R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
prima tochquote:Op donderdag 23 augustus 2018 13:00 schreef Duveldrinker het volgende:
Ts wil gewoon de kick ervaren om met die collega te rommelen. Als ze een relatie heeft met die collega zal ze voor hem ook niet meer zo warmlopen en dan gaat ze naar de volgende die haar behoefte van spanning kan bevredigen.
Poetinsupporters staan aan de verkeerde kant van de geschiedenis
Als ze dat doet is in ieder geval die huidige vriend van haar verlost en die collega zit dan in zijn schuitje.quote:
Op 
Ah, daar is het 'slechte jeugd' excuus al 
Zat er al op te wachten.
Zat er al op te wachten.
The ordinary teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The best teacher inspires.
quote:Op donderdag 23 augustus 2018 13:21 schreef SonicVolcano het volgende:
Ah, daar is het 'slechte jeugd' excuus al
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Ik heb ook een vervelende jeugd gehad.quote:
Ik kan niet privé via berichten praten, nog niet. Helaas.
Ik weet het niet. Ik heb een vervelende jeugd gehad, ik denk wel eens dat alles wat bij mij moeizaam en verkeerd gaat daarmee te maken heeft.
Maar die is niet verantwoordelijk voor mijn beslissingen die ik nu maak.
JIJ en JIJ alleen bent verantwoordelijk voor je keuzes en daden en hoe jij omgaat met je verleden.
Als dat de reden is dat je vreemdgaat....slap excuus.
Dan wordt het tijd voor de psycholoog ja en een goed gesprek met je vriend.
Want hij verdient het niet om zo behandeld te worden.
Als hij jou dat zou flikken zouden ook de rapen gaar zijn toch?
Jij hebt het recht niet om hem op te zadelen met je issues op deze manier.
Je kan het eerlijk met hem bespreken en laat het aan hem of hij ermee wilt dealen.
Bepaal zo iets nooot voor een ander.
Dan gebruik je toch gewoon je andere account?quote:
Ik kan niet privé via berichten praten, nog niet. Helaas.
crap in = crap out
Ik kan me vinden in je verhaal TS, omdat ik min of meer hetzelfde heb meegemaakt met mijn vrouwelijke (inmiddels ex-)collega.
Onze beider relaties liepen al jaren niet meer goed, voor mij waren de gevoelens voor mijn collega de laatste druppel om mijn relatie te beëindigen. Als dit niet was gebeurd, was de relatie met mijn ex alsnog geëindigd, maar dan had het waarschijnlijk nog wat langer geduurd.
Hoewel ik technisch gezien niet ben vreemdgegaan tijdens mijn relatie heb ik het hele verhaal later wel aan mijn ex verteld, omdat ik niet wilde dat zij zou denken dat wat er met mijn collega is gebeurd de hoofdreden was voor het eindigen van onze relatie (dit wist zij ook wel).
Met mijn collega heb ik daarna over een periode van vijf maanden met enige regelmaat afgesproken en er is gedurende die tijd ook een en ander gebeurd. Ze is ongelukkig in haar relatie, al jaren, maar blijkbaar niet in staat om de relatie te verbreken. Hoewel ik niet de reden wil zijn waarom zij haar relatie zou moeten verbreken, kan ik niet ontkennen dat er gevoelens zijn gaan meespelen. In haar omgeving is vrijwel niemand op de hoogte, laat staan haar vriend.
Ik heb meerdere keren duidelijk gemaakt dat ze, als ze de relatie met haar vriend een kans wil geven, daaraan moet gaan werken, inclusief opbiechten wat er tussen haar en mij is gebeurd, hoe pijnlijk ook. En mij vergeten. Intussen loopt ze vooral over van schuldgevoel en gebeurt er voor het oog niet zoveel.
Uiteindelijk heb ik afstand genomen van de situatie en gezegd dat ze eerst maar moet gaan uitzoeken wat ze met haar vriend wil.
En dat is ook wat jij je zou kunnen afvragen, omdat je aangeeft dat je relatie best goed is, afgezien van het ontbreken van aantrekkingskracht bij jou. Zouden jullie daaraan kunnen werken?
Ook niet onbelangrijk: zou die relatie nog goed kunnen werken als jij besluit door te gaan met hem en het vreemdgaan te blijven verzwijgen? Dat is in ieder geval wat ik mezelf heb afgevraagd bij mijn ex-collega, ik weet niet of ik ermee zou kunnen leven.
En misschien een kleine opsteker (en niet om jouw of mijn gedrag goed te willen praten); ik heb mijn verhaal in mijn omgeving besproken met een aantal mensen en was verbaasd over de soortgelijke verhalen die ik te horen kreeg.
Onze beider relaties liepen al jaren niet meer goed, voor mij waren de gevoelens voor mijn collega de laatste druppel om mijn relatie te beëindigen. Als dit niet was gebeurd, was de relatie met mijn ex alsnog geëindigd, maar dan had het waarschijnlijk nog wat langer geduurd.
Hoewel ik technisch gezien niet ben vreemdgegaan tijdens mijn relatie heb ik het hele verhaal later wel aan mijn ex verteld, omdat ik niet wilde dat zij zou denken dat wat er met mijn collega is gebeurd de hoofdreden was voor het eindigen van onze relatie (dit wist zij ook wel).
Met mijn collega heb ik daarna over een periode van vijf maanden met enige regelmaat afgesproken en er is gedurende die tijd ook een en ander gebeurd. Ze is ongelukkig in haar relatie, al jaren, maar blijkbaar niet in staat om de relatie te verbreken. Hoewel ik niet de reden wil zijn waarom zij haar relatie zou moeten verbreken, kan ik niet ontkennen dat er gevoelens zijn gaan meespelen. In haar omgeving is vrijwel niemand op de hoogte, laat staan haar vriend.
