quote:
Op vrijdag 3 augustus 2018 19:23 schreef DaggerOne het volgende:[..]
Het komt van een gevoel van minder voelen dan de persoon tegen wie je praat. Dus alsof je jezelf moet compenseren om als leuk gezien te worden door die ander.
Zoiets ja, de theorie bij mij is dat ik extreme verlatingsangst heb of angst hebben om niet geaccepteerd te worden. Ben wat verder m'n jeugd ingedoken (die jaren had ik helemaal weggeduwd) en toen vielen er wel puzzelstukjes op z'n plaats.
Ik probeer dus (onbewust/bewust) "overdreven" aardig te doen om dat te voorkomen en ben dus nooit "mijzelf" omdat ik dus de andere persoon reflecteer. Nu ik daar enigszins bewust van ben geworden ben ik wat meer "mijzelf" geworden, alleen nu is het oefenen, oefenen en nog meer oefenen.
Heb wel wat progressie gemaakt overigens; werd woensdagnacht wakker door hangjongeren, harde muziek... wiet/hasj etc (helaas uit andere wijken), ben opgestaan, ben naar buiten gegaan, heb gevraagd of ze weg wilde gaan... problem solved, ben weer naar bed gegaan, draaide me om en sliep weer verder. Zou dat voorheen echt nooit gedaan hebben, zou mezelf uren en uren hebben lopen opvreten en kapot zijn van de frustratie de dag daarna (conflict vermijding/te pussy zijn).
[ Bericht 9% gewijzigd door SnowOokami op 03-08-2018 20:39:46 ]