SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
Ja vandaar, lijkt me niet helemaal ethischquote:Op maandag 27 augustus 2018 18:59 schreef chufi het volgende:
[..]
Daar vraag je wat... Je krijgt soms natuurlijk wel inside informatie
Het verschil tussen een 6e plek in de sprint en de eerste is niet zo groot. Van Poppel doet mee en hij rijdt kort. Alles moet een keertje op de plaats vallen en hij kan de bloemen ophouden.quote:
Jij hebt iets teveel klappen op je hoofd gehad Kimbo.quote:Op maandag 27 augustus 2018 20:14 schreef kaasplankje het volgende:
[..]
Het verschil tussen een 6e plek in de sprint en de eerste is niet zo groot. Van Poppel doet mee en hij rijdt kort. Alles moet een keertje op de plaats vallen en hij kan de bloemen ophouden.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
RIP Kimbo.quote:
[..]
Jij hebt iets teveel klappen op je hoofd gehad Kimbo.
Poppeltje zou qua snelheid wellicht steevast in top-3 moeten eindigen maar zijn positionering is echt een van allerslechtste van alle A/B/C-sprinters.quote:
Men is hier wel vaker negatief over bepaalde renners, (ik noem geen namen maar jullie weten wie ik bedoel) ik trek me daar niets van aan.
Hij is nog jong en heeft tactisch nog ruimte voor verbetering, inderdaad.quote:
[..]
Poppeltje zou qua snelheid wellicht steevast in top-3 moeten eindigen maar zijn positionering is echt een van allerslechtste van alle A/B/C-sprinters.
Vaak zie je dat er 1 sprinter in zoon ronde het beste is. Dat VanPoppel heeft in de Giro al genoeg ereplaatsen achter Viviani bijeen gefietst, gewoon wat alternatieve dingetjes proberen is dan prima. Fijn dat ie niet a la een Coquard voor een anonieme notering gaat, maar wat iniatief toont. Dat ie dan 6e wordt, soit. Ook niet eens heel slecht. Leuk dat Kruijswijk voor m werkte, zo zit die ook altijd voor eventuele valpartijen.
R_R zou streepjes door z'n 'z' moeten tekenen. Nu zijn het net '2'en.
R_R zou streepjes door z'n 'z' moeten tekenen. Nu zijn het net '2'en.
Danny is vooral gevaarlijk dom, hij doet altijd allemaal dingen verkeerd en zegt dan na de etappe dat hij tevreden is.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Etappe 4: Vélez-Málaga - Alfacar (Sierra de la Alfaguara), 161,4 km
De rit richting Alhaurín de la Torre eindige zoals verwacht in een massasprint. Al was het geen makkelijke rit, er moest onderweg veel geklommen worden. Enkele sprinters hadden het dus vrij zwaar en kwamen op grote achterstand binnen. Dat waren dan wel weer de sprinters waar je sowieso niet echt rekening mee hoefde te houden. Alle goede sprinters waren op de afspraak. Die afspraak werd nog wel bijna verstoord. Aan het begin van de rit reed er een vrij onbeduidend groepje weg, met daarin vooral jongens van de procontinentale ploegen. Op een kilometer of 40 van het eind kwamen de mannen van Lotto-Soudal in actie. Wallays en Campenaerts waagden de sprong naar voren en kregen Gougeard en Pöstlberger mee. Pöstlberger bleek de sterkste van dat groepje en reed nog een tijdje solo op kop, terwijl ploegen als Quick Step en Movistar toch wel flink hun best moesten te doen om het gat te dichten. Campenaerts had misschien wel mee kunnen gaan met Pöstlberger, maar hij ging in een niet al te lastige afdaling onderuit. Pöstlberger gaf het uiteindelijk op een kilometer of 10 van het eind op en hij liet zich inlopen door het peloton. In het peloton zagen we weinig treintjes en daardoor werd de sprint wat ongeorganiseerd. In de laatste kilometer viel er een gat na de eerste tien en zodoende werd het een sprint met een kleine groep. Om een of andere reden zat er nog een man van Caja Rural voorin, die de sprint aantrok. Danny van Poppel ging op z'n wiel zitten en nadat de man van Caja Rural klaar was ging Van Poppel aan. Hij lanceerde daarmee vooral de andere sprinters. Heel wat renners kwamen over hem heen en van die renners bleek Viviani veruit de snelste te zijn. Mede dankzij goed werk van Morkov wint hij de eerste massasprint van deze Vuelta. Hij gaat er waarschijnlijk nog wel een aantal winnen. Nizzolo, op zoek naar een contract, werd tweede. Sagan lijkt weer hersteld te zijn, hij kon derde worden. Van Poppel moest het doen met een zesde plaats en daar is hij zelf blijkbaar heel erg tevreden mee. Hij was al lang blij dat hij überhaupt aan sprinten toekwam, sprak hij vol ambitie. Tijdens de volgende rit gaat hij in ieder geval zeker niet aan sprinten toekomen, want we krijgen te maken met de eerste echte aankomst bergop van deze Vuelta. Een redelijk korte rit, met twee serieuze beklimmingen. Aankomst bergop op Alfacar.
Op een kleine 40 kilometer van Málaga gaat de rit van start in Vélez-Málaga. Een stad met een kleine 80.000 inwoners in de provincie Málaga en in de comarca Axarquia. Vélez-Málaga ligt een aantal kilometer van de kust, maar aangezien het kustplaatsje Torre del Mar wel bij de gemeente hoort kan men toch opscheppen over het feit dat er 22 kilometer aan strand te vinden is, met bovendien een onverslaanbaar klimaat. Vélez is een populaire toeristische bestemming. De gemeente doet er alles aan om ook buiten het toeristische seizoen mensen naar de stad te trekken, daarom worden er tal van evenementen georganiseerd. Allerlei beurzen en tentoonstellingen, zelfs nog een heuse vliegshow. Je kan alles meemaken in Vélez-Málaga blijkbaar. Buiten het toerisme moet men het hier vooral van de landbouw hebben. Er worden diverse gewassen verbouwd, waaronder de mango en de avocado. Schijnbaar is men in deze gemeente de grootste producent van Spaanse avocado's, vrouwen worden helemaal wild. Buiten dat hebben ze aan de kust ook nog een enorme vissersvloot liggen, dus ook op die manier wordt er geld verdiend in de gemeente Vélez-Málaga. In het oude centrum van de stad kom je talloze smalle en gezellige straatjes tegen met de nodige barokke bouwwerken. De stijl die specifiek bij deze regio hoort is blijkbaar de Mudejar. Nouja, het ziet er in ieder geval wel aardig uit. Vélez-Málaga heeft verder een aantal bekende personen voortgebracht. De familie Hierro komt hier vandaan. De bekendste exponent van deze familie is natuurlijk Fernando Hierro, de voormalig speler van Real Madrid die tijdens het afgelopen wereldkampioenschap voetbal nog even de bondscoach van Spanje mocht spelen. Werd geen onverdeeld succes. Verder komt er een bekende filosofe uit de stad, Maria Zambrano. Zij werd in 1988 de eerste vrouw die de Cervantesprijs wist te winnen, een van de belangrijkste literaire prijzen in de Spaanstalige wereld. De prijs wordt jaarlijks toegekend aan een Spaanstalige schrijver, die met zijn (of haar) oeuvre een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het Spaanse cultuurgoed. Voorts is in Vélez-Málaga de flamenco erg populair. Een van de bekenste Spaanse flamencozangers, naar verluidt, werd lang geleden geboren in deze stad. Juan Breva, in zijn beste dagen een van de populairste zangers van Spanje. Is al heel lang dood, maar de flamenco is nog steeds springlevend in deze contreien. Voor de volledigheid meld ik ook nog even dat er een kasteeltje te vinden is in Vélez-Málaga. Er zijn mooiere exemplaren te vinden, maar ach.
