quote:
Op zaterdag 21 juli 2018 14:06 schreef Wolf11 het volgende:Mijn vrouw heeft sinds 2 maanden een vriend met wie ze regelmatig afspreekt bij hem thuis. Hij is vrijgezel en woont in een buitengebied. Mijn vrouw heeft eigenlijk nooit geen echte vriend(in) gehad en heeft daar begrijpelijk wel behoefte aan. Ze heeft via markplaats een jongen uit de buurt ontmoet met wie ze heeft afgesproken zonder dat ik het wist. Sindsdien spreken ze meerdere keren per week spontaan af en dat betekent dus dat op de dag zelf de afspraak wordt gemaakt wordt. Na het eten is ze dan gevlogen, na pas vaak mij op dat moment in te lichten, waarnaar ze om half 1 of later in de nacht thuis komt. Ik zit dan echt de hele avond op de klok te kijken en zorgen te maken en iedere dag is dan ongewis over hoe de avond voor mij gaat verlopen. Dit alles tot nu toe zonder overleg en zonder empathie voor mijn gevoelens en gedachtes.
Ze gaat 3 à 4 keer per week de hort op tot minimaal half 1, dus ik snap niet helemaal waar dat ongewisse hem dan inzit. Ben je bang dat ze niet meer thuis komt of..?
quote:
Die vriend heb ik nu 3 keer ontmoet. De eerste keer tijdens een scene dat ik haar ging ophalen in de beginfase van de vriendschap, omdat ze niets liet horen van zichzelf, de tweede keer bij ons thuis een uurtje om hem beter te leren kennen waarna ze daarna weer de hele avond gevlogen was. Die vriend gaf toen duidelijk aan dat 1 a 2 keer per week meer dan voldoende was omdat het anders ongezond werd. Heel verstandig vondt ik dat. De dagen erna heeft ze weer afspraken gemaakt ondanks mijn bezwaren over de hoeveelheid aan afspraakjes.
Heeft hij ook geen ruggengraat? Ondertussen staat z'n deur kennelijk nog steeds wagenwijd open voor een 3e en een 4e date, dus voor die sussende woorden koop je eigenlijk ook geen kut. Is niet zijn verantwoording, want hij is niet met jou getrouwd.
quote:
De derde keer heb ik met hem alleen gesproken omdat ze haar eigen plan trekt in de vriendschap en ze zelf wilt bepalen hoe vaak, wanneer en hoe lang. Het is volgens haar, haar leven. De vriend zelf gaf toen aan dat hij zelf dit ook nooit zou accepteren en voor hem reden zou zijn om een relatie te beeindigen.
De vriend zelf heeft dus m.i. alleen maar positieve intenties en wilt niet tussen ons instaan. Sterker nog, als ik het wil beeindigt hij de vriendschap, maar van mij hoeft dat niet. Ik wil mijn vrouw dit niet ontnemen als dit haar gelukkiger maakt.
Zij blijft haar eigen egoïstische plan trekken en jij gaat in gesprek met
hem? Als zij totaal geen rekening wil houden met jou, dan moet ze ook de ballen hebben om de stekker eruit te trekken. Kan ze naar hartelust alles doen zoals zij dat wil.
Verder is het natuurlijk onzin om te stellen dat die mooie woorden van hem zijn positieve intenties weergeven. Ten eerste heb je beter haar intenties wat hoger op je prioriteitenlijstje dan die van hem. Ten tweede, nogmaals, aan die mooie woorden heb je dus geen kut, want hij kapt het contact vooralsnog niet af als ze voor de 3e keer op zijn stoep staat en hij stuurt haar ook niet naar huis voor middernacht.
Daarnaast, wat voor huwelijk heb je als haar vriend meer loyaliteit naar jou vertoond dan zijzelf en de vriendschap opzegt? Is ook alleen maar symptoombestrijding, want wat zou het zeggen dat ze zonder vriend ineens wel aandacht heeft voor jouw gevoelens? En hoe lang zou dat duren voor er nu weer een ander in de plaats komt?
quote:
Ook al hebben ze alleen maar positieve intenties het geeft me ontiegelijk veel stress dat ze geen rekening houdt met mij terwijl het gekke is dat ze mij altijd kort heeft gehouden. Niet dat ik daar behoefte aan heb maar het toevallig kijken naar een passant wat in haar ogen een aantrekkelijke vrouw is wordt dan al afgestrafd.
Zoals de waard is..
quote:
Afgelopen maanden op een lieve rustige manier en later op wanhopige hysterische manier duidelijk proberen te maken dat ik hier onderdoor ga en dat ons huwelijk zo kapot gaat. Ik vindt dus dat het in overleg moet zodat je rekening houdt met elkaar. Door de stress de afgelopen maanden 10 kilo afgevallen en slapeloze nachten ivm onderbuik gevoelens en logisch nadenken dat het hele verhaal niet klopt. Immers, wat nu een vriendschap is, hoe is dit over een half met deze frequentie aan bezoekavonden en haar gebrek aan empathie voor mij. Ze begrijpt totaal niet dat ik hier problemen mee heb.
Er is best een middenweg te vinden lijkt me, maar die lijkt ze niet te willen vinden. Je hoeft ook niet meteen te begrijpen waarom je partner ergens een probleem mee heeft, maar er ook geen kut aan willen doen als je wanhopige partner 10 kilo afgevallen is en aangeeft dat het huwelijk op springen staat geeft toch te denken.. Of ben je wel vaker aan het stressen en/of afvallen?
Waarom speelt dit nu pas eigenlijk? Hadden jullie geen sociaal leven afzonderlijk van elkaar of überhaupt? Had ze toen wel aandacht voor jouw gevoelens of viel het gewoon niet op zonder kapers op de kust?
Je geeft ook aan iedere keer thuis op haar te wachten. Heb je geen hobby's en of maatjes 's avonds? Niet de beste tactiek doorgaans, maar je zou een oog om oog en tand om tand kunnen doen. Haar laten weten dat je niet thuis op haar gaat zitten wachten tot zij voor de 4e keer deze week klaar is met die andere gozer. En dan lekker naar de kroeg met een maat ofzo en lekker de tijd vergeten. Of als ze nog wel thuis is op pad gaan. Kan wel de deur openzetten naar over en weer proberen te kwetsen zo, maar dat zegt wellicht ook genoeg om een knoop door te hakken..
quote:
Na afgelopen keer, toen ze om 01.15 thuis kwam heb ik haar heel duidelijk gemaakt dat we gaan scheiden als dit niet verandert. Een paardemiddel misschien maar voor het eerst een beetje begrip. Ze gaf aan dat ze dan het contact zou verbreken als ze de afspraken niet zelf kon maken wanneer ze maar wilde maar dit is geen optie voor mij. Ze mag hem blijven zien van mij maar dan het liefst maximaal 1 keer per week en een beetje op een normaal tijdstip thuiskomen. Het liefst op een vaste dag maar als er iets tussen komt is een andere dag ook goed.
Daarnaast wil ik graag dat hij bv 1 keer per maand bij ons thuis komt zodat ik hem ook wat beter leer kennen. Na een uur koffie drinken kan ik me dan bv terugtrekken en hen alleen laten. Ik denk dat ik op deze manier kan wennen aan hen vriendschap en dat dit ook positief kan uitpakken voor ons huwelijk.
Ben benieuwd na de reacties over de situatie en of mijn voorstel een redelijke is of andere meningen.
De vaste dag lijkt me wat overdreven aan één kant, maar de eis om het bij 1 à 2 keer per week te houden lijken me niet heel onredelijk. Maar dat is dan denk ik ook niet de grootste issue hier. Waarom moet je eerst met scheiden dreigen voor ze je serieus neemt? Dat los je zo niet op, maar misschien vindt jij dat wel voldoende.
Verder lijkt het me ook niet geheel onbelangrijk dat je zelf ook activiteiten hebt met anderen en dus niet iedere avond op de bank zit te wachten zeg maar.