OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mijn vrouw en ik komen allebei uit een gezin van 3 kinderen.
Zelf zijn we ontzettend gelukkig en gezegend met de 2 gezonde kinderen die we nu hebben, de oudste bijna 4, de jongste 9 maanden. Onze oudste was een redelijk handenbindertje, vooral qua slaap, de jongste is makkelijk en altijd vrolijk.
Langzaamaan gaan we moeten beslissen over de vraag: gaan we nog voor een derde.
Ik kan de ene dag zeker weten dat ik het wel wil, en de andere dag weer zeker van niet. Mijn gevoel zegt vaak ja, mijn karakter zegt nee, en mijn verstand weet het echt nog niet.
Aan de ene kant denk ik:
- Tel je zegeningen, wat doe je je huidige gezin aan als je derde kindje niet zo kerngezond ter wereld komt
- Drie kinderen betekent ook: meer moeite voor de opa's en oma's om op te passen. Andere auto, alles voor 5 ipv 4 betalen, extra studie betalen, etc. Nog drukkere zaterdagen straks met sporten etc. Je zorgen moeten maken over 3 kinderen ipv 2. Aandacht nog meer moeten verdelen. Tja, die dingen schieten allemaal door mijn hoofd (damn, wat zal ik hier op gebashed gaan worden...)
- Drie kinderen betekent minder persoonlijke aandacht per kind. Ik heb dat zelf thuis soms best wel gemist, het leven ging vaak te snel voor een uitgebreid persoonlijk gesprek. Heb ik niet liever 2 kindjes die ik alle aandacht kan geven?
En aan de andere kant zeg ik natuurlijk:
- Die derde, die doe je erbij, die gaat in het ritme mee. Dat zegt iedereen. Die extra energie valt wel mee. Iedereen zegt het, is het ook zo?
- Hoe mooi is het om 3 kids aan de eettafel te hebben zitten. 3 is toch écht nog gezelliger dan 2. Blijft het niet altijd als een gemis voelen als we het bij 2 houden?
- De 3e zou qua leeftijd dan hopelijk dichterbij de 2e zitten dan onze 2 kids nu. Dat lijkt me ook prachtig, 2 kleine hummels.
- Geld boeit niet. Wat is er meer waard dan zo'n extra frommel?! Dan maar geen vakantie in het buitenland, dan maar een paar jaartjes langer doorwerken later.
Tja.
Mijn karakter is vaak geen goede raadgever, maar ik wil ook niet blind op mijn gevoel af gaan. Projecteer ik niet gewoon mijn jeugd op mijn eigen gezin?
Welke inzichten golden voor een ander?
Ik ben benieuwd naar de worstelingen van anderen met dit vraagstuk!
Zelf zijn we ontzettend gelukkig en gezegend met de 2 gezonde kinderen die we nu hebben, de oudste bijna 4, de jongste 9 maanden. Onze oudste was een redelijk handenbindertje, vooral qua slaap, de jongste is makkelijk en altijd vrolijk.
Langzaamaan gaan we moeten beslissen over de vraag: gaan we nog voor een derde.
Ik kan de ene dag zeker weten dat ik het wel wil, en de andere dag weer zeker van niet. Mijn gevoel zegt vaak ja, mijn karakter zegt nee, en mijn verstand weet het echt nog niet.
Aan de ene kant denk ik:
- Tel je zegeningen, wat doe je je huidige gezin aan als je derde kindje niet zo kerngezond ter wereld komt
- Drie kinderen betekent ook: meer moeite voor de opa's en oma's om op te passen. Andere auto, alles voor 5 ipv 4 betalen, extra studie betalen, etc. Nog drukkere zaterdagen straks met sporten etc. Je zorgen moeten maken over 3 kinderen ipv 2. Aandacht nog meer moeten verdelen. Tja, die dingen schieten allemaal door mijn hoofd (damn, wat zal ik hier op gebashed gaan worden...)
- Drie kinderen betekent minder persoonlijke aandacht per kind. Ik heb dat zelf thuis soms best wel gemist, het leven ging vaak te snel voor een uitgebreid persoonlijk gesprek. Heb ik niet liever 2 kindjes die ik alle aandacht kan geven?
En aan de andere kant zeg ik natuurlijk:
- Die derde, die doe je erbij, die gaat in het ritme mee. Dat zegt iedereen. Die extra energie valt wel mee. Iedereen zegt het, is het ook zo?
- Hoe mooi is het om 3 kids aan de eettafel te hebben zitten. 3 is toch écht nog gezelliger dan 2. Blijft het niet altijd als een gemis voelen als we het bij 2 houden?
- De 3e zou qua leeftijd dan hopelijk dichterbij de 2e zitten dan onze 2 kids nu. Dat lijkt me ook prachtig, 2 kleine hummels.
- Geld boeit niet. Wat is er meer waard dan zo'n extra frommel?! Dan maar geen vakantie in het buitenland, dan maar een paar jaartjes langer doorwerken later.
Tja.
Mijn karakter is vaak geen goede raadgever, maar ik wil ook niet blind op mijn gevoel af gaan. Projecteer ik niet gewoon mijn jeugd op mijn eigen gezin?
Welke inzichten golden voor een ander?
Ik ben benieuwd naar de worstelingen van anderen met dit vraagstuk!
Ik heb precies dezelfde voors en tegens. Mijn reden om vooral nu niet voor een derde te willen gaan is financieel (ik wil de twee die ik nu heb graag dingen kunnen laten doen die ik niet heb kunnen doen) en ik zou graag weer meer dingen voor mezelf willen kunnen doen ipv alleen maar vader zijn. De twee die we nu hebben zijn qua slaap ontzettend gedoetjes (geweest) en heb weinig zin in nog drie van die jaren...
...everyone's afraid, but that's no excuse...
Ik heb er twee en bij mij zijn de tegens die je noemt sterker dan voor. Het is genoeg zo. Iedereen is gezond en tevreden. Nog een kind..risico op ziektes, afwijkingen en weer zo'n bevalling. Ben blij dat we daar heelhuids doorheen zij .
En nog minder tijd voor jezelf, nog meer plannen en ook te weinig tijd voor elkaar. Nee. Twee is zat.
En de praktische zaken zijn bij drie ook echt irritant. Je moet slaapkamers en auto's gaan regelen enzo. Met twee past het meestal prima. Maar drie.. levert een hoop praktische gedoetjes op.
En nog minder tijd voor jezelf, nog meer plannen en ook te weinig tijd voor elkaar. Nee. Twee is zat.
En de praktische zaken zijn bij drie ook echt irritant. Je moet slaapkamers en auto's gaan regelen enzo. Met twee past het meestal prima. Maar drie.. levert een hoop praktische gedoetjes op.
Whatever...
Ik heb geen kinderen, laat staan een relatie, maar als ik zou nadenken over een kinderwens, dan zou voor mij het doorslaggevende argument zijn:
De rest is van praktische aard: mooi meegenomen of juist een extra uitdaging. Vraag is alleen of je die uitdagingen allemaal vindt opwegen tegen wat je ervoor terugkrijgt (wat iemand hierboven al noemt: veel gedoetjes enzo).
[ Bericht 4% gewijzigd door Postbus100 op 16-07-2018 21:05:52 ]
Het is een emotioneel argument en als je daar verlangen naar hebt, dan zou ik dat verlangen zeker serieus nemen.quote:Op maandag 16 juli 2018 20:11 schreef Armil het volgende:
- Hoe mooi is het om 3 kids aan de eettafel te hebben zitten. 3 is toch écht nog gezelliger dan 2. Blijft het niet altijd als een gemis voelen als we het bij 2 houden?
De rest is van praktische aard: mooi meegenomen of juist een extra uitdaging. Vraag is alleen of je die uitdagingen allemaal vindt opwegen tegen wat je ervoor terugkrijgt (wat iemand hierboven al noemt: veel gedoetjes enzo).
[ Bericht 4% gewijzigd door Postbus100 op 16-07-2018 21:05:52 ]
Somebody that I used to know
Drie kinderen moet ik echt niet aan denken. Ik vind twee meer dan genoeg. Het gedoe wat je er allemaal mee hebt.
Oké wacht het is oud. TS vraagt een keuze of een derde kind een goed idee is was vergeten dat je hier niks mag zeggen over dat het nemen van een 3e kind erg egoïstisch is.
Herkenbaar dilemma. Ik blijf er ook mee worstelen en heb ongeveer dezelfde overwegingen.
Aan de andere kant gebruiken we nu ook al bijna nooit oppas, en alles is toch al gedoe, en het verschil in persoonlijke aandacht lijkt me ook niet zó gigantisch tussen 2 en 3 kinderen.
Het enige waar ik soms wel bang voor ben is mijn mentale gezondheid. Een kind zoals mijn jongste kan ik er prima bij hebben. Eentje zoals mijn oudste niet
Maar ik kies pas over 1 à 2 jaar. Ik wil juist wat meer tijd tussen 2 en 3
Aan de andere kant gebruiken we nu ook al bijna nooit oppas, en alles is toch al gedoe, en het verschil in persoonlijke aandacht lijkt me ook niet zó gigantisch tussen 2 en 3 kinderen.