Van start gaan de renners in het centrum van Vélez-Málaga. Daarna rijden ze snel naar het zuiden, richting de kust. De eerste kilometers van de rit gaan we langs de kust fietsen. Na een kilometer komen de renners langs Caleta de Vélez, waar al die vissersbootjes liggen. Hier komen ze ook terecht op de weg die de komende 40 kilometer gevolgd gaat worden. In deze eerste kilometers van de rit is het ook zo goed als vlak. Af en toe wel wat hoogteverschil, maar daar ontkom je in Spanje niet aan. Over enorm brede en kaarsrechte wegen gaat het verder langs de kust. De coureurs komen door wat toeristisch ingestelde dorpjes aan de kust, waar wat rotondes liggen. Op dat feit na valt er weinig te beleven. Een beetje genieten van de omgeving, denk ik. Regelmatig uitzicht op zee, dat is wel leuk. Ze rijden echt direct langs de kust, dus is het buiten de badplaatsen steeds hetzelfde verhaal. Bergen aan de linkerkant, zee aan de rechterkant. Na 20 kilometer rijdt het peloton door Nerja, dat is nog wel een mooi plaatsje. Vorig jaar kwam de Vuelta hier ook nog langs, nadeel is dan wel weer dat het steeds buiten de uitzending valt. Je hebt hier nochtans een kicken aquaduct en een boulevard die is aangelegd op een rots die in de zee steekt, balkon van Europa noemen ze dat. Enfin, de renners zullen er weinig oog voor hebben. Zij fietsen verder langs de kust, over een weg die bochtiger wordt en ook wat meer reliëf kent. Het gaat een paar keer een aantal kilometer vals plat omhoog. Komt goed uit, want daardoor wordt het uitzicht steeds mooier. In de buurt van Almuńécar, na iets meer dan 30 kilometer koers, rijden de renners door twee tunnels. Die zijn best goed verlicht, maar het schijnt toch altijd hinderlijk te zijn. Een aantal rotondes verderop komen de renners uit in Almuńécar zelf, na 42 kilometer koers. In dit stadje aan de kust hebben ze een kicken kasteeltje met een scheve toren.
In Almuńécar laten de renners de kust achter zit. 40 kilometer lang reden ze over brede snelwegen langs het water, maar we gaan nu het binnenland verkennen. Na een bocht naar links komen de renners op een iets minder brede weg terecht, die ze naar Jete gaat brengen. Deze kronkelige weg is negen kilometer lang en loopt vals plat omhoog. Dit om de renners vast voor te bereiden op dat wat komen gaat. Voorbij Jete begint namelijk de eerste echte klim van de dag, de Alto de la Cabra Montés. De berg van de Spaanse steenbok, met andere woorden. Een klim van 15,7 kilometer aan 5,9% volgens de organisatie. Volgens de eindbazen van Altimetrias is de klim nog net even wat langer, 17,1 kilometer aan 5,2%. De eerste kilometer aan 3% heeft de organisatie voor het gemak weggelaten. Na een korte afdaling in het dorpje Jete begint de weg buiten het dorp meteen omhoog te lopen. Twee kilometer aan ongeveer 3%, een makkelijk begin. Daarna wordt het even wat lastiger, kilometer aan 7%. Twee kilometer aan 5% daarna, met in het verlengde daarvan een kilometer in licht dalende lijn. Vervolgens is het nog tien kilometer fietsen tot de top en in deze kilometers gaat het steeds aan 5 ŕ 6% omhoog. Na een ietwat onstuimig begin wordt het dan toch nog een regelmatige klim. Een mooie klim ook, met afwisselend groene en rotsachtige stukken. Zo nu en dan een mooi vergezicht, de beelden zijn af en toe adembenemend. Niet voor niets is er op de top een mirador, het uitzicht is daar echt meer dan de moeite waard. Met een beetje geluk kom je bovendien een aantal steenbokken tegen, de naam van deze klim komt niet volledig uit de lucht vallen.
Na 67 kilometer komen de renners boven op deze klim van de eerste categorie, maar stiekem zijn ze dan nog helemaal niet boven. Eigenlijk zijn we pas op de helft. Na de top is het vijf kilometer min of meer vlak, het loopt een klein beetje vals plat omhoog. Daarna krijgen de renners nog eens twee kilometer aan 6% voorgeschoteld, waarna het weer wat vlakker wordt. Kilometertje aan 2% gemiddeld, vooral omdat er tussendoor nog een korte afdaling is. Vervolgen weer een kilometer aan 4%, even verderop een lichte afdaling van een kilometer of twee en daarna gaat het nog eens vals plat omhoog aan 2 ŕ 3%. Vervelend stukje parcours, lijkt geen eind aan te komen. Gelukkig blijft de omgeving fenomenaal mooi. De uitzending zal tegen deze tijd wel begonnen zijn, ik kan het van harte aanbevelen om de tv meteen om 15:00 aan te slingeren. Het kan hier al koers zijn en als dat niet het geval is heb je in ieder geval de beelden van de natuur nog. Een kilometer of 15 na de top van de klim zijn de renners dan pas echt boven. Eenmaal definitief boven worden de wegen rechter en volgt er een afdaling van iets meer dan 10 kilometer. Het landschap is ondertussen aan verandering onderhevig. Het wordt steeds kaler. Geen mooie rotsen, weinig groen en ook geen mooi uitzicht over de omgeving. De afdaling richting Jayena is in ieder geval enorm simpel. Weinig bochten en dan gaat het ook nog eens niet bijzonder steil naar beneden. Brede weg, behoorlijk goed asfalt. Een koud kunstje dus om na 91 kilometer Jayena te bereiken. Jayena is een klein dorpje met 1000 inwoners waar de Guardia Civil ooit een hennepkwekerij heeft opgerold. Verder valt er hier niets te beleven, dus fietst het peloton snel verder. Buiten Jayena gaat het nog vijf kilometer licht naar beneden, maar het wordt steeds vlakker. Het voorlopig laagste punt bereiken we bij het stuwmeer van Los Bermejales.
Het blijft niet lang vlak. Al snel laten we het stuwmeer, dat trouwens voor de renners niet eens in beeld komt, achter ons. Een nieuw klimmetje volgt. Het gaat iets meer dan twee kilometer aan ongeveer 5% omhoog, daarna is er een kort stukje in dalende lijn waarna het nog eens een kleine drie kilometer omhoog gaat. Ook in deze kilometers gaat het aan ongeveer vijf procent omhoog. Op het profiel van de organisatie ziet het eruit alsof er een muur van 20% in het parcours ligt, maar dat valt al bij al mee. Na dit klimmetje gaat het vreselijk lang naar beneden. We gaan op weg naar Granada, een stad die ook dit jaar weer present is. Beetje het Pau van Spanje, met het verschil dat we meestal nog wel even de flanken van de Sierra Nevada bezoeken waardoor de ritten in en rond Granada meestal nog wel vermakelijk zijn. Goed, de afdaling is dus lang. Het eerste deel van de afdaling is het meest heftige deel en zelfs dat is niet eens heftig. In tien kilometer komen de renners 300 meter lager uit. Het gaat dus grotendeels vals plat naar beneden, zonder veel lastige bochten. De slechte staat van het asfalt zal nog voor het meeste gevaar zorgen. In het stuk tussen Agrón en Ventes de Huelma liggen er wat bochten in het parcours en wordt er echt gedaald, maar daarna stelt het allemaal geen reet meer voor. Tussen Ventas de Huelma en La Mahala gaat de weg tien kilometer rechtdoor en is het ook zo goed als vlak. Niet het meest enerverende deel van de rit. Het enige leuke is dat je in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada ziet. In de buurt van La Mahala slaan de renners linksaf en daarna gaat het nog eens tien kilometer rechtdoor, richting Santa Fe. Ook dit stuk wordt nog in licht dalende lijn afgewerkt, al mag je het van mij ook gewoon vlak noemen. In Santa Fe bevinden we ons in de buurt van Granada. Het is nog een kilometer of 10 fietsen tot de tussensprint in die stad. Ook dit stuk gaat weer grotendeels rechtdoor, over een weg die inmiddels een klein beetje omhoog begint te lopen. Het asfalt is ondertussen alweer een tijdje meer dan prima en de wegen zijn allemaal enorm breed. Over de snelweg rechtdoor richting Granada, waar na 143 kilometer de tussensprint volgt. Wisten jullie dat het Alhambra in Granada te vinden is? Neem aan van wel, want dat passeert ieder jaar weer de revue. En dat is nu niet anders. Hoppa.
Overigens fietsen we deze keer helemaal niet langs het Alhambra. We blijven een beetje hangen in de buitenwijken van Granada. In Granada komen de renners wat bochten en wat rotondes tegen. Na de laatste rotonde komen de renners in de laatste woonwijk van Granada terecht en hier begint de weg al wat serieuzer omhoog te lopen. De slotklim staat op het punt van beginnen en in de eerste drie kilometer van deze slotklim gaat het aan iets meer dan 5% gemiddeld omhoog. In totaal is de Puerto de Alfacar 12,4 kilometer lang en 5,4% gemiddeld. Dat gemiddelde wordt wel gedrukt door een korte afdaling die volgt na het eerste stuk in stijgende lijn. De renners rijden over de snelweg en duiken dan het dorpje Alfacar in. In dit dorpje komen de renners een aantal smalle straatjes tegen, positionering is opnieuw belangrijk. Het gaat in de straten van het dorp een paar kilometer omhoog aan 5%, waarna er een steilere kilometer volgt met stroken tot 11%. Uiteindelijk verlaten de renners het dorp en rijden ze een tijdje over een bredere weg verder. Het blijft steil, tot de renners de grote weg weer verlaten. Een klein knikje naar beneden volgt, waarna het nog 4,5 kilometer fietsen is tot aan de finish. We beginnen aan het mooie gedeelte van de klim, met een natuurlijke omkadering die steeds indrukwekkender wordt. De percentages zijn bovendien ook niet misselijk, na het kleine stukje in dalende lijn gaat het één kilometer omhoog aan bijna 10%. Hier mag wel wat actie ondernomen worden, want na deze kilometer blijft er niet veel meer over. Een kilometer aan 7% volgt, waarna het richting de streep niet meer steil gaat worden. Een kilometer aan 4,5%, gevolgd door een kilometer vals plat aan 2%. Richting de finish verlaten de renners de mooi geasfalteerde weg en slaan ze nog een keer rechtsaf, richting een smaller weggetje dat een aantal jaar geleden in ieder geval niet over goed asfalt beschikte. Misschien dat er tegenwoordig een nieuwe laag ligt, dat zou mooi zijn. We bevinden ons nu in de absolute slotfase van de rit en in deze laatste halve kilometer gaat het omhoog aan 6% gemiddeld, met in de laatste meters nog een steiler stukje aan 8%.
