Maar in feite is dit hele imaginaire 'ikje' een gedroomd mannetje of vrouwtje die eigenlijk in werkelijkheid helemaal niet bestaat. Het is een soort super luchtbel in je mind. Het is een door de mind gecreëerd zelf dat verder geen enkele basis heeft in de werkelijkheid. Ook wetenschappers ondersteunen dit, dat het ikje eigenlijk nergens werkelijk bestaat, behalve als een door de hersenen gecreëerd imaginair 'beeld'.
https://www.mt.nl/columns(...)ige-identiteit/86707
'Miljarden neuronen produceren gedachten en gevoelens in de hersenen, die voor iedereen unieke connecties maken. Dat is dan het ‘zelf’. Deze eindeloze stroom aan hersenactiviteit is beter te vergelijken met een ui, dan met een mango plus pit. Als je de schil van een uit afpelt, hou je op een gegeven moment niets meer over. De ui heeft geen kern.'
En daar lijdt je dus voortdurend aan. Dat beeld probeer je voortdurend in stand te houden, en je zoekt voortdurend bevestiging ervan bij anderen. Anderen doen dit net zo goed met jou, en zo leven we in feite in een wereld vol onwetende halve zolen in een denkbeeldige wereld dat een eigen leven lijdt, maar nergens onafhankelijk bestaat behalve in ons menselijke dromen. Met alle ellende van dien...
Er bestaat niet zoiets als op zichzelf staande, afgescheiden 'ik'. Je bent niets anders dan een zwaar geconditioneerd stukje bewustzijn, and it's nothing more than a brain trick.
Wanneer dat geloof in dat imaginaire, gedroomde zelfbeeld stopt, zal het hele kaartenhuis van gedroomde problemen, die vrijwel allemaal ik-gerelateerd zijn, in elkaar donderen, en kan een immense vrijheid ontstaan. Alle 'problemen' zullen hun betekenis verliezen, want wie is er dan nog om er een probleem van te maken?
Je leven is een droom. Het is niet werkelijk. Het heeft geen basis in de werkelijkheid. Je hele leven van lijden dient geen enkel nut, het gaat je niets brengen, en er valt ook niets in te 'halen'. Je kunt ieder moment met al die onzin stoppen en gaan leven in vrijheid. Alleen zijn er maar weinigen die je op dit 'open geheim' wijzen.
met m'n ikje
Bijna alles wat we doen is nutteloos. En of je nu rijk, arm, dik, dun, slim, dom, mooi, of lelijk bent.
Aan het einde van de rit boeit het geen ene fuck meer. We eindigen allemaal hetzelfde. Weg voor eeuwig.
Welk probleem los ik bijvoorbeeld op door het ikje (is het ik je hetzelfde als het ego?) Los te laten?quote:Op zaterdag 21 juli 2018 12:13 schreef Maharski het volgende:
Alle 'problemen' zullen hun betekenis verliezen, want wie is er dan nog om er een probleem van te maken?
quote:
Om dit waarlijk te ontdekken in 'jezelf' is vaak een intensief en langdurig zelfonderzoek nodig. Eerder kun je dit niet echt zien. Het is niet iets dat je even ter kennisgeving aanneemt als slechts een nieuw idee of overtuiging in je al zo van alles en nog wat overtuigde hoofd. De overtuiging dat je dat innerlijk zelfbeeld bent, zit vaak heel diep en heeft vele vertakkingen.
Je moet gewoon in je kracht gaan staan.ieder heeft zijn eigen karma.quote:
Lijkt me een beetje zweverig-interessant-doen gedoe. Vooral door dit soort toevoegingen:
[..]
Je ikje heet daar je kleine professor
[ Bericht 0% gewijzigd door dop op 21-07-2018 15:29:53 ]
Allemaal..... de troublemaker wordt dan doorzien voor wat het is.quote:Op zaterdag 21 juli 2018 13:31 schreef Dr.Jan-Itor het volgende:
Welk probleem los ik bijvoorbeeld op door het ikje (is het ik je hetzelfde als het ego?) Los te laten?
Nee, interessant doen is niet de opzet. Ik zie in dit subforum alleen erg veel mensen ontzettend zeulen met allerlei problemen, waarvan ik de oplossing zie. Daarom deel ik het. Het is bedoeld om te helpen en mensen ergens op te wijzen waar ze waarschijnlijk hun leven lang nooit stil bij zouden staan, maar daar zit het 'm nu juist in. Het zonde dat zo veel levens worden verspild terwijl dat eigenlijk helemaal niet nodig is.quote:
Lijkt me een beetje zweverig-interessant-doen gedoe. Vooral door dit soort toevoegingen:
Al denk ik zelf wel dat door zelfinzicht en door concepten als Dasein te omarmen, het makkelijker wordt om te sterven zodra het noodlot op de deur klopt.
Tja, je kan heel arrogant gaan lopen doen dan en neerkijken op 'de meute', maar dan heb je het ergens ook niet helemaal begrepen.. Eerder compassie omdat je als geen ander weet hoe het is om geregeerd te worden door dat innerlijke zelfbeeld.quote:
Dit is een soort neurowetenschappelijke variant van Heideggers streven naar authenticiteit. Maar net zoals Heidegger constateert kun je het wel allemaal in de gaten hebben en je verheven voelen boven de sukkels die dat niet hebben, maar uiteindelijk moet je toch mee in die wereld van ikjes met hun nietige ambities en behoeften, want verder is er niks.
Al denk ik zelf wel dat door zelfinzicht en door concepten als Dasein te omarmen, het makkelijker wordt om te sterven zodra het noodlot op de deur klopt.
En de dood, haha, nou die komt wel een keer. Geen zin om je mee bezig te houden zolang er leven is.
En wat zou je dan als tip geven wanneer je je wat jouw ikje betreft iedere dag al voelt alsof je paddo's of salvia divinorum hebt gebruikt maar je alsnog psychische problemen hebt?quote:
Nee, interessant doen is niet de opzet. Ik zie in dit subforum alleen erg veel mensen ontzettend zeulen met allerlei problemen, waarvan ik de oplossing zie. Daarom deel ik het. Het is bedoeld om te helpen en mensen ergens op te wijzen waar ze waarschijnlijk hun leven lang nooit stil bij zouden staan, maar daar zit het 'm nu juist in. Het zonde dat zo veel levens worden verspild terwijl dat eigenlijk helemaal niet nodig is.
Wat bedoel je met 'je voelen alsof je paddo's of salvia divinorum hebt gebruikt', en wat is de aard van de psychische problemen? Daar komt natuurlijk wel een beetje maatwerk bij kijken.quote:
En wat zou je dan als tip geven wanneer je je wat jouw ikje betreft iedere dag al voelt alsof je paddo's of salvia divinorum hebt gebruikt maar je alsnog psychische problemen hebt?
Kan je dit toelichten? Mooie boodschap, maar het blijft vaag.quote:
[..]
Allemaal..... de troublemaker wordt dan doorzien voor wat het is.
[..]
Dat komt omdat (westerse) wetenschap altijd gaat over de ander, of 'een fenomeen' of probleem, of stoornis, of disfunctioneren. Altijd het subject dat een object bestudeert. Altijd een fenomeen bestuderen met een afstand ertussen.quote:Op zaterdag 21 juli 2018 20:15 schreef Gary_Oak het volgende:
Waarom altijd al die metafysische pietpraat over bewustzijn, vrije wil etc.? Die zijn toch niet te verifiëren en conclusies kunnen alleen op basis van aannames getrokken worden. Existentiële vragen zijn wat dat betreft relevanter voor dit subforum.
Vanuit de westerse wetenschap wordt het bewustzijn direct geassocieerd met het denken, en het bewustzijn wordt dan ook vanuit het denken bestudeerd, en zoals het bij ánderen functioneert, niet bij jouzelf. Bovendien wordt binnen de meeste wetenschappen gewoonlijk gekeken naar het bewustzijn, dat wil zeggen, het wordt van buitenaf onderzocht als iets algemeens: welk deel van de hersenen welke functie heeft bijvoorbeeld. Dikwijls zijn zulke onderzoeken bovendien gebaseerd op afwijkingen en ziektes, op het falen van het bewustzijn en niet op de mogelijkheden of potentie ervan.
Je bent wat dat betreft ook gewend zo te denken en te redeneren, en daarom zal het niet snel in je opkomen om je eigen bewustzijn te gaan onderzoeken. Dat is geen gebruikelijke gewoonte in onze cultuur.
Het idee dat jij dat ikje bent, dat innerlijke zelfbeeld waarmee je je identificeert, leidt ertoe dat je iets te verdedigen hebt, en dat je je aangevallen voelt wanneer je de met je zelfbeeld samenhangende waarden bedreigd ziet worden. Voortdurend ben je bezig met bevestiging zoeken en het in stand houden van dat zelfbeeld. Dat ikje staat voortdurend centraal in hoe je voelt, denkt, waarneemt en interpreteert, wat je angstig maakt etc. het bepaalt de matrix van je bewustzijn als het ware. Dat ikje vormt daarvan het centrum, de spil waar het allemaal om draait, het centrale punt. En alles wat jouw zelfbeeld bedreigt, vormt een probleem dat moet worden voorkomen en getackeld. Dat brengt veel zorgen en angst met zich mee. En voortdurend verkeer je natuurlijk in competitie met andere 'ikken'.quote:
Kan je dit toelichten? Mooie boodschap, maar het blijft vaag.
Ik heb het hier niet over welke kant de wetenschap op moet gaan. Ik heb het over het levensbeschouwelijke nut van metafysische vragen in R&P. Die is er niet. Zulke vragen zijn vooral interessant in F&L.quote:
[..]
Dat komt omdat (westerse) wetenschap altijd gaat over de ander, of 'een fenomeen' of probleem, of stoornis, of disfunctioneren. Altijd het subject dat een object bestudeert. Altijd een fenomeen bestuderen met een afstand ertussen.
Vanuit de westerse wetenschap wordt het bewustzijn direct geassocieerd met het denken, en het bewustzijn wordt dan ook vanuit het denken bestudeerd, en zoals het bij ánderen functioneert, niet bij jouzelf. Bovendien wordt binnen de meeste wetenschappen gewoonlijk gekeken naar het bewustzijn, dat wil zeggen, het wordt van buitenaf onderzocht als iets algemeens: welk deel van de hersenen welke functie heeft bijvoorbeeld. Dikwijls zijn zulke onderzoeken bovendien gebaseerd op afwijkingen en ziektes, op het falen van het bewustzijn en niet op de mogelijkheden of potentie ervan.
Je bent wat dat betreft ook gewend zo te denken en te redeneren, en daarom zal het niet snel in je opkomen om je eigen bewustzijn te gaan onderzoeken. Dat is geen gebruikelijke gewoonte in onze cultuur.
Nee, heel bewust gekozen voor hier. Omdat ik enorm veel mensen zie worstelen met dit probleem, en wil laten weten dat er licht is in de soms eindeloos donker lijkende tunnel.quote:
Ik heb het hier niet over welke kant de wetenschap op moet gaan. Ik heb het over het levensbeschouwelijke nut van metafysische vragen in R&P. Die is er niet. Zulke vragen zijn vooral interessant in F&L.
Ik ben niet geïnteresseerd in een ideeëntwist waarin we allerlei ismes gaan vergelijken en dit in een hokje stoppen en intellectualistisch masturberend erop los gaan lullen.
Ik zie niet zo in wat een nieuw paradigmabeschrijving over het bewustzijn kan doen. Het bewustzijn kan van alles zijn: een illusie à la een Matrix, een samenspel van willekeurige neuronen die vuren etc. Maar onderaan de streep is er nog steeds het (psychisch) lijden. Je kunt bijvoorbeeld uren praten over de geur van stront, of de geur wel echt bestaat, of 'stinken' niet gewoon subjectief is etc. Maar uiteindelijk heb je te maken met stront en kan je het beter hebben over hoe je het weg kan krijgen. En daarom vind ik existentiële vragen beter passen als je dit subforum een filosofische twist wilt geven.quote:
[..]
Nee, heel bewust gekozen voor hier. Omdat ik enorm veel mensen zie worstelen met dit probleem, en wil laten weten dat er licht is in de soms eindeloos donker lijkende tunnel.
Ik ben niet geïnteresseerd in een ideeëntwist waarin we allerlei ismes gaan vergelijken en dit in een hokje stoppen en intellectualistisch masturberend erop los gaan lullen.
Er kan serieus een moment komen dat je het ineens ziet. Gewoon van binnen. Dat je het als het ware ineens 'betrapt' en ziet: 'hey, maar dit ben ik niet! Dit heeft zelfs niks met mij te maken. Ik identificeer me gewoon al m'n hele leven ten onrechte met dit alles; het is een droom. Ik ben Dat wat het ziet, en wat ik zie dat kan ik niet zijn!' En dat je zelfs ziet dat dat hele 'ik' dat het denkt te zien zelfs een mind-made trick is. En dan is het gezien, en dan zul je het nooit meer kunnen ontkennen.quote:
Ik zie niet zo in wat een nieuw paradigmabeschrijving over het bewustzijn kan doen. Het bewustzijn kan van alles zijn: een illusie à la een Matrix, een samenspel van willekeurige neuronen die vuren etc. Maar onderaan de streep is er nog steeds het (psychisch) lijden. Je kunt bijvoorbeeld uren praten over de geur van stront, of de geur wel echt bestaat, of 'stinken' niet gewoon subjectief is etc. Maar uiteindelijk heb je te maken met stront en kan je het beter hebben over hoe je het weg kan krijgen. En daarom vind ik existentiële vragen beter passen als je dit subforum een filosofische twist wilt geven.
Ik heb het hier niet over een interessant idee of zo. Dit kan echt gebeuren.
Ik kan hier geen touw aan vastknopen. Dus eigenlijk wil je de users hier een nieuw mensenbeeld verkopen, in de hoop dat het hun lijden verlost, omdat dat hun psychisch lijden een illusie is in dat specifieke mensenbeeld? Komt bijna religieus over.quote:
[..]
Er kan serieus een moment komen dat je het ineens ziet. Gewoon van binnen. Dat je het als het ware ineens 'betrapt' en ziet: 'hey, maar dit ben ik niet! Dit heeft zelfs niks met mij te maken. Ik identificeer me gewoon al m'n hele leven ten onrechte met dit alles; het is een droom. Ik ben Dat wat het ziet, en wat ik zie dat kan ik niet zijn!' En dat je zelfs ziet dat dat hele 'ik' dat het denkt te zien zelfs een mind-made trick is. En dan is het gezien, en dan zul je het nooit meer kunnen ontkennen.
Ik heb het hier niet over een interessant idee of zo. Dit kan echt gebeuren.
Lastig hè, die mind met al z'n associaties en pogingen het op zijn manier te vatten?quote:
Ik kan hier geen touw aan vastknopen. Dus eigenlijk wil je de users hier een nieuw mensenbeeld verkopen, in de hoop dat het hun lijden verlost, omdat dat hun psychisch lijden een illusie is in dat specifieke mensenbeeld? Komt bijna religieus over.
Je kunt er ook niets aan doen wat dat betreft haha.Ik wil helemaal niets verkopen. Er valt niets te verkopen. Dit kan alleen maar in jezelf plaatsvinden. Ik kan het niet overdragen op een ander. Het enige wat ik kan zeggen: dit is mogelijk. En ja, je verkeert in illusie. Je problemen bestaan buiten jouw geconditioneerde mind niet. Het meeste zit puur in je hoofd en heeft geen enkele basis in de werkelijkheid.
En dat weten veel en veel te weinig mensen. They are locked up in their brain, en hebben geen flauw vermoeden dat het een illusie is waarin ze zitten. Het is compleet waarheid voor hen. Er is niet eens een beetje twijfel aan. Dat wordt zonder meer volledig voor waarheid aangenomen. Mensen worden compleet geleid door hun gedachten, overtuigingen, aangeleerde ideeën, daaruit volgende voelpatronen en ga zo maar door. Maar koek koek: it isn't true.
Oh god, is dit zo'n pretentieuze houding van dat jij het licht gezien hebt en ik als schaap niet? Verder zou je wat minder stellig kunnen zijn in je mensenbeeld. Het is enkel een verklaring van een metafysisch probleem; problemen die geen definitief antwoord kunnen hebben.quote:
[..]
Lastig hè, die mind met al z'n associaties en pogingen het op zijn manier te vatten?
Ik wil helemaal niets verkopen. Er valt niets te verkopen. Dit kan alleen maar in jezelf plaatsvinden. Ik kan het niet overdragen op een ander. Het enige wat ik kan zeggen: dit is mogelijk. En ja, je verkeert in illusie. Je problemen bestaan buiten jouw geconditioneerde mind niet. Het meeste zit puur in je hoofd en heeft geen enkele basis in de werkelijkheid.
En dat weten veel en veel te weinig mensen. They are locked up in their brain, en hebben geen flauw vermoeden dat het een illusie is waarin ze zitten. Het is compleet waarheid voor hen. Er is niet eens een beetje twijfel aan. Dat wordt zonder meer volledig voor waarheid aangenomen. Mensen worden compleet geleid door hun gedachten, overtuigingen, aangeleerde ideeën, daaruit volgende voelpatronen en ga zo maar door. Maar koek koek: it isn't true.
Ik denk dat het zo ongeveer moet voelen:quote:
Wat bedoel je met 'je voelen alsof je paddo's of salvia divinorum hebt gebruikt', en wat is de aard van de psychische problemen? Daar komt natuurlijk wel een beetje maatwerk bij kijken.
https://drugsforum.nl/thr(...)s-trip-report.55867/
https://www.jellinek.nl/vraag-antwoord/wat-is-salvia-divinorum/
Maar dat weet ik niet zeker.
Wat ik mij dan zo kan voorstellen aan psychische problemen zijn dat de omgeving wel verwacht dat je weet wie je bent en op basis daarvan keuzes maakt. Heel het leven bestaat bijna uit keuzes en als je geen identiteit hebt is alles altijd een compromis. Je bent altijd blij met je leven maar tegelijkertijd ook weer niet want je bent alles en tegelijkertijd niets.
Dat is dus het denken vanuit het ik-perspectief: 'oh dus JIJ denkt het licht gezien te hebben, en denkt dat je nu boven mij staat of zo en ik een schaap ben die het licht nog niet heeft gezien? Laat me niet lachen man... daar heb je er weer zo een, pfff'.
Probeer het eens niet zó op te vatten, puur om jezelf uit te dagen..
We zullen het doorgeven aan hongerlijdende mensen, dat dat maar een illusie is.quote:
[..]
Lastig hè, die mind met al z'n associaties en pogingen het op zijn manier te vatten?
Ik wil helemaal niets verkopen. Er valt niets te verkopen. Dit kan alleen maar in jezelf plaatsvinden. Ik kan het niet overdragen op een ander. Het enige wat ik kan zeggen: dit is mogelijk. En ja, je verkeert in illusie. Je problemen bestaan buiten jouw geconditioneerde mind niet. Het meeste zit puur in je hoofd en heeft geen enkele basis in de werkelijkheid.
En dat weten veel en veel te weinig mensen. They are locked up in their brain, en hebben geen flauw vermoeden dat het een illusie is waarin ze zitten. Het is compleet waarheid voor hen. Er is niet eens een beetje twijfel aan. Dat wordt zonder meer volledig voor waarheid aangenomen. Mensen worden compleet geleid door hun gedachten, overtuigingen, aangeleerde ideeën, daaruit volgende voelpatronen en ga zo maar door. Maar koek koek: it isn't true.
Of aan die gepeste jongen die in elkaar geslagen wordt buiten de schoolpoort, dat zijn ikje hem voor de gek houdt en dat er helemaal geen pesters zijn.
Of aan die persoon die zijn partner kwijt is aan een vreselijke ziekte.
Het is allemaal niet echt joh!!
Dit zou hoop en al kunnen helpen bij wat soft probleempjes zoals: zou mijn kont te dik zijn, ik ben verlegen enz...
En kom nu niet af met dingen zoals: jaaaa maar als je niet diep genoeg gegaan bent, dan kan je het niet begrijpen en dat soort onzin.
Ik ken jouw type wel, maar dat is niet erg... Want ooit zal ook jij wakker worden vanop jouw zweverige wolk en beseffen dat je enkel je eigen een beetje tot de orde kan roepen maar dat je geen controle hebt over die miljarden anderen hier op de wereld waar je uiteindelijk wel mee moet leren leven. En dat heel veel problemen gewoon wel echt zijn en daar gewoon echte hulp voor nodig is ipv te gaan roeren in de diepste krochten van je brein.
Ik haal je niet inhoudelijk onderuit. Lees maar terug. Ik leg je alleen uit, al meerdere keren, dat je mensenbeeld per definitie geen definitief antwoord kan zijn op de vraag hoe bewustzijn werkt. Dat kan gewoon niet met metafysica. Al duizenden jaren wordt dit al besproken, daar ga jij echt geen einde aan maken yo. Ik vind je verhevende manier van praten aanstotender dan wat je vertelt. Je gaat niet echt in discussie en bij verwarring ligt het allemaal aan mij, niet aan jouw zweverige en vage manier van praten. Als je zo blijft praten, zeg je automatisch wel een keer iets goeds. Tijdje terug liep er ook zo'n guru rond in R&P.quote:
Natuurlijk stuit dit soort 'rare' praat je tegen de borst haha. Dit moet onderuit gehaald worden. Deze mafkees moet op z'n plek gezet worden, en snel!
Dat is dus het denken vanuit het ik-perspectief: 'oh dus JIJ denkt het licht gezien te hebben, en denkt dat je nu boven mij staat of zo en ik een schaap ben die het licht nog niet heeft gezien? Laat me niet lachen man... daar heb je er weer zo een, pfff'.
Probeer het eens niet zó op te vatten, puur om jezelf uit te dagen..
Dat alles heeft ook te maken met macroprocessen die voortvloeien uit een wereld die collectief in die visie leeft. Het heeft niet alleen oorlogen in jezelf tot gevolg, ook oorlogen op grotere menselijke schaal natuurlijk. De hele mensheid leeft in afgescheidenheid, dat is de sociale norm.quote:
We zullen het doorgeven aan hongerlijdende mensen, dat dat maar een illusie is.
Of aan die gepeste jongen die in elkaar geslagen wordt buiten de schoolpoort, dat zijn ikje hem voor de gek houdt en dat er helemaal geen pesters zijn.
Of aan die persoon die zijn partner kwijt is aan een vreselijke ziekte.
Het is allemaal niet echt joh!!
Dit zou hoop en al kunnen helpen bij wat soft probleempjes zoals: zou mijn kont te dik zijn, ik ben verlegen enz...
En kom nu niet af met dingen zoals: jaaaa maar als je niet diep genoeg gegaan bent, dan kan je het niet begrijpen en dat soort onzin.
Ik ken jouw type wel, maar dat is niet erg... Want ooit zal ook jij wakker worden vanop jouw zweverige wolk en beseffen dat je enkel je eigen een beetje tot de orde kan roepen maar dat je geen controle hebt over die miljarden anderen hier op de wereld waar je uiteindelijk wel mee moet leren leven. En dat heel veel problemen gewoon wel echt zijn en daar gewoon echte hulp voor nodig is ipv te gaan roeren in de diepste krochten van je brein.
En yep, ellende is real. Maar hoe je ermee omgaat, dat is niet iets dat is vastgebeiteld in schrift of zo. Er is lijden, heel veel lijden. Niemand ontkent dat. Het wil echter niet zeggen dat het lijden niet slechts - en ten alle tijden - tijdelijk is.
Joh, goed... ik ga er een einde aan breien voor nu. Fijne avond verder!quote:
Ik haal je niet inhoudelijk onderuit. Lees maar terug. Ik leg je alleen uit, al meerdere keren, dat je mensenbeeld per definitie geen definitief antwoord kan zijn op de vraag hoe bewustzijn werkt. Dat kan gewoon niet met metafysica. Al duizenden jaren wordt dit al besproken, daar ga jij echt geen einde aan maken yo. Ik vind je verhevende manier van praten aanstotender dan wat je vertelt. Je gaat niet echt in discussie en bij verwarring ligt het allemaal aan mij, niet aan jouw zweverige en vage manier van praten. Als je zo blijft praten, zeg je automatisch wel een keer iets goeds. Tijdje terug liep er ook zo'n guru rond in R&P.
quote:
[..]
Joh, goed... ik ga er een einde aan breien voor nu. Fijne avond verder!
Hoe bewustzijn werkt zou ik me ook niet zomaar aan durven wagen, maar je kunt wel weten dat je bewustzijn bént (ipv al die vormen die het aanneemt). En je kunt er wel achterkomen hoe de mind werkt.quote:
Ik leg je alleen uit, al meerdere keren, dat je mensenbeeld per definitie geen definitief antwoord kan zijn op de vraag hoe bewustzijn werkt. Dat kan gewoon niet met metafysica.
Wanneer je ontdekt hoe het werkt kan de zwaarte er vanaf gaan, en wordt je minder een speelbal dat er door heen en weer geslingerd wordt. Daar zit vaak het lijden 'm in. Je wordt heen en weer geslingerd door gedachten, emoties en gevoelens, en je weet niet of je nou 'die en die gedachten' bent of 'dat of dat gevoel'. Daarom weten we vaak niet wie of wat we zijn.
"Ik weet niet hoe het bewustzijn werkt, maar ik ga je nu even uitleggen hoe het werkt."quote:
[..]
Hoe bewustzijn werkt zou ik me ook niet zomaar aan durven wagen, maar je kunt wel weten dat je bewustzijn bént (ipv al die vormen die het aanneemt). En je kunt er wel achterkomen hoe de mind werkt.
Wanneer je ontdekt hoe het werkt kan de zwaarte er vanaf gaan, en wordt je minder een speelbal dat er door heen en weer geslingerd wordt. Daar zit vaak het lijden 'm in. Je wordt heen en weer geslingerd door gedachten, emoties en gevoelens, en je weet niet of je nou 'die en die gedachten' bent of 'dat of dat gevoel'. Daarom weten we vaak niet wie of wat we zijn.
je hebt de pet van weerstand nog steeds op zie ik?quote:
"Ik weet niet hoe het bewustzijn werkt, maar ik ga je nu even uitleggen hoe het werkt."
Prima, maar zo komen we natuurlijk niet echt verder.
En jij je tulband van verhevenheid? Cynisch verwoord wellicht, maar daar kwam je post op neer.quote:
[..]
je hebt de pet van weerstand nog steeds op zie ik?
Prima, maar zo komen we natuurlijk niet echt verder.
Ik voel me helemaal niet verheven.quote:
En jij je tulband van verhevenheid? Cynisch verwoord wellicht, maar daar kwam je post op neer.
quote:
Ik ga inhoudelijk op je in en het enige weerwoord wat je hebt is een vage woordenbrij die ik blijkbaar alleen kan snappen als ik ook tot dat goddelijke inzicht kom wat jij hebt.
Dan ben ik nu even kwijt welk stuk je bedoelt, dus post het gerust nog eens.quote:
Ik ga inhoudelijk op je in en het enige weerwoord wat je hebt is een vage woordenbrij die ik blijkbaar alleen kan snappen als ik ook tot dat goddelijke inzicht kom wat jij hebt.
Posts 24 en 27.quote:
[..]
Dan ben ik nu even kwijt welk stuk je bedoelt, dus post het gerust nog eens.
Vertel liever hoe je dan in de praktijk die conditionering kunt veranderen/wegnemen.
Het kan ook heel snel gaan. Ik was een beetje hardleers. Bij mij heeft het lang geduurd.quote:
Oh ja, post 4 ook wel. Met je 'langdurige zelfonderzoek'. Wat een inzichten heb toch. Verlicht mij, o profeet.
Maar goed, het stuit op een hoop weerstand. Zo'n onderwerp als dit doet dat snel. Het ego vat dit direct op als een aanval en 'oh dus jij denkt nou dat je meer bent dan mij hè!? en waarom jij wel en ik niet''.
Maar die positie creëer jezelf beste Gary oak. Je maakt zelf die scheiding van mij als je tegenstander die maar eens op z'n plek gezet moet worden. En voor mij is het heel lastig om nu nog door die perceptie heen te komen. Alles wat ik nu zeg zal op die gevormde grond bij je landen. Dit klinkt natuurlijk ook weer vreselijk pedant en alsof ik vanuit een of ander godcomplex zit te praten. Als een bepaalde manier van kijken zich eenmaal meester heeft gemaakt..... dan wordt het lastig.
Bedankt dat je mijn punt bevestigt. Dat dan weer wel.quote:
[..]
Het kan ook heel snel gaan. Ik was een beetje hardleers. Bij mij heeft het lang geduurd.
Maar goed, het stuit op een hoop weerstand. Zo'n onderwerp als dit doet dat snel. Het ego vat dit direct op als een aanval en 'oh dus jij denkt nou dat je meer bent dan mij hè!? en waarom jij wel en ik niet''.
Maar die positie creëer jezelf beste Gary oak. Je maakt zelf die scheiding van mij als je tegenstander die maar eens op z'n plek gezet moet worden. En voor mij is het heel lastig om nu nog door die perceptie heen te komen. Alles wat ik nu zeg zal op die gevormde grond bij je landen. Dit klinkt natuurlijk ook weer vreselijk pedant en alsof ik vanuit een of ander godcomplex zit te praten. Als een bepaalde manier van kijken zich eenmaal meester heeft gemaakt..... dan wordt het lastig.
Wij zijn dus uitgepraat.
Jammer. We zijn nog helemaal nergens gekomen namelijk.quote:
Bedankt dat je mijn punt bevestigt. Dat dan weer wel.
Wij zijn dus uitgepraat.
Ga ik later even op in.quote:
Vertel liever hoe je dan in de praktijk die conditionering kunt veranderen/wegnemen.
Allereerst moet er een beetje rust en ruimte ontstaan om jezelf te kunnen onderzoeken.quote:
Vertel liever hoe je dan in de praktijk die conditionering kunt veranderen/wegnemen.
Ik kan nu een heel verhaal gaan houden, maar eigenlijk zal ik het nooit zo goed kunnen uitleggen als deze meneer, dus ik post toch even een youtube-filmpje:
Hij legt het fantastisch en heel rustig en goed te volgen uit.
Ik heb 'm helemaal over het hoofd gezien, sorry.quote:
Wil je dan ook asjeblieft later op mijn reactie op jouw vraag even ingaan?
Oké, nou geloof me, dat zul je niet ervaren wanneer je nuchter bent waarschijnlijk.quote:
Ik denk dat het zo ongeveer moet voelen:
https://drugsforum.nl/thr(...)s-trip-report.55867/
https://www.jellinek.nl/vraag-antwoord/wat-is-salvia-divinorum/
Maar dat weet ik niet zeker.
Ik begrijp nog steeds de vraag niet helemaal.quote:
Wat ik mij dan zo kan voorstellen aan psychische problemen zijn dat de omgeving wel verwacht dat je weet wie je bent en op basis daarvan keuzes maakt. Heel het leven bestaat bijna uit keuzes en als je geen identiteit hebt is alles altijd een compromis. Je bent altijd blij met je leven maar tegelijkertijd ook weer niet want je bent alles en tegelijkertijd niets.
Maar ook voor jou: kijk als je zin en tijd hebt het filmpje even. Dat maakt een hoop duidelijk.
Het komt nu namelijk over als een zweverige versie van 'schijt hebben aan de mening van anderen over jezelf en zichzelf en zelf ook geen zin meer hebben in een mening over jezelf en anderen'.
Oké. Nou, ik ben mij eigenlijk gaan verdiepen in het onderwerp 'zelfrealisatie'. Daar ben ik boeken over gaan lezen. Ik ben filmpjes gaan kijken over dat onderwerp, en mezelf de vraag gesteld: 'hoe kun je daartoe komen? en wat is het nu eigenlijk?'. Nou, dan kom je al snel uit bij dingen als meditatie, en dat ben ik dan ook gaan doen zo'n 4-5 jaar geleden. Meditatie is een goede methode om je bewustzijn te gaan leren observeren en onderzoeken.quote:
Interessant onderwerp, maar wel redelijk abstract. Geen idee of je er zin in hebt TS, maar zou je wat voorbeelden kunnen geven van je eigen proces hierin? Waarvan dacht je dat het verbonden was aan je 'ikje' en hoe heb je dat laten gaan.
Het komt nu namelijk over als een zweverige versie van 'schijt hebben aan de mening van anderen over jezelf en zichzelf en zelf ook geen zin meer hebben in een mening over jezelf en anderen'.
En dan kom je dus ook bij dingen als uit als zelfonderzoek als methode om, jawel, je zelf te gaan onderzoeken. Veel gehoord ding is dan dat ik het 'ik' of 'zelf' een illusie zou zijn waaraan het lijden ten grondslag ligt. Dat ben ik allemaal gaan onderzoeken. En hoewel het bij sommige echt in een flits kan gebeuren, was dat bij mij niet echt het geval. Het is een geleidelijk proces geweest waarin steeds een beetje meer duidelijk werd, en waarbij ik soms dacht 'ah dit is het', maar dan was dat toch ook weer niet helemaal het geval. Dus vaak het gevoel er 'dichtbij' te zijn, maar dan was hert toch nog niet helemaal duidelijk. Ik heb ook verder nooit een leraar bezocht.
Nou en toen is het met een beetje (online) hulp, meditatie en onderzoek toch duidelijk geworden. Niet dat je dan ineens helemaal totaal verlicht bent of zo hoor. Alleen je kunt het gaan zien voor wat het is, en het geloof erin valt weg; je kunt er doorheen gaan kijken. En dan verliezen gedachten, gevoelens, emoties die gerelateerd zijn aan je zelfbeeld - en dat zijn de meesten - hun zwaarte. Dan wordt het leven een stuk prettiger en lichter.
en verder verandert er allemaal niet zo veel. Het is eigenlijk allemaal heel normaal en natuurlijk. Juist al die gekkigheid en neurotische neigingen lossen steeds meer op. Je wordt normaler dan je ooit was haha. The insane system becomes sane. En dat is heel prettig.Van zweverigheid is al helemaal geen sprake trouwens. Echt eerder het tegenovergestelde ervan. Zweven doen we juist vaak enorm zolang we worden geleefd door onze identificaties met onze wereld van ideeën, overtuigingen, concepten, woorden. We zweven de hele dag rond in ons hoofd. Juist dát gaat eruit. Je komt met de beentjes op de grond. Zo nuchter als het maar kan.quote:
Het komt nu namelijk over als een zweverige versie van 'schijt hebben aan de mening van anderen over jezelf en zichzelf en zelf ook geen zin meer hebben in een mening over jezelf en anderen'.
Als je gaat ontdekken waar al die meningen van anderen over jou op zijn gebaseerd, evenals jouw mening over anderen, dan verliest het gewoon z'n waarde. Het is geen attitude van 'ik ga lekker schijt hebben aan alles en iedereen', het wordt je gewoon duidelijk waarop het gebaseerd is. En dan valt de lading ervan weg.
Meningen komen allemaal voort uit het aan dingen waarde toekennend ik-systeem. Het is allemaal geconditioneerd en relatief. Er zijn miljoenen meningen mogelijk. Het is maar net uit welk systeem van overtuigingen en gekoesterde waarde het voortkomt. Verander er iets in, en er komt weer een heel andere mening uit rollen. Allemaal reuze relatief, en inwisselbaar.
Dank je voor je antwoord. Denk dat ik je nu wat beter snap en ben het (deels) met je eens. Meditatie kan een waardevolle methode zijn om even uit de hectiek te ontsnappen en na te gaan wat je nou eigenlijk zelf vindt of wilt. Hoe voelt je lichaam, zijn er misschien grenzen die je overschrijdt, omdat je het niet goed aanvoelt als er vanalles om je heen gebeurt? Je kunt alles even laten voor wat het is en gewoon 'zijn'. Zelf ervaar ik meditatie ook als iets positiefs, alhoewel het voor mij de ene dag wel werkt en de volgende dag niet. Gewoon even tijd nemen voor mezelf en mezelf dat gunnen is wel onderdeel geworden van mijn dagelijkse routine, vaak in de vorm van yoga.quote:
[..]
Oké. Nou, ik ben mij eigenlijk gaan verdiepen in het onderwerp 'zelfrealisatie'. Daar ben ik boeken over gaan lezen. Ik ben filmpjes gaan kijken over dat onderwerp, en mezelf de vraag gesteld: 'hoe kun je daartoe komen? en wat is het nu eigenlijk?'. Nou, dan kom je al snel uit bij dingen als meditatie, en dat ben ik dan ook gaan doen zo'n 4-5 jaar geleden. Meditatie is een goede methode om je bewustzijn te gaan leren observeren en onderzoeken.
En dan kom je dus ook bij dingen als uit als zelfonderzoek als methode om, jawel, je zelf te gaan onderzoeken. Veel gehoord ding is dan dat ik het 'ik' of 'zelf' een illusie zou zijn waaraan het lijden ten grondslag ligt. Dat ben ik allemaal gaan onderzoeken. En hoewel het bij sommige echt in een flits kan gebeuren, was dat bij mij niet echt het geval. Het is een geleidelijk proces geweest waarin steeds een beetje meer duidelijk werd, en waarbij ik soms dacht 'ah dit is het', maar dan was dat toch ook weer niet helemaal het geval. Dus vaak het gevoel er 'dichtbij' te zijn, maar dan was hert toch nog niet helemaal duidelijk. Ik heb ook verder nooit een leraar bezocht.
Nou en toen is het met een beetje (online) hulp, meditatie en onderzoek toch duidelijk geworden. Niet dat je dan ineens helemaal totaal verlicht bent of zo hoor. Alleen je kunt het gaan zien voor wat het is, en het geloof erin valt weg; je kunt er doorheen gaan kijken. En dan verliezen gedachten, gevoelens, emoties die gerelateerd zijn aan je zelfbeeld - en dat zijn de meesten - hun zwaarte. Dan wordt het leven een stuk prettiger en lichter.
Moet eerlijk bekennen dat ik vrij sceptisch was en dat ik nog steeds niks heb met de theorie van chakra's e.d, maar gewoon de oefeningen doen en de focus op m'n lichaam en ademhaling leggen in plaats van m'n gedachten is fijn en geeft rust. Dus ja, ik snap wat je bedoelt met zelfrealisatie in dat aspect. Dat gezegd hebbende denk ik wel dat dit niet voor iedereen werkt, in feite kun je ook een wandeling in de natuur maken, of gaan vissen, of weet ik wat. Daarnaast heeft ook niet iedereen het nodig. Niet iedereen ervaart stress, of vindt het dagelijkse leven hectisch. Als je geen problemen ermee hebt hoeft er ook niks opgelost te worden natuurlijk.
Het is voor mij in elk geval een vorm van relativeren. Even een pauze nemen en dan opnieuw met een frisse blik ergens tegenaan kijken. En ja, veel mensen reageren vanuit hun eigen tekortkomingen. Ik maak andere keuzes dan anderen en soms merk ik dat ik negatieve reacties krijg die voortkomen uit een soort angst bij de ander. Het is natuurlijk heel fijn en veilig als anderen dezelfde keuzes maken als jou, want dat is toch een soort van bevestiging dat je het goed hebt gedaan. Nu kiest iemand anders voor iets anders, dan komt er twijfel boven of de eigen keuze wel goed was en dan is er een soort van paniek en moet de andere keuze worden afgebrand. Dus in die zin snap ik wat je bedoelt met oordelen die hun waarde verliezen als je het 'doorhebt', maar naar mijn mening is dat iets dat iedereen eigenlijk wel weet; mensen reageren vanuit hun eigen denken en doen.
Ik denk overigens ook dat dit niet een algemeen geldend iets is, zoveel mensen zoveel karakters en levensvisies. In die zin zou ik ook nooit iemand vertellen dat er 1 weg is om je problemen op te lossen en ik geloof ook niet dat iemand die zwaar depressief is gewoon moet gaan mediteren en alle problemen lossen zich wel op. Sterker nog, ik weet niet eens of mijn 'realisaties' over mezelf en anderen door mediteren komen, of dat het gewoon het ouder worden is, want dat brengt doorgaans ook een stuk rust bij mensen.
Naja, my 2 cents, hopelijk heb ik je goed begrepen.
Ja een beetje zoiets als zeggen tegen iemand die angst heeft om te presenteren dat hij of zij niet bang hoeft te zijn want het publiek is ook maar mens en blabla. En dan in de praktijk verneuken ze de presentatie alsnog omdat je emoties nou eenmaal niet zo gemakkelijk onder controle krijgt/hebt. Dit is gewoon iets wat dommere mensen stellen en zich helemaal verlicht over voelen terwijl de normale persoon wel weet dat het gewoon gebazel isquote:
Je leven is een droom. Het is niet werkelijk. Het heeft geen basis in de werkelijkheid. Je hele leven van lijden dient geen enkel nut, het gaat je niets brengen, en er valt ook niets in te 'halen'. Je kunt ieder moment met al die onzin stoppen en gaan leven in vrijheid. Alleen zijn er maar weinigen die je op dit 'open geheim' wijzen.
Maakt niet uitquote:
Ik heb 'm helemaal over het hoofd gezien, sorry.
In mijn geval, ook niet toen ik tripte. Truffels genomen en merkte niks, nou ja, bij chemische vorm van psilocybine wel en toen was het alsof ik door de ogen va n een soort beledigende geest naar mezelf keek. Salvia heb ik nooit genomen. Maar het hele idee van geen identiteit hebben dat niks echt is dat heb in lichte mate wel dagelijks ook al ben ik nuchter.quote:Oké, nou geloof me, dat zul je niet ervaren wanneer je nuchter bent waarschijnlijk.
De vraag was: kun jij het je voorstellen dat het niet hebben van een identiteit ook problemen mee brengt in het dagelijks leven? Zo ja welke? Zo nee wat vind je dan van de problemen die ik noemde?quote:Ik begrijp nog steeds de vraag niet helemaal.
Maar ook voor jou: kijk als je zin en tijd hebt het filmpje even. Dat maakt een hoop duidelijk.
Waarom moet ik een filmpje kijken? Die wilde jij kijken, jij opende dit topic.
Ja, dat is zeker zo wat je hier zegt imo. Maar je kunt meditatie dus ook gebruiken om je bewustzijn te onderzoeken. Tevens kun je ook tot bepaalde ervaringen komen. Je kunt steeds dieper in het bewustzijn zakken totdat er enkel nog een ervaring van puur bewustzijn is. Daar kun je iets in ontdekken wat de boel kan doen omdraaien omtrent hoe je jezelf geneigd bent te zien.quote:
Dank je voor je antwoord. Denk dat ik je nu wat beter snap en ben het (deels) met je eens. Meditatie kan een waardevolle methode zijn om even uit de hectiek te ontsnappen en na te gaan wat je nou eigenlijk zelf vindt of wilt. Hoe voelt je lichaam, zijn er misschien grenzen die je overschrijdt, omdat je het niet goed aanvoelt als er vanalles om je heen gebeurt? Je kunt alles even laten voor wat het is en gewoon 'zijn'. Zelf ervaar ik meditatie ook als iets positiefs, alhoewel het voor mij de ene dag wel werkt en de volgende dag niet. Gewoon even tijd nemen voor mezelf en mezelf dat gunnen is wel onderdeel geworden van mijn dagelijkse routine, vaak in de vorm van yoga.
Er zijn natuurlijk ook verschillende meditatievormen. Maar het kan interessant zijn om in meditatie steeds dieper in jezelf te zakken, totdat je uitkomt bij je uiteindelijke essentie. Kunnen bijzondere dingen gebeuren.
