Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien? #2

quote:

Op zondag 9 september 2018 00:15 schreef Zaklampje het volgende:

Zelf zit ik in een depressie en heb ik ook weinig zin in dingen en haal ik weinig voldoening of plezier uit wat ik meemaak. Ik ben pas afgewezen na een lange wachttijd bij een instelling omdat mijn klachten volgens hun teveel samenhangen met m'n autisme, en daar ligt hun specialiteit ligt. Nu is het een kwestie van een nieuwe instelling zoeken en een nieuwe wachttijd uitzitten. Het is zo naar dat je niet sneller hulp kunt krijgen, terwijl dat bij een fysiek ongeluk wel direct gebeurt. Alsof een gebroken been erger is dan een mentaal gebroken hoofd.

Ik hoop dat ik ooit niet meer zo pessimistisch ben. Ik herken mezelf ook in jou dat je niet gauw zelfmoord zou plegen maar dat je jezelf wel dood zou wensen en dat je daar misschien ook vaak aan denkt.

Dat vind ik dus ook zo slecht he. Wel jou laten wachten, en vervolgens zeggen dat ze je niet kunnen helpen alsof het ze geen reet interesseert. Zet dan op de deur en de website: LET OP ALLEEN VOOR MENSEN MET/ZONDER (weet niet wat t was) AUTISME, maar blijkbaar is dat te veel moeite

au·tis·me (het; o)
1
dekmantel voor gemakzucht/ gebrek aan professionaliteit in de zorg van zogeheten geestelijke gezondheidszorginstellingen

Psychiaters vinden dat dit aan het bestuur ligt.
https://www.skipr.nl/blog(...)e-eens-ongelijk.html
Ik vraag me af wat er gebeurt als er alleen nog maar stagiaires over zijn. Wat nu al bijna het geval is. Worden de instellingen dan gesloten? Neem aan van niet maar vraag me wel af wat dan hun oplossing zal zijn, dwangarbeid van ervaringsdeskundige UWV klanten zeker of zo

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-09-2018 11:17:51 ]

Gek dat je hoofdpijn er niet was toen je in het buitenland was.

quote:

Op zondag 9 september 2018 10:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat vind ik dus ook zo slecht he. Wel jou laten wachten, en vervolgens zeggen dat ze je niet kunnen helpen alsof het ze geen reet interesseert. Zet dan op de deur en de website: LET OP ALLEEN VOOR MENSEN MET/ZONDER (weet niet wat t was) AUTISME, maar blijkbaar is dat te veel moeite

au·tis·me (het; o)
1
dekmantel voor gemakzucht/ gebrek aan professionaliteit in de zorg van zogeheten geestelijke gezondheidszorginstellingen

Psychiaters vinden dat dit aan het bestuur ligt.
https://www.skipr.nl/blog(...)e-eens-ongelijk.html
Ik vraag me af wat er gebeurt als er alleen nog maar stagiaires over zijn. Wat nu al bijna het geval is. Worden de instellingen dan gesloten? Neem aan van niet maar vraag me wel af wat dan hun oplossing zal zijn, dwangarbeid van ervaringsdeskundige UWV klanten zeker of zo

Dankje! Fijn dat iemand het begrijpt! Het is ook inderdaad verschrikkelijk.

Maar laten we hier niet te ver op ingaan. Dit is immers niet een topic over míjn verhaal.

Ik heb geen idee wat de waarde van je huis is, maar waarom verkoop je het niet en ga je niet ergens in Azie wonen waar je 10-20 jaar als een koning kan leven zonder te hoeven werken. Of je kan je huis ook verhuren en dan krijg je waarschijnlijk genoeg binnen om daar van te kunnen leven.

Het vinden van een vriendin in Azie schijnt ook niet heel moeilijk te zijn als je Westers bent.

Dan moet je niet zo mekkeren, broer.

quote:

Op zondag 9 september 2018 21:05 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Om 10-20 jaar zonder inkomen te leven, heb je wel aardig wat geld nodig, zelfs in Azië lijkt me. Bovendien zou ik liever de andere kant op gaan. Als ik alles verkoop, zou ik wel een aantal jaar vooruit kunnen, maar of ik 10 jaar red, betwijfel ik. 20 jaar zit er niet in.

Met verhuren zou ik de kosten van hypotheek, belastingen, verzekering en makelaars/onderhoud wel kunnen dekken. Ik denk alleen niet dat er echt nog veel overblijft. Buiten dat, zit je met het risico en het feit dat de bank dit waarschijnlijk niet zonder meer gaat goedkeuren. In ieder geval niet met een gelijke rente. En in dat geval heb ik alleen wat spaargeld om van te leven, maar zonder inkomen is dat na 1, misschien 1.5, 2 jaar reizen ook wel op.

Ik heb zelf veel gereisd. Het is een leuke ervaring en zeker in arme landen ga je je eigen problemen relativeren. Ik kan het iedereen aanraden.

Probleem is wel: ik vind zelf dat na een tijdje gaat reizen ook vervelen. En het ergste van continue reizen is dat je niets opbouwd: iedereen die je tegenkomt gaat weer een keer zijn eigen kant op, je doet geen werk waar je relaties of ervaring mee kan opbouwen, en ook omdat je van plek naar plek gaat bouw je niets op. Ik vind ook mensen die jaren aan het reizen zijn vaak sneue mensen. En voor die mensen is het ook vicieuze cirkel: ze bouwen niets op dus ze blijven reizen.

Wellicht wil je misschien niet continue reizen en ergens in het buitenland permanent of voor langere tijd gaan settelen. Dat vind ik een betere alternatief. Alleen ik ken ook veel mensen die dat hebben geprobeerd en uiteindelijk komen ze vaak terug naar Nederland. Niets voor niets migreren mensen liever naar Nederland omdat alles hier zo goed is geregeld. In Amsterdam komen zelfs grote hoeveelheden mensen van westerse landen zoals de VS etc.

Ik heb zelf soms het idee om in het buitenland te gaan settelen. Zoals in Florianapolis waar een aantal jaren geleden ben geweest. Ik heb zelf (vind ik zelf helaas) geen vrouw en kinderen en net als jij een baan waar ik van gruwel (weliswaar een goedbetaalde). Maar ik realiseer mij dat het idee van mij om in het buitenland te gaan zitten een soort vluchtgedrag is. Omdat ik eigenlijk mijn eigen zaakjes hier in Nederland niet op orde op (spreek even voor mezelf).

Even mijn 2 cents.

Hoe is het nu hier?