met klooster. Dit is de St. George's Basilica (Bazilika Sv. Jiří). Het is de oudste nog bestaande kerk van Praag (uit 920). In eerste instantie was er alleen de basiliek, later kwam er nog een abdij bij en werd ook het klooster toegevoegd. De lichtergekleurde torens op onderstaande foto zijn van dit klooster. De leider van de kerk had vroeger het recht om alle koningen van Bohemen te mogen kronen. Daarmee hoeft de kerk zijn bestaansrecht in de Tsjechische geschiedenis zeker wel verdiend.


_{St. George’s Basilica}

Niet ver achter de St. George ligt het gouden straatje. Maar deze kun je niet bezoeken zonder ervoor te betalen. Ik weet eigenlijk niet of dat altijd zo geweest is, hoewel het riekt naar geldklopperij, zal het vermoedelijk nodig zijn om de drukte te beheersen. Want van twintig jaar geleden kan ik mij wel herinneren dat het er krap is. En bijna iedereen wil er doorheen lopen. Zo staat er nu ook wel een flinke rij, waardoor ik zelf niet zo de behoefte heb om er zelf ook in te gaan. Ik kan mij niet herinneren dat het er daadwerkelijk bijzonder uitzag, het zijn toch vooral de verhalen en de geschiedenis die het bijzonder maken. Qua zicht kun je beter nog even doorlopen, omdat je aan de rand van de burcht juist weer een prachtig uitzicht hebt op de oude stad en Petrin Hill.


<sub>Uitzicht op o.a. St. Nicholas Church en Petrin Tower vanaf Prague Castle


Uitzicht op de oude stad met o.a. de Týn Church vanaf Prague Castle</sub>

Na het genieten van dit uitzicht was het weleens tijd om verder te gaan. In de rest van Praag was immers nog zoveel te zien. Met name in de oude binnenstad. Daarom daalde ik via de trappen af richting de Vltava om via de Mánes Bridge (Mánesův most) het oude centrum binnen te lopen. Voordat ik bij de brug arriveerde, kwam ik nog een pleintje tegen waar ik een tijd in de zon heb gezeten, het was immers vakantie en het weer was erg goed. Na een tijdje ben ik wel weer verder gegaan om via de brug het water over te steken. Daarbij nog wel een blik werpend achterom, want vanaf deze Mánes Bridge was Prague Castle nog erg goed te zien.


_{Zicht op Prague Castle vanaf Mánes Bridge}

En aan de andere kant van de rivier loop je gelijk tegen de volgende bezienswaardigheid aan, het Rudolfinum. Dit is een hele grote concertzaal in neo-renaissance stijl. Een gebouw wat ik al kende, maar dan niet direct van foto’s of van twintig jaar geleden. Nee van de game Cities: Skylines dat ik speel, waar door veel community leden gebouwen worden nagemaakt om in de stad die je bouwt te kunnen gebruiken. Grappig om een gebouw op een hele andere manier te kennen. Blijkbaar zijn er veel Praag liefhebbers in die community, want veel historische gebouwen uit de stad zijn er nagemaakt. Dit Rudolfinum is er dus een van en wordt als concertzaal logischerwijs vooral voor muziekvoorstellingen gebruikt, maar ook voor kunsttentoonstellingen. Op het moment dat ik er was stond er nog een klein orkestje (niet te verwarren met de band Klein Orkest) tegenover de ingang te spelen. Dat zal waarschijnlijk vooral bij het spelen voor de zaal blijven in plaats van binnen, want erg goed waren ze niet.


_Rudolfinum

Zo heeft ook Praag dus zijn band met muziek. Maar meer nog dan dat is de Tsjechische hoofdstad een plek van Joodse geschiedenis. Vanaf de negende eeuw vestigden steeds meer Joden zich in de stad. Door spanningen met de christelijke autoriteiten werden de Joden gedwongen om zicht in dit deel van de oude stad op te gaan houden. Dit deel groeide daarna al snel uit tot de Joodse wijk. Deze begint vrij dichtbij het Rudolfinum en loopt ongeveer door tot het oude stadsplein. Hier kun je nog heel veel synagogues vinden en ook de oude joodse begraafplaats. Waarbij de grootste dichtheid aan gebouwen aan het begin van die wijk ligt. Dit stadsdeel kreeg in 1850 de naam Josefov.

Binnen Josefov kun je die Joodse begraafplaats vinden en staan al een paar van de synagogues. De Pinkas Synagoge (Pinkasova synagoga) en de Klausen Synagoge (Klausová Synagoga). Daarnaast staat aan de rand ervan de Jewish Ceremonial Hall (Obřadní síň). Waarbij alleen die laatste gratis van buiten te zien is. Want ook voor toegang tot Josefov moet je betalen. Opvallend dat je in Praag veel vaker ergens voor moet betalen dan in de andere steden, maar goed. Het laatst genoemde gebouw deed oorspronkelijk dienst als locatie voor belangrijke ceremonies en was daarnaast een mortuarium. Tegenwoordig is het onderdeel van het Joods museum. In verschillende musea op verschillende locaties is veel te vinden over de Joodse geschiedenis. Wat zeer belangrijk is, want ook hier hadden de Joden te lijden onder de verschrikkingen van WOII. Zo werden bijna alle Praagse Joden gedeporteerd en keerden er maar weinig levend terug in de stad.


_{Jewish Ceremonial Hall}

Een van de belangrijkste en meest bekende Praagse Joden is die verschrikkingen dan weer bespaard. Al was zijn eigen lot allerminst prettig, want hij overleed op veertigjarige leeftijd aan tuberculose. De man waarover ik het heb is schrijver Franz Kafka. Beroemd geworden door zijn boeken Die Verwandlung en vooral Der Process. Zelfs veel mensen die zijn boeken niet gelezen hebben, zullen zijn naam kennen. Al is het maar doordat zijn opmerkelijke beschrijving van situaties uitgegroeid is tot een officieel Engels en ook Nederlands woord: kafkaesque/kafkaësk. Op diverse plekken in de stad zijn er wel plekken ingericht ter ere van Kafka. Zo staat er niet ver van Josefov vandaan een Kafka Monument, een standbeeld dat is gebaseerd op een scene uit zijn eerste boek Amerika. Het staat vlakbij een van de vele synagogen in de deze buurt, de fraaie Spanish Synagogue (¦panělská synagoga).


_{Spanish Synagogue}

Zo liggen de meeste synagogen dus in die buurt, maar ook elders in de stad. Een aantal daarvan zou ik later nog tegenkomen. Dat gold ook voor het oude stadsplein, want ik liep er met een omtrekkende beweging omheen, om zo eerst nog wat andere interessante plekken te kunnen zien. Onder die bezienswaardigheden valt absoluut ook de Church of St. James the Greater (Bazilika svatého Jakuba Vět¨ího). Een mooie en grote kerk, die echter niet heel bekend is bij toeristen. De kerk heeft er namelijk onder te lijden dat deze een beetje verstopt en ingeklemd ligt tussen andere gebouwen. Daardoor kan je deze niet helemaal goed in volle glorie bewonderen. Dat Praag bol staat van de prachtige kerken die wel goed te zien zijn, helpt voor die bekendheid zeker niet mee. Voor wie de stad bezoekt, ga er zeker even langs, het is de moeite waard. Maar doordat de kerk zo ingeklemd is, heb ik er geen echt fatsoenlijke foto van kunnen maken, dus zal je die hieronder helaas niet vinden.

Dat is gelukkig een ander verhaal met een gebouw wat daar niet ver vandaan staat. Of eigenlijk zijn het twee gebouwen direct naast elkaar. Dit zijn het Municipal House (Obecní dům)en de Powder Tower ook wel Powder Gate genoemd (Pra¨ná brán). Die laatste is een van de, oorspronkelijk, dertien stadspoorten van de oude stad. In tegenstelling tot de andere poorten en torens was deze niet zozeer voor verdedigingsdoeleinden, maar vooral als fraaie toegang tot de stad. Wat zeker ook wel klopt. En die eerste is een concertzaal. Rond het eind van de middeleeuwen was dit de locatie van het paleis van de Boheemse koningen, maar eeuwen later, na jaren leegstand werd het afgebroken om het huidige Municipal House neer te zetten. Wat een belangrijke plek werd, want in 1918 werd hier de onafhankelijkheidsverklaring van Tsjechoslowakije getekend.


<sub>Powder Gate


Municipal House</sub>

Na deze omzwerving vond ik het wel tijd worden om toch eens die andere beroemde plek van Praag te gaan bezoeken: Old Town Square (Staroměstské náměstí). Van oudsher is dit de centrale plek van de stad. Hier waren vroeger de grote markten en kwam men vaak samen. Bijvoorbeeld om executies bij te wonen, die eeuwen terug vaak daar werden verricht (waarbij mij de markt toch een wat gezelligere gelegenheid lijkt om het plein te bezoeken). En er staan meerdere historische en bekende gebouwen aan het plein. Zo staat hier bijvoorbeeld de St. Nicholaschurch (Kostel svatého Mikulá¨e), ditmaal in de Staré Město uitvoering, want aan de andere kant van de Vltava zag ik gisteren al de gelijknamige andere kerk. Deze staat sinds 1737 aan het plein.


<sub>St. Nicholaschurch, Staré Město


St. Nicholaschurch, Staré Město</sub>

Een andere grote bezienswaardigheid op het plein is de Old Town Hall (Staroměstská radnice). Voor 1338 was dit nog een gewoon woonhuis, totdat het in dat jaar werd opgekocht door het stadsbestuur om er stadhuis van te maken. In de eeuwen erna werd dit pand uitgebouwd, verbouwd en gerenoveerd tot het oude stadhuis zoals we die nu kennen. En dat laatste geldt toch wel voor iedereen die Praag ooit heeft bezocht, die zullen allemaal het stadhuis met zijn toren wel gezien hebben. Evenals het plein waar het aan ligt zelf. Want daar is meer dan genoeg te zien. Welke kant je op kijkt, overal zie je wel een interessante gebouw staan. De een bekender en opvallender dan de ander.


_{Old Town Hall}

Een van die wat minder bekende, maar wel opvallende gebouwen is het Kinský Palace (Czech: Palác Kinských). Het is een voormalig paleis dat tegenwoordig dienst doet als kunstmuseum. En ook hier is weer een link met Franz Kafka, zijn vader had hier een winkel op de begane grond. Zo heeft elk pand wel zijn historie. Zo staat pal voor dit paleis het Jan Hus Memorial (Pomník mistra Jana Husa). Een uit de kluiten gewassen standbeeld van Johannes Hus, een van de eerste hervormers van de kerk (nog voor Luther en Calvijn). In Tsjechië is Hus vooral een symbool geworden voor onafhankelijkheid en strijd tegen de bezetters.


_{Kinský Palace}

Bovenstaande bezienswaardigheden staan wel in de schaduw (afhankelijk van de stand van de zon ook letterlijk) van de Church of Our Lady before Týn (Kostel Matky Bo¸í před Týnem), meestal afgekort tot Týn Church. Voor mij persoonlijk de mooiste en meest opvallende kerk van Praag. Vooral door de afwijkende bouwstijl ten opzichte van de rest. Al voordat deze werd gebouwd stonden er al meerdere kerken op deze plek, die steeds werden afgebroken. De bouw van de Týn Church zelf begon in de veertiende eeuw en had nogal wat voeten in de aarde. Want pas in 1511, een kleine anderhalve eeuw later, was de kerk pas helemaal klaar. Ze hebben er dus wel hun tijd voor genomen, maar het eindresultaat mag er absoluut wezen.


_{Týn Church}

Op het plein ben ik op dat moment zeker niet de enige die al die prachtige gebouwen aan het aanschouwen is. Al zijn veel toeristen ook aan het kijken naar de vele straatartiesten die op en rond het plein actief zijn. Want ook voor hen is dit een aantrekkingspunt om steeds terug te komen. Al is het maar omdat ze weten dat toeristen er massaal op af blijven komen. De een met meer succes en talent dan de anderen. Waarbij de een zingt, de ander gitaar speelt, weer een ander een theatervoorstelling geeft en anderen trucjes met een voetbal doen. Een groter toppunt van standaardtoerisme is er eigenlijk niet. Maar toch vind ik het wel wat hebben. Het zorgt voor best veel sfeer. Overal gebeurd wel en de drukte is eerder van gezellige aard dan vervelend. Ondanks die gezelligheid ga ik toch weer verder met mijn toer door Praag. Daarbij werp ik wel nog blik op de Týn Church als ik het plein afloop.


_{Doorkijkje langs St. Nicholas op Týn Church}

Vanuit Old Town Square loop ik richting de Charles Bridge, want deze kant van die brug heb ik nog niet gezien. De weg daar naartoe hoef ik mij zeker niet te vervelen, want er zijn nog genoeg bezienswaardigheden. Zo kom ik langs het stadhuis van Praag, dat tegenwoordig de administratieve locatie heeft overgenomen van Old Town Hall. Dit stadhuis moet je niet verwarren met het New Town Hall dat weer elders staat, en weer een andere functie heeft. Tegenover het stadhuis staat het Clementinum (Klementinum), een groot gebouwencomplex met meerdere functies. Tot voor kort vond je hier de nationale, technische en universitaire bibliotheken. Tegenwoordig vindt je er alleen nog de nationale versie, de anderen zijn verhuisd naar een andere locatie. Het is bij elkaar een indrukwekkend complex waar je flink zou kunnen verdwalen.

Dat was gelukkig voor mij niet het geval, waardoor ik niet veel later aan het begin van deze zijde van de Charles Bridge uitkom. Net zoals aan kant van Mala Strana staat ook hier een toren, de Old Town Bridge Tower (Staroměstská mostecká vě¸). Deze is al net zo prachtig als zijn tegenhanger. Schuin tegenover de toren, nog voor de brug, staat de St. Francis Of Assissi Church (Kostel svatého Franti¨ka z Assisi). De grote koepel van deze kerk valt van de overkant van het water enorm op. Sinds 1688 staat deze vlakbij de beroemde brug. Na deze goed bekeken te hebben loop ik door de Charles Bridge op. Op de brug zelf heb je vervolgens ook weer een goed zicht op de St. Francis en op de toren. En net zoals gisteren is het druk op de brug, want het blijft toch een van de belangrijkste plekken van Praag.


<sub>St. Francis of Assisi Church


St. Francis of Assisi en Old Town Bridge Tower vanaf Charles Bridge</sub>

Ik loop nog een stuk verder om vooral te genieten van het zicht vanaf de brug. Met aan de ene kant Prague Castle, maar ook het Rudolfinum waar ik een paar uur daarvoor was. Mede door het tijdstip en de stand van de zon ziet de concertzaal er nog een stukje magnifieker uit. Aan de andere kant heb je zicht op de vele verschillende bootjes over de Vltava verspreid zijn. Ik zie aan die kant ook een stuk verderop een gebouw met opvallende deels gouden dak liggen. Die moest ik uiteraard wel even gaan bezoeken. Maar eerst nog even dichter kijken op de tweede toren die vlak naast de brug staat. De officiële naam kan ik helaas nergens vinden, dus die moet ik jullie schuldig laten.


<sub>Zicht op Rudolfinium vanaf Charles Bridge


De toren zonder naam bij de Charles Bridge</sub>

Het gebouw wat ik vanaf de brug zag liggen bleek het National Theatre (Národní divadlo) te zijn. Sinds 1881 een belangrijke plek voor de Praagse opera en het nationale monument voor de Tsjechische geschiedenis en kunst. Buiten opera kun je hier ook balletvoorstellingen en musicals zien. En dan met name de meest toonaangevende van het land. Want het theater is een van de meest prestigieuze gebouwen van de stad. Dat zie je ook wel aan de gebruikte materialen en stijl van het pand. Er is veel goud gebruikt, waaronder op het dak. Het ziet er in ieder geval prachtig uit. Al helpt het zeker wel dat de zon er een mooie oranje gloed over werpt. Het is ‘golden hour‘ voor de fotografie bij een gebouw met gouden dak.


