Moeite met het leven

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2018 14:20 schreef TheOmniscient het volgende:
@ iedereen die reageerd hebben.

Ik heb bij psycholoog eigenlijk zo'n naar gevoel. Ik denk dan altijd ik kan mijn verhaal dan toch ook kwijt bij een specifieke vriend. Maar best apart, ik kom net van de sportschool en daar ga ik altijd heen met de vriend die weet van mijn problemen op dit momemt. Zei die dat ik echt maar naar een psycholoog moet gaan want hij denkt dat ik een depressie heb. Bijkt dat een andere vriend dat al met hem en mijn zusjes besproken hebben! Dat mijn zusjes mij in de gaten moeten houden. Daarom denk ik dat ik er wel uit kom met hulp van bovenstaande. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat ze zo om mij zouden denken.

Heeft ook wel een groot gedeelte met leegte verklaring want doordat je voor de klas staat veel bezig bent met leerlingen etc denk je er minder aan en zie je een soort van meer betekenis in je leven omdat je wat nuttigs doet. Dat heb ik bij school door alle stages nu al niet meer. Het is misschien wel gewoon tijd om idd studietijd af te ronden en door te gaan als docent.

De wiet is in de waanzin geenzins een goed idee maar voelt oh zo lekker op de momenten dat je het doet. Denk ook dat de wiet wel de grootste verklaring is dat ik me een beetje afsluit van het sociale leven

Net die man opgezocht Carl Sagan, ben nu al geobserdeerd door hem

Ik ben heel blij met de steun die je krijgt van je vrienden en zusjes Maar dan rest de vraag: wil je dit hen aandoen.. Dat ze op je moeten blijven passen, tot ze er zelf van overtuigd zijn, dat het beter met je gaat?
Maak een afspraak met een psycholoog, ze bijten niet of zo hoor
Geeft de mensen die zo om jou geven misschien ook een beetje rust.

PS: ja, dat verhaal kun je idd ook kwijt bij je zusjes en vrienden.... Maar niet alle verhalen.. En de psycholoog vraagt door, iets dat zij niet doen.

Als je straks een baan hebt, gaat dit vanzelf beter.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2018 17:16 schreef RamboDirk het volgende:
Als je straks een baan hebt, gaat dit vanzelf beter.

Beter, ja, over niet. Gewoon naar een psycholoog gaan. Geeft geen garantie voor de toekomst, maar het kan veel ellende schelen.

quote:

Op maandag 27 augustus 2018 16:17 schreef TheOmniscient het volgende:
Hallo allemaal,

Ik ben een actieve lezer op FOK en lees erg veel topics over verschillende onderwerpen door. Maar nu heb ik zelf eigenlijk iets wat ik graag wil delen en of tips van jullie over wil ontvangen.

Het zit namelijk zo, de laatste tijd merk ik dat ik moeite heb en steeds meer krijg om in te zien dat het leven als iets heel moois te zien. Ik zie de nut er niet zo van in, leef je voor iemand anders? Leef je voor jezelf? Waarom leef je? Ik kan er niet bij.

Nou is het misschien handig om mijn situatie hierbij ietwat toe te lichten. Namelijk ik heb mijn studie afgerond (krijg nog 2 beoordelingen terug maar hoef er in elk geval weinig meer aan te doen, binnen een maand heb ik mijn diploma) en heb erg veel plezier gehad om bezig te gaan met deze studie (leraar aardrijkskunde). Ik heb terwijl ik bezig was me nooit echt bezig gehouden met de zaken waar ik me nu mee bezig houd. Tijdens de studie zat ik in een soort flow en was ik bezig met vrienden, op stap gaan, sportschool, andere sport, school zelf etc. Nu ik echter klaar ben begin ik me te beseffen dat dit eigenlijk niks waard is. Uiteindelijk eindigt het voor ons allemaal en daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Daarnaast als ik op bed ga lig ik de hele nacht wakker te denken wat nou als het morgen voorbij is? Wat dan?

