Het innerlijke zelfbeeld

quote:

Op zondag 22 juli 2018 14:35 schreef Maharski het volgende:

[..]

Oké. Nou, ik ben mij eigenlijk gaan verdiepen in het onderwerp 'zelfrealisatie'. Daar ben ik boeken over gaan lezen. Ik ben filmpjes gaan kijken over dat onderwerp, en mezelf de vraag gesteld: 'hoe kun je daartoe komen? en wat is het nu eigenlijk?'. Nou, dan kom je al snel uit bij dingen als meditatie, en dat ben ik dan ook gaan doen zo'n 4-5 jaar geleden. Meditatie is een goede methode om je bewustzijn te gaan leren observeren en onderzoeken.
En dan kom je dus ook bij dingen als uit als zelfonderzoek als methode om, jawel, je zelf te gaan onderzoeken. Veel gehoord ding is dan dat ik het 'ik' of 'zelf' een illusie zou zijn waaraan het lijden ten grondslag ligt. Dat ben ik allemaal gaan onderzoeken. En hoewel het bij sommige echt in een flits kan gebeuren, was dat bij mij niet echt het geval. Het is een geleidelijk proces geweest waarin steeds een beetje meer duidelijk werd, en waarbij ik soms dacht 'ah dit is het', maar dan was dat toch ook weer niet helemaal het geval. Dus vaak het gevoel er 'dichtbij' te zijn, maar dan was hert toch nog niet helemaal duidelijk. Ik heb ook verder nooit een leraar bezocht.

Nou en toen is het met een beetje (online) hulp, meditatie en onderzoek toch duidelijk geworden. Niet dat je dan ineens helemaal totaal verlicht bent of zo hoor. Alleen je kunt het gaan zien voor wat het is, en het geloof erin valt weg; je kunt er doorheen gaan kijken. En dan verliezen gedachten, gevoelens, emoties die gerelateerd zijn aan je zelfbeeld - en dat zijn de meesten - hun zwaarte. Dan wordt het leven een stuk prettiger en lichter. en verder verandert er allemaal niet zo veel. Het is eigenlijk allemaal heel normaal en natuurlijk. Juist al die gekkigheid en neurotische neigingen lossen steeds meer op. Je wordt normaler dan je ooit was haha. The insane system becomes sane. En dat is heel prettig.

Dank je voor je antwoord. Denk dat ik je nu wat beter snap en ben het (deels) met je eens. Meditatie kan een waardevolle methode zijn om even uit de hectiek te ontsnappen en na te gaan wat je nou eigenlijk zelf vindt of wilt. Hoe voelt je lichaam, zijn er misschien grenzen die je overschrijdt, omdat je het niet goed aanvoelt als er vanalles om je heen gebeurt? Je kunt alles even laten voor wat het is en gewoon 'zijn'. Zelf ervaar ik meditatie ook als iets positiefs, alhoewel het voor mij de ene dag wel werkt en de volgende dag niet. Gewoon even tijd nemen voor mezelf en mezelf dat gunnen is wel onderdeel geworden van mijn dagelijkse routine, vaak in de vorm van yoga.

Moet eerlijk bekennen dat ik vrij sceptisch was en dat ik nog steeds niks heb met de theorie van chakra's e.d, maar gewoon de oefeningen doen en de focus op m'n lichaam en ademhaling leggen in plaats van m'n gedachten is fijn en geeft rust. Dus ja, ik snap wat je bedoelt met zelfrealisatie in dat aspect. Dat gezegd hebbende denk ik wel dat dit niet voor iedereen werkt, in feite kun je ook een wandeling in de natuur maken, of gaan vissen, of weet ik wat. Daarnaast heeft ook niet iedereen het nodig. Niet iedereen ervaart stress, of vindt het dagelijkse leven hectisch. Als je geen problemen ermee hebt hoeft er ook niks opgelost te worden natuurlijk.

