R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Persona betekent 'masker' (latijn). Het is dat waarmee de wereld betreden. Persona bestaat uit verworvenheden, conditioneringen, houdingen, en waarmee je je vaak identificeert.quote:Op maandag 23 juli 2018 23:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Sorry, ik had het niet helemaal goed uitgelegd blijkbaar, wat ik bedoelde was:
- wat bedoel jij dan met een persona en waarom is dat verschillend van waar jij het hier over hebt het "ik". Ik ken alleen maar de persona van Jung, wat ook zweverig op mij overkomt
Bedoel je met identiteit hoe de gemente jouw heeft geregistreerd en hoe andere mensen je zien?
Je individu staat voor al je (aangeboren) talenten en mogelijkheden, je potenties.
Voor uitgebreidere beschrijving hierover, zou je hier eens kunnen kijken: https://www.zelfkennis.nu/essentie-en-persoonlijkheid/
Eens kijken
Kijk 'm nog een keer, of specifiek de dingen die je denkt niet te begrijpen, totdat het duidelijk is zou ik zeggen.quote:
- ik heb het filmpje gekeken. Die man klinkt alsof die ook hypnose cds opneemt. Maar ik begrijp het niet. Hij zegt: het slechte gevoel is steeds hetzelfde, dus daarom is het niet echt. Hoe weet hij dat het steeds hetzelfde is in andere omstandigheiden? En omdat het steeds verandert is het niet echt., dan is niks echt. Mensen worden als ze doodgaan ook gerecycled qua lichaam. Wat ik wel goed vond was wat hij zei over empathie. Maar dan moet de samenleving daar wel op ingesreld zijn. De samenleving creert ook het ik concept.
En yes, tuurlijk creëert de samenleving ook het ik-concept. Voortdurend worden we er door bestookt. Van de samenleving hoef je niks te verwachten als je wilt ontwaken uit je ik-droom.
Waar het om gaat in Rupert Spira's uitleg, is dat alles komt en gaat, maar dat jij niet komt en gaat. Je hebt echter wel de neiging je voortdurend te identificeren met wat komt en gaat. Je trekt dat aan als een jas die als 'jou' voelt; er een is ellendig gevoel, en daar komt al snel uit: 'ik ben ellendig', 'ik voel me ellendig', terwijl dat gevoel komt en gaat, en ook vaak het resultaat is van die identificatie ermee. Zelfde als gedachten: er komen gedachten op, en je zou die als een toeschouwer kunnen voorbij zien trekken, maar in plaats daarvan verdwijn je erin en hypnotiseren ze je, en denk je dat je jezelf kunt destilleren uit gedachtes. Daarom weet je ook vaak niet wie je nou eigenlijk bent, want ben je die ellendige gevoelens, of die depressieve gedachtes, of ben je nu juist die gedachten en gevoelens waarin je je superieur boven alles voelt? Is je ware zelf nou de gedachte dat je geweldig bent, 'het goed voor elkaar hebt', knap bent, of is je ware zelf nu de gedachte dat je niks bereikt hebt, er niet uitziet, wat anderen van je zouden vinden, enzovoorts. Je weet niet welk ik-gevoel nou de meest realistische is. Het komt en gaat allemaal maar een beetje, dan weer zo, en dan weer zo. Maar het zijn gedachten en gevoelens die gewoon komen en gaan, en waar jij de neiging bij hebt je er voortdurend mee te identificeren (wat er voeding en energie aangeeft en de boel zo je leven lang in stand houdt). Daardoor wordt je heen en weer geslingerd tussen angst en hoop, misère en blijdschap, allerlei uitersten. Je verkeert in innerlijke verdeeldheid, en je hebt geen idee wie of wat je nu eigenlijk bent. En dat alles is het resultaat van onwetendheid en illusie.
Eens kijken
Het spijt me voor je, maar dat laatste is ernstig de vraag. Je lichaam, ja. Maar verder is het volstrekt onduidelijk.quote:Op zaterdag 21 juli 2018 12:22 schreef Harvest89 het volgende:
Goed topic. Helemaal mee eens.
Bijna alles wat we doen is nutteloos. En of je nu rijk, arm, dik, dun, slim, dom, mooi, of lelijk bent.
Aan het einde van de rit boeit het geen ene fuck meer. We eindigen allemaal hetzelfde. Weg voor eeuwig.
Dat is geen licht. Hooguit een zekere mate van relativering ofzo.quote:
[..]
Nee, heel bewust gekozen voor hier. Omdat ik enorm veel mensen zie worstelen met dit probleem, en wil laten weten dat er licht is in de soms eindeloos donker lijkende tunnel.
Nee, er kan iets gebeuren waardoor je het ineens ZIET. Het heeft niks met denken of gedachten te maken, maar puur met zien.quote:Op dinsdag 24 juli 2018 17:41 schreef Xa1pt het volgende:
Dat is geen licht. Hooguit een zekere mate van relativering ofzo.
Eens kijken
Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?quote:
[..]
Nee, er kan iets gebeuren waardoor je het ineens ZIET. Het heeft niks met denken of gedachten te maken, maar puur met zien.
Niet dat ik het er overigens mee oneens ben, zelf ook wel een aantal boeken over non-dualisme gelezen, maar het gevaarlijke met dit soort benaderingen of zienswijzen is dat het een soort geloof lijkt te worden en bijna als een soort redmiddel wordt gepropageerd voor depressie, wanhoop, et cetera.
Nou, ik had de neiging te stoppen met lezen bij "als je geboren bent met autisme...", toch uitgelezen en tja, komt al redelijk overeen met hoe ik de werkelijkheid dagelijks ervaar denk ikquote:
Persona betekent 'masker' (latijn). Het is dat waarmee de wereld betreden. Persona bestaat uit verworvenheden, conditioneringen, houdingen, en waarmee je je vaak identificeert.
Je individu staat voor al je (aangeboren) talenten en mogelijkheden, je potenties.
Voor uitgebreidere beschrijving hierover, zou je hier eens kunnen kijken: https://www.zelfkennis.nu/essentie-en-persoonlijkheid/
Ja maar wat is dan de waarheid volgens jou? Dat bovenstaande is logisch maar hoe zorgt deze waarheid dan voor een beter leven? Het zorgt naar mijn mening eerder voor het "niets heeft zin dus waarom bestaan mensen uberhaupt" gevoel. Natuurlijk is het ergens een verbetering, in de zin van dat het bevrijd van egoisme, frustraties vanwege onvervulde wensen, enz. Maar het creert ook weer nieuwe problemen zoals dus existentiele depressie, of dat de samenleving dus wel verwacht dat je jr eigen identiteit creert, wat is je idee daarover dan?quote:
[..]
Kijk 'm nog een keer, of specifiek de dingen die je denkt niet te begrijpen, totdat het duidelijk is zou ik zeggen.
En yes, tuurlijk creëert de samenleving ook het ik-concept. Voortdurend worden we er door bestookt. Van de samenleving hoef je niks te verwachten als je wilt ontwaken uit je ik-droom.
Waar het om gaat in Rupert Spira's uitleg, is dat alles komt en gaat, maar dat jij niet komt en gaat. Je hebt echter wel de neiging je voortdurend te identificeren met wat komt en gaat. Je trekt dat aan als een jas die als 'jou' voelt; er een is ellendig gevoel, en daar komt al snel uit: 'ik ben ellendig', 'ik voel me ellendig', terwijl dat gevoel komt en gaat, en ook vaak het resultaat is van die identificatie ermee. Zelfde als gedachten: er komen gedachten op, en je zou die als een toeschouwer kunnen voorbij zien trekken, maar in plaats daarvan verdwijn je erin en hypnotiseren ze je, en denk je dat je jezelf kunt destilleren uit gedachtes. Daarom weet je ook vaak niet wie je nou eigenlijk bent, want ben je die ellendige gevoelens, of die depressieve gedachtes, of ben je nu juist die gedachten en gevoelens waarin je je superieur boven alles voelt? Is je ware zelf nou de gedachte dat je geweldig bent, 'het goed voor elkaar hebt', knap bent, of is je ware zelf nu de gedachte dat je niks bereikt hebt, er niet uitziet, wat anderen van je zouden vinden, enzovoorts. Je weet niet welk ik-gevoel nou de meest realistische is. Het komt en gaat allemaal maar een beetje, dan weer zo, en dan weer zo. Maar het zijn gedachten en gevoelens die gewoon komen en gaan, en waar jij de neiging bij hebt je er voortdurend mee te identificeren (wat er voeding en energie aangeeft en de boel zo je leven lang in stand houdt). Daardoor wordt je heen en weer geslingerd tussen angst en hoop, misère en blijdschap, allerlei uitersten. Je verkeert in innerlijke verdeeldheid, en je hebt geen idee wie of wat je nu eigenlijk bent. En dat alles is het resultaat van onwetendheid en illusie.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.quote:Op dinsdag 24 juli 2018 19:38 schreef Xa1pt het volgende:
Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?
Niet dat ik het er overigens mee oneens ben, zelf ook wel een aantal boeken over non-dualisme gelezen, maar het gevaarlijke met dit soort benaderingen of zienswijzen is dat het een soort geloof lijkt te worden en bijna als een soort redmiddel wordt gepropageerd voor depressie, wanhoop, et cetera.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.
'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'
'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.
Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.
Eens kijken
Ik heb er nooit een existentiële depressie van gehad in ieder geval.quote:
Ja maar wat is dan de waarheid volgens jou? Dat bovenstaande is logisch maar hoe zorgt deze waarheid dan voor een beter leven? Het zorgt naar mijn mening eerder voor het "niets heeft zin dus waarom bestaan mensen uberhaupt" gevoel. Natuurlijk is het ergens een verbetering, in de zin van dat het bevrijd van egoisme, frustraties vanwege onvervulde wensen, enz. Maar het creert ook weer nieuwe problemen zoals dus existentiele depressie, of dat de samenleving dus wel verwacht dat je jr eigen identiteit creert, wat is je idee daarover dan?
Zin kunnen heel veel dingen voor je hebben. In absolute zin hebben dingen misschien niet echt 'zin', in die zin (hè, alweer?) dat het niet echt uitmaakt. Wil niet zeggen dat er in relatieve zin niet genoeg dingen van nut zijn. Neem zoiets als plezier maken: tja, uiteindelijk kun je je afvragen wat het nut ervan is. Maar het heeft in ieder geval nut op het moment dat het aan de orde is: je hebt een leuke avond of dag, je bent weer even lekker connected met mensen/jezelf/het leven, de geluksstofjes gieren weer even, totdat het moment weer voorbij is. Het komt en gaat. Op het moment dat het er is, is het er, en later is het weer voorbij. Op het moment dat het er is, heeft het z'n eigen nut zullen we maar zeggen: je kunt er gewoon van genieten. Je zou er gewoon helemaal niet over kunnen nadenken, en het gewoon nemen zoals het komt. We kennen vooral zin en nut aan dingen toe met ons aan waarde toekennende systeem. Het is allemaal denken, en zo waarde toekennen aan dingen. Niemand verplicht je dat te doen verder. Je kunt gewoon keihard genieten van dingen zoals het uit zichzelf ontstaat allemaal. Zo is het eigenlijk ook met de minder leuke dingen. Het gebeurt. Het is wat Tijd je van moment tot moment presenteert. Daar heb het dan maar mee te doen, voor zolang als het duurt.... want alles is natuurlijk tijdelijk. Het komt en gaat.
Eens kijken
Maar dat is nu net het punt. Dat "oh ja, dit ben ik eigenlijk niet, dit is een projectie op het beeldscherm" ook weer een gedachte of projectie is op datzelfde beeldscherm en door datzelfde ik wordt waargenomen of door dezelfde ik wordt gerealiseerd.quote:
[..]
Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.
'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'
'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.
Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.
Ja dat is precies zo: dat is ook weer een gedachte en projectie op het innerlijk beeldscherm. Alleen dat dat door hetzelfde ik wordt waargenomen of gerealiseerd, dat laat nu net zien dat het ik-perspectief nog leidend is. Dat kan heel hardnekkig zijn! Dat lijkt zo'n onoverbrugbare tegenstrijdigheid. Als je nu net een keer op een punt komt waarop duidelijk wordt dat het omgekeerd is, dan is het duidelijk dat het ik niet realiseert, maar dat slechts een toe-eigening vanuit die mentale setup is.quote:
Maar dat is nu net het punt. Dat "oh ja, dit ben ik eigenlijk niet, dit is een projectie op het beeldscherm" ook weer een gedachte of projectie is op datzelfde beeldscherm en door datzelfde ik wordt waargenomen of door dezelfde ik wordt gerealiseerd.
Als je ziet dat leegte (open waarnemendheid) de essentie is, waarin het ik-toe-eigenings-centrum (razendsnel) ontstaat, dan wordt het gezien. En dan kun je er voortaan doorheen kijken. Dan kun je natuurlijk weer vragen: wie kijkt er dan doorheen? Vanuit gewaarzijn wordt erdoorheen gekeken. Zo kunnen dingen dan hun 'vastheid' of zwaarte verliezen, omdat duidelijk is dat het in essentie lege verschijnselen zijn die belangrijk worden gemaakt door het overal waarde aan toekennende ik-perspectief.
En zo dan dus ook je zelfbeeld. In essentie zijn het allemaal maar beelden, denkbeelden, gedachten, luchtbellen, leeg, niets concreets. De gedachte dat je 'dit' zou zijn, of 'dat'. Je bent gewoon.. de rest is er allemaal aan toegevoegd, maar het bestaat nergens concreet en vast. Dat lijkt allemaal maar zo omdat er een sterk geloof in is, en het zodoende dus vaak herhaald wordt en er zo 'vaste' patronen van denken, voelen en ervaren zijn ontstaan.
Eens kijken
Als je eigen identiteit toch maar een illusie is en iedereen in wezen hetzelfde is als 7 miljard andere mensen maar dat alleen nog maar bij zichzelf moet ontdekken dan snap ik best waarom er zoveel pedofielen op het fok forum zitten, of waarom 43% van de mensen een psychische aandoening heeft.quote:
Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.
'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'
'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.
Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.
Maar dat doet iedereen toch al? Op je verplichtingen na doe je wat je wilt. Lijkt me sterk dat er veel mensen zijn die er zelf voor kiezen om zichzelf te kwellen in plaats van plezier te maken.quote:
Ik heb er nooit een existentiële depressie van gehad in ieder geval.
Zin kunnen heel veel dingen voor je hebben. In absolute zin hebben dingen misschien niet echt 'zin', in die zin (hè, alweer?) dat het niet echt uitmaakt. Wil niet zeggen dat er in relatieve zin niet genoeg dingen van nut zijn. Neem zoiets als plezier maken: tja, uiteindelijk kun je je afvragen wat het nut ervan is. Maar het heeft in ieder geval nut op het moment dat het aan de orde is: je hebt een leuke avond of dag, je bent weer even lekker connected met mensen/jezelf/het leven, de geluksstofjes gieren weer even, totdat het moment weer voorbij is. Het komt en gaat. Op het moment dat het er is, is het er, en later is het weer voorbij. Op het moment dat het er is, heeft het z'n eigen nut zullen we maar zeggen: je kunt er gewoon van genieten. Je zou er gewoon helemaal niet over kunnen nadenken, en het gewoon nemen zoals het komt. We kennen vooral zin en nut aan dingen toe met ons aan waarde toekennende systeem. Het is allemaal denken, en zo waarde toekennen aan dingen. Niemand verplicht je dat te doen verder. Je kunt gewoon keihard genieten van dingen zoals het uit zichzelf ontstaat allemaal. Zo is het eigenlijk ook met de minder leuke dingen. Het gebeurt. Het is wat Tijd je van moment tot moment presenteert. Daar heb het dan maar mee te doen, voor zolang als het duurt.... want alles is natuurlijk tijdelijk. Het komt en gaat.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Allemaal gebakken lucht geperst in een spiritueel jasje. Waar zijn de methodes? Je moet dit, je kan dat... hoe dan? Meditatie? Hoe dan?
Conditionering is geen mentale entiteit, maar een fysieke realiteit. Simpelweg, mediteren en introspectie, levert niets op. Het levert alleen wat op voor ZIJ die geconditioneerd zijn om erin te geloven en vervolgens daar lichamelijke rust in vinden.
Conditionering is geen mentale entiteit, maar een fysieke realiteit. Simpelweg, mediteren en introspectie, levert niets op. Het levert alleen wat op voor ZIJ die geconditioneerd zijn om erin te geloven en vervolgens daar lichamelijke rust in vinden.
Je hebt een identiteit. Individu=onverdeeld geheel. Je in innerlijke verdeeldheid verkerende ikje, dat zelfbeeld, dat is de illusie.quote:
Als je eigen identiteit toch maar een illusie is en iedereen in wezen hetzelfde is als 7 miljard andere mensen maar dat alleen nog maar bij zichzelf moet ontdekken dan snap ik best waarom er zoveel pedofielen op het fok forum zitten, of waarom 43% van de mensen een psychische aandoening heeft.
[ Bericht 0% gewijzigd door Maharski op 25-07-2018 14:46:05 ]
Eens kijken
Joh, al heb je geen klote met spiritualiteit... ik heb ook niet eens zo heel veel met spiritualiteit. Op zich staat het los van dat hele spirituele circus.quote:
Allemaal gebakken lucht geperst in een spiritueel jasje. Waar zijn de methodes? Je moet dit, je kan dat... hoe dan? Meditatie? Hoe dan?
Conditionering is geen mentale entiteit, maar een fysieke realiteit. Simpelweg, mediteren en introspectie, levert niets op. Het levert alleen wat op voor ZIJ die geconditioneerd zijn om erin te geloven en vervolgens daar lichamelijke rust in vinden.
Eens kijken
Oke. Je had het net ook al proberen uit te leggen.quote:
Je hebt een identiteit. Individu=onverdeeld geheel. Je in innerlijke verdeeldheid verkerende ikje, dat zelfbeeld, dat is de illusie.
Wat je nu ikje noemt en waar men zich van moet bevrijden, is dat dan de persona van Jung? De individueel die niet veranderde identiteit? De Zelf van Jung en Schaduw. Sorry maar dat vind ik niet verhelderend genoeg. Als je iets ontkent, weet je het dus niet. Dus kunnen psychologen niet met zekerheid zeggen dat iedereen niet kan zijn wie diegene zogenaamd is.
Waarom is dat dan niet goed, maar het zelfbeeld niet? Ik begrijp het nog steeds niet. Alsof mensen actief bezig zijn met hun zelfbeeld. Dat doe je alleen door feedback van anderen dat het niet goed zou zijn. Wat vaak heel echte gevolgen kan hebben voor het perfecte individu. Zoals geen eten meer kunnen betalen als er niet wordt gedaan wat maatschappelijk wordt verwacht en zo.
[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 25-07-2018 17:49:45 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Je maakt het nu nodeloos ingewikkeld allemaal.quote:
Oke. Je had het net ook al proberen uit te leggen.
Wat je nu ikje noemt en waar men zich van moet bevrijden, is dat dan de persona van Jung? De individueel die niet veranderde identiteit? De Zelf van Jung en Schaduw. Sorry maar dat vind ik niet verhelderend genoeg. Als je iets ontkent, weet je het dus niet. Dus kunnen psychologen niet met zekerheid zeggen dat iedereen niet kan zijn wie diegene zogenaamd is.
Waarom is dat dan niet goed, maar het zelfbeeld niet? Ik begrijp het nog steeds niet. Alsof mensen actief bezig zijn met hun zelfbeeld. Dat doe je alleen door feedback van anderen dat het niet goed zou zijn. Wat vaak heel echte gevolgen kan hebben voor het perfecte individu. Zoals geen eten meer kunnen betalen als er niet wordt gedaan wat maatschappelijk wordt verwacht en zo.
1. Individu, dat ben je. Dat zijn je aangeboren talenten, vermogens, potentieel etc.
2. Persona=je masker naar de buitenwereld.
Die persona echter, daar kun je je behoorlijk sterk mee gaan identificeren, en denken dat je dat ook werkelijk bent. Dan kun je je heel erg druk gaan maken of je er wel aan voldoet, wat anderen wel niet van 'je' (persona, masker) denken etc.
Ook van binnen ontstaat er zo een bepaald zelf-beeld. In feite zie je in allerlei situaties jezelf in een fractie van een seconde voor je (gaat zo snel dat je dat gewoonlijk niet door hebt, maar dat kun je trainen), en dat levert dan ofwel trots op, ofwel arrogantie, ofwel schaamte en onzekerheid etc.
dát is een illusie. Dat is puur een beeld in de mind waarmee je jezelf identificeert. Je hebt geleerd jezelf zo te zien. Dat is een geconditioneerd zelfbeeld.
Het heeft geen basis buiten jou. Alleen jij ervaart dat specifieke ik-beeld van jezelf. Je kunt nooit exact weten hoe de ander jou ziet. In onbewustheid slik je echter voortdurend die projecties van jezelf voor zoete koek, en regeert het je en drijft het je voort in je gedachtewereld, je gevoelsleven, maar ook in je gedrag en handelen.
Ik kan je niet exact vertellen hoe je daar vanaf komt. Misschien moet je er ook niet vanaf willen komen, maar puur willen ontdekken bij jezelf hoe het werkt. Het ook accepteren zoals het is voor nu. Maar begin eens met het te onderzoeken.
Eens kijken
Mijn boodschap is in ieder geval: hoe donker je droom ook is, hoe ondoordringbaar het tranendal ook lijkt, het is niet werkelijk zoals je denkt dat het is. Je bent van alles gaan geloven over jezelf: dat je een 'dit' zou zijn, en een 'dat', en dat je aan dat beeld moet voldoen, en in die en die hokjes thuis hoort. Dat je zo'n en zus status zou hebben, en je tot die en die 'klasse' behoort.
Hoe vaak lees je hier op FOK wel geen topics als 'Ik ben nu 25, en heb nog steeds geen relatie, hellup! Iedereen om mij heen heeft die wel!'. Ja nou en. Op je 38e kan het ook nog. Zelfs na je 40e of 50e. Wat houdt dat nou in, 25 zijn? Wat zegt dat nou helemaal? Telkens weer die zichzelf met anderen vergelijkende persona-mind.. Wees blij met je vrije ongebondenheid. Als je dat gedroomde gezin eenmaal hebt, zul je je nog wel eens achter de oren kunnen krabben. Het zijn allemaal maar gedachten. Aangeleerde ideeën over hoe het/je zou moeten zijn. Aannames, waarden die je koestert maar nader beschouwd gebaseerd zijn op lucht. Gewoon van generatie-op-generatie doorgegeven on-onderzochte bullshit.
Of neem vragen als 'ik kom er maar niet uit wat ik nou heb? Ben ik nou een ADHD'er?Of een borderliner? Of een autist? Wie/wat ben ik nou? Help!' Allemaal zo'n onzin gedwaal in een labyrint van zeepbellen (gedachten) en concepten. Free yourself. Get rid of it. Je bent. Fuck al die 'dingen' die je zogenaamd zou zijn. Je bent. That's enough. Maar daar neemt het denken natuurlijk geen genoegen mee. Het moet gedefinieerd worden. Een naampje krijgen, een waardering, je moet 'iets' of 'iemand' zijn. Een houvast, een reddingsboei. En echt, begrijp me niet verkeerd: ik begrijp dat heus wel. En ja, voor sommige mensen is dat misschien ook beter. Maar je kunt op een punt komen dat je dwars door dat alles heen kijkt, en dat heel bevrijdend zijn. Het is verder niet verplicht. Het staat je geheel vrij. Ik heb er ook verder niks mee te winnen, en evenmin wil ik mezelf als een of ander iets neerzetten met dit topic. Ik wil alleen maar op iets wijzen dat mogelijk is, en helaas maar heel weinigen lijken te weten.
Ik zie ontzettend veel mensen 'in de problemen' zitten, terwijl die 'problemen' in feiten alleen maar berusten op identificaties met ideeën. Dat hoeft niet. Je realiseren dat het in the end maar ideeën zijn, kan al een hele ontnuchterende relativering zijn. Iets om in het achterhoofd te houden. Daar hoef je nog geen uitgebreid proces van bewustwording voor aan te gaan. Dat kan het weliswaar grondiger en dieper maken, maar ieder ook wat dat betreft z'n eigen weg en wat ie aan kan.
Hoe vaak lees je hier op FOK wel geen topics als 'Ik ben nu 25, en heb nog steeds geen relatie, hellup! Iedereen om mij heen heeft die wel!'. Ja nou en. Op je 38e kan het ook nog. Zelfs na je 40e of 50e. Wat houdt dat nou in, 25 zijn? Wat zegt dat nou helemaal? Telkens weer die zichzelf met anderen vergelijkende persona-mind.. Wees blij met je vrije ongebondenheid. Als je dat gedroomde gezin eenmaal hebt, zul je je nog wel eens achter de oren kunnen krabben. Het zijn allemaal maar gedachten. Aangeleerde ideeën over hoe het/je zou moeten zijn. Aannames, waarden die je koestert maar nader beschouwd gebaseerd zijn op lucht. Gewoon van generatie-op-generatie doorgegeven on-onderzochte bullshit.
Of neem vragen als 'ik kom er maar niet uit wat ik nou heb? Ben ik nou een ADHD'er?Of een borderliner? Of een autist? Wie/wat ben ik nou? Help!' Allemaal zo'n onzin gedwaal in een labyrint van zeepbellen (gedachten) en concepten. Free yourself. Get rid of it. Je bent. Fuck al die 'dingen' die je zogenaamd zou zijn. Je bent. That's enough. Maar daar neemt het denken natuurlijk geen genoegen mee. Het moet gedefinieerd worden. Een naampje krijgen, een waardering, je moet 'iets' of 'iemand' zijn. Een houvast, een reddingsboei. En echt, begrijp me niet verkeerd: ik begrijp dat heus wel. En ja, voor sommige mensen is dat misschien ook beter. Maar je kunt op een punt komen dat je dwars door dat alles heen kijkt, en dat heel bevrijdend zijn. Het is verder niet verplicht. Het staat je geheel vrij. Ik heb er ook verder niks mee te winnen, en evenmin wil ik mezelf als een of ander iets neerzetten met dit topic. Ik wil alleen maar op iets wijzen dat mogelijk is, en helaas maar heel weinigen lijken te weten.
Ik zie ontzettend veel mensen 'in de problemen' zitten, terwijl die 'problemen' in feiten alleen maar berusten op identificaties met ideeën. Dat hoeft niet. Je realiseren dat het in the end maar ideeën zijn, kan al een hele ontnuchterende relativering zijn. Iets om in het achterhoofd te houden. Daar hoef je nog geen uitgebreid proces van bewustwording voor aan te gaan. Dat kan het weliswaar grondiger en dieper maken, maar ieder ook wat dat betreft z'n eigen weg en wat ie aan kan.
Eens kijken
Doorgaans ontstaan problemen dan door de grenzen waar het individu volgens jou nog steeds onvermijdelijk tegenaan loopt , in plaats van door een persona.quote:
Je maakt het nu nodeloos ingewikkeld allemaal.
1. Individu, dat ben je. Dat zijn je aangeboren talenten, vermogens, potentieel etc.
2. Persona=je masker naar de buitenwereld.
Die persona echter, daar kun je je behoorlijk sterk mee gaan identificeren, en denken dat je dat ook werkelijk bent. Dan kun je je heel erg druk gaan maken of je er wel aan voldoet, wat anderen wel niet van 'je' (persona, masker) denken etc.
Ook van binnen ontstaat er zo een bepaald zelf-beeld. In feite zie je in allerlei situaties jezelf in een fractie van een seconde voor je (gaat zo snel dat je dat gewoonlijk niet door hebt, maar dat kun je trainen), en dat levert dan ofwel trots op, ofwel arrogantie, ofwel schaamte en onzekerheid etc.
dát is een illusie. Dat is puur een beeld in de mind waarmee je jezelf identificeert. Je hebt geleerd jezelf zo te zien. Dat is een geconditioneerd zelfbeeld.
Het heeft geen basis buiten jou. Alleen jij ervaart dat specifieke ik-beeld van jezelf. Je kunt nooit exact weten hoe de ander jou ziet. In onbewustheid slik je echter voortdurend die projecties van jezelf voor zoete koek, en regeert het je en drijft het je voort in je gedachtewereld, je gevoelsleven, maar ook in je gedrag en handelen.
Ik kan je niet exact vertellen hoe je daar vanaf komt. Misschien moet je er ook niet vanaf willen komen, maar puur willen ontdekken bij jezelf hoe het werkt. Het ook accepteren zoals het is voor nu. Maar begin eens met het te onderzoeken.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Kun je iets meer toelichten hoe je aan deze conclusie komt?quote:
Doorgaans ontstaan problemen dan door de grenzen waar het individu volgens jou nog steeds onvermijdelijk tegenaan loopt , in plaats van door een persona.
Eens kijken
Nog steeds mis ik concreet de methodes... hoe dan?quote:
Mijn boodschap is in ieder geval: hoe donker je droom ook is, hoe ondoordringbaar het tranendal ook lijkt, het is niet werkelijk zoals je denkt dat het is. Je bent van alles gaan geloven over jezelf: dat je een 'dit' zou zijn, en een 'dat', en dat je aan dat beeld moet voldoen, en in die en die hokjes thuis hoort. Dat je zo'n en zus status zou hebben, en je tot die en die 'klasse' behoort.
Hoe vaak lees je hier op FOK wel geen topics als 'Ik ben nu 25, en heb nog steeds geen relatie, hellup! Iedereen om mij heen heeft die wel!'. Ja nou en. Op je 38e kan het ook nog. Zelfs na je 40e of 50e. Wat houdt dat nou in, 25 zijn? Wat zegt dat nou helemaal? Telkens weer die zichzelf met anderen vergelijkende persona-mind.. Wees blij met je vrije ongebondenheid. Als je dat gedroomde gezin eenmaal hebt, zul je je nog wel eens achter de oren kunnen krabben. Het zijn allemaal maar gedachten. Aangeleerde ideeën over hoe het/je zou moeten zijn. Aannames, waarden die je koestert maar nader beschouwd gebaseerd zijn op lucht. Gewoon van generatie-op-generatie doorgegeven on-onderzochte bullshit.
Of neem vragen als 'ik kom er maar niet uit wat ik nou heb? Ben ik nou een ADHD'er?Of een borderliner? Of een autist? Wie/wat ben ik nou? Help!' Allemaal zo'n onzin gedwaal in een labyrint van zeepbellen (gedachten) en concepten. Free yourself. Get rid of it. Je bent. Fuck al die 'dingen' die je zogenaamd zou zijn. Je bent. That's enough. Maar daar neemt het denken natuurlijk geen genoegen mee. Het moet gedefinieerd worden. Een naampje krijgen, een waardering, je moet 'iets' of 'iemand' zijn. Een houvast, een reddingsboei. En echt, begrijp me niet verkeerd: ik begrijp dat heus wel. En ja, voor sommige mensen is dat misschien ook beter. Maar je kunt op een punt komen dat je dwars door dat alles heen kijkt, en dat heel bevrijdend zijn. Het is verder niet verplicht. Het staat je geheel vrij. Ik heb er ook verder niks mee te winnen, en evenmin wil ik mezelf als een of ander iets neerzetten met dit topic. Ik wil alleen maar op iets wijzen dat mogelijk is, en helaas maar heel weinigen lijken te weten.
Ik zie ontzettend veel mensen 'in de problemen' zitten, terwijl die 'problemen' in feiten alleen maar berusten op identificaties met ideeën. Dat hoeft niet. Je realiseren dat het in the end maar ideeën zijn, kan al een hele ontnuchterende relativering zijn. Iets om in het achterhoofd te houden. Daar hoef je nog geen uitgebreid proces van bewustwording voor aan te gaan. Dat kan het weliswaar grondiger en dieper maken, maar ieder ook wat dat betreft z'n eigen weg en wat ie aan kan.
Meditatie, zelfonderzoek. Neem, het 'ik ben'-gevoel als je basis. Ook in je dagelijks leven. Kijk wat voor onzin je er allemaal aan toevoegt.quote:
Nog steeds mis ik concreet de methodes... hoe dan?
[ Bericht 6% gewijzigd door Maharski op 26-07-2018 01:39:23 ]
Eens kijken
Jij redeneert omgekeerd... Mensen maken een zelfbeeld, dat wel of niet overeen komt met wat ze zijn. Iemand die ik kende wilde astronaut worden maar het kon niet. Diegene dacht niet: laat ik het beeld hooghouden dat ik astronaut ben, en toen iemand zei dat hij dat beeld niet over zichzelf hoefde te projecteren was het probleem opgelost. Die persoon kwam er gewoon achter dat hij beperkingen had waardoor het niet kon, dat was het probleem, niet zijn zelfbeeld. Er zijn nu eenmaal verschillen tussen mensen op basis van genen, ziekten, woonplaats, sociale omgeving enz. Dat is niet mooi, dat is iets wat zo veel mogelijk verminderd of bestreden moet worden en als dat niet kan psychologisch gezien veel moeite kost om te accepteren. Dat het gewoon heel erg makkelijk weg te denken of weg te mediteren zou zijn verschilt per persoon.quote:
Kun je iets meer toelichten hoe je aan deze conclusie komt?
Het grootste probleem in de sociale omgang vind ik, dat wanneer mensen anderen ontmoeten die onvermijdelijk in een mindere positie zitten dan zij en die het kunnen accepteren dat zij zelf daar dan door de ander nog niet eens de credit voor krijgen maar dat er wordt gedaan alsof het allemaal heel makkelijk en vanzelfsprekend is , in dit geval dus door een waarheid die men alleen maar moet ontdekken.
Ja, als je vaak iets vervelends moet accepteren wordt het steeds makkelijker. Maar dat komt dan gewoon omdat je dat eerder gedaan hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 06:39:02 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Het ego noemen ze dat.
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
Lambo of Rekt
Hoe het werkt? Het is maar een theorie van psychologen, zonder dat het met bewijs aan te tonen is , een ego of een persona of een schaduw zie je niet op een hersenscan dus kan het net zo goed onzin zijn.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
"Bewustzijn" is ook nog niet aangetoond, maar we weten dat het bestaat. Evenals dark matter en dark energy. Dus als iets niet bewezen is, wil dat niet zeggen dat het niet bestaat.quote:
Hoe het werkt? Het is maar een theorie van psychologen, zonder dat het met bewijs aan te tonen is , een ego of een persona of een schaduw zie je niet op een hersenscan dus kan het net zo goed onzin zijn.
En inderdaad is de psyche niet zichtbaar op hersenscans.
Goed, ik heb bepaalde ervaringen gehad, waardoor ik exact zie hier wat TS probeert uit te leggen, voor verdere informatie post ik daarom die link naar dat andere topic, daar wordt het wat meer in depth uitgelegd en referenties naar boeken en personen die hier meer over kunnen vertellen.
Als je denkt dat het onzin is, ook prima, ik ben hier niet om iemand te overtuigen ofzo
[ Bericht 2% gewijzigd door EggsTC op 26-07-2018 12:38:34 ]
Lambo of Rekt
Wat ik erover te zeggen heb, is dat je anderen nooit moet laten bepalen hoe jij naar jezelf kijkt. Het boeit mij echt niet of mijn zelfbeeld imaginair is of niet, maar het is voor mij belangrijk met betrekking tot hoe ik in het leven wil staan.
Je kan bij niemand afdwingen iemand leuk te vinden of iemand te haten. Je kan ook niet bij iemand afdwingen zichzelf leuk te vinden. Als iemand een hekel aan zichzelf heeft, dan komt dat door iets en het is veel beter om daar iets mee te gaan doen.
Als jij bijvoorbeeld wilt gaan afvallen of een beter figuur wilt krijgen en daarmee denkt wat meer content met jezelf te kunnen worden, dan vind ik dat je er ook voor moet gaan. Of dat je werkelijk gelukkiger gaat maken, daar kom je vanzelf wel achter. Ik kan je alleen als raad meegeven dat je gevoel van eigenwaarde niet alleen daarvan af zal hangen en dat mensen je meestal meer beoordelen over je innerlijk. Maar ik kan ook het idee begrijpen waarom je dit zou willen doen: je wilt je namelijk actief inzetten om je leven een positievere impuls te geven. Het gaat niet zo zeer om het uiterlijk zelf, maar dat je aan jezelf werkt. En hoe je dat ook wilt doen, dat moet je zelf bepalen.
Je kan bij niemand afdwingen iemand leuk te vinden of iemand te haten. Je kan ook niet bij iemand afdwingen zichzelf leuk te vinden. Als iemand een hekel aan zichzelf heeft, dan komt dat door iets en het is veel beter om daar iets mee te gaan doen.
Als jij bijvoorbeeld wilt gaan afvallen of een beter figuur wilt krijgen en daarmee denkt wat meer content met jezelf te kunnen worden, dan vind ik dat je er ook voor moet gaan. Of dat je werkelijk gelukkiger gaat maken, daar kom je vanzelf wel achter. Ik kan je alleen als raad meegeven dat je gevoel van eigenwaarde niet alleen daarvan af zal hangen en dat mensen je meestal meer beoordelen over je innerlijk. Maar ik kan ook het idee begrijpen waarom je dit zou willen doen: je wilt je namelijk actief inzetten om je leven een positievere impuls te geven. Het gaat niet zo zeer om het uiterlijk zelf, maar dat je aan jezelf werkt. En hoe je dat ook wilt doen, dat moet je zelf bepalen.
Ja mensen denken dan idd dat je gek bent. IRL zou ik er ook niet gauw over beginnen.quote:Op donderdag 26 juli 2018 09:55 schreef EggsTC het volgende:
Het ego noemen ze dat.
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
Eens kijken
Ik heb het er wel IRL over met mensen.quote:
[..]
Ja mensen denken dan idd dat je gek bent. IRL zou ik er ook niet gauw over beginnen.
Er beginnen ook steeds meer mensen dergelijke ervaringen te krijgen, voornamelijk door de boeken in dat andere topic, waardoor je al minder snel "gek" bent.
Lambo of Rekt
Maak me er verder niet druk over hoor, dat mensen dat denken. Kan er zelfs de humor wel van inzien. Het inzicht staat als een huis. Dus geen probleem wat dat betreft.quote:
Ik heb het er wel IRL over met mensen.
Er beginnen ook steeds meer mensen dergelijke ervaringen te krijgen, voornamelijk door de boeken in dat andere topic, waardoor je al minder snel "gek" bent.
Eens kijken
Jep, maar het kan frustrerend zijn, daarom probeer ik mensen ook niet te overtuigen ervan... ze moeten het willen onderzoeken, en anders is het beter om gewoon niet verder op in te gaan..quote:
[..]
Maak me er verder niet druk over hoor, dat mensen dat denken. Kan er zelfs de humor wel van inzien. Het inzicht staat als een huis. Dus geen probleem wat dat betreft.
De bevrijding, als je dit eenmaal doorzien hebt is groots, helaas kan ik het niet op commando en wordt vaak weer meegesleurd in "het dagelijks leven" waar ego en gedachten weer flink op de voorgrond komen.
Lambo of Rekt
Proberen te overtuigen werkt absoluut niet idd. Dan doe je ook in feite alleen maar een beroep op het denken. Het is eigenlijk niet iets wat door middel van overtuigingen bereikt kan worden imo. Je kunt mensen hooguit aansporen tot zelfonderzoek, goeie boeken erover gaan lezen, leraren op dat gebied tippen, dat soort dingen. Je moet het echt zelf zien. Tot die tijd werkt het niet. Ik trok zelf ook altijd ten strijde tegen die lui die er zulke mooie praatjes over hadden. Je weet ook simpelweg niet waar ze het dan over hebben. Je gaat je allerlei voorstellingen lopen maken, ideeën vormen, maar ja, dat is het allemaal niet. Maar als het kwartje valt, dan issie gevallen. Als je weet hoe een truc werkt, trap je er niet meer in.quote:
Jep, maar het kan frustrerend zijn, daarom probeer ik mensen ook niet te overtuigen ervan... ze moeten het willen onderzoeken, en anders is het beter om gewoon niet verder op in te gaan..
De bevrijding, als je dit eenmaal doorzien hebt is groots, helaas kan ik het niet op commando en wordt vaak weer meegesleurd in "het dagelijks leven" waar ego en gedachten weer flink op de voorgrond komen.
Maarrrrr... wel wat je zegt: in contact bijvoorbeeld met mensen, in situaties die je opslokken, kun je 'het' natuurlijk wel uit het oog verliezen af en toe. Dan nemen automatische patronen het over. Maar ja, zodra je dat weer ziet, je wordt weer wakker zeg maar, is het ook zo weer gezien, en kan het weer in zichzelf oplossen.
Het gewaarzijn kan wel steeds helderder en constanter worden overigens hoor. Kan enorm helpen als je dan ook een beetje een soort van pad volgt, en geregeld oefeningen doet. En lekker ook in de natuur doorbrengen, met jezelf, lekker vertoeven in het zijn haha.
Die automatische, geconditioneerde ik-patronen (in principe komt het allemaal ook maar gewoon automatisch op) kunnen wel mettertijd als het ware gaan 'afsterven'. Simpelweg omdat ze steeds minder herhaald worden. Eigenlijk zit je gewoon vol met allerlei denk- en voelpatronen, die in stand blijven door het geloof erin, en daardoor ook het miljoenen keren herhalen ervan. Als het ware zijn ze in je hersenen gebeiteld. Hoe minder voeding eraan gegeven wordt, hoe minder het wordt herhaald, hoe meer die verbindingen gaan loslaten. Dan word je steeds vrijer, en in feite sterft je 'oude zelf' af.
[ Bericht 2% gewijzigd door Maharski op 26-07-2018 15:11:21 ]
Eens kijken
In de stoïcijnse filosofie wordt 'het redeneren' als hètgene gezien waarmee een mens, mens is. Mogelijkheid tot redeneren is wat ons onderscheid van dieren, en zonder zijn we ook geneigd te vervallen in behoeftebevrediging op de verkeerde manier (zoals de dieren). En ten volle zijn wat je bent, ben je verplicht aan jezelf en je medemens. Trouw zijn aan je natuur noemen ze dat.
Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?
Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?
And the druids turn to stone...
Ja, het probleem is, is dat het andersom gebeurt.quote:
In de stoïcijnse filosofie wordt 'het redeneren' als hètgene gezien waarmee een mens, mens is. Mogelijkheid tot redeneren is wat ons onderscheid van dieren, en zonder zijn we ook geneigd te vervallen in behoeftebevrediging op de verkeerde manier (zoals de dieren). En ten volle zijn wat je bent, ben je verplicht aan jezelf en je medemens. Trouw zijn aan je natuur noemen ze dat.
Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?
Jij hoort je gedachten te besturen, en niet je gedachten jou. Dat is eigenlijk waar het op neer komt. Bij heel veel mensen, zeg gerust 99%, is het eerste het geval (including me). Bewust of onbewust.
Dus ja, je kan nog steeds nadenken en redeneren, dus het past in het plaatje, alleen ben je je ervan bewust dat je niet die gedachten bent.
Lambo of Rekt
Nadenken over praktische zaken, helder redeneren, het uitdenken van mogelijkheden, maken van plannen, ontwikkelen van creatieve ideeën, leren, studeren, inzichten die leiden tot bewustwording en bevrijding.. misschien is daar het denken eigenlijk wel voor ontwikkeld. Die maken het leven zinvol , helder, gemakkelijk en doelgericht. Niet handig die te gaan schrappen.
Eens kijken
Maar hierboven wordt nog gezegd dat te veel denken niet goed is?
Het zal de kwaliteit ervan wel weer wezen he..hoe je dat kan verbeteren, daar heeft niemand dan weer concrete tips voor.
Maar ik blijf dit een wazig verhaal vinden, in het kader psychologische praat waarin alles met elkaar overlapt en alles uiteindelijk hetzelfde is, hoe wil je daar ooit concreet advies uit halen voor een leven dat juist draait om keuzes maken, anders als je toch geen keuzes maakt kun je net zo goed je hele leven op de wc zitten, of in bed liggen, dan boeit het allemaal toch niet, maar kennelijk moeten we keuzes maken om dingen te doen en dit soort spirituele hersenspoeling helpt mensen daar niet bij, het helpt mensen alleen als je al in totale wanhoop bent apathisch en depressief ja dan kan dit lijken op het licht in het einde van de tunnel misschien
[ Bericht 37% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 22:26:36 ]
Het zal de kwaliteit ervan wel weer wezen he..hoe je dat kan verbeteren, daar heeft niemand dan weer concrete tips voor.
Maar ik blijf dit een wazig verhaal vinden, in het kader psychologische praat waarin alles met elkaar overlapt en alles uiteindelijk hetzelfde is, hoe wil je daar ooit concreet advies uit halen voor een leven dat juist draait om keuzes maken, anders als je toch geen keuzes maakt kun je net zo goed je hele leven op de wc zitten, of in bed liggen, dan boeit het allemaal toch niet, maar kennelijk moeten we keuzes maken om dingen te doen en dit soort spirituele hersenspoeling helpt mensen daar niet bij, het helpt mensen alleen als je al in totale wanhoop bent apathisch en depressief ja dan kan dit lijken op het licht in het einde van de tunnel misschien
[ Bericht 37% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 22:26:36 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Denken gebeurt..... gedachten komen gewoon op de hele dag door. Uit de ene gedachte komt de andere, van de ene associatie naar de volgende etc. Dat houdt zichzelf wel bezig hoor.quote:
Maar hierboven wordt nog gezegd dat te veel denken niet goed is?
Zeker als dat alles gebeurt in een onbewuste toestand, vul je je hele dagen ermee. Wat zeg ik? Je hele leven!Maar er zijn ook genoeg gaten tussen de gedachten door... moment dat het stil is, al is het soms maar heel kort. Tussen de ene gedachte en de volgende in zit het heldere gewaarzijn. Daar zit je ware zijn. Zo dichtbij is het. Maar je identificeert je met gedachten. Je bent een gedachte! Geworden... ;p
Er is imo geen reden om goed of fout in het leven te roepen wat betreft gedachten. Ze gebeuren gewoon. Dat doe jij niet zelf... Ga maar eens zoeken naar de denker van je gedachten. Kijk maar eens of die te vinden is...
Eens kijken
Het advies luidt: ga onderzoeken wat je bent. Stop met het je kritiekloos laten leiden door een beeld van jezelf dat je van binnen hebt, en ga eens kijken naar hoe dat beeld in elkaar steekt, welke aannames er zijn, of het écht waar is, absoluut waar, hoe reageer je erop? Wie zou je zijn zonder die gedachte....... je bent een vrouw volgens je profiel, en ik dacht: ik sleep de methode van Byron Katy er eens bij.quote:
Maar hierboven wordt nog gezegd dat te veel denken niet goed is?
Het zal de kwaliteit ervan wel weer wezen he..hoe je dat kan verbeteren, daar heeft niemand dan weer concrete tips voor.
Maar ik blijf dit een wazig verhaal vinden, in het kader psychologische praat waarin alles met elkaar overlapt en alles uiteindelijk hetzelfde is, hoe wil je daar ooit concreet advies uit halen voor een leven dat juist draait om keuzes maken, anders als je toch geen keuzes maakt kun je net zo goed je hele leven op de wc zitten, of in bed liggen, dan boeit het allemaal toch niet, maar kennelijk moeten we keuzes maken om dingen te doen en dit soort spirituele hersenspoeling helpt mensen daar niet bij, het helpt mensen alleen als je al in totale wanhoop bent apathisch en depressief ja dan kan dit lijken op het licht in het einde van de tunnel misschien
(niet dat je daar per sé een vrouw voor moet zijn trouwens; is gewoon een prima methode!)Byron Katy... misschien een interessante vrouw om je eens in te verdiepen.
https://www.bartvandenbelt.nl/de-4-vragen-van-byron-katie
Eens kijken
Wat denken betreft zijn er zeker zinnige gedachten. Maar 90% van de tijd zijn we bezig met onszelf verhalen te vertellen, onszelf verslag uit te brengen van gebeurtenissen die allang voorbij zijn, over wat we ervaren en voelen en vinden, voeren we denkbeeldige discussies met personen die helemaal niet aanwezig zijn, herhalen we keer op keer dezelfde verhalen en drama's, voeren we allerlei overbodig commentaar op dingen, plakken we overal etiketten op, en hebben we overal steeds weer een mening over. Dat is allemaal behoorlijk nietszeggend en niet erg nuttig. Kan ik zelf ook wat van hoor trouwens haha. Maar je zou dat handeltje best kunnen schrappen. Mis je weinig aan. Je kunt gerust het mes erin zetten als je jezelf terugvindt in dat onzinnige geklep van binnen. Stop maar, onzin..... en dan kan er enorm veel ruimte in je geest ontstaan! Je hebt meteen 80% meer ruimte. Dan ontstaat er al héél wat ruimte en lucht, en kun je al veel helderder worden. Want die helderheid van geest is er niet o.a. door die gewoonte.
Dat opkomen van gedachten gaat automatisch verder. Maar je kunt dat zeker op een lager pitje zetten door jezelf een gewoonte te gaan aanleren als 'stop' in jezelf zeggen als je daar weer in zit. Hoe vaker je het doet, hoe automatischer dat weer wordt, en hoe meer ruimte er ontstaat.
Dat opkomen van gedachten gaat automatisch verder. Maar je kunt dat zeker op een lager pitje zetten door jezelf een gewoonte te gaan aanleren als 'stop' in jezelf zeggen als je daar weer in zit. Hoe vaker je het doet, hoe automatischer dat weer wordt, en hoe meer ruimte er ontstaat.
Eens kijken
Bedankt voor de link van Byron Katie. Maar helaas is het gewoon frustrerend om zelf steeds die verplichting te voelen om na te gaan of iets 100% waar is, als andere mensen waar je noodgedwongen mee te maken krijgt dat immers ook niet doen. Ik wou dat de psychologen die ik had ontmoet zichzelf eerst deze vragen hadden gesteld voordat ze mij nergens op gebaseerde informatie gaven. Daarom voel ik er weerrstand tegen. Dan denk ik: waarom moet ik dit wel, en zij niet.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Bedankt voor de link, leuk geschrevenquote:
Ik raad iedereen aan om DIT TOPIC te lezen. Dit is geweldig voor je zelfbeeld.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Dit topic gaat absoluut niet over het verbeteren van je zelfbeeld.quote:
Ik raad iedereen aan om DIT TOPIC te lezen. Dit is geweldig voor je zelfbeeld.
Nee, dit is vet hardcore: get rid of it! Ha!Voor de meeste mensen a step too far. Maar dat geeft niet. Wil alleen maar zeggen dat het kan.
Eens kijken
Maar als je jezelf dus eigenlijk verlost van het idee dat je had over jezelf, hoe reageert de omgeving daarop? Je kan zelf wel 'opeens' anders over jezelf denken, maar de omgeving gaat daar een stuk minder in mee heb ik het idee. Die ziet je nog steeds zoals daarvoor. Is dat niet lastig? Heb je nu andere vrienden dan eerst? Ik snap dat het beeld dat anderen van je hebben er niet toe doet, maar er zijn situaties waar ernaar gehandeld wordt en dan doet het er dus wel iets toe, want dan gaan dingen scheef lopen.
EggsTC, ik vind de video die je gepost hebt in je laatste reactie in dat topic heel herkenbaar. Heb de lange versie gekeken en vind het een goed verhaal, ondersteunt met wetenschap (heb zijn artikelen (nog) niet gelezen trouwens, dus is voor nu een aanname). Dank je! Zal hem hier even in een spoiler gooien voor wie wil, want ik weet niet of dit precies hetzelfde is als TS bedoelt?quote:
Het ego noemen ze dat.
zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15
En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.
[ afbeelding ]
@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mooie vraag. Ga ik straks even op in.quote:
Maar als je jezelf dus eigenlijk verlost van het idee dat je had over jezelf, hoe reageert de omgeving daarop? Je kan zelf wel 'opeens' anders over jezelf denken, maar de omgeving gaat daar een stuk minder in mee heb ik het idee. Die ziet je nog steeds zoals daarvoor. Is dat niet lastig? Heb je nu andere vrienden dan eerst? Ik snap dat het beeld dat anderen van je hebben er niet toe doet, maar er zijn situaties waar ernaar gehandeld wordt en dan doet het er dus wel iets toe, want dan gaan dingen scheef lopen.
Eens kijken
Voor mezelf ga ik hier als volgt mee om: dit is iets dat in principe iets is dat zich afspeelt op het meest innerlijke niveau (zoals ze dat in dzokchen boeddhisme noemen), en dat gaat in principe de ander niets aan.quote:
Maar als je jezelf dus eigenlijk verlost van het idee dat je had over jezelf, hoe reageert de omgeving daarop? Je kan zelf wel 'opeens' anders over jezelf denken, maar de omgeving gaat daar een stuk minder in mee heb ik het idee. Die ziet je nog steeds zoals daarvoor. Is dat niet lastig? Heb je nu andere vrienden dan eerst? Ik snap dat het beeld dat anderen van je hebben er niet toe doet, maar er zijn situaties waar ernaar gehandeld wordt en dan doet het er dus wel iets toe, want dan gaan dingen scheef lopen.
Je kunt het dagelijkse spelletje gewoon blijven meespelen, terwijl je van binnen weet dat het allemaal maar een spel is, en je het allemaal zo zwaar niet meer neemt.
Zelf sta ik er een beetje in van: men begrijpt dit toch niet..... ik heb genoeg mensenkennis, weet ook als geen ander uit eigen ervaring hoe het is om geregeerd te worden door het ego-ik-perspectief, en daardoor ook wel prima hoe zulke dingen worden opgevat. Daar moet je maar trek in hebben hoor... kansloze missie imo. Slechts zij die ervoor openstaan wil ik het wel mee bespreken. Dat is soms een beetje aftasten wie je voor je hebt dus.
Het enige dat men aan mij ziet, is dat ik tegenwoordig bijna altijd in een goede stemming verkeer en gewoon evenwichtig ben geworden. Uitstraling is veranderd, leven steeds meer gezond op de rit etc. verder is er niet zo veel veranderd denk ik. Zoals ik al eerder zei: je wordt eigenlijk heel normaal. The insane system becomes sane again. Zo zie ik het eigenlijk nog het meest. Geen behoefte verder me als een of ander iets te profileren.
Indien je daar wel behoefte aan hebt, moet je je afvragen of je geen 'verlicht ego' hebt, spiritueel narcisme ook wel genoemd.
Btw, ik beschouw het gebeuren ook nog niet als 'af' of zo. Ontwikkeling gaat gewoon door...
Eens kijken
Zeker.quote:
want ik weet niet of dit precies hetzelfde is als TS bedoelt?
Eens kijken
Ok, maar ik neem dan wel aan dat 'het spel meespelen' gebeurt in relaties die sowieso al gezond zijn. Dat is namelijk mijn eigen probleem een beetje. Ik ben opgegroeid in een gezin met erg dominante vader, waardoor ik dus eigenlijk altijd alleen maar een ondergeschikte rol heb gekend en mijn vriendschappen e.d. daar ook op gebaseerd zijn. Dat wil ik nu dus loslaten en door meditatie en yoga vind ik waardigheid terug. In die zin dat ik dingen durf te vragen en mijn mening durf te geven en nu ook gewoon zeg 'daar ben ik het niet mee eens', waar ik dat vroeger alleen dacht en er niet tegenin durfde te gaan. Het hele, ik ben net zo waardevol als elk ander en mijn mening doet niet onder voor die van een ander (en is ook niet meer dan die van een ander natuurlijk). Voor zover meningen er sowieso toe doen, maar de hele werking van interactie lijkt gebaseerd te zijn op wat we overal van vinden. Ik merk dat dat in sommige vriendschappen verkeerd valt, want die mensen zijn ook gewend dat ik weinig tegenspraak geef, dus dat leidt dan tot discussies e.d. Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.quote:
[..]
Voor mezelf ga ik hier als volgt mee om: dit is iets dat in principe iets is dat zich afspeelt op het meest innerlijke niveau (zoals ze dat in dzokchen boeddhisme noemen), en dat gaat in principe de ander niets aan.
Je kunt het dagelijkse spelletje gewoon blijven meespelen, terwijl je van binnen weet dat het allemaal maar een spel is, en je het allemaal zo zwaar niet meer neemt.
Zelf sta ik er een beetje in van: men begrijpt dit toch niet..... ik heb genoeg mensenkennis, weet ook als geen ander uit eigen ervaring hoe het is om geregeerd te worden door het ego-ik-perspectief, en daardoor ook wel prima hoe zulke dingen worden opgevat. Daar moet je maar trek in hebben hoor... kansloze missie imo. Slechts zij die ervoor openstaan wil ik het wel mee bespreken. Dat is soms een beetje aftasten wie je voor je hebt dus.
Het enige dat men aan mij ziet, is dat ik tegenwoordig bijna altijd in een goede stemming verkeer en gewoon evenwichtig ben geworden. Uitstraling is veranderd, leven steeds meer gezond op de rit etc. verder is er niet zo veel veranderd denk ik. Zoals ik al eerder zei: je wordt eigenlijk heel normaal. The insane system becomes sane again. Zo zie ik het eigenlijk nog het meest. Geen behoefte verder me als een of ander iets te profileren.
Indien je daar wel behoefte aan hebt, moet je je afvragen of je geen 'verlicht ego' hebt, spiritueel narcisme ook wel genoemd.
Btw, ik beschouw het gebeuren ook nog niet als 'af' of zo. Ontwikkeling gaat gewoon door...
Nou ja, die vriendschappen hebben misschien hun langste tijd ook gehad, want ook al krijg ik er zeker wat uit, ze werken me ook tegen. Dat wil ik dus allemaal loslaten en op jouw niveau zit ik (nog) niet, misschien wil ik het ook wel niet eens zover doortrekken (moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds een beetje vaag vind, misschien is het ook wel iets wat je pas echt snapt als je het hebt meegemaakt?), maar ik wil wel loskomen van die ondergeschikte rol en de mening van anderen. Geen hele gesprekken meer in m'n hoofd voeren en dingen ook maar laten gebeuren. Lastig allemaal wel, maar zeker interessante materie.
Hoe vaak mediteer jij eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe je dat in je leven toepast en waar de grens zit voor jou m.b.t. werking. Neem aan dat je het in het begin vaak moet doen en als het allemaal wat duidelijker wordt met minder af kunt?
Wederom mooie vragen.quote:
Ok, maar ik neem dan wel aan dat 'het spel meespelen' gebeurt in relaties die sowieso al gezond zijn. Dat is namelijk mijn eigen probleem een beetje. Ik ben opgegroeid in een gezin met erg dominante vader, waardoor ik dus eigenlijk altijd alleen maar een ondergeschikte rol heb gekend en mijn vriendschappen e.d. daar ook op gebaseerd zijn. Dat wil ik nu dus loslaten en door meditatie en yoga vind ik waardigheid terug. In die zin dat ik dingen durf te vragen en mijn mening durf te geven en nu ook gewoon zeg 'daar ben ik het niet mee eens', waar ik dat vroeger alleen dacht en er niet tegenin durfde te gaan. Het hele, ik ben net zo waardevol als elk ander en mijn mening doet niet onder voor die van een ander (en is ook niet meer dan die van een ander natuurlijk). Voor zover meningen er sowieso toe doen, maar de hele werking van interactie lijkt gebaseerd te zijn op wat we overal van vinden. Ik merk dat dat in sommige vriendschappen verkeerd valt, want die mensen zijn ook gewend dat ik weinig tegenspraak geef, dus dat leidt dan tot discussies e.d. Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.
Nou ja, die vriendschappen hebben misschien hun langste tijd ook gehad, want ook al krijg ik er zeker wat uit, ze werken me ook tegen. Dat wil ik dus allemaal loslaten en op jouw niveau zit ik (nog) niet, misschien wil ik het ook wel niet eens zover doortrekken (moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds een beetje vaag vind, misschien is het ook wel iets wat je pas echt snapt als je het hebt meegemaakt?), maar ik wil wel loskomen van die ondergeschikte rol en de mening van anderen. Geen hele gesprekken meer in m'n hoofd voeren en dingen ook maar laten gebeuren. Lastig allemaal wel, maar zeker interessante materie.
Hoe vaak mediteer jij eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe je dat in je leven toepast en waar de grens zit voor jou m.b.t. werking. Neem aan dat je het in het begin vaak moet doen en als het allemaal wat duidelijker wordt met minder af kunt?
Ik ga nu naar het water, want het is me veel te heet hier. Maar vanavond ga ik er even op in. Wil al wel vast zeggen: meer voor jezelf opkomen en voor jezelf kiezen, is natuurlijk een hele goede zaak!
Eens kijken
Prima, geniet van het water en neem de tijd. Ik ga de tuin in.quote:
[..]
Wederom mooie vragen.
Ik ga nu naar het water, want het is me veel te heet hier. Maar vanavond ga ik er even op in. Wil al wel vast zeggen: meer voor jezelf opkomen en voor jezelf kiezen, is natuurlijk een hele goede zaak!
Waar het wat betreft dit vaak op neerkomt, is dat je omgeving je probeert te overtuigen om te doen wat iedereen doet. Mensen denken vaak niet en reflecteren vaak niet.
Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Ieder mens is overigens onzeker. Iedereen vindt het tot op zekere hoogte belangrijk wat anderen van hem of haar vinden en iedereen spiegelt zich aan anderen, waardoor onzekere gevoelens kunnen worden getriggerd. Het hoort er allemaal bij als mens zijnde.
Als je er teveel door wordt gehinderd of je daardoor ongelukkig voelt, dan is er wat aan de hand. Je kan je beter meer bewust worden daarvan in plaats van je maar vast te klampen aan die luchtige uitspraken en jezelf vervolgens wijsmaken dat het allemaal goed zit. Je gevoel vertelt je wat er aan de hand is en je gevoel vertelt je ook welke kant je op wilt gaan met je leven.
Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Ieder mens is overigens onzeker. Iedereen vindt het tot op zekere hoogte belangrijk wat anderen van hem of haar vinden en iedereen spiegelt zich aan anderen, waardoor onzekere gevoelens kunnen worden getriggerd. Het hoort er allemaal bij als mens zijnde.
Als je er teveel door wordt gehinderd of je daardoor ongelukkig voelt, dan is er wat aan de hand. Je kan je beter meer bewust worden daarvan in plaats van je maar vast te klampen aan die luchtige uitspraken en jezelf vervolgens wijsmaken dat het allemaal goed zit. Je gevoel vertelt je wat er aan de hand is en je gevoel vertelt je ook welke kant je op wilt gaan met je leven.
Dat merk ik ook steeds meer ja. Ik krijg soms negatieve reacties op plannen die ik heb, vaak nog in de hersenspinselfase, maar wel dingen waar ik enthousiast over ben. Dan is het al snel van 'zou je dat nou wel doen' e.d. Ondertussen is me duidelijk geworden dat het helemaal niet om mij gaat, maar om hun eigen onzekerheid, omdat ik dus een andere keuze maak dan hen. Daarmee zorg je ook voor een soort twijfel bij henzelf (oh jee, zij doet wat anders, betekent dit dat ik wel de juiste keuze heb gemaakt?) en veel mensen vinden dat eng. Het is fijn als iedereen hetzelfde doet, want dan weet je zeker dat het goed is, dat idee.quote:
Waar het wat betreft dit vaak op neerkomt, is dat je omgeving je probeert te overtuigen om te doen wat iedereen doet. Mensen denken vaak niet en reflecteren vaak niet.
Eigenlijk krijg ik dat soort opmerkingen niet zo vaak, het is meer dat dingen me echt worden afgeraden en dat voedt juist mijn onzekerheid. Die bovenstaande plannen kunnen bijvoorbeeld vanalles zijn, van parachute springen tot een eigen bedrijfje beginnen. In geval van het laatste wordt er al meteen paniekerig gezegd dat ik daar toch niks vanaf weet, dat niks voor mij is en hoe moet het dan met je pensioen e.d. Dat soort dingen, op zich zijn het legitieme vragen, maar ik heb meer aan een sparringpartner dan iemand die in paniek raakt bij het idee alleen al. En waarom zou het niks voor mij zijn, tig mensen die het lukt, dus waarom zou het mij niet lukken? Dan is het al snel van, ja maar ook heel veel mensen die het niet redden en jij ziet alleen maar de goede voorbeelden en jij bent zo niet (als mijn voorbeeld een charmant en sociaal persoon is). Naja, laat dan maar. Zo denk ik dan, maar ik durf dan ook niet de stap alsnog te nemen. Het zijn mensen die ongelukkig zijn in hun baan, maar niet durven te veranderen want ze hebben een vast contract nu en dat is erg waardevol tegenwoordig, dus dat geef je niet zomaar op voor meer onzekerheid. Dat soort types dus. Ik merk dat ik dat aan het ontgroeien ben en gelukkig heb ik ook wel mensen om me heen die me juist stimuleren (berekende) risico's te nemen.quote:Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Ieder mens is overigens onzeker. Iedereen vindt het tot op zekere hoogte belangrijk wat anderen van hem of haar vinden en iedereen spiegelt zich aan anderen, waardoor onzekere gevoelens kunnen worden getriggerd. Het hoort er allemaal bij als mens zijnde.
Dat laatste ben ik het erg mee eens, maar mijn omgeving is dus nogal terughoudend en door mijn onzekerheid geef ik dan snel in. Iedereen vindt het een slecht plan, dus het zal wel mislukken, laat ik het maar niet eens proberen. En dát is dus wat ik los wil laten. Opbouwende kritiek is altijd welkom, want ik weet echt niet alles beter, maar negatieve opmerkingen die voortkomen uit de angst van een ander over de eigen keuzes, daar ben ik tegenwoordig snel klaar mee.quote:Als je er teveel door wordt gehinderd of je daardoor ongelukkig voelt, dan is er wat aan de hand. Je kan je beter meer bewust worden daarvan in plaats van je maar vast te klampen aan die luchtige uitspraken en jezelf vervolgens wijsmaken dat het allemaal goed zit. Je gevoel vertelt je wat er aan de hand is en je gevoel vertelt je ook welke kant je op wilt gaan met je leven.
Dat herken ik ook heel erg!quote:
Dat laatste ben ik het erg mee eens, maar mijn omgeving is dus nogal terughoudend en door mijn onzekerheid geef ik dan snel in. Iedereen vindt het een slecht plan, dus het zal wel mislukken, laat ik het maar niet eens proberen. En dát is dus wat ik los wil laten. Opbouwende kritiek is altijd welkom, want ik weet echt niet alles beter, maar negatieve opmerkingen die voortkomen uit de angst van een ander over de eigen keuzes, daar ben ik tegenwoordig snel klaar mee.
Dat is het precies: geprojecteerde angst. En als ik het zo lees ook een negatieve omgeving. Ken dat wel ook uit m'n eigen ouderlijke huis.quote:
Opbouwende kritiek is altijd welkom, want ik weet echt niet alles beter, maar negatieve opmerkingen die voortkomen uit de angst van een ander over de eigen keuzes, daar ben ik tegenwoordig snel klaar mee.
Als je daar naar luistert, zul je altijd klein blijven. Durf op je bek te gaan. Daar leer je alleen maar van.
Eens kijken
Op welke manier bevestig je anderen dan in hun zelfbeeld?quote:
Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Heb respect voor je eigen proces. Maar dat heb je volgens mij ook prima. Klinkt mij heel gezond in oren dit, deze ontwikkeling. Kijk, we zijn allemaal van jongs af aan op een bepaalde manier geconditioneerd. Alleen hebben we strategieën leren ontwikkelen om onze diepste essentie te beschermen. Voor jou is dat wat jij hier beschrijft, voor mij zijn dat ook zo m'n dingen. Allemaal hebben we dat. Bevrijding van dat alles kán..... Maar het is vaak ook een lang en moeizaam proces. Confronterend ook, pijnlijk vaak. Voor mij persoonlijk viel dat mee, al heb ik ook zeer zeker voor dit alles flink geleden in het leven hoor. Niemand zegt dat het makkelijk is. Denk niet dat ik het hier over luchtige shizzle heb... Ja, het kan luchtig en licht wórden. Ergens is het dat al, want zo is de werkelijkheid eigenlijk, maar voor ons mensen, met onze complexe geesten en complexe denken vanuit ons geheugen, valt het vaak niet mee.quote:
Ok, maar ik neem dan wel aan dat 'het spel meespelen' gebeurt in relaties die sowieso al gezond zijn. Dat is namelijk mijn eigen probleem een beetje. Ik ben opgegroeid in een gezin met erg dominante vader, waardoor ik dus eigenlijk altijd alleen maar een ondergeschikte rol heb gekend en mijn vriendschappen e.d. daar ook op gebaseerd zijn. Dat wil ik nu dus loslaten en door meditatie en yoga vind ik waardigheid terug. In die zin dat ik dingen durf te vragen en mijn mening durf te geven en nu ook gewoon zeg 'daar ben ik het niet mee eens', waar ik dat vroeger alleen dacht en er niet tegenin durfde te gaan. Het hele, ik ben net zo waardevol als elk ander en mijn mening doet niet onder voor die van een ander (en is ook niet meer dan die van een ander natuurlijk). Voor zover meningen er sowieso toe doen, maar de hele werking van interactie lijkt gebaseerd te zijn op wat we overal van vinden. Ik merk dat dat in sommige vriendschappen verkeerd valt, want die mensen zijn ook gewend dat ik weinig tegenspraak geef, dus dat leidt dan tot discussies e.d. Nou snap ik dat als ik het echt heb kunnen loslaten (ben daar nog lang niet), het spel meespelen eigenlijk niks met je doet, want het is toch maar een spel. Tegelijkertijd denk ik dan, ben ik er dan alleen maar om die anderen wel in hun ego te voorzien? Want dat is dan eigenlijk wat je doet toch? Andere mensen bevestigen in hun zelfbeeld.
Nou ja, die vriendschappen hebben misschien hun langste tijd ook gehad, want ook al krijg ik er zeker wat uit, ze werken me ook tegen. Dat wil ik dus allemaal loslaten en op jouw niveau zit ik (nog) niet, misschien wil ik het ook wel niet eens zover doortrekken (moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds een beetje vaag vind, misschien is het ook wel iets wat je pas echt snapt als je het hebt meegemaakt?), maar ik wil wel loskomen van die ondergeschikte rol en de mening van anderen. Geen hele gesprekken meer in m'n hoofd voeren en dingen ook maar laten gebeuren. Lastig allemaal wel, maar zeker interessante materie.
Hoe vaak mediteer jij eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe je dat in je leven toepast en waar de grens zit voor jou m.b.t. werking. Neem aan dat je het in het begin vaak moet doen en als het allemaal wat duidelijker wordt met minder af kunt?
Iets kan een illusie zijn, maar dat betekent niet dat die niet heel realistisch kan aandoen en pijn kan doen. Het is wat je zegt, je moet zelf zien wil het z'n zwaarte verliezen.
En het is hartstikke waar: vriendschappen zijn heel vaak gebaseerd op elkaars ego bevestigen: 'als jij mij niet bevestigt, mag ik jou niet!'. Een echte egowet. Niet dat mensen zich daar bewust van zijn, maar daar komt het vaak wel op neer. 'Bevestig mij in mijn idee over mezelf, of ik heb je niet meer nodig en ga wel andere vrienden zoeken die dat wél doen'.
Ik mediteer 2 keer per dag 'formeel' (althans das meestal de bedoeling, vaak ook 1 keer), en door de dag heen probeer ik ook zo veel mogelijk 'wakker te zijn'. Tenminste, dat was de methode de afgelopen jaren. Zo deed ik het.
Nu hou ik dat nog steeds een beetje aan, omdat ik 'in het gewaarzijn vertoeven' gewoon prettig vind en dat het meest als puur contact met m'n essentie voelt. Even gewoon lekker puur Zijn, in je essentie zakken.
Ben niet meer zo op zoek in meditatie. Heb wel gevonden wat er te vinden valt ermee wat dat betreft. Maar vind het heerlijk om daar ook lekker in te vertoeven zonder dat het element van zoeken daar nog in aanwezig is. Dan kan ik helemaal versmelten met alles. Thuiskomen in de Bron..
Eens kijken
Dat komt omdat de mensen om je heen net zo goed niet weten of ze nou van voren of van achteren leven. Ze lullen ook maar wat. Ze horen je aan, en ze moeten ook gewoon maar wat terug zeggen. En dan zeg je maar dat soort dingen.quote:
Waar het wat betreft dit vaak op neerkomt, is dat je omgeving je probeert te overtuigen om te doen wat iedereen doet. Mensen denken vaak niet en reflecteren vaak niet.
Als iemand bijvoorbeeld opmerkt dat je ergens onzeker over bent, dan krijg je geheid weer zo'n nietszeggende quote te horen als "je moet je zelf accepteren" en "je moet het allemaal niet zo zwaar zien". Ze willen waarschijnlijk wel oprecht dat jij je gelukkiger gaat voelen, maar ze denken verder niet goed na wat er precies met je aan de hand is.
Komt bij dat mensen vaak helemaal niet geïnteresseerd zijn in jouw verhaal. Ze zijn met hun eigen leven bezig. Als mensen al willen praten, willen ze vooral hun eigen ellende over je uitstorten. Echt luisterende mensen zijn zeldzaam.
Maar ja, nu plaatsen we dat natuurlijk leuk buiten onszelf, 'andere mensen die dat doen!', maar hoe ben je zelf als luisteraar? Observeer dat maar eens. Dat kan ook wel eens bijzonder ontluisterend (
) en confronterend zijn...Uiteindelijk zijn we één en het zelfde. Beetje anders gemixt per individu. Maar we zijn in wezen in the end op essentieel niveau allemaal mens, met dezelfde tekortkomingen, hetzelfde bewustzijn, en daardoor kunnen we onszelf in elkaar herkennen. Eigenlijk zijn we allemaal één. Afscheiding is een illusie.
Eens kijken
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |