Turkije en nepeconomie door het putje #7 (Monday Monday)

Wat is er aan de hand in Turkije (val de Turkse Lira). ?

quote:

Partying Like It’s 1998
Paul Krugman


And now for something completely similar.

For a while, those of us who devoted a lot of time to understanding the Asian financial crisis two decades ago were wondering whether Turkey was going to stage a re-enactment. Sure enough, that’s what seems to be happening.

Here’s the script: start with a country that, for whatever reason, became a favorite of foreign lenders, and experienced a large inflow of foreign capital over a number of years. Crucially, the debt thus incurred is denominated in foreign currency, not domestic (which is why the U.S., also a recipient of large inflows in the past, isn’t similarly vulnerable — we borrow in dollars).

At some point, however, the party comes to an end. It doesn’t matter much what causes a “sudden stop” in foreign lending: it could be domestic events, like appointing your son-in-law to oversee economic policy, it could be a rise in U.S. interest rates, it could be a crisis in another country investors see as being similar to you.

Whatever the shock, the crucial thing is that foreign debt has made your economy vulnerable to a death spiral. Loss of confidence causes your currency to drop; this makes it harder to repay debts in foreign currency; this hurts the real economy and further reduces confidence, leading to a further decline in your currency; and so on.

The result is that foreign debt explodes as a share of GDP. Indonesia came into the ’90s financial crisis with foreign debt less than 60 percent of GDP, roughly comparable to Turkey early this year. By 1998 a plunging rupiah had sent that debt to almost 170 percent of GDP.

How does such a crisis end? If there is no effective policy response, what happens is that the currency drops and debt measured in domestic currency balloons until everyone who can go bankrupt, does. At that point the weak currency fuels an export boom, and the economy starts a recovery built around huge trade surpluses. (This may come as a surprise to Donald Trump, who appears to be levying punitive tariffs on Turkey as punishment for its weak currency.)

Is there any way to short-circuit this doom loop? Yes, but it’s tricky. What you need to reduce the costs of crisis is a combination of short-run heterodoxy and credible assurances of a longer-run return to orthodoxy.

How it works: stop the explosion of the debt ratio with some combination of temporary capital controls, to place a curfew on panicked capital flight, and possibly the repudiation of some foreign-currency debt. Meanwhile, get things in place for a fiscally sustainable regime once the crisis is over. If all goes well, confidence will gradually return, and you’ll eventually be able to remove the capital controls.

Why Did It Take So Long to See a Cast Like ‘Crazy Rich Asians’?

Malaysia did this in 1998; South Korea, with U.S. aid, effectively did something like it at the same time, by pressuring banks into maintaining their short-term credit lines. A decade later, Iceland did very well with a combination of capital controls and debt repudiation (strictly speaking, refusing to take public responsibility for the debts run up by private bankers).

Argentina also did quite well with heterodox policies in 2002 and for a few years after, effectively repudiating 2/3 of its debt. But the Kirchner regime didn’t know when to stop and turn orthodox again, setting the stage for the country’s return to crisis.

And maybe that example shows how hard dealing with this kind of crisis is. You need a government that is both flexible and responsible, not to mention technically competent enough to implement special measures and honest enough to carry out that implementation without massive corruption.

That, unfortunately, doesn’t sound like Erdogan’s Turkey. Of course, it doesn’t sound like Trump’s America, either. So it’s a good thing our debts are in dollars.

quote:

Turkey is fighting an ‘economic war’—against reality


Maybe the best way to tell a government’s policies are failing is when it blames the rest of the world for waging an “economic war” against it.

That, after all, is what Venezuela’s Nicolás Maduro has been telling his people for years, and it’s what Turkey’s Recep Tayyip Erdogan has now started to say. The real culprit, of course, is that both governments have forced their central banks to follow counterproductive, if not outright ruinous, policies. But no matter: The truth can have a hard time competing with foreign scapegoats.

Now, it might seem unfair to compare these two. It’s one thing to, as Erdogan has, bully your central bank into keeping rates so low that it lets inflation creep up to 15.9 percent instead of the 5 percent it’s supposed to keep it at. But it’s quite another to make your central bank print so much money, as Maduro has, that, according to Johns Hopkins professor Steve Hanke’s calculations, inflation is up to more than 40,000 percent. On the other hand, though, the fact that Erdogan is now trotting out the same type of excuses as Maduro tells us that he’s probably not going to stop this anytime soon. Not until it turns into a full-blown crisis.

Which it will.

The problem is Turkish banks and companies have borrowed a lot of dollars — foreign currency debt is about 30 percent of their GDP — that are getting harder to pay back now that their currency is falling so much. Indeed, since the beginning of the year, the Turkish lira has lost 27.7 percent of its value against the dollar. Part of that is because of the U.S. Federal Reserve’s rate hikes making holding money in the United States more attractive; another is that U.S. sanctions against a few top Turkish officials have raised the specter of it being cut off from international debt markets. And the rest is that Erdogan’s policies have made investing in Turkey seem less appealing. But in any case, the result is that so many people have been trying to get rid of their lira that it has been dropping faster than any other currency outside of those in Iran, Argentina and Venezuela.

That’s the bad news. The good news is that fixing this would also fix their other problems. Which is to say that Turkey’s currency needs the same thing that Turkey’s economy does: higher interest rates. A lot of times, you see, countries that need to prop up their currencies with rate hikes are stuck in a situation where they also need to prop up growth with rate cuts. Turkey, though, doesn’t face this kind of dilemma. It already needs to raise rates to bring down its too-high inflation rate and too-large current account deficit. That means this should be as easy as policy decisions get.

But Erdogan has long thundered against the “interest-rate lobby” for trying to foist what he calls “the mother and father of all evil” — that is, higher rates — onto the country. Which, in a system where he has amassed more power with each passing year, has been enough to make the central bank put off any rate hikes until it was almost too late. The only difference now is that Erdogan seems to have decided that even this very circumscribed central bank independence is too much to put up with. “The central bank can’t take this independence,” he said during his recent campaign, “and set aside the signals given by the president.” More to the point, he won’t let it. He has used his latest election to give himself the power to appoint the country’s central bank governor and to make his son-in-law the finance minister. The entirely predictable result is an even more pliant policymaking apparatus that just refused to raise rates, as it was previously expected to do, in the face of inflation that’s escalating far beyond their alleged target.

It seems likely, then, that Turkey really is going to test Erdogan’s extremely incorrect theory that, contrary to all empirical evidence, it’s lower interest rates that cause lower inflation. And it’s probably going to test this idea for a long time. That, at least, was the point of his comment that they’re in the middle of an “economic war”: He was asking people to sell their dollars to help push up the lira, rather than having the central bank raise rates to do so.

Although this won’t cause a crisis in the next month, it might in the next year. Goldman Sachs, for one, estimates that if the lira falls from its current level of 5.2 per dollar to around 7.1 per dollar — roughly another 25 percent drop — it might eat up all the extra capital that Turkey’s banks have built up as a precautionary buffer. That’s not to say that they would collapse at that point but rather that they might start to get into real trouble. Same with all the Turkish businesses to which they lent dollars. In the worst case, this would turn into a doom loop where the lira would fall because companies were defaulting on their dollar debts, and companies would default on their dollar debts because the lira was falling.

It’s a future that Turkey’s markets are certainly worried about: Their stocks, bonds, and currency have all been hit quite hard the last few months. It’s a sign that Erdogan is losing the economic war he says he’s fighting — a war against reality.

quote:

I have just authorized a doubling of Tariffs on Steel and Aluminum with respect to Turkey as their currency, the Turkish Lira, slides rapidly downward against our very strong Dollar! Aluminum will now be 20% and Steel 50%. Our relations with Turkey are not good at this time!

-- Een heel mooi stukje satire --
U mag kiezen: de dollar van Trump of de God van Erdoğan

[ Bericht 53% gewijzigd door Drugshond op 13-08-2018 07:52:57 ]

Er komt weer een nieuwe aankondiging van de Turkse minister van financiën vandaag.

Erdogan geeft VS schuld van val lira
Financiële crisis Turkije

Hoewel president Erdogan de val van de lira over zich heeft afgeroepen, schuift hij de schuld op de VS. Veel Turken geloven hem.



Turkse bankbiljetten bij een geldhandelaar in Koeweit. De lira heeft dit jaar al 41 procent van zijn waarde verloren.

‘Ik geloof dat de val van de lira het werk is van Amerika en Israël”, zegt Ferray Çiçekçi, directeur van een waterdistributiebedrijf in de Zuid-Turkse stad Adana aan de telefoon. Çiçekçi is een seculiere vrouw die niet stemt op Erdogan. Toch denkt ze dat de president gelijk heeft als hij zegt dat Turkije het slachtoffer is van een ‘economische oorlog’. „De economie was al fragiel en dit zag Trump als een kans om Erdogan onder druk te zetten.”

Çiçekçi vindt dat Turkije hard moet terugslaan in reactie op de Amerikaanse sancties en importheffingen. En ze is niet de enige. Onder de hashtag #AmerikayiKapat roepen Turken op tot een boycot van Amerikaanse goederen. Çiçekçi gaat nog verder: „We moeten de Amerikaanse militairen in [luchtmachtbasis] Incirlik wegsturen en al onze banden met de VS verbreken. We moeten weer in onszelf investeren zodat onze economische productie verbetert.”

Het anti-Amerikanisme viert hoogtij in Turkije sinds de lira vorige week in een vrije val belandde. De geplaagde munt verloor vrijdag 20 procent aan waarde ten opzichte van de dollar, het grootste verlies sinds de financiële crisis in 2001. De koersval volgde op de invoering van Amerikaanse sancties en importheffingen tegen Turkije, onder meer om de gedetineerde Amerikaanse dominee Andrew Brunson vrij te krijgen.

Dit zijn de raketten, de schoten van een economische oorlog tegen ons land”, reageerde Erdogan in een toespraak tot zijn aanhangers in zijn geboortestad Rize. „Turkije zal in zeer korte tijd uit de negatieve spiraal met de wisselkoers, rente en inflatie komen, waarin het wordt gedreven.”

Erdogans anti-Amerikaanse retoriek resoneert tot ver buiten zijn eigen achterban. Hij heeft elke grote crisis van de afgelopen jaren in de schoenen van de VS geschoven, van de Gezi-protesten in 2013 tot de coup van 2016. De regeringsgezinde media staan vol verhalen over Amerikaanse complotten tegen Turkije. Het gevolg is dat de meeste Turken de VS als een grotere bedreiging zien dan Rusland of China.

Uit een rondgang langs kleine ondernemers in Beyoglu, een wijk aan Europese kant van Istanbul, blijkt dat de val van de lira nog niet echt voelbaar is. Meyhanes (visrestaurants) serveren sommige gerechten niet meer omdat de geïmporteerde ingrediënten te duur zijn. Winkeliers vertellen dat ze langer open moeten blijven om dezelfde omzet te draaien.

De Amerikaanse sancties zijn het ideale excuus voor Erdogan om de schuld voor de economische problemen van zich af te schuiven. Toch heeft hij de crisis over zichzelf afgeroepen door de economische groei aan te wakkeren met schulden.

Bedrijven, banken en de overheid hebben een gezamenlijke buitenlandse schuld van 70 procent van het bbp, aldus het IIF, de mondiale associatie van de financiële industrie. Door de val van de lira wordt het steeds duurder om die leningen in dollars en euro’s terug te betalen.

Het conflict met de VS drijft Turkije verder in de armen van Rusland. In een opiniestuk dit weekend in The New York Times schreef Erdogan dat het Turkse NAVO-lidmaatschap in het geding is door het Amerikaanse beleid. „Washington moet het misplaatste idee opgeven dat onze relatie asymmetrisch kan zijn en moet beseffen dat Turkije alternatieven heeft. Als er geen eind komt aan deze trend van unilateralisme en gebrek aan respect, moeten we op zoek gaan naar nieuwe vrienden en bondgenoten.”

Erdogan roept Turkse burgers op om de „dollars, euro’s en goud onder hun kussen” om te wisselen voor lira’s. Veel Turken zetten hun spaargeld niet op de bank, maar bewaren het thuis of in een bedrijfskluis. Ze weten maar al te goed hun spaargeld verdampte tijdens de financiële crisis van 2002. Uit een onderzoek van het ministerie van Douane en Handel, bleek dat bijna 60 procent van het spaargeld in harde valuta en 77 van het goud thuis bewaard wordt.

Als mensen lira’s blijven inwisselen voor dollars en euro’s, „dan zal ik genoodzaakt zijn om plan B of C uit te voeren”, dreigde Erdogan afgelopen weekend. Het leek een verhuld dreigement met kapitaalcontroles, die volgens economen desastreuze gevolgen kunnen hebben voor de economie. Alleen al het dreigen met kapitaalcontroles kan ertoe leiden dat buitenlandse investeerders massaal hun geld weghalen uit Turkije.

Ondertussen lijkt Erdogan geen plan te hebben om een verdere koersval van de lira te voorkomen als de markten maandag weer open gaan. Er is in het weekend geen crisisoverleg geweest met banken en buitenlandse investeerders. Ook een renteverhoging door de centrale bank lijkt uitgesloten. Erdogan is een tegenstander van hoge rentes, die hij dit weekend opnieuw een „instrument voor uitbuiting” noemde. „Zo lang ik leef, zullen we niet in de renteval trappen.”

„Nog steeds geen plan. Nog steeds geen crisisaanpak”, schreef Timothy Ash, expert opkomende markten van vermogensbeheerder Blue Bay in Londen, in een mail. „Ik kan me niet herinneren dat ik zoiets heb gezien in de opkomende markten die ik de afgelopen jaren heb gecoverd. Totale ontkenning van het probleem, kop in het zand. Alleen blind geloof in de leider.”
======================================
Gewoon totaal geen realiteitsbesef. En hoe langer het duurt des te hoger de prijs om e.e.a. recht te trekken.

Turkey Central Bank Takes Steps to Support Banks as Lira Slides

Turkey’s central bank took steps that would allow commercial lenders to hold more funds and gold as it tries to stabilize the tumbling lira and improve liquidity in the banking system.

The central bank lowered the amount of lira and dollars banks must park at the regulator against their liabilities to free up as much as 10 billion liras, $6 billion in dollars and $3 billion worth of gold, it said in a statement on Monday.

Earlier in the day, the Ankara-based bank eased collateral rules and nearly tripled the amount of liras banks can borrow in return for their foreign-exchange holdings to 20 billion euros ($22.8 billion.) The $50 billion limit on the amount of foreign-exchange banks can borrow in return for their lira assets can also be changed if needed, it said.

The lira trimmed some of its losses after the announcements and was trading 3.8 percent lower at 6.6904 per dollar at 8:58 a.m. in Istanbul.
---------------------------------------------------------------------------
Turkse banken krijgen extra steun.

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 08:15 schreef yup het volgende:
Het is ook de schuld van de VS wiens ander schuld is het dan? Ze slopen een economie omdat ze een of andere dominee terug willen.

De lira was in 2014 van de rails aan het raken. En door verkeerd beleid is het alleen maar veel sneller erger geworden tot op de dag van vandaag. Een groot deel van de Turkse economie was gebouwd op buitenlandse leningen. Want door de gierende en uit de hand gelopen inflatie zijn buitenlandse schulden extra duur geworden.