SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
quote:
Op quote:"It was a very hot and hard stage but the team did a fantastic job. We had everything in place so that we don't lose time in the GC and allow Peter to go for the win but in a critical moment, I crashed. It was painful but thanks to the tremendous help of Jay and Davide, I was able to finish with the main GC group. I keep my 3rd place in the overall and we now have to see how this crash affects me. Hopefully, it will not be serious but we first need to run some medical tests before we know the extent of my injuries." – Emanuel Buchmann
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Emu Keldermann.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
1:00, broddelwerk van UAE. Martin heeft nog gewacht op Consonni omdat die dacht een kans te hebben vandaag (lol).
Wat kan hij goed scouten hè?quote:Op vrijdag 31 augustus 2018 18:30 schreef wimderon het volgende:
1:00, broddelwerk van UAE. Martin heeft nog gewacht op Consonni omdat die dacht een kans te hebben vandaag (lol).
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Lol, bij UAE had dus niemand de etappe nader bestudeerd. 
Wat een professionele sport is het toch ook.
Wat een professionele sport is het toch ook.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Stel dat Wilco ineens wel de hele ronde op zijn fiets blijft zitten zonder te vallen dan is dat tijdsverlies van gisteren toch wel erg kut hoor 
"You can call me Susan if it makes you happy"
Sterk van Campenaerts dat hij 'gewoon' in de groep favorieten binnenkomt. En Kuss fietst ook alsof hij al jaren op dit niveau zit.
Die hebben rustig gekeken naar de kaarten van organisatiequote:Op vrijdag 31 augustus 2018 18:52 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Lol, bij UAE had dus niemand de etappe nader bestudeerd.
Wat een professionele sport is het toch ook.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Dat kan je in Frankrijk en Italië prima doen, maar in Spanje is dat altijd een slecht idee.quote:
[..]
Die hebben rustig gekeken naar de kaarten van organisatie
Zou zeker Matxin moeten weten.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Het was ook niet een heel lastige rit.quote:
Sterk van Campenaerts dat hij 'gewoon' in de groep favorieten binnenkomt. En Kuss fietst ook alsof hij al jaren op dit niveau zit.
Maar Campenaerts is ook wel een sterke vent hoor, daar niet van.
Jose heeft hier een punttwitter:
A
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
quote:
De knie van Tiesj
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Etappe 8: Linares - Almadén, 195,1 km
De zevende rit leek mij er eentje voor de vluchters, maar al vrij snel bleek dat daar geen sprake van zou zijn. Een klein groepje van zeven man reed direct na de start weg en ze kregen nooit meer dan drie minuten voorsprong. Bora begon bijna meteen te controleren, ze hadden vertrouwen in Sagan. Best opvallend aangezien Sagan tot nu toe nog niet veel had laten zien en de finale ook nog eens lastig was. Uiteindelijk bleken ze toch best wel een beetje gelijk te hebben. De finale was inderdaad lastig, maar Sagan wist als een van de weinige sprinters te overleven. Na een lange sprint richting de voet van de laatste gecategoriseerde klim werden de koplopers bijna allemaal ingelopen, alleen Michael Woods wist nog wat langer vooruit te blijven. De weg op die laatste officiële klim was vrij smal en niet iedereen leek daar helemaal van op de hoogte te zijn. Na een kilometer of 150 over brede wegen gereden te hebben zorgde de smalle weg voor wat chaos. Er volgde een valpartij bergop, met Benoot als bekendste slachtoffer. Na het klimmetje volgde er tot twee keer toe een korte afdaling en buiten het feit dat de weg hier niet zo breed was had de organisatie ook niet de moeite genomen om de weg even schoon te vegen. Daardoor lag er nog steeds veel grind en zand op deze smalle weg die in het dagelijks leven niet veel gebruikt zal worden. Het leverde enkele lekke banden en valpartijen op. Onder meer Michal Kwiatkowski kwam hierdoor in de problemen. De nummer twee van het algemeen klassement verloor uiteindelijk een halve minuut en staat nu op de zesde plaats. Ook de nummer drie van het klassement, Buchmann, ging onderuit. Het werd een chaotische finale, waar de regie ons ook weer eens in de steek liet. Het was moeilijk om alles te volgen, maar na een aantal niet zo geslaagde aanvalspogingen van onder meer de jongens van Jumbo zagen we in de laatste kilometers Jesus Herrada wegrijden. Hij ging best hard en heel even leek hij zelfs op weg naar de overwinning. Ook een achtervolgend groepje met Lopez, Quintana en Bennett kon het gat niet dichtrijden. Uiteindelijk was het Tony Gallopin die het gat naar Herrada wist te overbruggen en hij liet Herrada ook meteen achter. Gallopin, die de afgelopen maanden de ene DNF na de andere wist binnen te slepen. In de Tour was het nog helemaal niks, maar nu heeft hij ineens wonderbenen. Het gat dat hij sloeg kon niet meer gedicht worden en zo pakte hij de winst. Achter hem won Sagan, die blijkbaar toch wel in orde is, de sprint van de achtervolgende groep. Alejandro Valverde werd derde, voor Prades en Fraile. Een rit voor serieuze renners dus. De rit die nu volgt lijkt er een klein beetje op. Ook weer veel op en af, met aan het eind nog wat klimwerk. Het lijkt iets makkelijker, maar misschien komen we er gaandeweg wel achter dat ook dit weer een moeilijke rit is.
Honderd kilometer ten noordwesten van Pozo Alcón gaat de eerste rit van het tweede weekend van start in Linares. Dit is een stad met 60.000 inwoners in de provincie Jaén, regio Andalusië. Toevallig is 1 september de laatste dag van de Feria de Linares, dus de bewoners krijgen dit jaar te maken met een feestje dat nog mooier is dan normaal. Linares staat bekend als een mijnstad. In de omgeving kom je met namen een aantal loodmijnen tegen. Het mineraal linariet heeft die naam zelfs te danken aan deze gemeente. Linariet is een blauw mineraal, dat blijkbaar vrij zeldzaam is. Een van de belangrijkste mijnbouwgebieden van de wereld, volgens het roadbook. Het staat zelfs dikgedrukt, dus dan moet het wel waar zijn. Ten zuiden van Linares ligt Ciudad Ibero-Romano de Castulo. Dit is een oude nederzetting, waar nog wat overblijfselen van te zien zijn. Een archeologisch interessante plaats. De fundamenten van oude huizen zijn opgegraven, daarnaast kom je in het lokale museum ook nog wat oude mozaïeken tegen. Ook de restanten van een oud Romeins theater zijn nog te vinden, dit was vroeger naar het zich laat aanzien best een grote plaats. In Linares zelf doen ze in de lokale Plaza de Toros nog steeds aan stierenvechten. Deden ze in 1947 ook, toen was alleen een van de stieren Manolete te snel af. Manolete was blijkbaar een van de beste stierenvechters ooit, maar hij stierf in Linares. Lekker voor 'm. Er zijn niet alleen bekende Spanjaarden gestorven in Linares, maar ook een aantal geboren. Wat dacht u van Andrés Segovia? Dat was een Spaans klassiek gitarist en wordt gezien als de man die de gitaar naar de grote concertpodia bracht in de 20e eeuw. Ter ere van de beste man is er een Museo Andrés Segovia in Linares. In Linares hebben ze sowieso wel wat met muziek, want ook Raphael komt uit deze stad. Nu heb ik verder niet echt een idee wie Raphael is, maar die schijnt namens Spanje twee keer mee te hebben gedaan aan het Eurovisiesongfestival. Vroeger maakten ze trouwens ook nog auto's in deze stad. Santana, ik had er nog nooit van gehoord maar ze hadden wel kicken jeeps. Bestaat niet meer, balen. Gelukkig hebben ze nog wel jaarlijks een schaaktoernooi in Linares. Starten doen de renners langs het Antigua Estación de Madrid, het oude station dat tegenwoordig dienst doet als gemeentehuis.
Tijdens het eerste deel van deze rit wordt er grotendeels richting het westen gefietst. Tijdens de neutralisatie rijden de renners een stukje door Linares, waarna buiten de stad de rit echt begint. Over grotendeels rechte en brede wegen wordt er gefietst richting Mendíbar, een plaats met een naam die een beetje Baskisch aandoet. Helaas moeten we op dat genot nog een aantal dagen wachten. Enfin, de weg loopt een aantal kilometer ligt naar beneden, maar het is overwegend vlak in deze aanvangsfase. Als de renners na tien kilometer over een snelweg rijden en een paar rotondes achter elkaar tegenkomen gaat het even een kilometer omhoog, maar daarna is het weer een aantal kilometer vlak. Buiten Mendíbar, na 16 kilometer, loopt het wel een kilometer of drie vals plat omhoog. Eigenlijk alleen interessant als er tegen die tijd nog geen vlucht is vertrokken, dan kan je hier nog wel wat forceren. Boven op dit stukje vals plat gaat het weer een aantal kilometer in licht dalende lijn verder richting Villanueva de la Reina. In dit plaatsje passeren de renners na 27 kilometer en is het even een aantal kilometer vlak voor het zes kilometer vals plat omhoog gaat richting Lahiguera. Er zit een kilometer tussen aan een procent of vijf, maar verder stelt het allemaal geen reet voor. In 2011 was een stuk van deze weg trouwens wel onverhard, maar ik neem aan dat ze dat in de tussentijd wel hebben aangepast. Na de passage in Lahiguera is het even vlak, waarna er een afdaling van een kilometer of drie volgt. Over een brede en behoorlijk rechte weg rijden de renners langs velden vol olijfbomen. Aan het eind van de afdaling is het een kilometer of zes volledig vlak tot de renners Andújar binnenrijden. Dit stadje, waar de koers na 46 kilometer passeert, heeft een lange geschiedenis. Een paar elementen van die geschiedenis kom je nog steeds tegen. Zo hebben ze er nog een oude Romeinse brug. Deze brug zien de renners liggen als ze via de snelweg Andújar weer verlaten.
Zes kilometer rijden de coureurs over de snelweg. Zes volledig vlakke kilometers. Pas na het verlaten van de snelweg wordt er weer wat geklommen, het gaat een kilometer omhoog aan 5%. Daarna rijden de renners langs Marmolejo en hier is het een kilometer of vijf min of meer vlak. Wel nog een kort afdalinkje richting de eerste officiële klim van de dag. Voor die klim echt begint krijgen we nog te maken met een kort voorproefje. Een korte klim van twee kilometer aan 5%, waarna het een kilometer of vier min of meer vlak is. Een beetje glooiend, zo kan je het noemen. Dit stuk werken we af langs de boorden van het stuwmeer van Rio Yeguas. Als het vlakke werk gedaan is beginnen we aan de Alto de Españares, een klim die 17 kilometer lang is en 3,4% gemiddeld. Volgens de organisatie 10 kilometer en 3,4% gemiddeld, maar fuck de organisatie. Over een slechte weg, beetje vergelijkbaar met de weg van de finale van de vorige rit, rijden de renners toch echt 17 kilometer naar boven. Na een tijdje komen de renners uit bij een kruising waar ze kiezen voor een weg met beter asfalt. Wel een wat smallere weg, dus dan krijg je dat gezeik weer. Deze klim van de derde categorie heeft ondanks de lage gemiddelde stijgingsgraad toch nog wel een aantal lastige stukjes. Tenminste, afgaande op het enige profielkaartje dat ik heb gevonden. Dat kaartje heeft een nogal hoog jpeg-gehalte dus de 6% die er soms staat kan net zo makkelijk 0% zijn. Het is in ieder geval een onregelmatige klim, dat staat vast. Heel wat vlakke stukken, een aantal stroken in dalende lijn en ook wat steil spul. Het komt een aantal keer kort boven de 10%, voor wat het waard is. Het is wel een bochtige klim, met dus een smalle weg. Bij de paar stroken in dalende lijn mag er dus wel even opgelet worden. Na 82 kilometer komen de renners boven op deze klim.
(lol)
Eenmaal boven op de klim volgt er geen afdaling. Integendeel, het loopt zelfs nog een klein beetje verder omhoog. We bevinden ons op een hoogvlakte en daar gaan we een tijdje blijven. Over een bochtig weggetje rijden de renners naar Venta del Charco en na de passage in dit gehucht gaat het zeven kilometer volledig rechtdoor richting Cardeña. Een eindeloos lange weg, die steeds een beetje omhoog lijkt te lopen. In de verte zie je de weg steeds een stukje hoger liggen. In totaal gaat het over hooguit 50 meter hoogteverschil, maar het lijkt tien keer zo erg. In de buurt van Cardeña wordt de weg wat breder en even later komen er zowaar een paar bochten en rotondes in het parcours. Daarna rijdt het peloton Cardeña binnen en in het centrum van dit dorpje gaat het licht naar beneden over een weg met steentjes. Had leuk kunnen zijn als het ging regenen, maar Andalusië. Even verderop gaat het ineens smerig omhoog over die weg met steentjes, waarna er aan het eind van het dorp weer asfalt ligt en de weg ook weer vlak wordt. Een bocht naar links volgt en dan gaat het rechtdoor richting Villanueva de Córdoba. We bevinden ons nog steeds op een plateau en het is hier stiekem best wel groen. Behoorlijk veel bomen langs de kant van de weg, ook wel eens leuk. In principe gaat het een kilometer of 25 min of meer rechtdoor. Verder is het licht glooiend. Buiten Cardeña gaat het kort naar beneden, waarna het vier kilometer licht omhoog gaat. Vervolgens is het weer eens zes kilometer vlak, volgt er een klein knikje naar boven en gaat het zes kilometer naar beneden. Nog steeds over die rechte en brede weg, dus dat stelt wederom weinig voor. Aan het eind van deze strook in dalende lijn loopt de weg direct weer een beetje vals plat omhoog. Daarna gaat het een aantal kilometer lichtjes op en af richting Villanueva de Córdoba. Dit plaatsje bereiken we na 123 kilometer en hier zal de tussensprint zijn. Er is verder geen donder te beleven. De website van de gemeente bevat dit soort foto's om de plaats aan te prijzen, dan weet je wel hoe laat het is.
Na de sprint in Villanueva gaat het rechtdoor verder richting Pedroche. Eerst een kilometer of vier in dalende lijn, waarna er een kort klimmetje van een kilometer in het parcours zit. Vals plat, meer valt er niet van te maken. Een nieuwe afdaling van een drietal kilometer volgt, waarna het weer drie kilometer vals plat omhoog loopt. Zal al bij al niet veel uitmaken. De weg is wat minder breed dan we gewend zijn, maar het asfalt is wel in orde en er is dus een totaal gebrek aan bochten. Het terrein is hier wat meer open, her en der nog wel wat bomen maar minder massaal dan een tijdje terug. Aan het eind van deze weg, terwijl Pedroche in de verte al zichtbaar is, ligt er nog wel een haarspeldbocht. Het gaat hier naar beneden, dus dat is nog wel even een puntje van attentie voor bepaalde renners. Ik noem geen namen. Na die haarspelbocht volgt er nog een stevige bocht naar rechts en daarna rijden de renners richting Pedroche. Even verderop ligt er een bocht naar rechts en daarna bevinden ze zich in het dorp. De weg loopt hier omhoog, terwijl we het asfalt omruilen voor pavé. Deze weg met steentjes loopt 500 meter omhoog aan 6%. Zitten zelfs een paar steilere stukken tussen. Best een leuke gimmick, breekt zo lekker de rit. Boven op het klimmetje slaan de renners rechtsaf en komen ze weer op het asfalt terecht. Ze wurmen zich tussen twee huizen door over een smal straatje, dat snel weer breder wordt. Het gaat hierna een kilometer vrij pittig naar beneden, waarna er een glooiend stuk van een kilometer of acht richting het volgende dorp volgt. De weg is dus weer breed, kent opnieuw weinig bochten en de hoogteverschillen blijven beperkt. Twee keer een halve kilometer omhoog aan een procent of vijf ofzo, verder nog meer vals plat omhoog en omlaag. Aan het eind van deze strook rijden de renners na 150 kilometer langs El Guijo af. Buiten dit dorpje mogen de renners nog eens 15 kilometer over een weg rijden die voornamelijk rechtdoor gaat. Het gaat ook overwegend in dalende lijn verder, met tussendoor ook genoeg kleine knikjes omhoog. Het is en het blijft Spanje, hoogteverschil moet er zijn. De weg die gevolgd wordt brengt ons naar Santa Eufemia. In dit dorpje passeren we op 27 kilometer van het eind. Het dorp zelf is niet heel boeiend, maar ze hebben wel nog een kasteelruïne boven op een berg in de aanbieding.
De afgelopen kilometers reden de renners over een iets smallere weg. In de buurt van Santa Eufemia slaan ze rechtsaf en daarna gaat het over een brede weg verder richting de finishplaats. De weg loopt nu vijf kilometer licht omhoog aan 3% gemiddeld. Paar zwaardere stroken, maar ook dit is wel weer te overzien. Eenmaal boven gaat het drie kilometer licht naar beneden, waarna er weer een kort knikje omhoog van een halve kilometer volgt. Hierna gaat het weer even een aantal kilometer heel subtiel naar beneden, waarna het zelfs volledig vlak wordt. De weg is steeds breed en kent niet veel bochten, al dat werk in licht dalende lijn is dus simpel te noemen. Op 17 kilometer van het eind verlaten we Andalusië en rijden we Castilla-La Mancha binnen. In Castilla-La Mancha is het tien kilometer zo goed als vlak. We rijden nog steeds over dezelfde weg, met dezelfde kenmerken. Er liggen wel een paar bochten in het parcours, maar omdat de weg toch 100 meter breed is maakt dat weinig uit. Tot op zes kilometer van het eind zal het vlak zijn, daarna loopt de weg ongeveer twee kilometer aan 4% omhoog, tot op iets minder dan vier kilometer van het eind. Een klein stukje in licht dalende lijn volgt, waarna het in de laatste drie kilometer van de rit weer omhoog zal gaan. Eerst een kilometer vals plat, waarna het in de laatste twee kilometer aan 4% omhoog gaat, met in de laatste meters van de rit het steilste stuk aan een procent of acht. Voor we het eind van de rit bereiken moet er alleen nog wel het een en ander gebeuren. Op anderhalve kilometer van de finish ligt er een bocht naar rechts in het parcours, waarna het rechtdoor gaat tot op 800 meter van het eind. Hier botsen de renners op een rotonde, waar ze een bocht van 180 graden mogen maken. In tegengestelde richting rijden ze een paar meter terug, waarna er een flauwe bocht naar rechts volgt. In het dagelijks leven staan hier trouwens paaltjes, dus mogelijk raken we weer een paar renners kwijt. Hoe dan ook, na de flauwe bocht begint de weg serieus omhoog te lopen. Op 400 meter van de streep volgt er een scherpe bocht naar rechts, die ook nog eens behoorlijk steil omhoog loopt. Daarna gaat het rechtdoor tot de finish. In eerste instantie blijft het steil, maar in de allerlaatste meters zwakt het weer wat af. Als je via streetview deze finale kijkt lijkt het trouwens nog erger te zijn dan het in werkelijkheid is. De beelden van streetview dateren uit 2008 en in de tussentijd hebben ze de weg die hier ligt aangepakt. Dat was vroeger een versleten weg, maar nu ligt er een net laagje asfalt en hebben ze bovendien de weg wat breder gemaakt. Dat zal dus niet het grootste probleem zijn, het probleem ligt vooral bij de rotonde, de laatste bocht en het feit dat het stevig omhoog gaat.
Rit 8 blijkt een rit met een thema te zijn. Niet alleen startplaats Linares is bekend vanwege de mijnbouw, ook in Almadén kunnen ze er wat van. Niet voor niets finishen de renners op de Calle los Mineros en rijden ze in de laatste meters langs het Parque Minero de Almadén. Daar werd vroeger het een en ander uit de grond gehaald, tegenwoordig doet het dienst als museum. In de grond van Almadén zit vooral veel cinnaber, een mineraal waar kwik uit gewonnen kan worden. En dat hebben ze dan ook maar gedaan. In de afgelopen 2500 jaar hebben alle verschillende bewoners van Almadén, voor verschillende redenen, bij elkaar meer dan 250.000 ton kwik uit de bodem gehaald. De Moorse overheersers gebruikten het spul bijvoorbeeld als medicijn, in de wat modernere tijd kreeg het natuurlijk andere functies. In 2000 stopte men met het winnen van kwik, omdat de prijs van kwik ernstig daalde. Een paar jaar later werd het winnen van kwik in Europa verboden, dus toen gooide men de deur definitief op slot. Vier jaar later werd het terrein heropend, om dienst te doen als museum. Als bezoeker is het mogelijk om af te dalen naar een deel van de oude mijnen, 50 meter onder de grond. Almadén is nog steeds de locatie waar het meeste kwik in de grond zit, ondanks alles wat ze al uit de bodem hebben gehaald. Ze hebben er dus geen reet meer aan, maar toch een bijzonder feitje. Het stadje Almadén, waar trouwens slechts 6000 mensen wonen, staat dankzij de mijnbouw wel op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Zijn al die vroegere werknemers toch niet voor niets aan kwikvergiftiging gestorven. Deze plaats in de provincie Ciudad Real kwam een paar jaar geleden ook al voor in de Vuelta. Het was de startplaats van de zevende rit van de Vuelta van 2011. De finish lag toen in Talavera de la Reina en de overwinning ging naar Marcel Kittel. Die was toen nog vrij onbekend en pakte in zijn eerste grote ronde meteen een rit. Nouja, Almadén dus. Op de mijnbouw na hebben ze hier ook nog een kasteel. Tenminste, dat is de naam. In feite lijkt het meer op een kerk. Alsnog wel een aardig bouwwerk. Tevens hebben ze hier in de directe omgeving allerlei mooie rotsen staan. Komt omdat dit van origine een vulcanisch gebied is. Vandaar ook al dat kwik in de grond. Tot zover.
Het wordt 37 graden in Linares. Alsof het de afgelopen dagen nog niet warm genoeg was. Voor de lol nog een paar graden erbij, daar gaan veel renners niet vrolijk van worden. Geen kans op regen en weinig wind. In Almadén ongeveer hetzelfde verhaal. 36 graden, met ook geen enkele kans op regen en praktisch geen wind. Het wordt zweten. De eerste zweetdruppels gaan geproduceerd worden rond 12:10, want dan start de rit. Tegen de tijd dat Sporza begint met de uitzending zullen de renners bijna allemaal een wit shirt hebben vanwege al het zout dat het lichaam heeft verlaten. De Belgen zenden eerst de Brussels Cycling Classic of all places uit. Daar beginnen ze om 14:30 mee en pas als de koers afgelopen is, de fusten pils en de bloemen zijn uitgereikt gaan we naar Spanje. Dat zal omstreeks 16:45 zijn, tegen die tijd zijn de renners al bijna binnen. Finish wordt verwacht tussen 16:55 en 17:26. Wie de voorkeur geeft aan de Vuelta mag om 14:30 inschakelen bij Eurosport. Ze zijn er weer een half uur eerder bij, wat een luxe. Niet dat er veel zal gebeuren tijdens deze rit, volgens mij kan je prima eerst die koers in België kijken en dan het laatste stuk van deze rit meepakken. Of met een schuin ook de PLAYER in de gaten houden, kan ook. Al is die koers in België meestal ook niet te doen. Massasprint met nobuddies.
Ik durf eigenlijk geen voorspelling meer te doen. Een rit die voor de vluchters had moeten zijn werd geen rit voor de vluchters. Deze rit lijkt op papier dan weer een kolfje naar de hand van de sprinters, maar dan zal je natuurlijk altijd zien dat er nu een paar nietszeggende renners een kwartier voorsprong krijgen. Het zal afhangen van de benen van de sprinters en hoe goed zij deze rit hebben bestudeerd. In de praktijk blijkt het vaak zo te zijn dat de renners geen idee hebben waar ze aan beginnen. Tijdens de vorige rit werden veel renners verrast door de smalle en slechte wegen. Bovendien dagen ze het korte steile klimmetje ook niet aankomen. Het zou zomaar kunnen dat ze deze laatste kilometer ook niet kennen en gewoon uitgaan van een simpele massasprint. Een simpele massasprint zal het hoe dan ook niet worden. Hier komen waarschijnlijk toch eerder de puncheurs bovendrijven.
1. Sagan. Sagan mag je nooit afschrijven. Blijkt maar weer, je verwacht er niets van en dan wordt hij ineens tweede in een lastige rit. Deze rit is minder lastig, maar alsnog geen sinecure. Als hij daadwerkelijk beter aan het worden is dan zou hij in staat moeten zijn om deze rit te winnen. De finale zal voor hem in ieder geval geen enkel probleem zijn. Een Sagan in topvorm wint hier met een straatlengte voorsprong. Het zal nu misschien slechts een banddikte zijn.
2. Valverde. Toch wel. Eigenlijk moet het nog wat lastiger zijn voor Valverde, maar het is ook weer geen aankomst waar hij nee tegen zegt. Kwam wel tekort in het sprintje tegen Sagan voor de tweede plaats achter Gallopin. Normaal gesproken wint hij nu dan ook niet van Sagan, aangezien het wel een vergelijkbare sprint is.
3. Kwiatkowski. Zal wel getergd zijn na het tijdverlies tijdens de vorige rit. Geen idee of hij zich echt in de debatten gaat mengen, maar als hij dat doet eindigt hij zonder enige twijfel vooraan.
4. Prades. Als hij zich een beetje weet te positioneren is dit ook zeker een aankomst voor Prades. Hij liet tijdens de vorige rit zien dat hij behoorlijk rap is. Natuurlijk wel minder dan Sagan en Valverde, maar dat is niet iets om je voor te schamen. Het probleem bij de mannen van Euskadi-Murias is meestal dat ze maar wat doen. Iedereen mag het zelf maar uitzoeken en dan kom je niet in de buurt van de voorste plaatsen als er een echte sprint is met veel man. De vorige rit bleef er een wat kleiner groepje over en dan wordt alles makkelijker. Het zal nu dus wel weer niets worden, ergens in 60e positie beginnen aan de laatste kilometer ofzo. Maar we blijven positief. Hup Edu.
5. Bouhanni. Geen idee eigenlijk hoe goed Nacer op het moment is. Ja, een rit gewonnen. Maar dan wel dankzij slechte positionering van Viviani. Een Bouhanni in goede doen kan zo'n finale ook wel aan. Is normaal niet slecht op een hellende aankomst. Hij krijgt het voordeel van de twijfel.
De zevende rit leek mij er eentje voor de vluchters, maar al vrij snel bleek dat daar geen sprake van zou zijn. Een klein groepje van zeven man reed direct na de start weg en ze kregen nooit meer dan drie minuten voorsprong. Bora begon bijna meteen te controleren, ze hadden vertrouwen in Sagan. Best opvallend aangezien Sagan tot nu toe nog niet veel had laten zien en de finale ook nog eens lastig was. Uiteindelijk bleken ze toch best wel een beetje gelijk te hebben. De finale was inderdaad lastig, maar Sagan wist als een van de weinige sprinters te overleven. Na een lange sprint richting de voet van de laatste gecategoriseerde klim werden de koplopers bijna allemaal ingelopen, alleen Michael Woods wist nog wat langer vooruit te blijven. De weg op die laatste officiële klim was vrij smal en niet iedereen leek daar helemaal van op de hoogte te zijn. Na een kilometer of 150 over brede wegen gereden te hebben zorgde de smalle weg voor wat chaos. Er volgde een valpartij bergop, met Benoot als bekendste slachtoffer. Na het klimmetje volgde er tot twee keer toe een korte afdaling en buiten het feit dat de weg hier niet zo breed was had de organisatie ook niet de moeite genomen om de weg even schoon te vegen. Daardoor lag er nog steeds veel grind en zand op deze smalle weg die in het dagelijks leven niet veel gebruikt zal worden. Het leverde enkele lekke banden en valpartijen op. Onder meer Michal Kwiatkowski kwam hierdoor in de problemen. De nummer twee van het algemeen klassement verloor uiteindelijk een halve minuut en staat nu op de zesde plaats. Ook de nummer drie van het klassement, Buchmann, ging onderuit. Het werd een chaotische finale, waar de regie ons ook weer eens in de steek liet. Het was moeilijk om alles te volgen, maar na een aantal niet zo geslaagde aanvalspogingen van onder meer de jongens van Jumbo zagen we in de laatste kilometers Jesus Herrada wegrijden. Hij ging best hard en heel even leek hij zelfs op weg naar de overwinning. Ook een achtervolgend groepje met Lopez, Quintana en Bennett kon het gat niet dichtrijden. Uiteindelijk was het Tony Gallopin die het gat naar Herrada wist te overbruggen en hij liet Herrada ook meteen achter. Gallopin, die de afgelopen maanden de ene DNF na de andere wist binnen te slepen. In de Tour was het nog helemaal niks, maar nu heeft hij ineens wonderbenen. Het gat dat hij sloeg kon niet meer gedicht worden en zo pakte hij de winst. Achter hem won Sagan, die blijkbaar toch wel in orde is, de sprint van de achtervolgende groep. Alejandro Valverde werd derde, voor Prades en Fraile. Een rit voor serieuze renners dus. De rit die nu volgt lijkt er een klein beetje op. Ook weer veel op en af, met aan het eind nog wat klimwerk. Het lijkt iets makkelijker, maar misschien komen we er gaandeweg wel achter dat ook dit weer een moeilijke rit is.
Honderd kilometer ten noordwesten van Pozo Alcón gaat de eerste rit van het tweede weekend van start in Linares. Dit is een stad met 60.000 inwoners in de provincie Jaén, regio Andalusië. Toevallig is 1 september de laatste dag van de Feria de Linares, dus de bewoners krijgen dit jaar te maken met een feestje dat nog mooier is dan normaal. Linares staat bekend als een mijnstad. In de omgeving kom je met namen een aantal loodmijnen tegen. Het mineraal linariet heeft die naam zelfs te danken aan deze gemeente. Linariet is een blauw mineraal, dat blijkbaar vrij zeldzaam is. Een van de belangrijkste mijnbouwgebieden van de wereld, volgens het roadbook. Het staat zelfs dikgedrukt, dus dan moet het wel waar zijn. Ten zuiden van Linares ligt Ciudad Ibero-Romano de Castulo. Dit is een oude nederzetting, waar nog wat overblijfselen van te zien zijn. Een archeologisch interessante plaats. De fundamenten van oude huizen zijn opgegraven, daarnaast kom je in het lokale museum ook nog wat oude mozaïeken tegen. Ook de restanten van een oud Romeins theater zijn nog te vinden, dit was vroeger naar het zich laat aanzien best een grote plaats. In Linares zelf doen ze in de lokale Plaza de Toros nog steeds aan stierenvechten. Deden ze in 1947 ook, toen was alleen een van de stieren Manolete te snel af. Manolete was blijkbaar een van de beste stierenvechters ooit, maar hij stierf in Linares. Lekker voor 'm. Er zijn niet alleen bekende Spanjaarden gestorven in Linares, maar ook een aantal geboren. Wat dacht u van Andrés Segovia? Dat was een Spaans klassiek gitarist en wordt gezien als de man die de gitaar naar de grote concertpodia bracht in de 20e eeuw. Ter ere van de beste man is er een Museo Andrés Segovia in Linares. In Linares hebben ze sowieso wel wat met muziek, want ook Raphael komt uit deze stad. Nu heb ik verder niet echt een idee wie Raphael is, maar die schijnt namens Spanje twee keer mee te hebben gedaan aan het Eurovisiesongfestival. Vroeger maakten ze trouwens ook nog auto's in deze stad. Santana, ik had er nog nooit van gehoord maar ze hadden wel kicken jeeps. Bestaat niet meer, balen. Gelukkig hebben ze nog wel jaarlijks een schaaktoernooi in Linares. Starten doen de renners langs het Antigua Estación de Madrid, het oude station dat tegenwoordig dienst doet als gemeentehuis.
Tijdens het eerste deel van deze rit wordt er grotendeels richting het westen gefietst. Tijdens de neutralisatie rijden de renners een stukje door Linares, waarna buiten de stad de rit echt begint. Over grotendeels rechte en brede wegen wordt er gefietst richting Mendíbar, een plaats met een naam die een beetje Baskisch aandoet. Helaas moeten we op dat genot nog een aantal dagen wachten. Enfin, de weg loopt een aantal kilometer ligt naar beneden, maar het is overwegend vlak in deze aanvangsfase. Als de renners na tien kilometer over een snelweg rijden en een paar rotondes achter elkaar tegenkomen gaat het even een kilometer omhoog, maar daarna is het weer een aantal kilometer vlak. Buiten Mendíbar, na 16 kilometer, loopt het wel een kilometer of drie vals plat omhoog. Eigenlijk alleen interessant als er tegen die tijd nog geen vlucht is vertrokken, dan kan je hier nog wel wat forceren. Boven op dit stukje vals plat gaat het weer een aantal kilometer in licht dalende lijn verder richting Villanueva de la Reina. In dit plaatsje passeren de renners na 27 kilometer en is het even een aantal kilometer vlak voor het zes kilometer vals plat omhoog gaat richting Lahiguera. Er zit een kilometer tussen aan een procent of vijf, maar verder stelt het allemaal geen reet voor. In 2011 was een stuk van deze weg trouwens wel onverhard, maar ik neem aan dat ze dat in de tussentijd wel hebben aangepast. Na de passage in Lahiguera is het even vlak, waarna er een afdaling van een kilometer of drie volgt. Over een brede en behoorlijk rechte weg rijden de renners langs velden vol olijfbomen. Aan het eind van de afdaling is het een kilometer of zes volledig vlak tot de renners Andújar binnenrijden. Dit stadje, waar de koers na 46 kilometer passeert, heeft een lange geschiedenis. Een paar elementen van die geschiedenis kom je nog steeds tegen. Zo hebben ze er nog een oude Romeinse brug. Deze brug zien de renners liggen als ze via de snelweg Andújar weer verlaten.
Zes kilometer rijden de coureurs over de snelweg. Zes volledig vlakke kilometers. Pas na het verlaten van de snelweg wordt er weer wat geklommen, het gaat een kilometer omhoog aan 5%. Daarna rijden de renners langs Marmolejo en hier is het een kilometer of vijf min of meer vlak. Wel nog een kort afdalinkje richting de eerste officiële klim van de dag. Voor die klim echt begint krijgen we nog te maken met een kort voorproefje. Een korte klim van twee kilometer aan 5%, waarna het een kilometer of vier min of meer vlak is. Een beetje glooiend, zo kan je het noemen. Dit stuk werken we af langs de boorden van het stuwmeer van Rio Yeguas. Als het vlakke werk gedaan is beginnen we aan de Alto de Españares, een klim die 17 kilometer lang is en 3,4% gemiddeld. Volgens de organisatie 10 kilometer en 3,4% gemiddeld, maar fuck de organisatie. Over een slechte weg, beetje vergelijkbaar met de weg van de finale van de vorige rit, rijden de renners toch echt 17 kilometer naar boven. Na een tijdje komen de renners uit bij een kruising waar ze kiezen voor een weg met beter asfalt. Wel een wat smallere weg, dus dan krijg je dat gezeik weer. Deze klim van de derde categorie heeft ondanks de lage gemiddelde stijgingsgraad toch nog wel een aantal lastige stukjes. Tenminste, afgaande op het enige profielkaartje dat ik heb gevonden. Dat kaartje heeft een nogal hoog jpeg-gehalte dus de 6% die er soms staat kan net zo makkelijk 0% zijn. Het is in ieder geval een onregelmatige klim, dat staat vast. Heel wat vlakke stukken, een aantal stroken in dalende lijn en ook wat steil spul. Het komt een aantal keer kort boven de 10%, voor wat het waard is. Het is wel een bochtige klim, met dus een smalle weg. Bij de paar stroken in dalende lijn mag er dus wel even opgelet worden. Na 82 kilometer komen de renners boven op deze klim.
(lol)
Eenmaal boven op de klim volgt er geen afdaling. Integendeel, het loopt zelfs nog een klein beetje verder omhoog. We bevinden ons op een hoogvlakte en daar gaan we een tijdje blijven. Over een bochtig weggetje rijden de renners naar Venta del Charco en na de passage in dit gehucht gaat het zeven kilometer volledig rechtdoor richting Cardeña. Een eindeloos lange weg, die steeds een beetje omhoog lijkt te lopen. In de verte zie je de weg steeds een stukje hoger liggen. In totaal gaat het over hooguit 50 meter hoogteverschil, maar het lijkt tien keer zo erg. In de buurt van Cardeña wordt de weg wat breder en even later komen er zowaar een paar bochten en rotondes in het parcours. Daarna rijdt het peloton Cardeña binnen en in het centrum van dit dorpje gaat het licht naar beneden over een weg met steentjes. Had leuk kunnen zijn als het ging regenen, maar Andalusië. Even verderop gaat het ineens smerig omhoog over die weg met steentjes, waarna er aan het eind van het dorp weer asfalt ligt en de weg ook weer vlak wordt. Een bocht naar links volgt en dan gaat het rechtdoor richting Villanueva de Córdoba. We bevinden ons nog steeds op een plateau en het is hier stiekem best wel groen. Behoorlijk veel bomen langs de kant van de weg, ook wel eens leuk. In principe gaat het een kilometer of 25 min of meer rechtdoor. Verder is het licht glooiend. Buiten Cardeña gaat het kort naar beneden, waarna het vier kilometer licht omhoog gaat. Vervolgens is het weer eens zes kilometer vlak, volgt er een klein knikje naar boven en gaat het zes kilometer naar beneden. Nog steeds over die rechte en brede weg, dus dat stelt wederom weinig voor. Aan het eind van deze strook in dalende lijn loopt de weg direct weer een beetje vals plat omhoog. Daarna gaat het een aantal kilometer lichtjes op en af richting Villanueva de Córdoba. Dit plaatsje bereiken we na 123 kilometer en hier zal de tussensprint zijn. Er is verder geen donder te beleven. De website van de gemeente bevat dit soort foto's om de plaats aan te prijzen, dan weet je wel hoe laat het is.
Na de sprint in Villanueva gaat het rechtdoor verder richting Pedroche. Eerst een kilometer of vier in dalende lijn, waarna er een kort klimmetje van een kilometer in het parcours zit. Vals plat, meer valt er niet van te maken. Een nieuwe afdaling van een drietal kilometer volgt, waarna het weer drie kilometer vals plat omhoog loopt. Zal al bij al niet veel uitmaken. De weg is wat minder breed dan we gewend zijn, maar het asfalt is wel in orde en er is dus een totaal gebrek aan bochten. Het terrein is hier wat meer open, her en der nog wel wat bomen maar minder massaal dan een tijdje terug. Aan het eind van deze weg, terwijl Pedroche in de verte al zichtbaar is, ligt er nog wel een haarspeldbocht. Het gaat hier naar beneden, dus dat is nog wel even een puntje van attentie voor bepaalde renners. Ik noem geen namen. Na die haarspelbocht volgt er nog een stevige bocht naar rechts en daarna rijden de renners richting Pedroche. Even verderop ligt er een bocht naar rechts en daarna bevinden ze zich in het dorp. De weg loopt hier omhoog, terwijl we het asfalt omruilen voor pavé. Deze weg met steentjes loopt 500 meter omhoog aan 6%. Zitten zelfs een paar steilere stukken tussen. Best een leuke gimmick, breekt zo lekker de rit. Boven op het klimmetje slaan de renners rechtsaf en komen ze weer op het asfalt terecht. Ze wurmen zich tussen twee huizen door over een smal straatje, dat snel weer breder wordt. Het gaat hierna een kilometer vrij pittig naar beneden, waarna er een glooiend stuk van een kilometer of acht richting het volgende dorp volgt. De weg is dus weer breed, kent opnieuw weinig bochten en de hoogteverschillen blijven beperkt. Twee keer een halve kilometer omhoog aan een procent of vijf ofzo, verder nog meer vals plat omhoog en omlaag. Aan het eind van deze strook rijden de renners na 150 kilometer langs El Guijo af. Buiten dit dorpje mogen de renners nog eens 15 kilometer over een weg rijden die voornamelijk rechtdoor gaat. Het gaat ook overwegend in dalende lijn verder, met tussendoor ook genoeg kleine knikjes omhoog. Het is en het blijft Spanje, hoogteverschil moet er zijn. De weg die gevolgd wordt brengt ons naar Santa Eufemia. In dit dorpje passeren we op 27 kilometer van het eind. Het dorp zelf is niet heel boeiend, maar ze hebben wel nog een kasteelruïne boven op een berg in de aanbieding.
De afgelopen kilometers reden de renners over een iets smallere weg. In de buurt van Santa Eufemia slaan ze rechtsaf en daarna gaat het over een brede weg verder richting de finishplaats. De weg loopt nu vijf kilometer licht omhoog aan 3% gemiddeld. Paar zwaardere stroken, maar ook dit is wel weer te overzien. Eenmaal boven gaat het drie kilometer licht naar beneden, waarna er weer een kort knikje omhoog van een halve kilometer volgt. Hierna gaat het weer even een aantal kilometer heel subtiel naar beneden, waarna het zelfs volledig vlak wordt. De weg is steeds breed en kent niet veel bochten, al dat werk in licht dalende lijn is dus simpel te noemen. Op 17 kilometer van het eind verlaten we Andalusië en rijden we Castilla-La Mancha binnen. In Castilla-La Mancha is het tien kilometer zo goed als vlak. We rijden nog steeds over dezelfde weg, met dezelfde kenmerken. Er liggen wel een paar bochten in het parcours, maar omdat de weg toch 100 meter breed is maakt dat weinig uit. Tot op zes kilometer van het eind zal het vlak zijn, daarna loopt de weg ongeveer twee kilometer aan 4% omhoog, tot op iets minder dan vier kilometer van het eind. Een klein stukje in licht dalende lijn volgt, waarna het in de laatste drie kilometer van de rit weer omhoog zal gaan. Eerst een kilometer vals plat, waarna het in de laatste twee kilometer aan 4% omhoog gaat, met in de laatste meters van de rit het steilste stuk aan een procent of acht. Voor we het eind van de rit bereiken moet er alleen nog wel het een en ander gebeuren. Op anderhalve kilometer van de finish ligt er een bocht naar rechts in het parcours, waarna het rechtdoor gaat tot op 800 meter van het eind. Hier botsen de renners op een rotonde, waar ze een bocht van 180 graden mogen maken. In tegengestelde richting rijden ze een paar meter terug, waarna er een flauwe bocht naar rechts volgt. In het dagelijks leven staan hier trouwens paaltjes, dus mogelijk raken we weer een paar renners kwijt. Hoe dan ook, na de flauwe bocht begint de weg serieus omhoog te lopen. Op 400 meter van de streep volgt er een scherpe bocht naar rechts, die ook nog eens behoorlijk steil omhoog loopt. Daarna gaat het rechtdoor tot de finish. In eerste instantie blijft het steil, maar in de allerlaatste meters zwakt het weer wat af. Als je via streetview deze finale kijkt lijkt het trouwens nog erger te zijn dan het in werkelijkheid is. De beelden van streetview dateren uit 2008 en in de tussentijd hebben ze de weg die hier ligt aangepakt. Dat was vroeger een versleten weg, maar nu ligt er een net laagje asfalt en hebben ze bovendien de weg wat breder gemaakt. Dat zal dus niet het grootste probleem zijn, het probleem ligt vooral bij de rotonde, de laatste bocht en het feit dat het stevig omhoog gaat.
Rit 8 blijkt een rit met een thema te zijn. Niet alleen startplaats Linares is bekend vanwege de mijnbouw, ook in Almadén kunnen ze er wat van. Niet voor niets finishen de renners op de Calle los Mineros en rijden ze in de laatste meters langs het Parque Minero de Almadén. Daar werd vroeger het een en ander uit de grond gehaald, tegenwoordig doet het dienst als museum. In de grond van Almadén zit vooral veel cinnaber, een mineraal waar kwik uit gewonnen kan worden. En dat hebben ze dan ook maar gedaan. In de afgelopen 2500 jaar hebben alle verschillende bewoners van Almadén, voor verschillende redenen, bij elkaar meer dan 250.000 ton kwik uit de bodem gehaald. De Moorse overheersers gebruikten het spul bijvoorbeeld als medicijn, in de wat modernere tijd kreeg het natuurlijk andere functies. In 2000 stopte men met het winnen van kwik, omdat de prijs van kwik ernstig daalde. Een paar jaar later werd het winnen van kwik in Europa verboden, dus toen gooide men de deur definitief op slot. Vier jaar later werd het terrein heropend, om dienst te doen als museum. Als bezoeker is het mogelijk om af te dalen naar een deel van de oude mijnen, 50 meter onder de grond. Almadén is nog steeds de locatie waar het meeste kwik in de grond zit, ondanks alles wat ze al uit de bodem hebben gehaald. Ze hebben er dus geen reet meer aan, maar toch een bijzonder feitje. Het stadje Almadén, waar trouwens slechts 6000 mensen wonen, staat dankzij de mijnbouw wel op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Zijn al die vroegere werknemers toch niet voor niets aan kwikvergiftiging gestorven. Deze plaats in de provincie Ciudad Real kwam een paar jaar geleden ook al voor in de Vuelta. Het was de startplaats van de zevende rit van de Vuelta van 2011. De finish lag toen in Talavera de la Reina en de overwinning ging naar Marcel Kittel. Die was toen nog vrij onbekend en pakte in zijn eerste grote ronde meteen een rit. Nouja, Almadén dus. Op de mijnbouw na hebben ze hier ook nog een kasteel. Tenminste, dat is de naam. In feite lijkt het meer op een kerk. Alsnog wel een aardig bouwwerk. Tevens hebben ze hier in de directe omgeving allerlei mooie rotsen staan. Komt omdat dit van origine een vulcanisch gebied is. Vandaar ook al dat kwik in de grond. Tot zover.
Het wordt 37 graden in Linares. Alsof het de afgelopen dagen nog niet warm genoeg was. Voor de lol nog een paar graden erbij, daar gaan veel renners niet vrolijk van worden. Geen kans op regen en weinig wind. In Almadén ongeveer hetzelfde verhaal. 36 graden, met ook geen enkele kans op regen en praktisch geen wind. Het wordt zweten. De eerste zweetdruppels gaan geproduceerd worden rond 12:10, want dan start de rit. Tegen de tijd dat Sporza begint met de uitzending zullen de renners bijna allemaal een wit shirt hebben vanwege al het zout dat het lichaam heeft verlaten. De Belgen zenden eerst de Brussels Cycling Classic of all places uit. Daar beginnen ze om 14:30 mee en pas als de koers afgelopen is, de fusten pils en de bloemen zijn uitgereikt gaan we naar Spanje. Dat zal omstreeks 16:45 zijn, tegen die tijd zijn de renners al bijna binnen. Finish wordt verwacht tussen 16:55 en 17:26. Wie de voorkeur geeft aan de Vuelta mag om 14:30 inschakelen bij Eurosport. Ze zijn er weer een half uur eerder bij, wat een luxe. Niet dat er veel zal gebeuren tijdens deze rit, volgens mij kan je prima eerst die koers in België kijken en dan het laatste stuk van deze rit meepakken. Of met een schuin ook de PLAYER in de gaten houden, kan ook. Al is die koers in België meestal ook niet te doen. Massasprint met nobuddies.
Ik durf eigenlijk geen voorspelling meer te doen. Een rit die voor de vluchters had moeten zijn werd geen rit voor de vluchters. Deze rit lijkt op papier dan weer een kolfje naar de hand van de sprinters, maar dan zal je natuurlijk altijd zien dat er nu een paar nietszeggende renners een kwartier voorsprong krijgen. Het zal afhangen van de benen van de sprinters en hoe goed zij deze rit hebben bestudeerd. In de praktijk blijkt het vaak zo te zijn dat de renners geen idee hebben waar ze aan beginnen. Tijdens de vorige rit werden veel renners verrast door de smalle en slechte wegen. Bovendien dagen ze het korte steile klimmetje ook niet aankomen. Het zou zomaar kunnen dat ze deze laatste kilometer ook niet kennen en gewoon uitgaan van een simpele massasprint. Een simpele massasprint zal het hoe dan ook niet worden. Hier komen waarschijnlijk toch eerder de puncheurs bovendrijven.
1. Sagan. Sagan mag je nooit afschrijven. Blijkt maar weer, je verwacht er niets van en dan wordt hij ineens tweede in een lastige rit. Deze rit is minder lastig, maar alsnog geen sinecure. Als hij daadwerkelijk beter aan het worden is dan zou hij in staat moeten zijn om deze rit te winnen. De finale zal voor hem in ieder geval geen enkel probleem zijn. Een Sagan in topvorm wint hier met een straatlengte voorsprong. Het zal nu misschien slechts een banddikte zijn.
2. Valverde. Toch wel. Eigenlijk moet het nog wat lastiger zijn voor Valverde, maar het is ook weer geen aankomst waar hij nee tegen zegt. Kwam wel tekort in het sprintje tegen Sagan voor de tweede plaats achter Gallopin. Normaal gesproken wint hij nu dan ook niet van Sagan, aangezien het wel een vergelijkbare sprint is.
3. Kwiatkowski. Zal wel getergd zijn na het tijdverlies tijdens de vorige rit. Geen idee of hij zich echt in de debatten gaat mengen, maar als hij dat doet eindigt hij zonder enige twijfel vooraan.
4. Prades. Als hij zich een beetje weet te positioneren is dit ook zeker een aankomst voor Prades. Hij liet tijdens de vorige rit zien dat hij behoorlijk rap is. Natuurlijk wel minder dan Sagan en Valverde, maar dat is niet iets om je voor te schamen. Het probleem bij de mannen van Euskadi-Murias is meestal dat ze maar wat doen. Iedereen mag het zelf maar uitzoeken en dan kom je niet in de buurt van de voorste plaatsen als er een echte sprint is met veel man. De vorige rit bleef er een wat kleiner groepje over en dan wordt alles makkelijker. Het zal nu dus wel weer niets worden, ergens in 60e positie beginnen aan de laatste kilometer ofzo. Maar we blijven positief. Hup Edu.
5. Bouhanni. Geen idee eigenlijk hoe goed Nacer op het moment is. Ja, een rit gewonnen. Maar dan wel dankzij slechte positionering van Viviani. Een Bouhanni in goede doen kan zo'n finale ook wel aan. Is normaal niet slecht op een hellende aankomst. Hij krijgt het voordeel van de twijfel.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Volgens mij pas de eerste uitvaller.
Hier is in ieder geval nog geen enkele naam doorstreept:
https://www.procyclingsta(...)roster-with-dropouts
Hier is in ieder geval nog geen enkele naam doorstreept:
https://www.procyclingsta(...)roster-with-dropouts
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Arme Mau. Nu kan hij zich niet meer in de kijker rijden bij Roompot-Crelan.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Suggestie voor in de portfolio: het kwik stijgt naar 37 graden in Linares.quote:
Het wordt 37 graden in Linares.
Bruggetje, niks mis mee.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Dat was inderdaad een leuke kwi(n)kslag geweest.quote:Op zaterdag 1 september 2018 11:58 schreef johannes_vermeer het volgende:
[..]
Suggestie voor in de portfolio: het kwik stijgt naar 37 graden in Linares.
Bruggetje, niks mis mee.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |