quote:
Maden
invasie van maden
Ik werkte destijds als chefkok voor een wat duister karakter, die de hoereca zaak (een grand cafe - restaurant). Het was een heerlijk tent om te werken, want het ging erom dat we vooral lol hadden. Ik had volledig vrije hand in de keuken, en was de chef. Ik kon leerlingen slaan en de meest fantastische gerechten op de kaart zetten.
Hoeren Snoeren Taxi rijden, ik was 21, had een volledige baan, een basisbeurs en een wezenpensioen, en studeerde 3 dagen in de week in Nijmegen. Ik was nog jong en aantrekkelijk, had iedere week wel een ander te neuken en soms deed ik dat op de werkbank. Anderen bleven langer en ik was dan weer in tranen als ik weer verliefd en verlaten was.
De baas van deze toko woonde boven de zaak, reed een BMW en had (net als ik) een jachtgeweer. We noemden hem altijd King Corn, gewoon, om hem te pesten. Na het werk zaten we vaak te zuipen, poker te spelen op het kantoortje om geld, en rolden dan starnakel dronken in onze respectievelijke bedden. De volgende dag sliep je uit, beetje sporten, koffie drinken en wat studeren, en dan in de middag ging je weer eens aan het werk. Zoals ik al zei kon ik geheel mijn gang gaan, dus alles was vers, en we hadden een kaart waar menig restaurateur jaloers op was. Ik kookte destijds al als een jonge god, en we hadden een vaste club klanten, die het allemaal geweldig vonden. Alles kon, alles mocht, niets hoefde. Had gerechten op de kaart staan die genoemd waren naar speelfilms als ik daar zin in had, een andere keer was het een kaar vol specialiteiten uit de hele EU.
Maar goed, mijn werkgever lag dus op een zonnige dag op zijn dak terras, en het was nog geen etenstijd. We rookten een pretsigaret en hadden lol met Fanta. Het irriteerde ons dat er nogal wat duiven waren en de boel onderscheten.
Een vriend van King Korn kwam langs en gedrieën zaten we te verzinnen wat te doen aan te duiven. We besloten dat we ze maar af moesten knallen. Die vriend van King Korn was ooit Nederlands kleiduiven Olympia team schieten geweest, ik pafte een aardig stukje en gedrieën schoten we al snel een dozijn of 2 duiven.
We deden deze in een vuilniszak, toen we de tijd zagen en snel aan het werk gingen. Het was warm, dus niemand had zin om te koken, en de zaak stroomde snel vol, en we deden 2 tot 3 seatings per tafel op een avond. Das hard werken, en dan staat je kop niet naar nadenken, en daarna wil je bier. Een paar dagen later kwam de vriendin van king korn op zijn dakterras, dacht, wat doet die zak daar. Zonder er in te kijken pakte ze hem, deed hem dicht door hen te draaien, en gooide hem in de container achter de keuken.
Ik was die dag aan het werk, en herinner me nog dat ze langs kwam lopen. Ik dacht nog, jeez wat een meur. Het was een warme zomer en ik was blij die avond eindelijk klaar te zijn met werken. Ik was aan het schoonmaken en dacht, wie heeft daar een baal rijst lopen leeggooien op het plaatsje en in de bijkeuken. En WAAROM BEWEGEN DIE RIJSTKORRELS??? het waren maden, duizenden en duizenden maden die de keuken in kwamen. Wat de neuk doe je tegen zoveel maden?
De vuilniscontainer zag er uit als een overkokende pan, maar het waren overkokende maden.
Gatverdamme.
Ik samen met de koksmaat aan de spuitsbus van Bayer.
Hielp niet
Sommige gingen langzamer, ander sneller
Zout strooien
Hielp niet
Sommige gingen langzamer, ander sneller
Overal waar we keken krioelde de beesten, tegen de muren op, overal.
Dit is oorlog zei mijn collega
In een helder moment dacht ik aan de verhalen uit de eerste wereldoorlog, waar maden als wondontsmetter bij gangreen werden ingezet. En in de eerste wereldoorlog werd ook gifgas gebruikt (de geest maakt rare sprongen) en in riep Gifgas, dat is de oplossing, dat dood alles wat een zenuwstelsel heeft, en chloorgas dood alles, ook planten, bacteriën, virussen en schimmels.
Chloorgas is ook zwaarder dan lucht, dus kruipt over de bodem waar de maden kruipen,
Goed, ik heb toen met een liter of 2 chlorix en een fles azijn over de vloer chloorgas gemaakt, we sloten de keuken af, met de afzuigkap uit. We gingen na deze vondst bier drinken, en hadden de grootste lol. We beschuldigde elkaar als zijnde oorlogsmisdadigers, hadden het over mosterdgassaus en andere perverse en niet correcte humor die je zo vaak ziet bij koks.
Na een half uur, ofzo, waagden we het weer, met theedoeken voor de mond de keuken in te gaan, en alles was dood. Er kroop geen made meer, maar ook lagen er vliegen op de werkbanken met hun benen omhoog, en vielen ze letterlijk uit de lucht.
Ik deed de afzuigkap aan op turbo en de ramen open en ging de keuken weer uit, nadien hebben we met de brandslang alles afgespoten.
De volgende dag kwam de keuringsdienst langs. Ze hadden een tip gehad over ongedierte zeiden ze. Nou had ik die dag besteed aan het grondig schoonmaken van de keuken. Ze vonden dus niets. Ze namen ook strijkjes van muren, werkplanken en zo. Ik denk dat die zeldzaam weinig opgeleverd hebben, die keuken was steriel als een operatiekamer, wat zeg ik, ik wou dat alle operatiekamers zo steriel waren.