Het is voor mij in elk geval een vorm van relativeren. Even een pauze nemen en dan opnieuw met een frisse blik ergens tegenaan kijken. En ja, veel mensen reageren vanuit hun eigen tekortkomingen. Ik maak andere keuzes dan anderen en soms merk ik dat ik negatieve reacties krijg die voortkomen uit een soort angst bij de ander. Het is natuurlijk heel fijn en veilig als anderen dezelfde keuzes maken als jou, want dat is toch een soort van bevestiging dat je het goed hebt gedaan. Nu kiest iemand anders voor iets anders, dan komt er twijfel boven of de eigen keuze wel goed was en dan is er een soort van paniek en moet de andere keuze worden afgebrand. Dus in die zin snap ik wat je bedoelt met oordelen die hun waarde verliezen als je het 'doorhebt', maar naar mijn mening is dat iets dat iedereen eigenlijk wel weet; mensen reageren vanuit hun eigen denken en doen.

Ik denk overigens ook dat dit niet een algemeen geldend iets is, zoveel mensen zoveel karakters en levensvisies. In die zin zou ik ook nooit iemand vertellen dat er 1 weg is om je problemen op te lossen en ik geloof ook niet dat iemand die zwaar depressief is gewoon moet gaan mediteren en alle problemen lossen zich wel op. Sterker nog, ik weet niet eens of mijn 'realisaties' over mezelf en anderen door mediteren komen, of dat het gewoon het ouder worden is, want dat brengt doorgaans ook een stuk rust bij mensen.

Naja, my 2 cents, hopelijk heb ik je goed begrepen.

quote:

Op zaterdag 21 juli 2018 12:13 schreef Maharski het volgende:
Je leven is een droom. Het is niet werkelijk. Het heeft geen basis in de werkelijkheid. Je hele leven van lijden dient geen enkel nut, het gaat je niets brengen, en er valt ook niets in te 'halen'. Je kunt ieder moment met al die onzin stoppen en gaan leven in vrijheid. Alleen zijn er maar weinigen die je op dit 'open geheim' wijzen.

Ja een beetje zoiets als zeggen tegen iemand die angst heeft om te presenteren dat hij of zij niet bang hoeft te zijn want het publiek is ook maar mens en blabla. En dan in de praktijk verneuken ze de presentatie alsnog omdat je emoties nou eenmaal niet zo gemakkelijk onder controle krijgt/hebt. Dit is gewoon iets wat dommere mensen stellen en zich helemaal verlicht over voelen terwijl de normale persoon wel weet dat het gewoon gebazel is

Niets nieuws aan de horizon.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 13:47 schreef Maharski het volgende:

Ik heb 'm helemaal over het hoofd gezien, sorry.

Maakt niet uit

quote:

Oké, nou geloof me, dat zul je niet ervaren wanneer je nuchter bent waarschijnlijk.

In mijn geval, ook niet toen ik tripte. Truffels genomen en merkte niks, nou ja, bij chemische vorm van psilocybine wel en toen was het alsof ik door de ogen va n een soort beledigende geest naar mezelf keek. Salvia heb ik nooit genomen. Maar het hele idee van geen identiteit hebben dat niks echt is dat heb in lichte mate wel dagelijks ook al ben ik nuchter.

quote:

Ik begrijp nog steeds de vraag niet helemaal.

Maar ook voor jou: kijk als je zin en tijd hebt het filmpje even. Dat maakt een hoop duidelijk.

De vraag was: kun jij het je voorstellen dat het niet hebben van een identiteit ook problemen mee brengt in het dagelijks leven? Zo ja welke? Zo nee wat vind je dan van de problemen die ik noemde?

Waarom moet ik een filmpje kijken? Die wilde jij kijken, jij opende dit topic.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 18:40 schreef Maharski het volgende:

Ho! stop.
Geen identiteit is niet wat ik bedoel. Er is een verschil tussen persoon (persona) en identiteit (individu). Identiteit blijft.

Nu snap ik het even niet meer hoor? Eerst dramde je een beetje door over het loskomen van het ikje en nu blijft het ineens? Wat is een persona? Wat is een individu?

quote:

Ja, kan me dus zeker goed voorstellen dat 'het niet hebben van een identiteit' problemen met zich meebrengt in het dagelijks leven.

Bedoel je dan gewoon inschrijving bjj de gemeente of welke problemen ermee begrijp jij dan?

quote:

Ja misschien als ik tijd heb, dat ik het ga kijken, maar ik heb een hekel aan zelfhulpgoeroe's en dit lijkt me ook zo 1.