Maar in de eerste plaats kun je zo al leren dat je je gedachten en alles niet bent, zodat er een afstand ontstaan en je de 'waarnemer' ontdekt (en steeds krachtiger en stabieler maakt mettertijd). En uiteindelijk kun je daar weer zelfs aan voorbij gaan. Imo heeft het zeker meer potentie dan enkel ontspanning en even tijdelijk een rustmomentje ervaren. Dat werkt natuurlijk ook maar tijdelijk. Je kunt ook duurzame effecten krijgen op de langere termijn, mits je het aanwendt tot een methode van innerlijk onderzoek.
Ik zou ook nooit zeggen dat er maar één weg is. Zeker niet. Je hebt sowieso ontzettend veel verschillende methodes en technieken. Ook heb je meerdere paden die hier over gaan, in allerlei tradities. En idd, sommige (zeg maar gerust veel) mensen hebben geen ene zak met dit soort materie. Maar toch is wel iedereen op zoek naar ruimte en vrijheid. Men zoekt dat alleen vaak in dingen die slechts tijdelijk werken: een andere baan, een andere partner, een nieuwe auto, seksuele pleziertjes, drank, drugs, sport, eten, ga zo maar door. Iedereen jaagt onbewust al die genoegens na en zoekt eigenlijk dat ene blijvende geluk. Dat vind je alleen niet in die dingen. Werkt allemaal maar tijdelijk.quote:Ik denk overigens ook dat dit niet een algemeen geldend iets is, zoveel mensen zoveel karakters en levensvisies. In die zin zou ik ook nooit iemand vertellen dat er 1 weg is om je problemen op te lossen en ik geloof ook niet dat iemand die zwaar depressief is gewoon moet gaan mediteren en alle problemen lossen zich wel op. Sterker nog, ik weet niet eens of mijn 'realisaties' over mezelf en anderen door mediteren komen, of dat het gewoon het ouder worden is, want dat brengt doorgaans ook een stuk rust bij mensen.
Je moet er ook wel rijp voor zijn en er aan toe zijn trouwens. Als dat niet geval is, komt er ook niets van terecht. Je zult dan ook niet gemotiveerd zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Maharski op 22-07-2018 18:43:41 ]
Ho! stop.quote:
In mijn geval, ook niet toen ik tripte. Truffels genomen en merkte niks, nou ja, bij chemische vorm van psilocybine wel en toen was het alsof ik door de ogen va n een soort beledigende geest naar mezelf keek. Salvia heb ik nooit genomen. Maar het hele idee van geen identiteit hebben dat niks echt is dat heb in lichte mate wel dagelijks ook al ben ik nuchter.
Geen identiteit is niet wat ik bedoel. Er is een verschil tussen persoon (persona) en identiteit (individu). Identiteit blijft.
Ja, kan me dus zeker goed voorstellen dat 'het niet hebben van een identiteit' problemen met zich meebrengt in het dagelijks leven.quote:
De vraag was: kun jij het je voorstellen dat het niet hebben van een identiteit ook problemen mee brengt in het dagelijks leven? Zo ja welke? Zo nee wat vind je dan van de problemen die ik noemde?
quote:
Waarom moet ik een filmpje kijken? Die wilde jij kijken, jij opende dit topic.
Nu snap ik het even niet meer hoor? Eerst dramde je een beetje door over het loskomen van het ikje en nu blijft het ineens? Wat is een persona? Wat is een individu?quote:
Ho! stop.
Geen identiteit is niet wat ik bedoel. Er is een verschil tussen persoon (persona) en identiteit (individu). Identiteit blijft.
Bedoel je dan gewoon inschrijving bjj de gemeente of welke problemen ermee begrijp jij dan?quote:Ja, kan me dus zeker goed voorstellen dat 'het niet hebben van een identiteit' problemen met zich meebrengt in het dagelijks leven.
Ja misschien als ik tijd heb, dat ik het ga kijken, maar ik heb een hekel aan zelfhulpgoeroe's en dit lijkt me ook zo 1.quote:
- wat bedoel jij dan met een persona en waarom is dat verschillend van waar jij het hier over hebt het "ik". Ik ken alleen maar de persona van Jung, wat ook zweverig op mij overkomt
Bedoel je met identiteit hoe de gemente jouw heeft geregistreerd en hoe andere mensen je zien?
- je kan voorstellen dat het niet hebben van een identiteit ook problemen geeft. Maar wat is dan jouw oplossing voor de problemen die ik noem? Die noemde je niet vandaar dat ik vroeg of je alleen bedoelde dat het problemen gaf als je geen officiele identiteit had
- ik heb het filmpje gekeken. Die man klinkt alsof die ook hypnose cds opneemt. Maar ik begrijp het niet. Hij zegt: het slechte gevoel is steeds hetzelfde, dus daarom is het niet echt. Hoe weet hij dat het steeds hetzelfde is in andere omstandigheiden? En omdat het steeds verandert is het niet echt., dan is niks echt. Mensen worden als ze doodgaan ook gerecycled qua lichaam. Wat ik wel goed vond was wat hij zei over empathie. Maar dan moet de samenleving daar wel op ingesreld zijn. De samenleving creert ook het ik concept.
Persona betekent 'masker' (latijn). Het is dat waarmee de wereld betreden. Persona bestaat uit verworvenheden, conditioneringen, houdingen, en waarmee je je vaak identificeert.quote:
Sorry, ik had het niet helemaal goed uitgelegd blijkbaar, wat ik bedoelde was:
- wat bedoel jij dan met een persona en waarom is dat verschillend van waar jij het hier over hebt het "ik". Ik ken alleen maar de persona van Jung, wat ook zweverig op mij overkomt
Bedoel je met identiteit hoe de gemente jouw heeft geregistreerd en hoe andere mensen je zien?
Je individu staat voor al je (aangeboren) talenten en mogelijkheden, je potenties.
Voor uitgebreidere beschrijving hierover, zou je hier eens kunnen kijken: https://www.zelfkennis.nu/essentie-en-persoonlijkheid/
Kijk 'm nog een keer, of specifiek de dingen die je denkt niet te begrijpen, totdat het duidelijk is zou ik zeggen.quote:
- ik heb het filmpje gekeken. Die man klinkt alsof die ook hypnose cds opneemt. Maar ik begrijp het niet. Hij zegt: het slechte gevoel is steeds hetzelfde, dus daarom is het niet echt. Hoe weet hij dat het steeds hetzelfde is in andere omstandigheiden? En omdat het steeds verandert is het niet echt., dan is niks echt. Mensen worden als ze doodgaan ook gerecycled qua lichaam. Wat ik wel goed vond was wat hij zei over empathie. Maar dan moet de samenleving daar wel op ingesreld zijn. De samenleving creert ook het ik concept.
En yes, tuurlijk creëert de samenleving ook het ik-concept. Voortdurend worden we er door bestookt. Van de samenleving hoef je niks te verwachten als je wilt ontwaken uit je ik-droom.
Waar het om gaat in Rupert Spira's uitleg, is dat alles komt en gaat, maar dat jij niet komt en gaat. Je hebt echter wel de neiging je voortdurend te identificeren met wat komt en gaat. Je trekt dat aan als een jas die als 'jou' voelt; er een is ellendig gevoel, en daar komt al snel uit: 'ik ben ellendig', 'ik voel me ellendig', terwijl dat gevoel komt en gaat, en ook vaak het resultaat is van die identificatie ermee. Zelfde als gedachten: er komen gedachten op, en je zou die als een toeschouwer kunnen voorbij zien trekken, maar in plaats daarvan verdwijn je erin en hypnotiseren ze je, en denk je dat je jezelf kunt destilleren uit gedachtes. Daarom weet je ook vaak niet wie je nou eigenlijk bent, want ben je die ellendige gevoelens, of die depressieve gedachtes, of ben je nu juist die gedachten en gevoelens waarin je je superieur boven alles voelt? Is je ware zelf nou de gedachte dat je geweldig bent, 'het goed voor elkaar hebt', knap bent, of is je ware zelf nu de gedachte dat je niks bereikt hebt, er niet uitziet, wat anderen van je zouden vinden, enzovoorts. Je weet niet welk ik-gevoel nou de meest realistische is. Het komt en gaat allemaal maar een beetje, dan weer zo, en dan weer zo. Maar het zijn gedachten en gevoelens die gewoon komen en gaan, en waar jij de neiging bij hebt je er voortdurend mee te identificeren (wat er voeding en energie aangeeft en de boel zo je leven lang in stand houdt). Daardoor wordt je heen en weer geslingerd tussen angst en hoop, misère en blijdschap, allerlei uitersten. Je verkeert in innerlijke verdeeldheid, en je hebt geen idee wie of wat je nu eigenlijk bent. En dat alles is het resultaat van onwetendheid en illusie.
Het spijt me voor je, maar dat laatste is ernstig de vraag. Je lichaam, ja. Maar verder is het volstrekt onduidelijk.quote:
Goed topic. Helemaal mee eens.
Bijna alles wat we doen is nutteloos. En of je nu rijk, arm, dik, dun, slim, dom, mooi, of lelijk bent.
Aan het einde van de rit boeit het geen ene fuck meer. We eindigen allemaal hetzelfde. Weg voor eeuwig.
Dat is geen licht. Hooguit een zekere mate van relativering ofzo.quote:
[..]
Nee, heel bewust gekozen voor hier. Omdat ik enorm veel mensen zie worstelen met dit probleem, en wil laten weten dat er licht is in de soms eindeloos donker lijkende tunnel.
Nee, er kan iets gebeuren waardoor je het ineens ZIET. Het heeft niks met denken of gedachten te maken, maar puur met zien.quote:Op dinsdag 24 juli 2018 17:41 schreef Xa1pt het volgende:
Dat is geen licht. Hooguit een zekere mate van relativering ofzo.
Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?quote:
[..]
Nee, er kan iets gebeuren waardoor je het ineens ZIET. Het heeft niks met denken of gedachten te maken, maar puur met zien.
Niet dat ik het er overigens mee oneens ben, zelf ook wel een aantal boeken over non-dualisme gelezen, maar het gevaarlijke met dit soort benaderingen of zienswijzen is dat het een soort geloof lijkt te worden en bijna als een soort redmiddel wordt gepropageerd voor depressie, wanhoop, et cetera.
Nou, ik had de neiging te stoppen met lezen bij "als je geboren bent met autisme...", toch uitgelezen en tja, komt al redelijk overeen met hoe ik de werkelijkheid dagelijks ervaar denk ikquote:
Persona betekent 'masker' (latijn). Het is dat waarmee de wereld betreden. Persona bestaat uit verworvenheden, conditioneringen, houdingen, en waarmee je je vaak identificeert.
Je individu staat voor al je (aangeboren) talenten en mogelijkheden, je potenties.
Voor uitgebreidere beschrijving hierover, zou je hier eens kunnen kijken: https://www.zelfkennis.nu/essentie-en-persoonlijkheid/
Ja maar wat is dan de waarheid volgens jou? Dat bovenstaande is logisch maar hoe zorgt deze waarheid dan voor een beter leven? Het zorgt naar mijn mening eerder voor het "niets heeft zin dus waarom bestaan mensen uberhaupt" gevoel. Natuurlijk is het ergens een verbetering, in de zin van dat het bevrijd van egoisme, frustraties vanwege onvervulde wensen, enz. Maar het creert ook weer nieuwe problemen zoals dus existentiele depressie, of dat de samenleving dus wel verwacht dat je jr eigen identiteit creert, wat is je idee daarover dan?quote:
[..]
Kijk 'm nog een keer, of specifiek de dingen die je denkt niet te begrijpen, totdat het duidelijk is zou ik zeggen.
En yes, tuurlijk creëert de samenleving ook het ik-concept. Voortdurend worden we er door bestookt. Van de samenleving hoef je niks te verwachten als je wilt ontwaken uit je ik-droom.
Waar het om gaat in Rupert Spira's uitleg, is dat alles komt en gaat, maar dat jij niet komt en gaat. Je hebt echter wel de neiging je voortdurend te identificeren met wat komt en gaat. Je trekt dat aan als een jas die als 'jou' voelt; er een is ellendig gevoel, en daar komt al snel uit: 'ik ben ellendig', 'ik voel me ellendig', terwijl dat gevoel komt en gaat, en ook vaak het resultaat is van die identificatie ermee. Zelfde als gedachten: er komen gedachten op, en je zou die als een toeschouwer kunnen voorbij zien trekken, maar in plaats daarvan verdwijn je erin en hypnotiseren ze je, en denk je dat je jezelf kunt destilleren uit gedachtes. Daarom weet je ook vaak niet wie je nou eigenlijk bent, want ben je die ellendige gevoelens, of die depressieve gedachtes, of ben je nu juist die gedachten en gevoelens waarin je je superieur boven alles voelt? Is je ware zelf nou de gedachte dat je geweldig bent, 'het goed voor elkaar hebt', knap bent, of is je ware zelf nu de gedachte dat je niks bereikt hebt, er niet uitziet, wat anderen van je zouden vinden, enzovoorts. Je weet niet welk ik-gevoel nou de meest realistische is. Het komt en gaat allemaal maar een beetje, dan weer zo, en dan weer zo. Maar het zijn gedachten en gevoelens die gewoon komen en gaan, en waar jij de neiging bij hebt je er voortdurend mee te identificeren (wat er voeding en energie aangeeft en de boel zo je leven lang in stand houdt). Daardoor wordt je heen en weer geslingerd tussen angst en hoop, misère en blijdschap, allerlei uitersten. Je verkeert in innerlijke verdeeldheid, en je hebt geen idee wie of wat je nu eigenlijk bent. En dat alles is het resultaat van onwetendheid en illusie.
Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.quote:Op dinsdag 24 juli 2018 19:38 schreef Xa1pt het volgende:
Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?
Niet dat ik het er overigens mee oneens ben, zelf ook wel een aantal boeken over non-dualisme gelezen, maar het gevaarlijke met dit soort benaderingen of zienswijzen is dat het een soort geloof lijkt te worden en bijna als een soort redmiddel wordt gepropageerd voor depressie, wanhoop, et cetera.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.
'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'
'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.
Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.
Ik heb er nooit een existentiële depressie van gehad in ieder geval.quote:
Ja maar wat is dan de waarheid volgens jou? Dat bovenstaande is logisch maar hoe zorgt deze waarheid dan voor een beter leven? Het zorgt naar mijn mening eerder voor het "niets heeft zin dus waarom bestaan mensen uberhaupt" gevoel. Natuurlijk is het ergens een verbetering, in de zin van dat het bevrijd van egoisme, frustraties vanwege onvervulde wensen, enz. Maar het creert ook weer nieuwe problemen zoals dus existentiele depressie, of dat de samenleving dus wel verwacht dat je jr eigen identiteit creert, wat is je idee daarover dan?
Zin kunnen heel veel dingen voor je hebben. In absolute zin hebben dingen misschien niet echt 'zin', in die zin (hè, alweer?) dat het niet echt uitmaakt. Wil niet zeggen dat er in relatieve zin niet genoeg dingen van nut zijn. Neem zoiets als plezier maken: tja, uiteindelijk kun je je afvragen wat het nut ervan is. Maar het heeft in ieder geval nut op het moment dat het aan de orde is: je hebt een leuke avond of dag, je bent weer even lekker connected met mensen/jezelf/het leven, de geluksstofjes gieren weer even, totdat het moment weer voorbij is. Het komt en gaat. Op het moment dat het er is, is het er, en later is het weer voorbij. Op het moment dat het er is, heeft het z'n eigen nut zullen we maar zeggen: je kunt er gewoon van genieten. Je zou er gewoon helemaal niet over kunnen nadenken, en het gewoon nemen zoals het komt. We kennen vooral zin en nut aan dingen toe met ons aan waarde toekennende systeem. Het is allemaal denken, en zo waarde toekennen aan dingen. Niemand verplicht je dat te doen verder. Je kunt gewoon keihard genieten van dingen zoals het uit zichzelf ontstaat allemaal. Zo is het eigenlijk ook met de minder leuke dingen. Het gebeurt. Het is wat Tijd je van moment tot moment presenteert. Daar heb het dan maar mee te doen, voor zolang als het duurt.... want alles is natuurlijk tijdelijk. Het komt en gaat.
Maar dat is nu net het punt. Dat "oh ja, dit ben ik eigenlijk niet, dit is een projectie op het beeldscherm" ook weer een gedachte of projectie is op datzelfde beeldscherm en door datzelfde ik wordt waargenomen of door dezelfde ik wordt gerealiseerd.quote:
[..]
Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.
'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'
'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.
Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.
Ja dat is precies zo: dat is ook weer een gedachte en projectie op het innerlijk beeldscherm. Alleen dat dat door hetzelfde ik wordt waargenomen of gerealiseerd, dat laat nu net zien dat het ik-perspectief nog leidend is. Dat kan heel hardnekkig zijn! Dat lijkt zo'n onoverbrugbare tegenstrijdigheid. Als je nu net een keer op een punt komt waarop duidelijk wordt dat het omgekeerd is, dan is het duidelijk dat het ik niet realiseert, maar dat slechts een toe-eigening vanuit die mentale setup is.quote:
Maar dat is nu net het punt. Dat "oh ja, dit ben ik eigenlijk niet, dit is een projectie op het beeldscherm" ook weer een gedachte of projectie is op datzelfde beeldscherm en door datzelfde ik wordt waargenomen of door dezelfde ik wordt gerealiseerd.
Als je ziet dat leegte (open waarnemendheid) de essentie is, waarin het ik-toe-eigenings-centrum (razendsnel) ontstaat, dan wordt het gezien. En dan kun je er voortaan doorheen kijken. Dan kun je natuurlijk weer vragen: wie kijkt er dan doorheen? Vanuit gewaarzijn wordt erdoorheen gekeken. Zo kunnen dingen dan hun 'vastheid' of zwaarte verliezen, omdat duidelijk is dat het in essentie lege verschijnselen zijn die belangrijk worden gemaakt door het overal waarde aan toekennende ik-perspectief.
En zo dan dus ook je zelfbeeld. In essentie zijn het allemaal maar beelden, denkbeelden, gedachten, luchtbellen, leeg, niets concreets. De gedachte dat je 'dit' zou zijn, of 'dat'. Je bent gewoon.. de rest is er allemaal aan toegevoegd, maar het bestaat nergens concreet en vast. Dat lijkt allemaal maar zo omdat er een sterk geloof in is, en het zodoende dus vaak herhaald wordt en er zo 'vaste' patronen van denken, voelen en ervaren zijn ontstaan.
Als je eigen identiteit toch maar een illusie is en iedereen in wezen hetzelfde is als 7 miljard andere mensen maar dat alleen nog maar bij zichzelf moet ontdekken dan snap ik best waarom er zoveel pedofielen op het fok forum zitten, of waarom 43% van de mensen een psychische aandoening heeft.quote:
Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.
'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'
'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.
Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.
Maar dat doet iedereen toch al? Op je verplichtingen na doe je wat je wilt. Lijkt me sterk dat er veel mensen zijn die er zelf voor kiezen om zichzelf te kwellen in plaats van plezier te maken.quote:
Ik heb er nooit een existentiële depressie van gehad in ieder geval.
Zin kunnen heel veel dingen voor je hebben. In absolute zin hebben dingen misschien niet echt 'zin', in die zin (hè, alweer?) dat het niet echt uitmaakt. Wil niet zeggen dat er in relatieve zin niet genoeg dingen van nut zijn. Neem zoiets als plezier maken: tja, uiteindelijk kun je je afvragen wat het nut ervan is. Maar het heeft in ieder geval nut op het moment dat het aan de orde is: je hebt een leuke avond of dag, je bent weer even lekker connected met mensen/jezelf/het leven, de geluksstofjes gieren weer even, totdat het moment weer voorbij is. Het komt en gaat. Op het moment dat het er is, is het er, en later is het weer voorbij. Op het moment dat het er is, heeft het z'n eigen nut zullen we maar zeggen: je kunt er gewoon van genieten. Je zou er gewoon helemaal niet over kunnen nadenken, en het gewoon nemen zoals het komt. We kennen vooral zin en nut aan dingen toe met ons aan waarde toekennende systeem. Het is allemaal denken, en zo waarde toekennen aan dingen. Niemand verplicht je dat te doen verder. Je kunt gewoon keihard genieten van dingen zoals het uit zichzelf ontstaat allemaal. Zo is het eigenlijk ook met de minder leuke dingen. Het gebeurt. Het is wat Tijd je van moment tot moment presenteert. Daar heb het dan maar mee te doen, voor zolang als het duurt.... want alles is natuurlijk tijdelijk. Het komt en gaat.
Conditionering is geen mentale entiteit, maar een fysieke realiteit. Simpelweg, mediteren en introspectie, levert niets op. Het levert alleen wat op voor ZIJ die geconditioneerd zijn om erin te geloven en vervolgens daar lichamelijke rust in vinden.
Je hebt een identiteit. Individu=onverdeeld geheel. Je in innerlijke verdeeldheid verkerende ikje, dat zelfbeeld, dat is de illusie.quote:
Als je eigen identiteit toch maar een illusie is en iedereen in wezen hetzelfde is als 7 miljard andere mensen maar dat alleen nog maar bij zichzelf moet ontdekken dan snap ik best waarom er zoveel pedofielen op het fok forum zitten, of waarom 43% van de mensen een psychische aandoening heeft.
[ Bericht 0% gewijzigd door Maharski op 25-07-2018 14:46:05 ]
Joh, al heb je geen klote met spiritualiteit... ik heb ook niet eens zo heel veel met spiritualiteit. Op zich staat het los van dat hele spirituele circus.quote:
Allemaal gebakken lucht geperst in een spiritueel jasje. Waar zijn de methodes? Je moet dit, je kan dat... hoe dan? Meditatie? Hoe dan?
Conditionering is geen mentale entiteit, maar een fysieke realiteit. Simpelweg, mediteren en introspectie, levert niets op. Het levert alleen wat op voor ZIJ die geconditioneerd zijn om erin te geloven en vervolgens daar lichamelijke rust in vinden.
Oke. Je had het net ook al proberen uit te leggen.quote:
Je hebt een identiteit. Individu=onverdeeld geheel. Je in innerlijke verdeeldheid verkerende ikje, dat zelfbeeld, dat is de illusie.
Wat je nu ikje noemt en waar men zich van moet bevrijden, is dat dan de persona van Jung? De individueel die niet veranderde identiteit? De Zelf van Jung en Schaduw. Sorry maar dat vind ik niet verhelderend genoeg. Als je iets ontkent, weet je het dus niet. Dus kunnen psychologen niet met zekerheid zeggen dat iedereen niet kan zijn wie diegene zogenaamd is.
Waarom is dat dan niet goed, maar het zelfbeeld niet? Ik begrijp het nog steeds niet. Alsof mensen actief bezig zijn met hun zelfbeeld. Dat doe je alleen door feedback van anderen dat het niet goed zou zijn. Wat vaak heel echte gevolgen kan hebben voor het perfecte individu. Zoals geen eten meer kunnen betalen als er niet wordt gedaan wat maatschappelijk wordt verwacht en zo.
[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 25-07-2018 17:49:45 ]
Je maakt het nu nodeloos ingewikkeld allemaal.quote:
Oke. Je had het net ook al proberen uit te leggen.
Wat je nu ikje noemt en waar men zich van moet bevrijden, is dat dan de persona van Jung? De individueel die niet veranderde identiteit? De Zelf van Jung en Schaduw. Sorry maar dat vind ik niet verhelderend genoeg. Als je iets ontkent, weet je het dus niet. Dus kunnen psychologen niet met zekerheid zeggen dat iedereen niet kan zijn wie diegene zogenaamd is.
Waarom is dat dan niet goed, maar het zelfbeeld niet? Ik begrijp het nog steeds niet. Alsof mensen actief bezig zijn met hun zelfbeeld. Dat doe je alleen door feedback van anderen dat het niet goed zou zijn. Wat vaak heel echte gevolgen kan hebben voor het perfecte individu. Zoals geen eten meer kunnen betalen als er niet wordt gedaan wat maatschappelijk wordt verwacht en zo.
1. Individu, dat ben je. Dat zijn je aangeboren talenten, vermogens, potentieel etc.
2. Persona=je masker naar de buitenwereld.
Die persona echter, daar kun je je behoorlijk sterk mee gaan identificeren, en denken dat je dat ook werkelijk bent. Dan kun je je heel erg druk gaan maken of je er wel aan voldoet, wat anderen wel niet van 'je' (persona, masker) denken etc.
Ook van binnen ontstaat er zo een bepaald zelf-beeld. In feite zie je in allerlei situaties jezelf in een fractie van een seconde voor je (gaat zo snel dat je dat gewoonlijk niet door hebt, maar dat kun je trainen), en dat levert dan ofwel trots op, ofwel arrogantie, ofwel schaamte en onzekerheid etc.
dát is een illusie. Dat is puur een beeld in de mind waarmee je jezelf identificeert. Je hebt geleerd jezelf zo te zien. Dat is een geconditioneerd zelfbeeld.
Het heeft geen basis buiten jou. Alleen jij ervaart dat specifieke ik-beeld van jezelf. Je kunt nooit exact weten hoe de ander jou ziet. In onbewustheid slik je echter voortdurend die projecties van jezelf voor zoete koek, en regeert het je en drijft het je voort in je gedachtewereld, je gevoelsleven, maar ook in je gedrag en handelen.
Ik kan je niet exact vertellen hoe je daar vanaf komt. Misschien moet je er ook niet vanaf willen komen, maar puur willen ontdekken bij jezelf hoe het werkt. Het ook accepteren zoals het is voor nu. Maar begin eens met het te onderzoeken.
Hoe vaak lees je hier op FOK wel geen topics als 'Ik ben nu 25, en heb nog steeds geen relatie, hellup! Iedereen om mij heen heeft die wel!'. Ja nou en. Op je 38e kan het ook nog. Zelfs na je 40e of 50e. Wat houdt dat nou in, 25 zijn? Wat zegt dat nou helemaal? Telkens weer die zichzelf met anderen vergelijkende persona-mind.. Wees blij met je vrije ongebondenheid. Als je dat gedroomde gezin eenmaal hebt, zul je je nog wel eens achter de oren kunnen krabben. Het zijn allemaal maar gedachten. Aangeleerde ideeën over hoe het/je zou moeten zijn. Aannames, waarden die je koestert maar nader beschouwd gebaseerd zijn op lucht. Gewoon van generatie-op-generatie doorgegeven on-onderzochte bullshit.
Of neem vragen als 'ik kom er maar niet uit wat ik nou heb? Ben ik nou een ADHD'er?Of een borderliner? Of een autist? Wie/wat ben ik nou? Help!' Allemaal zo'n onzin gedwaal in een labyrint van zeepbellen (gedachten) en concepten. Free yourself. Get rid of it. Je bent. Fuck al die 'dingen' die je zogenaamd zou zijn. Je bent. That's enough. Maar daar neemt het denken natuurlijk geen genoegen mee. Het moet gedefinieerd worden. Een naampje krijgen, een waardering, je moet 'iets' of 'iemand' zijn. Een houvast, een reddingsboei. En echt, begrijp me niet verkeerd: ik begrijp dat heus wel. En ja, voor sommige mensen is dat misschien ook beter. Maar je kunt op een punt komen dat je dwars door dat alles heen kijkt, en dat heel bevrijdend zijn. Het is verder niet verplicht. Het staat je geheel vrij. Ik heb er ook verder niks mee te winnen, en evenmin wil ik mezelf als een of ander iets neerzetten met dit topic. Ik wil alleen maar op iets wijzen dat mogelijk is, en helaas maar heel weinigen lijken te weten.
Ik zie ontzettend veel mensen 'in de problemen' zitten, terwijl die 'problemen' in feiten alleen maar berusten op identificaties met ideeën. Dat hoeft niet. Je realiseren dat het in the end maar ideeën zijn, kan al een hele ontnuchterende relativering zijn. Iets om in het achterhoofd te houden. Daar hoef je nog geen uitgebreid proces van bewustwording voor aan te gaan. Dat kan het weliswaar grondiger en dieper maken, maar ieder ook wat dat betreft z'n eigen weg en wat ie aan kan.
Doorgaans ontstaan problemen dan door de grenzen waar het individu volgens jou nog steeds onvermijdelijk tegenaan loopt , in plaats van door een persona.quote:
Je maakt het nu nodeloos ingewikkeld allemaal.
1. Individu, dat ben je. Dat zijn je aangeboren talenten, vermogens, potentieel etc.
2. Persona=je masker naar de buitenwereld.
Die persona echter, daar kun je je behoorlijk sterk mee gaan identificeren, en denken dat je dat ook werkelijk bent. Dan kun je je heel erg druk gaan maken of je er wel aan voldoet, wat anderen wel niet van 'je' (persona, masker) denken etc.
Ook van binnen ontstaat er zo een bepaald zelf-beeld. In feite zie je in allerlei situaties jezelf in een fractie van een seconde voor je (gaat zo snel dat je dat gewoonlijk niet door hebt, maar dat kun je trainen), en dat levert dan ofwel trots op, ofwel arrogantie, ofwel schaamte en onzekerheid etc.
dát is een illusie. Dat is puur een beeld in de mind waarmee je jezelf identificeert. Je hebt geleerd jezelf zo te zien. Dat is een geconditioneerd zelfbeeld.
Het heeft geen basis buiten jou. Alleen jij ervaart dat specifieke ik-beeld van jezelf. Je kunt nooit exact weten hoe de ander jou ziet. In onbewustheid slik je echter voortdurend die projecties van jezelf voor zoete koek, en regeert het je en drijft het je voort in je gedachtewereld, je gevoelsleven, maar ook in je gedrag en handelen.
Ik kan je niet exact vertellen hoe je daar vanaf komt. Misschien moet je er ook niet vanaf willen komen, maar puur willen ontdekken bij jezelf hoe het werkt. Het ook accepteren zoals het is voor nu. Maar begin eens met het te onderzoeken.
Kun je iets meer toelichten hoe je aan deze conclusie komt?quote:
Doorgaans ontstaan problemen dan door de grenzen waar het individu volgens jou nog steeds onvermijdelijk tegenaan loopt , in plaats van door een persona.
Nog steeds mis ik concreet de methodes... hoe dan?quote:
Mijn boodschap is in ieder geval: hoe donker je droom ook is, hoe ondoordringbaar het tranendal ook lijkt, het is niet werkelijk zoals je denkt dat het is. Je bent van alles gaan geloven over jezelf: dat je een 'dit' zou zijn, en een 'dat', en dat je aan dat beeld moet voldoen, en in die en die hokjes thuis hoort. Dat je zo'n en zus status zou hebben, en je tot die en die 'klasse' behoort.
Hoe vaak lees je hier op FOK wel geen topics als 'Ik ben nu 25, en heb nog steeds geen relatie, hellup! Iedereen om mij heen heeft die wel!'. Ja nou en. Op je 38e kan het ook nog. Zelfs na je 40e of 50e. Wat houdt dat nou in, 25 zijn? Wat zegt dat nou helemaal? Telkens weer die zichzelf met anderen vergelijkende persona-mind.. Wees blij met je vrije ongebondenheid. Als je dat gedroomde gezin eenmaal hebt, zul je je nog wel eens achter de oren kunnen krabben. Het zijn allemaal maar gedachten. Aangeleerde ideeën over hoe het/je zou moeten zijn. Aannames, waarden die je koestert maar nader beschouwd gebaseerd zijn op lucht. Gewoon van generatie-op-generatie doorgegeven on-onderzochte bullshit.
Of neem vragen als 'ik kom er maar niet uit wat ik nou heb? Ben ik nou een ADHD'er?Of een borderliner? Of een autist? Wie/wat ben ik nou? Help!' Allemaal zo'n onzin gedwaal in een labyrint van zeepbellen (gedachten) en concepten. Free yourself. Get rid of it. Je bent. Fuck al die 'dingen' die je zogenaamd zou zijn. Je bent. That's enough. Maar daar neemt het denken natuurlijk geen genoegen mee. Het moet gedefinieerd worden. Een naampje krijgen, een waardering, je moet 'iets' of 'iemand' zijn. Een houvast, een reddingsboei. En echt, begrijp me niet verkeerd: ik begrijp dat heus wel. En ja, voor sommige mensen is dat misschien ook beter. Maar je kunt op een punt komen dat je dwars door dat alles heen kijkt, en dat heel bevrijdend zijn. Het is verder niet verplicht. Het staat je geheel vrij. Ik heb er ook verder niks mee te winnen, en evenmin wil ik mezelf als een of ander iets neerzetten met dit topic. Ik wil alleen maar op iets wijzen dat mogelijk is, en helaas maar heel weinigen lijken te weten.
Ik zie ontzettend veel mensen 'in de problemen' zitten, terwijl die 'problemen' in feiten alleen maar berusten op identificaties met ideeën. Dat hoeft niet. Je realiseren dat het in the end maar ideeën zijn, kan al een hele ontnuchterende relativering zijn. Iets om in het achterhoofd te houden. Daar hoef je nog geen uitgebreid proces van bewustwording voor aan te gaan. Dat kan het weliswaar grondiger en dieper maken, maar ieder ook wat dat betreft z'n eigen weg en wat ie aan kan.
Meditatie, zelfonderzoek. Neem, het 'ik ben'-gevoel als je basis. Ook in je dagelijks leven. Kijk wat voor onzin je er allemaal aan toevoegt.quote:
Nog steeds mis ik concreet de methodes... hoe dan?
[ Bericht 6% gewijzigd door Maharski op 26-07-2018 01:39:23 ]
Jij redeneert omgekeerd... Mensen maken een zelfbeeld, dat wel of niet overeen komt met wat ze zijn. Iemand die ik kende wilde astronaut worden maar het kon niet. Diegene dacht niet: laat ik het beeld hooghouden dat ik astronaut ben, en toen iemand zei dat hij dat beeld niet over zichzelf hoefde te projecteren was het probleem opgelost. Die persoon kwam er gewoon achter dat hij beperkingen had waardoor het niet kon, dat was het probleem, niet zijn zelfbeeld. Er zijn nu eenmaal verschillen tussen mensen op basis van genen, ziekten, woonplaats, sociale omgeving enz. Dat is niet mooi, dat is iets wat zo veel mogelijk verminderd of bestreden moet worden en als dat niet kan psychologisch gezien veel moeite kost om te accepteren. Dat het gewoon heel erg makkelijk weg te denken of weg te mediteren zou zijn verschilt per persoon.quote:
Kun je iets meer toelichten hoe je aan deze conclusie komt?
Het grootste probleem in de sociale omgang vind ik, dat wanneer mensen anderen ontmoeten die onvermijdelijk in een mindere positie zitten dan zij en die het kunnen accepteren dat zij zelf daar dan door de ander nog niet eens de credit voor krijgen maar dat er wordt gedaan alsof het allemaal heel makkelijk en vanzelfsprekend is , in dit geval dus door een waarheid die men alleen maar moet ontdekken.
Ja, als je vaak iets vervelends moet accepteren wordt het steeds makkelijker. Maar dat komt dan gewoon omdat je dat eerder gedaan hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 06:39:02 ]
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
"Bewustzijn" is ook nog niet aangetoond, maar we weten dat het bestaat. Evenals dark matter en dark energy. Dus als iets niet bewezen is, wil dat niet zeggen dat het niet bestaat.quote:
Hoe het werkt? Het is maar een theorie van psychologen, zonder dat het met bewijs aan te tonen is , een ego of een persona of een schaduw zie je niet op een hersenscan dus kan het net zo goed onzin zijn.
En inderdaad is de psyche niet zichtbaar op hersenscans.
Goed, ik heb bepaalde ervaringen gehad, waardoor ik exact zie hier wat TS probeert uit te leggen, voor verdere informatie post ik daarom die link naar dat andere topic, daar wordt het wat meer in depth uitgelegd en referenties naar boeken en personen die hier meer over kunnen vertellen.
Als je denkt dat het onzin is, ook prima, ik ben hier niet om iemand te overtuigen ofzo
[ Bericht 2% gewijzigd door EggsTC op 26-07-2018 12:38:34 ]
Je kan bij niemand afdwingen iemand leuk te vinden of iemand te haten. Je kan ook niet bij iemand afdwingen zichzelf leuk te vinden. Als iemand een hekel aan zichzelf heeft, dan komt dat door iets en het is veel beter om daar iets mee te gaan doen.
Als jij bijvoorbeeld wilt gaan afvallen of een beter figuur wilt krijgen en daarmee denkt wat meer content met jezelf te kunnen worden, dan vind ik dat je er ook voor moet gaan. Of dat je werkelijk gelukkiger gaat maken, daar kom je vanzelf wel achter. Ik kan je alleen als raad meegeven dat je gevoel van eigenwaarde niet alleen daarvan af zal hangen en dat mensen je meestal meer beoordelen over je innerlijk. Maar ik kan ook het idee begrijpen waarom je dit zou willen doen: je wilt je namelijk actief inzetten om je leven een positievere impuls te geven. Het gaat niet zo zeer om het uiterlijk zelf, maar dat je aan jezelf werkt. En hoe je dat ook wilt doen, dat moet je zelf bepalen.
Ja mensen denken dan idd dat je gek bent. IRL zou ik er ook niet gauw over beginnen.quote:Op donderdag 26 juli 2018 09:55 schreef EggsTC het volgende:
Het ego noemen ze dat.
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
Ik heb het er wel IRL over met mensen.quote:
[..]
Ja mensen denken dan idd dat je gek bent. IRL zou ik er ook niet gauw over beginnen.
Er beginnen ook steeds meer mensen dergelijke ervaringen te krijgen, voornamelijk door de boeken in dat andere topic, waardoor je al minder snel "gek" bent.
Maak me er verder niet druk over hoor, dat mensen dat denken. Kan er zelfs de humor wel van inzien. Het inzicht staat als een huis. Dus geen probleem wat dat betreft.quote:
Ik heb het er wel IRL over met mensen.
Er beginnen ook steeds meer mensen dergelijke ervaringen te krijgen, voornamelijk door de boeken in dat andere topic, waardoor je al minder snel "gek" bent.
Jep, maar het kan frustrerend zijn, daarom probeer ik mensen ook niet te overtuigen ervan... ze moeten het willen onderzoeken, en anders is het beter om gewoon niet verder op in te gaan..quote:
[..]
Maak me er verder niet druk over hoor, dat mensen dat denken. Kan er zelfs de humor wel van inzien. Het inzicht staat als een huis. Dus geen probleem wat dat betreft.
De bevrijding, als je dit eenmaal doorzien hebt is groots, helaas kan ik het niet op commando en wordt vaak weer meegesleurd in "het dagelijks leven" waar ego en gedachten weer flink op de voorgrond komen.
Proberen te overtuigen werkt absoluut niet idd. Dan doe je ook in feite alleen maar een beroep op het denken. Het is eigenlijk niet iets wat door middel van overtuigingen bereikt kan worden imo. Je kunt mensen hooguit aansporen tot zelfonderzoek, goeie boeken erover gaan lezen, leraren op dat gebied tippen, dat soort dingen. Je moet het echt zelf zien. Tot die tijd werkt het niet. Ik trok zelf ook altijd ten strijde tegen die lui die er zulke mooie praatjes over hadden. Je weet ook simpelweg niet waar ze het dan over hebben. Je gaat je allerlei voorstellingen lopen maken, ideeën vormen, maar ja, dat is het allemaal niet. Maar als het kwartje valt, dan issie gevallen. Als je weet hoe een truc werkt, trap je er niet meer in.quote:
Jep, maar het kan frustrerend zijn, daarom probeer ik mensen ook niet te overtuigen ervan... ze moeten het willen onderzoeken, en anders is het beter om gewoon niet verder op in te gaan..
De bevrijding, als je dit eenmaal doorzien hebt is groots, helaas kan ik het niet op commando en wordt vaak weer meegesleurd in "het dagelijks leven" waar ego en gedachten weer flink op de voorgrond komen.
Maarrrrr... wel wat je zegt: in contact bijvoorbeeld met mensen, in situaties die je opslokken, kun je 'het' natuurlijk wel uit het oog verliezen af en toe. Dan nemen automatische patronen het over. Maar ja, zodra je dat weer ziet, je wordt weer wakker zeg maar, is het ook zo weer gezien, en kan het weer in zichzelf oplossen.
Het gewaarzijn kan wel steeds helderder en constanter worden overigens hoor. Kan enorm helpen als je dan ook een beetje een soort van pad volgt, en geregeld oefeningen doet. En lekker ook in de natuur doorbrengen, met jezelf, lekker vertoeven in het zijn haha.
Die automatische, geconditioneerde ik-patronen (in principe komt het allemaal ook maar gewoon automatisch op) kunnen wel mettertijd als het ware gaan 'afsterven'. Simpelweg omdat ze steeds minder herhaald worden. Eigenlijk zit je gewoon vol met allerlei denk- en voelpatronen, die in stand blijven door het geloof erin, en daardoor ook het miljoenen keren herhalen ervan. Als het ware zijn ze in je hersenen gebeiteld. Hoe minder voeding eraan gegeven wordt, hoe minder het wordt herhaald, hoe meer die verbindingen gaan loslaten. Dan word je steeds vrijer, en in feite sterft je 'oude zelf' af.
[ Bericht 2% gewijzigd door Maharski op 26-07-2018 15:11:21 ]
Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?
Ja, het probleem is, is dat het andersom gebeurt.quote:
In de stoïcijnse filosofie wordt 'het redeneren' als hètgene gezien waarmee een mens, mens is. Mogelijkheid tot redeneren is wat ons onderscheid van dieren, en zonder zijn we ook geneigd te vervallen in behoeftebevrediging op de verkeerde manier (zoals de dieren). En ten volle zijn wat je bent, ben je verplicht aan jezelf en je medemens. Trouw zijn aan je natuur noemen ze dat.
Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?
Jij hoort je gedachten te besturen, en niet je gedachten jou. Dat is eigenlijk waar het op neer komt. Bij heel veel mensen, zeg gerust 99%, is het eerste het geval (including me). Bewust of onbewust.
Dus ja, je kan nog steeds nadenken en redeneren, dus het past in het plaatje, alleen ben je je ervan bewust dat je niet die gedachten bent.
Het zal de kwaliteit ervan wel weer wezen he..hoe je dat kan verbeteren, daar heeft niemand dan weer concrete tips voor.
Maar ik blijf dit een wazig verhaal vinden, in het kader psychologische praat waarin alles met elkaar overlapt en alles uiteindelijk hetzelfde is, hoe wil je daar ooit concreet advies uit halen voor een leven dat juist draait om keuzes maken, anders als je toch geen keuzes maakt kun je net zo goed je hele leven op de wc zitten, of in bed liggen, dan boeit het allemaal toch niet, maar kennelijk moeten we keuzes maken om dingen te doen en dit soort spirituele hersenspoeling helpt mensen daar niet bij, het helpt mensen alleen als je al in totale wanhoop bent apathisch en depressief ja dan kan dit lijken op het licht in het einde van de tunnel misschien
[ Bericht 37% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 22:26:36 ]
Denken gebeurt..... gedachten komen gewoon op de hele dag door. Uit de ene gedachte komt de andere, van de ene associatie naar de volgende etc. Dat houdt zichzelf wel bezig hoor.quote:
Maar hierboven wordt nog gezegd dat te veel denken niet goed is?
Zeker als dat alles gebeurt in een onbewuste toestand, vul je je hele dagen ermee. Wat zeg ik? Je hele leven!Maar er zijn ook genoeg gaten tussen de gedachten door... moment dat het stil is, al is het soms maar heel kort. Tussen de ene gedachte en de volgende in zit het heldere gewaarzijn. Daar zit je ware zijn. Zo dichtbij is het. Maar je identificeert je met gedachten. Je bent een gedachte! Geworden... ;p
Er is imo geen reden om goed of fout in het leven te roepen wat betreft gedachten. Ze gebeuren gewoon. Dat doe jij niet zelf... Ga maar eens zoeken naar de denker van je gedachten. Kijk maar eens of die te vinden is...
Het advies luidt: ga onderzoeken wat je bent. Stop met het je kritiekloos laten leiden door een beeld van jezelf dat je van binnen hebt, en ga eens kijken naar hoe dat beeld in elkaar steekt, welke aannames er zijn, of het écht waar is, absoluut waar, hoe reageer je erop? Wie zou je zijn zonder die gedachte....... je bent een vrouw volgens je profiel, en ik dacht: ik sleep de methode van Byron Katy er eens bij.quote:
Maar hierboven wordt nog gezegd dat te veel denken niet goed is?
Het zal de kwaliteit ervan wel weer wezen he..hoe je dat kan verbeteren, daar heeft niemand dan weer concrete tips voor.
Maar ik blijf dit een wazig verhaal vinden, in het kader psychologische praat waarin alles met elkaar overlapt en alles uiteindelijk hetzelfde is, hoe wil je daar ooit concreet advies uit halen voor een leven dat juist draait om keuzes maken, anders als je toch geen keuzes maakt kun je net zo goed je hele leven op de wc zitten, of in bed liggen, dan boeit het allemaal toch niet, maar kennelijk moeten we keuzes maken om dingen te doen en dit soort spirituele hersenspoeling helpt mensen daar niet bij, het helpt mensen alleen als je al in totale wanhoop bent apathisch en depressief ja dan kan dit lijken op het licht in het einde van de tunnel misschien
(niet dat je daar per sé een vrouw voor moet zijn trouwens; is gewoon een prima methode!)Byron Katy... misschien een interessante vrouw om je eens in te verdiepen.
https://www.bartvandenbelt.nl/de-4-vragen-van-byron-katie
Dat opkomen van gedachten gaat automatisch verder. Maar je kunt dat zeker op een lager pitje zetten door jezelf een gewoonte te gaan aanleren als 'stop' in jezelf zeggen als je daar weer in zit. Hoe vaker je het doet, hoe automatischer dat weer wordt, en hoe meer ruimte er ontstaat.
Bedankt voor de link, leuk geschrevenquote:
Ik raad iedereen aan om DIT TOPIC te lezen. Dit is geweldig voor je zelfbeeld.
Dit topic gaat absoluut niet over het verbeteren van je zelfbeeld.quote:
Ik raad iedereen aan om DIT TOPIC te lezen. Dit is geweldig voor je zelfbeeld.
Nee, dit is vet hardcore: get rid of it! Ha!Voor de meeste mensen a step too far. Maar dat geeft niet. Wil alleen maar zeggen dat het kan.
EggsTC, ik vind de video die je gepost hebt in je laatste reactie in dat topic heel herkenbaar. Heb de lange versie gekeken en vind het een goed verhaal, ondersteunt met wetenschap (heb zijn artikelen (nog) niet gelezen trouwens, dus is voor nu een aanname). Dank je! Zal hem hier even in een spoiler gooien voor wie wil, want ik weet niet of dit precies hetzelfde is als TS bedoelt?quote:
Het ego noemen ze dat.
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
[ afbeelding ]
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
SPOILER
Mooie vraag. Ga ik straks even op in.quote:
Maar als je jezelf dus eigenlijk verlost van het idee dat je had over jezelf, hoe reageert de omgeving daarop? Je kan zelf wel 'opeens' anders over jezelf denken, maar de omgeving gaat daar een stuk minder in mee heb ik het idee. Die ziet je nog steeds zoals daarvoor. Is dat niet lastig? Heb je nu andere vrienden dan eerst? Ik snap dat het beeld dat anderen van je hebben er niet toe doet, maar er zijn situaties waar ernaar gehandeld wordt en dan doet het er dus wel iets toe, want dan gaan dingen scheef lopen.
Voor mezelf ga ik hier als volgt mee om: dit is iets dat in principe iets is dat zich afspeelt op het meest innerlijke niveau (zoals ze dat in dzokchen boeddhisme noemen), en dat gaat in principe de ander niets aan.quote:
Maar als je jezelf dus eigenlijk verlost van het idee dat je had over jezelf, hoe reageert de omgeving daarop? Je kan zelf wel 'opeens' anders over jezelf denken, maar de omgeving gaat daar een stuk minder in mee heb ik het idee. Die ziet je nog steeds zoals daarvoor. Is dat niet lastig? Heb je nu andere vrienden dan eerst? Ik snap dat het beeld dat anderen van je hebben er niet toe doet, maar er zijn situaties waar ernaar gehandeld wordt en dan doet het er dus wel iets toe, want dan gaan dingen scheef lopen.
Je kunt het dagelijkse spelletje gewoon blijven meespelen, terwijl je van binnen weet dat het allemaal maar een spel is, en je het allemaal zo zwaar niet meer neemt.
Zelf sta ik er een beetje in van: men begrijpt dit toch niet..... ik heb genoeg mensenkennis, weet ook als geen ander uit eigen ervaring hoe het is om geregeerd te worden door het ego-ik-perspectief, en daardoor ook wel prima hoe zulke dingen worden opgevat. Daar moet je maar trek in hebben hoor... kansloze missie imo. Slechts zij die ervoor openstaan wil ik het wel mee bespreken. Dat is soms een beetje aftasten wie je voor je hebt dus.
Het enige dat men aan mij ziet, is dat ik tegenwoordig bijna altijd in een goede stemming verkeer en gewoon evenwichtig ben geworden. Uitstraling is veranderd, leven steeds meer gezond op de rit etc. verder is er niet zo veel veranderd denk ik. Zoals ik al eerder zei: je wordt eigenlijk heel normaal. The insane system becomes sane again. Zo zie ik het eigenlijk nog het meest. Geen behoefte verder me als een of ander iets te profileren.
Indien je daar wel behoefte aan hebt, moet je je afvragen of je geen 'verlicht ego' hebt, spiritueel narcisme ook wel genoemd.
Btw, ik beschouw het gebeuren ook nog niet als 'af' of zo. Ontwikkeling gaat gewoon door...
Zeker.quote:
want ik weet niet of dit precies hetzelfde is als TS bedoelt?
Ok, maar ik neem dan wel aan dat 'het spel meespelen' gebeurt in relaties die sowieso al gezond zijn. Dat is namelijk mijn eigen probleem een beetje. Ik ben opgegroeid in een gezin met erg dominante vader, waardoor ik dus eigenlijk altijd alleen maar een ondergeschikte rol heb gekend en mijn vriendschappen e.d. daar ook op gebaseerd zijn. Dat wil ik nu dus loslaten en door meditatie en yoga vind ik waardigheid terug. In die zin dat ik dingen durf te vragen en mijn mening durf te geven en nu ook gewoon zeg 'daar ben ik het niet mee eens', waar ik dat vroeger alleen dacht en er niet tegenin durfde te gaan. Het hele, ik ben net zo waardevol als elk ander en mijn mening doet niet onder voor die van een ander (en is ook niet meer dan die van een ander natuurlijk). Voor zover meningen er sowieso toe doen, maar de hele werking van interactie lijkt gebaseerd te zijn op wat we overal van vinden. Ik merk dat dat in sommige vriendschappen verkeerd valt, want die mensen zijn ook gewend dat ik weinig tegenspraak geef, dus dat leidt dan tot discussies e.d. Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.quote:
[..]
Voor mezelf ga ik hier als volgt mee om: dit is iets dat in principe iets is dat zich afspeelt op het meest innerlijke niveau (zoals ze dat in dzokchen boeddhisme noemen), en dat gaat in principe de ander niets aan.
Je kunt het dagelijkse spelletje gewoon blijven meespelen, terwijl je van binnen weet dat het allemaal maar een spel is, en je het allemaal zo zwaar niet meer neemt.
Zelf sta ik er een beetje in van: men begrijpt dit toch niet..... ik heb genoeg mensenkennis, weet ook als geen ander uit eigen ervaring hoe het is om geregeerd te worden door het ego-ik-perspectief, en daardoor ook wel prima hoe zulke dingen worden opgevat. Daar moet je maar trek in hebben hoor... kansloze missie imo. Slechts zij die ervoor openstaan wil ik het wel mee bespreken. Dat is soms een beetje aftasten wie je voor je hebt dus.
Het enige dat men aan mij ziet, is dat ik tegenwoordig bijna altijd in een goede stemming verkeer en gewoon evenwichtig ben geworden. Uitstraling is veranderd, leven steeds meer gezond op de rit etc. verder is er niet zo veel veranderd denk ik. Zoals ik al eerder zei: je wordt eigenlijk heel normaal. The insane system becomes sane again. Zo zie ik het eigenlijk nog het meest. Geen behoefte verder me als een of ander iets te profileren.
Indien je daar wel behoefte aan hebt, moet je je afvragen of je geen 'verlicht ego' hebt, spiritueel narcisme ook wel genoemd.
Btw, ik beschouw het gebeuren ook nog niet als 'af' of zo. Ontwikkeling gaat gewoon door...
Nou ja, die vriendschappen hebben misschien hun langste tijd ook gehad, want ook al krijg ik er zeker wat uit, ze werken me ook tegen. Dat wil ik dus allemaal loslaten en op jouw niveau zit ik (nog) niet, misschien wil ik het ook wel niet eens zover doortrekken (moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds een beetje vaag vind, misschien is het ook wel iets wat je pas echt snapt als je het hebt meegemaakt?), maar ik wil wel loskomen van die ondergeschikte rol en de mening van anderen. Geen hele gesprekken meer in m'n hoofd voeren en dingen ook maar laten gebeuren. Lastig allemaal wel, maar zeker interessante materie.
Hoe vaak mediteer jij eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe je dat in je leven toepast en waar de grens zit voor jou m.b.t. werking. Neem aan dat je het in het begin vaak moet doen en als het allemaal wat duidelijker wordt met minder af kunt?
Wederom mooie vragen.quote:
Ok, maar ik neem dan wel aan dat 'het spel meespelen' gebeurt in relaties die sowieso al gezond zijn. Dat is namelijk mijn eigen probleem een beetje. Ik ben opgegroeid in een gezin met erg dominante vader, waardoor ik dus eigenlijk altijd alleen maar een ondergeschikte rol heb gekend en mijn vriendschappen e.d. daar ook op gebaseerd zijn. Dat wil ik nu dus loslaten en door meditatie en yoga vind ik waardigheid terug. In die zin dat ik dingen durf te vragen en mijn mening durf te geven en nu ook gewoon zeg 'daar ben ik het niet mee eens', waar ik dat vroeger alleen dacht en er niet tegenin durfde te gaan. Het hele, ik ben net zo waardevol als elk ander en mijn mening doet niet onder voor die van een ander (en is ook niet meer dan die van een ander natuurlijk). Voor zover meningen er sowieso toe doen, maar de hele werking van interactie lijkt gebaseerd te zijn op wat we overal van vinden. Ik merk dat dat in sommige vriendschappen verkeerd valt, want die mensen zijn ook gewend dat ik weinig tegenspraak geef, dus dat leidt dan tot discussies e.d. Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.
Nou ja, die vriendschappen hebben misschien hun langste tijd ook gehad, want ook al krijg ik er zeker wat uit, ze werken me ook tegen. Dat wil ik dus allemaal loslaten en op jouw niveau zit ik (nog) niet, misschien wil ik het ook wel niet eens zover doortrekken (moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds een beetje vaag vind, misschien is het ook wel iets wat je pas echt snapt als je het hebt meegemaakt?), maar ik wil wel loskomen van die ondergeschikte rol en de mening van anderen. Geen hele gesprekken meer in m'n hoofd voeren en dingen ook maar laten gebeuren. Lastig allemaal wel, maar zeker interessante materie.
Hoe vaak mediteer jij eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe je dat in je leven toepast en waar de grens zit voor jou m.b.t. werking. Neem aan dat je het in het begin vaak moet doen en als het allemaal wat duidelijker wordt met minder af kunt?
Ik ga nu naar het water, want het is me veel te heet hier. Maar vanavond ga ik er even op in. Wil al wel vast zeggen: meer voor jezelf opkomen en voor jezelf kiezen, is natuurlijk een hele goede zaak!
Prima, geniet van het water en neem de tijd. Ik ga de tuin in.quote:
[..]
Wederom mooie vragen.
Ik ga nu naar het water, want het is me veel te heet hier. Maar vanavond ga ik er even op in. Wil al wel vast zeggen: meer voor jezelf opkomen en voor jezelf kiezen, is natuurlijk een hele goede zaak!
Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Ieder mens is overigens onzeker. Iedereen vindt het tot op zekere hoogte belangrijk wat anderen van hem of haar vinden en iedereen spiegelt zich aan anderen, waardoor onzekere gevoelens kunnen worden getriggerd. Het hoort er allemaal bij als mens zijnde.
Als je er teveel door wordt gehinderd of je daardoor ongelukkig voelt, dan is er wat aan de hand. Je kan je beter meer bewust worden daarvan in plaats van je maar vast te klampen aan die luchtige uitspraken en jezelf vervolgens wijsmaken dat het allemaal goed zit. Je gevoel vertelt je wat er aan de hand is en je gevoel vertelt je ook welke kant je op wilt gaan met je leven.
Dat merk ik ook steeds meer ja. Ik krijg soms negatieve reacties op plannen die ik heb, vaak nog in de hersenspinselfase, maar wel dingen waar ik enthousiast over ben. Dan is het al snel van 'zou je dat nou wel doen' e.d. Ondertussen is me duidelijk geworden dat het helemaal niet om mij gaat, maar om hun eigen onzekerheid, omdat ik dus een andere keuze maak dan hen. Daarmee zorg je ook voor een soort twijfel bij henzelf (oh jee, zij doet wat anders, betekent dit dat ik wel de juiste keuze heb gemaakt?) en veel mensen vinden dat eng. Het is fijn als iedereen hetzelfde doet, want dan weet je zeker dat het goed is, dat idee.quote:
Waar het wat betreft dit vaak op neerkomt, is dat je omgeving je probeert te overtuigen om te doen wat iedereen doet. Mensen denken vaak niet en reflecteren vaak niet.
Eigenlijk krijg ik dat soort opmerkingen niet zo vaak, het is meer dat dingen me echt worden afgeraden en dat voedt juist mijn onzekerheid. Die bovenstaande plannen kunnen bijvoorbeeld vanalles zijn, van parachute springen tot een eigen bedrijfje beginnen. In geval van het laatste wordt er al meteen paniekerig gezegd dat ik daar toch niks vanaf weet, dat niks voor mij is en hoe moet het dan met je pensioen e.d. Dat soort dingen, op zich zijn het legitieme vragen, maar ik heb meer aan een sparringpartner dan iemand die in paniek raakt bij het idee alleen al. En waarom zou het niks voor mij zijn, tig mensen die het lukt, dus waarom zou het mij niet lukken? Dan is het al snel van, ja maar ook heel veel mensen die het niet redden en jij ziet alleen maar de goede voorbeelden en jij bent zo niet (als mijn voorbeeld een charmant en sociaal persoon is). Naja, laat dan maar. Zo denk ik dan, maar ik durf dan ook niet de stap alsnog te nemen. Het zijn mensen die ongelukkig zijn in hun baan, maar niet durven te veranderen want ze hebben een vast contract nu en dat is erg waardevol tegenwoordig, dus dat geef je niet zomaar op voor meer onzekerheid. Dat soort types dus. Ik merk dat ik dat aan het ontgroeien ben en gelukkig heb ik ook wel mensen om me heen die me juist stimuleren (berekende) risico's te nemen.quote:Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Ieder mens is overigens onzeker. Iedereen vindt het tot op zekere hoogte belangrijk wat anderen van hem of haar vinden en iedereen spiegelt zich aan anderen, waardoor onzekere gevoelens kunnen worden getriggerd. Het hoort er allemaal bij als mens zijnde.
Dat laatste ben ik het erg mee eens, maar mijn omgeving is dus nogal terughoudend en door mijn onzekerheid geef ik dan snel in. Iedereen vindt het een slecht plan, dus het zal wel mislukken, laat ik het maar niet eens proberen. En dát is dus wat ik los wil laten. Opbouwende kritiek is altijd welkom, want ik weet echt niet alles beter, maar negatieve opmerkingen die voortkomen uit de angst van een ander over de eigen keuzes, daar ben ik tegenwoordig snel klaar mee.quote:Als je er teveel door wordt gehinderd of je daardoor ongelukkig voelt, dan is er wat aan de hand. Je kan je beter meer bewust worden daarvan in plaats van je maar vast te klampen aan die luchtige uitspraken en jezelf vervolgens wijsmaken dat het allemaal goed zit. Je gevoel vertelt je wat er aan de hand is en je gevoel vertelt je ook welke kant je op wilt gaan met je leven.
Dat herken ik ook heel erg!quote:
Dat laatste ben ik het erg mee eens, maar mijn omgeving is dus nogal terughoudend en door mijn onzekerheid geef ik dan snel in. Iedereen vindt het een slecht plan, dus het zal wel mislukken, laat ik het maar niet eens proberen. En dát is dus wat ik los wil laten. Opbouwende kritiek is altijd welkom, want ik weet echt niet alles beter, maar negatieve opmerkingen die voortkomen uit de angst van een ander over de eigen keuzes, daar ben ik tegenwoordig snel klaar mee.
Dat is het precies: geprojecteerde angst. En als ik het zo lees ook een negatieve omgeving. Ken dat wel ook uit m'n eigen ouderlijke huis.quote:
Opbouwende kritiek is altijd welkom, want ik weet echt niet alles beter, maar negatieve opmerkingen die voortkomen uit de angst van een ander over de eigen keuzes, daar ben ik tegenwoordig snel klaar mee.
Als je daar naar luistert, zul je altijd klein blijven. Durf op je bek te gaan. Daar leer je alleen maar van.
Op welke manier bevestig je anderen dan in hun zelfbeeld?quote:
Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.
Heb respect voor je eigen proces. Maar dat heb je volgens mij ook prima. Klinkt mij heel gezond in oren dit, deze ontwikkeling. Kijk, we zijn allemaal van jongs af aan op een bepaalde manier geconditioneerd. Alleen hebben we strategieën leren ontwikkelen om onze diepste essentie te beschermen. Voor jou is dat wat jij hier beschrijft, voor mij zijn dat ook zo m'n dingen. Allemaal hebben we dat. Bevrijding van dat alles kán..... Maar het is vaak ook een lang en moeizaam proces. Confronterend ook, pijnlijk vaak. Voor mij persoonlijk viel dat mee, al heb ik ook zeer zeker voor dit alles flink geleden in het leven hoor. Niemand zegt dat het makkelijk is. Denk niet dat ik het hier over luchtige shizzle heb... Ja, het kan luchtig en licht wórden. Ergens is het dat al, want zo is de werkelijkheid eigenlijk, maar voor ons mensen, met onze complexe geesten en complexe denken vanuit ons geheugen, valt het vaak niet mee.quote:
Ok, maar ik neem dan wel aan dat 'het spel meespelen' gebeurt in relaties die sowieso al gezond zijn. Dat is namelijk mijn eigen probleem een beetje. Ik ben opgegroeid in een gezin met erg dominante vader, waardoor ik dus eigenlijk altijd alleen maar een ondergeschikte rol heb gekend en mijn vriendschappen e.d. daar ook op gebaseerd zijn. Dat wil ik nu dus loslaten en door meditatie en yoga vind ik waardigheid terug. In die zin dat ik dingen durf te vragen en mijn mening durf te geven en nu ook gewoon zeg 'daar ben ik het niet mee eens', waar ik dat vroeger alleen dacht en er niet tegenin durfde te gaan. Het hele, ik ben net zo waardevol als elk ander en mijn mening doet niet onder voor die van een ander (en is ook niet meer dan die van een ander natuurlijk). Voor zover meningen er sowieso toe doen, maar de hele werking van interactie lijkt gebaseerd te zijn op wat we overal van vinden. Ik merk dat dat in sommige vriendschappen verkeerd valt, want die mensen zijn ook gewend dat ik weinig tegenspraak geef, dus dat leidt dan tot discussies e.d. Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.
Nou ja, die vriendschappen hebben misschien hun langste tijd ook gehad, want ook al krijg ik er zeker wat uit, ze werken me ook tegen. Dat wil ik dus allemaal loslaten en op jouw niveau zit ik (nog) niet, misschien wil ik het ook wel niet eens zover doortrekken (moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds een beetje vaag vind, misschien is het ook wel iets wat je pas echt snapt als je het hebt meegemaakt?), maar ik wil wel loskomen van die ondergeschikte rol en de mening van anderen. Geen hele gesprekken meer in m'n hoofd voeren en dingen ook maar laten gebeuren. Lastig allemaal wel, maar zeker interessante materie.
Hoe vaak mediteer jij eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe je dat in je leven toepast en waar de grens zit voor jou m.b.t. werking. Neem aan dat je het in het begin vaak moet doen en als het allemaal wat duidelijker wordt met minder af kunt?
Iets kan een illusie zijn, maar dat betekent niet dat die niet heel realistisch kan aandoen en pijn kan doen. Het is wat je zegt, je moet zelf zien wil het z'n zwaarte verliezen.
En het is hartstikke waar: vriendschappen zijn heel vaak gebaseerd op elkaars ego bevestigen: 'als jij mij niet bevestigt, mag ik jou niet!'. Een echte egowet. Niet dat mensen zich daar bewust van zijn, maar daar komt het vaak wel op neer. 'Bevestig mij in mijn idee over mezelf, of ik heb je niet meer nodig en ga wel andere vrienden zoeken die dat wél doen'.
Ik mediteer 2 keer per dag 'formeel' (althans das meestal de bedoeling, vaak ook 1 keer), en door de dag heen probeer ik ook zo veel mogelijk 'wakker te zijn'. Tenminste, dat was de methode de afgelopen jaren. Zo deed ik het.
Nu hou ik dat nog steeds een beetje aan, omdat ik 'in het gewaarzijn vertoeven' gewoon prettig vind en dat het meest als puur contact met m'n essentie voelt. Even gewoon lekker puur Zijn, in je essentie zakken.
Ben niet meer zo op zoek in meditatie. Heb wel gevonden wat er te vinden valt ermee wat dat betreft. Maar vind het heerlijk om daar ook lekker in te vertoeven zonder dat het element van zoeken daar nog in aanwezig is. Dan kan ik helemaal versmelten met alles. Thuiskomen in de Bron..
Dat komt omdat de mensen om je heen net zo goed niet weten of ze nou van voren of van achteren leven. Ze lullen ook maar wat. Ze horen je aan, en ze moeten ook gewoon maar wat terug zeggen. En dan zeg je maar dat soort dingen.quote:
Waar het wat betreft dit vaak op neerkomt, is dat je omgeving je probeert te overtuigen om te doen wat iedereen doet. Mensen denken vaak niet en reflecteren vaak niet.
Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Komt bij dat mensen vaak helemaal niet geïnteresseerd zijn in jouw verhaal. Ze zijn met hun eigen leven bezig. Als mensen al willen praten, willen ze vooral hun eigen ellende over je uitstorten. Echt luisterende mensen zijn zeldzaam.
Maar ja, nu plaatsen we dat natuurlijk leuk buiten onszelf, 'andere mensen die dat doen!', maar hoe ben je zelf als luisteraar? Observeer dat maar eens. Dat kan ook wel eens bijzonder ontluisterend (
) en confronterend zijn...Uiteindelijk zijn we één en het zelfde. Beetje anders gemixt per individu. Maar we zijn in wezen in the end op essentieel niveau allemaal mens, met dezelfde tekortkomingen, hetzelfde bewustzijn, en daardoor kunnen we onszelf in elkaar herkennen. Eigenlijk zijn we allemaal één. Afscheiding is een illusie.
Zo is dat ook in feite met je eigen bewustzijn. In dat bewustzijn, speelt zich van alles af. En daarin ben 'jij' als persoontje in gevecht met al die verschijnselen daarbinnen. Je neemt het allemaal knetterserieus en ernstig, het is een zaak leven en dood voor je. Je ziet echter niet de ruimte eromheen die vrij is van dat alles, en door niets maar dan ook niets aangedaan kan worden. Je bent té erg verweven en verkleefd met die hele ratrace aan verschijnselen (gedachten, gewaarwordingen, gevoelens, emoties, herinneringen, onaffe zaken, verlangens, pleziertjes, drama's, morgen, gisteren, werk, geld, geweld, seks, ga zo maar door), maar voor dat waarin dat alles plaatsvindt, en waarin 'jij' bent, heb je geen oog. Je ziet het niet, je neemt het 4 granted, je kijkt er steevast overheen.
Als je 's avonds buiten loopt, in de open ruimte, zie je dan de Ruimte waarin alles is? Zie je waar de wolken doorheen zweven, de sterren, de maan, jij, het stadse leven verderop (of om je heen) waar al het vertier en drukte in plaats vindt, de aardse rat race? Zie je dat wat er omheen is? Zie je dat eigenlijk wel? Heb je daar ooit bij stilgestaan? Dat is het Zijn... In het Zijn vindt dit allemaal plaats. Hoe groot de drama's ook zijn, het Zijn raakt er niet door aangeroerd. Dat is gewoon. En zo is het precies met jou! Je bent niet dat poppetje van gedachten- en gevoelsclusters, je bent dat wat daaraan vooraf gaat. Dat waarin het plaatsvindt. Je bent Bewustzijn! Daar kun je nu niks mee... 'jij' snapt dat niet. Verkleefd met dat alles kun je er niet buiten kijken. Laat dan het universum het je leren... Kijk naar het universum. Zie de verschijnselen, dat Dat waarin alles is. En besef dan: as above, so below... hetzelfde principe is in alles. Het grote is een metafoor voor het kleine. Wat je 'daar' boven ziet, is precies zo in jou.... zoek de gelijkenis tussen jou en het universum!
[ Bericht 0% gewijzigd door Maharski op 28-07-2018 00:19:05 ]
Dank je, dit is zo waar. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar dat is dus het proces waar ik op dit moment mee bezig ben.quote:
[..]
Dat is het precies: geprojecteerde angst. En als ik het zo lees ook een negatieve omgeving. Ken dat wel ook uit m'n eigen ouderlijke huis.
Als je daar naar luistert, zul je altijd klein blijven. Durf op je bek te gaan. Daar leer je alleen maar van.
In de zin dat anderen vanuit hun eigen zelfbeeld, angsten en meningen reageren. Als je meespeelt en niet tegen hen ingaat bijvoorbeeld, of vragen stelt, bevestig je dus eigenlijk hun gelijk, of het gelijk dat ze denken te hebben.quote:
[..]
Op welke manier bevestig je anderen dan in hun zelfbeeld?
Naja, m'n proces gaat zoals het gaat. En ja, het is best pijnlijk, want sommige dingen houden op te bestaan, of ik moet er afscheid van nemen omdat het me niks goeds brengt. Dat is best lastig als je het al een groot deel van je leven met je meedraagt. Ik ben ook best wel perfectionistisch op sommige vlakken en vind dan dat ik resultaat moet zien na een bepaalde tijd. Dat probeer ik wel los te laten, want dat helpt niet en bij zoiets als dit is dat ook gewoon niet hoe het werkt. Ik ga in elk geval ermee door en slechter word ik er sowieso niet van.quote:
[..]
Heb respect voor je eigen proces. Maar dat heb je volgens mij ook prima. Klinkt mij heel gezond in oren dit, deze ontwikkeling. Kijk, we zijn allemaal van jongs af aan op een bepaalde manier geconditioneerd. Alleen hebben we strategieën leren ontwikkelen om onze diepste essentie te beschermen. Voor jou is dat wat jij hier beschrijft, voor mij zijn dat ook zo m'n dingen. Allemaal hebben we dat. Bevrijding van dat alles kán..... Maar het is vaak ook een lang en moeizaam proces. Confronterend ook, pijnlijk vaak. Voor mij persoonlijk viel dat mee, al heb ik ook zeer zeker voor dit alles flink geleden in het leven hoor. Niemand zegt dat het makkelijk is. Denk niet dat ik het hier over luchtige shizzle heb... Ja, het kan luchtig en licht wórden. Ergens is het dat al, want zo is de werkelijkheid eigenlijk, maar voor ons mensen, met onze complexe geesten en complexe denken vanuit ons geheugen, valt het vaak niet mee.
Iets kan een illusie zijn, maar dat betekent niet dat die niet heel realistisch kan aandoen en pijn kan doen. Het is wat je zegt, je moet zelf zien wil het z'n zwaarte verliezen.
En het is hartstikke waar: vriendschappen zijn heel vaak gebaseerd op elkaars ego bevestigen: 'als jij mij niet bevestigt, mag ik jou niet!'. Een echte egowet. Niet dat mensen zich daar bewust van zijn, maar daar komt het vaak wel op neer. 'Bevestig mij in mijn idee over mezelf, of ik heb je niet meer nodig en ga wel andere vrienden zoeken die dat wél doen'.
Ik mediteer 2 keer per dag 'formeel' (althans das meestal de bedoeling, vaak ook 1 keer), en door de dag heen probeer ik ook zo veel mogelijk 'wakker te zijn'. Tenminste, dat was de methode de afgelopen jaren. Zo deed ik het.
Nu hou ik dat nog steeds een beetje aan, omdat ik 'in het gewaarzijn vertoeven' gewoon prettig vind en dat het meest als puur contact met m'n essentie voelt. Even gewoon lekker puur Zijn, in je essentie zakken.
Ben niet meer zo op zoek in meditatie. Heb wel gevonden wat er te vinden valt ermee wat dat betreft. Maar vind het heerlijk om daar ook lekker in te vertoeven zonder dat het element van zoeken daar nog in aanwezig is. Dan kan ik helemaal versmelten met alles. Thuiskomen in de Bron..
Fijn dat het voor jou nu zo natuurlijk aanvoelt, lijkt me erg prettig als je je gewoon even kan terugtrekken mentaal en gewoon kunt zijn zonder alle gedachten en emoties. Dus alle meditatie en zelfonderzoek heeft z'n vruchten wel afgeworpen.
Ben ook erg benieuwd waar het schip gaat stranden in m'n eigen proces.Je patronen onderzoeken, maakt onderdeel uit van zelfonderzoek. Je patronen helder krijgen, leidt tot zelfkennis. Dingen worden zo als het ware uit het donker bevrijd (dat wat normaal ongezien blijft door onoplettendheid en niet werkelijk kijken en aanraken).quote:
Dank je, dit is zo waar. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar dat is dus het proces waar ik op dit moment mee bezig ben.
En het beste is als ze dan niet zozeer bekijkt om in te grijpen en/of ze te veranderen. Het (door)zien ervan, zorgt dat het zichzelf bevrijdt.
Zie het als een dier in het wild observeren... je kunt niet z'n natuurlijke gedrag observeren als je ingrijpt en je ermee gaat bemoeien. Als je een vogeltje bestudeert, en je draait je hoofd er naartoe, issie al weggevlogen. Zo is het ook als je vanuit je ik je ik gaat proberen te veranderen. Zo worden patronen niet écht helder.
Maar het is natuurlijk aan jou hè... Als het gaat om met een negatieve omgeving te leren dealen, moet je ook gewoon natuurlijk grenzen leren stellen en leren voor jezelf op te komen. Imo ben je gewoon goed bezig zoals je bezig bent.
Wow, dat is toevallig deze reactie op dit moment. Ter verduidelijking, ik realiseerde me vandaag ineens dat ik eigenlijk altijd gelijk had willen hebben. En dat ik eigenlijk bijna nooit gelijk heb als de definitie van gelijk in onzekere zaken is: wat het meest effectief / goed voelt, waar de meeste mensen het mee eens zijn, mensen met meer kennis. Vroeger kon ik daar boos om worden, nu lijk ik dat stadium eindelijk voorbij te zijn en het voelt als een bevrijding. Mn realisme betracht erbij te zeggen: voor zolang dat duurt, maar mijn bijgestelde verwachtingen op andere gebieden zijn ook wel meer blijvend dan tijdelijk gebleven de laatste tijd. Wat is de reden dat jij andermans gelijk bevestigen erg vind? Het is eigenlijk de enige manier vaak om vriendschappen te behouden merk ik , hoe goede vrienden het ook zijn (gaat ook om familie) en totale afzondering van andere mensen, waar ik vaak door dit gegeven ook zeker toe neig, vind ik dan net wat erger dan bijna nooit gelijk krijgen. Het scheelt voor mijn gevoel soms niet heel veel, maar het is in mijn geval wel genoeg om de keuze helder te hebben. Want aan gelijk krijgen heb je niet echt iets concreets.quote:
In de zin dat anderen vanuit hun eigen zelfbeeld, angsten en meningen reageren. Als je meespeelt en niet tegen hen ingaat bijvoorbeeld, of vragen stelt, bevestig je dus eigenlijk hun gelijk, of het gelijk dat ze denken te hebben.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-07-2018 23:08:50 ]
Misschien zit er ook iets onder de neiging altijd een diametraal andere mening dan 'de meerderheid' erop na te houden?quote:
Wow, dat is toevallig deze reactie op dit moment. Ter verduidelijking, ik realiseerde me vandaag ineens dat ik eigenlijk altijd gelijk had willen hebben. En dat ik eigenlijk bijna nooit gelijk heb als de definitie van gelijk in onzekere zaken is: wat het meest effectief / goed voelt, waar de meeste mensen het mee eens zijn, mensen met meer kennis. Vroeger kon ik daar boos om worden, nu lijk ik dat stadium eindelijk voorbij te zijn en het voelt als een bevrijding. Mn realisme betracht erbij te zeggen: voor zolang dat duurt, maar mijn bijgestelde verwachtingen op andere gebieden zijn ook wel meer blijvend dan tijdelijk gebleven de laatste tijd. Wat is de reden dat jij andermans gelijk bevestigen erg vind? Het is eigenlijk de enige manier vaak om vriendschappen te behouden merk ik , hoe goede vrienden het ook zijn (gaat ook om familie) en totale afzondering van andere mensen, waar ik vaak door dit gegeven ook zeker toe neig, vind ik dan net wat erger dan bijna nooit gelijk krijgen. Het scheelt voor mijn gevoel soms niet heel veel, maar het is in mijn geval wel genoeg om de keuze helder te hebben. Want aan gelijk krijgen heb je niet echt iets concreets.
Nou, altijd is niet zo. Ik reageer alleen in r&p en hoewel ik op meerdere posts reageer, verkondig ik dezelfde mening over hetzelfde onderwerp. Die is gebaseerd op mijn ervaring waardoor het me boos maakt en als gevolg daarvan die mening is ontstaan, niet omdat ik het fijn vind om een andere mening dan anderen te hebben, gezien wat het mij oplevert als ik mijn mening uit: reacties waarbij mensen hun eigen mening geven vaak zonder die met details te verantwoorden of dat ze zin hebben in een discussie en bij mij daardoor nog meer boosheid en frustratie. Ik had een ander idee bij een forum. Ik dacht forum is discussie en met logische argumenten op andermans mening reageren. Maar het onderwerp r&p leent zich daar niet voor, het wordt niet belangrijk genoeg gevonden om op die manier over na te denken. Of misschien: door gebrek aan eenduidige bewijzen/onderzoeksresultaten heeft het geen enkele zin. Maar dan snap ik niet waarom dit nog onderdeel is van een forum. Alleen in naam . Dat heb ik dan verkeerd begrepen, dit is meer een sociaal babbelhoekje waarin men een gezellige sfeer of juist elkaar afzeiken of over de eigen problemen het hart uitstorten en daarover advies krijgen wil en verder niets.quote:Op zondag 29 juli 2018 23:38 schreef Maharski het volgende:
Misschien zit er ook iets onder de neiging altijd een diametraal andere mening dan 'de meerderheid' erop na te houden?
Patronen onderzoeken is inderdaad de fase waar ik nu inzit, het begin dus nog.quote:
[..]
Je patronen onderzoeken, maakt onderdeel uit van zelfonderzoek. Je patronen helder krijgen, leidt tot zelfkennis. Dingen worden zo als het ware uit het donker bevrijd (dat wat normaal ongezien blijft door onoplettendheid en niet werkelijk kijken en aanraken).
En het beste is als ze dan niet zozeer bekijkt om in te grijpen en/of ze te veranderen. Het (door)zien ervan, zorgt dat het zichzelf bevrijdt.
Zie het als een dier in het wild observeren... je kunt niet z'n natuurlijke gedrag observeren als je ingrijpt en je ermee gaat bemoeien. Als je een vogeltje bestudeert, en je draait je hoofd er naartoe, issie al weggevlogen. Zo is het ook als je vanuit je ik je ik gaat proberen te veranderen. Zo worden patronen niet écht helder.
Maar het is natuurlijk aan jou hè... Als het gaat om met een negatieve omgeving te leren dealen, moet je ook gewoon natuurlijk grenzen leren stellen en leren voor jezelf op te komen. Imo ben je gewoon goed bezig zoals je bezig bent.
Bepaalde patronen zijn al wel duidelijk, omdat het gewoon erg opvallend is, maar er zullen ook nog allemaal micropatronen, of hoe je het wilt noemen, onder liggen. Je hebt gelijk dat ik eerst moet leren ze te zien en te observeren voordat ik het überhaupt kan loslaten danwel veranderen. Dat zal sowieso wel een tijd duren denk ik. Ik wil ook kijken of ik een retraite of iets dergelijks kan doen. Nooit eerder gedaan, maar ben erg benieuwd of zoiets dingen bovenbrengt en of het me verder helpt. Denk dat het erg behulpzaam kan zijn en zo niet is het in elk geval een nieuwe ervaring geweest.Wat betreft grenzen stellen is dat wel iets dat ik echt actief wil veranderen en ik moet eerlijk bekennen dat ik in dat geval niet zo goed zie hoe patronen bevrijden door herkenning ervan dat gaat helpen. Grenzen stellen is toch vaak in contact met anderen waar een 'actie - reactiestructuur' geldt. Als ik van mezelf herken dat ik snel ingeef, maar dat dat eigenlijk niet uitmaakt, omdat de mening van de ander er sowieso niet toe zou moeten doen (in de zin van dat het mijn beslissingen niet zou moeten beïnvloeden). Dus of ik nou instem met die ander of niet, het doet er netto niks toe voor mij, dan merk ik dat ik vaak later toch een soort van verantwoording moet afleggen aan de betreffende persoon. Ik pak ook even de reactie van geeninspiratie1235 erbij, want dat overlapt.
In principe is er niks ergs aan anderen gelijk geven, want zoals je zegt, in bepaalde zaken is er geen gelijk of ongelijk. Iemand kan iets heel anders ervaren dan een ander en dus hebben beiden gelijk voor zichzelf. Het probleem wat ik ervaar is dat als ik een ander gelijk geef over iets dat primair mezelf aangaat (en ik deed dat vaak, want ik was bang om tegenspraak te geven), dat ik dan in een latere fase dat terugkrijg en verantwoording moet afleggen en dat het eigenlijk een groter probleem is op dat moment dan als ik meteen had gezegd het niet eens te zijn. Misschien makkelijker uit te leggen aan de hand van een voorbeeldje:quote:
[..]
Wow, dat is toevallig deze reactie op dit moment. Ter verduidelijking, ik realiseerde me vandaag ineens dat ik eigenlijk altijd gelijk had willen hebben. En dat ik eigenlijk bijna nooit gelijk heb als de definitie van gelijk in onzekere zaken is: wat het meest effectief / goed voelt, waar de meeste mensen het mee eens zijn, mensen met meer kennis. Vroeger kon ik daar boos om worden, nu lijk ik dat stadium eindelijk voorbij te zijn en het voelt als een bevrijding. Mn realisme betracht erbij te zeggen: voor zolang dat duurt, maar mijn bijgestelde verwachtingen op andere gebieden zijn ook wel meer blijvend dan tijdelijk gebleven de laatste tijd. Wat is de reden dat jij andermans gelijk bevestigen erg vind? Het is eigenlijk de enige manier vaak om vriendschappen te behouden merk ik , hoe goede vrienden het ook zijn (gaat ook om familie) en totale afzondering van andere mensen, waar ik vaak door dit gegeven ook zeker toe neig, vind ik dan net wat erger dan bijna nooit gelijk krijgen. Het scheelt voor mijn gevoel soms niet heel veel, maar het is in mijn geval wel genoeg om de keuze helder te hebben. Want aan gelijk krijgen heb je niet echt iets concreets.
Met X een gesprek over studiekeuzes, X kiest voor dezelfde studie als zijn/haar vader of moeder, want die hebben een eigen bedrijf en X kent dat beroep dus van dichtbij en kan later het bedrijf overnemen. Prima keuze als dat is wat je echt wilt, maar sommige mensen maken de keuze vanuit een gevoel van veiligheid (baangarantie, zelf geen risico hoeven nemen met het opstarten van een bedrijf e.d.), of druk van de ouders. Stel ik zeg tegen X, ik wil studie Y gaan doen en Y is iets dat buiten ons normale veld ligt, geen ouders of vrienden die iets soortgelijks doen, of Y heeft misschien geen baangarantie, dan kan dat voor X heel beangstigend zijn, want ja hetzelfde doen als je ouders was eigenlijk de beste keuze? Toch? Vanuit die situatie kunnen mensen dus heel negatief reageren, omdat ze zelf gerustgesteld willen worden dat ze de juiste keuze maken of hebben gemaakt. Als X dan zegt, 'goh dat is toch niks voor jou' en ik durf er niet tegenin te gaan en zeg, 'ach ja, misschien heb je gelijk', maar ondertussen weet ik dat ik het toch ga doen dan krijg je dus later een moment waarop X zegt van 'ga je nu toch Y studeren? Ik dacht dat je had ingezien dat dat niks voor je was' of iets in die trant. In elk geval strookt je gedrag dan niet met wat je tegen hen zei (het gelijk geven) en dan moet je dus uitleg geven (verantwoording afleggen) over waarom je nu iets anders doet dan dat je zei.
Dus mijn probleem is dat meegaan die mensen bevestigt in hun gelijk en vervolgens komt het weer bij mij terug. Als het iets kleins is maakt het niet uit en als het iets is dat primair henzelf aangaat dan heb ik er ook weinig problemen mee, maar als anderen vanuit hun zelfbeeld mij iets op proberen te leggen heb ik er wel moeite mee. Of nou ja, ik geef dus wel gelijk, maar vervolgens krijg ik dat probleem van verantwoordelijkheid afleggen. Dat doe ik zelf, maar dat is dus iets waar ik nu vanaf wil.Het is iets wat ik van huis uit heb meegekregen, anderen (ouders) bepaalden eigenlijk alles en ik heb dus nooit geleerd grenzen te stellen, of om te ontdekken wat ik nou zelf eigenlijk wil in het leven, wat vind ik leuk om te doen? En al met al levert het me heel veel stress op, de interactie met anderen, want ik cijfer mezelf veel te veel weg. Sja, ik zit nu waarschijnlijk in de fase waarin ik aan het overcompenseren ben wat betreft mijn mening geven en het ergens niet mee eens zijn, maar dat is ook hoe je leert toch?
Maar goed, is niet makkelijk en ik herken zeker wat je zegt dat het vaak makkelijker is om mensen gelijk te geven. Jezelf afzonderen hoeft ook niet, maar er is natuurlijk ook een middenweg, je kunt best een dag minder bereikbaar zijn als je daar behoefte aan hebt. Je hoeft niet meteen een hutje op de hei te kopen natuurlijk. Alhoewel dat best fijn klinkt moet ik bekennen.
Dit is nu een heel verhaal en merk dat ik het vandaag niet zo duidelijk op papier krijg.
Hoop dat ik jullie in elk geval goed heb begrepen.Ik betwijfel of het feit dat je verantwoording af moet leggen ligt aan je gebrek aan consequentheid.quote:
In principe is er niks ergs aan anderen gelijk geven, want zoals je zegt, in bepaalde zaken is er geen gelijk of ongelijk. Iemand kan iets heel anders ervaren dan een ander en dus hebben beiden gelijk voor zichzelf. Het probleem wat ik ervaar is dat als ik een ander gelijk geef over iets dat primair mezelf aangaat (en ik deed dat vaak, want ik was bang om tegenspraak te geven), dat ik dan in een latere fase dat terugkrijg en verantwoording moet afleggen en dat het eigenlijk een groter probleem is op dat moment dan als ik meteen had gezegd het niet eens te zijn. Misschien makkelijker uit te leggen aan de hand van een voorbeeldje:
Met X een gesprek over studiekeuzes, X kiest voor dezelfde studie als zijn/haar vader of moeder, want die hebben een eigen bedrijf en X kent dat beroep dus van dichtbij en kan later het bedrijf overnemen. Prima keuze als dat is wat je echt wilt, maar sommige mensen maken de keuze vanuit een gevoel van veiligheid (baangarantie, zelf geen risico hoeven nemen met het opstarten van een bedrijf e.d.), of druk van de ouders. Stel ik zeg tegen X, ik wil studie Y gaan doen en Y is iets dat buiten ons normale veld ligt, geen ouders of vrienden die iets soortgelijks doen, of Y heeft misschien geen baangarantie, dan kan dat voor X heel beangstigend zijn, want ja hetzelfde doen als je ouders was eigenlijk de beste keuze? Toch? Vanuit die situatie kunnen mensen dus heel negatief reageren, omdat ze zelf gerustgesteld willen worden dat ze de juiste keuze maken of hebben gemaakt. Als X dan zegt, 'goh dat is toch niks voor jou' en ik durf er niet tegenin te gaan en zeg, 'ach ja, misschien heb je gelijk', maar ondertussen weet ik dat ik het toch ga doen dan krijg je dus later een moment waarop X zegt van 'ga je nu toch Y studeren? Ik dacht dat je had ingezien dat dat niks voor je was' of iets in die trant. In elk geval strookt je gedrag dan niet met wat je tegen hen zei (het gelijk geven) en dan moet je dus uitleg geven (verantwoording afleggen) over waarom je nu iets anders doet dan dat je zei.
Dus mijn probleem is dat meegaan die mensen bevestigt in hun gelijk en vervolgens komt het weer bij mij terug. Als het iets kleins is maakt het niet uit en als het iets is dat primair henzelf aangaat dan heb ik er ook weinig problemen mee, maar als anderen vanuit hun zelfbeeld mij iets op proberen te leggen heb ik er wel moeite mee. Of nou ja, ik geef dus wel gelijk, maar vervolgens krijg ik dat probleem van verantwoordelijkheid afleggen. Dat doe ik zelf, maar dat is dus iets waar ik nu vanaf wil.Het is iets wat ik van huis uit heb meegekregen, anderen (ouders) bepaalden eigenlijk alles en ik heb dus nooit geleerd grenzen te stellen, of om te ontdekken wat ik nou zelf eigenlijk wil in het leven, wat vind ik leuk om te doen? En al met al levert het me heel veel stress op, de interactie met anderen, want ik cijfer mezelf veel te veel weg. Sja, ik zit nu waarschijnlijk in de fase waarin ik aan het overcompenseren ben wat betreft mijn mening geven en het ergens niet mee eens zijn, maar dat is ook hoe je leert toch?
Maar goed, is niet makkelijk en ik herken zeker wat je zegt dat het vaak makkelijker is om mensen gelijk te geven. Jezelf afzonderen hoeft ook niet, maar er is natuurlijk ook een middenweg, je kunt best een dag minder bereikbaar zijn als je daar behoefte aan hebt. Je hoeft niet meteen een hutje op de hei te kopen natuurlijk. Alhoewel dat best fijn klinkt moet ik bekennen.
Dit is nu een heel verhaal en merk dat ik het vandaag niet zo duidelijk op papier krijg.
Volgens mij had je net zo goed verantwoording moeten afleggen of ruzie gekregen als je er gelijk al tegenin was gegaan, of was dat in dit geval niet zo?
Bij jou is het anders dan bij mij. Tenzij het een extreme situatie is, geef ik anderen niet alleen gelijk door het te zeggen, maar doe ik ook wat ze willen en geef ik ze in gedachten gelijk.
Ben je er al eens gelijk tegenin gegaan als mensen iets zeiden waarvan je dacht: ik ga het toch niet doen en wat was dan de reactie?
En wat zou volgens jou dan het compromis zijn tussen altijd iedereen gelijk geven en afzondering?
Onder de neiging te pleasen, zitten altijd ideeën over je zelf waardoor je dat doet. Ik zit zelf ook in de fase dat ik dergelijke neigingen meer aan het onderzoeken ben. Je kunt zo heel wat onbewuste aannames tegenkomen over wat je gelooft over je zelf. Het 'kleine - valse - zelf' is een bouwwerk vol (belemmerende) aannames en overtuigingen die je voortdrijven in het dagelijks leven.
Dergelijke overtuigingen en aannames kun je bijvoorbeeld met de 4 vragen van Byron Katy onderzoeken.
Je moet alleen dingen uitleggen als je het 1 zegt en het ander doet.quote:
Pleasen.... en dan vervolgens inderdaad de boel moeten uitleggen 'want je zei toch eerst...'. Dat is meteen de keerzijde van pleasen, want zo leren mensen je dus niet werkelijk kennen.
Onder de neiging te pleasen, zitten altijd ideeën over je zelf waardoor je dat doet. Ik zit zelf ook in de fase dat ik dergelijke neigingen meer aan het onderzoeken ben. Je kunt zo heel wat onbewuste aannames tegenkomen over wat je gelooft over je zelf. Het 'kleine - valse - zelf' is een bouwwerk vol (belemmerende) aannames en overtuigingen die je voortdrijven in het dagelijks leven.
Dergelijke overtuigingen en aannames kun je bijvoorbeeld met de 4 vragen van Byron Katy onderzoeken.
Ik heb zelf geleerd dat je nu eenmaal moet kiezen; goede sociale contacten en ook echt doen wat anderen willen, of je eigen ding doen en altijd ruzie hebben.
Ruzie gaat over, maar fijn is het niet.
Dat is niet iets wat je moet onderzoeken met onbewuste aannames of wat dan ook, ten minste voor welke concrete oplossing zorgt dat dan?, daarin maakt ieder persoon gewoon automatisch een afweging waar diegene het beste tegen kan.
Onder gedragingen/automatische neigingen, zitten altijd conditioneringen. Dat wil zeggen: aangeleerde ideeën. Bijvoorbeeld van je ouders, je vrienden, school, je kindertijd, die je bent gaan geloven. Je hebt ze je eigen gemaakt. Meestal weet je dat niet eens. Maar wat je (onbewust) gelooft heeft enorm veel kracht! Niet voor niets dat zoiets als religie ook een onwijs bepalend effect heeft op mensen. De kracht van geloof is een niet te onderschatten iets.quote:
Dat is niet iets wat je moet onderzoeken met onbewuste aannames of wat dan ook, ten minste voor welke concrete oplossing zorgt dat dan?, daarin maakt ieder persoon gewoon automatisch een afweging waar diegene het beste tegen kan.
Voor welke concrete oplossing zorgt dat? Als zoiets komt bloot te liggen, dan kun je het tegen het licht houden, er naar kijken: maar klopt dit eigenlijk wel? Hoe kan er zeker van zijn dat dit wel waar is? In hoeverre beïnvloed dit mij? Stukken worden zo als het ware bevrijd uit de duisternis van het onderbewuste. En met dezelfde kracht als dat overtuigingen een sturende werking op je hebben, raak je ervan bevrijdt als ze worden doorzien als iets waar je niet langer in gelooft.
Waarom zou ik dat willen? Ik lees immers nog steeds geen concrete oplossing hierin voor het feit dat andere mensen boos worden.quote:
Onder gedragingen/automatische neigingen, zitten altijd conditioneringen. Dat wil zeggen: aangeleerde ideeën. Bijvoorbeeld van je ouders, je vrienden, school, je kindertijd, die je bent gaan geloven. Je hebt ze je eigen gemaakt. Meestal weet je dat niet eens. Maar wat je (onbewust) gelooft heeft enorm veel kracht! Niet voor niets dat zoiets als religie ook een onwijs bepalend effect heeft op mensen. De kracht van geloof is een niet te onderschatten iets.
Voor welke concrete oplossing zorgt dat? Als zoiets komt bloot te liggen, dan kun je het tegen het licht houden, er naar kijken: maar klopt dit eigenlijk wel? Hoe kan er zeker van zijn dat dit wel waar is? In hoeverre beïnvloed dit mij? Stukken worden zo als het ware bevrijd uit de duisternis van het onderbewuste. En met dezelfde kracht als dat overtuigingen een sturende werking op je hebben, raak je ervan bevrijdt als ze worden doorzien als iets waar je niet langer in gelooft.
Je moet voor die aanpak wel geestelijk voldoende volwassen zijn om de oorzaak van je problemen niet bij anderen neer te leggen.quote:
Waarom zou ik dat willen? Ik lees immers nog steeds geen concrete oplossing hierin voor het feit dat andere mensen boos worden.
Klopt, als ik er eerder tegenin was gegaan zou er ook discussie of ruzie geweest zijn, maar alleen omdat ik vanaf het begin nooit heb gedurfd om dat te doen. Mensen zijn het dus niet gewend en schieten dan in de verdediging, omdat het wellicht als 'aanval' voelt. In elk geval is het een andere reactie dan ze gewend zijn en knibbelt het misschien ook aan hun positie en zelfbeeld en dat is natuurlijk eng en moet afgeslagen worden.quote:
[..]
Ik betwijfel of het feit dat je verantwoording af moet leggen ligt aan je gebrek aan consequentheid.
Volgens mij had je net zo goed verantwoording moeten afleggen of ruzie gekregen als je er gelijk al tegenin was gegaan, of was dat in dit geval niet zo?
Bij jou is het anders dan bij mij. Tenzij het een extreme situatie is, geef ik anderen niet alleen gelijk door het te zeggen, maar doe ik ook wat ze willen en geef ik ze in gedachten gelijk.
Ben je er al eens gelijk tegenin gegaan als mensen iets zeiden waarvan je dacht: ik ga het toch niet doen en wat was dan de reactie?
En wat zou volgens jou dan het compromis zijn tussen altijd iedereen gelijk geven en afzondering?
Mijn voorbeeld was ook een vrij extreme situatie, maar in m'n hoofd geef ik mensen meestal geen gelijk, terwijl ik dan qua gedrag wel laat zien dat ze gelijk hebben. Conflictontwijking e.d. En ik durf niet voor mezelf op te komen, als een vriend(in) bijvoorbeeld om een gunst vraagt die mij eigenlijk helemaal niet uitkomt geef ik vaak gewoon in. Dingen als samen willen rijden naar iets bijvoorbeeld, maar dan ook vragen of ik hem/haar kom ophalen (en wat dan betekent dat ik een half uur eerder weg moet, of om moet rijden). Dat is prima als het in evenwicht is, maar als het altijd dezelfde vriend is die dat vraagt en die zelf geen auto heeft dan durf ik niet te zeggen dat het me niet uitkomt, of dat het zo wel erg eenzijdig wordt. Andersom merk ik vaak dat er wel duidelijk een grens aan wordt gegeven. Nu ben ik hier wel beter in geworden en ik zeg gewoon, prima als je mee wilt rijden, maar ik rijd om 17 uur weg bij huis, dus als je mee wilt moet je er voor die tijd zijn. Dan is er ook weinig ruimte voor discussie.
Maar ja, er tegenin gaan levert soms ook gewoon een discussie op waar ik geen zin in heb, dus eigenlijk merk ik dat ik gewoon weinig zin meer heb in contact met die mensen. Het is niet dat ik me dus bewust wil afzonderen, maar meer een gevolg van. Ik weet niet echt of ik een compromis wil sluiten wat dit betreft, want de oplossing is dat de dynamiek in de vriendschap moet veranderen. Dat is iets wat besproken zal moeten worden, maar dat wil ik niet doen voordat mijn patronen en onderliggende systemen duidelijk zijn voor mezelf. Sowieso zal het ook inspanning van de ander vragen en als dat iets is dat teveel is dan is het ben ik bang einde vriendschap. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het allemaal vrij negatief klinkt nu, maar ik krijg weldegelijk veel terug en het is natuurlijk niet alleen gebaseerd op pleasen van mijn kant. Het is niet alsof er totaal misbruik van me gemaakt wordt. In elk geval beschouw ik het als waardevolle vriendschappen, maar er zal wat moeten veranderen. Tegelijkertijd wil ik nieuwe vrienden maken en dan dus niet in de valkuil trappen van me gedienstig opstellen.
Dat alles gaat trouwens gepaard met heel veel gedachten, imaginaire gesprekken (ik bereid me altijd voor in m'n hoofd hoe dingen te vertellen en heb dan hele gesprekken met mensen in m'n hoofd die in het echt nooit zo gaan) en emoties. Vaak voel ik me angstig en krijg ik hartkloppingen en een knoop in m'n maag. Niet gezond dus en toen ik voor het eerst ging mediteren merkte ik dat ik soms een momentje had waarop de gedachten even stil waren. Heel even maar, want dat vergt ook oefening, maar dat was voor mij wel een rare gewaarwording. Toen ben ik op aanraden van een vriendin yoga gaan doen en dat pastte ook goed. Nog steeds word ik geregeerd door gedachten en emoties e.d, maar ik wil dus kijken of daar meer rust in kan komen en dat ik dingen kan loslaten. Dat ik straks gewoon meteen m'n mening durf te geven en niet eerst allerlei gedachten krijg over hoe het te brengen en of ik anderen dan niet kwets en of ik niet te bot ben. Hoe anderen het opvatten ligt buiten mijn bereik, ik moet ophouden alles voor iedereen goed te willen maken. Als mensen zich door mij benadeeld voelen kan daar dan over gepraat worden, zonder dat ik daardoor in de stress schiet. Dat is wat ik wil en ik hoop dus beter te worden in die gedachten te stoppen, want het helpt me niks.
Klopt, maar ik moet bekennen dat ik dus zelf mezelf eigenlijk niet eens ken, want dit was hoe ik was tot nu toe. Maar het werkt niet langer (heeft het natuurlijk nooit echt gedaan) en ik ben al wel tot de realisatie gekomen dat ik echt niet minder ben dan een ander en dat pleasen uit ondergeschikte of gedienstige rol dus niet hoeft. Maar goed, realiseren en implementeren zijn ander dingen. Ik hoop door de rust op te zoeken, de natuur in, gewoon te observeren hoe de bloemen nu echt zijn (die heb ik dan al 1000 keer gezien, maar nooit echt bekeken) e.d. in elk geval de gedachten te doorbreken en dan zullen we zien wat dat brengt? Forceren kan toch niet, dan doe je hetzelfde als waar je vanaf wilt. Slechter zal ik er niet van worden, hopelijk kan ik over een tijd ook zeggen dat het me geholpen heeft.quote:
Pleasen.... en dan vervolgens inderdaad de boel moeten uitleggen 'want je zei toch eerst...'. Dat is meteen de keerzijde van pleasen, want zo leren mensen je dus niet werkelijk kennen.
Onder de neiging te pleasen, zitten altijd ideeën over je zelf waardoor je dat doet. Ik zit zelf ook in de fase dat ik dergelijke neigingen meer aan het onderzoeken ben. Je kunt zo heel wat onbewuste aannames tegenkomen over wat je gelooft over je zelf. Het 'kleine - valse - zelf' is een bouwwerk vol (belemmerende) aannames en overtuigingen die je voortdrijven in het dagelijks leven.
Dergelijke overtuigingen en aannames kun je bijvoorbeeld met de 4 vragen van Byron Katy onderzoeken.
Ik hoop trouwens dat er nog wat meer mensen komen in dit topic, want ik kan zelf dus (nog) weinig toevoegen over het proces e.d. Maar in elk geval heb ik door dit topic wel wat literatuur/videos gevonden waar ik me eens in ga verdiepen.
Ik doe altijd alles wat anderen mij adviseren en nu geef ik ze ook in gedachten gelijk. Maar alsnog accepteer jij mijn huidige strategie niet en moet ik dit van jou onderzoeken. Ik doe alleen dingen als ze concreet ergens goed voor zijn. Als iets geen probleem oplost en dus geen concreet voordeel oplevert, dan is er naar mijn mening ook geen reden om het te doen. Daarom vroeg ik of jouw werkwijze het probleem oplost dat mensen boos worden. Vervolgens kom jij hiermee. Terwijl ik het probleem dat mensen boos worden als ik niet doe wat ze zeggen al zelf had opgelost door wel te doen wat ze zeggen.quote:
Je moet voor die aanpak wel geestelijk voldoende volwassen zijn om de oorzaak van je problemen niet bij anderen neer te leggen.
Oh oke. Dat is wel een goed voornemen. Ik hoop voor je dat meditatie je ervan af zal helpen.quote:
[..]
Klopt, als ik er eerder tegenin was gegaan zou er ook discussie of ruzie geweest zijn, maar alleen omdat ik vanaf het begin nooit heb gedurfd om dat te doen. Mensen zijn het dus niet gewend en schieten dan in de verdediging, omdat het wellicht als 'aanval' voelt. In elk geval is het een andere reactie dan ze gewend zijn en knibbelt het misschien ook aan hun positie en zelfbeeld en dat is natuurlijk eng en moet afgeslagen worden.
Mijn voorbeeld was ook een vrij extreme situatie, maar in m'n hoofd geef ik mensen meestal geen gelijk, terwijl ik dan qua gedrag wel laat zien dat ze gelijk hebben. Conflictontwijking e.d. En ik durf niet voor mezelf op te komen, als een vriend(in) bijvoorbeeld om een gunst vraagt die mij eigenlijk helemaal niet uitkomt geef ik vaak gewoon in. Dingen als samen willen rijden naar iets bijvoorbeeld, maar dan ook vragen of ik hem/haar kom ophalen (en wat dan betekent dat ik een half uur eerder weg moet, of om moet rijden). Dat is prima als het in evenwicht is, maar als het altijd dezelfde vriend is die dat vraagt en die zelf geen auto heeft dan durf ik niet te zeggen dat het me niet uitkomt, of dat het zo wel erg eenzijdig wordt. Andersom merk ik vaak dat er wel duidelijk een grens aan wordt gegeven. Nu ben ik hier wel beter in geworden en ik zeg gewoon, prima als je mee wilt rijden, maar ik rijd om 17 uur weg bij huis, dus als je mee wilt moet je er voor die tijd zijn. Dan is er ook weinig ruimte voor discussie.
Maar ja, er tegenin gaan levert soms ook gewoon een discussie op waar ik geen zin in heb, dus eigenlijk merk ik dat ik gewoon weinig zin meer heb in contact met die mensen. Het is niet dat ik me dus bewust wil afzonderen, maar meer een gevolg van. Ik weet niet echt of ik een compromis wil sluiten wat dit betreft, want de oplossing is dat de dynamiek in de vriendschap moet veranderen. Dat is iets wat besproken zal moeten worden, maar dat wil ik niet doen voordat mijn patronen en onderliggende systemen duidelijk zijn voor mezelf. Sowieso zal het ook inspanning van de ander vragen en als dat iets is dat teveel is dan is het ben ik bang einde vriendschap. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het allemaal vrij negatief klinkt nu, maar ik krijg weldegelijk veel terug en het is natuurlijk niet alleen gebaseerd op pleasen van mijn kant. Het is niet alsof er totaal misbruik van me gemaakt wordt. In elk geval beschouw ik het als waardevolle vriendschappen, maar er zal wat moeten veranderen. Tegelijkertijd wil ik nieuwe vrienden maken en dan dus niet in de valkuil trappen van me gedienstig opstellen.
Dat alles gaat trouwens gepaard met heel veel gedachten, imaginaire gesprekken (ik bereid me altijd voor in m'n hoofd hoe dingen te vertellen en heb dan hele gesprekken met mensen in m'n hoofd die in het echt nooit zo gaan) en emoties. Vaak voel ik me angstig en krijg ik hartkloppingen en een knoop in m'n maag. Niet gezond dus en toen ik voor het eerst ging mediteren merkte ik dat ik soms een momentje had waarop de gedachten even stil waren. Heel even maar, want dat vergt ook oefening, maar dat was voor mij wel een rare gewaarwording. Toen ben ik op aanraden van een vriendin yoga gaan doen en dat pastte ook goed. Nog steeds word ik geregeerd door gedachten en emoties e.d, maar ik wil dus kijken of daar meer rust in kan komen en dat ik dingen kan loslaten. Dat ik straks gewoon meteen m'n mening durf te geven en niet eerst allerlei gedachten krijg over hoe het te brengen en of ik anderen dan niet kwets en of ik niet te bot ben. Hoe anderen het opvatten ligt buiten mijn bereik, ik moet ophouden alles voor iedereen goed te willen maken. Als mensen zich door mij benadeeld voelen kan daar dan over gepraat worden, zonder dat ik daardoor in de stress schiet. Dat is wat ik wil en ik hoop dus beter te worden in die gedachten te stoppen, want het helpt me niks.
[ Bericht 33% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-07-2018 20:03:23 ]
Je moet helemaal niks.quote:
Ik doe altijd alles wat anderen mij adviseren en nu geef ik ze ook in gedachten gelijk. Maar alsnog accepteer jij mijn huidige strategie niet en moet ik dit van jou onderzoeken. Ik doe alleen dingen als ze concreet ergens goed voor zijn. Als iets geen probleem oplost en dus geen concreet voordeel oplevert, dan is er naar mijn mening ook geen reden om het te doen. Daarom vroeg ik of jouw werkwijze het probleem oplost dat mensen boos worden. Vervolgens kom jij hiermee. Terwijl ik het probleem dat mensen boos worden als ik niet doe wat ze zeggen al zelf had opgelost door wel te doen wat ze zeggen.
Maar dit topic gaat wel over het zelfbeeld en de illusie ervan. Inzien daarvan, werkelijk doorzien, leidt tot een vorm verlichting en dat is bepaald geen kattenpis. Het slaat de droom aan gort waarin je leeft. Daar moet je ook aan toe zijn. Als daar de tijd niet rijp voor is, zal er geen vruchtbare aarde voor aanwezig zijn. En dat is verder oké. Maar ik zeg het wel even door de duidelijkheid om dat iig helder te krijgen. Tja dan is dat nu duidelijk te hoog gegrepen voor mij om het directe nut van in te zien sorryquote:
Je moet helemaal niks.
Dat geeft niks. Ik kon er een jaar of wat geleden ook niks mee.quote:
Tja dan is dat nu duidelijk te hoog gegrepen voor mij om het directe nut van in te zien sorry
Alles is wazigquote:
Is er ook een korte samenvatting van dit topic? Blijft wazig
Voor wie dat wil
En voor wie nog durft te dromen
Over wonderlijke forumleden
Die niet goed kunnen egotrippen
En hun geheimen lang bewaren
En alles is ook managementtaal
Voor wie stilletjes verlangt
Alles is vaagheid
Alles is vaagheid
Voor iemand zoals jij
Voor hem, voor haar, voor mij
Alles is algemeen
Voor wie het kan
En voor wie echt durft te kijken
Voor wie iets durft te zoeken
Zelfs voor wie alleen nog maar,
het allerkleinste beetje durft te hopen
En weet je,
Alles is ook niet gedefinieerd
Voor wie stilletjes verlangt
Naar dat ene cadeau,
dat niemand nog verwachtte
En waarvan niemand had gedacht
het ooit te zullen geven
Alles is vaagheid
Alles is vaagheid
Voor iemand zoals jij
Voor hem, voor haar, voor mij
Alles is vaagheid
Alles is vaagheid
Voor wie denkt dat het te laat is,
Ergens om de hoek wacht soms geluk
Valt het tegen dat het wachten soms zo lang duurt?
Valt het tegen nu het lijkt of niemand kijkt?
En voor wie denkt dat het te laat is,
Ergens om de hoek wacht soms geluk
Alles is vaagheid
Alles is vaagheid
Voor iemand zoals jij
Voor hem, voor haar, voor mij
Alles is alles
Alles is alles
Alles is alles
Disclaimer: In deze songtekst heb ik wel vijf minuten intensief werk zitten valt niet mee om nog origineel te zijn tegenwoordig
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-08-2018 01:57:37 ]
Dus misschien maar beter het topic te laten voor wat het is.
Mensen die menen iets te hebben ontdekt terwijl het niks is krijgen ook dat soort reacties en die mensen zouden ook aan het einde een reactie zoals die van jou kunnen plaatsen en oprecht geloven dat ze op de rest vooruit liggen nu, de rest het niet begrijpt, ze iets hebben ontdekt wat jantje kloot nog niet ontdekt heeft ook al liggen ze juist hun hele leven achter etc. Ik geef het maar even als iets om over na te denken (zeg niet dat het voor jou geldt) maar het is wel typerend hoevaak de minder slimme mensen voor hun gevoel de meest geniale ingevingen hebbenquote:
Ja, ik denk dat ik een fout heb gemaakt met dit topic door te onderschatten wat voor een voorbereiding hier meestal aan voorafgaat, en door te vergeten dat het hier toch om een complete paradigmashift gaat, die eigenlijk nogal tegen het gewone, conventionele ingaat. Waar ik op doel is eigenlijk iets waar meestal mensen met een hele zoektocht pas op uitkomen. Niets iets voor een algemeen forum denk ik. Dat blijkt toch ook wel. Wilde graag wijzen op een mogelijkheid, maar eens te meer besef ik mij dat je in de meeste gevallen toch ook een zekere leeftijd moet hebben e.d.
Dus misschien maar beter het topic te laten voor wat het is.
Jammer, vind het een interessant onderwerp, maar er zijn inderdaad niet veel mensen die hier posten. Naja, nu lijkt het getrol binnen te komen en dat hoeft van mij ook niet zo. In elk geval heeft het topic mij wel wat meer inzicht en inspiratie gebracht. Dank je!quote:
Ja, ik denk dat ik een fout heb gemaakt met dit topic door te onderschatten wat voor een voorbereiding hier meestal aan voorafgaat, en door te vergeten dat het hier toch om een complete paradigmashift gaat, die eigenlijk nogal tegen het gewone, conventionele ingaat. Waar ik op doel is eigenlijk iets waar meestal mensen met een hele zoektocht pas op uitkomen. Niets iets voor een algemeen forum denk ik. Dat blijkt toch ook wel. Wilde graag wijzen op een mogelijkheid, maar eens te meer besef ik mij dat je in de meeste gevallen toch ook een zekere leeftijd moet hebben e.d.
Dus misschien maar beter het topic te laten voor wat het is.
Het gaat niet om een geniale ingeving. Het heeft niks met slimmigheid of wat dan ook te maken. Het zit juist op een ander niveau dan dat.quote:
Mensen die menen iets te hebben ontdekt terwijl het niks is krijgen ook dat soort reacties en die mensen zouden ook aan het einde een reactie zoals die van jou kunnen plaatsen en oprecht geloven dat ze op de rest vooruit liggen nu, de rest het niet begrijpt, ze iets hebben ontdekt wat jantje kloot nog niet ontdekt heeft ook al liggen ze juist hun hele leven achter etc. Ik geef het maar even als iets om over na te denken (zeg niet dat het voor jou geldt) maar het is wel typerend hoevaak de minder slimme mensen voor hun gevoel de meest geniale ingevingen hebben
Maar wie weet hier wat het Gewaarzijn is? Wie weet dat te herkennen of heeft dat ooit bewust ervaren? Hoe kun je andere dimensies van bewustzijn kennen als alles wat je kent het denkbewust betreft?
Juist probeer ik dergelijke termen erbuiten te houden om het toegankelijk te houden, maar merk dat het uiteindelijk niet werkt zonder dat soort dingen erbij te betrekken. En nee, dat heeft niets met bijzonderheid of blabla te maken. Allemaal typische projecties van egoperspectieven. Maar daar was ik natuurlijk wél op voorbereid.
De gemiddelde FOK-discussie is er meestal een tussen Ik vs. de Ander. Eentje waarbij het ego wordt opgepompt en iemand probeert te winnen van de ander. Aftroeven, zelf er als beste proberen uit te komen. Ja, dat is wat mij betreft kinderlijke emotionele onvolwassenheid.
En dat is hier niet aan de orde, en kijk hoe stil het is.
Voor de meeste mensen bestaat er geen andere werkelijkheid dan die het ego hen voorspiegelt.. Zo zijn we simpelweg geconditioneerd te denken. Vele hebben er nog nooit een seconde in hun leven buiten kunnen kijken. Het is de armoede van onze hedendaagse cultuur.
Dat is dan mooi iig.quote:
Jammer, vind het een interessant onderwerp, maar er zijn inderdaad niet veel mensen die hier posten. Naja, nu lijkt het getrol binnen te komen en dat hoeft van mij ook niet zo. In elk geval heeft het topic mij wel wat meer inzicht en inspiratie gebracht. Dank je!
Was leuk met je converseren Conditionering is niet alleen een mentaal gegeven, maar een fysisch eigenschap van het lichaam en de neuronen die er doorheen knallen. Je kunt niet afleren door alleen zelfobservatie. Je moet in de praktijk oefenen met ander gedrag, handelingen en gedachten, vaak en consequent. Zelfobservatie biedt vrijwel alleen inzicht in 'wat en hoe' je kunt veranderen, maar biedt niet de praktisch verandering zelf tot stand. De conditionering van gedrag, gedachten en handelen zit in het lichaam zoals sporttechnieken en -bewegingen in de 'muscle memory' zitten opgeslagen. Als een reflex handelt deze 'memory'. Zelfbewust zijn van gedrag en gedachten en vervolgens aanpassen is de manier om het af te leren.quote:
[..]
Onder gedragingen/automatische neigingen, zitten altijd conditioneringen. Dat wil zeggen: aangeleerde ideeën. Bijvoorbeeld van je ouders, je vrienden, school, je kindertijd, die je bent gaan geloven. Je hebt ze je eigen gemaakt. Meestal weet je dat niet eens. Maar wat je (onbewust) gelooft heeft enorm veel kracht! Niet voor niets dat zoiets als religie ook een onwijs bepalend effect heeft op mensen. De kracht van geloof is een niet te onderschatten iets.
Voor welke concrete oplossing zorgt dat? Als zoiets komt bloot te liggen, dan kun je het tegen het licht houden, er naar kijken: maar klopt dit eigenlijk wel? Hoe kan er zeker van zijn dat dit wel waar is? In hoeverre beïnvloed dit mij? Stukken worden zo als het ware bevrijd uit de duisternis van het onderbewuste. En met dezelfde kracht als dat overtuigingen een sturende werking op je hebben, raak je ervan bevrijdt als ze worden doorzien als iets waar je niet langer in gelooft.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cockwhale op 01-08-2018 21:06:09 ]
[ Bericht 51% gewijzigd door Maharski op 01-08-2018 19:05:38 ]
Klopt, de meeste mensen doen je af als gestoord of denken "daar heb je weer zo'n religieuze" oid... Maar ik waardeer je topic, het heeft veel raakvlakken met boeddhisme.quote:
Ja, ik denk dat ik een fout heb gemaakt met dit topic door te onderschatten wat voor een voorbereiding hier meestal aan voorafgaat, en door te vergeten dat het hier toch om een complete paradigmashift gaat, die eigenlijk nogal tegen het gewone, conventionele ingaat. Waar ik op doel is eigenlijk iets waar meestal mensen met een hele zoektocht pas op uitkomen. Niets iets voor een algemeen forum denk ik. Dat blijkt toch ook wel. Wilde graag wijzen op een mogelijkheid, maar eens te meer besef ik mij dat je in de meeste gevallen toch ook een zekere leeftijd moet hebben e.d.
Dus misschien maar beter het topic te laten voor wat het is.
Mensen overtuigen is ook niet van belang, dat is waarom je boeddhisten nooit aan de deur ziet, je bent welkom als je wilt leren hoe het werkt, en als je het niet wilt, maakt het hen niet uit, zij leven al in hun utopie waar ze ontdaan zijn van de identificatie met het ego terwijl de rest van de wereld elke dag struggled om de dag door te komen met moeizame shit en problemen, wat er allemaal niet fout gaat en alles.
Tja, laat ze lekker lachen om je, ik waardeer je posts enorm, omdat ik precies weet waar je over praat.
"Als je mij ziet, zie je de leer, als je de leer ziet, zie je mij." ~Boeddha.
Er is geen nut, dat is het hele issue waar mensen mee worstelen. Let go of desire.quote:
[..]
Tja dan is dat nu duidelijk te hoog gegrepen voor mij om het directe nut van in te zien sorry
Klopt. Ik hou me dan ook veel bezig met dzogchen-boeddhisme en advaita.quote:
Klopt, de meeste mensen doen je af als gestoord of denken "daar heb je weer zo'n religieuze" oid... Maar ik waardeer je topic, het heeft veel raakvlakken met boeddhisme.
Dat heeft me tot het inzien ervan gebracht.Thnx verder.
Ik ook.quote:
[..]
Klopt. Ik hou me dan ook veel bezig met dzogchen-boeddhisme en advaita.
Thnx verder.
Klopt, maar de leer is nergens meer hetzelfde, alleen in het boeddhisme en enigsinds in het hinduisme.quote:
Religies zijn in strijd met elkaar. De boodschap van verlichting is echter overal hetzelfde.
Jezus bedoelde exact dit, alleen hij probeerde het uit te leggen op een symbolische wijze. Dus in feite had jezus gelijk, alleen legt hij het uit op een manier waardoor het een eigen leven ging leiden, en al zéker in de tijd waarin hij het vertelde aan mensen.... daar komen bijbelverhalen vandaan.
Islam, geloof ik ook dat zij die staat bedoelen, alleen vrijwel niemand snapt de leer op de juiste manier. Want als dat zo was, was er ook geen oorlog en haat jegens anderen, dat bestaat niet als je de leer begrijpt die boeddha uit probeert te leggen.
Alles is één, en als jij oorlog voert met anderen, voer je in feite oorlog tegen jezelf, het collectieve bewustzijn.
Het Thomas-Evangelie is eigenlijk zuivere nondualiteit...
Islam vind ik een beetje een uitzondering. Dat is in mijn ogen een rechtstreekse boodschap van dualiteit, waarbij van origine al heel sterk een scheiding wordt gemaakt tussen waardige mensen (gelovigen) en onwaardige mensen (ongelovigen). Dat schept direct een diepgaand vijandsbeeld, wat tot weinig anders kan leiden dan onverdraagzaamheid en voer voor oorlog. Islam is in mijn ogen geen 'echte' spirituele leer, maar vooral ontstaan uit een behoefte iets strengers en 'serieuzers' neer te zetten dan het redelijk vrijzinnig-achtige Nieuwe Testament; een teruggrijpen naar de Oudtestamentische religie... Ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat de Koran daadwerkelijk voortkomt uit ware spirituele realisatie, laat staan openbaring. Maar ook onder Soefi's zie je wel het streven naar eenwording en verlichting. Rumi is een mooie parel die uit die traditie is voortgekomen. Zijn boodschappen zijn niet veel anders dan die van andere verlichten.
Dat is denk ik vaak het probleem met religie: mensen die zelf niet die realisatie hebben gehad, gaan ermee aan de haal, met alle gevolgen van dien. Het ego leidt daarin.
Mwah. Dit vertoont er wel wat gelijkenissen mee. Als je de vermeende verlichting vervangt door 'bekering' ben je er al.quote:
Religies zijn in strijd met elkaar. De boodschap van verlichting is echter overal hetzelfde.
Kleine toelichting?quote:
Mwah. Dit vertoont er wel wat gelijkenissen mee. Als je de vermeende verlichting vervangt door 'bekering' ben je er al.
1) Er zitten wel degelijk tegenstrijdigheden in. Je hebt het bijvoorbeeld over 'het ego doorzien', maar wie doet dat dan? Toch ook 'het ego'? Dus het ego doorziet het ego?quote:
2) Dat zogenaamd ongrijpbare of datgene wat we niet kunnen verwoorden zie je ook als het om protestanten gaat. "Het bestaat maar je moet het zien".
2) Er hangt wel een zekere cultus om heen. Meerdere auteurs beschrijven het als een soort lijdensweg omdat je jezelf ontdoet van bepaalde lagen of 'het doorziet'. Daarna zou er een 'verlichting' of opluchting voor in de plaats komen. Ook dat is wel vergelijkbaar met de bekering onder protestanten.
Zie het als volgt: wat je in essentie bent is gewoon bewustzijn. Puur bewustzijn. Leeg van essentie. Er verschijnt en verdwijnt van alles in, maar bewustzijn zelf komt en gaat niet. Binnen dat bewustzijn zijn conditioneringen aanwezig. Het is als een filmdoek waarop steeds allerlei beelden en verhalen worden geprojecteerd. Er verschijnt ook het 'poppetje jij' in. 'jij' is in feite een mentale constructie. Jij=meneer die en die, met dat en dat beroep, dit en dat uiterlijk enzovoorts; allemaal zaken die jouw mentale ik-beeld vormen. Het zijn nader beschouwd uiteindelijk allemaal 'slechts' identificaties met (aangeleerde) denkbeelden, opvattingen en overtuigingen. Maar dat voelt helemaal als 'jou', met die 'mental image' ga je door het leven.quote:
1) Er zitten wel degelijk tegenstrijdigheden in. Je hebt het bijvoorbeeld over 'het ego doorzien', maar wie doet dat dan? Toch ook 'het ego'? Dus het ego doorziet het ego?
Nu komt het punt daarin: bewustzijn gaat vooraf aan het ikje dat in het bewustzijn verschijnt dat je eigenlijk in essentie bent.... eerst is er bewustzijn, en dan pas het ikje... het ikje verschijnt in de lege ruimte van bewustzijn. Dus wie/wat ziet dat alles? Dat is niet het ego, maar het wordt simpelweg gezien in het bewustzijn dat het vermogen heeft zich bewust te zijn (van zichzelf) Dat noemt men het Gewaar-zijn. Dat is een inherente kwaliteit van bewust-zijn.
Het ego (poppetje daarbinnen) eigent zich het echter toe, en zegt: 'IK zie het!'... dat is een door het brein gecreëerd ervaringscentrum. Een gedachte op zich. Een soort super-gedachte.
Vanuit gewaarzijn kan die beweging echter onmiddellijk gezien worden: eerst is er gewoon leeg GewaarZijn, en hop daar verschijnt de gedachte: 'IK zie het!' met bijbehorend gevoel van centrum. Echter, dat alles gebeurt in iets dat het allemaal omvat.... en die ruimte waarin dat gebeurt, dat is essentiëler dan 'jij' als ik-persoon. Dat is je diepere zijns-grond. In jou is dat, maar in feite is dat in alles, micro en macro.
Hopelijk verduidelijkt dat deze verwarrende kwestie een beetje.
Verder zijn dingen natuurlijk altijd te vergelijken met andere dingen. Grote verschil is denk het directe zien, 'direct experience' en geloven (denkbeelden).
Hier wilde ik toch nog ook even op reageren (had ik al gedaan, maar goed). Klopt. Ik zou ook niet zeggen dat het makkelijk is om conditionering te veranderen of er zelfs compleet vanaf te komen. Veel zijn ook simpelweg zeer handig... stel dat je al je conditioneringen ineens kwijtraakte... Je zou niet eens meer kunnen lezen, schrijven of spreken.quote:
Conditionering is niet alleen een mentaal gegeven, maar een fysisch eigenschap van het lichaam en de neuronen die er doorheen knallen. Je kunt niet afleren door alleen zelfobservatie. Je moet in de praktijk oefenen met ander gedrag, handelingen en gedachten, vaak en consequent. Zelfobservatie biedt vrijwel alleen inzicht in 'wat en hoe' je kunt veranderen, maar biedt niet de praktisch verandering zelf tot stand. De conditionering van gedrag, gedachten en handelen zit in het lichaam zoals sporttechnieken en -bewegingen in de 'muscle memory' zitten opgeslagen. Als een reflex handelt deze 'memory'. Zelfbewust zijn van gedrag en gedachten en vervolgens aanpassen is de manier om het af te leren.
Maar wat vaak is, is dat je conditioneringen compleet je werkelijkheid vormen (matrix). Zo gaan vele door het leven zonder zich er ooit ook maar één seconden in hun leven vragen bij te stellen bij wijze van spreken. Of misschien niet eens bij wijze van spreken...
Conditioneringen kom je zeker niet zomaar vanaf, maar de illusie (matrix) die het neerzet, daar kun je op ineens doorheen gaan kijken, en zien dat het 'slechts' dat is. Verdwijnen doen ze alsnog dan niet zomaar. Bij mij zitten ze er ook nog gewoon.
Maar zodra zulke dingen zijn doorzien, zul je minder geneigd zijn dingen te herhalen. En hoe minder herhaling, hoe minder continuering. Die hersenverbindingen laten dan op den duur als het ware los, en andere - meer in dienst van de bevrijding - ontwikkelen dan juist weer. Zo werkt het denk ik een beetje daarmee.
Ik zou liever willen zeggen dat beleving subjectief is. En dat je om die reden weleens feedback van anderen zou kunnen aannemen.quote:
Maar door echt te benadrukken dat het een illusie is ... volgens mij ga je je dan knettergek en depressief voelen. Hetzelfde gevoel als de hoofdrolspeler van de film 1408.
Dan kies ik er liever voor om in mijn illusie te blijven dat het echt is.
Die film ken ik niet..... zal 'm eens googelen.quote:
Ik zou liever willen zeggen dat beleving subjectief is. En dat je om die reden weleens feedback van anderen zou kunnen aannemen.
Maar door echt te benadrukken dat het een illusie is ... volgens mij ga je je dan knettergek en depressief voelen. Hetzelfde gevoel als de hoofdrolspeler van de film 1408.
Dan kies ik er liever voor om in mijn illusie te blijven dat het echt is.
Denk dat je gewoon voor ogen moet houden dat het mógelijk is dat je door die hele barriére heen kunt breken, en het dán een illusie voor je zou blijken (met andere woorden: er is altijd hoop, hoe definitief jij je tranendal ook maakt in je gedachten- en gevoelswereld). Tot die tijd is het allemaal heel echt voor je, en heeft het geen enkele zin om jezelf voor te houden dat het een illusie is. Dus dat ben ik met je eens: doe maar gewoon normaal en ga jezelf geen dingen wijsmaken die jezelf niet zo ziet.
[ Bericht 4% gewijzigd door Maharski op 07-08-2018 13:11:00 ]
En aan de andere kant, lijdt je juist zo aan dat ego... dus de prijs die je betaalt om het te handhaven, is eigenlijk ook al niet veel lager, maar het lijkt zo vertrouwd en veilig. Prachtige schijnveiligheid. En ergens heel diep van binnen weet je het. Je weet ergens dat het allemaal nergens op slaat. En onbewust zoek je een weg eruit, omdat je weet dat het niet klopt. Dat is het diepere in je dat eigenlijk bevrijd wilt worden. Maar als je het alternatief niet kent, sterf je nog liever aan je wat je kent, dan dat je ooit zult zoeken naar het onbekende. Dan toch maar liever die oude vertrouwde hel.
1. Stop met je ouders, collega's, vrienden, kinderen, echtgenoot, je omstandigheden de schuld te geven van je ellende
2. Neem je voor te stoppen met alles maar voor zoete koek te slikken wat je gedachtes je vertellen over wat jij bent, was of zult worden
3. Ga eens onderzoeken waar je allemaal zo veel waardes aan toe kent, en waarom dingen je precies zo raken: wat kan het vertellen over je onderliggende geloofsovertuigingen over jezelf
4. Koop eens een goed boek over meditatie en ga ermee oefenen
5. Ga je eens verdiepen in dit onderwerp (the illusion of the self) en raak steeds meer geïnteresseerd
6. Laat je leiden tot waar je het brengt.... leer langzaam een beetje erop vertrouwen dat het leven je de weg wel wijst.
And go on.......