_{National Theatre}

Tegen die tijd begon ik wel wat trek te krijgen, dus tijd om een restaurant op te zoeken. Maar niet zonder nog even de nabijgelegen Legions' Bridge (Most Legií) op te lopen. Want vanaf daar had je weer een goed uitzicht op de Charles Bridge en op de vele bootjes en waterfietsen. Daarna heb ik wederom prima gegeten. En ook nog even een tijdje mij vermaakt in de oude stad in de avond. Uiteindelijk ben ik de Legion’s Bridge overgestoken om terug te lopen naar het hotel. De tram had ook wel gekund, maar het was lekker weer om te blijven lopen. Plus dat het ook wel wat had om in het donker door dat deel van Praag rond te lopen en zo over het water te kijken en de verlichte gebouwen te zien. Eenmaal weer aangekomen bij mijn hotel zat ook deze dag er weer op. En net zoals al die andere dagen was het weer een bijzonder geslaagd etmaal waar ik heel veel mooie dingen heb gezien.


<sub>Uitzicht op Vltava vanaf brug


Old Town en Vltava in de avond</sub>

Dag 9: Praag

De eerste anderhalve dag Praag was bijzonder goed bevallen en heel veel had ik al gezien. Zo rond het centrum waren er nog een aantal bezienswaardigheden die ik zeker nog wilde bezichtigen. En vrij dichtbij mijn hotel ook nog een paar dingen die ik wilde zien. Maar die laatste wilde ik bewaren voor de laatste dag, zodat ik daar in de ochtend nog langs zou kunnen gaan, voordat ik terug naar huis zou vliegen. Deze dag zelf, was dan weer de laatste volledige dag dat ik op reis was en dus ook de laatste volledige dag in Praag. Naast de plekken rondom het centrum was er nog wel een grote attractie die ik nog niet had gezien, dus dat stond op dag negen als eerst op het programma.

Eerst echter nog ontbijten om er weer een dag tegenaan te kunnen. En wederom was het ontbijt goed. Weer veel keuze en goede smaak. En de wat vreemde man die de dag ervoor meerdere koffieroulette aan het spelen was, verbleef ook die dag in het hotel. Want hij zat er weer. Deze keer niet drie soorten koffies te proberen en laten staan. Maar wel vele borden volscheppen op zijn tafel neerzetten en af en toe ergens wat van eten. En tussendoor minimaal vijf keer opgestaan om weer wat nieuws van het buffet te pakken. Kortom hij verspilde niet alleen koffie, maar ook eten. Zo heb je er aparte mensen bij, wat ook wel een beetje bij een vakantie hoort. En wat natuurlijk helemaal bij een vakantie hoort, is mooie dingen gaan zien. Na het ontbijt ging ik er dan ook op uit om naar Vy¨ehrad te gaan.

Vy¨ehrad is een burcht een stukje ten zuiden van het oude centrum van Praag. Compleet met oude stadsmuren, een flink park, een grote kerk en andere kleine religieuze gebouwen. Hoewel deze plek iets minder bekend is dan de grote bezienswaardigheden van de Tsjechische hoofdstad is het absoluut de moeite waard om er een bezoek aan te brengen. Sterker nog als je meer dan een dag in Praag bent, dan moet je er gewoon geweest zijn. Er is namelijk voldoende te zien, zowel in als rondom de burcht. En je kan er helemaal tot rust komen, want het ligt buiten her drukke centrum. En ook nog een stuk hoger dan de rest van de stad. Dit kan eigenlijk al uit de naam gehaald worden, want Vy¨ehrad betekend ‘hoge burcht’ in het Tsjechisch.

Het park rondom de burcht is goed te bereiken met het OV. Het beste kun je de metro nemen om uit te stappen op het gelijknamige metrostation. En vandaar loop je binnen twee minuten het park binnen. Daarbij kom je langs meerdere poorten, die je de toegang verschaffen tot Vy¨ehrad. Deze toegangspoorten zijn pas later (midden vijftiende eeuw) toegevoegd, toen het complex werd uitgebreid. Het hoofddeel staat hier sinds de tiende eeuw. De eerste poort die je doorkomt is nog niet zo heel opvallend. Maar wel zie je hier al de eerste linie aan verdedigingsmuren. De tweede poort, Leopold Gate (Leopoldova brána) is een stuk opvallender, waarbij de muren ook wat dikker worden, de muren hoger en de omgeving groener. Nadat je door deze poort bent gelopen, kom je bij deel van de burcht aan, die er al een millennium staat.


_{Leopold Gate}

Zoals ik al aangaf kent Vy¨ehrad meerdere religieuze gebouwen. De eerste die ik tegenkom is de Rotunda of St Martin (Rotunda sv. Martina). Deze staat er al sinds de elfde eeuw en is daarmee de oudste in zijn soort in Praag. Het is een kleine volledig ronde kerk die aan de rand van de verdedigingsmuren staat. In vergelijking met al die grote kerken in de stad, lijkt dit haast wel een poppenhuisje. Opvallend is het daardoor in ieder geval wel en zeker ook leuk om te zien. Vanaf deze rotunda kun je linksaf naar een kerk die juist wel weer heel groot is, maar zelf ga ik naar rechts omdat je daar langs de muren kunt lopen. Daar heb je een prachtig uitzicht op de stad. Deze muren liggen om de hele burcht heen en je kunt het grootste gedeelte langslopen. Waarmee je telkens op een ander deel van de stad kijkt. Op de tweede foto (na het kerkje), zie je het del van Praag dat net ten zuiden van het centrum ligt. Ook hier zijn weer meerdere kerken te vinden.


<sub>Rotunda of St Martin


Uitzicht vanaf Vy¨ehrad op Praag met rechts een deel van de oude burchtmuren</sub>

Om de paar meter staat er een bankje en op een van deze neem ik plaats om van het uitzicht te kunnen genieten. Je hebt hier een uitzicht van 180 graden over de stad. Ik kan zowel andere delen van Praag, als Prague Castle in de verte en de wijk waar mijn hotel staat, zien liggen. Het zonnetje schijnt op dat moment fel en er is een strakblauwe lucht, perfect weer om een tijd te blijven zitten. Om na een tijd verder te gaan om de rest te gaan verkennen. Waarbij voor het eerst een glimp was op te vangen van de grote kerk binnenin de burcht. Dit is de Saint Peter and Paul Basilica (Bazilika svatého Petra a Pavla) die je al van heinde en verre kunt zien liggen. Zo viel mij deze al op bij de eerste keer dat ik de stad inging.


_{Zicht op de burchtmuur en de grote kerk}

Het is zeer aparte kerk, doordat deze erg donker is van kleur, maar tegelijkertijd hele lichte accenten heeft. Daardoor ziet de kerk er eigenlijk vanaf elke hoek weer anders uit. En al helemaal door het spel van schaduw en licht wat er op de kerk aan de gang is. Een slordige honderd jaar nadat de burcht ontstond werd deze kerk gebouwd, en is daarna meerder keren verwoest en opnieuw opgebouwd. In de huidige vorm staat die er ruim honderd jaar. Waarbij het toen nog de Church of Saint Peter and Paul was. In 2003 verkreeg het de status van basiliek door Paus Johannes Paulus II.


_{Saint Peter and Paul Basilica}

Deze locatie heeft in al die eeuwen veel meegemaakt. Voordat de burcht er kwam, waren er al nederzettingen op deze plek. Waarbij er geruchten gaan, dat Praag hiervandaan ontstaan is. Maar dat is nergens officieel te verifiëren, waardoor het slechts bij verhalen blijft. Wel is het een plek waar meerdere koningen gewoond hebben en was het de plek van een grimmige oorlog. DeBattle of Vy¨ehrad vond plaats in 1419 en 1420 was een van de aanzetten tot de Hussietenoorlog. Dit was een strijd in koninkrijk Bohemen (het huidige Tsjechië) tussen de Duitse rooms-katholieke kerk en de protestantse hussieten (vernoemd naar Johannes Hus). Die laatste kwamen uiteindelijk als winnaar uit de bus.

Tot zover dit uitstapje naar een klein stukje geschiedenis van Vy¨ehrad. Een kleine omzwerving die wat meer beeld geeft over deze locatie. Terug naar de Saint Peter and Paul, want daar was ik inmiddels aangekomen. Waar op dat moment net opnames voor een film, tv of kunstproject waren afgelopen. Want ze waren daar licht en camera’s aan het afbreken en opruimen. Gelukkig waren ze klaar, waardoor ik de kerk van wat dichter kon bekijken. En dan met name de deur, of eerder gezegd poort van de basiliek. Deze is namelijk bijzonder fraai, eigenlijk mooier in het echt dan op de foto. Maar toch hieronder een plaatje om je een beeld te geven hoe die poort er uitzag. Ook van binnen is de kerk erg indrukwekkend. Waarmee het bezoekje aan de burcht steeds meer waard werd. Er is zoveel te zien.


_{Toegangspoort van de Sant Peter and Paul}

Niet alleen het uitzicht, de poorten en religieuze zijn er interessant. Naast de kerk ligt ook nog een begraafplaats, de Vy¨ehrad Cemetery (hřbitov Vy¨ehrad). Hier liggen veel belangrijke Tsjechen begraven. Zo kun je er onder andere het graf van componist Antonín Dvořák, schrijvers Karel Čapek en Jan Neruda, kunstenaar Alfons Mucha en vele andere belangrijke mensen te vinden. Als gewone arme Tsjech kom je niet zo heel snel hier te liggen. Want een grafsteen of plek voor een urn zal hier zeker niet goedkoop zijn. De meeste grafstenen zien er namelijk zeer luxueus uit. Wat dan vooral geldt voor de graven die binnen een van de arcades liggen. En de allerbelangrijkste graven zijn te vinden in graftombe Slavín.


<sub>Slavín graftombeop Vy¨ehrad Cemetery


Vy¨ehrad Cemetery


Vy¨ehrad Cemetery</sub>

Na een tijd hier rondgelopen, ben ik weer verder gegaan in wandeltocht door de burcht. Naast de kerk ligt een groot grasveld waar veel mensen lagen te relaxen en kinderen lagen te spelen. Vanaf dit veld heb je een goed zicht op de Saint Peter en Paul. Ook vanaf deze kant is deze niet minder fraai. Voorbij dat veld kun je weer over de burchtmuren heenlopen en heb je weer een ander zicht. Ditmaal weer de prachtige uitzichten op de stad. In eerste instantie nog in de richting van het bekende deel van de stad. Met de vele bruggen en in de verte ook Petrin Hill, St. Nicholas Church en Prague Castle. Je kunt er naar blijven kijken, wat ik dan ook regelmatig heb gedaan.


<sub>Saint Peter and Paul Basilica


Doorkijkje op de Vltava vanaf Vysehrad


Uitzicht op Praag Mala Strana met in de verte Petrin Hill en Prague Castle</sub>

Je kunt vervolgens verder blijven doorlopen over de muren. Zover dat je ook een nog ander deel van Praag te zien. Dit is als het ware de achterkant van Praag. Weinig toeristen zullen dit deel kennen, laat staan bezoeken. Je hebt er namelijk niet zo heel veel klassieke bezienswaardigheden. Maar het is best een fraai deel van de stad, onder meer is hier de jachthaven van Praag te vinden. Ook hier stonden weer veel bankjes. Waar ik een flinke tijd op heb gezeten. De zon was nog steeds lekker aan het schijnen en het uitzicht was mooi en weer eens wat anders. Waar ook nog wel bijkomt dat ik begon te merken da tik al heel wat dagen op pad ben. Vermoeidheid is een groot woord, maar ik was wel wat minder fris dan aan het begin van de vakantie. Dus nam ik zelfs wat extra tijd om gewoon lekker rustig te zitten. En waar kan dat beter op zo’n relaxte plek als Vy¨ehrad.


_{Uitzicht op de Český Yacht Klub}

Na deze pauze heb ik de ronde over de muren van de burcht afgemaakt. En ben ik weer teruggegaan naar het metrostation. Er was namelijk voor mij nog best wel wat te zien in de stad. Om te beginnen in de buurt van het centraal station van Praag. Het handige was dat ik via de metro zonder over te stappen direct bij dit station kon komen. Waardoor ik een minuut of vijftien later weer op het station stond, waar ik twee dagen eerder nog was aangekomen. Dit station is in de afgelopen decennia nog flink verbouwd. Zo zijn er heel wat winkels en eetgelegenheden bijgekomen, waardoor je nog zou kunnen verdwalen. En ook de buitenkant is flink opgeknapt, waardoor het een wat meer internationale uitstraling heeft gekregen. Dit geldt vooral voor de oostzijde, die ik zelf helaas niet heb gezien.

Zelf moest ik namelijk aan de westzijde zijn, want aan die kant, vlakbij het station ligt nog een synagoge. Deze Jerusalem Synagogue (Jeruzalémská synagoga) ligt er een slordige 200 meter vandaan en vind ik zelf de mooiste in zijn soort in Praag. Tot 1918 heette het de Jubilee Synagogue (Jubilejní synagoga), maar die naam is veranderd omdat die naam was verbonden aan keizer Franz Joseph, die voor de onafhankelijkheid van Tsjechoslowakije de heerser was. Een groot verschil met Wenen, waar deze keizer nog flink geëerd wordt. De synagoge heeft een zeer opvallende kleur en sierlijke bouwstijl, waardoor het zeker wel een bezoekje waard is. Tijdens WOII werd de synagoge gebruikt als opslagplaats voor de Joodse bezittingen die ingenomen waren door de nazi’s.


_{Jerusalem Synagogue}

Zo zijn er dus ook buiten de Joodse wijk andere synagogen te vinden. Misschien dat ik de andere ooit nog eens bezoek, nu wilde ik eerst graag nog diverse andere plekken gaan zien. Om te beginnen bij de prachtige State Opera van Praag (Státní opera). Maar helaas kwam hier de rode draad van mijn reis om de hoek kijken. Want net zoals in Boedapest en Wenen stond dit gebouw in de steigers. En net zoals zijn Hongaarse tegenhanger was dit gebouw volledig afgeschermd door doeken, waardoor er dus helemaal niets van te zien was. Dit was eigenlijk de enige echte tegenvaller van mijn reis. Jammer dat ik ze niet hebben kunnen zien. En typisch hoe ze allemaal net nu gerenoveerd werden. En dan had ik nog geluk dat de Weense opera slechts deels in de steigers stond.

Met het andere gebouw wat daar in die buurt ligt, had ik wat meer geluk. Want dit National Museum (Národní muzeum), het belangrijkste museum van Praag, was wel gewoon volledig te zien. Of volledig, op wat steigers aan de onderkant van het gebouw en de vele passerende auto’s (waaronder een groene Flixbus) na dan. Het museum kent meerdere gebouwen op deze plek, waaronder vooral meerdere modernere panden. Het hoofdgebouw heeft echter een meer klassieke stijl en is eind achttiende eeuw ontstaan. Een zeer fraai gebouw, naar mijn mening. Enkele honderden meters achter het museum ligt overigens nog de Sint Ludmillakerk (Kostel sv. Ludmily). Een zeer mooie en grote kerk, die ik zelf helaas helemaal vergeten ben om te bezoeken. Precies ook de reden dat ik de kerk ook noem, zodat anderen deze misschien niet vergeten.


_{National Museum}

Maar terug naar het nationale museum, die zag ik immers wel op dat moment. Het is een zeer imposant gebouw en heeft een zeer prominente plek. Je kunt het duidelijk zien liggen aan de andere kant van het plein. Normaal gesproken is dat totaal geen prestatie, maar het plein in kwestie is Wenceslas Square (Václavské náměstí). Een van de meest bekende pleinen van Praag en met 750 meter lengte zeker geen klein plein. Al is het eigenlijk ook meer een boulevard. Vanaf het museum loopt het plein steeds verder af om uiteindelijk uit te komen bij de rand van het oude centrum. Omdat het museum op het hoogste punt staat, valt het extra op vanaf het plein. Voor het gebouw en op het begin van het plein staat het standbeeld van St. Wenceslas, waar het plein naar vernoemd is.


_{National Museum en St. Wenceslas Statue}

De beste man was een beschermheilige van Bohemen en nog steeds van Tsjechië. Voor 1848 had het plein nog een andere naam (Horse Market). Maar sindsdien staat het bekend als St. Wenceslas Square. Ik kende het nog wel van de schoolexcursie van twintig jaar geleden. Rond deze plek was het namelijk de enige keer dat we even zelf de stad mochten ontdekken. Destijds vond ik het overigens indrukwekkender dan nu, want het plein kan wel een opknapbeurt gebruiken. Wat op diverse plekken overigens wel al gebeurd. En er liggen al langer plannen om auto’s op deze plek te gaan weren en de trams weer over het plein te laten rijden. Maar vooralsnog zijn ze hierover nog in onderhandeling. Wellicht dat het plein na de uitvoer van die plannen (als het ooit al doorgaat) weer wat meer cachet krijgt. Al schijnt het in de avond door de verlichting wel fraai uit te zien. Maar ik ben er zelf niet geweest na zonsondergang.


_{Wenceslas Square}

Mochten de plannen ooit doorgang vinden, dan zouden ze misschien gelijk een manier kunnen vinden om de kerk die naast het plein ligt wat zichtbaardere te maken. Deze Church of Our Lady of the Snows (Kostel Panny Marie Sně¸né) ligt in een hofje wat absoluut sfeer heeft. Maar is nu nauwelijks goed te zien. Een deel steekt door de hoogte wel boven de omringende daken uit. Maar vanaf het plein zie je hem bijvoorbeeld niet. Maar goed je kunt natuurlijk niet alles hebben. Op en rond het plein kun je overigens veel kristalzaken vinden. Een van de souvenirs waar Praag wel om bekend staan. Ook in andere delen van de stad struikel je haast over de zaakjes die het verkopen. En ondanks dat veel van die kristallen beeldjes wat clichématig zijn, ziet het er toch vaak best leuk uit.


_{Church of Our Lady of the Snows}

Iets anders wat absoluut bij Praag hoort is de Prague astronomical clock (Pra¸ský orloj). Deze astronomische klok bevindt zich aan de buitenkant van Old Town Hall. De oplettende lezer die al eens in Praag is geweest, zal het mogelijk al opgevallen zijn dat ik de klok nergens in mijn verslag van dag acht genoemd heb. Ik was deze namelijk helemaal vergeten toen ik op het oude stadsplein was, terwijl ik wel wist dat die daar ook te zien was. S’ avonds was ik erachter gekomen dat ik deze vergeten was, waardoor ik dus voor mijzelf vandaag wel even een kijkje moest nemen. Waarbij het zeker geen straf is om nog een keer naar het oude stadsplein terug te keren.

Daar aangekomen bleek overigens wel waarom de klok mij de dag ervoor helemaal niet was opgevallen. Deze was namelijk volledig ingepakt om gerestaureerd te worden. Dat gecombineerd met het feit dat er op deze plek heel veel te zien is, maakt het wel logisch dat ik de klok vergeten was. Gelukkig waren de doeken die voor de klok hingen niet zo dik als bij de opera, waardoor ik het wel nog redelijk kon zien. Maar zonde was het wel. Als je deze winter of later Praag bezoekt, zou je deze bezienswaardigheid weer in volle glorie moeten kunnen bewonderen. Dat de klok gereconstrueerd moet worden is overigens niet zo heel vreemd, want deze is alweer ruim zeshonderd jaar oud.


_{Old Town Hall met de ingepakte klok en Old Town Underground}

Op bovenstaande foto is de ingepakte astronomische klok nog te zien. Met daarnaast Old Town Underground (Staroměstské podzemí), een gebouw wat erg opvalt door de kleur en de stijl, maar het vooral moet hebben van wat er binnen, beter gezegd onder het gebouw te zien is. Hier zijn meerder eeuwenoude kelders te vinden die onder het plein doorlopen. Nu zijn het kelders, maar in de tijd dat het gebouwd werd, lag het gewoon aan de oppervlakte. Tegenwoordig ligt de stad een paar meter hoger dan toen. Je kunt met een gids een tour doen door deze kerkers en zo je langs de geschiedenis van Praag laten voeren. Zelf heb ik dat niet gedaan, want het schijnt een enorme tourist trap te zijn. Weinig enthousiaste recensies. Verhalen die mij teveel deden aan de zoutmijn in de buurt van Krakau. Daar was ik zelf toen verre van enthousiast over, dus wilde ik deze keer verstandig zijn en zo’n plek als deze nu te mijden.

En ondertussen wilde ik ook wel weer eens een andere plek van Praag gaan zien. Het nieuwere stadhuis van de stad bijvoorbeeld (niet degene waar ik gisteren al was langsgekomen). Daarbij zou ik nog enkele andere bezienswaardigheden passeren, dus kwam dat extra mooi uit. Een van die bezienswaardigheden was de Bethlehem Chapel (Betlémská kaple). Deze kapel is erg belangrijk voor de geschiedenis van de stad en het land geweest. Want het was een van de locaties waar de totstandkoming van de protestantse hervorming plaatsvond. De eerder door mij genoemde Johannes Hus was hier vaak te vinden. De religie die naar aanleiding van die hervormingen ontstond (het hussisme) heeft lange tijd het beeld van Bohemen gekleurd.


_{Bethlehem Chapel}

Van de ene belangrijke Tsjech (of Bohemien in die tijd nog) naar de andere, namelijk Franz Kafka. Waar ik het ook al eerder in mijn verslagen over had. Buiten de koningen en heiligen toch wel de twee meest geëerde personen in Praag (al zie je ook steeds meer over voormalig president Václav Havel in het straatbeeld verschijnen). Wat Kafka betreft had ik al het monument bij de Spanish Synagogue genoemd. Verder is er ook nog een Kafka museum. Maar de meest opmerkelijke Kafka verering staat net buiten het oude centrum in een winkelgebied. The Head of Franz Kafka (Socha Franze Kafky) is namelijk een kunstwerk van een elfmeter hoog hoofd van hem dat bestaat uit 42 metalen draaiende panelen. Om de paar seconden beginnen deze onafhankelijk van elkaar te draaien (wel dezelfde kant op) en vervormen daarmee het hoofd van Kafka, om deze na een draai van 45 graden weer in de oorspronkelijke staat terug te brengen. Door onderstaande foto’s krijg je wel een beetje een idee hoe het eruitziet, maar eigenlijk zou je het op bewegend beeld moeten zien.


<sub>Head of Franz Kafka


Head of Franz Kafka</sub>

Tot zover deze meer moderne blik van Praag. Op naar een gebouw wat ook nieuw klinkt qua naam, maar ondertussen al heel wat jaren meegaat. Het betreft New Town Hall (Novoměstská radnice), wat tegenwoordig een meer ceremoniële rol heeft. Het werd zo rond dezelfde tijd als Old Town Hall gebouwd (in de veertiende eeuw) en is daarmee dus niet echt nieuwer dan het andere stadhuis. De naam is dan ook afkomstig van het stadsdeel zelf, Nové Město (New Town). Ook hier ging het er nog weleens bloederig aan toe, want hier vond de eerste van drie defenestraties waard (een woord waar ik voor mijn bezoek aan Praag nog nooit van gehoord had). Het staat voor het uit het raam gooien van iets of iemand. En dat deed men in 1419 met tegenstanders van de hussieten. Bijna 200 jaar later herhaalde men dit ook nog eens in Prague Castle. Waarmee de stad er een opmerkelijke traditie en geschiedenis bij kreeg.


_{New Town Hall}

Het gebouw staat op Charles Square (Karlovo náměstí) het grootste plein van de stad en een van de grootste pleinen ter wereld. Maar dat laatste is wel heel makkelijk gezegd, want net zoals Wenceslas Square kun je er over discussiëren of het überhaupt wel een plein is. Als je het mij vraagt, dan is het een namelijk een park. Als dit een plein is, dan is Central Park in New York ook een plein te noemen. Want daar doet dit wel aan denken. Zij het een stuk kleiner en ook minder indrukwekkend. Wat niet betekend dat het een plek is die je moet mijden. Want het is een fraai park met meerdere standbeelden en fonteinen. Bij een van die twee fonteinen neem ik even plaats op een bankje. Want ondertussen heb ik er ook alweer een aardige dag opzitten.

Vanaf die plek had ik gelijk een goed zicht op het plein/park zelf. Ook alles wat aan de rand ervan ligt is fraai, er staan veel stagige en ook oude gebouwen. De grote rechtbank van Praag staat er, alsmedede het Faust House (Faustuv dum) wat is vernoemd naar Dr. Faust en door de geschiedenis heen veel excentrieke inwoners heeft gehad en een mythische status heeft in de stad. Verder staat een van de gebouwen van de technische universiteit van Praag aan het plein. En kun je er meerdere kerken vinden. Een ervan is de Church of St. Ignatius (Kostel svatého Ignáce z Loyoly) een hele grote kerk, gebouwd in 1677 voor de jezuďeten. Ook dis was weer een plek om je ogen uit te kijken.


<sub>Faust House


Church of St. Ignatius</sub>

Na een tijd gezeten te hebben, heb ik ook nog even rondgelopen door het park en naar de diverse gebouwen gekeken. Daarna ben ik teruggegaan naar mijn hotel omdat ik het eventjes had gehad wat sightseeing betreft. Mijn hotel was niet zo heel erg ver daarvandaan dus was het lopend goed te doen, zeker in het nog steeds mooie weer. Ik kwam daarbij over de meest zuidelijk gelegen brug van Praag, de Palackého most. Terwijl ik over de brug liep zag ik aan de overkant een heleboel grote witte vogels op de kade zitten. Op een plek waar veel mensen langsliepen. Ik kreeg sterk het vermoeden dat het zwanen waren, maar deze zie je niet zo vaak in zulke grote getalen en nog minder in de buurt van mensen. Maar toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het wel degelijk zwanen waren. En tussen die zwanen zaten een aantal mensen gewoon een beetje te relaxen. Nu zijn ze zeker meestal helemaal niet agressief of gevaarlijk, maar zoiets heb ik toch niet vaak eerder gezien. Het zal een gevolg zijn van de vele toeristen die rond het water lopen en veel brood meenemen om de vogels te voeren.


<sub>Zwanen op de Praagse kade


Zwanen op de Praagse kade</sub>

Het was inmiddels ook wel etenstijd, dus heb ik daar in de buurt een restaurant opgezocht om weer prima te eten. Om daarna naar mijn hotel te gaan. Mijn plan was om iets later nog de stad in te gaan, terwijl het donker was. Om zo de stad nog een keer verlicht te zien, in dit geval dan de oude stad. Maar ik merkte dat ik het wel een klein beetje gehad en ben uiteindelijk in mijn hotel gebleven. Desalniettemin was ook dit weer een heerlijke dag in Praag. Jammer genoeg wel mijn laatste volledig dag. Maar de volgende ochtend kon ik nog wel een paar uur wat zien, voordat ik naar de luchthaven vertrok om weer terug te vliegen naar huis.

Dag 10: Praag en terug naar huis

Dag tien van mijn vakantie en de laatste dag van mijn reis. Het vliegtuig terug naar Nederland zou om 14.20 vertrekken, waardoor ik in de ochtend nog wel wat bezienswaardigheden in de buurt zou kunnen bekijken. En dat heb ik dan ook gedaan. Na weer een degelijk ontbijt mijn koffer gepakt, zodat ik deze klaar had staan voor vertrek. De weersvoorspellingen waren niet heel gunstig, maar op dat moment nog wel heel goed. Zonnig, lekker warm en weinig echte bewolking. De dingen die ik nog wilde zien lagen grotendeels rond de Vltava, en dus trok ik die kant op om over dezelfde brug waar ik gisteren terug kwam, naar de overkant te gaan.

Ik had daar namelijk een kerktoren gezien die mij vanaf de eerste dag in Praag al was opgevallen. Twee slanke torenpunten in een typische kleur. Dit bleek het Emmaus Monastery (Emauzské opatství), ook wel Emauzy genoemd, te zijn. Een abdij uit 1347 die de benedictijnen werd gesticht. Het was lange tijd het enige klooster van de Slavische landen. In die tijd had het nog niet het opvallende dak en moderne dak van nu. Dat zit er pas een jaar of vijftig op. Het originele dak werd aan het eind van WOII verwoest bij bombardementen. Tijdens de oorlog zelf had Emauzy ook al behoorlijk te lijden gehad, want het gebouw werd opgeëist door de Gestapo en de monniken van het klooster werden naar Dachau gestuurd. Tegenwoordig wordt het weer aangestuurd door de benedictijnen.


_{Achterzijde Emauzy}

Vanaf de achterzijde van Emauzy kun je rond een behoorlijk deel van het complex lopen. Waarbij je uiteindelijk op een groot terras uitkomt. Daar kijk je direct op het opvallende dak. De structuur van het dak is al opvallend, evenals de kleur, waarbij het vooral de combinatie van de twee is die het interessant maakt. De aanblik verandert namelijk elke keer als de zon vanaf een andere hoek erop schijnt. En het weerspiegelt het licht als het ware, waardoor je het dak al vanaf ver ziet en je aandacht er naartoe getrokken wordt. De tweede foto is genomen vanaf de straatkant beneden dat direct onder het terras ligt.


<sub>Emauzy te zien vanaf het ervoor gelegen terras


Emauzy gezien vanaf de straatkant aan de voorzijde</sub>

Direct tegenover de achterzijde van Emauzy ligt ook nog een kerk. Dit is de Church of St. Jan Nepomucky at Skalka (Kostel svatého Jana Nepomuckého na Skalce) Skalka is een rots, waardoor het dus de kerk op de rots is. De kerk ligt ook net even wat hoger dan de rest van de straat. Het maakt dat ook deze kerk wel je aandacht trekt. Wel is dit religieuze gebouw iets jonger dan het pand er tegenover (sinds 1837 staat het daar). Van binnen is de kerk nog wat interessanter. Binnenin heeft de vorm van een achthoek. Zo zijn er dus eigenlijk in elke uithoek van Praag wel interessante gebouwen te vinden. Na deze kerk een tijdje bekeken te hebben, ben ik doorgelopen, waarbij ik een rondje om Emauzy gelopen ben om zo aan de straatkant uit te komen (waar ik de tweede foto van Emauzy dus genomen heb).


_{Church of St. Jan Nepomucky at Skalka}

Vanaf daar ben ik rechtdoor doorgelopen om uit te komen ter hoogte van de Jirásek Bridge (Jiráskův most), daar stonden namelijk nog wel een paar interessante gebouwen. Maar nog een stukje voor die brug stond eerst nog een andere kerk. De Ss. Cyril and Methodius Cathedral (Chrám svatých Cyrila a Metoděje), die nog een link heeft met de Karlskirche in Wenen waar ik eerder die reis was. Net als die kerk is de Cyril and Methodius Cathedral opgedragen aan Charles Borromeo. De man die zo belangrijk was in de strijd tegen de zwarte plaag die ook Praag heel erg teisterde. Tegenwoordig is deze orthodoxe kerk vooral de plek waar de Tsjechische en Slowaakse helden worden herdacht die in 1942 die tot het laatst stand hielden tegen de Duitse invasie. Toen Duitse troepen het gebouw bestormden, pleegden ze allen zelfmoord om zo niet opgepakt te kunnen worden. Binnenin is een museum te vinden over deze mensen.


_{Ss. Cyril and Methodius Cathedral}

Bij dit gebouw sla ik linksaf om nu wel direct naar de brug te gaan. Daarvandaan heb je al een fraai uitzicht op de overzijde van het water. Maar het is vooral de plek van twee totaal uiteenlopende gebouwen die de aandacht naar zich toe trekken. De een heeft er al ruim vijfhonderd jaar een functie, de ander staat er net iets meer dan twintig en is een toonbeeld van modernisme. Het oude gebouw is de Sítkov water tower (Sítkovská vodárenská vě¸). Een watertoren die vlak aan de Vltava staat (eigenlijk moet er nog een dakje op de eerste letter (S), maar bij plaatsing op het forum, wordt er een icoontje van een vraagteken geplaatst). De huidige watertoren heeft in deze vorm niet al die honderden jaren overleeft. De eerste toren was namelijk van hout en brandde zes jaar na de plaatsing (in 1495) al af. De toren erna was wel van steen, maar zo slecht gebouwd dat die instortte. En ook de derde was geen lang leven beschoren, want die brandde weer af. De huidige toren is van 1651, die tussentijds wel nog meerdere keren flink beschadigd raakte en hersteld moest worden.


_{Sítkov water tower}

Het andere gebouw aldaar is dus een stuk jonger en vooral moderner. Dit Dancing House (Tančící dům) heeft een Nederlands tintje, want het is van Nationale Nederlanden en werd in 1996 opgeleverd. En werd ontworpen door de bekende Amerikaanse architect Frank Gehry (onder andere Guggenheum museum in Bilbao). Het gebouw moet een dansend koppel voorstellen en hij noemde het gebouw eerst Fred en Ginger (naar Fred Astaire en Ginger Rogers), maar kwam daar later op terug en is het Dancing House geworden. Het gebouw zorgde voor de nodige controverse, omdat men het totaal niet vond passen bij de bouwstijl van de panden eromheen. Rondom het pand zie je vooral barokke en art nouveau stijlen terugkeren.


_{Dancing House}

Kritiek was er overigens niet bij iedere Tsjech, want toenmalig president Václav Havel was groot voorstander van de komst van het gebouw. Hij woonde toen naast het pand, waardoor hij er zelf ook tegenaan zou kijken. Hij hoopte een cultureel centrum zou worden, waar veel te doen was en waar veel mensen op af zouden komen. Dat is niet helemaal gelukt, want die functie heeft het Dancing House nog steeds niet. Tegenwoordig zit er hotel en op de bovenste verdieping ook nog een restaurant en bar. Het beste zicht op het gebouw heb je overigens aan de voorkant, maar die foto’s zijn helaas niet goed gelukt, bovenstaande foto is een zijaanzicht.

Zelf vind ik het absoluut een opvallend gebouw en het heeft ook wel iets. Maar passend vind ook ik het verre van. De rest van de panden aan de rivier zijn statig en mooi. En ademen historie uit. Het Dancing House valt daar nogal uit de toon. Desalniettemin heeft het gebouw toch zijn plek gevonden bij de bewoners van Praag en de Tsjechen in het algemeen. Want het gebouw staat op een speciale munt (van 2000 Tsjechische kronen), die in 2002 geslagen werd. Hiermee wilden ze tien eeuwen aan architectuur eren. Zo kan iets in het begin dus behoorlijk wat weerstand oproepen, maar na een tijd van gewenning toch een belangrijke rol verkrijgen.

Vanaf die plek ben ik de brug overgelopen naar de andere kant van de rivier. Het was inmiddels wel tijd aan het worden om terug te keren naar mijn hotel en richting vliegveld te reizen. Op de brug heb ik wel nog even een paar laatste goede blikken geworpen op de stad. Aan de ene kant de oude stad en Prague Castle en aan de andere kant in de verte nog Vy¨ehrad met de Saint Peter en Paul, waar ik de dag ervoor was. Ook het Praag deel van mijn reis was bijzonder geslaagd. Wat een prachtige stad is het toch ook. Waarbij eigenlijk overal waar je loopt wel wat te zien is. Veel historie, maar ook veel mooie andere panden en straten. Qua sfeer is de stad zeker ook wel prettig, maar verliest het toch licht van de andere steden.


_{Laatste blik op Praag met in de verte Vy¨ehrad}

Bij mijn hotel aangekomen heb ik mijn koffer gehaald uit mijn kamer en heb ik uitgecheckt. Om vervolgens naar de metro te lopen. Want dat was vanaf die plek de handigste plek om het Vaclav Havel Airport Prague (Leti¨tě Václava Havla Praha) te bereiken. Dit vliegveld ligt een kleine twintig kilometer van het centrum van Praag vandaan. En is alleen te bereiken met de bus, maar daar heb je dan wel meerdere keuzes uit vertrekpunten voor. Zo kun je de bus pakken vanaf het centrale treinstation, maar ben je dus wel het langste onderweg. En loop je het meeste risico op vertraging. Dus alleen aan te raden als rond die plek in de stad verblijft. Al kun je zelfs dan beter eerst de metro pakken en naar het laatste station van de noordelijkste lijn gaan. Want daar kun je ook overstappen op een bus. Hetzelfde geldt voor de meer zuidelijke lijn. Deze komt uiteindelijk ook uit bij een (ander) groot busstation, waar je kunt overstappen op de bus richting het vliegveld. Je bent bij elkaar zo’n drie kwartier onderweg.

Dat was ik zelf ook, waarbij die reis zonder veel problemen verliep. Kwam daardoor mooi op tijd aan op het vliegveld. Wat ook goed is, want het is niet het meest overzichtelijke vliegveld ter wereld (ook weer niet het tegenovergestelde, maar handig is anders). Na mijn koffer afgegeven hebben ben ik naar de rij voor de security check gegaan. Althans waar ik verwachtte in de rij te moeten aansluiten, dat was juist niet het geval. Het was er zodanig rustig dat ik bijna vrijwel direct door kon lopen. Dat scheelde dan weer wel wat wachten en gedoe. De vertrekhallen zijn verder redelijk modern en prima onderhouden. Al is de indeling niet echt handig, want je moet behoorlijk omlopen om bij terminal C uit te komen (waarvandaan ik vertrok). Bij dat stukje lopen heb je genoeg keuze om wat te eten of drinken te halen, want er zijn diverse winkels. En ook voor souvenirs kun je op veel plekken terecht.

Bij een van die winkeltjes besluit ik wat chocolatjes te kopen voor mijn twee kleine nichtjes. Van die chocolatjes met plaatjes van Praag erop. Het is iets simpels en leuks om te geven. En vooral nostalgisch voor mijzelf en mijn broer (die kleintjes zijn van hem), omdat mijn vader dit vroeger toen wij klein waren altijd uit Zwitserland meenam toen hij daar nog werkte. Uiteindelijk was dit nog best een prijzige aangelegenheid. Wat ook wel kwam omdat de verkoopster daar zelf wel even besliste dat ik voor euro’s koos op het pinapparaat in plaats van kronen (terwijl ik slechts een paar seconden aan het kijken was hoe en wat ik kon kiezen). Iedereen weet wel dat je altijd moet kiezen voor de lokale valuta, altijd voordeliger dan in de eigen valuta. Nu zat het ook weer geen enorme bedragen schelen, maar het hoort niet.

Na bij dat winkeltje wat gehaald te hebben en ook wat te eten en drinken ingeslagen te hebben ben ik naar mijn gate gelopen om in de wachtruimte plaats te nemen. Het vliegtuig zou met een kleine vertraging vertrekken, want deze kwam zelf al te laat binnen vanaf een andere bestemming. Bij het boarden werd overigens nog een passagier geweigerd. Deze op het oog Spaanse vrouw, mocht er dus niet in. Voor het eerst dat ik iemand geweigerd zie worden voor een vlucht. Meestal wordt iemand al eerder tegengehouden. De reden heb ik net mee kunnen krijgen. De discussie was weliswaar wel in het Engels maar net buiten bereik van mijn gehoor.