Sorry, ik had het niet helemaal goed uitgelegd blijkbaar, wat ik bedoelde was:
- wat bedoel jij dan met een persona en waarom is dat verschillend van waar jij het hier over hebt het "ik". Ik ken alleen maar de persona van Jung, wat ook zweverig op mij overkomt
Bedoel je met identiteit hoe de gemente jouw heeft geregistreerd en hoe andere mensen je zien?
- je kan voorstellen dat het niet hebben van een identiteit ook problemen geeft. Maar wat is dan jouw oplossing voor de problemen die ik noem? Die noemde je niet vandaar dat ik vroeg of je alleen bedoelde dat het problemen gaf als je geen officiele identiteit had
- ik heb het filmpje gekeken. Die man klinkt alsof die ook hypnose cds opneemt. Maar ik begrijp het niet. Hij zegt: het slechte gevoel is steeds hetzelfde, dus daarom is het niet echt. Hoe weet hij dat het steeds hetzelfde is in andere omstandigheiden? En omdat het steeds verandert is het niet echt., dan is niks echt. Mensen worden als ze doodgaan ook gerecycled qua lichaam. Wat ik wel goed vond was wat hij zei over empathie. Maar dan moet de samenleving daar wel op ingesreld zijn. De samenleving creert ook het ik concept.

quote:

Op zaterdag 21 juli 2018 12:22 schreef Harvest89 het volgende:
Goed topic. Helemaal mee eens.
Bijna alles wat we doen is nutteloos. En of je nu rijk, arm, dik, dun, slim, dom, mooi, of lelijk bent.
Aan het einde van de rit boeit het geen ene fuck meer. We eindigen allemaal hetzelfde. Weg voor eeuwig.

Het spijt me voor je, maar dat laatste is ernstig de vraag. Je lichaam, ja. Maar verder is het volstrekt onduidelijk.

quote:

Op zaterdag 21 juli 2018 23:11 schreef Maharski het volgende:

[..]

Nee, heel bewust gekozen voor hier. Omdat ik enorm veel mensen zie worstelen met dit probleem, en wil laten weten dat er licht is in de soms eindeloos donker lijkende tunnel.

Dat is geen licht. Hooguit een zekere mate van relativering ofzo.

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 19:04 schreef Maharski het volgende:

[..]

Nee, er kan iets gebeuren waardoor je het ineens ZIET. Het heeft niks met denken of gedachten te maken, maar puur met zien.

Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?

Niet dat ik het er overigens mee oneens ben, zelf ook wel een aantal boeken over non-dualisme gelezen, maar het gevaarlijke met dit soort benaderingen of zienswijzen is dat het een soort geloof lijkt te worden en bijna als een soort redmiddel wordt gepropageerd voor depressie, wanhoop, et cetera.

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 16:11 schreef Maharski het volgende:

Persona betekent 'masker' (latijn). Het is dat waarmee de wereld betreden. Persona bestaat uit verworvenheden, conditioneringen, houdingen, en waarmee je je vaak identificeert.

Je individu staat voor al je (aangeboren) talenten en mogelijkheden, je potenties.

Voor uitgebreidere beschrijving hierover, zou je hier eens kunnen kijken: https://www.zelfkennis.nu/essentie-en-persoonlijkheid/

Nou, ik had de neiging te stoppen met lezen bij "als je geboren bent met autisme...", toch uitgelezen en tja, komt al redelijk overeen met hoe ik de werkelijkheid dagelijks ervaar denk ik

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 16:21 schreef Maharski het volgende:

[..]

Kijk 'm nog een keer, of specifiek de dingen die je denkt niet te begrijpen, totdat het duidelijk is zou ik zeggen.

En yes, tuurlijk creëert de samenleving ook het ik-concept. Voortdurend worden we er door bestookt. Van de samenleving hoef je niks te verwachten als je wilt ontwaken uit je ik-droom.

