R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien? #2
Originele OP:
Update 1:quote:Op zondag 4 september 2016 20:37 schreef OngeschiktX het volgende:
Ik ben ongelukkig. Voor zo ver ik me kan herinneren altijd al geweest. De laatste jaren is er een soort gelatenheid geweest. Ik had het gevoel dat ik het leven maar moet uitzitten en accepteren zoals het is. In het kort: ik ben eenzaam, heb geen vrienden, geen relatie en ook nooit gehad, m'n leven is een grote sleur. Doordeweeks werk ik veel. Het weekend bestaat uit boodschappen doen, de was doen, schoonmaken, hardlopen, soms wat muziek maken. Dit herhaalt zich week in week uit. Verder heb ik ook nog eens heel veel last van hoofdpijn. Dat laatste is al zo sinds de basisschool. Eigenlijk ben ik er gewoon klaar mee. Het accepteren is een heel aantal jaar best aardig gegaan, maar om dit nog 40 jaar te doen, nee, dat trek ik gewoon niet.
Echter ben ik op m'n werk vrij succesvol en ook financieel sta ik er prima voor. De laatste tijd heb ik meerdere keren het idee gehad om m'n huis te verkopen en m'n baan op te zeggen en van dit geld te gaan reizen, voordat ik er een eind aan maak. Misschien heb ik dan toch nog een paar jaar een leuk leven. Ermee stoppen kan altijd nog. Ik moet genoeg geld overhouden om zeker een aantal jaar te kunnen backpacken.
Dit is waar het mis gaat. Stel dat ik er toch vanaf zie om er een eind aan te maken zodra ik klaar ben met reizen. Dan heb ik opeens niets meer: geen huis, geen werk, geen geld. Ik vraag me af hoe makkelijk het is om dan toch weer iets op te bouwen. Dus toch maar niet doen? Dan ben ik weer terug bij die sleur en het vooruitzicht om nog 40 jaar zo te leven en vooral me nog 40 jaar zo te voelen als ik de laatste jaren heb gedaan. Zoals ik al zei trek ik dat ook niet en maak ik er dan liever direct een eind aan.
Ik zit nu een tijdje in deze cirkelredenering vast. Gisteren zag ik een stukje op tv over een kerel die van een voettocht in de lengterichting over de Himalaya heeft gemaakt. Ik zou willen dat ik zoiets kon besluiten. Hoe doorbreek ik de besluiteloze cirkel waar ik in vast zit? De zekerheid van een eind aan het leven zou voor mij zo verlossend werken.
Update 2:quote:Op zondag 20 november 2016 17:02 schreef OngeschiktX het volgende:
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
quote:
Enorme kick! Topic was ouder dan ik dacht..
Korte samenvatting sinds de OP:
• Vlak na het openen van de OP ben ik op een reis van drie weken geweest. Leuk gehad, maar ik wilde na een week of twee ook weer naar huis, zoals hierboven ergens te lezen. Gaan reizen leek dus niet echt een oplossing.
• Daarna weer gaan werken
• Vrij onverwacht een zeer ingrijpende reorganisatie op het werk, zie ook het topic: R&P / Het leven was al zo ongelooflijk kut
• Nog een aantal maanden doorgewerkt
• Naar aanleiding de reorganisatie naar de huisarts geweest en vervolgens een psycholoog. Diagnose is dysthymie. Antidepressiva vonden zowel de huisarts als de psychiater geen goed idee. Netjes de opdrachten van de psycholoog geprobeerd uit te voeren. Na 25 sessies het idee dat ik hier helemaal niets mee ben opgeschoten. De psycholoog wilde me naar een andere behandelaar doorverwijzen, omdat ze ook het idee had dat het niet ging werken. Dit heb ik (nog) niet gedaan.
Toen onbetaald verlof opgenomen en gaan reizen. Alleen een heen ticket gekocht en de eerste twee nachten vooraf geregeld. Ik had wel enigszins een plan en dat heb ik eigenlijk ook wel zo uitgevoerd, maar wel met de flexibiliteit om hier en daar wat dingen anders te doen. Ik ben 4.5 maanden weggeweest. Wel m'n huis aangehouden in deze periode.
Ik heb het heel erg naar m'n zin gehad. Normaal heb ik 6 -7 dagen per week hoofdpijn, op reis vrijwel niet. Ik had elke dag contacten en mensen om wat mee te doen. Heel veel gezien, super gave dingen gedaan en zeker geen spijt van gehad. Ik heb me geen moment eenzaam gevoeld. Ook de enkele keer alleen eten of alleen in een bus voelde niet ongemakkelijk, vooral omdat ik me minder beoordeeld door anderen voelde op de een of andere manier. Verder was het veel makkelijker om even een praatje aan te knopen met vreemden dan hier in Nederland waar iedereen met een chagrijnige kop in het OV zit.
Wat mindere kanten waren dat ik het af en toe ongemakkelijk vond om weer verder te gaan en bang was dat ik niemand zou ontmoeten op een nieuwe plek e.d. Onterechte angst, want ik ben vrijwel overal wel weer mensen tegengekomen. Slechts één keer op een hele saaie plek geweest in de middle of nowhere. Verder had ik op de achtergrond nog steeds niet een heel erg voldaan gevoel. Maar hé, het was wel op de achtergrond ipv op de voorgrond, zoals in m'n normale leven. Pas tegen het eind van de reis, toen ik een terugticket had, kwam het weer wat meer naar boven, netals de hoofdpijn.
Maar dan nu.. Nu is m'n geld op, nog een keer zoiets zit er simpelweg niet in. Ik ben weer aan het werk bij m'n oude werkgever, maar er is werkelijk waar geen zak aan. Voorheen had ik leuke collega's, nu geen. Nu is het gevoel uit de OP dus nog veel sterker. Ik voel me nu ik weer een paar weken terug ben zoals vanouds en misschien nog wel erger dan voordat ik weg ging.
Wat moet je hier dan weer mee.. De vraag uit de topic titel blijft..Update 3:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.quote:
Kick nummer drie.
Sinds de OP:
• Korte backpackreis gemaakt van 3 weken als try-out. Leuke dingen gedaan, maar erg onwennig, uiteindelijk blij dat ik weer naar huis ging.
• Weer gaan werken, situatie op werk enorm verslechterd.
• Nav de werksituatie bij een psycholoog gelopen en na 25 sessies weggestuurd omdat ze niets voor me konden betekenen.
• Onbetaald verlof kunnen nemen, backpackreis van 4.5 maanden gemaakt. Goed bevallen, veel plezier gehad.
• Weer gaan werken bij oude werkgever, ondertussen naar nieuw werk gezocht.
• Inmiddels een klein half jaar in een nieuwe baan.
En dan.. dan blijft de vraag van de topic titel gewoon staan eigenlijk. M'n nieuwe werk is minder spannend dan m'n oude werk. Ik werk minder uren, minder verantwoordelijkheden en heb minder reistijd. Helaas voor m'n hoofdpijn maakt het niet uit. Dat is er nog steeds vrijwel altijd en zeker ook de weekend hoofdpijn. De extra tijd die ik heb, gebruikt ik om een taal te leren. Wellicht nog eens handig voor als ik weer ga reizen of definitief verhuis naar een ander land. Doordat m'n werk nu een stuk minder voorstelt, haal ik daar veel minder voldoening uit en ben ik in feite nog ongelukkiger dan ik al was. Niet zozeer in m'n eigen tijd, dat is gelijk gebleven, maar wel onder werktijd.
Ik vraag me nog steeds elke dag af of ik m'n huis niet moet verkopen en echt lang moet gaan reizen. Ik zou m'n reis kunnen oppakken waar ik was gebleven en vanaf daar in principe gewoon verder gaan reizen. Complicerende factor sinds de OP, is dat m'n ouders ouder worden en dat het vooral bij m'n bij pa qua gezondheid niet zo goed zit. Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Het kan nog heel lang goed gaan, maar het kan ook zo over zijn. Ik zou me heel schuldig voelen als ik weg zou gaan en hem vervolgens niet meer zou zien.
Het liefst zou ik nog steeds horen dat ik zelf een ernstige ziekte zou hebben en nog maar een aantal weken te leven heb, dan hoef ik zelf die keuze niet te maken en dat zou echt als een bevrijding voelen.