Bij het boarden is het altijd wel opvallend hoe vroeg iedereen al gaat staan om het vliegtuig in te mogen. Als je een handbagage koffer bij je hebt kan ik mij dat nog wel voorstellen, omdat je die anders misschien niet goed kwijt kunt. Maar ik zag ook heel veel mensen vroeg in de rij gaan staan om te wachten die alleen maar een tas of minder bij zich hadden. Je hebt vaste plaatsen, waarom zou je in vredesnaam in de rij gaan staan wachten om vervolgens al eerder in een krap vliegtuig te gaan zitten. Waarbij je in de tussentijd vaak juist ook nog lang in de gang staat te wachten totdat je naar je plek kunt. Zelf wacht ik elke keer steeds langer met het vliegtuig ingaan, want heb alleen maar een tas die toch op de grond moet staan en haast heeft toch geen zin.

Hetzelfde geldt bij aankomst. De cabin crew moest zelfs nog aangeven dat mensen weer moesten gaan zitten, want we waren nog niet helemaal bij de gate. Terwijl ook hier eerder opstaan je nauwelijks tijd oplevert. Dus waarom dan alweer dat gehaast? Ja als je een andere vlucht moet halen is het logisch, maar zoveel zijn dat er bij dit soort vluchten nou ook weer niet. Maar goed, ook daar blijf ik altijd vrij lang zitten. Eigenlijk totdat ik vrij kan doorlopen. Ik moet daarna toch nog op mijn koffer wachten en dat duurt toch altijd wel even. Al viel dat deze keer nog mee, mijn koffer kon ik vrij snel van de band plukken. Om vervolgens door de douane te lopen en daarmee er definitief een einde kwam aan deze vakantie.

En ook dus aan de reis. Een reis die mij heel erg goed bevallen is. Ik heb heel veel mooie dingen gezien en veel leuke dingen gedaan. Veel gereisd, veel gelopen, veel beleefd. Alle steden waren heel erg mooi. Hebben zoveel prachtige plekken en hebben ook allen een relaxte sfeer. Het is lastig om een rangschikking te maken. Als ik het op sfeer moet indelen dan zou ik Wenen op 1 zetten, Boedapest op 2, Praag op 3 en Bratislava laatste. Ook qua bezienswaardigheden staat de Slowaakse hoofdstad op plek vier, maar voor een dagje tussendoor is het wel gewoon een leuke stad om te bezoeken, dus twijfel je daarover, gewoon doen. Op plek drie zou dan Wenen komen, Boedapest op twee en Praag op een. Totaal bij elkaar vind ik het lastig een favoriet aan te wijzen, denk dat drie steden dan op gelijke hoogte komen.

Om af te sluiten, net zoals bij het verslag van mijn trip van augustus 2017 nog een rijtje nutteloze feitjes:
- Vier landen bezocht
- Betaald in drie valuta (Hongaarse Forint, Tsjechische Kronen en Euro’s)
- Woorden in zes talen (Hongaars, Slowaaks, Duits, Tsjechisch, Engels en beetje Nederlands tegen toeristen uit eigen land)
- Vijf verschillende voertuigen gebruikt (vliegtuig, trein, bus, tram en metro)
- Vanaf Boedapest tot Praag ongeveer 614 kilometer afgelegd met het OV
- Naar schatting zo’n 190 kilometer gelopen (19 kilometer gemiddeld per dag), meer dan de vorige grote reis, terwijl het de bedoeling was om minder lopend te doen.
- Eigenlijk alleen de Tsjechische vrouwen echt opvielen, de Hongaarse vielen wat tegen, en de anderen niet echt bijzonder.
- Qua woorden ik kettö (twee in het Hongaars) köszönöm (bedankt in het Hongaars), devatenáct/devatenást (respectievelijk Tsjechisch en Slowaaks voor negentien), de leukste woorden vind. En bombová hrozba (bommelding in het Tsjechisch) het minst leuke woord.
- Ik naar schatting langs 68 kerken en andere religieuze gebouwen gekomen ben
- En ik over zeventien bruggen heb gelopen.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 23:13 schreef Budapestenaar het volgende:
Wat een briljante stad is Praag toch! Mooie foto's!

Dank je En ja Praag is fantastisch. Zoveel te zien. En zelfs bij de minder interessante delen zijn de gebouwen en straten nog mooi.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 23:13 schreef Budapestenaar het volgende:
Wat een briljante stad is Praag toch! Mooie foto's!

En nog even een crosspost uit het topic van mijn vorige reisverslag, omdat ik nu ook Hongaars een beetje heb leren kennen.

Grappig om nu alle drie de Finoegrische talen een beetje kunnen vergelijken. En wat je toen al zei, dat een Fin een Hongaar elkaar totaal niet kunnen verstaan, terwijl ze wel tot dezelfde taalfamilie behoren.

Qua woorden en vertaling zie je inderdaad nauwelijks een overeenkomst. Ja alle drie de talen zijn dol op leestekens Heel veel verschillende soorten leestekens, met dus verschillende soorten uitspraken. Maar daar houdt het wel een beetje bij op.

Alleen bij sommige woorden hoorde ik wel een overeenkomst. Als ik een paar stations hoorde omroepen in de metro, leek het wel een beetje op Ests. En bij een woord als kettö hoor je ook wel een overeenkomst, zo'n uitspraak van een woord zie je in alle drie de talen wel terug.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:40 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Ik heb ter vergelijking geluisterd naar het Finse nieuws en het Estse nieuws. Het Fins klinkt voor mij echt heel anders dan Hongaars. Maar Ests is een ander verhaal. Ik haal er geen woorden uit die ik herken. Maar het ritme van spreken en sommige klanken klinken inderdaad bekend.

In het Hongaars voeg je combinaties van klinkers en een 'k' aan woorden toe om meervoud aan te geven en combinaties van klinkers en een 't' voor lijdend voorwerp. En als een woord meervoud én lijdend voorwerp is, krijgt het beide toevoegingen (embereket = mensen in de lijdende vorm). Dat geeft Hongaars een heel kenmerkende klank en ritme. En dat hoor ik ook een beetje terug in Ests.

Ja in klanken hoor je het wel, maar qua woorden totaal geen overeenkomst. Blijft grappig dat ze uit dezelfde taalfamilie komen en nauwelijks raakvlakken hebben.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 12:09 schreef Budapestenaar het volgende:
Over een paar weken een lang weekend naar Boedapest. Tof appartement gehuurd

Jij zult sowieso wel de beste plekken weten om te verblijven in de stad

quote:

Op donderdag 20 september 2018 13:28 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Wat de beste plek is hangt sterk af van je persoonlijke voorkeuren. Ik eindig altijd ergens in het verlengde van de Margit-brug. Niet eens heel bewust. Maar dat gebied (de wijde omtrek rond Nyugati) ken ik op mijn duimpje en het voelt een beetje als thuis.

Ah ja dat verschilt uiteraard per persoon. Maar hoe vaker je ergens bent geweest, des te beter je weet waar je moet zitten.

Van te voren is dat toch altijd nog wel een gok. Dan kijk je vaak wel naar de kaart en naar OV wat vlakbij is. Maar pas als je ergens geweest bent, weet je de echt handige en leuke locaties.

Al moet ik zeggen dat ik tot nu toe steeds goed heb gekozen qua ligging. Ook achteraf gezien.

quote:

Op zondag 4 november 2018 21:21 schreef MaJo het volgende:
Toegevoegd aan TRV / Reisverslagen van FOK!kers

Dank je Maar Fogel had m al eerder toegevoegd.

quote:

Op maandag 5 november 2018 08:49 schreef MaJo het volgende:

[..]

Je hebt gelijk dan maar even extra in de aandacht

Extra aandacht is nooit erg natuurlijk En nu staat die er tenminste ook nog met een foto bij i.p.v. het google maps plaatje

quote:

Op woensdag 7 november 2018 22:33 schreef MaJo het volgende:

[..]

Dat is ook precies de reden dat ik er overheen had gekeken

Kan ik me voorstellen ja, dan lijkt het een ander verslag. Zal ook wel komen omdat het verslag van Krakau en Warschau (van het voorjaar) daarna nog staat.