Kun je nog eens zo bukken? Dan kan ik lekker onder je rokje kijken

quote:

Er zit een steekje los als je wildvreemde vrouwen benadert in het park




Het zijn slechts woorden. Stel je niet aan. Dat probeer ik mezelf voor te houden. Toch ben ik er verontwaardigd over. Gisteren zat ik in het park. Op het gras. Het was lunchtijd en ik at een salade. Schuin achter mij kwam op links een man zitten op een kleedje. Rechts zat een gezin. Het gezin vertrok. Ik genoot van de zon. De man links achter mij zat te bellen. Toen hij uitgebeld was, richtte zijn aandacht zich op mij.

Kennelijk had hij gezien dat ik iets in de prullenbak gooide, want hij zei: ‘Kun je nog eens zo bukken? Dan kan ik lekker onder je rokje kijken.’ Het overviel me zo. Ik had een keurige office-outfit aan met een rok tot op de knie en ik had niet hoeven bukken om iets in de prullenbak te gooien. Dat was ‘zijn fantasie’ kennelijk. En dan nog, ook al had ik moeten bukken…. Flikker op zeg!

Nog overdonderd kwam rap het volgende voorstel al: of ik me om wilde draaien en mijn benen wijd wilde doen, zodat ‘zijn fantasie uit kon komen’. Verbluft pakte ik mijn spullen en vluchtte naar huis.

Mijn vriend vroeg waarom ik niet boos was geworden. Maar de hele situatie had me zo overvallen, dat ik daar niet eens aan had gedacht.

Aangifte
Het is maar een incident. Niet iets waar je aangifte van gaat doen. Het zijn ‘maar’ woorden.

Zeven jaar lang sprak Mauro in Utrecht meisjes aan. Zeven jaar lang kon hij ongestoord zijn gang gaan. Het was toch ‘onschuldig’? Hij deed toch ‘niets’? Tot iemand melding maakte op Twitter en er zich steeds meer vrouwen en meisjes meldden die vertelden dat ze door hem waren lastiggevallen. En zich daar niet prettig bij hadden gevoeld.

Vies
Hebben we niet allemaal een Mauro in ons dorp of in onze stad? En voelen we ons niet allemaal heel vies na afloop? Hebben we niet allemaal een keer zo’n voorstel gehad?

Achteraf voelde ik me heel onprettig over de hele situatie. Ik was ook een beetje boos op mezelf, omdat ik niet adequaat had gereageerd. En voelde ik me vies. Alsof ik verbaal was aangerand.

Contact
Ik kan me helemaal voorstellen hoe je als jonge vrouw trapt in het Mauro-verhaal, dat altijd begon met: “Ik ben nieuw hier en leg niet zo makkelijk contact.” Ook onze stagiaire die in Utrecht woont heeft het meegemaakt. Hoe de sfeer ineens omslaat in zo’n gesprek als hij je nummer vraagt en aanbiedt om je te ‘ontpotten’ als je niet op zijn avances ingaat.

Hoe je dan wegloopt met een rotgevoel dat de hele dag een beetje blijft hangen. Hoe je het vertelt aan je vriendinnen en zij dezelfde ervaring hebben. Hoe zoveel vrouwen ervaringen zoals deze hebben. Waar we eigenlijk niet eens over praten, omdat het veel voorkomt. Omdat het maar ‘woorden’ zijn.

Kinderen
De vent in het park heeft misschien ook tientallen vrouwen op die manier benaderd. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben. Ik vind het maar een raar idee dat iemand dat doet.

Hij gaat in de avond wellicht ook terug naar zijn vrouw, die vraagt hoe zijn dag was. Brengt zijn kinderen naar bed en kletst nog even na met zijn vrouw over de dag. Gaat hij vertellen dat hij bot ving bij die keurige dame in het park in haar office-outfit? Ik denk het niet.

Wildvreemde
Er zit toch duidelijk een steekje bij je los als je wildvreemde vrouwen benadert in het park of op straat. Of je nu Mauro heet of Wim. Denk je nu echt dat je punten scoort bij de vrouwen? Dat er ooit iemand is die wel op je verzoek ingaat? Zoek hulp.

https://vrouw.nl/artikel/(...)benadert-in-het-park

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 13:05 schreef nogeenoudebekende het volgende:
En natuurlijk de belangrijkste vraag: Welke FOK!ker was dit?

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 13:21 schreef nogeenoudebekende het volgende:

[..]

Niet echt vergelijkbaar, in dat topic is er daadwerkelijk sprake van aanraken. En de dame in kwestie lost het zelf perfect op. Beter dan een vaag stuk op internet te pleuren waar niemand echt iets mee kan.