Waar het om gaat in Rupert Spira's uitleg, is dat alles komt en gaat, maar dat jij niet komt en gaat. Je hebt echter wel de neiging je voortdurend te identificeren met wat komt en gaat. Je trekt dat aan als een jas die als 'jou' voelt; er een is ellendig gevoel, en daar komt al snel uit: 'ik ben ellendig', 'ik voel me ellendig', terwijl dat gevoel komt en gaat, en ook vaak het resultaat is van die identificatie ermee. Zelfde als gedachten: er komen gedachten op, en je zou die als een toeschouwer kunnen voorbij zien trekken, maar in plaats daarvan verdwijn je erin en hypnotiseren ze je, en denk je dat je jezelf kunt destilleren uit gedachtes. Daarom weet je ook vaak niet wie je nou eigenlijk bent, want ben je die ellendige gevoelens, of die depressieve gedachtes, of ben je nu juist die gedachten en gevoelens waarin je je superieur boven alles voelt? Is je ware zelf nou de gedachte dat je geweldig bent, 'het goed voor elkaar hebt', knap bent, of is je ware zelf nu de gedachte dat je niks bereikt hebt, er niet uitziet, wat anderen van je zouden vinden, enzovoorts. Je weet niet welk ik-gevoel nou de meest realistische is. Het komt en gaat allemaal maar een beetje, dan weer zo, en dan weer zo. Maar het zijn gedachten en gevoelens die gewoon komen en gaan, en waar jij de neiging bij hebt je er voortdurend mee te identificeren (wat er voeding en energie aangeeft en de boel zo je leven lang in stand houdt). Daardoor wordt je heen en weer geslingerd tussen angst en hoop, misère en blijdschap, allerlei uitersten. Je verkeert in innerlijke verdeeldheid, en je hebt geen idee wie of wat je nu eigenlijk bent. En dat alles is het resultaat van onwetendheid en illusie.

Ja maar wat is dan de waarheid volgens jou? Dat bovenstaande is logisch maar hoe zorgt deze waarheid dan voor een beter leven? Het zorgt naar mijn mening eerder voor het "niets heeft zin dus waarom bestaan mensen uberhaupt" gevoel. Natuurlijk is het ergens een verbetering, in de zin van dat het bevrijd van egoisme, frustraties vanwege onvervulde wensen, enz. Maar het creert ook weer nieuwe problemen zoals dus existentiele depressie, of dat de samenleving dus wel verwacht dat je jr eigen identiteit creert, wat is je idee daarover dan?

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 00:21 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.

'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'

'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.

Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.

Maar dat is nu net het punt. Dat "oh ja, dit ben ik eigenlijk niet, dit is een projectie op het beeldscherm" ook weer een gedachte of projectie is op datzelfde beeldscherm en door datzelfde ik wordt waargenomen of door dezelfde ik wordt gerealiseerd.

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 00:21 schreef Maharski het volgende:

Ja, er zijn een hoop valkuilen die je tegen kan komen en zo nu en dan ook waarschijnlijk in loopt.
In 'de scene' zie je dat ook genoeg, dat het soms weer een soort nieuw geloof dreigt te vormen.
Mensen gaan dan de boeken napraten, of de leraren op dat gebied. Dan is het eigenlijk nog niet echt duidelijk, maar is het idd weer een nieuwe set overtuigingen geworden.
Het moet echt volkomen helder zijn. Anders gaat het denken er zeker weer mee aan de haal.

'Je doelt op een zekere verlichting? Wie ziet dat dan, of wie is er dan verlicht?'

'een zekere verlichting' is een mooie nuance wat mij betreft.
Wie ziet dat dan..... het kan duidelijk worden dat de ik-ervaring, of het ik-gevoel, eigenlijk maar een bepaald soort mentale constructie is, of een mentale set-up, die niet eens de hele dag door aanwezig is. Integendeel, vaker niet dan wel. Het wordt gezien in het bewustzijn dat je bent. Daarin verschijnt het ikje en het bijbehorende ik-gevoel. Door wie wordt dan dan gezien? In feite door niemand. Het wordt gezien in de open waarnemendheid die je eigenlijk in diepste essentie bent.

Maar dit gaat eigenlijk een beetje buiten het bereik van dit topic hoor. Zo ver hoeft het niet per sé te gaan. Het zelfbeeld waaraan je je de hele dag spiegelt, er op wijzen dat dat eigenlijk maar een illusie is, is beter te behappen denk ik. Dit bovenstaande heeft een te abstract karakter denk ik als je nauwelijks bekend bent met dit soort dingen. Maar goed, snap dat die vraag dan ook beantwoord wil worden.