Mede doordat mijn moeder erg ziek is geweest begin ik me te beseffen dat een dergelijk iets iedereen kan overkomen en dat het van de een op andere dag klaar kan zijn. En wil ik dan iemand zijn die elke dag zijn dagelijkse routine uitvoert and that is it?

De gedachten spelen al langer in mijn hoofd (sinds de zomervakantie eigenlijk begon en toen ben ik ook actief begonnen met wiet roken, dit houd me namelijk rustig. Vandaag was het echter zo erg toen ik terug kwam van de sportschool dat ik door het dorp waar ik woon heen fietste en dacht, wat nou als ik bij de kerk omhoog klim en eruit spring. Dit is de reden waarom ik toch even mijn hart wil luchten want ik heb het gevoel dit niet te kunnen bij mijn ouders of vrienden.

Iemand tips over hoe ik dit specifieke probleem voorkom?

PS. Ik ga zeker geen zelfmoord plegen maar soms denk ik dat het wel makkelijker zou zijn omdat ik dan niet meer elke dag hoef te denken wat nou als het morgen voorbij is.

Ik denk dat je gemoedstoestand ook wel een beetje te maken kan hebben met de overstap van het studentenleventje naar nu een volwassener leven met werk?

Dat je zeg maar nu even tussen die ene vertrouwde levensstijl van de laatste jaren en die nieuwe "onbekende" wereld langzaam dichterbij komt. Zoiets...

Wat ik wel zeker kan meegeven uit eigen ervaring is dat wiet roken ERG lekker kan zijn, maar dat het ook echt wat doet met je gevoel en de dingen anders binnen komen en blijven hangen.

Vooral deze twee opemerkingen:

quote:

Op maandag 27 augustus 2018 16:17 schreef TheOmniscient het volgende:
Het zit namelijk zo, de laatste tijd merk ik dat ik moeite heb en steeds meer krijg om in te zien dat het leven als iets heel moois te zien. Ik zie de nut er niet zo van in, leef je voor iemand anders? Leef je voor jezelf? Waarom leef je? Ik kan er niet bij.

Mede doordat mijn moeder erg ziek is geweest begin ik me te beseffen dat een dergelijk iets iedereen kan overkomen en dat het van de een op andere dag klaar kan zijn. En wil ik dan iemand zijn die elke dag zijn dagelijkse routine uitvoert and that is it?

Het zijn echt overpeinzingen die volgens mij iedereen wel eens heeft en het verschil bij jou kan maken is je blow/vluchtgedrag.

Dat de herinneringen aan je moeders ziek zijn ineens zo "hard" binnen komen herken ik wel, je denkt er anderen periodes niet aan en opeens onder invloed van... Bam en je zit er even midden in.

En dan dat stukje zin van het leven... Is dat er? Ik kan je daar geen ander antwoord op geven dan de biologische, je bent een zoogdier en die planten zich voort...

Wat belangrijk is is dat je je tijd hier op deze aardkloot voor jezelf een beetje aangenaam maakt, hoe? Alleen jij weet hoe dat te doen.

Ik kan je wel weer meegeven dat ik zelf een akelig lange periode actief redelijk wat wiet gerookt heb en daar wordt je echt niet vrolijker van.

Ik ben ook weer niet echt slecht terecht gekomen, maar waar ik nu ben of sta is niet dankzij het blowen, het is meer ondanks. Het had nog zoveel anders kunnen zijn.

quote:

Op maandag 27 augustus 2018 16:17 schreef TheOmniscient het volgende:
Vandaag was het echter zo erg toen ik terug kwam van de sportschool dat ik door het dorp waar ik woon heen fietste en dacht, wat nou als ik bij de kerk omhoog klim en eruit spring. Dit is de reden waarom ik toch even mijn hart wil luchten want ik heb het gevoel dit niet te kunnen bij mijn ouders of vrienden.

Ga eens een keer lang bij je huisarts, kijk of er een plekje voor je is bij de praktijkondersteuner? Ik denk dat dat nog geen eens zo slecht hoeft uit te pakken. En je hoeft niet gelijk aan de pillen, je wordt niet gelijk opgenomen, want die gedachten hebben anderen mensen ook wel eens. Maar die denken het 3 seconden en gaan dan weer verder met de dingen die ze moeten doen. Echt anders wordt het wanneer je er 18 uur per dag aan denkt en die andere 6 uurtjes ligt te piekeren in bed over hoe je het zou doen.

quote:

Op maandag 27 augustus 2018 16:17 schreef TheOmniscient het volgende:
Iemand tips over hoe ik dit specifieke probleem voorkom?

Stop met blowen, je wordt er een ander mens van. Het is lekker om stoned te zijn, je kan je veel beter afsluiten voor de buitenwereld, maar het houd je gevangen en je hebt het niet nodig.

Ik zou met zo'n aardrijkskundige knobbel als jij hebt wellicht een stukje gaan reizen? Eerst eens goed rondkijken op de plekken, plaatsen, onderwerpen waar ik les over ga geven?

quote:

Op maandag 27 augustus 2018 16:17 schreef TheOmniscient het volgende:
PS. Ik ga zeker geen zelfmoord plegen maar soms denk ik dat het wel makkelijker zou zijn omdat ik dan niet meer elke dag hoef te denken wat nou als het morgen voorbij is.

En dan nog iets, veel mensen! Die juist ergens niet aan willen denken die denken juist weer automatisch aan de dingen waaraan ze niet willen denken.

Daarom is een andere input dan die je nu hebt belangrijk, dan ga je vanzelf je gedachten op wat anders focussen.

Als afsluiter heb ik ook nog een antwoord op je vraag zodat je daar niet meer je kostbare tijd hier op aarde aan hoeft te besteden, ook al kinkt het hard:

En als het morgen voorbij is...

Dan draait de wereld ook zonder jou gewoon nog door... Natuurlijk zullen de mensen om je heen erg verdrietig zijn, vader, moeder, zussen, vrienden zullen zelfs flink naar de kloten zijn. Maar in principe blijft de wereld zonder jouw gewoon doordraaien. In Nederland bijven 17 miljoen mensen(-1) poepen, belasting betalen, een doel in hun leven zoeken en tijdelijk weer vinden. En na verloop van tijd zullen bijna ook altijd de mensen die iemand hebben verloren weer de draad oppakken, hoe moeilijk het soms ook is.

Kijk of jij die doel van jou kan vinden, blijf zoeken en zo nu en dan vind je wat! Geniet van de kleine overwinningen!

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2018 16:17 schreef Burner82 het volgende:
Ik ben heel blij met de steun die je krijgt van je vrienden en zusjes Maar dan rest de vraag: wil je dit hen aandoen.. Dat ze op je moeten blijven passen, tot ze er zelf van overtuigd zijn, dat het beter met je gaat?
Maak een afspraak met een psycholoog, ze bijten niet of zo hoor
Geeft de mensen die zo om jou geven misschien ook een beetje rust.

PS: ja, dat verhaal kun je idd ook kwijt bij je zusjes en vrienden.... Maar niet alle verhalen.. En de psycholoog vraagt door, iets dat zij niet doen.

Goed punt! Ik denk dat je het jezelf ook niet moet aan doen om alles te delen met de mensen die je zo na staan.

quote:

Op maandag 27 augustus 2018 18:22 schreef spierbal het volgende:
Is normaal heb ik ook wel eens. Of dat je opeens iemand in je hoofd hoort. Dan praat ik met iemand en dan zegt iemand in mijn hoofd, wat een facking onzin gesprek waarom doe je dit het boeit je toch geen fuck. En dan moet ik een beetje lachen en dan vecht ik echt tegen mijzelf om dat stemmetje niet meer te horen en er van te lachen.

Of dat je achter iemand staat en dat je denkt, deze samenleving heeft echt teveel vertrouwen want ik zou je zo kunnen vermoorden.

Afijn.

Iedereen heeft t weleens.

Waarom heb je de drang om te doen alsof iets wat niet normaal is wel normaal is? Niet iedereen heeft dat weleens.. Is zeker niet normaal, ook niet wat jij als voorbeelden noemt.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2018 08:57 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Ik vind mensen hier een beetje overdreven reageren.

Iedereen denkt weleens aan wat het nut van het leven is en niemand maar dan ook echt niemand heeft daar een goed of 100% correct antwoord op.

Mijn mening : kijk naar de planeet waar je vandaan komt, alles is gericht op het in stand houden van leven en de voortzetting daarvan.

Hoe wij daar als semi bewuste wezens daar invulling aan geven op persoonlijk vlak, is dus aan iedereen persoonlijk.

Dood gaan we toch wel en wat dat dan weer betekent.. ook dat is aan ieder om in te vullen net als het leven zelf.

Als het je echt zo vreselijk dwars zit zou ik professionele hulp aanraden, soms of misschien zelfs wel vaak, kan zo’n soort klankbord je helpen de boel te relativeren.

De zoektocht naar zingeving komt in elke levensfase terug. Herkenbaar. Volgens mij is het afvragen wat voor zin het allemaal heeft en wat als ik nu (....) heel normaal en gezond. Veel mensen zoeken de antwoorden in religie of spiritualiteit. Als de vragen blijven en antwoorden niet komen tot op het punt dat je er echt last van gaat krijgen dan helpt het om met iemand te praten. Of dat nu een psycholoog is of een goede vriend of partner maakt niet zo heel veel uit.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2018 23:09 schreef spiritusbus het volgende:

[..]

Langs een kerk fietsen en overwegen van de toren te springen is niet echt normaal.

Zoek hulp ts.

Hangt er vanaf. Was het overwegen, of een intrusieve gedachte van 'wat als ik nou van die kerk spring
..'

Dat laatste komt veel vaker voor en is niet direct een teken van suicidaliteit.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2018 21:27 schreef PieterCornelis het volgende:

Ga eens een keer lang bij je huisarts, kijk of er een plekje voor je is bij de praktijkondersteuner? Ik denk dat dat nog geen eens zo slecht hoeft uit te pakken. En je hoeft niet gelijk aan de pillen, je wordt niet gelijk opgenomen, want die gedachten hebben anderen mensen ook wel eens. Maar die denken het 3 seconden en gaan dan weer verder met de dingen die ze moeten doen. Echt anders wordt het wanneer je er 18 uur per dag aan denkt en die andere 6 uurtjes ligt te piekeren in bed over hoe je het zou doen.

Hier ben ik het mee eens... Praat met je huisarts... Die zal je wel doorsturen naar POH-GGZ ( Praktijk Ondersteuning Huisarts Geestelijke Gezondheid). Oftewel, artsen weten veel van het lichaam, maar niks van mensen (ja, dit is overdreven, dat weet ik.....)
Maar een POH-GGZ kan echt wel; helpen. Zijn specialisten die vanuit de GGZ, de huisartsen ondersteunen.

Mocht het nodig zijn, kunnen zij wel zorgen dat er een verwijsbrief komt naar een psycholoog/psychiater. (verwijzing moet via de huisarts lopen, maar ja.. die nemen alles over van de poh-ggz.. want daar is hij voor)...

Is dit de eerste keer dat je dit meemaakt. Of heb je ook periodes dat je toch weer zin krijgt in het leven?

Zo snel mogelijk stoppen met drugs.

quote:

Op maandag 3 september 2018 16:14 schreef TheOmniscient het volgende:

Dat van langs de kerk fietsen was meer bedoeld als maar wat als ipv dat de gedachte dat ik dat zou doen langs vloog.

Dit is nog steeds wel een teken van depressie hoor. Je hoeft niet gelijk aan de medicijnen, maar het is misschien wel handig als je er mee om leert te gaan. Een psycholoog kan je daar inderdaad meehelpen.

Ik zou stoppen met de drugs - die versterken vaak een goed gevoel als dat er al is, maar versterken ook nare gevoelens als die er zijn.

Tot slot: wel positief dat het wat beter gaat! Goed dat je stappen zet en je schouders eronder zet.

quote:

Op woensdag 5 september 2018 14:05 schreef TheOmniscient het volgende:
Ik ga ook naar een pscycholoog toe, lijkt me toch wel handig.

Heb je dat al gedaan? Zo niet, maak dan morgen als eerste een afspraak bij de huisarts. Het is verleidelijk om te denken dat het wel weer gaat als je je beter voelt, maar hoe goed voel je je nu echt?Depressies gaan niet vanzelf over en het is onverstandig om het op zijn beloop te laten. Suïcidale gedachten, aanhoudende somberheid en een leeg gevoel zijn niet normaal, hoe onschuldig het ook lijkt. Een depressie heb je officieel al als je symptomen twee weken of langer aanhouden, dat geeft ook al aan dat het wel wat meer is dan een dipje.

Het heeft letterlijk geen enkele zin om je bezig te houden met het onvermijdelijke. Denk daar maar eens een nachtje over na.

-

[ Bericht 100% gewijzigd door Viespeuk2018 op 09-09-2018 16:02:19 (verkeerd) ]

quote:

Op zondag 9 september 2018 15:35 schreef Twiitch het volgende:
Het heeft letterlijk geen enkele zin om je bezig te houden met het onvermijdelijke. Denk daar maar eens een nachtje over na.

Tjah maar dit is gewoon niet waar. Als mensen zich nooit bezig zouden houden met de dood is de kans wel groter dat ze bijvoorbeeld crimineel gedrag zouden vertonen. De angst voor de dood zorgt ervoor dat sommige mensen niet dood willen gaan en dus geen onnodige risico's nemen. Dus alleen al vanwege dat heeft het wel degelijk zin.

quote:

Op zondag 9 september 2018 16:03 schreef mercimarci het volgende:

[..]

Tjah maar dit is gewoon niet waar. Als mensen zich nooit bezig zouden houden met de dood is de kans wel groter dat ze bijvoorbeeld crimineel gedrag zouden vertonen. De angst voor de dood zorgt ervoor dat sommige mensen niet dood willen gaan en dus geen onnodige risico's nemen. Dus alleen al vanwege dat heeft het wel degelijk zin.

Daarom is de geboorteratio man/vrouw 51/49%.. jongens/mannen gaan eerder dood, door dat soort gedrag.

quote:

Op zondag 9 september 2018 15:34 schreef Lurf het volgende:

[..]

Heb je dat al gedaan? Zo niet, maak dan morgen als eerste een afspraak bij de huisarts. Het is verleidelijk om te denken dat het wel weer gaat als je je beter voelt, maar hoe goed voel je je nu echt?Depressies gaan niet vanzelf over en het is onverstandig om het op zijn beloop te laten. Suïcidale gedachten, aanhoudende somberheid en een leeg gevoel zijn niet normaal, hoe onschuldig het ook lijkt. Een depressie heb je officieel al als je symptomen twee weken of langer aanhouden, dat geeft ook al aan dat het wel wat meer is dan een dipje.

Goede opmerking.. ik ging van HA naar POH-GGZ, naar GGZ... totale traject: 3-4 maanden.

quote:

Op zondag 9 september 2018 16:03 schreef mercimarci het volgende:

[..]

Tjah maar dit is gewoon niet waar. Als mensen zich nooit bezig zouden houden met de dood is de kans wel groter dat ze bijvoorbeeld crimineel gedrag zouden vertonen. De angst voor de dood zorgt ervoor dat sommige mensen niet dood willen gaan en dus geen onnodige risico's nemen. Dus alleen al vanwege dat heeft het wel degelijk zin.

Mijn comment was dan ook vooral gericht op een kerngezonde jongeman die s'nachts in bed ligt piekeren over het feit dat hij wel een keer dood gaat