Wat is je eigenlijke probleem? Want je wil na 2 weken vakantie alweer terug naar huis, maar toch wil je alles verkopen en dan een 'echte reis' maken waarbij je ook dan na een week of 2 weer naar huis wil.
Wat is je eigenlijke probleem? Waar loop je voor weg?
Wat is je eigenlijke probleem? Waar loop je voor weg?
Breitling - Instruments for Professionals
Ik vind het erg weinig, zeker omdat ik nu niet veel reistijd heb. Doordeweeks kan ik 18:00 - 18:30 klaar zijn met eten en opruimen, dan heb ik nog ruim 4-5 uur die ik door moet komen.quote:
[..]
Ik vind 40 uur + reistijd nog steeds wel veel hoor, ook al is het de norm.
Ik weet niet of iets kleins helpt. Ik weet me gewoon niet te vermaken eigenlijk. Wandeling maken tijdens de lunch doe ik elke dag. In het weekend fietst ik wel eens een rondje, maar dat voelt dat als 'bij een gebrek aan beter'. Een huisdier zou ik ergens wel leuk vinden, maar met het oog op m'n eventuele plannen, is dat niet verstandig.quote:Klinkt echt alsof je hoofdpijn komt wanneer je eindelijk wat rust krijgt. Misschien als je jezelf wat meer rust gunt, dat het in het weekend minder naar buiten komt (misschien eens een woensdag vrij?).
Mensen hebben sowieso weinig begrip voor onzichtbare aandoeningen en het moet al helemaal niet lang duren. Vaak genoeg gehoord dat mijn issues wel over zouden gaan met vitamine Dveel mensen begrijpen het gewoon niet, maar dat geldt ook voor migraine of pms of astma. Je moet doen wat jij denkt dat goed is en gewoon daar de tijd voor nemen, of een ander dat nou begrijpt of niet.
Ik geloof trouwens niet dat het echt overgaat, ik denk dat het altijd een zwakke plek zal blijven en dat je er echt alert op moet zijn om te voorkomen dat het je leven beheerst. Daarom let ik heel erg op m'n mentale welzijn en so far, so good.
Door je reis weet je nu dat het in ieder geval mogelijk is voor jou om gelukkig te zijn (en dat hoofdpijn ook weg kan gaan), dat is al een begin. Ik denk echt dat het weg kan gaan en dat iemand er dan geen last meer van heeft, maar dat het ook heel gauw terug kan zijn als je er niet aan blijft werken. Ik ben nu echt gelukkig, maar ik ben me er wel van bewust dat het gauw om kan slaan. Dus ja, ik denk dat het zo goed als weg kan zijn maar dat het altijd een zwakke plek blijft.
Het rotte is: je zou een miljoen kunnen winnen en nog steeds ongelukkig zijn. Het zit voor een deel in je hoofd en dat los je niet op met wat leuks doen of chocola eten, maar dat wil niet zeggen dat het nooit beter wordt. Maar het is imo een proces, op de goede momenten uitvinden wat je helpt op de mindere momenten. En ook een beetje geluk hebben.
Dat alles als een verplichting voelt is echt vervelend ja. Als je er geen plezier uit haalt... Misschien iets kleiner proberen? Een taart bakken, of iets van lego bouwen, gamen, felgekleurde sokken aandoen, kaartspelletje met je vader, een wandelingetje tijdens de lunch, een huisdier nemen...? Geen idee of je daar het type voor bent, maar die kleine dingetjes zijn ook belangrijk. Ik hoop echt dat je er iets aan hebt, het is echt lastig
Welk alternatief stel je voor?quote:
De dagelijkse sleur is ook niet de moeite waard om voor te leven. Na een aantal banen komt het besef dat werk nooit echt leuk gaat worden, en na verloop van tijd verlies je de hoop. Werken maakt ongelukkig en het is een verspilling van je leven.
Update 2 gelezen?quote:
Wat is je eigenlijke probleem? Want je wil na 2 weken vakantie alweer terug naar huis, maar toch wil je alles verkopen en dan een 'echte reis' maken waarbij je ook dan na een week of 2 weer naar huis wil.
Wat is je eigenlijke probleem? Waar loop je voor weg?
Ik heb geen intentie om je te beledigen maar dit is een van de grootste luxeproblemen die ik hier ooit heb gelezen. Logisch ook dat je bent weggestuurd door de psycholoog, die kunnen hier inderdaad weinig aan doen. Je hebt een huis, je kunt zomaar van baan verwisselen, je bent 4,5 maanden gaan backpacken en hebt contacten opgedaan (dus sociaal lijkt me ook niets mis met je).
Dus slecht is je leven niet, en dat bedoel ik als een compliment, je hebt alles prima voor elkaar.
Naar mijn mening klinkt het wel een beetje saai. Een wandelingetje maken, Een stukje fietsen in het weekend klinkt niet erg wild. Ook "backpacken" is een hele brede term. Je kunt gaan backpacken langs een wandelroute of in de wildernis.
Ga er eens wat harder tegenaan zou ik zeggen.
Ga parachutespringen, zoek mensen om mee te gaan stappen (en niet in een lullig restaurantje hangen maar ga naar nachtclubs), koop een (cross)motor, ga naar Death Metal concerten, voor mij part ga je coke snuiven en elk weekend naar de hoeren, maar doe iets wat uitdagend is en waar je een kick van krijgt.
Dus slecht is je leven niet, en dat bedoel ik als een compliment, je hebt alles prima voor elkaar.
Naar mijn mening klinkt het wel een beetje saai. Een wandelingetje maken, Een stukje fietsen in het weekend klinkt niet erg wild. Ook "backpacken" is een hele brede term. Je kunt gaan backpacken langs een wandelroute of in de wildernis.
Ga er eens wat harder tegenaan zou ik zeggen.
Ga parachutespringen, zoek mensen om mee te gaan stappen (en niet in een lullig restaurantje hangen maar ga naar nachtclubs), koop een (cross)motor, ga naar Death Metal concerten, voor mij part ga je coke snuiven en elk weekend naar de hoeren, maar doe iets wat uitdagend is en waar je een kick van krijgt.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Rare wens.quote:Het liefst zou ik nog steeds horen dat ik zelf een ernstige ziekte zou hebben en nog maar een aantal weken te leven heb, dan hoef ik zelf die keuze niet te maken en dat zou echt als een bevrijding voelen.
Misschien een trip naar donker Afrika plannen en daar malaria oplopen ofzo? En dan gewoon niet laten behandelen.
pindazakje
Objectief en in cijfers uitgedrukt heb ik het niet slecht. Maar tegelijkertijd ben ik m'n hele leven al ongelukkig, heb ik geen vrienden en breng ik vrijwel al m'n vrije tijd eenzaam door. Al zolang als dat ik zelf weet, zou ik eigenlijk liever niet willen leven.quote:
Ik heb geen intentie om je te beledigen maar dit is een van de grootste luxeproblemen die ik hier ooit heb gelezen. Logisch ook dat je bent weggestuurd door de psycholoog, die kunnen hier inderdaad weinig aan doen. Je hebt een huis, je kunt zomaar van baan verwisselen, je bent 4,5 maanden gaan backpacken en hebt contacten opgedaan (dus sociaal lijkt me ook niets mis met je).
Dus slecht is je leven niet, en dat bedoel ik als een compliment, je hebt alles prima voor elkaar.
Thuis is het zeker saai, maar ik zou niet weten wat ik bijvoorbeeld komend weekend moet gaan doen behalve de standaard dingen als boodschappen, stofzuigen en de was.quote:Naar mijn mening klinkt het wel een beetje saai. Een wandelingetje maken, Een stukje fietsen in het weekend klinkt niet erg wild. Ook "backpacken" is een hele brede term. Je kunt gaan backpacken langs een wandelroute of in de wildernis.
Ga er eens wat harder tegenaan zou ik zeggen.
Ga parachutespringen, zoek mensen om mee te gaan stappen (en niet in een lullig restaurantje hangen maar ga naar nachtclubs), koop een (cross)motor, ga naar Death Metal concerten, voor mij part ga je coke snuiven en elk weekend naar de hoeren, maar doe iets wat uitdagend is en waar je een kick van krijgt.
Als ik reis doe ik wel vette dingen. Lange wandeltochten van 50-100km, kamperen, bergen beklimmen, snowboarden, mountainbiken, actieve vulkanen beklimmen, zelf eigen lunch bij elkaar vissen, zeilen, etc. Goed wel veelal in nationale parken, soms met een groep, dus een stap verder is misschien echt in de wildernis kamperen en een echt lange tocht maken.
Ik doel vooral op het passieve. Dus dat het vanzelf gaat zodat ik niet een keuze hoef te maken of actie hoef te ondernemen. Hoe ik daadwerkelijk zal reageren weet ik niet, maar vaak denk ik dat ik het prima zou vinden om de volgende dag te horen dat ik binnen een paar weken dood ga aan acute leukemie of zo. Ik weet van mezelf dat ik zelfmoord niet kan of niet durf, dus vandaar deze 'wens'.quote:
[..]
Rare wens.
Misschien een trip naar donker Afrika plannen en daar malaria oplopen ofzo? En dan gewoon niet laten behandelen.
Alsof een psycholoog wel iets aan armoede kan doen. Psychologen profileren zich juist als mensen die luxeproblemen behandelen, waarom weet ik ook niet, maar ze nemen iedereen aan na een intake. Selecteer dan ook duidelijker, dat is niet de schild van de ts. Als je het vorige topic had gelezen las je dat ze hem helemaal niet wegstuurden. Ze konden alleen niks voor hem betekenen in 10-20 sessies maar wilden alsnog dat hij weer een nieuwe therapie zou volgen.quote:
Ik heb geen intentie om je te beledigen maar dit is een van de grootste luxeproblemen die ik hier ooit heb gelezen. Logisch ook dat je bent weggestuurd door de psycholoog, die kunnen hier inderdaad weinig aan doen. Je hebt een huis, je kunt zomaar van baan verwisselen, je bent 4,5 maanden gaan backpacken en hebt contacten opgedaan (dus sociaal lijkt me ook niets mis met je).
Dus slecht is je leven niet, en dat bedoel ik als een compliment, je hebt alles prima voor elkaar.
Naar mijn mening klinkt het wel een beetje saai. Een wandelingetje maken, Een stukje fietsen in het weekend klinkt niet erg wild. Ook "backpacken" is een hele brede term. Je kunt gaan backpacken langs een wandelroute of in de wildernis.
Ga er eens wat harder tegenaan zou ik zeggen.
Ga parachutespringen, zoek mensen om mee te gaan stappen (en niet in een lullig restaurantje hangen maar ga naar nachtclubs), koop een (cross)motor, ga naar Death Metal concerten, voor mij part ga je coke snuiven en elk weekend naar de hoeren, maar doe iets wat uitdagend is en waar je een kick van krijgt.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hé, ik heb zonet je oude topic uit februari 2010 gelezen en kwam daarna via je profiel hier uit. Wat naar dat je je al zolang zo leeg en niet gelukkig voelt en dat psychologie tot dusver niet geholpen heeft. Ik herken bepaalde symptomen in je, waaronder ook dingen waar ikzelf last van heb. Ik denk eigenlijk wel dat je in een depressie zit. Ik zou je adviseren psychologie toch nog een kans te geven. Het vergt nu eenmaal best wat tijd. Wat ook kan helpen wellicht, is het zoeken naar lotgenoten. Da's wat mij tot nu toe op z'n minst een klein beetje geholpen heeft. Dit kan ook op een forum zijn. Je mag me PM'en als je de behoefte voelt.
Sterkte!
Sterkte!
Dat passieve heb je nu ook wel, daar gaat een ernstige ziekte niets aan veranderen. Word actief. Maakt niet uit wat je doet, begin klein. Doe het tegenovergestelde van wat je normaal doet. Denk je normaal : 'blegh, ik heb geen zin om te koken, ik haal wel patat?', maak er dan juist wat van. Ga naar de winkel en bedenk waar je zin in hebt en kook uitgebreid voor jezelf. Blijf je normaal op de bank plakken? Ga dan eens een rondje fietsen. Of ga naar de bieb en lees daar een krantje. Zou je normaal mensen ontwijken, stap nu eens op ze af en maak een praatje. Al is het over het weer of over de kat van de buurman. Het gaat er niet om wat je doet, maar dat je iets doet wat tegenovergesteld is aan wat je uit passiviteit doet.quote:
[..]
Ik doel vooral op het passieve. Dus dat het vanzelf gaat zodat ik niet een keuze hoef te maken of actie hoef te ondernemen. Hoe ik daadwerkelijk zal reageren weet ik niet, maar vaak denk ik dat ik het prima zou vinden om de volgende dag te horen dat ik binnen een paar weken dood ga aan acute leukemie of zo. Ik weet van mezelf dat ik zelfmoord niet kan of niet durf, dus vandaar deze 'wens'.
Somebody that I used to know
TS, wat is jouw passie? Waar gaan jouw ogen van glinsteren, waar leef je (iets) van op, waarvan gaat jouw hoofdpijn weg, bij welke dingen vergeet je de tijd...?
Het kunnen ook kleine dingen zijn.
Het kunnen ook kleine dingen zijn.
Die heb ik dus niet. Ik doe alles wat ik doe, omdat het moet. Al dan niet omdat het dingen zijn die nou eenmaal gedaan moeten worden of omdat ik het zonde vind om bepaalde skills te laten versloffen. Of het nou een taal leren is, hardlopen, muziek maken. Ik blijf het allemaal netjes doen, maar het voelt allemaal als verplichting.quote:
TS, wat is jouw passie? Waar gaan jouw ogen van glinsteren, waar leef je (iets) van op, waarvan gaat jouw hoofdpijn weg, bij welke dingen vergeet je de tijd...?
Het kunnen ook kleine dingen zijn.
-
[ Bericht 55% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 11-08-2018 21:41:50 (Verspil hier geen tekst meer aan) ]
[ Bericht 55% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 11-08-2018 21:41:50 (Verspil hier geen tekst meer aan) ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Dan zou ik daar eens mee stoppen. Ik meen het.quote:
[..]
Die heb ik dus niet. Ik doe alles wat ik doe, omdat het moet. Al dan niet omdat het dingen zijn die nou eenmaal gedaan moeten worden of omdat ik het zonde vind om bepaalde skills te laten versloffen. Of het nou een taal leren is, hardlopen, muziek maken. Ik blijf het allemaal netjes doen, maar het voelt allemaal als verplichting.
Somebody that I used to know
En gewoon na het avondeten gaan slapen?quote:
[..]
Dan zou ik daar eens mee stoppen. Ik meen het.
Wat jij wilt.quote:
[..]
En gewoon na het avondeten gaan slapen?
Somebody that I used to know
Ik twijfel op zich niet aan je woorden. Toch denk ik als jij bijvoorbeeld TV kijkt, dat niet àlle programma’s hetzelfde aanvoelen. Hetzelfde geldt voor de keuze van een boek of reisbestemming. Of maakt het ook niet uit waar je heen gaat...?quote:
[..]
Die heb ik dus niet. Ik doe alles wat ik doe, omdat het moet. Al dan niet omdat het dingen zijn die nou eenmaal gedaan moeten worden of omdat ik het zonde vind om bepaalde skills te laten versloffen. Of het nou een taal leren is, hardlopen, muziek maken. Ik blijf het allemaal netjes doen, maar het voelt allemaal als verplichting.
Oh zeker wel. Ik heb absoluut m'n voorkeuren als ik tv kijk, zelfde geldt voor een reisbestemming. Alleen voel ik me totaal niet voldaan als ik een van m'n hobby's doe, tv kijk of wat dan ook. Daarom heb ik er om een gegeven moment gewoon geen plezier meer in. Bijvoorbeeld muziek maken. Ik kan het nu 15 min doen en dan leg ik alles weer weg met het gevoel van: 'dat ging voor geen meter.' Ik blijf het af en toe doen om het niet te verleren en omdat ik iets moet doen. Maar dit heb ik eigenlijk bij zo'n beetje alles. Het voelt vooral als verplichting naar mezelf, om m'n tijd toch enigszins nuttig te besteden.quote:
[..]
Ik twijfel op zich niet aan je woorden. Toch denk ik als jij bijvoorbeeld TV kijkt, dat niet àlle programma’s hetzelfde aanvoelen. Hetzelfde geldt voor de keuze van een boek of reisbestemming. Of maakt het ook niet uit waar je heen gaat...?
Wat ik vooral bedoel: Het maakt niet uit wat ik doe, niets geeft me voldoening of plezier. Ik doe dus maar iets om wat te blijven doen. Als ik daarmee zou stoppen, dan loop ik straks echt alleen maar nutteloos rond te hangen op internet, voor de zoveelste keer dezelfde discovert/nat geo/comedy central programma's te kijken.quote:
Ben je niet te bewust op zoek naar een gevoel van voldoening of plezier? Je klinkt alsof dat je doel is, maar is dat niet de grootste denkfout die je maakt? Dat je vooral moet gaan zoeken naar hoe jij je tijd wil invullen en dat de voldoening een bonus is?
Ik heb je post meerdere keren gelezen, maar ik snap niet welk verschil je bedoelt tussen wat ik doe en wat ik zou moeten doen. Moet plezier maken niet het doel zijn van vrije tijd? Dat is toch logisch dat ik daarnaar zoek?quote:
Ben je niet te bewust op zoek naar een gevoel van voldoening of plezier? Je klinkt alsof dat je doel is, maar is dat niet de grootste denkfout die je maakt? Dat je vooral moet gaan zoeken naar hoe jij je tijd wil invullen en dat de voldoening een bonus is?
Nou. Het voelt nu een beetje alsof je “zoekt” naar een gevoel van voldoening en geluk. Maar zoals met alles is het “zoeken” soms hetgeen wat het “vinden” onmogelijk maakt.quote:
[..]
Ik heb je post meerdere keren gelezen, maar ik snap niet welk verschil je bedoelt tussen wat ik doe en wat ik zou moeten doen. Moet plezier maken niet het doel zijn van vrije tijd? Dat is toch logisch dat ik daarnaar zoek?
Als je je bij alles de vraag stelt “maak ik al plezier genoeg?” dan focus je naar mijn idee niet op de activiteit zelf. En hoe kan het dan nog plezier opleveren? Soms moet je ergens helemaal in opgaan om dan later te beseffen dat dat plezierig was.
Bovendien hoor ik je een hoop dingen opnoemen die je frustreren (werk is niet leuk, je bent veel alleen etc) en de oplossing is dan daarvoor weglopen door te gaan reizen? Ok. Dat werkt even ja. Maar zoals je zelf schrijft; het verandert niks in het hier en nu en zodra je terug bent moet je het daar weer mee doen. Wat moet en kan er anders in je basis? Ben je op zoek naar en andere baan? Wat doe je om je meer onder de mensen te begeven? Dat zijn de dingen die je kan veranderen. En als je die verandert, heb je dik kans dat je gevoel mettertijd mee verandert. Maar andersom lijkt het me onmogelijk; een gevoel vinden en dat de situatie dan daaromheen ineens oke is.
En daarbij zit plezier hem vaak in de kleine dingen. Een goed gesprek. Een goed glas wijn. De zon op je gezicht. Maar als je altijd op zoek bent naar plezier, vergeet je te genieten van de momenten dat het jou vindt. Dat is de denkfout die ik bedoel; leer ook is zoeken naar de momenten, hoe klein ook, waar je door de dagen heen wel genot en plezier uithaalt. Blijf niet enkel zoeken naar dat wat nog mist, maar focus is meer op wat je hebt.
[ Bericht 5% gewijzigd door silliegirl op 12-08-2018 22:13:12 ]
Je geeft jezelf ook niet de mogelijkheid om te luisteren naar je lichaam/je geest. Ga eens stil worden (tv uit enzo) en kijk eens wat er in je naar boven komt waar je behoefte aan hebt of waar je naar verlangt. Dat bedoel ik met : stop er eens mee.quote:
[..]
Wat ik vooral bedoel: Het maakt niet uit wat ik doe, niets geeft me voldoening of plezier. Ik doe dus maar iets om wat te blijven doen. Als ik daarmee zou stoppen, dan loop ik straks echt alleen maar nutteloos rond te hangen op internet, voor de zoveelste keer dezelfde discovert/nat geo/comedy central programma's te kijken.
Somebody that I used to know
|
|
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien? #2
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |