[Etappe 13] Bourg d'Oisans - Valence #2 Madiot

Etappe 13: Bourg d'Oisans - Valence, 169,5 km

Dit had een bijzonder uitbundige voorbeschouwing kunnen worden, maar uiteindelijk bleek de rit naar Alpe d'Huez toch een paar kilometer te lang te zijn. In het begin van de rit reed er een grote groep van 30 man weg, met onder meer Robert Gesink. Even later bleek ook Valverde van de partij te zijn, met in zijn wiel Steven Kruijswijk. De Kleerhanger is een van de weinige klassementsrenners die je wel vaker dit soort acties ziet ondernemen, al komt het meestal pas als hij echt op achterstand staat. Nu kwam de actie terwijl hij 6e stond, bijzonder gewaagd. Al was het in het begin behoorlijk risicoloos. Hij hoefde geen werk te verrichten en kreeg zomaar een paar minuten cadeau. Op de Col de la Croix de Fer schommelde de voorsprong zo rond de drie minuten, maar het ging toch niet snel genoeg naar de zin van Kruijswijk. Omdat verder niemand met hem wilde samenwerken koos hij ervoor om op 73 kilometer van het eind solo verder te gaan. Ondertussen waren we trouwens al een heel contingent aan sprinters verloren, onder meer Groenewegen, Greipel en Gaviria stapten af. Kruijswijk stapte niet af maar reed stevig door, hij bouwde zijn voorsprong uit tot meer dan zes minuten. Even leek hij een coup van jewelste op poten te zetten. Sky raakte echter niet in paniek en bleef rustig op kop rijden. Ze wilden hun knechten niet al te snel opsouperen en hadden uitgerekend dat alles goed zou komen. Andere ploegen waren daar niet zo zeker van, dus begonnen AG2R en Movistar op kop te rijden. De voorsprong van Kruijswijk werd daardoor niet meer dan die zes minuten. In de afdaling van de Croix de Fer verloor hij niet veel, hij had toen hij aan de vallei richting de voet van de Alpe d'Huez begon nog steeds een schappelijke voorsprong van meer dan vijf minuten. Die vallei viel alleen een beetje tegen, de wind stond er niet ideaal en het was hard werken als eenzaat. In de groep der favorieten zaten alle renners wat meer op hun gemak, terwijl Kwiatkowski het kopwerk voor z'n rekening nam. Kruijswijk verloor wat van zijn pluimen en begon met vier minuten voorsprong aan de beklimming van Alpe d'Huez. In principe een voorsprong die voldoende had kunnen zijn, misschien wel had moeten zijn. Helaas pakte het anders uit. De beentjes liepen meteen vol en het werd een strijd om boven te geraken. In de groep der favorieten mocht Bernal de klim voor zijn rekening nemen en dat deed hij op een buitengewoon indrukwekkende manier. Nibali viel nog eens aan, Quintana deed een poging, maar niemand kon wegrijden. Alleen Bardet slaagde erin om wat langer voor de groep te blijven rijden. Hij werd na een tijd dan wel weer overvleugeld door Froome, die een poging deed om de gele trui van Thomas wat minder geel te maken. Na de aanval van Froome kwam Kruijswijk snel in beeld. Het was een dappere tocht. 70 kilometer in z'n eentje. Helaas eindigde het op 3,5 kilometer van de streep. Niet ieder verhaal heeft een mooi eind, helaas. Alsnog een poging die we niet snel zullen vergeten, niets dan respect en lof. De ritwinst zou dus niet naar Nederland gaan, want Froome zou deze aanval wel volhouden. Tenminste, zo gaat dat normaal gesproken. Een aanval van Froome in de Tour kent meestal geen antwoord. Deze keer wel, Dumoulin reed naar Froome toe. Zo reden ze in de laatste meters met z'n vieren naast elkaar, want ook Thomas en Bardet waren er nog steeds. Aangezien ze steeds langzamer gingen rijden kon Landa in extremis ook weer aansluiten, terwijl Nibali in de tussentijd dankzij een supporter op de grond was gevallen. Dat leek zonder gevolgen te zijn aangezien hij snel weer op de fiets stapte, maar de nummer vier van het klassement ligt er nu toch echt uit dankzij een gebroken rugwervel. In de slotkilometer trok Landa de sprint aan, waarna Dumoulin een schakelfout maakte. Thomas profiteerde van zijn oude ploeggenoot Landa en sprintte naar de overwinning. Klimmer Thomas wint zo twee bergritten op rij. Bijzonder, om het voorzichtig uit te drukken. Een kleine anti-climax na een prachtige rit. Om van al dat geweld in de Alpen te bekomen krijgen we nu een overgangsrit. Van de Alpen richting het westen. Een behoorlijk vlakke rit, met aankomst in Valence. Op papier een rit voor de sprinters, maar krijgen we nog wel een sprint nu bijna alle rappe jongens in het vliegtuig naar huis zitten?