De finish ligt bij de botanische tuin van Alfaguara, wel een originele setting. Bovendien heb je hier een restaurant en een herberg, allemaal met de naam Alfaguara. We bevinden ons dan ook in de Sierra de la Alfaguara. Het is een nieuwe aankomst in de Vuelta, nog nooit eerder kwam men op het idee om deze berg te bedwingen. Heeft Escartin toch maar weer mooi een noviteit uit zijn mouwen weten te schudden. Zo'n nieuwe aankomst brengt altijd mensen op het idee om de klim te gaan verkennen. Pedro Delgado bijvoorbeeld, die fietst wat af. Hij heeft de slotklim verkend, samen met Alvaro Cuadros. Dat is dan weer een renner van Caja Rural, die toevallig uit Granada afkomstig is. In het filmpje kun je vast zien hoe lastig de passage in het dorp is en hoe mooi het laatste deel van de slotklim is. Perico is ook een beetje aan het klagen over de wind, dat is dus ook nog een factor om rekening mee te houden op deze klim. In Sierra de la Alfaguara is trouwens naar het schijnt een deel van de film Indiana Jones and the Last Crusade opgenomen. Topshowtje hoor. Alfacar zelf is een dorp, met 5000 inwoners. Het is schijnbaar een historisch dorpje, waar al een eeuwigheid mensen wonen. Ook in de tijd dat de Arabieren hier de scepter zwaaiden woonden hier mensen. De naam Alfacar stamt dan ook af van een Arabisch woord. Iets van huis van de pottenbakker, ofzo. Volgens de Engelse Wikipedia, duidelijk geschreven door een inwoner van het dorp, weten ze het zelf na al die jaren nog niet zeker. Wat ze wel weten is dat een naar het schijnt bekende dichter en toneelschrijver tijdens de Spaanse burgeroorlog om het leven kwam in Alfacar. Federico Garcia Lorca werd door een stel nationalisten pardoes doodgeschoten net buiten het dorp. Niet echt iets om trots op te zijn, maar ook in het roadbook komt dit verhaal weer terug. Schijnbaar ging het de afgelopen jaren heel slecht met Alfacar. Zoals in heel Spanje had men last van de crisis. Een leegloop volgde en vele huizen bleven verpauperd achter. Dat is ondertussen wat meer onder controle, er is zelfs sprake van een wederopbouw. Daarom was er blijkbaar ook nog wat geld over om de Vuelta binnen te halen.
In Vélez-Málaga wordt het overdag ongeveer 30 graden. Geen kans op neerslag en weinig wind. Warm, maar het had erger gekund. In Granada wordt het wat minder aangenaam, 34 graden in de middag. Ook wat meer wind in het binnenland, naar alle waarschijnlijkheid zal de wind op de slotklim in de rug staan. Het is dat dit de eerste beklimming wordt, anders was de vorige recordtijd gesneuveld. De hitte gaat waarschijnlijk wel wat slachtoffers eisen. Even 12 kilometer klimmen terwijl het 34 graden is, lekker joh. De rit begint om 13:19 en de uitzending begint weer om 15:00. Tegen die tijd bereiken de renners de top van de Alto de la Cabra Montés. Er blijft dan nog een kilometer of 90 aan koers over, prima. Finish wordt verwacht tussen 17:27 en 17:55.
Dit zou zomaar eens de eerste rit voor de vluchters kunnen worden. Het is en het blijft de Vuelta. Vorig jaar ging zo'n beetje iedere rit naar de vluchters, het voelt bijna vreemd om de afgelopen dagen te kijken naar een koers die strak gecontroleerd wordt. Of het morgen voor de klassementsrenners zal zijn hangt waarschijnlijk vooral af van de ambities van Valverde. Volgens Kwiatkowski wil Valverde heel graag de rode trui. Als dat het geval is zal Piti nu een beetje z'n best moeten doen om de rit te winnen en dat truitje te pakken. Het zal ook afhangen van de vorm van Kwiatkowski. Paar dagen geleden ging dat wel lekker, maar dit is weer een ander verhaal. Toch een wat langere klim, al is ie niet buitengewoon lastig. Normaal zou Kwiatkowski dit wel aan moeten kunnen, zeker in deze vorm. Hij zou zelfs voor de rit kunnen gaan. Voor Sky loont het de moeite om de vluchters niet zoveel ruimte te geven. Van de andere kant heb je ook wel weer te maken met het weer. Moeilijk heet, dus is het de vraag wie al z'n knechten wil opbranden. Bovendien grotendeels wind in de rug, dat maakt het ook altijd wat makkelijker voor de vluchters. Nadeel voor de vluchters is dan weer dat de aanvangsfase zo vlak is. 40 kilometer vlak, zal ingewikkeld worden voor de echte lichtgewichten om weg te geraken. Dus krijg je misschien een kopgroepje met wat gasten die niet per definitie de beste klimmers zijn. Samenvattend heb ik geen flauw idee en kies ik de makkelijke weg door gewoon vijf klassementsrenners te noemen. Maar het wordt vast een dag voor de vluchters.
1. Valverde. Na zijn magere Tour zag ik hem eigenlijk niet veel meer presteren dit jaar, maar dan onderschat je dus Valverde. Nooit meer doen. Staat er gewoon weer. Niets aan te doen. Over een jaar of 10 zal hij er nog steeds bij zijn, wat een fenomeen. Als hij dit ritje wint en wat tijd pakt op Kwiatkowski kan hij zomaar de leiderstrui overnemen, dat zou wel mooi zijn. Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard. In het echte hooggebergte zal hij waarschijnlijk wel weer afhaken, maar dit is een klim die geen enkel probleem moet vormen. Sprintje aan het eind, classic Piti.
2. Kwiatkowski. Ergens in de tweede of derde week gaat het Poolse brommertje genadeloos ontploffen, maar voorlopig zal hij nog op de afspraak zijn. Winnen tegen Piti is dan weer een ander verhaal. Dat zie ik niet zo snel gebeuren. De rest verslaan moet dan wel weer lukken, voorlopig.
3. Kelderman. Geen idee hoe het kan, maar hij staat er meteen weer. Beetje trainen is blijkbaar genoeg voor Wilco. Als hij op de fiets kan blijven zitten gaat hij waarschijnlijk hoge ogen gooien. Podium is zeker in dit veld goed mogelijk. Kans is wel klein dat hij niets tegenkomt, maar dit is dan weer een rit waar weinig kan gebeuren.
4. Bennett. Onze Sjors blijft verbazen. Hij wordt beter en beter. Paar jaar geleden werd ie op hangen en wurgen 37e ofzo, tegenwoordig kan ie 8e worden in de Giro en dan nog ontevreden zijn. Was eigenlijk ook best tegenvallend, zo'n achtste plaats. Sjors kan veel meer. En dat gaat hij laten zien ook. Met z'n mooie schoenen.
5. S. Yates. Was eigenlijk best matig tijdens de tweede rit. De Yates van de Giro had daar Valverde kunnen bedreigen. Nu kwam ie niet in de buurt. Desalniettemin heb ik nog steeds wel het gevoel dat Yates het een en ander gaat laten zien.
De rit richting Alhaurín de la Torre eindige zoals verwacht in een massasprint. Al was het geen makkelijke rit, er moest onderweg veel geklommen worden. Enkele sprinters hadden het dus vrij zwaar en kwamen op grote achterstand binnen. Dat waren dan wel weer de sprinters waar je sowieso niet echt rekening mee hoefde te houden. Alle goede sprinters waren op de afspraak. Die afspraak werd nog wel bijna verstoord. Aan het begin van de rit reed er een vrij onbeduidend groepje weg, met daarin vooral jongens van de procontinentale ploegen. Op een kilometer of 40 van het eind kwamen de mannen van Lotto-Soudal in actie. Wallays en Campenaerts waagden de sprong naar voren en kregen Gougeard en Pöstlberger mee. Pöstlberger bleek de sterkste van dat groepje en reed nog een tijdje solo op kop, terwijl ploegen als Quick Step en Movistar toch wel flink hun best moesten te doen om het gat te dichten. Campenaerts had misschien wel mee kunnen gaan met Pöstlberger, maar hij ging in een niet al te lastige afdaling onderuit. Pöstlberger gaf het uiteindelijk op een kilometer of 10 van het eind op en hij liet zich inlopen door het peloton. In het peloton zagen we weinig treintjes en daardoor werd de sprint wat ongeorganiseerd. In de laatste kilometer viel er een gat na de eerste tien en zodoende werd het een sprint met een kleine groep. Om een of andere reden zat er nog een man van Caja Rural voorin, die de sprint aantrok. Danny van Poppel ging op z'n wiel zitten en nadat de man van Caja Rural klaar was ging Van Poppel aan. Hij lanceerde daarmee vooral de andere sprinters. Heel wat renners kwamen over hem heen en van die renners bleek Viviani veruit de snelste te zijn. Mede dankzij goed werk van Morkov wint hij de eerste massasprint van deze Vuelta. Hij gaat er waarschijnlijk nog wel een aantal winnen. Nizzolo, op zoek naar een contract, werd tweede. Sagan lijkt weer hersteld te zijn, hij kon derde worden. Van Poppel moest het doen met een zesde plaats en daar is hij zelf blijkbaar heel erg tevreden mee. Hij was al lang blij dat hij überhaupt aan sprinten toekwam, sprak hij vol ambitie. Tijdens de volgende rit gaat hij in ieder geval zeker niet aan sprinten toekomen, want we krijgen te maken met de eerste echte aankomst bergop van deze Vuelta. Een redelijk korte rit, met twee serieuze beklimmingen. Aankomst bergop op Alfacar.
Op een kleine 40 kilometer van Málaga gaat de rit van start in Vélez-Málaga. Een stad met een kleine 80.000 inwoners in de provincie Málaga en in de comarca Axarquia. Vélez-Málaga ligt een aantal kilometer van de kust, maar aangezien het kustplaatsje Torre del Mar wel bij de gemeente hoort kan men toch opscheppen over het feit dat er 22 kilometer aan strand te vinden is, met bovendien een onverslaanbaar klimaat. Vélez is een populaire toeristische bestemming. De gemeente doet er alles aan om ook buiten het toeristische seizoen mensen naar de stad te trekken, daarom worden er tal van evenementen georganiseerd. Allerlei beurzen en tentoonstellingen, zelfs nog een heuse vliegshow. Je kan alles meemaken in Vélez-Málaga blijkbaar. Buiten het toerisme moet men het hier vooral van de landbouw hebben. Er worden diverse gewassen verbouwd, waaronder de mango en de avocado. Schijnbaar is men in deze gemeente de grootste producent van Spaanse avocado's, vrouwen worden helemaal wild. Buiten dat hebben ze aan de kust ook nog een enorme vissersvloot liggen, dus ook op die manier wordt er geld verdiend in de gemeente Vélez-Málaga. In het oude centrum van de stad kom je talloze smalle en gezellige straatjes tegen met de nodige barokke bouwwerken. De stijl die specifiek bij deze regio hoort is blijkbaar de Mudejar. Nouja, het ziet er in ieder geval wel aardig uit. Vélez-Málaga heeft verder een aantal bekende personen voortgebracht. De familie Hierro komt hier vandaan. De bekendste exponent van deze familie is natuurlijk Fernando Hierro, de voormalig speler van Real Madrid die tijdens het afgelopen wereldkampioenschap voetbal nog even de bondscoach van Spanje mocht spelen. Werd geen onverdeeld succes. Verder komt er een bekende filosofe uit de stad, Maria Zambrano. Zij werd in 1988 de eerste vrouw die de Cervantesprijs wist te winnen, een van de belangrijkste literaire prijzen in de Spaanstalige wereld. De prijs wordt jaarlijks toegekend aan een Spaanstalige schrijver, die met zijn (of haar) oeuvre een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het Spaanse cultuurgoed. Voorts is in Vélez-Málaga de flamenco erg populair. Een van de bekenste Spaanse flamencozangers, naar verluidt, werd lang geleden geboren in deze stad. Juan Breva, in zijn beste dagen een van de populairste zangers van Spanje. Is al heel lang dood, maar de flamenco is nog steeds springlevend in deze contreien. Voor de volledigheid meld ik ook nog even dat er een kasteeltje te vinden is in Vélez-Málaga. Er zijn mooiere exemplaren te vinden, maar ach.
Van start gaan de renners in het centrum van Vélez-Málaga. Daarna rijden ze snel naar het zuiden, richting de kust. De eerste kilometers van de rit gaan we langs de kust fietsen. Na een kilometer komen de renners langs Caleta de Vélez, waar al die vissersbootjes liggen. Hier komen ze ook terecht op de weg die de komende 40 kilometer gevolgd gaat worden. In deze eerste kilometers van de rit is het ook zo goed als vlak. Af en toe wel wat hoogteverschil, maar daar ontkom je in Spanje niet aan. Over enorm brede en kaarsrechte wegen gaat het verder langs de kust. De coureurs komen door wat toeristisch ingestelde dorpjes aan de kust, waar wat rotondes liggen. Op dat feit na valt er weinig te beleven. Een beetje genieten van de omgeving, denk ik. Regelmatig uitzicht op zee, dat is wel leuk. Ze rijden echt direct langs de kust, dus is het buiten de badplaatsen steeds hetzelfde verhaal. Bergen aan de linkerkant, zee aan de rechterkant. Na 20 kilometer rijdt het peloton door Nerja, dat is nog wel een mooi plaatsje. Vorig jaar kwam de Vuelta hier ook nog langs, nadeel is dan wel weer dat het steeds buiten de uitzending valt. Je hebt hier nochtans een kicken aquaduct en een boulevard die is aangelegd op een rots die in de zee steekt, balkon van Europa noemen ze dat. Enfin, de renners zullen er weinig oog voor hebben. Zij fietsen verder langs de kust, over een weg die bochtiger wordt en ook wat meer reliëf kent. Het gaat een paar keer een aantal kilometer vals plat omhoog. Komt goed uit, want daardoor wordt het uitzicht steeds mooier. In de buurt van Almuńécar, na iets meer dan 30 kilometer koers, rijden de renners door twee tunnels. Die zijn best goed verlicht, maar het schijnt toch altijd hinderlijk te zijn. Een aantal rotondes verderop komen de renners uit in Almuńécar zelf, na 42 kilometer koers. In dit stadje aan de kust hebben ze een kicken kasteeltje met een scheve toren.
In Almuńécar laten de renners de kust achter zit. 40 kilometer lang reden ze over brede snelwegen langs het water, maar we gaan nu het binnenland verkennen. Na een bocht naar links komen de renners op een iets minder brede weg terecht, die ze naar Jete gaat brengen. Deze kronkelige weg is negen kilometer lang en loopt vals plat omhoog. Dit om de renners vast voor te bereiden op dat wat komen gaat. Voorbij Jete begint namelijk de eerste echte klim van de dag, de Alto de la Cabra Montés. De berg van de Spaanse steenbok, met andere woorden. Een klim van 15,7 kilometer aan 5,9% volgens de organisatie. Volgens de eindbazen van Altimetrias is de klim nog net even wat langer, 17,1 kilometer aan 5,2%. De eerste kilometer aan 3% heeft de organisatie voor het gemak weggelaten. Na een korte afdaling in het dorpje Jete begint de weg buiten het dorp meteen omhoog te lopen. Twee kilometer aan ongeveer 3%, een makkelijk begin. Daarna wordt het even wat lastiger, kilometer aan 7%. Twee kilometer aan 5% daarna, met in het verlengde daarvan een kilometer in licht dalende lijn. Vervolgens is het nog tien kilometer fietsen tot de top en in deze kilometers gaat het steeds aan 5 ŕ 6% omhoog. Na een ietwat onstuimig begin wordt het dan toch nog een regelmatige klim. Een mooie klim ook, met afwisselend groene en rotsachtige stukken. Zo nu en dan een mooi vergezicht, de beelden zijn af en toe adembenemend. Niet voor niets is er op de top een mirador, het uitzicht is daar echt meer dan de moeite waard. Met een beetje geluk kom je bovendien een aantal steenbokken tegen, de naam van deze klim komt niet volledig uit de lucht vallen.
Na 67 kilometer komen de renners boven op deze klim van de eerste categorie, maar stiekem zijn ze dan nog helemaal niet boven. Eigenlijk zijn we pas op de helft. Na de top is het vijf kilometer min of meer vlak, het loopt een klein beetje vals plat omhoog. Daarna krijgen de renners nog eens twee kilometer aan 6% voorgeschoteld, waarna het weer wat vlakker wordt. Kilometertje aan 2% gemiddeld, vooral omdat er tussendoor nog een korte afdaling is. Vervolgen weer een kilometer aan 4%, even verderop een lichte afdaling van een kilometer of twee en daarna gaat het nog eens vals plat omhoog aan 2 ŕ 3%. Vervelend stukje parcours, lijkt geen eind aan te komen. Gelukkig blijft de omgeving fenomenaal mooi. De uitzending zal tegen deze tijd wel begonnen zijn, ik kan het van harte aanbevelen om de tv meteen om 15:00 aan te slingeren. Het kan hier al koers zijn en als dat niet het geval is heb je in ieder geval de beelden van de natuur nog. Een kilometer of 15 na de top van de klim zijn de renners dan pas echt boven. Eenmaal definitief boven worden de wegen rechter en volgt er een afdaling van iets meer dan 10 kilometer. Het landschap is ondertussen aan verandering onderhevig. Het wordt steeds kaler. Geen mooie rotsen, weinig groen en ook geen mooi uitzicht over de omgeving. De afdaling richting Jayena is in ieder geval enorm simpel. Weinig bochten en dan gaat het ook nog eens niet bijzonder steil naar beneden. Brede weg, behoorlijk goed asfalt. Een koud kunstje dus om na 91 kilometer Jayena te bereiken. Jayena is een klein dorpje met 1000 inwoners waar de Guardia Civil ooit een hennepkwekerij heeft opgerold. Verder valt er hier niets te beleven, dus fietst het peloton snel verder. Buiten Jayena gaat het nog vijf kilometer licht naar beneden, maar het wordt steeds vlakker. Het voorlopig laagste punt bereiken we bij het stuwmeer van Los Bermejales.
Het blijft niet lang vlak. Al snel laten we het stuwmeer, dat trouwens voor de renners niet eens in beeld komt, achter ons. Een nieuw klimmetje volgt. Het gaat iets meer dan twee kilometer aan ongeveer 5% omhoog, daarna is er een kort stukje in dalende lijn waarna het nog eens een kleine drie kilometer omhoog gaat. Ook in deze kilometers gaat het aan ongeveer vijf procent omhoog. Op het profiel van de organisatie ziet het eruit alsof er een muur van 20% in het parcours ligt, maar dat valt al bij al mee. Na dit klimmetje gaat het vreselijk lang naar beneden. We gaan op weg naar Granada, een stad die ook dit jaar weer present is. Beetje het Pau van Spanje, met het verschil dat we meestal nog wel even de flanken van de Sierra Nevada bezoeken waardoor de ritten in en rond Granada meestal nog wel vermakelijk zijn. Goed, de afdaling is dus lang. Het eerste deel van de afdaling is het meest heftige deel en zelfs dat is niet eens heftig. In tien kilometer komen de renners 300 meter lager uit. Het gaat dus grotendeels vals plat naar beneden, zonder veel lastige bochten. De slechte staat van het asfalt zal nog voor het meeste gevaar zorgen. In het stuk tussen Agrón en Ventes de Huelma liggen er wat bochten in het parcours en wordt er echt gedaald, maar daarna stelt het allemaal geen reet meer voor. Tussen Ventas de Huelma en La Mahala gaat de weg tien kilometer rechtdoor en is het ook zo goed als vlak. Niet het meest enerverende deel van de rit. Het enige leuke is dat je in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada ziet. In de buurt van La Mahala slaan de renners linksaf en daarna gaat het nog eens tien kilometer rechtdoor, richting Santa Fe. Ook dit stuk wordt nog in licht dalende lijn afgewerkt, al mag je het van mij ook gewoon vlak noemen. In Santa Fe bevinden we ons in de buurt van Granada. Het is nog een kilometer of 10 fietsen tot de tussensprint in die stad. Ook dit stuk gaat weer grotendeels rechtdoor, over een weg die inmiddels een klein beetje omhoog begint te lopen. Het asfalt is ondertussen alweer een tijdje meer dan prima en de wegen zijn allemaal enorm breed. Over de snelweg rechtdoor richting Granada, waar na 143 kilometer de tussensprint volgt. Wisten jullie dat het Alhambra in Granada te vinden is? Neem aan van wel, want dat passeert ieder jaar weer de revue. En dat is nu niet anders. Hoppa.