Het enige waar ik soms wel bang voor ben is mijn mentale gezondheid. Een kind zoals mijn jongste kan ik er prima bij hebben. Eentje zoals mijn oudste niet
Maar ik kies pas over 1 à 2 jaar. Ik wil juist wat meer tijd tussen 2 en 3
disclaimer
Jongen, wat wil je nou? Maak gewoon eenmalig je punt waarbij je onderstreept waarom jij geen (derde) kind neemt (bijvoorbeeld omdat je het egoïstisch vindt) en laat het daar verder bij. TS heeft zijn eigen overwegingen en vraagt om welke inzichten anderen hadden bij deze keuzes.quote:Op maandag 16 juli 2018 21:30 schreef tailfox het volgende:
Oké wacht het is oud. TS vraagt een keuze of een derde kind een goed idee is was vergeten dat je hier niks mag zeggen over dat het nemen van een 3e kind erg egoïstisch is.
Somebody that I used to know
Egoïstischer dan een eerste of tweede?quote:
Oké wacht het is oud. TS vraagt een keuze of een derde kind een goed idee is was vergeten dat je hier niks mag zeggen over dat het nemen van een 3e kind erg egoïstisch is.
Lastig, TS. Ik heb nooit de wens gehad om meer dan twee kinderen te hebben. Mijn tweede is er pas en voor mij voelt het af. Volgens mij zijn er hier veel users met een derde (op komst). Er is ook een topic ‘En dan heb je er twee/drie/vier’ ofzo: misschien goed leesvoer voor je! (Even opgezocht: OUD / En dan heb je er twee! (Of drie, of vier, of...))
ja mij lijkt de aarde verneuking zeker een inzicht om niet een 3e kind te nemen.quote:Op maandag 16 juli 2018 21:37 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Jongen, wat wil je nou? Maak gewoon eenmalig je punt waarbij je onderstreept waarom jij geen (derde) kind neemt (bijvoorbeeld omdat je het egoïstisch vindt) en laat het daar verder bij. TS heeft zijn eigen overwegingen en vraagt om welke inzichten anderen hadden bij deze keuzes.
met die gedachtengang kun je beter ook niet aan een eerste beginnenquote:
[..]
ja mij lijkt de aarde verneuking zeker een inzicht om niet een 3e kind te nemen.
maar misschien is het beter als je over een jaar of tien aan deze discussie deel komt nemen. Dit topic is daar niet voor bedoeld.
disclaimer
Ik ben er ook nog niet over uit. Man wel wat meer. Die vindt de stress bij het alleen zijn met ze lastig. Ik ga daar wat ontspannener mee om, en denk dat het zichzelf deels wel oplost doordat de oudste dan wat ouder is.
Mij lijkt de dynamiek met 3 erg gezellig.
Mij lijkt de dynamiek met 3 erg gezellig.
Een tikkie onsubtiel, maar vanuit ecologische overwegingen is er toch wel wat voor te zeggen. Helemaal kinderloos willen veel mensen niet blijven, maar met 3 zet je toch een persoon méér op aarde neer dan waarmee je gekomen bent. Het zou voor mij persoonlijk een reden zijn om max. 2 kinderen te willen.quote:
[..]
met die gedachtengang kun je beter ook niet aan een eerste beginnen
Die reden lees ik bij TS niet terug en ik vind ook niet dat dat een reden voor hem móet zijn. Maar het mag wel genoemd worden denk ik?
zeker, zeker. Maar het is de toon die de muziek maaktquote:
[..]
Een tikkie onsubtiel, maar vanuit ecologische overwegingen is er toch wel wat voor te zeggen. Helemaal kinderloos willen veel mensen niet blijven, maar met 3 zet je toch een persoon méér op aarde neer dan waarmee je gekomen bent. Het zou voor mij persoonlijk een reden zijn om max. 2 kinderen te willen.
Die reden lees ik bij TS niet terug en ik vind ook niet dat dat een reden voor hem móet zijn. Maar het mag wel genoemd worden denk ik?
disclaimer
Ik herken de overwegingen van Roomsnoes en Stormqueen wel. Ik zou (denk ik) over een paar jaar nog wel een ‘toetje’ willen.
Na de geboorte van de oudste voelde ons gezin voor mij niet compleet. Klinkt heel ontevreden en verwend, maar wel hoe het voelde toen.
Na de geboorte van de jongste voel ik ons al gezin compleet. Zo zou het kunnen en mogen blijven. Een derde kindje zou voor mij voelen als een extraatje.
Vriend wil voorlopig zeker nog niet en ik heb liever ook wat meer tijd ertussen nu. Als de jongste naar school gaat.
Misschien tegen die tijd helemaal geen behoefte meer aan, maar dan is het ook goed.
Sterkte met je keuze TS.
Na de geboorte van de oudste voelde ons gezin voor mij niet compleet. Klinkt heel ontevreden en verwend, maar wel hoe het voelde toen.
Na de geboorte van de jongste voel ik ons al gezin compleet. Zo zou het kunnen en mogen blijven. Een derde kindje zou voor mij voelen als een extraatje.
Vriend wil voorlopig zeker nog niet en ik heb liever ook wat meer tijd ertussen nu. Als de jongste naar school gaat.
Misschien tegen die tijd helemaal geen behoefte meer aan, maar dan is het ook goed.
Sterkte met je keuze TS.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
my 2 cents zijn dat 3 kinderen alleen maar een egoïstisch daad is.quote:
[..]
met die gedachtengang kun je beter ook niet aan een eerste beginnen
Groepsdynamica is kut.
Ik heb geen ervaring met 2 kinderen maar wat ik met 3 kinderen vrij heftig vond is dat je als ouder letterlijk handen tekort komt. Nu speelt het leeftijdsverschil denk ik ook wel een rol. En idd, bijna alles is gericht op gezinnen van 4, 2 ouders, 2 kinderen.
Maar aan de andere kant, het is ook ontzettend leuk.
Niemand kan de keuze voor jou maken. En iedereen heeft weer andere overwegingen.
Maar aan de andere kant, het is ook ontzettend leuk.
Niemand kan de keuze voor jou maken. En iedereen heeft weer andere overwegingen.
1 of 2 kinderen zijn even goed een egoïstische daad, ik kan me namelijk niet indenken dat er in onze samenleving nog mensen zijn die zich denken te moeten voortplanten voor het voortbestaan van de soort.quote:
[..]
my 2 cents zijn dat 3 kinderen alleen maar een egoïstisch daad is.
Groepsdynamica is kut.
Maar ik ben het met je eens dat als je uitgaat van een duurzame balans van 1 nieuw mens per bestaand mens, het krijgen van een derde "uit balans" is.
disclaimer
Volgens mij is de keuze vooral of je:
1. Nog een kind echt een toevoeging vindt aan je gezin en de wereld
2. Of je er zelf ook de ruimte voor kunt maken als in alle zorg en tijd er extra in steken. Reken maar dat het niet even meedraait met de rest. En baby is zwaar en hard werken. Je moet dat een derde keer willen en leuk blijven voor je partner en aandacht voor de andere kinderen hebben/houden.
3. Risico op complicaties. Deze zijn er altijd. Die accepteer je zodra je daar voor gaat.
De praktische bezwaren kom je wel overheen als je echt een derde kind wilt.
1. Nog een kind echt een toevoeging vindt aan je gezin en de wereld
2. Of je er zelf ook de ruimte voor kunt maken als in alle zorg en tijd er extra in steken. Reken maar dat het niet even meedraait met de rest. En baby is zwaar en hard werken. Je moet dat een derde keer willen en leuk blijven voor je partner en aandacht voor de andere kinderen hebben/houden.
3. Risico op complicaties. Deze zijn er altijd. Die accepteer je zodra je daar voor gaat.
De praktische bezwaren kom je wel overheen als je echt een derde kind wilt.
Whatever...
True, truequote:
[..]
zeker, zeker. Maar het is de toon die de muziek maakt
Noem eens iets concreets? Groepskaartjed voor een dierentuin oid, of meer praktiscje dingen?quote:
Ik heb geen ervaring met 2 kinderen maar wat ik met 3 kinderen vrij heftig vond is dat je als ouder letterlijk handen tekort komt. Nu speelt het leeftijdsverschil denk ik ook wel een rol. En idd, bijna alles is gericht op gezinnen van 4, 2 ouders, 2 kinderen.
Knorr Wereldgerechten moet ik direct aan denkenquote:
[..]
Noem eens iets concreets? Groepskaartjed voor een dierentuin oid, of meer praktiscje dingen?
Voor twee volwassenen en twee kinderen ( )
Somebody that I used to know
Auto waar 3 stoelen passen. Slaapkamers. Vakantiegelegenheden. Er passen op een fiets 2 kinderen extra. Als ze alledrie jong zijn red je het dus niet op een gewone fiets.quote:
[..]
Noem eens iets concreets? Groepskaartjed voor een dierentuin oid, of meer praktiscje dingen?
Maar ook, eettafels, banken ... Meestal met 5p vrij krap.
Whatever...
Da's gewoon een kwestie van een grotere tafel / bank kopen. Of een extra poef. Bakfiets. Ik heb overigens een vrij standaard eettafel van 1x2 meter en daar passen 8 personen aan.
Oké, met auto's is het wel kut, en als je met zijn allen in de achtbaan wil zit er altijd iemand alleen
maar verder heb ik daar, als kind uit een gezin met 3 kinderen, nooit problemen mee ondervonden.
Het was wel voordelig voor mijn ouders dat autostoeltjes nog niet verplicht waren.
Oké, met auto's is het wel kut, en als je met zijn allen in de achtbaan wil zit er altijd iemand alleen
maar verder heb ik daar, als kind uit een gezin met 3 kinderen, nooit problemen mee ondervonden. Het was wel voordelig voor mijn ouders dat autostoeltjes nog niet verplicht waren.
disclaimer
Die autostoeltjes is ook geen issue meer. Volgens mij is het zelfs wettelijk al zo dat wanneer de oudste niet meer past je hem op een zitverhoger mag plaatsen.quote:
Da's gewoon een kwestie van een grotere tafel / bank kopen. Of een extra poef. Bakfiets. Ik heb overigens een vrij standaard eettafel van 1x2 meter en daar passen 8 personen aan.