Ik heb meerdere keren duidelijk gemaakt dat ze, als ze de relatie met haar vriend een kans wil geven, daaraan moet gaan werken, inclusief opbiechten wat er tussen haar en mij is gebeurd, hoe pijnlijk ook. En mij vergeten. Intussen loopt ze vooral over van schuldgevoel en gebeurt er voor het oog niet zoveel.
Uiteindelijk heb ik afstand genomen van de situatie en gezegd dat ze eerst maar moet gaan uitzoeken wat ze met haar vriend wil.
En dat is ook wat jij je zou kunnen afvragen, omdat je aangeeft dat je relatie best goed is, afgezien van het ontbreken van aantrekkingskracht bij jou. Zouden jullie daaraan kunnen werken?
Ook niet onbelangrijk: zou die relatie nog goed kunnen werken als jij besluit door te gaan met hem en het vreemdgaan te blijven verzwijgen? Dat is in ieder geval wat ik mezelf heb afgevraagd bij mijn ex-collega, ik weet niet of ik ermee zou kunnen leven.
En misschien een kleine opsteker (en niet om jouw of mijn gedrag goed te willen praten); ik heb mijn verhaal in mijn omgeving besproken met een aantal mensen en was verbaasd over de soortgelijke verhalen die ik te horen kreeg.
Bedankt voor je toevoeging! Heb je nu nog steeds contact met je collega of heb je helemaal geen contact meer? Ben je verliefd op haar? Wat bedoel je met wat er is gebeurd; hebben jullie *grof en direct gecraagd* seks gehad?
Ik weet ook niet of ik ermee zou kunnen leven.
Ik weet ook niet of ik ermee zou kunnen leven.
Ik denk dat zulke dingen altijd te bespreken/fixen zijn in goede relaties. Maar dan had TS het wel véél eerder moeten bespreken. Nu gaat ze al tijden vreemd. Daarmee heeft ze het ''probleem'' (van geen tot minder spanning voelen) alleen maar groter gemaakt. Dat is denk ik ook wel hoe je goede relaties kan herkennen. Ook als het wat moeilijker is vertrouwen de partners elkaar wel genoeg om zulke dingen op tafel te gooien. Dat zijn relaties waar beide partners de ander vertrouwen en respecteren. Ze springen niet meteen met een ander het bed in, omdat ze ''zo zielig'' zijn.quote:En dat is ook wat jij je zou kunnen afvragen, omdat je aangeeft dat je relatie best goed is, afgezien van het ontbreken van aantrekkingskracht bij jou. Zouden jullie daaraan kunnen werken?
Ben groot voorstander van het aanbieden van meerdere kansen, dus als TS opeens zou laten blijken dat ze echt spijt had en het haar partner zou vertellen zou ik het ook echt fijn voor d'r vinden als het goed zou gaan. Punt is alleen dat ze geen enkel besef heeft van wat ze aanricht. Geen enkel respect voor d'r partner. Kijk alleen maar hoe selectief ze hier leest en reageert. Elk smoesje wordt aangegrepen om het vreemdgaan goed te praten/uit te leggen. Er is alleen hoop voor haar relatie als ze écht spijt heeft, dat uit, en haar man de gehele waarheid verteld. En dan ook niet deel van de schuld bij de partner gaat leggen.
Verder wel respect dat je je verhaal hier neer zet Lapiz. En dat jij in ieder geval genoeg respect had voor je partner dat je het op tijd uitmaakte en het achteraf ook nog gewoon besproken hebt met haar.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Zegt het eigenlijk al niet genoeg dat je een topic op hebt gestart dat vooral over jouw schuldgevoel en het niet willen vertellen gaat? Als je je vriend echt niet kwijt wilde, dan had je niet maanden vreemd gegaan om daarna weer vrolijk in zijn bed te stappen en pas op aanraden van hier contact met die collega verbroken. Dan had je niet alleen die keuze eerder gemaakt, je had hier een topic van gemaakt dat advies zou vragen hoe je relatie te verbeteren ipv je schuldgevoel uit te storten omdat je dondersgoed weet dat je fout zit en dus niet elders terecht kan met de hoop op enig begrip en verlichting.quote:Op dinsdag 21 augustus 2018 18:47 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:
Goedemiddag allemaal,
Niet dat ik er trots op ben. Helemaal niet, maar ik moet het kwijt. Ik heb niemand waarmee ik hierover kan communiceren, hoewel ik ernaar neig om naar een psycholoog te gaan om mijn situatie te bespreken.
Ik ben vorig jaar te ver gegaan met een collega. Zonder in teveel details te treden, probeer ik het inzichtelijk te maken, ook voor mezelf. Het is twee jaar geleden begonnen toen ik daar kwam werken. Er was interesse in elkaar. Hij had een vriendin, dat ging uit en daardoor kwamen we steeds dichterbij elkaar. Vorig jaar is het helemaal verkeerd gegaan voor een aantal maanden, dit allemaal terwijl ik mijn partner heb. Nu bijna vijf jaar een relatie.
Maar ik weet niet of ik gelukkig ben binnen mijn relatie. Ja, ik ben gelukkig met mijn vriend en ik houd zielsveel van hem. Maar dat verliefde gevoel, de kriebel als ik hem zie en de spanning zijn weg. Ook als ik mijn best doe. Het voelt heel vertrouwd en geborgen tussen ons, maar ik mis van mijn kant de spanning. Er is gevoel, maar niet meer dat verliefde gevoel, terwijl ik weet dat mijn vriend dat nog wel heeft.
Ik wil mijn vriend niet kwijt, want houden van is er wel. Soms voel ik nog wel een soort kriebel, dan bekruipt de gedachte mij spontaan dat ik zoveel van hem houd, maar ik heb niet meer dat opgewonden gevoel bij hem vol spanning en verlangen. Dit had (heb) ik bij mijn collega wel.
Ik ging/ga kapot van schuldgevoel. Het is slopend, oneerlijk en daarom ben ik ermee gestopt, hoe enorm moeilijk ik het ook vind. Ik heb ondertussen een andere werkgever en ben met allerlei activiteiten bezig om het, en vooral hem, proberen te vergeten. Maar dat gaat niet makkelijk. Hij heeft een nieuwe partner, maar we hebben laatst nog samen wat gedronken. Hij heeft aangegeven ook nog continue met mij in zijn hoofd te zitten.
Ondertussen wil ik mijn vriend niet kwijt. We hebben een verleden samen en een fijne toekomst. Er is stabiliteit, maar ook twijfel. Ik heb hem niks gezegd en dat wil ik ook zo houden. Hij denkt nu dat ik slecht in mijn vel zit doordat ik niet weet op het gebied van carrière. Erover praten met mensen kan ik niet. Niet met mijn moeder, zusje, vriendinnen of wie dan ook. Ik wil graag eerlijke adviezen, meningen, wat te doen in deze situatie?
Alvast bedankt!
Als je het echt meent dat je je vriend niet kwijt wil, dan ga je NU aan de bak met iets nuttigs te doen met dat schuldgevoel van je.
Ga naar die psych en wees in vredesnaam eens niet zo een lamme tak in de relatie die je zo graag zegt te willen. Als je zielig op de bank wil sippen, doe dat dan een weekje bij je ma of je zus ofzo. Kun je misschien een beter perspectief krijgen met zo een afstand, zolang die collega van je nog niet single is.
Maar laat die arme knul niet opdraaien voor jouw zelfveroorzaakte zelfmedelijden, terwijl je in zijn gezicht loopt te liegen. Daar voel jij je ook niet beter door, dus als je doorgaat hiermee doe het dan verdomme dan ook echt goed.
Allereerst: een hele nare situatie, sterkte ermee. Heb je nog contact met haar over de situatie? Hoe lang is deze situatie geleden?quote:
[..]
Vooruit, dan heb ik hier nog een mooi verhaaltje voor je.
Ik heb twaalf jaar een relatie gehad met wat achteraf de grootste fout van mijn leven is geweest. Negen jaar zijn we getrouwd geweest en hebben we drie kinderen gekregen. De laatste 4,5 jaar is ze vreemd gegaan. Ik kwam erachter toen het 2,5 jaar aan de gang was en heb haar geconfronteerd. Met mijn stomme kop geloofde ik haar nog toen ze zei dat er nooit echt seks had plaatsgevonden en dat ze er echt echt mee zou stoppen. Nooit heeft ze ook maar de minste excuses aangeboden voor haar gedrag.
Eigenlijk wist ik daardoor dat ze het weer zou doen. Eenmaal een vreemdganger, altijd een vreemdganger. En ruim een jaar geleden was het weer precies hetzelfde liedje. Nog steeds met dezelfde gast. Ik kwam een dag eerder met de kinderen terug van vakantie ('s nachts gereden), dook het bed in en rook gelijk dat er een ander gelegen had. Toen was de maat wel vol.
Jij beseft niet wat je aanricht bij je partner. Geloof me, de kans is behoorlijk dat hij er toch een keer achter komt. Goede kans dat je medevreemdganger nu jij hem bruusk blokkeert een anoniem berichtje richting je vriend gaat sturen. Dan wordt het echt nog een stuk lastiger uit te leggen.
Men zal wel over me heen gaan vallen, maar het valt me toch op hoe vaak vreemdgaande vrouwen zo empathieloos/gewetenloos kunnen spreken over die daad. Ze lijken het vaak te zien als iets dat ze niet kunnen tegenhouden en dat je dat dan ook niet hoeft tegen te houden. Ik ben in mijn huwelijk heel veel onwijs knappe en intelligente vrouwen tegengekomen via mijn werk (universiteit), maar heb nooit de onbedwingbare behoefte gehad dat contact een bepaalde richting op te sturen. Wat ik wel deed, was open zijn richting mijn vrouw als er weer veel werd samengewerkt met een leuk collegaatje. Als je dat doet, is de spanning al voor een groot deel weg en haal je het ook niet snel meer in je hoofd om verder te gaan.
Er lijkt ook wel een vreemdgaancultuur zich te ontwikkelen door alle social media. Het is zoveel makkelijker geworden om met anderen in contact te komen en om zaken geheim te houden...
De hele situatie heeft mij echt flink beschadigd. Dacht ik eerst dat ik het nog redelijk snel kon verwerken, nu ben ik gewoon ronduit depressief. Zij gaat verder met haar leventje van rondneuken, heeft de kinderen, heeft de helft van mijn pensioen, heeft alimentatie en feitelijk heb ik niks, behalve een leeg huis en een kutgevoel dat ik zelf moet oplossen. DAT is wat jij ook aanricht. Ik hoop echt dat je wat zelfreflectie ontwikkelt, want nu ben je gewoon een van die vele egocentrische vreemdgangers, die het niks boeit wat het voor je echte partner betekent.
Edit: Ohja, waarschijnlijk is mijn jongste niet eens van mij....
Gisteren stond er een aardige column in (volgens mij) de metro:
[ afbeelding ]
Sorry voor het beetje warrige verhaal; ik typ telkens een stukje tussen mijn werkzaamheden door.
Het zullen niet alleen vrouwen zijn die vreemdgaan en daar zonder empathie en geweten over spreken. Ik denk dat er naar verluid altijd nog meer mannen dan vrouwen vreemdgaan en daar makkelijk mee kunnen leven. Een man hecht niet zoveel waarde aan seks met een vrouw, terwijl een vrouw vaak toch een emotionele binding moet hebben met iemand. Niet dat het onze situaties minder waar maakt of zo maar die uitspraak vind ik gewoon onjuist.
Wel hoor ik heel vaak verhalen over vreemdgaan. Mensen die vaaaak vreemdgaan, dat hebben gedaan, het komt zoveel voor en ik heb wel het gevoel dat veel mensen hier in een soort ideale wereld denken te leven waarin het nooit gebeurd. Je moest eens weten, denk ik dan.
Ik weet dat ik de waarheid hoor te zeggen. Maar niet alles komt uit, mijn ex collega gaat zeker geen contact zoeken met mijn vriend en ik wil het niet vertellen. Ik wil nog liever dat onze relatie uit is dan dat hij weet wat er is gebeurd. Ik weet dat het hem heel erg gaat kwetsen. Dat wil ik niet. Is onnodig want het heeft nooit aan hem gelegen. Hij hoeft nooit te twijfelen aan zichzelf of onze relatie.
Ik wil met een psycholoog uitzoeken hoe het komt dat ik dit heb gedaan om het vervolgens nooit meer te doen.
Ja, het komt veel meer voor, dan we vermoeden. Er speelt zoveel 'verborgen' op de achtergrond.In de openheid vind ik beter. Echter begrijp ik ook best, waarom velen die potjes gesloten willen houden. Ieder heeft zijn kant van het verhaal daarin. En ja, communicatie is heel belangrijk. Ken jezelf. Communiceer duidelijk over je gevoelens/verwachtingen. Puzzel samen. Is veel leuker (en ook liefdevoller) dan apart te (blijven) puzzelen. Al begrijp ik het ergens wel...quote:
En misschien een kleine opsteker (en niet om jouw of mijn gedrag goed te willen praten); ik heb mijn verhaal in mijn omgeving besproken met een aantal mensen en was verbaasd over de soortgelijke verhalen die ik te horen kreeg.
Dit blijft een dubbeltje op twee kanten. De één vertelt het, de ander niet. Uiteindelijk moet je met jezelf kunnen leven. Jezelf in de spiegel kunnen blijven aankijken (vind ik). Sommige mensen kunnen dit niet (meer) aan. En klappen uit de biecht. Soms pas na vele jaren. Ik herinner me iemand vanop het Flair forum wiens vrouw na vele jaren, hem die waarheid heeft verteld. Zij was geen maagd meer, toen hij haar leerde kennen. Ze had al seksuele ervaringen met andere mannen gehad (soort one night stand, seks om de seks). Dus helemaal geen vreemdgaan. Maar die man was daar achteraf wel kapot van, omdat zijn ILLUSIE (waarin hij leefde en zich zo gelukkig in voelde, hij gaf zichzelf emotioneel in die seks helemaal aan haar, omdat hij de eerste was, dacht hij). Dat brak toen stuk. Die illusie brak door de werkelijkheid. En dit is jammer genoeg niet meer goed gekomen (bij mijn weten). Ik heb ondertussen geen contact meer met die man (Conso). Dus ja, misschien is het in die situaties soms beter van mensen tegen zichzelf te beschermen, ze die pijn te besparen en in die illusie te laten. Langs de andere kant begreep ik zijn vrouw toen ook wel. Zij zag haar man doodgraag en wilde die leugen kwijt. Ze kon daar na vele jaren niet meer mee leven (zelf). Ze wou dit opengooien. Die liefde (tussen elkaar) daarin TOTALER maken. Meer EERLIJK en dus ECHT (authentiek). Vraag hierbij is natuurlijk hoe de ander daarmee omgaat en kan. Sommige kunnen die echtheid aan (verkiezen dit ook, boven de leugen). Andere mensen niet (denk ik).quote:
Ik weet dat ik de waarheid hoor te zeggen. Maar niet alles komt uit, mijn ex collega gaat zeker geen contact zoeken met mijn vriend en ik wil het niet vertellen. Ik wil nog liever dat onze relatie uit is dan dat hij weet wat er is gebeurd. Ik weet dat het hem heel erg gaat kwetsen. Dat wil ik niet. Is onnodig want het heeft nooit aan hem gelegen. Hij hoeft nooit te twijfelen aan zichzelf of onze relatie.
Dat lijkt me een goed plan. Al was het maar dat je beter je eigen behoeften leert herkennen. Alsook proberen je hier tegen te wapenen. Tegen die verleiding (Eros, lust, aantrekking, aandacht, etc). Dat je op zulke momenten vroeg genoeg de stekker eruit trekt. En terug denkt aan het gevoel van je man (vriend). Het is ergens dansen op een dunne koord. Flirten, of zeveren in cuberspace blijft en is allemaal vrij onschuldig. Dat kan niet zoveel kwaad. Net zoals kijken naar porno (wat veel mannen doen). Het is maar als het verder gaat en nog verder. Je die trein zelf niet meer tegenhouden kan (je er teveel door gegrepen wordt) dat het fout gaat. Denk ik.quote:
Ik wil met een psycholoog uitzoeken hoe het komt dat ik dit heb gedaan om het vervolgens nooit meer te doen.
Een beetje zoals met alcohol zeker ? Één glaasje op is nog leuk. Een tweede kan ook nog (soms). Maar vanaf 10 glaasjes is het hek van de dam. Dan lig je daar misschien (als hetero man) stom dronken op straat. Of wordt wakker met twee vreemde vrouwen in je bed. In het slechte geval misschien zelfs met een man.
Soit. Misschien hilarisch en plezant. Maar het zijn wel stomme stoten hé. Die andere enorm veel pijn kunnen doen. Stomme stoten, omdat je ONBEWUST bent gaan handelen. Mee met de stroom. Je blikveld vernauwt. Je denkt niet meer aan je vriend. Je gaat helemaal op in je verlangens, behoeften, fantasieën, prikkels, verleiding, etc... In die roes. Dat is het gevaar van een roes (kick). Zalig, maar (ook soms) gevaarlijk.Tenzij je het onder begeleiding doet. Mensen om je heen hebben, die je dan kunnen beschermen tegen jezelf of terug recht helpen. Zodat het allemaal nog niet erger wordt, dan het al is of was.. Een zooitje
Je houdt niet van hem maar je hebt hem gewoon nodig.quote:
Ik heb wel eens een paar keer gedacht dat ik een punt achter onze relatie moet zetten, maar dan weegt het houden van toch zwaarder. Onze relatie. Dan kijk ik naar hem en weet/besef ik dat ik echt van hem houd (klinkt hypocriet I know). Ik wil hem niet kwijt en ik wil hem niet kwetsen.
Ja praat het maar goed jo.quote:
[..]
Allereerst: een hele nare situatie, sterkte ermee. Heb je nog contact met haar over de situatie? Hoe lang is deze situatie geleden?
Het zullen niet alleen vrouwen zijn die vreemdgaan en daar zonder empathie en geweten over spreken. Ik denk dat er naar verluid altijd nog meer mannen dan vrouwen vreemdgaan en daar makkelijk mee kunnen leven. Een man hecht niet zoveel waarde aan seks met een vrouw, terwijl een vrouw vaak toch een emotionele binding moet hebben met iemand. Niet dat het onze situaties minder waar maakt of zo maar die uitspraak vind ik gewoon onjuist.
Wel hoor ik heel vaak verhalen over vreemdgaan. Mensen die vaaaak vreemdgaan, dat hebben gedaan, het komt zoveel voor en ik heb wel het gevoel dat veel mensen hier in een soort ideale wereld denken te leven waarin het nooit gebeurd. Je moest eens weten, denk ik dan.
Ik weet dat ik de waarheid hoor te zeggen. Maar niet alles komt uit, mijn ex collega gaat zeker geen contact zoeken met mijn vriend en ik wil het niet vertellen. Ik wil nog liever dat onze relatie uit is dan dat hij weet wat er is gebeurd. Ik weet dat het hem heel erg gaat kwetsen. Dat wil ik niet. Is onnodig want het heeft nooit aan hem gelegen. Hij hoeft nooit te twijfelen aan zichzelf of onze relatie.
Ik wil met een psycholoog uitzoeken hoe het komt dat ik dit heb gedaan om het vervolgens nooit meer te doen.
Gewoon niets vertellen, stoppen met huilen en door gaan met je "relatie".Maar ik denk dat het beste is om hem gewoon te dumpen zonder te vertellen zodat die jongen naar een andere leuke meid opzoek kan die niet zo fucked up is.
Dat gaat niet want die collega heeft inmiddels iemand anders geloof ik. Daardoor zullen de problemen ook wel ontstaan zijn. Nu is haar liefde weg en zit ze met de backup die ze eigenlijk niet meer wilt hebben.quote:
[..]
Dan stop met je huidige partner en ga verder met die collega als je hem zoveel mist als hij er niet is en je zo graag met hem wilt zijn, en laat je huidige partner ook een nieuwe relatie beginnen waar hij wel respectvol wordt behandeld.
It All Goes Back in the Box
Is het niet juist die emotionele binding, waardoor het vergoeilijkt wordt? Het waren zulke sterke gevoelens, mijn eigen relatie gemis blablabla. Jullie willen het begrijpelijker maken voor jullie toehoorders, maar juist dat kan empathie- en gewetenloos overkomen. Iets met prioriteiten zeg maar..quote:
Het zullen niet alleen vrouwen zijn die vreemdgaan en daar zonder empathie en geweten over spreken. Ik denk dat er naar verluid altijd nog meer mannen dan vrouwen vreemdgaan en daar makkelijk mee kunnen leven. Een man hecht niet zoveel waarde aan seks met een vrouw, terwijl een vrouw vaak toch een emotionele binding moet hebben met iemand. Niet dat het onze situaties minder waar maakt of zo maar die uitspraak vind ik gewoon onjuist.
Onder de streep heb je ongeacht empathie en geweten als partner van een vreemdganger nog steeds een vreemdganger.
Oh please, eerst noemen dat het heus niet allemaal uitkomt en dat je het stil wil houden om hem niet te kwetsen of aan zichzelf te laten twijfelen. Waarom zou hij dat alleen persoonlijk aantrekken en niet twijfelen over jou? Jij bent toch degene die haar twijfels liever met een andere pik deelde? Jij bent toch degene die dat maanden deed en daarna weer vrolijk bij hem in bed stapte? Hoe heeft hij dat niet aan jou kunnen merken?quote:Ik weet dat ik de waarheid hoor te zeggen. Maar niet alles komt uit, mijn ex collega gaat zeker geen contact zoeken met mijn vriend en ik wil het niet vertellen. Ik wil nog liever dat onze relatie uit is dan dat hij weet wat er is gebeurd. Ik weet dat het hem heel erg gaat kwetsen. Dat wil ik niet. Is onnodig want het heeft nooit aan hem gelegen. Hij hoeft nooit te twijfelen aan zichzelf of onze relatie.
Je hebt hem al gekwetst, hij weet het alleen net zoals over jouw twijfels nog niet. Laat hem maar eens twijfelen over jullie relatie en jou, want daar schort dus echt wel wat aan als je het zo recht probeert te lullen. En als bonus heb je gelijk ook weer wat spanning wat in de kiet..
Dat vermoed ik ook. Als ze haar eigen huisje had gehad en een goede baan had ze hem zo geskipped. En als het niet vanwege financiële redenen is is het wel om emotionele redenen.quote:Op donderdag 23 augustus 2018 10:40 schreef Seven. het volgende:
[..]
Er zit een wereld van verschil tussen houden van iemand en iemand niet kwijt willen.
Ik vermoed dat je gewoon niet volwassen genoeg bent om jezelf te bedruipen, waarschijnlijk ben je gewoon niet in staat om voor jezelf te zorgen en daarom blijf je maar bij hem. En ik heb nog niet één post gezien van je waar oprechte genegenheid jegens je partner uit blijkt. Ik kom tot de conclusie dat je hem niet kwijt wil, en niet eens omdat je hem een geweldig persoon vindt maar omdat je leventje met hem lekker veilig voelt.
It All Goes Back in the Box
Jij bent vervelend. Als ik wil zat ik nu in een relatie met die collega. Hoef ik ook weer niet.quote:
[..]
Dat vermoed ik ook. Als ze haar eigen huisje had gehad en een goede baan had ze hem zo geskipped. En als het niet vanwege financiële redenen is is het wel om emotionele redenen.
Ik zou in mijn eentje nog geen huis kunnen kopen, maar ik zou wel een appartement kunnen huren. Je doet het voorkomen alsof ik een zielig vogeltje ben zonder mijn vriend. Afhankelijk. Ben ik niet!
Waarom krijg je na 2 jaar dan opeens last van schuld gevoel? 40% van je relatie is gewoon een grote show. Maar nu is het opeens allemaal maar lastig en moet er een psych bezocht worden om met de leugens te kunnen dealen.quote:
[..]
Jij bent vervelend. Als ik wil zat ik nu in een relatie met die collega. Hoef ik ook weer niet.
Ik zou in mijn eentje nog geen huis kunnen kopen, maar ik zou wel een appartement kunnen huren. Je doet het voorkomen alsof ik een zielig vogeltje ben zonder mijn vriend. Afhankelijk. Ben ik niet!
Je bent wel afhankelijk want anders zou je het wel eerlijk vertellen en hem laten kiezen of de relatie nog door gaat. Maar nee, vriend lief is heel fanatiek tegen vreemdgangers dus opbiechten zit er niet in. Hoe kan je hem ooit nog recht in de ogen aankijken met de gedachte dat je precies die persoon bent die hij haat? Dat is dan "houden van"??
It All Goes Back in the Box
quote:
[..]
Allereerst: een hele nare situatie, sterkte ermee. Heb je nog contact met haar over de situatie? Hoe lang is deze situatie geleden?
Het zullen niet alleen vrouwen zijn die vreemdgaan en daar zonder empathie en geweten over spreken. Ik denk dat er naar verluid altijd nog meer mannen dan vrouwen vreemdgaan en daar makkelijk mee kunnen leven. Een man hecht niet zoveel waarde aan seks met een vrouw, terwijl een vrouw vaak toch een emotionele binding moet hebben met iemand. Niet dat het onze situaties minder waar maakt of zo maar die uitspraak vind ik gewoon onjuist.
Wel hoor ik heel vaak verhalen over vreemdgaan. Mensen die vaaaak vreemdgaan, dat hebben gedaan, het komt zoveel voor en ik heb wel het gevoel dat veel mensen hier in een soort ideale wereld denken te leven waarin het nooit gebeurd. Je moest eens weten, denk ik dan.
Ik weet dat ik de waarheid hoor te zeggen. Maar niet alles komt uit, mijn ex collega gaat zeker geen contact zoeken met mijn vriend en ik wil het niet vertellen. Ik wil nog liever dat onze relatie uit is dan dat hij weet wat er is gebeurd. Ik weet dat het hem heel erg gaat kwetsen. Dat wil ik niet. Is onnodig want het heeft nooit aan hem gelegen. Hij hoeft nooit te twijfelen aan zichzelf of onze relatie.
Ik wil met een psycholoog uitzoeken hoe het komt dat ik dit heb gedaan om het vervolgens nooit meer te doen.
Je hebt er zo'n spijt van dat je het maanden hebt volgehouden en niet het beetje respect wat je vriend nog verdient om hem eerlijk te zeggen wat je hebt gedaan.
Ondertussen laat je je nog door hem troosten omdat hij het idee heeft dat je het moeilijk hebt op werk. Dat en de hele manier waarop je hiermee omgaat zijn wellicht nog grotere messteken in zijn rug dan het vreemdgaan zelf.
Walgelijk gewoon.
Ben je wel eens echt vrijgezel geweest?quote:
[..]
Jij bent vervelend. Als ik wil zat ik nu in een relatie met die collega. Hoef ik ook weer niet.
Ik zou in mijn eentje nog geen huis kunnen kopen, maar ik zou wel een appartement kunnen huren. Je doet het voorkomen alsof ik een zielig vogeltje ben zonder mijn vriend. Afhankelijk. Ben ik niet!
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Doe normaalquote:
[..]
Waarom krijg je na 2 jaar dan opeens last van schuld gevoel? 40% van je relatie is gewoon een grote show. Maar nu is het opeens allemaal maar lastig en moet er een psych bezocht worden om met de leugens te kunnen dealen.
Je bent wel afhankelijk want anders zou je het wel eerlijk vertellen en hem laten kiezen of de relatie nog door gaat. Maar nee, vriend lief is heel fanatiek tegen vreemdgangers dus opbiechten zit er niet in. Hoe kan je hem ooit nog recht in de ogen aankijken met de gedachte dat je precies die persoon bent die hij haat? Dat is dan "houden van"??
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
quote:
[..]
Klopt. Wat het ook moeilijk maakt.
Ben je te claimend (verstikkend, jaloers, etc.) leg je mogelijk een hypotheek op je relatie. Ben je te vertrouwend (je laat haar vrij, los, veel toe) gaat je relatie mogelijks ook om zeep (bv ze wordt verliefd op een ander).
Ik pleit hierbij (zelf) liever voor de OPENHEID. Bv vind je die andere vrouw/man sexy. Vertel het aan je partner. Heb je zin om het eens met een ander iemand te doen (is dat een fantasie van je). Vertel het aan je partner. Vind je de seks niet meer zo spannend (leuk). Vertel het aan je partner. Door het te vertellen, open je een CREATIEVE mogelijkheid hierover samen na te denken. Al kan misschien niet ieder mens (of ieder daar altijd) zo gemakkelijk mee omgaan. Dat kan. Maar wat is het alternatief ? Dat is er niet (volgens mij)
Immers, als je het niet vertelt (verzwijgt voor je partner, om wat voor reden ook, je wilt hem/haar niet kwetsen, daarmee lastig vallen, etc), dan blijft jouw probleem (en verlangen, want veel problemen komen voort uit "verlangens") wel bestaan. Dat is daarmee nog niet van de baan. En dan zoekt dit probleem van zelf wel een uitweg. Je gaat vreemd, je doet het achter de rug, je liegt (ben niet helemaal eerlijk). Waardoor heel de AUTHENTICITEIT uit de relatie verdwijnt. Je relatie (en dus ook je liefde) wordt ONECHTER. Meer een leugen, schone schijn. Dat kan er allemaal mooi en fraai uitzien als één of ander plaatje (kiekje op Facebook, Instagram, etc). Echter is het onecht, een leugen. Niet de hele waarheid. Wat het liefdeloos maakt (vind ik). Liefde is echt, niet onecht. Liefde is open. Niet gesloten.
Dat wij mensen voor een stuk graag leven in onze eigen illusies (leugens), dat we daar zelf allemaal verhaaltjes (allerlei rationalisaties in ons zelf, oordelen over de ander, de situatie, etc) bij verzinnen, begrijp ik. Dat maakt het beter verteerbaar voor ons zelf. Maar daarom nog niet ok. Tot het ideaal om voor ogen te houden. Als ideaal (filosofisch) dien je voor het best mogelijke te gaan (vind ik). Niet voor minder.
Voor mezelf (ik kan enkel voor mezelf spreken) is dat OPENHEID. Wees echt, wees jezelf. Vertel wat je voelt, wat je leuk vindt. Oordeel niet teveel over een ander. Laat die ander ook ergens zichzelf zijn (als dat lukt). Maar praat vanuit jezelf, over jezelf. En wie weet, ontstaan er wel nieuwe opportuniteiten, nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen, nieuwe ontmoetingen, nieuwe liefdes, nieuwe vriendschappen, etc.
Maar enkel door ECHT te zijn, vind ik.
Misschien hamer ik daar zelf soms wat te hard op (dat kan).
Maar tracht authentiek te zijn.
Welke keuze heb je anders ?
Natuurlijk (eventjes terugkoppelend naar TS) om authentiek te zijn, moet je jezelf goed kennen. Weten wat je wilt. En bijgevolg ook de juiste keuzes daarin nemen. Sommige mensen vinden het niet erg om een klootzak te zijn. Om gemeen te doen (om totaal geen rekening met anderen te houden, die ander interessant hun niet, die is maar een middel, gebruiksvoorwerp, voor hun EIGEN verlangen). Zulke mensen bestaan (ik noem die soms psychopaten). Ze missen empathie en dat is dodelijk. Dodelijk vervelend ook. Andere mensen (die geen klootzak zijn, die andere niet willen gebruiken, die een luisterend oor hebben, een goed hart, geweten, etc) worden dan weer door die 'slechte' mensen soms gebruikt en misbruikt. En laten dat gebruik (in de naam van de liefde, voor het verlangen van de ANDER) soms teveel toe. Ook dat is niet goed.
Het is in dat midden dat de "waarheid" ligt. Dat nul referentiepunt.
Maar ja, hoe geraak je daar als mens ? Of als koppel ?
Dat midden tussen voor jezelf opkomen en met de ander rekening houden.
Tussen voor jezelf leven en jezelf tekort doen.
TS doet momenteel haar vriend tekort, door te liegen, bedriegen, etc. Haar geweten speelt ook op. Ze wil die goede vriend die ze heeft niet kwijt. Al is ze daar niet zo goed mee omgegaan. En dat besef ze ook. Ze is bezig met schoon schip te maken (het contact met die ander, ex-collega volledig te verbreken). Ze is bezig terug haar zelf te vinden. Wat een goede zaak is...
Maar wat met die passie (haar verlangen naar spannende en goede seks) ? Hoe ziet ze dat ? Kan ze vrede nemen met wat minder seksuele spanning, seksuele aandacht ? Of niet. Dat is aan haar om over na te denken. Ipv te denken dat haar vriend boos zal zijn of de relatie misschien met haar zal verbreken (wat terug vooral op haar zelf slaat, haar eigen belang). Kan ze ook eens proberen nadenken, hoe haar vriend zich hierbij zou voelen. Stoort haar dat niet ? Dat hij bv verdriet kan hebben. Enorm veel verdriet (en daardoor dus ook boos kan worden, als gevolg van de wonde, de kwetsuur). Die empathie voor zijn gevoelens. Dat mis ik bij haar. Heb ik van TS ook nog geen antwoord op gelezen. Het gaat voornamelijk om haar zelf. Wat zij wilt (of niet kwijt wilt). Wat zij nodig heeft, etc.
Dus in zekere zin (allemaal) vrij narcistisch. Narcistische liefde.
Maar dat is geen echte liefde. Want narcisme is niet totaal.
Is (in hoofdzaak) op zichzelf gericht. Niet (ook eens) op de ander.
Tot zover mijn perceptie.
In deze soap
[ Bericht 0% gewijzigd door eenheelgewonenaam op 24-08-2018 01:46:06 ]
Ik denk dat TS moeite heeft met dat idee om dat zometeen te zijn. De vastigheid, het vertrouwde... het huis... inkomen, iemand die er altijd voor je is, je vertrouwd (ow wat saai).... weg. Maar nog niet door heeft dat dat toch wel gaat gebeuren. Of maakt de keuze t heeeeeel lang uit te stellen, ben je opeens 60, zit je nog steeds op de bank met hem, en nog steeds doodongelukkig met t gevoel wat je misschien allemaal hebt gemist en je nooit helemaal jezelf hebt kunnen zijn, of vrij hebt kunnen voelen. En dan heb je die lieve naïeve vriend er in meegesleurd, komt ie erachter dat zn leven nep was en zo ook zijn leven vergald.. Misschien kinderen... met iemand waar je t eigenlijk niet mee wou... nog een paar levens...quote:
[..]
Ben je wel eens echt vrijgezel geweest?
Zo wil je de rest van je leven toch niet leiden. Verdoe elkaars tijd niet, kies voor de relatieve korte "kuttijd". Ga en word gelukkig. Leven is echt maar kort.
En over die collega: je zegt heel stellig als je had gewild had je nu een relatie met hem... Hij weet wat jij je huidige vriend aan doet/deed. Ik zou er niet zo zeker van zijn. Die krabt zich heus een paar x achter de oren. Kerels zijn echt niet achterlijk hoor... En je hebt geen invloed daarop.
Is wat je schuldig voelen noemt niet een stuk onzekerheid? Heb nl niet t idee dat je je schuldig voelt. Stel dat hij wel contact zoekt met je vriend? Of ze komen elkaar stomtoevallig ergens tegen op sport, in de kroeg, een verjaardag, en raken aan de praat... Het kan. Of nog erger: jij bent met je "vriend" op een feest of in de stad en lopen hem tegen t lijf... Awkward! Denk ook dat door dat soort ideeën die bij jou spelen jullie niet zoveel meer samen doen buiten de deur, om t preventief al te voorkomen.
Het steeds genoemde houden van klinkt gewoon als een excuus voor t leven wat je gewend bent. Het gaat niet om hem, maar om jou. Je bent gewoon bang voor gevolgen van de zooi die je hebt aangericht, en terecht.
[ Bericht 3% gewijzigd door tvdleur op 24-08-2018 02:17:16 ]
Ik heb het contact verbroken met de boodschap dat ze eerst zelf maar eens moest gaan uitzoeken wat ze nu wil. Wat natuurlijk meespeelt is dat zo'n situatie veel energie kost en dat ik me telkens realiseerde dat - hoe leuk het ook kon zijn en hoe ongelukkig ze ook mocht zijn in haar relatie - zij aan het eind van de dag wel gewoon weer bij haar vriend in bed kroop. En ook al vind ik dat ik in principe geen enkel recht heb om ergens aanspraak op te kunnen maken, ik heb wel mijn trots.quote:
Bedankt voor je toevoeging! Heb je nu nog steeds contact met je collega of heb je helemaal geen contact meer? Ben je verliefd op haar? Wat bedoel je met wat er is gebeurd; hebben jullie *grof en direct gecraagd* seks gehad?
Ik weet ook niet of ik ermee zou kunnen leven.
En er begonnen verliefde gevoelens mee te spelen bij mij, een reden temeer om er voorzichtig mee te zijn. We hebben geen seks gehad, maar laat ik het erop houden dat het niet veel heeft gescheeld.
Toch doe je dat in feite nu al, of zie je dat zelf anders?quote:Ik weet ook niet of ik ermee zou kunnen leven.
Ik wil niet veroordelend zijn, nu ik zelf (willens en wetens) soortgelijks heb meegemaakt ben ik erachter gekomen dat de werkelijkheid een stuk genuanceerder ligt dan in een tekst op een forum tot uitdrukking komt.
Maar toch blijft de vraag of je in deze situatie met je vriend zou willen blijven, om gewoon door te gaan en niks op te biechten en gelukkig te zijn (nog afgezien van het gevoel dat je mist).
Vanuit mijn eigen gevoel geredeneerd denk ik dat ik dat niet zou kunnen. Genuanceerder: ik zou het misschien wel kúnnen, maar die relatie zou voor mij dan voorgoed getekend en beschadigd zijn, omdat ik iets groots voor mijn vriendin verborgen houd dat de relatie voorgoed zou veranderen als ze het wel zou weten.
Wat ik vooral bedoel te zeggen is dat ik me moeilijk kan voorstellen dat je kunt doorgaan met de relatie zonder iets te veranderen; hetzij opbiechten en er nog iets van proberen te maken samen, hetzij weggaan en opbiechten of weggaan en niet opbiechten. Hoe denk je daar zelf over TS?
[ Bericht 0% gewijzigd door Lápiz op 24-08-2018 12:05:15 ]
|
|