Als je eigen identiteit toch maar een illusie is en iedereen in wezen hetzelfde is als 7 miljard andere mensen maar dat alleen nog maar bij zichzelf moet ontdekken dan snap ik best waarom er zoveel pedofielen op het fok forum zitten, of waarom 43% van de mensen een psychische aandoening heeft.

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 00:35 schreef Maharski het volgende:

Ik heb er nooit een existentiële depressie van gehad in ieder geval.
Zin kunnen heel veel dingen voor je hebben. In absolute zin hebben dingen misschien niet echt 'zin', in die zin (hè, alweer?) dat het niet echt uitmaakt. Wil niet zeggen dat er in relatieve zin niet genoeg dingen van nut zijn. Neem zoiets als plezier maken: tja, uiteindelijk kun je je afvragen wat het nut ervan is. Maar het heeft in ieder geval nut op het moment dat het aan de orde is: je hebt een leuke avond of dag, je bent weer even lekker connected met mensen/jezelf/het leven, de geluksstofjes gieren weer even, totdat het moment weer voorbij is. Het komt en gaat. Op het moment dat het er is, is het er, en later is het weer voorbij. Op het moment dat het er is, heeft het z'n eigen nut zullen we maar zeggen: je kunt er gewoon van genieten. Je zou er gewoon helemaal niet over kunnen nadenken, en het gewoon nemen zoals het komt. We kennen vooral zin en nut aan dingen toe met ons aan waarde toekennende systeem. Het is allemaal denken, en zo waarde toekennen aan dingen. Niemand verplicht je dat te doen verder. Je kunt gewoon keihard genieten van dingen zoals het uit zichzelf ontstaat allemaal. Zo is het eigenlijk ook met de minder leuke dingen. Het gebeurt. Het is wat Tijd je van moment tot moment presenteert. Daar heb het dan maar mee te doen, voor zolang als het duurt.... want alles is natuurlijk tijdelijk. Het komt en gaat.

Maar dat doet iedereen toch al? Op je verplichtingen na doe je wat je wilt. Lijkt me sterk dat er veel mensen zijn die er zelf voor kiezen om zichzelf te kwellen in plaats van plezier te maken.

Allemaal gebakken lucht geperst in een spiritueel jasje. Waar zijn de methodes? Je moet dit, je kan dat... hoe dan? Meditatie? Hoe dan?

Conditionering is geen mentale entiteit, maar een fysieke realiteit. Simpelweg, mediteren en introspectie, levert niets op. Het levert alleen wat op voor ZIJ die geconditioneerd zijn om erin te geloven en vervolgens daar lichamelijke rust in vinden.

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 14:40 schreef Maharski het volgende:

Je hebt een identiteit. Individu=onverdeeld geheel. Je in innerlijke verdeeldheid verkerende ikje, dat zelfbeeld, dat is de illusie.

Oke. Je had het net ook al proberen uit te leggen.
Wat je nu ikje noemt en waar men zich van moet bevrijden, is dat dan de persona van Jung? De individueel die niet veranderde identiteit? De Zelf van Jung en Schaduw. Sorry maar dat vind ik niet verhelderend genoeg. Als je iets ontkent, weet je het dus niet. Dus kunnen psychologen niet met zekerheid zeggen dat iedereen niet kan zijn wie diegene zogenaamd is.
Waarom is dat dan niet goed, maar het zelfbeeld niet? Ik begrijp het nog steeds niet. Alsof mensen actief bezig zijn met hun zelfbeeld. Dat doe je alleen door feedback van anderen dat het niet goed zou zijn. Wat vaak heel echte gevolgen kan hebben voor het perfecte individu. Zoals geen eten meer kunnen betalen als er niet wordt gedaan wat maatschappelijk wordt verwacht en zo.

[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 25-07-2018 17:49:45 ]

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 20:32 schreef Maharski het volgende:

Je maakt het nu nodeloos ingewikkeld allemaal.

1. Individu, dat ben je. Dat zijn je aangeboren talenten, vermogens, potentieel etc.
2. Persona=je masker naar de buitenwereld.

Die persona echter, daar kun je je behoorlijk sterk mee gaan identificeren, en denken dat je dat ook werkelijk bent. Dan kun je je heel erg druk gaan maken of je er wel aan voldoet, wat anderen wel niet van 'je' (persona, masker) denken etc.

Ook van binnen ontstaat er zo een bepaald zelf-beeld. In feite zie je in allerlei situaties jezelf in een fractie van een seconde voor je (gaat zo snel dat je dat gewoonlijk niet door hebt, maar dat kun je trainen), en dat levert dan ofwel trots op, ofwel arrogantie, ofwel schaamte en onzekerheid etc.

dát is een illusie. Dat is puur een beeld in de mind waarmee je jezelf identificeert. Je hebt geleerd jezelf zo te zien. Dat is een geconditioneerd zelfbeeld.
Het heeft geen basis buiten jou. Alleen jij ervaart dat specifieke ik-beeld van jezelf. Je kunt nooit exact weten hoe de ander jou ziet. In onbewustheid slik je echter voortdurend die projecties van jezelf voor zoete koek, en regeert het je en drijft het je voort in je gedachtewereld, je gevoelsleven, maar ook in je gedrag en handelen.

Ik kan je niet exact vertellen hoe je daar vanaf komt. Misschien moet je er ook niet vanaf willen komen, maar puur willen ontdekken bij jezelf hoe het werkt. Het ook accepteren zoals het is voor nu. Maar begin eens met het te onderzoeken.

Doorgaans ontstaan problemen dan door de grenzen waar het individu volgens jou nog steeds onvermijdelijk tegenaan loopt , in plaats van door een persona.

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 20:37 schreef Maharski het volgende:
Mijn boodschap is in ieder geval: hoe donker je droom ook is, hoe ondoordringbaar het tranendal ook lijkt, het is niet werkelijk zoals je denkt dat het is. Je bent van alles gaan geloven over jezelf: dat je een 'dit' zou zijn, en een 'dat', en dat je aan dat beeld moet voldoen, en in die en die hokjes thuis hoort. Dat je zo'n en zus status zou hebben, en je tot die en die 'klasse' behoort.
Hoe vaak lees je hier op FOK wel geen topics als 'Ik ben nu 25, en heb nog steeds geen relatie, hellup! Iedereen om mij heen heeft die wel!'. Ja nou en. Op je 38e kan het ook nog. Zelfs na je 40e of 50e. Wat houdt dat nou in, 25 zijn? Wat zegt dat nou helemaal? Telkens weer die zichzelf met anderen vergelijkende persona-mind.. Wees blij met je vrije ongebondenheid. Als je dat gedroomde gezin eenmaal hebt, zul je je nog wel eens achter de oren kunnen krabben. Het zijn allemaal maar gedachten. Aangeleerde ideeën over hoe het/je zou moeten zijn. Aannames, waarden die je koestert maar nader beschouwd gebaseerd zijn op lucht. Gewoon van generatie-op-generatie doorgegeven on-onderzochte bullshit.

Of neem vragen als 'ik kom er maar niet uit wat ik nou heb? Ben ik nou een ADHD'er?Of een borderliner? Of een autist? Wie/wat ben ik nou? Help!' Allemaal zo'n onzin gedwaal in een labyrint van zeepbellen (gedachten) en concepten. Free yourself. Get rid of it. Je bent. Fuck al die 'dingen' die je zogenaamd zou zijn. Je bent. That's enough. Maar daar neemt het denken natuurlijk geen genoegen mee. Het moet gedefinieerd worden. Een naampje krijgen, een waardering, je moet 'iets' of 'iemand' zijn. Een houvast, een reddingsboei. En echt, begrijp me niet verkeerd: ik begrijp dat heus wel. En ja, voor sommige mensen is dat misschien ook beter. Maar je kunt op een punt komen dat je dwars door dat alles heen kijkt, en dat heel bevrijdend zijn. Het is verder niet verplicht. Het staat je geheel vrij. Ik heb er ook verder niks mee te winnen, en evenmin wil ik mezelf als een of ander iets neerzetten met dit topic. Ik wil alleen maar op iets wijzen dat mogelijk is, en helaas maar heel weinigen lijken te weten.

Ik zie ontzettend veel mensen 'in de problemen' zitten, terwijl die 'problemen' in feiten alleen maar berusten op identificaties met ideeën. Dat hoeft niet. Je realiseren dat het in the end maar ideeën zijn, kan al een hele ontnuchterende relativering zijn. Iets om in het achterhoofd te houden. Daar hoef je nog geen uitgebreid proces van bewustwording voor aan te gaan. Dat kan het weliswaar grondiger en dieper maken, maar ieder ook wat dat betreft z'n eigen weg en wat ie aan kan.

Nog steeds mis ik concreet de methodes... hoe dan?

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 00:24 schreef Maharski het volgende:

Kun je iets meer toelichten hoe je aan deze conclusie komt?

Jij redeneert omgekeerd... Mensen maken een zelfbeeld, dat wel of niet overeen komt met wat ze zijn. Iemand die ik kende wilde astronaut worden maar het kon niet. Diegene dacht niet: laat ik het beeld hooghouden dat ik astronaut ben, en toen iemand zei dat hij dat beeld niet over zichzelf hoefde te projecteren was het probleem opgelost. Die persoon kwam er gewoon achter dat hij beperkingen had waardoor het niet kon, dat was het probleem, niet zijn zelfbeeld. Er zijn nu eenmaal verschillen tussen mensen op basis van genen, ziekten, woonplaats, sociale omgeving enz. Dat is niet mooi, dat is iets wat zo veel mogelijk verminderd of bestreden moet worden en als dat niet kan psychologisch gezien veel moeite kost om te accepteren. Dat het gewoon heel erg makkelijk weg te denken of weg te mediteren zou zijn verschilt per persoon.
Het grootste probleem in de sociale omgang vind ik, dat wanneer mensen anderen ontmoeten die onvermijdelijk in een mindere positie zitten dan zij en die het kunnen accepteren dat zij zelf daar dan door de ander nog niet eens de credit voor krijgen maar dat er wordt gedaan alsof het allemaal heel makkelijk en vanzelfsprekend is , in dit geval dus door een waarheid die men alleen maar moet ontdekken.
Ja, als je vaak iets vervelends moet accepteren wordt het steeds makkelijker. Maar dat komt dan gewoon omdat je dat eerder gedaan hebt.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 06:39:02 ]

Het ego noemen ze dat.

zie R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #15

En TS heeft gelijk in alles wat hij in dit topic zegt.



@TS, i feel your pain, met het proberen te vertellen hoe dit werkt aan anderen die je voor gek aan zien... ik zit in datzelfde lol

Hoe het werkt? Het is maar een theorie van psychologen, zonder dat het met bewijs aan te tonen is , een ego of een persona of een schaduw zie je niet op een hersenscan dus kan het net zo goed onzin zijn.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 12:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Hoe het werkt? Het is maar een theorie van psychologen, zonder dat het met bewijs aan te tonen is , een ego of een persona of een schaduw zie je niet op een hersenscan dus kan het net zo goed onzin zijn.

"Bewustzijn" is ook nog niet aangetoond, maar we weten dat het bestaat. Evenals dark matter en dark energy. Dus als iets niet bewezen is, wil dat niet zeggen dat het niet bestaat.

En inderdaad is de psyche niet zichtbaar op hersenscans.

Goed, ik heb bepaalde ervaringen gehad, waardoor ik exact zie hier wat TS probeert uit te leggen, voor verdere informatie post ik daarom die link naar dat andere topic, daar wordt het wat meer in depth uitgelegd en referenties naar boeken en personen die hier meer over kunnen vertellen.

Als je denkt dat het onzin is, ook prima, ik ben hier niet om iemand te overtuigen ofzo

[ Bericht 2% gewijzigd door EggsTC op 26-07-2018 12:38:34 ]

Wat ik erover te zeggen heb, is dat je anderen nooit moet laten bepalen hoe jij naar jezelf kijkt. Het boeit mij echt niet of mijn zelfbeeld imaginair is of niet, maar het is voor mij belangrijk met betrekking tot hoe ik in het leven wil staan.

Je kan bij niemand afdwingen iemand leuk te vinden of iemand te haten. Je kan ook niet bij iemand afdwingen zichzelf leuk te vinden. Als iemand een hekel aan zichzelf heeft, dan komt dat door iets en het is veel beter om daar iets mee te gaan doen.

Als jij bijvoorbeeld wilt gaan afvallen of een beter figuur wilt krijgen en daarmee denkt wat meer content met jezelf te kunnen worden, dan vind ik dat je er ook voor moet gaan. Of dat je werkelijk gelukkiger gaat maken, daar kom je vanzelf wel achter. Ik kan je alleen als raad meegeven dat je gevoel van eigenwaarde niet alleen daarvan af zal hangen en dat mensen je meestal meer beoordelen over je innerlijk. Maar ik kan ook het idee begrijpen waarom je dit zou willen doen: je wilt je namelijk actief inzetten om je leven een positievere impuls te geven. Het gaat niet zo zeer om het uiterlijk zelf, maar dat je aan jezelf werkt. En hoe je dat ook wilt doen, dat moet je zelf bepalen.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 14:17 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja mensen denken dan idd dat je gek bent. IRL zou ik er ook niet gauw over beginnen.

Ik heb het er wel IRL over met mensen.

Er beginnen ook steeds meer mensen dergelijke ervaringen te krijgen, voornamelijk door de boeken in dat andere topic, waardoor je al minder snel "gek" bent.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 14:36 schreef Maharski het volgende:

[..]

Maak me er verder niet druk over hoor, dat mensen dat denken. Kan er zelfs de humor wel van inzien. Het inzicht staat als een huis. Dus geen probleem wat dat betreft.

Jep, maar het kan frustrerend zijn, daarom probeer ik mensen ook niet te overtuigen ervan... ze moeten het willen onderzoeken, en anders is het beter om gewoon niet verder op in te gaan..

De bevrijding, als je dit eenmaal doorzien hebt is groots, helaas kan ik het niet op commando en wordt vaak weer meegesleurd in "het dagelijks leven" waar ego en gedachten weer flink op de voorgrond komen.

In de stoïcijnse filosofie wordt 'het redeneren' als hètgene gezien waarmee een mens, mens is. Mogelijkheid tot redeneren is wat ons onderscheid van dieren, en zonder zijn we ook geneigd te vervallen in behoeftebevrediging op de verkeerde manier (zoals de dieren). En ten volle zijn wat je bent, ben je verplicht aan jezelf en je medemens. Trouw zijn aan je natuur noemen ze dat.

Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 17:27 schreef Panthera1984 het volgende:
In de stoïcijnse filosofie wordt 'het redeneren' als hètgene gezien waarmee een mens, mens is. Mogelijkheid tot redeneren is wat ons onderscheid van dieren, en zonder zijn we ook geneigd te vervallen in behoeftebevrediging op de verkeerde manier (zoals de dieren). En ten volle zijn wat je bent, ben je verplicht aan jezelf en je medemens. Trouw zijn aan je natuur noemen ze dat.

Past dat binnen dit 'niet denken maar voelen' plaatje?

Ja, het probleem is, is dat het andersom gebeurt.

Jij hoort je gedachten te besturen, en niet je gedachten jou. Dat is eigenlijk waar het op neer komt. Bij heel veel mensen, zeg gerust 99%, is het eerste het geval (including me). Bewust of onbewust.

Dus ja, je kan nog steeds nadenken en redeneren, dus het past in het plaatje, alleen ben je je ervan bewust dat je niet die gedachten bent.

Maar hierboven wordt nog gezegd dat te veel denken niet goed is?
Het zal de kwaliteit ervan wel weer wezen he..hoe je dat kan verbeteren, daar heeft niemand dan weer concrete tips voor.
Maar ik blijf dit een wazig verhaal vinden, in het kader psychologische praat waarin alles met elkaar overlapt en alles uiteindelijk hetzelfde is, hoe wil je daar ooit concreet advies uit halen voor een leven dat juist draait om keuzes maken, anders als je toch geen keuzes maakt kun je net zo goed je hele leven op de wc zitten, of in bed liggen, dan boeit het allemaal toch niet, maar kennelijk moeten we keuzes maken om dingen te doen en dit soort spirituele hersenspoeling helpt mensen daar niet bij, het helpt mensen alleen als je al in totale wanhoop bent apathisch en depressief ja dan kan dit lijken op het licht in het einde van de tunnel misschien

[ Bericht 37% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-07-2018 22:26:36 ]