Overigens fietsen we deze keer helemaal niet langs het Alhambra. We blijven een beetje hangen in de buitenwijken van Granada. In Granada komen de renners wat bochten en wat rotondes tegen. Na de laatste rotonde komen de renners in de laatste woonwijk van Granada terecht en hier begint de weg al wat serieuzer omhoog te lopen. De slotklim staat op het punt van beginnen en in de eerste drie kilometer van deze slotklim gaat het aan iets meer dan 5% gemiddeld omhoog. In totaal is de Puerto de Alfacar 12,4 kilometer lang en 5,4% gemiddeld. Dat gemiddelde wordt wel gedrukt door een korte afdaling die volgt na het eerste stuk in stijgende lijn. De renners rijden over de snelweg en duiken dan het dorpje Alfacar in. In dit dorpje komen de renners een aantal smalle straatjes tegen, positionering is opnieuw belangrijk. Het gaat in de straten van het dorp een paar kilometer omhoog aan 5%, waarna er een steilere kilometer volgt met stroken tot 11%. Uiteindelijk verlaten de renners het dorp en rijden ze een tijdje over een bredere weg verder. Het blijft steil, tot de renners de grote weg weer verlaten. Een klein knikje naar beneden volgt, waarna het nog 4,5 kilometer fietsen is tot aan de finish. We beginnen aan het mooie gedeelte van de klim, met een natuurlijke omkadering die steeds indrukwekkender wordt. De percentages zijn bovendien ook niet misselijk, na het kleine stukje in dalende lijn gaat het één kilometer omhoog aan bijna 10%. Hier mag wel wat actie ondernomen worden, want na deze kilometer blijft er niet veel meer over. Een kilometer aan 7% volgt, waarna het richting de streep niet meer steil gaat worden. Een kilometer aan 4,5%, gevolgd door een kilometer vals plat aan 2%. Richting de finish verlaten de renners de mooi geasfalteerde weg en slaan ze nog een keer rechtsaf, richting een smaller weggetje dat een aantal jaar geleden in ieder geval niet over goed asfalt beschikte. Misschien dat er tegenwoordig een nieuwe laag ligt, dat zou mooi zijn. We bevinden ons nu in de absolute slotfase van de rit en in deze laatste halve kilometer gaat het omhoog aan 6% gemiddeld, met in de laatste meters nog een steiler stukje aan 8%.
De finish ligt bij de botanische tuin van Alfaguara, wel een originele setting. Bovendien heb je hier een restaurant en een herberg, allemaal met de naam Alfaguara. We bevinden ons dan ook in de Sierra de la Alfaguara. Het is een nieuwe aankomst in de Vuelta, nog nooit eerder kwam men op het idee om deze berg te bedwingen. Heeft Escartin toch maar weer mooi een noviteit uit zijn mouwen weten te schudden. Zo'n nieuwe aankomst brengt altijd mensen op het idee om de klim te gaan verkennen. Pedro Delgado bijvoorbeeld, die fietst wat af. Hij heeft de slotklim verkend, samen met Alvaro Cuadros. Dat is dan weer een renner van Caja Rural, die toevallig uit Granada afkomstig is. In het filmpje kun je vast zien hoe lastig de passage in het dorp is en hoe mooi het laatste deel van de slotklim is. Perico is ook een beetje aan het klagen over de wind, dat is dus ook nog een factor om rekening mee te houden op deze klim. In Sierra de la Alfaguara is trouwens naar het schijnt een deel van de film Indiana Jones and the Last Crusade opgenomen. Topshowtje hoor. Alfacar zelf is een dorp, met 5000 inwoners. Het is schijnbaar een historisch dorpje, waar al een eeuwigheid mensen wonen. Ook in de tijd dat de Arabieren hier de scepter zwaaiden woonden hier mensen. De naam Alfacar stamt dan ook af van een Arabisch woord. Iets van huis van de pottenbakker, ofzo. Volgens de Engelse Wikipedia, duidelijk geschreven door een inwoner van het dorp, weten ze het zelf na al die jaren nog niet zeker. Wat ze wel weten is dat een naar het schijnt bekende dichter en toneelschrijver tijdens de Spaanse burgeroorlog om het leven kwam in Alfacar. Federico Garcia Lorca werd door een stel nationalisten pardoes doodgeschoten net buiten het dorp. Niet echt iets om trots op te zijn, maar ook in het roadbook komt dit verhaal weer terug. Schijnbaar ging het de afgelopen jaren heel slecht met Alfacar. Zoals in heel Spanje had men last van de crisis. Een leegloop volgde en vele huizen bleven verpauperd achter. Dat is ondertussen wat meer onder controle, er is zelfs sprake van een wederopbouw. Daarom was er blijkbaar ook nog wat geld over om de Vuelta binnen te halen.
In Vélez-Málaga wordt het overdag ongeveer 30 graden. Geen kans op neerslag en weinig wind. Warm, maar het had erger gekund. In Granada wordt het wat minder aangenaam, 34 graden in de middag. Ook wat meer wind in het binnenland, naar alle waarschijnlijkheid zal de wind op de slotklim in de rug staan. Het is dat dit de eerste beklimming wordt, anders was de vorige recordtijd gesneuveld. De hitte gaat waarschijnlijk wel wat slachtoffers eisen. Even 12 kilometer klimmen terwijl het 34 graden is, lekker joh. De rit begint om 13:19 en de uitzending begint weer om 15:00. Tegen die tijd bereiken de renners de top van de Alto de la Cabra Montés. Er blijft dan nog een kilometer of 90 aan koers over, prima. Finish wordt verwacht tussen 17:27 en 17:55.
Dit zou zomaar eens de eerste rit voor de vluchters kunnen worden. Het is en het blijft de Vuelta. Vorig jaar ging zo'n beetje iedere rit naar de vluchters, het voelt bijna vreemd om de afgelopen dagen te kijken naar een koers die strak gecontroleerd wordt. Of het morgen voor de klassementsrenners zal zijn hangt waarschijnlijk vooral af van de ambities van Valverde. Volgens Kwiatkowski wil Valverde heel graag de rode trui. Als dat het geval is zal Piti nu een beetje z'n best moeten doen om de rit te winnen en dat truitje te pakken. Het zal ook afhangen van de vorm van Kwiatkowski. Paar dagen geleden ging dat wel lekker, maar dit is weer een ander verhaal. Toch een wat langere klim, al is ie niet buitengewoon lastig. Normaal zou Kwiatkowski dit wel aan moeten kunnen, zeker in deze vorm. Hij zou zelfs voor de rit kunnen gaan. Voor Sky loont het de moeite om de vluchters niet zoveel ruimte te geven. Van de andere kant heb je ook wel weer te maken met het weer. Moeilijk heet, dus is het de vraag wie al z'n knechten wil opbranden. Bovendien grotendeels wind in de rug, dat maakt het ook altijd wat makkelijker voor de vluchters. Nadeel voor de vluchters is dan weer dat de aanvangsfase zo vlak is. 40 kilometer vlak, zal ingewikkeld worden voor de echte lichtgewichten om weg te geraken. Dus krijg je misschien een kopgroepje met wat gasten die niet per definitie de beste klimmers zijn. Samenvattend heb ik geen flauw idee en kies ik de makkelijke weg door gewoon vijf klassementsrenners te noemen. Maar het wordt vast een dag voor de vluchters.
1. Valverde. Na zijn magere Tour zag ik hem eigenlijk niet veel meer presteren dit jaar, maar dan onderschat je dus Valverde. Nooit meer doen. Staat er gewoon weer. Niets aan te doen. Over een jaar of 10 zal hij er nog steeds bij zijn, wat een fenomeen. Als hij dit ritje wint en wat tijd pakt op Kwiatkowski kan hij zomaar de leiderstrui overnemen, dat zou wel mooi zijn. Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard. In het echte hooggebergte zal hij waarschijnlijk wel weer afhaken, maar dit is een klim die geen enkel probleem moet vormen. Sprintje aan het eind, classic Piti.
2. Kwiatkowski. Ergens in de tweede of derde week gaat het Poolse brommertje genadeloos ontploffen, maar voorlopig zal hij nog op de afspraak zijn. Winnen tegen Piti is dan weer een ander verhaal. Dat zie ik niet zo snel gebeuren. De rest verslaan moet dan wel weer lukken, voorlopig.
3. Kelderman. Geen idee hoe het kan, maar hij staat er meteen weer. Beetje trainen is blijkbaar genoeg voor Wilco. Als hij op de fiets kan blijven zitten gaat hij waarschijnlijk hoge ogen gooien. Podium is zeker in dit veld goed mogelijk. Kans is wel klein dat hij niets tegenkomt, maar dit is dan weer een rit waar weinig kan gebeuren.
4. Bennett. Onze Sjors blijft verbazen. Hij wordt beter en beter. Paar jaar geleden werd ie op hangen en wurgen 37e ofzo, tegenwoordig kan ie 8e worden in de Giro en dan nog ontevreden zijn. Was eigenlijk ook best tegenvallend, zo'n achtste plaats. Sjors kan veel meer. En dat gaat hij laten zien ook. Met z'n mooie schoenen.
5. S. Yates. Was eigenlijk best matig tijdens de tweede rit. De Yates van de Giro had daar Valverde kunnen bedreigen. Nu kwam ie niet in de buurt. Desalniettemin heb ik nog steeds wel het gevoel dat Yates het een en ander gaat laten zien.
Het blijft toch een merkwaardige sport hč, dat wielrennen.
Uitstekend verhaal zoals altijd. Slotklim is dus wel een stuk lastiger dan het gemiddelde percentage doet vermoeden.
Benieuwd wat voor kopgroep er in die vlakke kilometers gaat wegrijden.
Benieuwd wat voor kopgroep er in die vlakke kilometers gaat wegrijden.
Bedankt Maarten.quote:Bij het wielrennen ligt het iets anders, vertelt oud-renner Maarten Tjallingii. Hij trekt de vergelijking met een voetbalelftal. "Wilco Kelderman is een spits en moet voor goals zorgen. De aanvoerder is de wegkapitein, die zorgt voor het team."
Wanneer ben je dan een wegkapitein? "Je moet een beetje aanvoelen wat nodig is, goed liggen in de groep en overwicht hebben. Niet alleen met je benen, maar ook in je denken. Hoe motiveer je de anderen om mee te gaan in het plan dat je hebt bedacht?"
Tjallingii gaat verder. "Kelderman is een prima kopman, maar geen wegkapitein. Een kopman moet winnen en is bepalend voor de pegels, de wegkapitein zet de lijnen uit. Kelderman heeft iemand anders nodig die het vuur in hem aan kan wakkeren."
https://nos.nl/artikel/22(...)urlijke-leiders.html
Kruijswijk lijkt ook energie teveel te hebben deze dagen, die zal wel een demarrage proberen te plaatsen. Met Bennett als vrij rappe klimmer erachter, maken ze bij LottoNL een prima kans op de dagzege - als de vluchters niet wegblijven.
quote:Belgisch klimtalent verloor op één dag in de Vuelta liefst drie kilogram: “Het ging zo hard!”
Het was me het openingsweekendje wel voor Bjorg Lambrecht (21). De op Sivakov na jongste deelnemer van de Vuelta drukte zowel in Málaga als op Caminito del Rey telkens zijn gevoel met één woord uit: “Ontploft!”
“Wat was me dat zondag? Zo warm”, zei het pluimgewicht van Lotto-Soudal. “Ik weeg al maar weinig (56 kilo, nvdr.) en verloor door de hitte nog eens drie kilogram. Het ging zo hard dat mijn hartslag naar 193 ging en dat ik die niet eens kon drukken. Toen ik er zoals zovelen op de slothelling afschoot, heb ik niet meer aangedrongen. Ik ben hier niet om een klassement te rijden, maar om leergeld te betalen.”
Nikita Stalnov (Astana)
Jelle Wallays (Lotto Soudal)
Ben King (Dimension Data)
Pierre Rolland (EF-Drapac)
Lars Boom (LottoNL-Jumbo)
Oscar Cabedo (Burgos-BH)
Luis Angel Maté (Cofidis)
Aritz Bagües (Euskadi-Murias)
20 secondjes.
Jelle Wallays (Lotto Soudal)
Ben King (Dimension Data)
Pierre Rolland (EF-Drapac)
Lars Boom (LottoNL-Jumbo)
Oscar Cabedo (Burgos-BH)
Luis Angel Maté (Cofidis)
Aritz Bagües (Euskadi-Murias)
20 secondjes.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Wij gaan juichen voor Oscar Cabedo.
Het blijft toch een merkwaardige sport hč, dat wielrennen.
Of zo snel mogelijk naar de eerste en beste camper willen fietsenquote:Op dinsdag 28 augustus 2018 13:31 schreef LekkerWeertje het volgende:
[..]
Die moet zich weer goed voelen dan.