Bourg d'Oisans, of Le Bourg-d'Oisans is een dorpje met 3000 inwoners en een grote geschiedenis in de Tour. Bijna jaarlijks komen we hier wel weer langs, omdat het dorp op een belangrijk knooppunt van bergen ligt. De voet van de Alpe d'Huez ligt hier natuurlijk, maar even verderop kom je ook Les Deux Alpes tegen, om maar wat te noemen. Bourg d'Oisans is een ideale plaats om een bergrit te laten starten en dat heeft de organisatie dan ook al vaak gedaan. Meer dan 20 keer is hier al een rit vertrokken. Richting Morzine, Saint-Etienne, La Toussuire, Gap, La Plagne en ga zo maar door, het kan allemaal. Opvallend is dan wel weer dat hier slechts één keer een rit aankwam. Aangezien je door kan fietsen naar Alpe d'Huez, Les Deux Alpes of nog duizend andere bergen denkt men er niet echt aan om hier een rit te laten eindigen. Alleen in 1966 dacht men er een keer wel aan. Een rit van Privas naar Bourg d'Oisans over 203 kilometer werd gewonnen door de Bask Luis Otaño. In Bourg d'Oisans valt verder niet veel te beleven, ze moeten het vooral van het toerisme hebben en het organiseren van evenementen. Zo vertrekt hier jaarlijks La Marmotte, een cyclosportive voor de amateurs. Een toch met 5000 hoogtemeters, over de Glandon, Telegraphe, Galibier, en finish boven op Alpe d'Huez. Beter parcours dan een gemiddelde Tourrit. Ook de Alpe d'HuZes vertrekt natuurlijk vanuit Bourg d'Oisans. Een of meerdere keren de berg op in de strijd tegen kanker, prima evenement. Het wordt in het roadbook genoemd, dus blijkbaar zien ze het zelfs in Frankrijk als een serieuze happening.



Na een rondje door Bourg d'Oisans rijden we tijdens de neutralisatie richting het noorden, over de weg door de vallei waar we gisteren ook al overheen reden en daar waar Kruijswijk tegen de wind in aan het vechten was, de arme jongen. Na de neutralisatie gaat het nog 3,5 kilometer rechtdoor over deze weg, tot het gehucht Rochetaillée, daar waar de afdaling van de Croix de Fer eindigt. We volgen nu de doorgaande weg en gaan naar links, op weg naar andere oorden. We blijven de vallei van de Romanche volgen en na een aantal kilometer begint de weg in deze vallei licht naar beneden te lopen. Over de Route des Alpes rijden we door een prachtige omgeving verder, terwijl we ondertussen weinig bochten tegenkomen. Aangezien de weg al snel naar beneden loopt en iedereen in de vlucht van de dag zal willen zitten krijgen we vast weer een razende start. Zonde wel, zo hebben we minder tijd om van de mooie vergezichten te genieten. Er wordt koers gezet richting het eind van de Alpen en daardoor wordt de omgeving wel steeds minder mooi. De weg wordt ook steeds vlakker, al loopt het in totaal toch wel een kilometer of 20 naar beneden. De vallei van de Romanche wordt 30 kilometer gevolgd, tot in het dorpje Vizille. Hier staat een prachtig kasteeltje midden in het dorp, aan het water. We rijden ook langs dit kasteeltje en hebben dan inmiddels de Romanche achter ons gelaten. Bochtje naar rechts en daarna een bochtje naar links, op weg naar de eerste klim van de dag. De Côte de Brié, een klimmetje van 2,4 kilometer aan 6,9%. De top van dit bergje van de derde categorie bereiken we na 32,5 kilometer. Na de top van dit klimmetje is het even vlak, waarna er nog een klein knikje naar boven volgt. Vervolgens gaat het probleemloos naar beneden. Brede weg, amper bochten. Wel nog wat vluchtheuvels en wat rotondes, maar buiten dat rijden we al snel de buitenwijken van Grenoble binnen. Over een rechte en brede weg gaat het vervolgens richting het centrum van Grenoble, dat we na 42 kilometer bereiken. In de 'hoofdstad van de Alpen' is de Tour al een keer of 800 geweest, al is het van 2014 geleden dat er nog eens een rit startte of eindigde.



Na een betrekkelijk lange tocht door Grenoble met de nodige bochten en ook wat passages over tramrails steken we in een buitenwijk via een brug de Drac over, een rivier die niet veel later samenvloeit met de Isère. Langs de oevers van deze rivier gaan we de komende tijd fietsen, over wegen die bijna niet vlakker en rechter hadden kunnen zijn. Zonder enige noemenswaardigheid rijden we na 71 kilometer door Saint-Quentin-Sur-Isère, waar de tussensprint van de dag is. Nu zo'n beetje alle sprinters zijn afgestapt boeit de tussensprint al helemaal niet meer. Sagan heeft een punt of 9000 voorsprong op de tweede in dat klassement. Ook na de tussensprint rijden we vrolijk verder over dezelfde brede en kaarsrechte weg dwars door de vallei. Na drie bergritten is dit echt afgrijselijk. Tussen Saint-Quinten en Rovon, een dorpje 10 kilometer verderop, komen we op wat bomen en akkers na helemaal niets tegen. Komen we dan na Rovon wel iets tegen? Nou, nee, ook niet echt. Richting Cognin-les-Gorges gaat het weer zes kilometer zo goed als rechtdoor, alleen loopt de weg een heel miniem piepklein beetje omhoog. Stelt geen kut voor, net als de komende kilometers. Gewoon nog steeds over dezelfde brede en vlakke weg, door het dorpje Izeron richting Saint-Romans. Hier volgt na 97 kilometer koers een bocht naar rechts en dan verlaten we voor het eerst in een kleine 50 kilometer de weg die ons door de vallei van de Isère bracht. We duiken de binnenlanden in en krijgen daar met wat meer geaccidenteerd terrein te maken. De weg wordt na Saint-Romans wat bochtiger en minder breed, maar het blijft nog even vlak. In de buurt van Bluvinaye, na 102 kilometer, loopt de weg even een kilometertje licht omhoog. Aan het eind van deze oplopende strook fietsen de renners door een slechtverlicht tunneltje en aan het eind van deze tunnel loopt de weg een kilometertje naar beneden, met nog een paar listige bochtjes. Vervolgens gaat het behoorlijk rechtdoor richting Pont-en-Royans, waar we na 106 kilometer passeren. Dit dorpje komt me smerig bekend voor. Het ligt aan een riviertje en ze hebben wat van die overhangende huisjes boven op een rots gebouwd. Dat is blijkbaar slecht gedaan, want in die huisjes mag je niet meer wonen. Maar ik heb het idee dat ik dit al eens eerder heb gezien, dus waarschijnlijk heeft men een oude toeristische gids uit de kast voor deze rit.



Na onze tocht door de smalle straatjes van het pittoreske maar niet per definitie heel bewoonbare Pont-en-Royans slaan we rechtsaf en als de renners dan even omkijken zien ze die kicken huisjes boven het water hangen. Niet dat ze daar veel tijd voor hebben, want het gaat even kort naar beneden tot aan de volgende bocht. Daar begint de weg ineens omhoog te lopen, we krijgen te maken met een paar haarspeldbochten en een klim van 1,5 kilometer aan 5%. De Côte de Sainte Eulalie-en-Royans is een bergje van de vierde categorie waarvan de top na 109 kilometer koers volgt, op 60 kilometer van het eind. We zitten inmiddels in de Drôme daar blijven we ook tot aan de finish. Na de klim is het even een aantal kilometer vlak, terwijl we over een brede en niet zo bochtige weg richting Saint-Laurent-en-Royans rijden. Paar bochtjes en rotondes hier, waarna het in licht dalende lijn verder gaat richting Saint-Thomas-en-Royans. Wel wat bochten, maar het is hier eigenlijk best eenvoudig fietsen. Dat is ook voorbij Saint-Thomas zo, als we richting Saint-Nazaire-en-Royans rijden. Hier komen we na 121 kilometer uit. Ook in dit stuk een paar bochtjes, zelfs nog een haarspeldbocht. Stelt allemaal niets voor, de weg is hier breed en erg steil gaat het ook nergens naar beneden. Het grootste gedeelte van de tijd is het gewoon vlak. In Saint-Nazaire-en-Royans, waar ze een aquaduct hebben, zijn we weer terug in het dal. Nog 48 kilometer tot de finish.



In dit dorpje slaan we linksaf en daarna rijden we onder het aquaduct door. Oh oh oh, wat gaat dat weer een fantastische plaatjes opleveren. Vervolgens rijden we een aantal kilometer over een licht oplopende weg verder richting Hostun. Dwars door open velden, eventueel interessant mocht er wat wind staan. Na een bochtje naar links in Saint-Nazaire gaat het vier kilometer rechtdoor tot Hostun. In Hostun is er opnieuw een bocht naar links, waarna de weg zes kilometer omhoog loopt aan iets meer dan 3% gemiddeld. Een Alpencol wil ik het niet noemen, maar voor de overgebleven sprinters toch nog een soort van uitdaging. De weg is behoorlijk recht, waardoor ie niet echt omhoog lijkt te lopen. Pas in de buurt van Beauregard-Baret komen er wat bochtjes voor en daar zie je dan ook meteen dat er daadwerkelijk geklommen moet worden. In de buurt van dit gehucht komen we vrij snel de top van dit niet gecategoriseerde klimmetje tegen en daarna is het vijf kilometer relatief vlak tot aan Rochefort-Samson. Het gaat een paar keer licht naar beneden, maar van een echte afdaling is geen sprake. In de buurt van de camping Combe d'Oyans, waar de mensen een prachtig uitzicht op de bergen hebben, loopt de weg zelfs nog even kort omhoog. Halve kilometer aan een procentje of vijf, om toch maar aan te geven dat het geen doodsimpele finale is. Na dit korte stukje in stijgende lijn is het wel weer een aantal kilometer vlak terwijl we over een rechte weg door Rochefort rijden. Ook buiten dit dorpje blijft de weg behoorlijk recht en zijn de hoogteverschillen klein. Het feit dat we hier door een open veld rijden zou nog wel eens het meest interessante kunnen zijn. Veel klimwerk komen we niet meer tegen, het laatste klimmetje volgt na een linkse bocht in Charpey, op 26 kilometer van de finish. In de smalle straatjes van Charpey loopt het al even kort omhoog, maar dat is niet de klim waar ik op doel. Die komt buiten het dorp, het gaat daar anderhalve kilometer aan een procent of vier omhoog richting Peyrus, dolle boel.



Op 22 kilometer van de streep rijden we dan door Peyrus en hier zit het heuvelachtige gedeelte erop. De finale gaat beginnen en die finale werken we af in licht dalende lijn. Over een brede en rechte weg fietsen de renners richting Chabeuil, waar ze op 14 kilometer van het eind passeren. In Chabeuil krijgen we te maken met twee rotondes. Bij de eerste gaat het naar links en een kilometertje verderop bij de volgende naar rechts. Vervolgens gaat het kilometerslang rechtdoor over een brede en vlakke weg. Op een kilometer of negen van de finish ligt er een rotonde en in de drie kilometer daarna komen de renners nog drie rotondes tegen. Het gaat wel steeds rechtdoor, maar dus met een paar hinderlijke onderbrekingen. Op zes kilometer van de streep rijden we inmiddels in Valence en na een kilometer of acht over rechte wegen krijgen we dan met een echte bocht te maken. Het gaat naar links, verder over een weg die nog steeds breed is. Het gaat rechtdoor tot op iets minder dan vijf kilometer van de streep. De renners verlaten dan de brede weg en rijden via een wat smallere afrit de binnenstad in. Aan het eind van de afrit komen de renners een rotonde tegen waar ze rechtdoor gaan. Vervolgens wordt de weg weer wat breder. Er volgt een flauwe bocht naar rechts, waar de weg ook licht naar beneden loopt. De volgende bocht laat niet lang op zich wachten, op vier kilometer van de streep ligt er een listig bochtje naar links. De korte afdaling is voorbij en het gaat nu een klein beetje vals plat omhoog tot op 2,5 kilometer van de finish. Het grappige is dat we drie jaar geleden ook over deze weg reden, alleen dan in tegengestelde richting. Het rondje in Valence is nu zo ongeveer omgekeerd. De finishlocatie is wel hetzelfde gebleven, maar daar komen we later op terug. De weg waar de renners zich nu op bevinden heeft een rotonde, bij deze rotonde moeten de renners schuin naar rechts. Even verderop volgt er een nieuwe kruising, waar ze schuin naar links gaan. Op 2,5 kilometer van de streep ligt er een bocht naar rechts, waarna er 200 meter verderop nog een bocht naar rechts volgt. Op twee kilometer van de streep ligt er dan weer een schuine bocht naar links in het parcours, waarna men nog langs een rotonde rijdt. Bij die rotonde kan je eigenlijk gewoon zo goed als rechtdoor rijden en ook na de rotonde gaat het rechtdoor. We komen nog zo'n rotonde tegen, maar verder gaat het tot op 350 meter van de finish zo goed als rechtdoor. Onderweg loopt de weg richting de laatste kilometer licht omhoog, maar veel meer dan vals plat is het niet. Ook in de laatste kilometer loopt het nog licht verder omhoog, maar de grootste uitdaging is de rotonde op 350 meter van het eind. Een lange en brede rotonde, waar de parcoursbouwers dankzij wat hekken vast weer een kicken chicane van weten te maken. Vervolgens loopt het in de laatste 300 meter rechtdoor, licht omhoog. Zelfde laatste meters als in 2015. Ook toen kwamen we langs die rotonde, alleen dan van een andere kant.




Valence is een stad met 64.000 inwoners, op de grens van de Ardèche en Drôme, aan de oevers van de Rhône. Het is een stad waar door de jaren heen toch wel wat verschillende wielrenners zijn geboren. Charly Mottet bijvoorbeeld, die in 1991 twee ritten won in de Tour en zelfs vierde werd in het klassement. Ook Axel Domont van AG2R komt uit Valence. Hij deed mee aan deze Tour en had een van de belangrijke krachten van Bardet moeten worden, maar na een paar dagen koers lag hij al in het ziekenhuis. Een derde renner uit Valence is Guillaume Bonnafond, een jongen die zich al een jaar of 10 onzichtbaar door het peloton weet te manoeuvreren. Eerst jarenlang in dienst van AG2R, tegenwoordig bij Cofidis. In al die jaren heeft hij overigens nog nooit de Tour gereden, arme jongen. Valence maakt voor de derde keer deel uit van de Ronde van Frankrijk. De eerste keer was in 1996. Een rit met vertrek vanuit Gap zou aankomen in deze stad. De kleine Colombiaan Chepe González was in dienst van Kelme iedereen te snel af en rondde een vlucht succesvol af. Pas in 2015 keerde men weer terug en de renner die toen won kun je gerust het tegenovergestelde van González noemen. Van een kleine, gedrongen klimmer die het van de aanval moest hebben stapten we over op een stevige Duitse sprinter. André Greipel ging in een massasprint met de zege aan de haal, hij klopte John Degenkolb, Alexander Kristoff en Peter Sagan. In deze industriestad, waar ze zich vooral richten op leer, textiel en juwelen, kunnen we zomaar voor de tweede keer een massasprint gaan meemaken.



De rit begint om 13:35 en na een neutralisatie van tien minuten gaat het om 13:45 echt van start. De uitzending van de NOS begint pas om 14:10, dus mis je een deel van de rit als je zo gek bent om naar Dijkstra & Ducrot te luisteren. Niet zo handig, want het enige interessante deel van deze rit komt waarschijnlijk in het begin. Of we een rit voor de vluchters of voor de sprinters krijgen hangt nogal af van de vlucht van de dag en die vlucht van je dag mis je dus bij de NOS en ook bij Sporza. Eurosport 1 is er dan wel weer vanaf het begin bij. Wat een genot. In Bourg d'Oisans wordt het weer pittig warm, richting de 30 graden overdag. Verder wordt het daar niet al te best weer, richting het eind van de middag regen onweer. Tegen die tijd zijn we al lang en breed weg, dat scheelt. Naar verluidt weer weinig wind, al blijkt het in de praktijk altijd te waaien in de vallei. In Valence wordt het ook gruwelijk warm, boven de 30 graden. Ook daar richting het eind van de middag kans op regen. Misschien dus een regenbuitje aan het eind van de rit, maar over het algemeen een droge dag. Weinig wind in Valence, maar het beetje wind dat er staat is waarschijnlijk grotendeels tegen of schuin tegen. We zeggen dus nee tegen eventuele waaiers.

Normaal gesproken was dit een rit die prima had kunnen eindigen in een massasprint. Al had ik daar vooraf al mijn bedenkingen bij omdat de sprinters meestal nogal dood en kapot zijn na drie dagen in de bergen. Aangezien deze rit niet volledig vlak is had ik me er best iets bij kunnen voorstellen dat een groepje mocht gaan lopen. Dat scenario is nu een stuk waarschijnlijker geworden aangezien bijna alle sprinters naar huis zijn. Van Cavendish en Kittel namen we al eerder afscheid. Op basis van de resultaten zou dat misschien niet zo boeiend lijken, maar Cavendish zette wel iedere dag een mannetje van zijn ploeg mee op kop. Dat mannetje van Dimension Data zal er nu dus niet zijn, tenzij ze voor Boasson Hagen gaat rijden. Ook Katusha hoeft niets meer te doen. Daar zijn tijdens de afgelopen rit nog wat ploegen bijgekomen. Lotto Jumbo heeft Gesink en Tolhoek opgeofferd in dienst van Groenewegen, dat hoeft na de opgave van Dillie niet meer. Ook Quick Step hoeft niets meer te doen nu Gaviria verdwenen is, al zou Richeze best zelf mee kunnen sprinten. De Gendt en Vanendert hoeven ook niets meer te ondernemen voor Greipel. Bijna alle ploegen die tijdens de vorige sprintritten op kop aan het rijden waren hebben nu geen reden meer om dat te doen. Het zal dus vooral van Bora-Hansgrohe en de ambities van Sagan afhangen of deze rit eindigt in een sprint. Verder blijft er maar weinig over. UAE zou kunnen rijden voor Kristoff, Bahrain voor Colbrelli, FDJ voor de altijd aan de auto hangende klootzak Demare en Wanty voor een van hun 25 sprinters, maar dan begeef je je al op dat terrein. Als er een sterk groepje wegrijdt zien we die niet meer terug, is mijn verwachting. En die verwachtingen van mij, daar kun je wat mee.
1. Boasson Hagen. Eddie is echt misselijkmakend slecht tijdens deze Tour en eigenlijk het hele jaar al. Nog geen moment in beeld gereden eigenlijk. En toch kan hij dan zomaar een rit gaan winnen. Nu Cavendish is verdwenen kan hij zijn eigen plan gaan trekken en hij weet heel goed wat hij moet doen. Vorig jaar liet hij dat namelijk zien in Salon-de-Provence. Niet kansloos mee gaan sprinten voor een verre ereplaats, maar in de aanval gaan en een vlucht succesvol afronden. Als het hem lukt om in de kopgroep terecht te komen is hij meteen een gevaarlijke kandidaat voor de winst.
2. Impey. Heeft nu eigenlijk ook niets meer om voor te rijden, aangezien Yates door het ijs is gezakt. Daarom maar eens een keer in de aanval gaan. Op basis van zijn vorm in de afgelopen maanden moet hij dan nog ver kunnen komen ook.
3. Stuyven. In de aanval gaan om ploeggenot Degenkolb dwars te bomen, ik zie het zomaar gebeuren. Helemaal mooi, zolang hij maar niet wint. Het is namelijk geen al te leuke jongen. Balend in beeld komen na de overwinning van Degenkolb, haha. Dikke nek.
4. Gaudin. Of een willekeurige andere gozer van Direct Energie, dat kan ook. Chavanel bijvoorbeeld. Al vind ik DamDam de leukste van het stel. Een blok beton op de fiets. Rammen zonder omkijken. Mag wel een keer in een vlucht belanden die het ook tot het eind weet uit te zingen, dan kan hij tenminste zijn tactisch onbenul aan de wereld tentoonspreiden. Heerlijke coureur.
5. Pichon. Of een andere willekeurige gozer van Fortuneo. Vachon, ofzo. Allemaal hetzelfde.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 15:48 schreef Koffieplanter het volgende:
Drie zonnestraaltjes in Nederland en ze hebben weer genoeg gehad?

Hoe is het in Sevilla?

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 15:50 schreef Aguero het volgende:

[..]

Ik heb net de voorbereidingen getroffen voor een Spaanse tortilla.
Moeten jullie ook zo huilen van uien?

Nee, nooit.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 16:07 schreef Lucyintheafternoon het volgende:

[..]

Dit klopt.
Podcastje van Lance is ook niets mis mee, vooral sinds Hincapie is aangeschoven daar.

Ik moest vandaag een halfuur wachten tot ze het 10 seconden over Kruijswijk hadden .

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 16:15 schreef Masterminded het volgende:

[..]

Voor een Kruijswijk-fan blijft het een schandaal dat je hem gisteren niet hebt opgesteld.

Pragmatisme.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 16:20 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Ik hoop het ook voor Wodkaplanter.

Ik heb een muziektip voor je. Rolling Blackouts Coastal Fever.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 16:27 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Dankjewel vriend. Dan heb ik voor jou deze nog in de aanbieding.

Wild Nothing // Letting Go (Official Audio)

Ook erg fijn.

Peter de Allergrootste

Ik zag Richeze nergens.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 17:34 schreef Masterminded het volgende:
Arndt 16
Boasson 17
De Buyst 18
Laporte 19

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 17:35 schreef Masterminded het volgende:

[..]

Arndt kiezen is wel een doodzonde.

Ik zal voortaan aan jou vragen wie ik mag opstellen.

Top 10 klasseringen van Pasqualon deze Tour: 6,8,8,9,9. Niks mis mee.