Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien? #2

Als ik de comments hier zo lees krijg ik een beetje het idee dat de ziekte die als diagnose wordt gesteld bij te niet voor waar wordt aangenomen of dat men niet weet wat de ziekte als beeld heeft...

Wat klote voor je te dat je je altijd zo voelt, de leegte het sombere echt klote voor je.
Is er geen behandeling voor je ziekte? Al dan niet met medicatie?

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 09:07 schreef romazoba het volgende:
Als ik de comments hier zo lees krijg ik een beetje het idee dat de ziekte die als diagnose wordt gesteld bij te niet voor waar wordt aangenomen of dat men niet weet wat de ziekte als beeld heeft...

Geen ongeloof of gebrek aan kennis, maar misschien wel te weinig empathie en luisterend oor bij mij sorry TS

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 22:30 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Als ik ergens stil op een stoel ga zitten, dan wordt ik alleen maar verdrietig.

Laat het maar toe. En probeer daarna weer te kijken wat je wel wilt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wandelen kan ook zonder op reis te zijn. Elk weekend een stuk van het Pieterpad of het Kustpad of het Grenslandpad lopen, met de trein naar het startpunt en van het eindpunt naar huis. Nachtje slapen ergens halverwege. Mountainbiken kan prima op de Veluwe of in de Ardennen. Met NMLK mee om je eigen lunch te plukken en te koken met allemaal onbekenden. Instrument meenemen naar een improviseer-open-podium.
Doen gaat vooraf aan genieten.

quote:

Als ik ergens stil op een stoel ga zitten, dan wordt ik alleen maar verdrietig.

Man, ga alsjeblieft met ervaringsgenoten praten of geef psychologie nog een kans. Dit is gewoon niet goed voor je. Het voelt hypocriet naar mezelf toe om dit allemaal te zeggen, maar je blijft al te lang doortobben over hetzelfde zonder dat er wat verandert of dat er progressie is. Zo gaat het echt niet goed.

Alleen je Op gelezen.

Is het een idee werk te zoeken in een ander land. Spanje, Antillen, Griekenland?

Een land met een ander klimaat en vooral andere cultuur.

Schrijf je in voor een sociale huurwoning zodat je jaren opbouwt en verkoop je huis.

Een woning huren in de vrije sector kan altijd nog namelijk.

Je werk lijkt je hoofdpijn te voeden maar het kan ook het klimaat zijn of de druk van onze gestreste cultuur.

Soms past de plek niet bij de persoon.

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 22:58 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Wellicht.. heb ik wel eens aan zitten denken, ben ook bezig een taal te leren. Handig voor zowel reizen als werken.

[..]

Daar kom ik niet voor in aanmerking. Niet alleen vanwege ontbreken van inschrijftijd, maar ook vanwege te veel inkomen.

[..]

Kan, maar dat is per maand weer duurder dan m'n koophuis. Voornaamste reden om te kopen was omdat het uiteindelijk gewoon goedkoper is per maand.

[..]

Op het moment dat je terugkomt van het buitenland heb je feitelijk geen inkomen en heb je er dus wel recht op.

Private sector huren kan nodig zijn als je terug komt om een baan met vast contact te regelen voor een koopwoning.
. Het is allemaal best te doen je moet alleen durven je schepen achter je te verbranden.

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 23:03 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Het kan allemaal wel, maar hier in Nederland komt dat er nooit van. Daarvoor is het te veel een sleur. Een dagje met de trein ergens heen in het weekend zou op zich kunnen, maar meerdere dagen moet je toch een vakantiedag voor opnemen en dat doe ik dan weer niet zo snel. Verder zit ik gewoon zo snel vast aan de standaard dingen die toch moeten gebeuren. Beetje huishouden, hardlopen, boodschappen, etc.

Ben overigens nog niet zou lang geleden nog een weekendje weggeweest binnen Nederland, beetje gekanoed (?), gefietst enz. Daarnaast binnenkort nog een dagje Zeeland. Af en toe doe ik dat dus weleens. Maar dan wel als ik met iemand kan gaan, alleen lijkt me dat niets. In het buitenland is het heel makkelijk om andere reizigers te ontmoeten. In Nederland ben ik nog nooit met iemand in gesprek geweest in de trein.

Mijn moeder is al 22 jaar chronisch depressief en gaat iedere week een hele dag wandelen. Dit helpt haar om de zin in het leven te houden.

Ze is heel blij dat haar zelfmoordpogingen zijn mislukt maar km er zo over te blijven. denken moet ze dus wel echt dit soort dingen doen.

Mocht je in de buurt van den bosch wonen kan ik jullie eventueel in contact brengen mocht dit een stokje achter de deur zijn om wel te gaan.

Mijn mama heeft een auto en vind het geen enkel probleem ver te rijden mensen op te halen of mensen ergens heen te brengen.

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 23:05 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Oh sorry, je bedoelt als ik weer terugkom. Ik zat nog te veel in de andere reacties die het hebben over niet gaan en hier een leven opbouwen, leuke dingen doen enz.

Wat dat betreft is inschrijven niet eens een heel gek idee om jaren op te bouwen. Moet je dan alleen niet in de stad wonen waar je ingeschreven staat of zo? Tijdens m'n stage in het buitenland was m'n inschrijving ook verlopen vanwege een of andere regel. Geen idee hoe dat ook al weer precies zat.

Dat verschilt per gemeente/organisatie.

Zuid Limburg en noord Groningen lijken me bijvoorbeeld locaties die niet zo moeilijk doen. Maar je weet maar nooit.

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 23:08 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Wéér.. tegen welke prijs (letterlijk en figuurlijk) dit keer? Het spijt me, maar ik geloof niet meer in psychologie. Ik heb meer vertrouwen in Jomanda dan in de 'wetenschap' psychologie. Wat mij betreft zo snel mogelijk alle zorgvergoedingen van de geestelijke gezondheidzorg afschaffen.

Aye, ik vind het spijtig om te horen, maar ik begrijp je wel. Voor mij is het momenteel vrijwel m'n enige hoop om nog door te willen gaan, maar ik sta nog eventjes op de wachtlijst..

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 23:03 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Het kan allemaal wel, maar hier in Nederland komt dat er nooit van. Daarvoor is het te veel een sleur. Een dagje met de trein ergens heen in het weekend zou op zich kunnen, maar meerdere dagen moet je toch een vakantiedag voor opnemen en dat doe ik dan weer niet zo snel.

Elk weekend een stukje van een route, thuis bijhouden op een grote kaart van Nederland die je aan de muur hebt hangen, leuk om te doen, mooie foto's er bij plakken, dingetjes die je hebt gevonden of gezien erbij schrijven.

quote:

Verder zit ik gewoon zo snel vast aan de standaard dingen die toch moeten gebeuren. Beetje huishouden, hardlopen, boodschappen, etc.

Dat zit iedereen, kan prima in een zaterdag of zondag, blijft er nog een dag over voor je nieuwe bezigheidsplannetje!

quote:

Ben overigens nog niet zou lang geleden nog een weekendje weggeweest binnen Nederland, beetje gekanoed (?), gefietst enz. Daarnaast binnenkort nog een dagje Zeeland. Af en toe doe ik dat dus weleens.

Superleuk!

quote:

Maar dan wel als ik met iemand kan gaan, alleen lijkt me dat niets. In het buitenland is het heel makkelijk om andere reizigers te ontmoeten. In Nederland ben ik nog nooit met iemand in gesprek geweest in de trein.

Enige idee hoe dat komt?

quote:

Op woensdag 15 augustus 2018 22:27 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Zie jij ooit vreemden met elkaar in gesprek komen in Nederland?

Eh, ja, ik. Tijdje geleden nog. Ik zag een jongen /man met nogal flinke backpack voor een route in Nederland, dus ik staarde ernaar, me afvragend wat die jongen zou gaan doen en waarom het zo'n grote rugtas was enzo. Hij zag dat, en nodigde me uit om erbij te komen zitten. We raakten in gesprek. Hij ging de Camino lopen en trainde daarvoor. Telefoonnummers uitgewisseld en ik heb per app zijn camino meegekregen. Paar weken later zag ik een reisgids in de bieb liggen van de camino. En nu loop ik zelf met het plan rond.


Oké, dit is extreem, maar toch. Leg je smartphone weg (dit is een algemeen advies aan heel reizend Nederland) en sta open voor anderen.

Heb ook ooit met de kleindochter van Jan Terlouw (en dochter van Sanne Terlouw) en een vriendin van haar gekletst in de trein. We kwamen er zo op. Was leuk!
En met een man waar ik al weken elke maandagmorgen mee in de trein zat. Wekenlang elkaar wel gezien maar elkaar niet aangesproken. Totdat door een toevalligheid op het perron we wat woorden uitwisselden en we later in de trein elkaar eens hebben gevraagd naar waar de ander heen moest enzo. Was ook wel mooi
Oja, en een keer een vrouw in de trein gesproken die van beroep hoer was. Gewoon in de trein
Oh, en een man die als arts deel uitmaakte van een verzorgingsteam van een wielrenploeg en meereisde met het hele circus in de Tour de France. Was ook interessant! (zelf ging ik aan de wandel, en hij sprak me aan op mijn wandelschoenen, zodoende hadden we een aanknopingspunt. En hij had een dikke koffer bij zich met oa een sticker van de ploeg)

[ Bericht 3% gewijzigd door Postbus100 op 15-08-2018 23:00:53 ]

Maar... Leg de lat niet te hoog en heb niet te hoge verwachtingen. Want dan kun je sneller teleurgesteld raken.

Hoe gaat het nu met je? Het is al een tijdje stil hier.

Als ik jou was zou ik een nieuwe pc kopen met mooie monitor en VR en dan gewoon gamen en gamen en gewoon heel veel plezier hebben daarmee.

quote:

Op maandag 13 augustus 2018 23:08 schreef OngeschiktX het volgende:

Wéér.. tegen welke prijs (letterlijk en figuurlijk) dit keer? Het spijt me, maar ik geloof niet meer in psychologie. Ik heb meer vertrouwen in Jomanda dan in de 'wetenschap' psychologie. Wat mij betreft zo snel mogelijk alle zorgvergoedingen van de geestelijke gezondheidzorg afschaffen.

Godverdomme laat ook maar weer fok! Jou dat je me bij iedere post blijft negeren Ik zou het zielig vinden voor sommige psychologen, individueel haat ik ze niet, maar wel het systeem waar ze aan mee doen, dus het is niet anders. Maar de enige reden dat ik daar 100% achter sta is juist omdat ik weet dat afschaffing van subsidies altijd een droom zal blijven. Dat het nooit werkelijkheid wordt. En de enige reden dat ik psychologie ook pseudowetenschap blijf noemen, is omdat psychologen/psychiaters helemaal niet met exacte meetmethoden met geavanceerde apparatuur hoeven te werken om op de 1 of andere manier dezelfde onaantastbare betrouwbare en zeer geloofwaardige status van alle mensen te krijgen. Vanwege de wanhopigheid waarmee de meeste mensen van het gezeur van mensen met psychische problemen afwillen, zullen ze bij iedere theorie die aannemelijker is dan niks er enthousiast hun volste vertrouwen aan geven. Dat is vooral wat me het meeste afgrijzen bezorgd, die discriminatie uit gemakzucht. Een niet door geaccepteerde andere theorie bedreigd geloof dat mensen zo goed mogelijke hulp aangeboden krijgen die pas begint te werken als ze hun probleem ontkennen en gewoon doen wat andere mensen doen zij het met minder succes wat ze vervolgens vanwege gebrek aan andere keuze vredelievend accepteren, dat lastige mensen van de straat houdt en onnauwkeurige mensen aan het werk, gebaseerd op wat uit de duim gezogen theorieen of snel algemeen onderzoek naar wat voor de hand liggende algemene zo ruim mogelijk interpreteerbare oorzaken, dat is waar de wereld op zit te wachten. Niet op serieus individueel of op zo individueel mogelijk toegepast gedetailleerd onderzoek of de omstandigheid van mensen ook concreet met deze hulp verandert, of waar hun problemen in de eerste plaats door veroorzaakt werden. Erterende zweren kun je niet ontkennen, psychologische problemen wel, bij ieder ontkenbaar probleem denkt de mens yes, dat ga ik eens lekker ontkennen. Daar zal nooit verandering in komen. Kun je echt vergeten. Jammer maar helaas

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-09-2018 05:33:46 ]

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 20:53 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Gewoon, zoals altijd. Voel me al zolang ik weet hetzelfde ik ga er vanuit dat het nooit zal veranderen. Het is gewoon uitzitten. Vandaag ook weer lekker feest; de gehele dag met knallende kop afwisselend op bed gelegen en tussendoor een paar absoluut noodzakelijk huishoudelijke dingen gedaan.

Leven oh nee

Elke keer hoop ik stiekem dat die hoofdpijn eigenlijk een hersenbloeding is en dat ik morgen niet meer wakker wordt, maar het zal zoals gewoonlijk weer op een deceptie uitlopen als morgen de wekker gaat.

Ik begrijp je. Ik wou dat ik iets wist om je te helpen man. Je hebt m'n medeleven en steun in elk geval, voor wat het waard is op deze afstand.

Zelf zit ik in een depressie en heb ik ook weinig zin in dingen en haal ik weinig voldoening of plezier uit wat ik meemaak. Ik ben pas afgewezen na een lange wachttijd bij een instelling omdat mijn klachten volgens hun teveel samenhangen met m'n autisme, en daar ligt hun specialiteit ligt. Nu is het een kwestie van een nieuwe instelling zoeken en een nieuwe wachttijd uitzitten. Het is zo naar dat je niet sneller hulp kunt krijgen, terwijl dat bij een fysiek ongeluk wel direct gebeurt. Alsof een gebroken been erger is dan een mentaal gebroken hoofd.

Ik hoop dat ik ooit niet meer zo pessimistisch ben. Ik herken mezelf ook in jou dat je niet gauw zelfmoord zou plegen maar dat je jezelf wel dood zou wensen en dat je daar misschien ook vaak aan denkt.