Oké, met auto's is het wel kut, en als je met zijn allen in de achtbaan wil zit er altijd iemand alleen
Het was wel voordelig voor mijn ouders dat autostoeltjes nog niet verplicht waren.
Er zijn praktische redenen en gevoelsproblemen. Die derde hobbelt echt wel mee. Ik kom ook uit een gezin van 3 en mijn wederhelft ook. Wij waren de laatste in de rij. Hadden onze ouders geen 3e gewild waren wij er niet geweest. Wij zijn dan ook in verwachting van onze derde
andere reden was beste vriendin die haar beide ouders verloor en nu alleen haar broer nog heeft. Twee i.p.v. drie. Eigenlijk zijn wij gewoon op ons gevoel afgegaan, wilden wij een groot gezin? Ja heerlijk, keus maak jezelf en alles lost zich wel op. Vervelende is je weet pas later of de keus de juiste was, such is life!
Dat zonder meer, zeker weten doe je het ook nooit!
Oh, ik heb nog een nadeel gevonden: op vakantie deden wij altijd hartenjagen in de avonduren op de camping. Dat kon alleen als mijn jongste broertje in bed lag
Oh, ik heb nog een nadeel gevonden: op vakantie deden wij altijd hartenjagen in de avonduren op de camping. Dat kon alleen als mijn jongste broertje in bed lag
disclaimer
Mijn ouders bridgen met mijn broertjes, ik vind/vond het juist een voordeel van 3 dat ik niet mee hoef te doenquote:
Dat zonder meer, zeker weten doe je het ook nooit!
Oh, ik heb nog een nadeel gevonden: op vakantie deden wij altijd hartenjagen in de avonduren op de camping. Dat kon alleen als mijn jongste broertje in bed lag
.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Tevens: Straks verwachten jullie een tweeling of zelfs drieling.
Daar moet je ook rekening mee houden
Daar moet je ook rekening mee houden
Ja nou zijn de kansen op een drieling nog wel redelijk te verwaarlozen gelukkig die gok is acceptabel
die gok is acceptabel
disclaimer
Of een vierlingquote:
Tevens: Straks verwachten jullie een tweeling of zelfs drieling.
Daar moet je ook rekening mee houden
https://babyblog.nl/inter(...)een-vierling-kregen/
Somebody that I used to know
Kolere zal dat hard werken zijn. Ik vond 1 kind per keer al zwaar.quote:
[..]
Of een vierling
https://babyblog.nl/inter(...)een-vierling-kregen/
Whatever...
Ze zaten in het programma 'een huis vol'. Bijzonder indrukwekkend hoe ze ermee omgingen. Zo georganiseerd maar toch zo relaxed.quote:
[..]
Kolere zal dat hard werken zijn. Ik vond 1 kind per keer al zwaar.
Somebody that I used to know
Wij hebben net een nieuwe auto (tesla S)!en hebben gekeken of er een derde persoon in past, en dat kan. Als er een derde komt dan zit O tegen die tijd vooruit in de auto en dan nemen die stoelen niet zo gek veel plek meer in.
Qua praktische dingen denk ik dat je snel creatief wordt idd. Ons huis is er iog groot genoeg voor. Beetje anders indelen alleen.
Ik zou er zo voor gaan dus maar mn man vind de hectiek lastig. En ja, das wel een goed punt. Al denk ik ook weer dat mn oudste nu net in een lastige niet klein/niet groot fase zit, en dat ze snel zelfstandiger wordt nu.
Qua praktische dingen denk ik dat je snel creatief wordt idd. Ons huis is er iog groot genoeg voor. Beetje anders indelen alleen.
Ik zou er zo voor gaan dus maar mn man vind de hectiek lastig. En ja, das wel een goed punt. Al denk ik ook weer dat mn oudste nu net in een lastige niet klein/niet groot fase zit, en dat ze snel zelfstandiger wordt nu.
Ja, maar straks zit je jongste in die fase natuurlijkquote:
Wij hebben net een nieuwe auto (tesla S)!en hebben gekeken of er een derde persoon in past, en dat kan. Als er een derde komt dan zit O tegen die tijd vooruit in de auto en dan nemen die stoelen niet zo gek veel plek meer in.
Qua praktische dingen denk ik dat je snel creatief wordt idd. Ons huis is er iog groot genoeg voor. Beetje anders indelen alleen.
Ik zou er zo voor gaan dus maar mn man vind de hectiek lastig. En ja, das wel een goed punt. Al denk ik ook weer dat mn oudste nu net in een lastige niet klein/niet groot fase zit, en dat ze snel zelfstandiger wordt nu.
Volgens mij is het hoe dan ook afzien, ik zou het vooral doen met de gedachte dat het zich uitbetaalt als ze net wat groter zijn
disclaimer
Ja. Goed punt wel. Haha.quote:
[..]
Ja, maar straks zit je jongste in die fase natuurlijk
Volgens mij is het hoe dan ook afzien, ik zou het vooral doen met de gedachte dat het zich uitbetaalt als ze net wat groter zijn
Maar dan kunnen we bijval krijgen van oudste. Toch..?
Jep, wij gingen voor alleen een nr 2. Nr 3 komt alleen ook gezellig gelijk mee!quote:
Tevens: Straks verwachten jullie een tweeling of zelfs drieling.
Daar moet je ook rekening mee houden
Ik bedoelde het heel letterlijk. Bij het oversteken heb je altijd een hand te kort als je alleen bent. En idd, attracties, verpakkingen eten met 4 stuks, familiekamers in een hotel vrijwel alleen voor 4 personen etc etc.
Oh en huizen, oudere huizen ui de jaren 70 hebben vaak 4 slaapkamers op de eerste verdieping. Inmiddels zijn dat er meestal 3. Vroeger kregen meer mensen 3 kinderen, hoewel ik wel de indruk heb dat er nu ook streds vaker nog een 3e kindje wordt geboren. Maar dat is verder nergens op gebaseerd.
Tuurlijk is overal wel een mouw aan te passen en het zal ook vast anders zijn als er 6 jaar tussen de oudste en de jongste zit ipv nog geen 13 maanden.
[ Bericht 14% gewijzigd door Kyara op 17-07-2018 17:01:43 ]
Oh en huizen, oudere huizen ui de jaren 70 hebben vaak 4 slaapkamers op de eerste verdieping. Inmiddels zijn dat er meestal 3. Vroeger kregen meer mensen 3 kinderen, hoewel ik wel de indruk heb dat er nu ook streds vaker nog een 3e kindje wordt geboren. Maar dat is verder nergens op gebaseerd.
Tuurlijk is overal wel een mouw aan te passen en het zal ook vast anders zijn als er 6 jaar tussen de oudste en de jongste zit ipv nog geen 13 maanden.
[ Bericht 14% gewijzigd door Kyara op 17-07-2018 17:01:43 ]
Ik wilde ook graag 3 kinderen, geen echte reden voor, maar 2 vond ik gewoon wat weinig. Totdat mijn man na de geboorte van ons 2e kind zwaar overspannen raakte.
Toen geprobeerd te accepteren dat 2 kinderen toch ook heel fijn was. Dat lukte gelukkig na een tijdje.
En toen bleek ik weer zwanger. Er moest bij mij echt weer een knop om. Gelukkig krijg je een paar maanden om aan het idee te wennen. En zijn we nu gelukkig met 3 kinderen.
Maar uiteindelijk hebben we niet echt de keuze gemaakt voor een derde, ze kwam gewoon
Veel succes met je keuze, Armil!
Toen geprobeerd te accepteren dat 2 kinderen toch ook heel fijn was. Dat lukte gelukkig na een tijdje.
En toen bleek ik weer zwanger. Er moest bij mij echt weer een knop om. Gelukkig krijg je een paar maanden om aan het idee te wennen. En zijn we nu gelukkig met 3 kinderen.
Maar uiteindelijk hebben we niet echt de keuze gemaakt voor een derde, ze kwam gewoon
Veel succes met je keuze, Armil!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Ik ken wel een aantal kinderloze stellen en vrijgezellen. Een beetje ruimte voor 'compensatie' is er dan dus ookquote:
[..]
Een tikkie onsubtiel, maar vanuit ecologische overwegingen is er toch wel wat voor te zeggen. Helemaal kinderloos willen veel mensen niet blijven, maar met 3 zet je toch een persoon méér op aarde neer dan waarmee je gekomen bent. Het zou voor mij persoonlijk een reden zijn om max. 2 kinderen te willen.
Die reden lees ik bij TS niet terug en ik vind ook niet dat dat een reden voor hem móet zijn. Maar het mag wel genoemd worden denk ik?
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Haha, ja, tenzij die kinderlozen het bewust vanuit ecologisch oogpunt hebben gedaanquote:
[..]
Ik ken wel een aantal kinderloze stellen en vrijgezellen. Een beetje ruimte voor 'compensatie' is er dan dus ook
Als ik stelletjes spreek die een 3e hebben zeggen bijna altijd dat de 3e inderdaad gewoon mee gaat in de ritme. Maar dan moet je niet te veel leeftijdsverschil hebben.
Ik heb 2 gezonde dochters en stiekem verlang ik ook naar een derde. Een jongetje of een meisje, dat maakt mij niet uit.
Ik kom zelf uit een groot Turks gezin met 4 kinderen en mijn man uit een Nederlands gezin met 2 kinderen. Ik vind het eigenlijk best saai als ik bij hun ben. En wanneer ik met mijn broers en zussen ben, is het 1 en al gezelligheid! Ik kan met iedereen wat delen en mijn kinderen hebben grote lol met zoveel nichtjes en neefjes. Er is altijd wel iemand om ff naar toe te gaan en samen op te trekken buiten onze vriendenkring om.
Ik kijk ook met veel liefde terug naar mijn jeugd.
Het was altijd een feest! Het enige wat ik blijkbaar wel gemist had, was even een paar uur alleen zijn thuis. Dat merkte ik pas toen ik op mezelf ging wonen. Ik ging gelijk in mijn nakie door het huis lopen
Ik heb 2 gezonde dochters en stiekem verlang ik ook naar een derde. Een jongetje of een meisje, dat maakt mij niet uit.
Ik kom zelf uit een groot Turks gezin met 4 kinderen en mijn man uit een Nederlands gezin met 2 kinderen. Ik vind het eigenlijk best saai als ik bij hun ben. En wanneer ik met mijn broers en zussen ben, is het 1 en al gezelligheid! Ik kan met iedereen wat delen en mijn kinderen hebben grote lol met zoveel nichtjes en neefjes. Er is altijd wel iemand om ff naar toe te gaan en samen op te trekken buiten onze vriendenkring om.
Ik kijk ook met veel liefde terug naar mijn jeugd.
Het was altijd een feest! Het enige wat ik blijkbaar wel gemist had, was even een paar uur alleen zijn thuis. Dat merkte ik pas toen ik op mezelf ging wonen. Ik ging gelijk in mijn nakie door het huis lopen
Loedermoeder
Toen mijn moeder ernstig ziek was, was het zo fijn dat de “last” door 4 kinderen gedragen kon worden. Zo was het voor iedereen behapbaar, want de meeste van ons hebben een drukke baan en een gezin. Ik kan me niet voorstellen hoe dat moest als ik er alleen voor had gestaan of het alleen met 1 broer of zus had moeten delen.quote:
[..]
andere reden was beste vriendin die haar beide ouders verloor en nu alleen haar broer nog heeft. Twee i.p.v. drie.
Loedermoeder
Zelf nog geen gezin, maar wel ervaring vanuit een groot gezin.
Ik kom uit een groot samengesteld gezin met uiteindelijk 5 kinderen. Ik heb voor de verbouwingen thuis voor het "nieuwe gezin" veel met mijn jonger zusje op een kamer geslapen. Als jong kind vond ik dat dik prima (mijn ouders minder, want we konden best keten voordat we gingen slapen).
Ik ben een van de jongste, dus ook altijd meegedraaid op het ritme van het gezin. Mijn ouders moeten het toen we jong waren echt wel pittig gehad hebben. Je moet als ouder meer dingen echt gaan plannen (wat eten we de komende week, wie haalt wie op enz). Me-time, echt aandacht en tijd voor je relatie en een op een aandacht voor je kinderen is een stuk zeldzamer.
Nu we volwassen zijn lopen we ook niet de deur bij elkaar plat. Met de oudste scheel ik 8 jaar en was al tante op mijn 15e. De band is dan echt anders dan met je broer/zus waarmee je minder in leeftijd scheelt.
Ik ken vrienden die bijv. maar een broer/zus hebben die super hecht zijn, inclusief schoon familie en neven/nichten ed. Is denk ik eerder hoe je als gezin in elkaar steekt dan de grootte van het gezin.
Ohja praktische dingen in een groot gezin, zijn er voor elk probleem 3 mouwen aan te passen.
Wel grappig we hadden bijv. een grote eettafel met inlegbladen, mijn ouders hebben die toen we uit huis waren welgeteld een week verkleind. Daarna weer terug ingelegd, grote tafel was zo fijn!
Ik kom uit een groot samengesteld gezin met uiteindelijk 5 kinderen. Ik heb voor de verbouwingen thuis voor het "nieuwe gezin" veel met mijn jonger zusje op een kamer geslapen. Als jong kind vond ik dat dik prima (mijn ouders minder, want we konden best keten voordat we gingen slapen).
Ik ben een van de jongste, dus ook altijd meegedraaid op het ritme van het gezin. Mijn ouders moeten het toen we jong waren echt wel pittig gehad hebben. Je moet als ouder meer dingen echt gaan plannen (wat eten we de komende week, wie haalt wie op enz). Me-time, echt aandacht en tijd voor je relatie en een op een aandacht voor je kinderen is een stuk zeldzamer.
Nu we volwassen zijn lopen we ook niet de deur bij elkaar plat. Met de oudste scheel ik 8 jaar en was al tante op mijn 15e. De band is dan echt anders dan met je broer/zus waarmee je minder in leeftijd scheelt.
Ik ken vrienden die bijv. maar een broer/zus hebben die super hecht zijn, inclusief schoon familie en neven/nichten ed. Is denk ik eerder hoe je als gezin in elkaar steekt dan de grootte van het gezin.
Ohja praktische dingen in een groot gezin, zijn er voor elk probleem 3 mouwen aan te passen.
Wel grappig we hadden bijv. een grote eettafel met inlegbladen, mijn ouders hebben die toen we uit huis waren welgeteld een week verkleind. Daarna weer terug ingelegd, grote tafel was zo fijn!
Mijn broer heeft zich laten overhalen om toch voor een derde te gaan en kreeg een drieling Dat relativeert onze zware dagen met de tweeling soms wel even en hoe ouder, hoe meer kans op een meerling
Verder denk ik dat alle praktische punten eigenlijk op de langere termijn geen issue zijn. Wij hadden er waarschijnlijk ook maar twee gepland, kregen er een gratis bij en ondanks dat ik daar echt niet blij mee was, waren de aanpassingen eigenlijk zo geregeld en is het afgezien van het in de minderheid zijn soms goed te doen en gaat het waarschijnlijk alleen maar makkelijker worden omdat ze zelfstandiger worden. Mijn ouders hebben vijf kinderen, waarvan vier in vijf jaar (vrijwillig...) en ook dat past prima in een standaard rijtjeshuis met 4 slaapkamers, het is maar waar je zelf waarde aan hecht. Een kind hoeft geen merkkleding, drie clubjes en vakanties ver weg om gelukkig te zijn. Ik ben iig heel blij met mijn broer en zussen.
Kortom, ik denk dat je deze beslissing echt vanuit je gevoel moet maken ipv praktisch en dat er tegelijk ook geen foute keuze is. Als je al twee kinderen hebt waar je blij mee bent zul je echt geen spijt krijgen van nummer drie. Of nouja, niet meer dan van nummer 1 en 2 bij een drama-bui. En houd je het bij twee dan houd je geld en tijd over om met hen meer te ondernemen. Hoe zie je jezelf en je gezin over tien jaar?
Dat relativeert onze zware dagen met de tweeling soms wel even en hoe ouder, hoe meer kans op een meerling Verder denk ik dat alle praktische punten eigenlijk op de langere termijn geen issue zijn. Wij hadden er waarschijnlijk ook maar twee gepland, kregen er een gratis bij en ondanks dat ik daar echt niet blij mee was, waren de aanpassingen eigenlijk zo geregeld en is het afgezien van het in de minderheid zijn soms goed te doen en gaat het waarschijnlijk alleen maar makkelijker worden omdat ze zelfstandiger worden. Mijn ouders hebben vijf kinderen, waarvan vier in vijf jaar (vrijwillig...) en ook dat past prima in een standaard rijtjeshuis met 4 slaapkamers, het is maar waar je zelf waarde aan hecht. Een kind hoeft geen merkkleding, drie clubjes en vakanties ver weg om gelukkig te zijn. Ik ben iig heel blij met mijn broer en zussen.
Kortom, ik denk dat je deze beslissing echt vanuit je gevoel moet maken ipv praktisch en dat er tegelijk ook geen foute keuze is. Als je al twee kinderen hebt waar je blij mee bent zul je echt geen spijt krijgen van nummer drie. Of nouja, niet meer dan van nummer 1 en 2 bij een drama-bui. En houd je het bij twee dan houd je geld en tijd over om met hen meer te ondernemen. Hoe zie je jezelf en je gezin over tien jaar?
¸¸.·´¯`·.¸¸.·´¯`·.¸><(((º>
Ik heb juist het (naieve) idee dat een derde de eerste jaren niet veel kost. Alles kan hergebruikt worden, want na twee kinderen heb je zéker alles al 
En wtf een drieling jeetje
En wtf een drieling
jeetje
Fijn al die reacties, dankjewel!
Ik denk zelf ook wel dat de praktische bezwaren nooit op zullen wegen tegen het geluk van een extra leven. En qua tijd maak ik me ook niet eens zo'n zorgen over die eerste tropenjaren. Dan heb je het druk, maar is het leven ook eenvoudig. Slapen, poepen, eten, dat ritme.
De drukte waar ik me meer zorgen over maak is de latere leeftijd. De echte opvoeding is, en je te maken krijgt met weet ik wat. Gedragsproblemen, pesten, gezondheid, sociale verplichtingen, etc. Dat lijkt me (vooral mentaal) veel drukker dan nu de gebroken nachten.
Hoe ervaren anderen dat?
En verder, ja, de optie van een meerling is ook niet iets waar je op hoopt in zo'n geval. Want 3 is voor mijn gevoel wel echt de max. Maar dat zal ongetwijfeld ook wel weer komen door mijn eigen jeugd van 3.
Financieel denk ik overigens ook niet zozeer aan de baby-tijd, maar vooral ook weer aan daarna. Sportclubjes voor 3 betalen, vakanties, studies. Je kunt je kinderen toch minder meegeven dan wanneer je je vermogen maar door 2 hoeft te delen.
Het achterblijven met 2 ipv 3 vind ik ook een goeie. Ik ben ook heel blij dat ik de zorg voor mijn moeder (straks) met 2 zussen kan delen...
Overigens nog een overweging, dat er tussen onze huidige 2 kids relatief veel leeftijdsverschil zit was helaas niet gepland, dus wij beseffen meer dan goed dat het geen 'keuze' is, maar dat het je ook gegeven moet zijn. Ook dat telt heel zwaar mee. Qua leeftijd willen we niet meer lang wachten, maar ook wil ik niet nog een keer meemaken dat een zwangerschap niet goed gaat.
Echt een moeilijke worsteling is! Puur op het gevoel afgaan durf ik ook niet, ik heb ook wel de verplichting naar onze 2 kids toe om het een weloverwogen beslissing te laten zijn!
Ik denk zelf ook wel dat de praktische bezwaren nooit op zullen wegen tegen het geluk van een extra leven. En qua tijd maak ik me ook niet eens zo'n zorgen over die eerste tropenjaren. Dan heb je het druk, maar is het leven ook eenvoudig. Slapen, poepen, eten, dat ritme.
De drukte waar ik me meer zorgen over maak is de latere leeftijd. De echte opvoeding is, en je te maken krijgt met weet ik wat. Gedragsproblemen, pesten, gezondheid, sociale verplichtingen, etc. Dat lijkt me (vooral mentaal) veel drukker dan nu de gebroken nachten.
Hoe ervaren anderen dat?
En verder, ja, de optie van een meerling is ook niet iets waar je op hoopt in zo'n geval. Want 3 is voor mijn gevoel wel echt de max. Maar dat zal ongetwijfeld ook wel weer komen door mijn eigen jeugd van 3.
Financieel denk ik overigens ook niet zozeer aan de baby-tijd, maar vooral ook weer aan daarna. Sportclubjes voor 3 betalen, vakanties, studies. Je kunt je kinderen toch minder meegeven dan wanneer je je vermogen maar door 2 hoeft te delen.
Het achterblijven met 2 ipv 3 vind ik ook een goeie. Ik ben ook heel blij dat ik de zorg voor mijn moeder (straks) met 2 zussen kan delen...
Overigens nog een overweging, dat er tussen onze huidige 2 kids relatief veel leeftijdsverschil zit was helaas niet gepland, dus wij beseffen meer dan goed dat het geen 'keuze' is, maar dat het je ook gegeven moet zijn. Ook dat telt heel zwaar mee. Qua leeftijd willen we niet meer lang wachten, maar ook wil ik niet nog een keer meemaken dat een zwangerschap niet goed gaat.
Echt een moeilijke worsteling is! Puur op het gevoel afgaan durf ik ook niet, ik heb ook wel de verplichting naar onze 2 kids toe om het een weloverwogen beslissing te laten zijn!
Dat ligt ook aan het leeftijdsverschil, geslacht en in hoeverre je vooraf al plannen had voor een derde en al dingen weg had gedaan. Maar de echte kosten komen idd pas als de clubjes beginnen en je extra moet gaan betalen voor die persoon. Tot die tijd is het vooral eten en luiers.quote:
Ik heb juist het (naieve) idee dat een derde de eerste jaren niet veel kost. Alles kan hergebruikt worden, want na twee kinderen heb je zéker alles al
En wtf een drieling
¸¸.·´¯`·.¸¸.·´¯`·.¸><(((º>
Die vreet ik in mijn eentje al opquote:
[..]
Knorr Wereldgerechten moet ik direct aan denken
wij ik ben er ook nog niet uit. Vriend heeft niet echt een mening lijkt het Hij was thuis ook met 2 kinderen, maar ik met 4.
Mijn zorgen zitten vooral aan de praktische kant; ik vind de combinatie werk/prive nu best lastig. Wil graag leuk & uitdagend werk maar wil ook genoeg tijd met m'n kinderen. Het gebrek aan tijd/rust voor mezelf breekt me af en toe wel op. Maar ja, komt dat door de kinderen an sich, of door de gebroken nachten/baby tijd of familie stress?
Ik twijfel nog even verder
Hij was thuis ook met 2 kinderen, maar ik met 4.Mijn zorgen zitten vooral aan de praktische kant; ik vind de combinatie werk/prive nu best lastig. Wil graag leuk & uitdagend werk maar wil ook genoeg tijd met m'n kinderen. Het gebrek aan tijd/rust voor mezelf breekt me af en toe wel op. Maar ja, komt dat door de kinderen an sich, of door de gebroken nachten/baby tijd of familie stress?
Ik twijfel nog even verder
Hier is het wel het eerder benoemde druk-op-het-milieu-argument dat bij mij zeer zwaar meeweegt. Ik vind het heel moeilijk te verantwoorden voor mezelf om echt mee te werken aan de veranderhalfvoudiging (jaja ik weet dat het niet 1-op-1 door te rekenen is, en ook dat dat ene kind het verschil niet maakt bladiebla) van de wereldbevolking, terwijl dat echt allesbehalve nodig is.
Ik zeg overigens nog steeds geen nooit, en het scheelt aanzienlijk dat vriend uberhaupt niet overtuigd is van nummer 3.
Zelf zou drie wel mijn ideaalbeeld zijn, maar ik kan ook heel goed alle voordelen van 2 in zien.
Ik zeg overigens nog steeds geen nooit, en het scheelt aanzienlijk dat vriend uberhaupt niet overtuigd is van nummer 3.
Zelf zou drie wel mijn ideaalbeeld zijn, maar ik kan ook heel goed alle voordelen van 2 in zien.
Maar die druk geldt toch voor elk kind, ook voor een eerste en tweede? Die waren in the bigger picture toch ook alles behalve nodig?
Ik zelf zou het zo ver niet doortrekken. Ik leef wel bewust en zuinig en probeer goede keuzes te maken. Maar de grote uitputting komt imo niet van de manier hoe ik leef.
Ik zelf zou het zo ver niet doortrekken. Ik leef wel bewust en zuinig en probeer goede keuzes te maken. Maar de grote uitputting komt imo niet van de manier hoe ik leef.
Elk kind telt toch gewoon extra? Kind 1 en 2 hebben inderdaad ook al een enorme ecologische voetafdruk, maar het is niet realistisch te verwachten dat iedereen kinderloos wil blijven. Dus euh tsja, in de ideale situatie voor het milieu zou je kunnen stellen dat je kinderloos blijft, maar dat is waarschijnlijk niet iets wat je snel zult doen. Net zoals dat het lastig is om iedereen te verbieden om op vakantie te gaan (ook milieubelastend) of te verbieden veel kleding te kopen (om maar iets te noemen hoor..). Dat werkt gewoon niet. Maar je kunt nog wel nadenken over hoeveel kinderen je dan op de wereld wil zetten.
En ik denk dat de manier waarop je leeft wel degelijk grote invloed heeft. Misschien op die ene hippie in een tiny house na, heeft elk Westers mens een grotere ecologische voetafdruk dan de Aarde eigenlijk aankan. (Ja ik ook.)
Begrijp me goed, iedereen moet het echt helemaal zelf weten. Maar zeggen 'ach ik heb er al 2, dan kan er nog best een 3e bij' is gewoon struisvogelen. (Ik struisvogel er ook over dat ik wel eens het vliegtuig pak. Maar ik ben wel bewuster geworden met de reizen die ik uitzoek, omdat het toch wel erg veel invloed heeft. Dat idee )
EDIT: ik bedoel dus dat het een drogreden is. Als je een 3e wil omdat je gewoon dolgraag een 3e wil dan is dat voor jou reden genoeg hè. Ik wil het niemand verbieden. (Wel ontmoedigen )
En ik denk dat de manier waarop je leeft wel degelijk grote invloed heeft. Misschien op die ene hippie in een tiny house na, heeft elk Westers mens een grotere ecologische voetafdruk dan de Aarde eigenlijk aankan. (Ja ik ook.)
Begrijp me goed, iedereen moet het echt helemaal zelf weten. Maar zeggen 'ach ik heb er al 2, dan kan er nog best een 3e bij' is gewoon struisvogelen. (Ik struisvogel er ook over dat ik wel eens het vliegtuig pak. Maar ik ben wel bewuster geworden met de reizen die ik uitzoek, omdat het toch wel erg veel invloed heeft. Dat idee
)EDIT: ik bedoel dus dat het een drogreden is. Als je een 3e wil omdat je gewoon dolgraag een 3e wil dan is dat voor jou reden genoeg hè. Ik wil het niemand verbieden.
(Wel ontmoedigen )
Ja, die druk telt inderdaad voor elk kind. Maar net als in alle andere beslissingen (vliegreizen, voeding, plastic etc) kijk je toch ook altijd wat voor jouzelf die grens is van waarbij je eigen wensen en 'the bigger picture' in balans zijn?quote:
Maar die druk geldt toch voor elk kind, ook voor een eerste en tweede? Die waren in the bigger picture toch ook alles behalve nodig?
Ik zelf zou het zo ver niet doortrekken. Ik leef wel bewust en zuinig en probeer goede keuzes te maken. Maar de grote uitputting komt imo niet van de manier hoe ik leef.
Als het op een gegeven moment 'toch niet meer uitmaakt' omdat je al iets 'belastends' voor het milieu doet, ga je denk ik te rigoreus keuzes maken. En waar die grens per persoon ligt is dus ook met kinderen heel verschillend. Ik wist altijd zeker dat ik meerdere kinderen wilde, dus tot en met kind nummer 2 was het hele milieu-verhaal geen overweging (ondanks dat het inderdaad heel veel beter zou zijn klimaatgewijs ze niet te hebben. En om nooit te vliegen. En om jong het loodje te leggen met zoveel mogelijk anderen).
Wel interessant op zich, deze discussie. Want de keus van een derde of niet zou voor mij persoonlijk niet afhangen van de bigger picture. Sterker nog- die gedachte is zojuist pas geland
Dat terwijl ik me op andere fronten juist erg bezig houd daarmee (qua materiaalgebruik, keuzes die ik maak qua eten en dat we nu volelektrisch rijden (ja ben me ervan bewust dat een el-auto niet puur milieuvriendelijk is), hergebruik.
De keus voor kinderen is natuurlijk sowieso egoistisch. Een kind niet krijgen voor de bigger picture vind ik heel nobel, maar ik zelf zou het er iig niet voor laten.
Dat terwijl ik me op andere fronten juist erg bezig houd daarmee (qua materiaalgebruik, keuzes die ik maak qua eten en dat we nu volelektrisch rijden (ja ben me ervan bewust dat een el-auto niet puur milieuvriendelijk is), hergebruik.
De keus voor kinderen is natuurlijk sowieso egoistisch. Een kind niet krijgen voor de bigger picture vind ik heel nobel, maar ik zelf zou het er iig niet voor laten.
Ik ben er zelf nog over in dubioquote:
Wel interessant op zich, deze discussie. Want de keus van een derde of niet zou voor mij persoonlijk niet afhangen van de bigger picture. Sterker nog- die gedachte is zojuist pas geland
Dat terwijl ik me op andere fronten juist erg bezig houd daarmee (qua materiaalgebruik, keuzes die ik maak qua eten en dat we nu volelektrisch rijden (ja ben me ervan bewust dat een el-auto niet puur milieuvriendelijk is), hergebruik.
De keus voor kinderen is natuurlijk sowieso egoistisch. Een kind niet krijgen voor de bigger picture vind ik heel nobel, maar ik zelf zou het er iig niet voor laten.
. Enerzijds wil ik graag een beetje milieuvriendelijk(er) leven, maar anderzijds wil ik wel graag nog reizen (daar gaan we al..) en ik zou toch ook wel graag willen weten hoe het is om een kind te krijgen en op te voeden.... Maar ja, dat zijn best dingen met grote impact. (Kleding/producten en voedsel kopen we eigenlijk al een tijd erg bewust, daar hoef ik niet zoveel voor op te offeren, gevoelsmatig.) Dus zodoende kwamen ik en vriend op dit onderwerp, en waren we het er wel snel over eens dat 2 dan wel echt de max zou zijn, als we aan kinderen zouden beginnen.
Anderzijds...als enkel de minder-milieu-bewuste mensen kinderen krijgen, dan schiet het ook niet erg op. (Het is alleen de vraag of de voordelen dan van meer milieubewuste kinderen opwegen tegen de ecologische voetafdruk die ze achterlaten.... maar wie weet?)
Ik denk ook dat als je allebei vol overtuiging altijd er al drie voor je zag, het thema per definitie minder speelt (en dan misschien pas op komt bij discussie over kind 4 of 5 of 6 of 19). Het was voor dus eerder ook geen thema maar staat het nu wel op het voor/tegen-lijstje bij hypothetisch kind 3. En ik ben me ervan bewust dat als ik in 2025 kind 3 baar, deze posts gequote gaan wordenquote:
Wel interessant op zich, deze discussie. Want de keus van een derde of niet zou voor mij persoonlijk niet afhangen van de bigger picture. Sterker nog- die gedachte is zojuist pas geland
Dat terwijl ik me op andere fronten juist erg bezig houd daarmee (qua materiaalgebruik, keuzes die ik maak qua eten en dat we nu volelektrisch rijden (ja ben me ervan bewust dat een el-auto niet puur milieuvriendelijk is), hergebruik.
De keus voor kinderen is natuurlijk sowieso egoistisch. Een kind niet krijgen voor de bigger picture vind ik heel nobel, maar ik zelf zou het er iig niet voor laten.
Vriend en ik zijn allebei zelf kind 3 en het is niet dat ik daardoor denk OH NEE we mogen ons niet voortplanten. Maar het is wel zo dat echt werkelijk elke andere milieuoverweging in je dagelijks leven in het niet valt met de belasting die elk (volgend) kind met zich meebrengt. Maar net als dat ik prima vegetarier ben maar wel kaas eet, wilde ik het hebben van twee kinderen niet overboord gooien (kaas en kinderen.
), ondanks de hoge milieu'prijs'.https://www.volkskrant.nl(...)-te-leven-~b23c7c53/
Dit is trouwens nog wel een leuk linkje rondom dit thema!
Lastige keuze inderdaad. Denk dat je gewoon een plus-min-lijstje moet gaan maken en dan kijken waar je uitkomt of wat je nog nodig hebt om een knoop door te hakken.quote:
Fijn al die reacties, dankjewel!
Ik denk zelf ook wel dat de praktische bezwaren nooit op zullen wegen tegen het geluk van een extra leven. En qua tijd maak ik me ook niet eens zo'n zorgen over die eerste tropenjaren. Dan heb je het druk, maar is het leven ook eenvoudig. Slapen, poepen, eten, dat ritme.
De drukte waar ik me meer zorgen over maak is de latere leeftijd. De echte opvoeding is, en je te maken krijgt met weet ik wat. Gedragsproblemen, pesten, gezondheid, sociale verplichtingen, etc. Dat lijkt me (vooral mentaal) veel drukker dan nu de gebroken nachten.
Hoe ervaren anderen dat?
En verder, ja, de optie van een meerling is ook niet iets waar je op hoopt in zo'n geval. Want 3 is voor mijn gevoel wel echt de max. Maar dat zal ongetwijfeld ook wel weer komen door mijn eigen jeugd van 3.
Financieel denk ik overigens ook niet zozeer aan de baby-tijd, maar vooral ook weer aan daarna. Sportclubjes voor 3 betalen, vakanties, studies. Je kunt je kinderen toch minder meegeven dan wanneer je je vermogen maar door 2 hoeft te delen.
Het achterblijven met 2 ipv 3 vind ik ook een goeie. Ik ben ook heel blij dat ik de zorg voor mijn moeder (straks) met 2 zussen kan delen...
Overigens nog een overweging, dat er tussen onze huidige 2 kids relatief veel leeftijdsverschil zit was helaas niet gepland, dus wij beseffen meer dan goed dat het geen 'keuze' is, maar dat het je ook gegeven moet zijn. Ook dat telt heel zwaar mee. Qua leeftijd willen we niet meer lang wachten, maar ook wil ik niet nog een keer meemaken dat een zwangerschap niet goed gaat.
Echt een moeilijke worsteling is! Puur op het gevoel afgaan durf ik ook niet, ik heb ook wel de verplichting naar onze 2 kids toe om het een weloverwogen beslissing te laten zijn!
Somebody that I used to know
De ecologische argumentatie laat ik even aan me voorbij gaan. Zoals vlieguren wel eens gecompenseerd worden met de aanplant van bomen, neem ik mezelf maar voor om weldenkend nageslacht op de wereld te zetten, dat hopelijk meer bijdraagt dan kapotmaakt aan de wereld en samenleving.
Dat gezegd hebbende, nog iets anders waarvan ik benieuwd ben hoe anderen daarover denken, of liever nog dat ervaren hebben.
Met 2 kinderen vind ik het geen probleem om lekker alleen wat met ze te ondernemen. Naar een speeltuin of pretpark, een boodschap doen, familie of vrienden bezoeken, doe ik allemaal. Ik vind het (als vader die daar natuurlijk onhandiger mee is dan hun moeder) best wel eens pittig, maar vooral erg leuk.
Bij 3 kinderen lijkt me dat alles wel écht een opgave gaat worden. Gooi je dan nog even de kinderen in de auto voor een boodschap? Ga ik dan nog in mijn eentje met ze naar de Efteling, waar ze om de beurt naar de wc moeten, alle kanten op rennen of juist niet meer willen lopen?
Als de oudste nu een kwaaie bui heeft, dan zet ik hem op mijn nek en loop ik met de jongste in de kinderwagen alsnog exact naar waar ik heen moet. Met 3? Ik zie alleen maar chaos voor me ...
Dat gezegd hebbende, nog iets anders waarvan ik benieuwd ben hoe anderen daarover denken, of liever nog dat ervaren hebben.
Met 2 kinderen vind ik het geen probleem om lekker alleen wat met ze te ondernemen. Naar een speeltuin of pretpark, een boodschap doen, familie of vrienden bezoeken, doe ik allemaal. Ik vind het (als vader die daar natuurlijk onhandiger mee is dan hun moeder) best wel eens pittig, maar vooral erg leuk.
Bij 3 kinderen lijkt me dat alles wel écht een opgave gaat worden. Gooi je dan nog even de kinderen in de auto voor een boodschap? Ga ik dan nog in mijn eentje met ze naar de Efteling, waar ze om de beurt naar de wc moeten, alle kanten op rennen of juist niet meer willen lopen?
Als de oudste nu een kwaaie bui heeft, dan zet ik hem op mijn nek en loop ik met de jongste in de kinderwagen alsnog exact naar waar ik heen moet. Met 3? Ik zie alleen maar chaos voor me ...
Stel dat je nu voor een derde gaat. Dan ben je bijna drie jaar verder voordat je drie losrennende kinderen hebt. Tegen die tijd zijn de twee oudsten dus ook al verder in ontwikkeling en zal je op een moment vooral de jongste in de gaten moeten houden.
En bij meer leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste bemoeit de oudste zich als ware hulpouder over zich over de jongste.
En bij meer leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste bemoeit de oudste zich als ware hulpouder over zich over de jongste.
Hoe zag je dat voor je toen je één kind had en een tweede kreeg? Dacht je toen ook : hoe boks ik dat ooit voor elkaar?quote:
De ecologische argumentatie laat ik even aan me voorbij gaan. Zoals vlieguren wel eens gecompenseerd worden met de aanplant van bomen, neem ik mezelf maar voor om weldenkend nageslacht op de wereld te zetten, dat hopelijk meer bijdraagt dan kapotmaakt aan de wereld en samenleving.
Dat gezegd hebbende, nog iets anders waarvan ik benieuwd ben hoe anderen daarover denken, of liever nog dat ervaren hebben.
Met 2 kinderen vind ik het geen probleem om lekker alleen wat met ze te ondernemen. Naar een speeltuin of pretpark, een boodschap doen, familie of vrienden bezoeken, doe ik allemaal. Ik vind het (als vader die daar natuurlijk onhandiger mee is dan hun moeder) best wel eens pittig, maar vooral erg leuk.
Bij 3 kinderen lijkt me dat alles wel écht een opgave gaat worden. Gooi je dan nog even de kinderen in de auto voor een boodschap? Ga ik dan nog in mijn eentje met ze naar de Efteling, waar ze om de beurt naar de wc moeten, alle kanten op rennen of juist niet meer willen lopen?
Als de oudste nu een kwaaie bui heeft, dan zet ik hem op mijn nek en loop ik met de jongste in de kinderwagen alsnog exact naar waar ik heen moet. Met 3? Ik zie alleen maar chaos voor me ...
Somebody that I used to know
Ik begrijp wat je bedoelt, maar wel echt minder. Al is dat zeker ook omdat we ook wel echt graag wisten dat we in ieder geval nog een 2e wilden. En 2 kids, dat kan iedereen, dat weet je.quote:
[..]
Hoe zag je dat voor je toen je één kind had en een tweede kreeg? Dacht je toen ook : hoe boks ik dat ooit voor elkaar?
Terwijl als ik om me heen kijk, dan geldt voor de meeste gezinnen met 3 kinderen dat ze uberhaupt ook in een gemakkelijkere situatie zitten omdat er bijv. geld zat is waardoor de partner niet werkt, of omdat ze 4 opa's en oma's om de hoek hebben wonen die altijd kunnen oppassen, of bijv dat ze gewoon geboren opvoeders zijn die supergemakkelijke kinderen hebben. Dat hebben wij allemaal niet
.
Als je het niet ziet zitten, dan moet je het niet doenquote:
[..]
Ik begrijp wat je bedoelt, maar wel echt minder. Al is dat zeker ook omdat we ook wel echt graag wisten dat we in ieder geval nog een 2e wilden. En 2 kids, dat kan iedereen, dat weet je.
Terwijl als ik om me heen kijk, dan geldt voor de meeste gezinnen met 3 kinderen dat ze uberhaupt ook in een gemakkelijkere situatie zitten omdat er bijv. geld zat is waardoor de partner niet werkt, of omdat ze 4 opa's en oma's om de hoek hebben wonen die altijd kunnen oppassen, of bijv dat ze gewoon geboren opvoeders zijn die supergemakkelijke kinderen hebben. Dat hebben wij allemaal niet
Somebody that I used to know
Nu ik met een tienjarige af en toe een glimp mag opvangen van de komende puberteit, heb ik ook de neiging om vooral niet te snel te roepen dat je een volgend kind 'er gewoon even bij doet'. Want die zogenaamde tropenjaren met slechte nachten en borstvoeding en luiers vond ik een walk in the park vergeleken met de energie die een groter kind ook kost, hetzij op een andere manier. Dit even als tegenhanger van het idee dat het makkelijker wordt als een kind ouder wordt: het is alleen makkelijker qua fysieke verzorging maar doet echt een enorm beroep op je ouderschapskwaliteiten
Oh, en als er hier geen medische belemmeringen waren hadden we ook een (levend) derde kindje gehad. Gewoon omdat ik echt heel gelukkig word van het idee van al die kleine mensjes die dan zoveel moois met elkaar opbouwen enzo
Ik weet niet hoe serieus je bent, maar ik wil er toch iets over zeggen. Wij hebben het ons juist ten doel gesteld om Oudste niet de rol van hulpouder te geven. Ondersteunen en helpen bij wat wij doen? Graag. Maar het is goed om te beseffen dat je een wat groter kind de verantwoording over jongere kinderen niet wil geven, dat is echt een flinke taak en ligt m.i. altijd bij de ouders/volwassenen. Dus ook met drie heb je er echt drie om in de gaten te houden, zou ik zeggenquote:
Stel dat je nu voor een derde gaat. Dan ben je bijna drie jaar verder voordat je drie losrennende kinderen hebt. Tegen die tijd zijn de twee oudsten dus ook al verder in ontwikkeling en zal je op een moment vooral de jongste in de gaten moeten houden.
En bij meer leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste bemoeit de oudste zich als ware hulpouder over zich over de jongste.
Oh, en als er hier geen medische belemmeringen waren hadden we ook een (levend) derde kindje gehad. Gewoon omdat ik echt heel gelukkig word van het idee van al die kleine mensjes die dan zoveel moois met elkaar opbouwen enzo
L-E, ik kan me ontzettend in jouw post vinden!
Tuurlijk, niet serieus bedoeld, maar de achterliggende gedachte klopt niet. Een logischere vraag zou zijn of hij veel met zijn zusje zou gaan spelen lijkt me.
Dus idd, hulpouder zal hoogstens zijn in de zin dat de oudste iets kan aangeven als je met je handen vol ergens niet bij kan, maar verder dan dat gaat het niet.
Maar ik denk overigens ook niet dat het zo bedoeld was. Want het is natuurlijk wel inderdaad zo dat de oudste een voorbeeld zal zijn en ook zal willen helpen met spelen oid, en dat zal zeker schelen.
[/quote]
Het voelt ook niet als iets dat je met plussen en minnen kunt afwegen. Meer als waar laat ik mijn verstand naar luisteren; naar mijn gevoel of naar mijn karakter.
(Sorry om te horen van het eerste trouwens, wij hebben die situatie helaas tussen de 1e en de 2e gehad)
Zo denk ik er ook over (en had ik eerder ook al genoemd). Die baby-jaren, die zijn tijdelijk en vergen mentaal relatief weinig van je. Maar de echte opvoed-jaren daarna, stel dat je kinderen hebt die niet overal makkelijk doorheen varen. Die op school niet meekomen, gepest worden of juist verkeerde vrienden krijgen, of weet ik wat voor problemen daarbij allemaal naar voren kunnen komen. Dan lijkt het me zwaar om er ook nog een 2e én een 3e bij te hebben lopen die óók al je aandacht verdienen (of zelfs nodig hebben)quote:
Nu ik met een tienjarige af en toe een glimp mag opvangen van de komende puberteit, heb ik ook de neiging om vooral niet te snel te roepen dat je een volgend kind 'er gewoon even bij doet'. Want die zogenaamde tropenjaren met slechte nachten en borstvoeding en luiers vond ik een walk in the park vergeleken met de energie die een groter kind ook kost, hetzij op een andere manier. Dit even als tegenhanger van het idee dat het makkelijker wordt als een kind ouder wordt: het is alleen makkelijker qua fysieke verzorging maar doet echt een enorm beroep op je ouderschapskwaliteiten
Ik vond het schokkend hoeveel mensen bij de geboorte van onze jongste tegen onze oudste zeiden: "En, ga je goed voor je zusje zorgen?"quote:Ik weet niet hoe serieus je bent, maar ik wil er toch iets over zeggen. Wij hebben het ons juist ten doel gesteld om Oudste niet de rol van hulpouder te geven. Ondersteunen en helpen bij wat wij doen? Graag. Maar het is goed om te beseffen dat je een wat groter kind de verantwoording over jongere kinderen niet wil geven, dat is echt een flinke taak en ligt m.i. altijd bij de ouders/volwassenen. Dus ook met drie heb je er echt drie om in de gaten te houden, zou ik zeggen
Tuurlijk, niet serieus bedoeld, maar de achterliggende gedachte klopt niet. Een logischere vraag zou zijn of hij veel met zijn zusje zou gaan spelen lijkt me.
Dus idd, hulpouder zal hoogstens zijn in de zin dat de oudste iets kan aangeven als je met je handen vol ergens niet bij kan, maar verder dan dat gaat het niet.
Maar ik denk overigens ook niet dat het zo bedoeld was. Want het is natuurlijk wel inderdaad zo dat de oudste een voorbeeld zal zijn en ook zal willen helpen met spelen oid, en dat zal zeker schelen.
[/quote]
Dat laatste zegt mijn gevoel dus ook. En mijn karakter spreekt juist weer de dingen uit waardoor ik de (begrijpelijke) reactie krijg van "Als je het niet ziet zitten, dan moet je het niet doen".quote:Oh, en als er hier geen medische belemmeringen waren hadden we ook een (levend) derde kindje gehad. Gewoon omdat ik echt heel gelukkig word van het idee van al die kleine mensjes die dan zoveel moois met elkaar opbouwen enzo
Het voelt ook niet als iets dat je met plussen en minnen kunt afwegen. Meer als waar laat ik mijn verstand naar luisteren; naar mijn gevoel of naar mijn karakter.
(Sorry om te horen van het eerste trouwens, wij hebben die situatie helaas tussen de 1e en de 2e gehad)
Ik bedoelde helemaal niet dat je de oudste als hulpouder kan inzetten. Helemaal niet zelfs. Ik ben het namelijk eens met jou.quote:
[..]
Ik weet niet hoe serieus je bent, maar ik wil er toch iets over zeggen. Wij hebben het ons juist ten doel gesteld om Oudste niet de rol van hulpouder te geven. Ondersteunen en helpen bij wat wij doen? Graag. Maar het is goed om te beseffen dat je een wat groter kind de verantwoording over jongere kinderen niet wil geven, dat is echt een flinke taak en ligt m.i. altijd bij de ouders/volwassenen. Dus ook met drie heb je er echt drie om in de gaten te houden, zou ik zeggen
Maar ik bedoelde meer dat ik vaak om mij heen ziet dat oudere kindjes zichzelf als hulpouder gaan gedragen. Dus niet omdat de ouders dat willen. Maar echt vanuit het kindje zelf.
Mijn opmerking was ook niet echt serieus bedoeld. Daarom die smiley erachter.
Nu schaam ik me dat ik zo onduidelijk was.
[ Bericht 8% gewijzigd door Omentielvo op 20-07-2018 12:30:13 ]
Tja, elke extra puber brengt kopzorgen met zich mee. En later misschien nog wel meer. En kinderen zullen je een spiegel voor gaan houden. Kinderen 'houd' je niet voor de lol, zeg maar. Mijn ouders hebben vijf kinderen (25-35 jaar) en de soort problemen worden anders (of zoals mijn vader zegt: je krijgt meer een soort adviesrol, en ze nemen niet meer alles van je aan, en de tempo's raken omgedraaid). Maar pittig blijft het. En waar die grens ligt van wat een ouder aan kan /ervoor over heeft, dat is per ouder verschillend
Somebody that I used to know
Ik heb ook altijd een 3e gewild. Twijfelde tot vier weken geleden nog steeds. De jongste is 10, maar een kindje erbij leek me fantastisch.
Helaas gaat het nu niet meer. Mijn man heeft teelbalkanker en is in behandeling met chemo. Had ik de keuze maar eerder gemaakt. 😪
Helaas gaat het nu niet meer. Mijn man heeft teelbalkanker en is in behandeling met chemo. Had ik de keuze maar eerder gemaakt. 😪
Oei Pliessie61, wat een klote nieuws! Hopelijk gaat het gauw weer goedkomen met je man.
Bij ons is de eerste nog in de maak dus ik ben geen ervaringsdeskundige als ouder maar wel in mijn gezin. Ik ben van een drieling (ja, met de echo even extra goed gekeken en er zit er maar 1 in mijn buik). De rollen in het gezin zijn heel bijzonder. De middelste broer (D.) is de mediator en heeft met mij en mijn oudste broer (T.) goed contact maar met mijn T. heb ik slecht contact. Dus onderling communiceren doe ik via D.
Bij ons is de eerste nog in de maak dus ik ben geen ervaringsdeskundige als ouder maar wel in mijn gezin. Ik ben van een drieling (ja, met de echo even extra goed gekeken en er zit er maar 1 in mijn buik). De rollen in het gezin zijn heel bijzonder. De middelste broer (D.) is de mediator en heeft met mij en mijn oudste broer (T.) goed contact maar met mijn T. heb ik slecht contact. Dus onderling communiceren doe ik via D.
mijn oudste doet dit tot grote frustratie van mij!quote:
Maar ik bedoelde meer dat ik vaak om mij heen ziet dat oudere kindjes zichzelf als hulpouder gaan gedragen. Dus niet omdat de ouders dat willen. Maar echt vanuit het kindje zelf.
ik roep echt 4000 keer per dag jij bent niet hun moeder!!!!
ze bemoeit zich echt met alles, zegt ze dat ze bepaalde dingen niet mogen of dat ik het niet leuk zal vinden terwijl het mij echt niets uit zou maken. strontvervelend
Ik vind het zwaarst aan 4 kinderen echt de ruzies.
ik ervaar geen problemen met vakantie want dan gewoon een huisje of tent voor 6.
en veel pretpark of dierentuin gezinsabonnementen zijn tot 4 of 5 kinderen
Met 3 kinderen kun je heus nog wel eens buiten komen hoor. Maar het vergt wat meer planning en organisatie. In je eentje met 3 kinderen zonder zwemdiploma's naar een druk zwembad midden in de zomervakantie zou ik dan bv niet aanraden. Maar ik zit nu in een speeltuin met 3 kinderen en die gaan hun eigen gang. Maar er is ook een dreumes /peuterdeel waar je dan prima nog een n kleintje kunt laten spelen. Het leeftijdsverschil is dan natuurlijk ook wel belangrijk.
Hier moedert de middelste trouwens. Die hoor ik nu zelf al zeggen "ik weet dat ik niet je moeder ben, maar..."
Hier moedert de middelste trouwens. Die hoor ik nu zelf al zeggen "ik weet dat ik niet je moeder ben, maar..."
Ik sluit mij volledig aan bij wat Kyara zegt over letterlijk 1 hand tekort hebben en het onpraktische van drie kinderen.
Vaak valt daar wel een mouw aan te passen. Soms vind ik dat ik teveel een beroep doe op de zelfredzaamheid van oudste omdat de andere twee me nodig hebben. Maar anderzijds krijgt zij weer die extra aandacht als de jongste twee hun middagdut doen.
Op vakantie altijd een 6-persoonshuisje. In je eentje met 3 kindjes naar het zwembad gaat hem inderdaad net even niet worden. Oudste is hier wel het moederke, vooral naar jongste toe. Dat probeer ik soms even af te remmen.
Maar die interactie jongens
Bij ons hadden we na ons tweede kindje niet het gevoel 'klaar' te zijn. Dus voor ons was het gevoelsmatig logisch om een derde proberen te krijgen. Tot voor kort werkten we beide fulltime. Sinds augustus ben ik voortaan op woensdag vrij en daarmee parttimer.
Ik ben echt dankbaar dat het zo heeft mogen zijn voor ons.. drie kindjes zijn echt heel tof
En ik ben echt niet zo'n uber zen moeder die alles dik voor elkaar heeft altijd en alles spik en span en altijd engelengeduld. En als ik voor mezelf mag praten.. die derde 'doen we er gewoon effe bij'. Die vaart mee op het al bestaande ritme en dat werkt prima hier.
Heel soms, heel soms rammel ik nog. Maar mijn heupen en bekken hebben wel een en ander geleden. Psychisch waren de zwangerschappen heel zwaar zodra ik over de helft was iedere keer. Andere grotere auto.. we zijn net ons nieuwe huis aan het inrichten en settelen zodat we er met zijn vijven in kunnen binnenkort. Dus voor ons is het goed zo
Succes met je keuze en overpijnzingen!
Vaak valt daar wel een mouw aan te passen. Soms vind ik dat ik teveel een beroep doe op de zelfredzaamheid van oudste omdat de andere twee me nodig hebben. Maar anderzijds krijgt zij weer die extra aandacht als de jongste twee hun middagdut doen.
Op vakantie altijd een 6-persoonshuisje. In je eentje met 3 kindjes naar het zwembad gaat hem inderdaad net even niet worden. Oudste is hier wel het moederke, vooral naar jongste toe. Dat probeer ik soms even af te remmen.
Maar die interactie jongens
Bij ons hadden we na ons tweede kindje niet het gevoel 'klaar' te zijn. Dus voor ons was het gevoelsmatig logisch om een derde proberen te krijgen. Tot voor kort werkten we beide fulltime. Sinds augustus ben ik voortaan op woensdag vrij en daarmee parttimer.
Ik ben echt dankbaar dat het zo heeft mogen zijn voor ons.. drie kindjes zijn echt heel tof
En ik ben echt niet zo'n uber zen moeder die alles dik voor elkaar heeft altijd en alles spik en span en altijd engelengeduld. En als ik voor mezelf mag praten.. die derde 'doen we er gewoon effe bij'. Die vaart mee op het al bestaande ritme en dat werkt prima hier.
Heel soms, heel soms rammel ik nog. Maar mijn heupen en bekken hebben wel een en ander geleden. Psychisch waren de zwangerschappen heel zwaar zodra ik over de helft was iedere keer. Andere grotere auto.. we zijn net ons nieuwe huis aan het inrichten en settelen zodat we er met zijn vijven in kunnen binnenkort. Dus voor ons is het goed zo
Succes met je keuze en overpijnzingen!
Haha dit idd! Hij doet het niet heel vaak, maar af en toe komt er een "Nee, niet doen Alex!" Bij iets waar ik helemaal oké mee ben. Vraag dan ook aan 'm, waarom mag hij dat niet dan? "Ja weet ik niet"quote:Op woensdag 15 augustus 2018 12:02 schreef Budabuddumbam het volgende:
[..]
mijn oudste doet dit tot grote frustratie van mij!
ik roep echt 4000 keer per dag jij bent niet hun moeder!!!!
ze bemoeit zich echt met alles, zegt ze dat ze bepaalde dingen niet mogen of dat ik het niet leuk zal vinden terwijl het mij echt niets uit zou maken. strontvervelend
Of veel te voorzichtig, met klimmen enzo, joh laat m lekker ontdekken! Hij vindt het altijd heel spannend wat jongste allemaal uithaalt.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
|
|
