F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Beschrijf dat eens iets specifieker als je wilt.quote:Op maandag 3 september 2018 23:54 schreef Molurus het volgende:
Alleen met het onderwerp als veel voorkomend psychologisch verschijnsel.
Eens kijken
Als er gekeken gaat worden naar alle meningen die er zijn waarin mensen geloven dan is dat de plek waar alle trauma's kunnen zitten. Niet dat het lijden dan veroorzaakt wordt door de gedachten maar door het geloof in die gedachten. Dus als er specifieke meningen zijn waaronder iemand kan lijden dan zal het gevoel dus tonen in welke mening er gelooft wordt. En met al die meningen die er dan zijn wordt er een wereld gecreëerd waarin iemand zal leven.
Dus als 'verlichting' een staat is waarin elke vorm van lijden ontbreekt zou dat dan betekenen dat voor iemand die verlicht is het niet meer mogelijk is om ook maar iets te kunnen geloven?
Dus als 'verlichting' een staat is waarin elke vorm van lijden ontbreekt zou dat dan betekenen dat voor iemand die verlicht is het niet meer mogelijk is om ook maar iets te kunnen geloven?
Ik hou me al jaren niet meer bezig met verlichting. Ben wel begonnen met een soort van sadhana, maar daar na een tijdje van afgestapt omdat de hechting aan regels en rituelen 1 van de eerste was die ik losliet. Dat lag in lijn van mijn aard, dus was 'simpel'.quote:
[..]
Hier is volgens mij weinig om het niet mee eens te zijn.
je hebt inderdaad verschillende stromingen, die ieder het accent weer een beetje op hun eigen manier ergens opleggen. Wat dat betreft is er voor ieder wat wils zeg ik maar.
Het is wat dat betreft ook wel een universeel iets, dat overal op de wereld voorkomt.
Tot zo ver dan het resultaat van je bestudering hiervan (neem ik aan). Heb je zelf een soort voorstelling bij wat verlichting voor je zou inhouden? En hou je je actief bezig met een soort van 'sadhana'?
Maar mijn sotapanna zijn strandde op vicikiccha. Ik heb me er een moment aan over gegeven, maar het hield geen stand, bleef toch schuren.
Het ligt ver van mijn aard om skeptische twijfel los te laten over de beschreven 'juiste voorstelling van de werkelijkheid'. Dat zelfs als tree naar verlichting nodig te hebben.
Maar mijn grootste probleem was het loslaten van alles dat is, het toch weer richten op een hoger plan los van dit leven, deze aarde. Daar ben ik nog niet klaar voor
Wat ik nu nastreef zullen sommige anderen misschien ook als een andere invulling van verlichting zien, maar ik noem het zoeken naar balans en harmonie. Met mezelf en mijn omgeving in de breedste zin van het woord.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Ja, dat komt zeer dicht in de buurt.quote:
Als er gekeken gaat worden naar alle meningen die er zijn waarin mensen geloven dan is dat de plek waar alle trauma's kunnen zitten. Niet dat het lijden dan veroorzaakt wordt door de gedachten maar door het geloof in die gedachten. Dus als er specifieke meningen zijn waaronder iemand kan lijden dan zal het gevoel dus tonen in welke mening er gelooft wordt. En met al die meningen die er dan zijn wordt er een wereld gecreëerd waarin iemand zal leven.
Dus als 'verlichting' een staat is waarin elke vorm van lijden ontbreekt zou dat dan betekenen dat voor iemand die verlicht is het niet meer mogelijk is om ook maar iets te kunnen geloven?
Eens kijken
Dat is wel een behoorlijk conceptuele benadering van verlichting imo.quote:Op dinsdag 4 september 2018 11:38 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Ik hou me al jaren niet meer bezig met verlichting. Ben wel begonnen met een soort van sadhana, maar daar na een tijdje van afgestapt omdat de hechting aan regels en rituelen 1 van de eerste was die ik losliet. Dat lag in lijn van mijn aard, dus was 'simpel'.
Maar mijn sotapanna zijn strandde op vicikiccha. Ik heb me er een moment aan over gegeven, maar het hield geen stand, bleef toch schuren.
Het ligt ver van mijn aard om skeptische twijfel los te laten over de beschreven 'juiste voorstelling van de werkelijkheid'. Dat zelfs als tree naar verlichting nodig te hebben.
Maar mijn grootste probleem was het loslaten van alles dat is, het toch weer richten op een hoger plan los van dit leven, deze aarde. Daar ben ik nog niet klaar voor
Wat ik nu nastreef zullen sommige anderen misschien ook als een andere invulling van verlichting zien, maar ik noem het zoeken naar balans en harmonie. Met mezelf en mijn omgeving in de breedste zin van het woord.
Wat mogelijk een veel gemaakte fout daarin is, is het idee dat je zo'n beschreven weg naar verlichting gaat zien als een methode die jij als doener zou moeten verwezenlijken.
Mogelijk werkt zoiets juist omgedraaid, en ook nog eens niet voor iedereen hetzelfde. Daarmee bedoel ik: wanneer ontwikkelingen op deze weg ergens heen leiden, dan is het mogelijke gevolg daarvan dat bepaalde dingen wegvallen, vanzelf, op natuurlijke wijze.
Dus niet dat jij als actieve doener nu dit en dat moet gaan proberen los te laten, maar dat bepaalde realisaties ervoor zullen zorgen dat het zichzelf los laat, bijvoorbeeld doordat een realisatie simpelweg het geloof ergens in aan diggelen slaat, en daarmee ook bepaalde neigingen, gevoed door geloof ergens in, oplossen.
Als iets mij in ieder geval duidelijk is geworden de afgelopen tijd, is het wel dat iets proberen los te laten, niet werkt. Dingen kunnen m.i. alleen uit zichzelf loslaten, meestal nadat iets glashelder is ingezien of doorvoelt, of uitgesproken. Ligt eraan wat het is. Tot die tijd is de brandstof als het ware simpelweg nog aanwezig door geloof in dingen die het handelen en de neigingen tot dingen aansturen.
Eens kijken
Als je eenmaal iets echt beseft, realiseert dan laat die gedachten jouw vanzelf los van datgene waar je in gevangen zat.
Het was niet vanuit een ik moet dit lijstje afwerken. Maar een proces waarin zelfinzicht groeide en ik tot bepaalde realisatie's kwam.quote:
[..]
Dat is wel een behoorlijk conceptuele benadering van verlichting imo.
Wat mogelijk een veel gemaakte fout daarin is, is het idee dat je zo'n beschreven weg naar verlichting gaat zien als een methode die jij als doener zou moeten verwezenlijken.
Mogelijk werkt zoiets juist omgedraaid, en ook nog eens niet voor iedereen hetzelfde. Daarmee bedoel ik: wanneer ontwikkelingen op deze weg ergens heen leiden, dan is het mogelijke gevolg daarvan dat bepaalde dingen wegvallen, vanzelf, op natuurlijke wijze.
Dus niet dat jij als actieve doener nu dit en dat moet gaan proberen los te laten, maar dat bepaalde realisaties ervoor zullen zorgen dat het zichzelf los laat, bijvoorbeeld doordat een realisatie simpelweg het geloof ergens in aan diggelen slaat, en daarmee ook bepaalde neigingen, gevoed door geloof ergens in, oplossen.
Als iets mij in ieder geval duidelijk is geworden de afgelopen tijd, is het wel dat iets proberen los te laten, niet werkt. Dingen kunnen m.i. alleen uit zichzelf loslaten, meestal nadat iets glashelder is ingezien of doorvoelt, of uitgesproken. Ligt eraan wat het is. Tot die tijd is de brandstof als het ware simpelweg nog aanwezig door geloof in dingen die het handelen en de neigingen tot dingen aansturen.
Een proces van bijna 10 jaar is wat lastig in een paar zinnen te vatten
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Dat snap ik.quote:
Het was niet vanuit een ik moet dit lijstje afwerken. Maar een proces waarin zelfinzicht groeide en ik tot bepaalde realisatie's kwam.
Een proces van bijna 10 jaar is wat lastig in een paar zinnen te vatten
'Maar mijn grootste probleem was het loslaten van alles dat is, het toch weer richten op een hoger plan los van dit leven, deze aarde. Daar ben ik nog niet klaar voor
'Hoe bedoelde je eigenlijk 'het loslaten van alles dat is' en 'het toch weer richten op een hoger plan los van dit leven'? Bedoel je daarmee dat je dacht dat idee te moeten laten varen en dat dat niet echt wilde lukken (vanwege gehechtheid aan dat idee?)
Eens kijken
Ik doel op het boeddhistische principe van verlichting. Die uiteindelijk neerkomt op het eindigen van de reincarnatie spiraal, het uiteenvallen van de khandha's. Bij gebrek aan een betere vertaling ook wel de werkelijke dood genoemd.quote:
[..]
Dat snap ik.
'Maar mijn grootste probleem was het loslaten van alles dat is, het toch weer richten op een hoger plan los van dit leven, deze aarde. Daar ben ik nog niet klaar voor
Hoe bedoelde je eigenlijk 'het loslaten van alles dat is' en 'het toch weer richten op een hoger plan los van dit leven'? Bedoel je daarmee dat je dacht dat idee te moeten laten varen en dat dat niet echt wilde lukken (vanwege gehechtheid aan dat idee?)
Het richten op loskomen van het samsara, het leven.
Ik heb me vooral gerealiseerd dat dat mijn wereldbeeld niet is. Dat die onthechting niet is wat ik wil, niet zie als iets dat goed is (voor mij dan, op persoonlijke basis).
Een bepaalde mate van loslaten, vooral niet vast houden, ben ik wel voorstander van. Maar verder gaan met dat boeddhistische principe zou me ergens gebracht hebben waar ik niet wil zijn.
Ben ik gehecht aan het leven? Zelfs aan de negatieve kanten die de balans maken? Absoluut en dat wil ik niet loslaten. Ik wil balans, dat dynamische idee streef ik na.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
'de werkelijke dood' van wat? Echt dood gaan we natuurlijk pas als ons lichaam ermee ophoudt.
In boeddhistische kringen zeggen ze soms ook dat je pas dan 'de totale bevrijding' zult kunnen beleven.
Maar zolang we belichaamd zijn, is er in ieder geval leven.
Die dood is niet een letterlijke dood, maar de dood van het 'valse zelf', het beeld waar je jezelf voor aanziet, je zelf-beeld.
Las er toevallig een stukje over een paar geleden in een boek erover. Ik citeer (het betreft een voetnoot):
Dat is het schijn-zelf die steeds weer wordt opgevoerd door de zogenaamde skandha's. Die kan 'sterven' door inzicht. Alhoewel alle patroonmatige shit die daarmee samenhangt (neigingen, gewoonten, verslavingen etc.) een behoorlijk uitgebreid netwerk is natuurlijk waar je wel even zoet mee bent. Daar zit ik nu zelf ook een beetje in, en dat is zo makkelijk nog niet.
We hebben natuurlijk veel innerlijke 'heilige huisjes', dingen die we koesteren, of simpelweg verslaafd aan zijn. Opgeslagen als soms heel hardnekkige patronen.
Maar het is niet juist het ego in ons dat daar snel vanaf denkt te 'moeten' komen? Een mooi uitgangspunt vind ik wat dat betreft wel om die dingen aan het leven zelf over te laten, en het jou wat dat betreft in feite bestuurt ipv andersom (immers, dat ikje dat denkt z'n leven te besturen wordt gewoon voortdurend opgebouwd uit de skandha's, en dat gebeuren heben we zeker niet in de hand).
[ Bericht 3% gewijzigd door Maharski op 04-09-2018 15:33:09 ]
In boeddhistische kringen zeggen ze soms ook dat je pas dan 'de totale bevrijding' zult kunnen beleven.
Maar zolang we belichaamd zijn, is er in ieder geval leven.
Die dood is niet een letterlijke dood, maar de dood van het 'valse zelf', het beeld waar je jezelf voor aanziet, je zelf-beeld.
Las er toevallig een stukje over een paar geleden in een boek erover. Ik citeer (het betreft een voetnoot):
Dus het 'ik' waar we onszelf dagelijks voor aanzien, is eigenlijk constant weer een samengestelde toestand, waarbij bepaalde elementen samenkomen en 'in elkaar klikken', en dat vertrouwde ik-gevoel geven, of ik-ervaring. Dat is het resultaat van de skandha's... daarom is het vaak zo lastig om te weten wie je bent, en gaan we zoektochten aan met de vraag 'wie ben ik nou eigenlijk?'. Omdat we onszelf ieder moment aanzien voor een cluster van gevoelens, gedachten, overtuigingen en een bepaald ik-beeld gerelateerd aan ons lichaam. Ben je nou dat blije ikje, die depressieve, die boze, die arrogante of die onzekere? Dat is verwarrend. Maar wat als je in werkelijkheid nu gewoon niets van dat alles bent? Dat is helemaal lastig te verkroppen. We zien niet dat het voortdurend samengestelde toestanden zijn dat het brein produceert, en waarmee steeds dan identificatie plaatsvindt en een vals gevoel voor consistentie geeft.quote:'1 de vijf skandha's (betekent: 'verzamelingen' in het Sanskriet) zijn: vorm, gevoel, waarneming, associaties, (ik-)bewustzijn. Zij worden in het Hinayana-boeddhisme en het Mahayana-boeddhisme gebruikt omte laten zien dat het 'ik' eigenlijk nergens concreet bestaat, maar een samenstelling in van deze vijf verschillende sensaties, associaties en denkbeelden. Het je vastgrijpen aan het 'ik' is daarom hetzelfde als het je vastklampen aan een luchtspiegeling, en de oorzaak van frustraties en lijden.'
Dat is het schijn-zelf die steeds weer wordt opgevoerd door de zogenaamde skandha's. Die kan 'sterven' door inzicht. Alhoewel alle patroonmatige shit die daarmee samenhangt (neigingen, gewoonten, verslavingen etc.) een behoorlijk uitgebreid netwerk is natuurlijk waar je wel even zoet mee bent. Daar zit ik nu zelf ook een beetje in, en dat is zo makkelijk nog niet.
We hebben natuurlijk veel innerlijke 'heilige huisjes', dingen die we koesteren, of simpelweg verslaafd aan zijn. Opgeslagen als soms heel hardnekkige patronen.
Maar het is niet juist het ego in ons dat daar snel vanaf denkt te 'moeten' komen? Een mooi uitgangspunt vind ik wat dat betreft wel om die dingen aan het leven zelf over te laten, en het jou wat dat betreft in feite bestuurt ipv andersom (immers, dat ikje dat denkt z'n leven te besturen wordt gewoon voortdurend opgebouwd uit de skandha's, en dat gebeuren heben we zeker niet in de hand
).[ Bericht 3% gewijzigd door Maharski op 04-09-2018 15:33:09 ]
Eens kijken
Verlichting is niet te bereiken. Als dat wel zo was konden we allemaal simpelweg dezelfde tools gebruiken om het te bereiken. Wat is verlichting dan? Is verlichtheid meetbaar? Hoe weet je wanneer je verlicht bent?quote:
[..]
Interessante opmerking. Waarom niet? Wat is dat concept dan, en wat maakt het zo onmogelijk?
Het 'concept' verlichting en hoe je daar komt verschilt dan ook weer per religie, spirituele/filosofische stroming. De kern is meestal wel het laten zijn wat is, gedachten observeren zonder oordeel. Onderzoek: wat ben jij zonder je gedachten (een zenvraag, dwz dat er geen antwoord bestaat).
Het willen bereiken van verlichting is zinloos. Als het loslaten van ego (doel willen bereiken) het doel is, dan kan je daar niet 'komen' door het gebruiken van dat ego. De kern is juist dat nu alles is zoals het is. Het willen accepteren werkt averechts.
:')
Verlichting zou je 'bevrijding' kunnen noemen. Of zoals ze het in dzogchen noemen: de ultieme Bevrijding. Bevrijding van wat? Van de ketenen die je onvrij maken, zoals gewoontepatronen, identificatie met een (aangeleerd) zelfbeeld, verslavingsneigingen enz.quote:
Verlichting is niet te bereiken. Als dat wel zo was konden we allemaal simpelweg dezelfde tools gebruiken om het te bereiken. Wat is verlichting dan? Is verlichtheid meetbaar? Hoe weet je wanneer je verlicht bent?
Tja, hoe weet je het wanneer wanneer verlichting een feit is geworden. Meestal is het antwoord daarop: dat weet je gewoon. Ineens wordt de droom doorzien, en dient zich een immense vrijheid aan en vind er een shift plaats. Het afscheidingsmechanisme lost als het ware op, of er wordt moeiteloos doorheen gekeken. Het blijft transparant als het ware.
In dzogchen is het streven vooral om tot een 'tijdloos aanwezig helder gewaarzijn' te komen.
Of het ego iets is dat kan 'worden losgelaten' vraag ik mij persoonlijk wel een beetje af. De patronen ervan kunnen wel steeds helderder bloot komen te liggen, en de neiging die eruit voortkomen kunnen worden afgelegd (worden opgegeven, onthechting ervan). Maar in zekere zin blijven de draaiprogramma's ervan misschien wel gewoon bestaan, en hopelijk dan in meer functionele zin... en transparant, zodat er helder doorheen gekeken kan blijven worden. Dat het vrije open gewaarzijn meer 'de kijkbuis' wordt ipv de filters van het denken en het ego.
Eens kijken
Het loslaten is niet meer dan een nieuw dogma.
[ Bericht 1% gewijzigd door Cockwhale op 04-09-2018 18:19:54 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Cockwhale op 04-09-2018 18:19:54 ]
Een doel, een pad naar 'dat' wat dus iets statisch moet zijn en niet leeft.quote:
Wat houdt die term in binnen jouw aan-dingen-betekenis-gevend normaliseer- en waardeersysteem?
Uiteraard gaat dit niet over lampjes, afvallen en gewichtsafname, of een politiek tijdperk of beweging, ondanks de vrijheid je associatie met de term hier rond te bazuinen.
Wat is jouw beeld van verlichting, in geestelijk opzicht?
Bovenal is datgene in ons dat verlangt naar dat 'beter' juist datgene wat het gereduceerd heeft tot een ideaal welke vervolgens op talrijke manieren ingevuld en beschreven word en nagejaagd net als het godsidee en bevrijding.
Wij mensen denken en dwalen daarom in tijd, altijd bezig met morgen maar leven niet vandaag want.......
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Daar zit inderdaad de crux, hoe vind je iets waarvan niemand kan omschrijven wat het is?quote:
[..]
Verlichting is niet te bereiken. Als dat wel zo was konden we allemaal simpelweg dezelfde tools gebruiken om het te bereiken. Wat is verlichting dan? Is verlichtheid meetbaar? Hoe weet je wanneer je verlicht bent?
Het 'concept' verlichting en hoe je daar komt verschilt dan ook weer per religie, spirituele/filosofische stroming. De kern is meestal wel het laten zijn wat is, gedachten observeren zonder oordeel. Onderzoek: wat ben jij zonder je gedachten (een zenvraag, dwz dat er geen antwoord bestaat).
Het willen bereiken van verlichting is zinloos. Als het loslaten van ego (doel willen bereiken) het doel is, dan kan je daar niet 'komen' door het gebruiken van dat ego. De kern is juist dat nu alles is zoals het is. Het willen accepteren werkt averechts.
Aan de andere kant stelt men hetzelfde over het concept liefde, dus wie weet.
Ik las ook nog wel eens dat men stelde dat je het opeens beseffen kan. Zoals conducteur worden: opeens weet je het!
1 + 1 = blauw
Je kunt er idd niet over praten zonder direct paradoxaal te zijn.quote:
[..]
Daar zit inderdaad de crux, hoe vind je iets waarvan niemand kan omschrijven wat het is?
Aan de andere kant stelt men hetzelfde over het concept liefde, dus wie weet.
Ik las ook nog wel eens dat men stelde dat je het opeens beseffen kan. Zoals conducteur worden: opeens weet je het!
Ik had zulke momenten als kind (8 of 9?). Dan dacht ik... wat is dit eigenlijk? Ik zie dingen wel, maar wat ben ik eigenlijk?, dat was een heel rare ervaring. Hoe langer ik het vol hield hoe raarder het voelde. Was een soort spelletje geworden
De valkuil van zon aha-momentje is trouwens wel bij veel mensen dat ze precies dat moment weer achterna gaan zitten. Schiet ook niet op.
:')
Cool. Soort natural autodidact self inquiryquote:
Ik had zulke momenten als kind (8 of 9?). Dan dacht ik... wat is dit eigenlijk? Ik zie dingen wel, maar wat ben ik eigenlijk?, dat was een heel rare ervaring. Hoe langer ik het vol hield hoe raarder het voelde. Was een soort spelletje geworden
Grappig want dat zijn precies het soort vragen die je jezelf dient te stellen bij 'direct experience-sessies' van zellfonderzoek als je daarmee aan de slag gaat met het doel tot zo'n doorbraak te komen.
Eens kijken
Ik ben het hier wel mee eens, maar vooral omdat ik niet in vrije wil geloof. Alles wat we doen en denken komt door meerdere factoren zoals omgeving en je eigen persoonlijkheid. Zelfs het lezen van dit topic heeft al invloed op je gedachtegang. Dus door 'verlicht' te raken, zou je alle factoren moeten uitschakelen. Een gevoel/gedachte/actie wat we niet kunnen begrijpen en dus ook niet kunnen bereiken.quote:
[..]
Verlichting is niet te bereiken. Als dat wel zo was konden we allemaal simpelweg dezelfde tools gebruiken om het te bereiken. Wat is verlichting dan? Is verlichtheid meetbaar? Hoe weet je wanneer je verlicht bent?
Het 'concept' verlichting en hoe je daar komt verschilt dan ook weer per religie, spirituele/filosofische stroming. De kern is meestal wel het laten zijn wat is, gedachten observeren zonder oordeel. Onderzoek: wat ben jij zonder je gedachten (een zenvraag, dwz dat er geen antwoord bestaat).
Het willen bereiken van verlichting is zinloos. Als het loslaten van ego (doel willen bereiken) het doel is, dan kan je daar niet 'komen' door het gebruiken van dat ego. De kern is juist dat nu alles is zoals het is. Het willen accepteren werkt averechts.
edit; Het bewust zijn van je doen en laten is natuurlijk niet verkeerd. Ik zie het dan alleen als een weg die je bewandelt waarvan je het einde (die verlichting) nooit zult bereiken. Echter kan die weg wel heel leerzaam zijn.
[ Bericht 5% gewijzigd door Morrigan op 04-09-2018 22:58:45 ]
ROBODEMONS..................|:(
Hierin zou je ook kunnen zien dat je dus niet afgescheiden bent, maar je met alles verbonden bent, en je dus eigenlijk deel bent van een naadloze eenheid. Een realisatie die belangrijk is in het kader van verlichting/bevrijding.quote:Op dinsdag 4 september 2018 22:44 schreef Morrigan het volgende:
Ik ben het hier wel mee eens, maar vooral omdat ik niet in vrije wil geloof. Alles wat we doen en denken komt door meerdere factoren zoals omgeving en je eigen persoonlijkheid. Zelfs het lezen van dit topic heeft al invloed op je gedachtegang. Dus door 'verlicht' te raken, zou je alle factoren moeten uitschakelen. Een gevoel/gedachte/actie wat we niet kunnen begrijpen en dus ook niet kunnen bereiken.
Eens kijken
De herinnering dat je God bent. En dat je niet bestaat. En dat alles één is.
Disclaimer: alles wat ik schrijf is slechts mijn mening, geen feit.
Hoe kan je één worden en daarmee één zijn met alles wat er is als je je elke keer weer achter één van je verschillende identiteiten verschuilt?quote:
De herinnering dat je God bent. En dat je niet bestaat. En dat alles één is.
Meer nog, hoe streef je iets na waarnaar je niet kan streven?quote:
[..]
Daar zit inderdaad de crux, hoe vind je iets waarvan niemand kan omschrijven wat het is?
Aan de andere kant stelt men hetzelfde over het concept liefde, dus wie weet.
Ik las ook nog wel eens dat men stelde dat je het opeens beseffen kan. Zoals conducteur worden: opeens weet je het!
Hoe werk je toe naar iets wat geen doel is? Hoe ken je het onkenbare?
Het antwoord ligt in wat is de werkelijke natuur van de mens, niet zozeer in wat is de Ware verlichting?
En dat is voor mij precies wat me zo fascineert aan de oude geloven, Inc dat boeddhisme (die op die oude leren gestoeld is, op dat 'andere' geloofssysteem).
Of je het nu over de grieken, vikingen of boeddhisten hebt, of je teruggaat naar het animisme of vooruit gaat naar de filosofische (non theistische) en zelfs wetenschappenlijke stromingen. Dat is een van de grote vragen.
Hoe bereiken we dat ideaal? Hoe lossen we de paradox op die daarin genesteld is?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Je realiseren (of herinneren) dat je ook dat proces van schijnbaar afsplitsen en weer versmelten bent.quote:
[..]
Hoe kan je één worden en daarmee één zijn met alles wat er is als je je elke keer weer achter één van je verschillende identiteiten verschuilt?
Disclaimer: alles wat ik schrijf is slechts mijn mening, geen feit.
Op een gegeven moment begrijp je dat je het niet kunt begrijpen (althans niet volgens de normale verstandelijke interpretatie van 'begrijpen').quote:
Meer nog, hoe streef je iets na waarnaar je niet kan streven?
Hoe werk je toe naar iets wat geen doel is? Hoe ken je het onkenbare?
En zie je in dat je er niet naartoe kunt werken, en dat elke poging daartoe je er juist vandaan houdt.
En realiseer je je dat er geen verlichting is voor jou, maar van jou.
Disclaimer: alles wat ik schrijf is slechts mijn mening, geen feit.
1. Door er zo veel mogelijk de weg voor vrij te maken, maar toch niets te verwachten of je lot in handen van een gehoopte uitkomst te leggen... en jep, dat is heel lastig...quote:
Meer nog, hoe streef je iets na waarnaar je niet kan streven?
Hoe werk je toe naar iets wat geen doel is? Hoe ken je het onkenbare?
want zo werkt onze ego-denk-structuur gewoonlijk bepaald niet echt.
2. Door je over te geven aan het niet-gekende. Neerleggen bij het idee dat jij het nooit zult kennen, maar tegelijkertijd accepteren dat er tóch iets kan gebeuren, dat jou het bewijs levert van dat, dat wat je niet kent, bepaald niet Niets is.
Met andere woorden, en misschien helaas: er is niet heel veel dat je kunt doen.
Eens kijken
