Depressie & Angst #153 Waar we nog even zweten

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 10:33 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik heb ook maar weer eens helemaal bijgelezen hier.

Maar ik zie nergens hoe 't met jou gaat? Hoe zit jij erbij?

Met mij gaat het niet zo best om eerlijk te zijn. Mijn hoofd is één donkere chaos en ik heb veel last van klachten die een tijdje wat minder leken. Ik weet niet precies waardoor het komt, waarschijnlijk vooral traumagerelateerd en de angst voor gevoelens en het gevoel dat er nooit een betere toekomst is.
Wel komt er binnenkort toch een hulphond, ik hoop dat dat ook weer wat bijdraagt.

quote:

Op zondag 9 september 2018 18:45 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Met mij gaat het niet zo best om eerlijk te zijn. Mijn hoofd is één donkere chaos en ik heb veel last van klachten die een tijdje wat minder leken. Ik weet niet precies waardoor het komt, waarschijnlijk vooral traumagerelateerd en de angst voor gevoelens en het gevoel dat er nooit een betere toekomst is.
Wel komt er binnenkort toch een hulphond, ik hoop dat dat ook weer wat bijdraagt.

Wat naar zeg dat die klachten weer zo spelen. Ik ken dat moedeloze gevoel wel bij 'n terugval. Heb ik ook wel vaak zo gevoeld.

't is toch vaak twee stappen vooruit en eentje achteruit. Ik hoop dat een hulphond je kan helpen. Hoe doet zo'n hond dat eigenlijk? Ik ken ze vooral voor blinden, maar wat doet zo'n hond bij mensen die psychische klachten hebben?

quote:

Op zondag 9 september 2018 23:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Wat naar zeg dat die klachten weer zo spelen. Ik ken dat moedeloze gevoel wel bij 'n terugval. Heb ik ook wel vaak zo gevoeld.

't is toch vaak twee stappen vooruit en eentje achteruit. Ik hoop dat een hulphond je kan helpen. Hoe doet zo'n hond dat eigenlijk? Ik ken ze vooral voor blinden, maar wat doet zo'n hond bij mensen die psychische klachten hebben?

Ja het is dan alsof alles tegelijk aangaat ofzo. Alle valkuilen achter elkaar.

Hulphonden kunnen verschillende dingen doen bij mensen met psychische klachten. Ik denk dat je oa hier vrij goed kunt lezen wat een hulphond in het algemeen kan doen bij mensen met psychische klachten. Vrij verschillend wel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 10 september 2018 09:59 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja het is dan alsof alles tegelijk aangaat ofzo. Alle valkuilen achter elkaar.

Hulphonden kunnen verschillende dingen doen bij mensen met psychische klachten. Ik denk dat je oa hier vrij goed kunt lezen wat een hulphond in het algemeen kan doen bij mensen met psychische klachten. Vrij verschillend wel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik herken dat wel, ik had dat ook zo. Als er eenmaal een paar dingen tegelijk samenkwamen dan leek het of er een dominosteentje werd aangetikt en ik het op een rennen moest zetten om de rits nog ergens te stoppen. En dan doodop in een diep dal eindigen en proberen uit te rusten en weer op te krabbelen.

Ik heb die cyclus vaak doorgemaakt. En kon dan echt in een diep dal terechtkomen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 1% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 10-09-2018 13:38:39 ]

quote:

Op maandag 10 september 2018 13:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik herken dat wel, ik had dat ook zo. Als er eenmaal een paar dingen tegelijk samenkwamen dan leek het of er een dominosteentje werd aangetikt en ik het op een rennen moest zetten om de rits nog ergens te stoppen. En dan doodop in een diep dal eindigen en proberen uit te rusten en weer op te krabbelen.

Ik heb die cyclus vaak doorgemaakt. En kon dan echt in een diep dal terechtkomen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja zoiets. In combinatie met toch al dagelijks gevecht ofzo.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 16 september 2018 12:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Drama hier... ik wil continu huilen... ik trek het allemaal niet. Alleen ik weet niet wat ik niet trek. Het liefst ga ik huilen

Wat rot. Hoe gaat het met je stage? Het valt me op dat je hier helemaal niet over schrijft, net zo min als over de andere zaken waar je mee bezig bent.

Dat je (soms) een beetje geleefd wordt ervaren veel mensen. Ook mensen die helemaal “gezond” zijn. Vervelend, maar het is belangrijk om in de gaten te houden dat het niet altijd zo blijft.

Voor nu: ben je niet gewoon heel erg moe van de hele week? Als ik me rot voel is dat ook vaak op een zondag. Je lichaam komt tot rust, je bent eigenlijk heel erg moe van alle nieuwe indrukken (stage!) en je hebt tijd en kracht nodig om dit te verwerken. Bij mij uit zich dat dan in een dip. Waarom denk je dat het weekend ooit is uitgevonden? Om te kunnen functioneren moet je uitrusten. En misschien is dat wel precies wat je nu moet doen. Geef jezelf de rust en de ruimte om kracht op te doen. Eet goed (meer dan je nu doet ;-) ), geef bij je vriendinnen aan je kracht moet verzamelen (en dat weten ze waarschijnlijk allang) en wees eerlijk naar je omgeving toe. Net doen alsof het goed met je gaat zorgt er niet voor dat je je beter gaat voelen .

Klinkt goed CotS! Goed bezig zo te lezen.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 07:39 schreef ChildoftheStars het volgende:
Fuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuck een nacht niet geslapen en een manie gevoel. Straks behandelaren bellen om in te grijpen voordat ik doorschiet

Niet in paniek raken. Heb ik ook weleens meegemaakt, zonder dat het meteen doorschiet in een psychose.

Nvm, toch niet zo'n behoefte aan dingen typen.

[ Bericht 19% gewijzigd door kuolema op 21-09-2018 17:58:21 ]

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 17:32 schreef madam-april het volgende:

[..]

sterkte.. als het echt niet gaat, kun je altijd de huisartsenpost bellen voor crisishulp.

Dank je. Lorazepam heeft wel wat geholpen tegen de spanning. Heb er nog maar drie voor de rest van het weekend* dus hoop dat het dan beter gaat.

Edit: oh ja, dat is nog maar een dag, dus ik heb voldoende.

[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 23-09-2018 13:39:27 ]

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 21:39 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dank je. Lorazepam heeft wel wat geholpen tegen de spanning. Heb er nog maar drie voor de rest van het weekend dus hoop dat het dan beter gaat..

En als het niet gaat, echt aan de bel trekken!

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 21:46 schreef madam-april het volgende:

[..]

En als het niet gaat, echt aan de bel trekken!

Ik vind dat heel eng en heb altijd het idee dat dat toch geen zin heeft. Maar ik heb mezelf voorgenomen het wel te doen (het staat tenslotte in mijn signaleringsplan) als ik het zelf niet meer onder controle heb.

quote:

Op zondag 23 september 2018 09:51 schreef Nijna het volgende:

[..]

Lastig is dat... ik hoop dat je toch aan de bel trekt als het niet lukt.
Sterkte!

Dank je.

Meisje je zit in fase 3 of misschien al wel 4. Bel je vertrouwenspersonen of de crisisdienst. Je hebt geen straf verdiend want je doet het goed. Je pillen wil je wel nemen, het is je manie die zegt van niet. :-×

[ Bericht 5% gewijzigd door mspoez op 23-09-2018 20:59:07 ]

Oké, in mijn signaleringsplan staat ik de huisartsenpost moet bellen, de vrouw daar zei dat ik de GGZ moest bellen en die zijn in gesprek dus moet ik later terugbellen.

quote:

Op zondag 23 september 2018 20:57 schreef kuolema het volgende:
Oké, in mijn signaleringsplan staat ik de huisartsenpost moet bellen, de vrouw daar zei dat ik de GGZ moest bellen en die zijn in gesprek dus moet ik later terugbellen.

Hartstikke goed gedaan! Zo nog een keer proberen, je doet het hartstikke goed!

Goed gedaan Kuolema, zo meteen nog een keer bellen!
Goed zo!

Ik vraag mij af of een chronische depressie ooit voorbij zal gaan.
Zal ik ooit normaal kunnen leven? Of blijf ik altijd somber?

quote:

Op woensdag 26 september 2018 14:56 schreef Melancholia_war het volgende:
Ik vraag mij af of een chronische depressie ooit voorbij zal gaan.
Zal ik ooit normaal kunnen leven? Of blijf ik altijd somber?

Ik durf het je niet te zeggen. Als je heel strikt naar de eisen van de DSM kijkt, kan het volgens mij wel. Al denk ik dat therapie meer gestoeld is op het draaglijk maken, plus het signaleren ervan.

En normaal is ook maar relatief.

Pf, nu het een hele tijd best oké ging speelt mijn angst weer flink op. Er is best wat gaande in mijn sociale leven, dus het is helemaal niet zo gek, maar toch, wat valt het tegen en vreet het veel energie.

Wat scheelt, en waar ik echt een verschil merk, is dat ik niet depressief ben. Geen sombere deken waardoor alles lastiger is. Wel een aantal zorgen die ik lastig loslaat en een lichte paniek.

De komende periode wil ik met mij psycholoog mijn sociale angst aan gaan pakken om hopelijk zo een van mijn grootste energievreters te verminderen. Dat zou me denk ik een stuk vooruit helpen. Op dit moment loop ik hier namelijk regelmatig helemaal op leeg.

Nouja, stapje voor stapje maar. En 't helpt me om af en toe even achterom te kijken en te zien hoever ik al gekomen ben.

quote:

Op vrijdag 28 september 2018 10:08 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Pf, nu het een hele tijd best oké ging speelt mijn angst weer flink op. Er is best wat gaande in mijn sociale leven, dus het is helemaal niet zo gek, maar toch, wat valt het tegen en vreet het veel energie.

Wat scheelt, en waar ik echt een verschil merk, is dat ik niet depressief ben. Geen sombere deken waardoor alles lastiger is. Wel een aantal zorgen die ik lastig loslaat en een lichte paniek.

De komende periode wil ik met mij psycholoog mijn sociale angst aan gaan pakken om hopelijk zo een van mijn grootste energievreters te verminderen. Dat zou me denk ik een stuk vooruit helpen. Op dit moment loop ik hier namelijk regelmatig helemaal op leeg.

Nouja, stapje voor stapje maar. En 't helpt me om af en toe even achterom te kijken en te zien hoever ik al gekomen ben.

Lukt het een beetje om overeind te blijven? Zag je post in het andere topic ook. Ingewikkeld als er zo veel tegelijk gebeurd. Wel goed dat je weet dat, dat is wat er aan de hand is. Sterkte.

Hoi allemaal, het is lang geleden dat ik hier gepost heb, eigenlijk omdat het best goed met me gaat, alleen dit wil ik toch ergens kwijt en ik weet even niet waar anders.

Zoals sommigen wellicht nog weten is mijn moeder (en ook vader en zusje, maar mijn moeder het ergst) al jaren depressief. Ik ben nu 27 en sinds m’n 14/15e is ze echt hard bergafwaarts gegaan. Daarvoor was ik jonger en heeft ze het altijd goed weten te verbergen.

Ik heb geprobeerd altijd erg begripvol te zijn en heb toen ik nog thuis woonde vaak getracht de boel te sussen en mijn zusje waar ik kan te troosten af te schermen. Ik vind het vreselijk om m’n moeder zo te zien leiden, want door de emotionele absentie van mijn vader heeft zij alles gegeven om mij en mijn zusje toch normaal op te voeden.

Naarmate ik ouder werd en uit huis ging om te studeren werd het er niet beter op. Haar zelfmoordpogingen werden frequenter en ik merkte dat ik na jarenlang betrokken zijn het steeds minder op kon brengen om tijd met mijn familie door te brengen. Zelf kwam ik uit een burn out die me 1,5 jaar van m’n studie kostte en het continue geklaag wat ik urenlang over me heen kreeg als we elkaar zagen begon aan me te vreten.

Gedeeltelijk heb ik bewust en ook onbewust zelf meer afstand gecreëerd tussen mijn moeder en mezelf, vooral uit zelfbescherming. Mijn gemoedstoestand leek niet beter te worden door alle ellende die ik telkens moest horen. Door die afstand begon ik mijn leven weer op orde te krijgen en inmiddels werk ik al 3 jaar full time, heb een hbo diploma, een goed sociaal leven, ben gezond en al met al echt best gelukkig.

Mijn zusje heeft er meer moeite mee, vooral omdat mijn moeder onbewust meer bii haar begon af te reageren nadat ik me wat meer terugtrok. Contact is er altijd geweest en we zagen elkaar zeker nog maandelijks, alleen ideaal is het niet.

Nu hebben we vooral afgelopen half jaar de rekening gepresenteerd gekregen. Scheldkannonades en verwijten richting mij en m’n zusje, contact verbroken, weer opgepakt, allemaal dingen die de relatie tussen mij en mam niet echt beter maakten. Ik snap, gezien haar verleden waarom ze reageert zoals ze doet en heb haar nooit willen verstoten.

Sinds vorige week is het na de laatste ruzie echt gecrashed. Ik was er zat van om continu uitgekafferd te worden alsof ik persoonlijk verantwoordelijk ben voor al haar ellende. Het contact was daarop even weg en heeft ze een nieuwe en bijna succesvolle zelfmoordpoging gedaan.

Nu wil ik wel contact en hebben we na 2,5 uur bellen besloten te proberen luchtiger contact te hebben. Alles moet echter wel van mijn kant komen want zij ‘doet alles al goed’. Ik begrijp haar reacties, gezien haar problemen alleen het frustreert me zo dat zij nooit begrip kan tonen voor mijn (en mijn zusjes) kant van het verhaal. Opgroeien met 2 psychisch onstabiele ouders is zwaar en soms weten wij ook niet wat te doen met hun leiden. Het feit dat de grotere afstand een gevolg van dien is uit zelfbescherming gaat er niet in bij haar.

Gelukkig heeft ze nu langdurige therapie en de behandelaars willen ons later in het traject ook spreken. Dit is goed, want ik wil echt wel makkelijker contact en daar moeite voor doen, alleen wil ik dan alleen wat erkenning van haar terug voor mijn gedrag, of ik nou fout zat of niet. Misschien ben ik egocentrisch, maar zij eist genoeg van mijn aandacht op en ik ben altiid begripvol geweest. Ik wil nu verdomme een keer hetzelfde begrip terug.

Sorry voor het lange verhaal, alleen ik wist geen andere plek om het te vertellen. Ik draag momenteel veel woede en frustratie mee en ik moest het even van me afschrijven. Bedankt voor jullie tijd.

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 08:19 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Lukt het een beetje om overeind te blijven? Zag je post in het andere topic ook. Ingewikkeld als er zo veel tegelijk gebeurd. Wel goed dat je weet dat, dat is wat er aan de hand is. Sterkte.

Wat lief dat je aan me denkt.

Het gaat wel tot nu toe. Afgelopen week werd een stuk trauma getriggerd en dat was even heftig. Maar mijn psycholoog hielp me door een oefening, rescripting, en dat ben ik nu nog aan het verwerken. We hebben letterlijk een stukje van mijn herinneringen herschreven. Ik merk wel dat ik deze keer er moeilijker uitkwam dan vorige keer.

Het is vermoeiend, maar het helpt wel. Mijn emoties komen nu wat tot rust en ik merk dat er net als vorige keer allerlei kwartjes op hun plek beginnen te vallen. Dat is veel denken en voelen maar zo werkt verwerking denk ik. En 't helpt dat ik om in elk geval goed te slapen oxazepam kan innemen wanneer nodig.

Hoe is het met jou?

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 08:57 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Wat lief dat je aan me denkt.

Het gaat wel tot nu toe. Afgelopen week werd een stuk trauma getriggerd en dat was even heftig. Maar mijn psycholoog hielp me door een oefening, rescripting, en dat ben ik nu nog aan het verwerken. We hebben letterlijk een stukje van mijn herinneringen herschreven. Ik merk wel dat ik deze keer er moeilijker uitkwam dan vorige keer.

Het is vermoeiend, maar het helpt wel. Mijn emoties komen nu wat tot rust en ik merk dat er net als vorige keer allerlei kwartjes op hun plek beginnen te vallen. Dat is veel denken en voelen maar zo werkt verwerking denk ik. En 't helpt dat ik om in elk geval goed te slapen oxazepam kan innemen wanneer nodig.

Hoe is het met jou?

Rescripting kan heel vermoeiend zijn maar ook goed werken. Ik heb het een tijd bij herhalende nachtmerries gedaan. Dat hielp ook.
Pak je slaap waar nodig is inderdaad en ik hoop dat het je wat helpt dat het ook nog even redelijk weer is buiten is. Succes weer.

Met mij gaat het nog hetzelfde als laatst. Maar wel in contact gebleven met twee vaste behandelaren erover en dat is voor mij al heel wat.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 07:00 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Rescripting kan heel vermoeiend zijn maar ook goed werken. Ik heb het een tijd bij herhalende nachtmerries gedaan. Dat hielp ook.
Pak je slaap waar nodig is inderdaad en ik hoop dat het je wat helpt dat het ook nog even redelijk weer is buiten is. Succes weer.

Met mij gaat het nog hetzelfde als laatst. Maar wel in contact gebleven met twee vaste behandelaren erover en dat is voor mij al heel wat.

Ik merk goed dat er vanalles gaande is. Slaap een uur of 9 per nacht en mijn lijf laat ook duidelijk merken dat 't rust wil. Dus ja die rust neem ik maar.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 15:51 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik merk goed dat er vanalles gaande is. Slaap een uur of 9 per nacht en mijn lijf laat ook duidelijk merken dat 't rust wil. Dus ja die rust neem ik maar.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dan heb je het zeker nodig ja waarschijnlijk. Ik weet niet hoe lang je normaal slaapt maar negen uur klinkt voor mij met maximaal drie uur echt alsof je heel veel slaap nodig hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 06:46 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Dan heb je het zeker nodig ja waarschijnlijk. Ik weet niet hoe lang je normaal slaapt maar negen uur klinkt voor mij met maximaal drie uur echt alsof je heel veel slaap nodig hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Doorgaans slaap ik zo'n 8 uur en dan wordt ik wakker uit mezelf. Nu na 9 uur van de wekker. En overdag kan ik makkelijk ook nog een paar uur pakken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik hoop dat je echt lol hebt aan die hond Luchtbel en dat hij/ze je daarnaast ook helpt

Ik zou best willen weten wat de criteria voor het krijgen van zo'n hulphond zijn. Ik kon via Google geen helder antwoord krijgen.

Stiekem zou ik best blij zijn met zulk gezelschap als het even minder loopt en ik moeite heb om op gang te blijven. En hulp van een dier dat me helpt signaleren als ik emotioneel aan het ontsporen ben, of snachts in m'n slaap van allerlei narigheid beleef. Maar ik weet niet of mijn klachten wel ernstig genoeg zijn.

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 14:03 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik zou best willen weten wat de criteria voor het krijgen van zo'n hulphond zijn. Ik kon via Google geen helder antwoord krijgen.

Stiekem zou ik best blij zijn met zulk gezelschap als het even minder loopt en ik moeite heb om op gang te blijven. En hulp van een dier dat me helpt signaleren als ik emotioneel aan het ontsporen ben, of snachts in m'n slaap van allerlei narigheid beleef. Maar ik weet niet of mijn klachten wel ernstig genoeg zijn.

Dan kun je alsnog eens in het asiel gaan kijken toch? Dieren zijn sowieso vrij sensitief...

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 14:24 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dan kun je alsnog eens in het asiel gaan kijken toch? Dieren zijn sowieso vrij sensitief...

Dat is een goed idee. Ik had wel al eens zitten denken om een huisdier te nemen, en nu lees ik de laatste tijd (ook op andere plekken) regelmatig over hulphonden. Maar dank je, ik had nog niet bedacht dat een gewone hond ook sensitief is natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 14:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat is een goed idee. Ik had wel al eens zitten denken om een huisdier te nemen, en nu lees ik de laatste tijd (ook op andere plekken) regelmatig over hulphonden. Maar dank je, ik had nog niet bedacht dat een gewone hond ook sensitief is natuurlijk.

En stel nou dat het beestje geen superpowers heeft, dan brengt een huisdier sowieso veel plezier en ritme in je leven.

Onze hond is geen hulphond maar echt extreem sensitief en op ons gericht. Mijn advies zou zijn om te zoeken naar een hondje (niet te groot, is makkelijker) met een zachtaardig karakter.

Dank jullie wel. De hond is hier twee weken op proef om te kijken of we een match zijn. Dat met de criteria en de financiering wil ik nog wel een keer uitleggen maar ik wil er nu even helemaal niet meer over nadenken.

In het asiel waar ik vrijwilligerswerk doe zijn ook mensen die als vrijwilliger met de honden lopen en die dat erg goed doet. Waar je wel voor moet oppassen soms vind ik, is dat sommige mensen soms per se een dier “met een verleden” willen koppelen aan een mens “met een verleden”. Ik weet niet hoe ik dit uit moet leggen, iedereen heeft natuurlijk een verleden maar ik hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel. Mensen denken dan dat mens en dier lotgenoot zijn ofzo. Maar vergeten juist dat een snel geraakt dier overstuur zal raken van een onstabiel mens. En andersom

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 13:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Doorgaans slaap ik zo'n 8 uur en dan wordt ik wakker uit mezelf. Nu na 9 uur van de wekker. En overdag kan ik makkelijk ook nog een paar uur pakken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hoi, ik ben benieuwd naar mensen die ervaring hebben met serotonine verhogers/ antidepressiva.

Mijn psychiater raadde dit mij toch aan omdat ik al lange tijd (een paar kaar) chronisch sombere en neerslachtige klachten heb en heel veel last heb van stemmingswisselingen. (Ik weet trouwens niet zeker of ik dus depressief ben. Ik denk het niet omdat ik dus wel echt kan genieten dingen. Maar dat is helaas vaak niet op de langere termijn)
Maar ik ben een beetje bang voor die medicijnen en ik wil niet alleen maar naar de psychiater luisteren, dus ik vroeg mij af naar jullie ervaringen. De reden dat ik bang ben is dat depressie in mijn familie voorkomt en twee familieleden van mij beide moeders kant hebben zelfmoord gepleegd. En die slikten ook antidepressiva, maar volgens mijn moeder werkten ze averechts ofzo..
En mijn nichtje die zelfmoord heeft gepleegd, die was verschrikkelijk veel aangekomen door die pillen.

En ik ben bang dat je ook niet meer zonder kan of dat het kwaad werkt op de lange termijn. Ik ben ook pas 19 jaar.

De psychiater wilde mij trouwens niet meteen die medicijnen geven en hij snapte mijn twijfels. Ik wilde natuurlijke middelen zodat ik mij stabieler zou voelen. En ik slik nu dus visolie met omega 3 iedere dag, ik ga nu om de dag bewegen en minstens iedere dag de deur uit en vaker de gordijnen eens opendoen (ik merk dat zonlicht en daglicht mij ook wel erg goed doet). En nog meer letten op mijn suiker en zout inname dan voorheen. Maar het zou mij niks verbazen als dit allemaal toch niet genoeg zouden werken en ik nog steeds last zal hebben van stemmingswisselingen.

En als dit gebeurt.. dat het niet genoeg werkt en ik nog steeds last zou hebbeb van zware pieken en dalen, zouden jullie het mij dan aanraden om toch antidepressiva te nemen? Of geloven jullie omdat ik jong ben dat het toch beter zal gaan worden zonder medicijnen en dat ik nog meer tijd nodig heb..

Het zou me trouwens niet zoveel verbazen dat het letten op die factoren niet genoeg werkt, omdat ik eigenlijk al best wel let op mijn voedingspatroon en bewegen en de deur uit. (Maar dan puur voor mijn gewicht :’) )
Dus nu doe ik het allemaal nog meer voor mijn geest dan voor mijn lichaam. Dus misschien maakt dat dat ik nog gemotiveerder ben, want ik vind de geest toch veel belangrijker dan het uiterlijk en ben daar meer bereid voor om er alles voor te geven dan mijn uiterlijk.

En ik vroeg mij ook af of er hier mensen zijn die goede daglicht lampen kennen. Ik las daar welgoede ervaringen over, maar aan de andere kant vind ik die lamp ergens ook onzin want ik kan toch ook gewoon vaker naar buiten gaan..(in de tuin zitten). Maar in de avond wanneer het buiten koud is, is zo’n lamp wel handig denk ik?

Daglichtlampen geen ervaring mee.
Naar buiten gaan is sowieso goed denk ik.
Ik heb jaren verschillende antidepressiva geslikt. Het ene middel werkt voor de een heel goed en een ander merkt er weinig van. Dat is heel verschillend, ook niet helemaal van tevoren te voorspellen.
Toen ik uiteindelijk het voor mij goede middel gebruikte, knapte ik zienderogen op.
En van daaruit kon ik verder zeg maar.

Inmiddels alweer ruim een jaar geleden afgebouwd en so far so good. Al ben ik wel wat wiebeliger de laatste tijd, maar ik denk dat dat niet persé aan het niet slikken van de medicatie ligt.
Ik vermoed een combinatie van hormonen en teveel stress, dus nog maar eens kijken hoe ik daar iets mee kan.

Ik ben voornamelijk nog lurker in dit topic, met één hele goede reden: antidepressiva. Ik zal proberen zo kort mogelijk mijn ervaring neer te zetten.

Begonnen met sertraline, vooral veel bijwerkingen, wel wat resultaat maar uiteindelijk te lang ‘aangekeken’. Snel gestopt en opgebouwd met citalopram, dat deed in principe redelijk zijn werk maar kwam ik vreselijk veel op aan. Naar de psychiater getoogd en overgestapt op wellbutrin, waar ik na 6 weken wel van wist dat het het niet ging worden. Uiteindelijk uitgekomen op prozac, wat de ‘wonderpil’ bleek te zijn. Ontzettend snel voelde ik me stabiel, en na een jaar prozac heb ik kunnen afbouwen.

Wat ik mee zou willen geven in je zoektocht is dat je moet zorgen dat je de eerste 2 maanden desnoods wekelijks een afspraak plant bij de huisarts om te voortgaan te monitoren, en als het na 2 maanden nog niks voor je doet te gaan switchen. De angst voor overstappen is bij mij altijd onterecht gebleken, en heeft me een hoop tijd gekost.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 11:34 schreef Nijna het volgende:
Daglichtlampen geen ervaring mee.
Naar buiten gaan is sowieso goed denk ik.
Ik heb jaren verschillende antidepressiva geslikt. Het ene middel werkt voor de een heel goed en een ander merkt er weinig van. Dat is heel verschillend, ook niet helemaal van tevoren te voorspellen.
Toen ik uiteindelijk het voor mij goede middel gebruikte, knapte ik zienderogen op.
En van daaruit kon ik verder zeg maar.

Inmiddels alweer ruim een jaar geleden afgebouwd en so far so good. Al ben ik wel wat wiebeliger de laatste tijd, maar ik denk dat dat niet persé aan het niet slikken van de medicatie ligt.
Ik vermoed een combinatie van hormonen en teveel stress, dus nog maar eens kijken hoe ik daar iets mee kan.

Ik vind het wel lastig omdat ik nu achteraf denk dat ik nu het idee geef dat ik weinig buitenkom, maar dat doe ik volgens mij al erg veel.

En die stress en hormonen hebben dus een andere oorzaak neem ik aan die er los van staan?

En toen je opknapte van die ene antidepressivum. Ervaarde je ook minder emoties?

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 12:29 schreef Franknfurter het volgende:
Ik ben voornamelijk nog lurker in dit topic, met één hele goede reden: antidepressiva. Ik zal proberen zo kort mogelijk mijn ervaring neer te zetten.

Begonnen met sertraline, vooral veel bijwerkingen, wel wat resultaat maar uiteindelijk te lang ‘aangekeken’. Snel gestopt en opgebouwd met citalopram, dat deed in principe redelijk zijn werk maar kwam ik vreselijk veel op aan. Naar de psychiater getoogd en overgestapt op wellbutrin, waar ik na 6 weken wel van wist dat het het niet ging worden. Uiteindelijk uitgekomen op prozac, wat de ‘wonderpil’ bleek te zijn. Ontzettend snel voelde ik me stabiel, en na een jaar prozac heb ik kunnen afbouwen.

Wat ik mee zou willen geven in je zoektocht is dat je moet zorgen dat je de eerste 2 maanden desnoods wekelijks een afspraak plant bij de huisarts om te voortgaan te monitoren, en als het na 2 maanden nog niks voor je doet te gaan switchen. De angst voor overstappen is bij mij altijd onterecht gebleken, en heeft me een hoop tijd gekost.

Dank je wel, ik heb veel aan je reactie. Maar jij kreeg de antidepressivum dus van je huisarts en niet van een psychiater? Want dan zou ik die wekelijkse afspraak dus beter kunnen maken met mijn psychiater? Of.. met mijn psycholoog.. maar die schrijft geen medicatie voor, maar ze kan vast wel de voortgang denk ik bijhouden?


En werd je eigenlijk dikker omdat die antidepressivum zorgt voor meer eetlust of werd je echt dikker door die pil alleen ondanks je voor de rest wel zoals normaal/ of gezond at?

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 09:34 schreef -Phineas- het volgende:
Hoi, ik ben benieuwd naar mensen die ervaring hebben met serotonine verhogers/ antidepressiva.

Mijn psychiater raadde dit mij toch aan omdat ik al lange tijd (een paar kaar) chronisch sombere en neerslachtige klachten heb en heel veel last heb van stemmingswisselingen. (Ik weet trouwens niet zeker of ik dus depressief ben. Ik denk het niet omdat ik dus wel echt kan genieten dingen. Maar dat is helaas vaak niet op de langere termijn)
Maar ik ben een beetje bang voor die medicijnen en ik wil niet alleen maar naar de psychiater luisteren, dus ik vroeg mij af naar jullie ervaringen. De reden dat ik bang ben is dat depressie in mijn familie voorkomt en twee familieleden van mij beide moeders kant hebben zelfmoord gepleegd. En die slikten ook antidepressiva, maar volgens mijn moeder werkten ze averechts ofzo..
En mijn nichtje die zelfmoord heeft gepleegd, die was verschrikkelijk veel aangekomen door die pillen.

En ik ben bang dat je ook niet meer zonder kan of dat het kwaad werkt op de lange termijn. Ik ben ook pas 19 jaar.

De psychiater wilde mij trouwens niet meteen die medicijnen geven en hij snapte mijn twijfels. Ik wilde natuurlijke middelen zodat ik mij stabieler zou voelen. En ik slik nu dus visolie met omega 3 iedere dag, ik ga nu om de dag bewegen en minstens iedere dag de deur uit en vaker de gordijnen eens opendoen (ik merk dat zonlicht en daglicht mij ook wel erg goed doet). En nog meer letten op mijn suiker en zout inname dan voorheen. Maar het zou mij niks verbazen als dit allemaal toch niet genoeg zouden werken en ik nog steeds last zal hebben van stemmingswisselingen.

En als dit gebeurt.. dat het niet genoeg werkt en ik nog steeds last zou hebbeb van zware pieken en dalen, zouden jullie het mij dan aanraden om toch antidepressiva te nemen? Of geloven jullie omdat ik jong ben dat het toch beter zal gaan worden zonder medicijnen en dat ik nog meer tijd nodig heb..

Ik heb zes soorten antidepressiva geprobeerd. Voor mij heeft niets gewerkt, maar ik bij de meeste ook geen last van bijwerkingen gehad. Ik ben van geen een aangekomen of afgevallen. Maar daar heb je niets aan, want het kan heel erg verschillen per persoon.
Je moet het natuurlijk zelf weten. Als je het idee hebt dat je genoeg andere dingen hebt geprobeerd en je niet tevreden bent met hoe het nu met je gaat kun je het allicht proberen.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:01 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb zes soorten antidepressiva geprobeerd. Voor mij heeft niets gewerkt, maar ik heb ook zelden last van bijwerkingen gehad. Ik ben van geen een aangekomen of afgevallen. Maar daar heb je niets aan, want het kan heel erg verschillen per persoon.
Je moet het natuurlijk zelf weten. Als je het idee hebt dat je genoeg andere dingen hebt geprobeerd en je niet tevreden bent met hoe het nu met je gaat kun je het allicht proberen.

Ik krijg het idee uit je bericht dat je dus best wel tegen antidepressiva bent. Heeft dat als enige reden omdat het bij jou niet goed werkte, of zijn er nog andere redenen waarom je ertegen bent?

En ik ben zelf best wel gevoelig medicijnen.. dus ik denk ergens wel dat die antidepressiva op mij effect gaat hebben. Dat weet ik wel zeker, alleen ik ben bang op een averechts effect.. door dat het ook bij mijn familieleden een averechts effect had.

[ Bericht 5% gewijzigd door -Phineas- op 08-10-2018 21:11:17 ]

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:06 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ik krijg het idee uit je bericht dat je dus best wel tegen antidepressiva bent. Heeft dat als enige reden omdat het bij jou niet goed werkte, of zijn er nog andere redenen waarom je ertegen bent?

Ik ben niet tegen het gebruik van antidepressiva. Ik heb er alleen geen vertrouwen in. Met de huidige ben ik alleen begonnen om uit de kliniek weg te mogen.
Waar ik wel tegen ben is dat veel behandelaars het te snel voorschrijven, voordat er andere dingen (gesprekstherapie, praktische veranderingen) zijn geprobeerd.

Slechts een kleine meerderheid van de mensen heeft baat bij antidepressiva, daarbij geïncludeerd degenen die verschillende soorten hebben geprobeerd.