[Etappe 7] Fougères - Chartres #3 Spanning en sensatie

Etappe 7: Fougères - Chartres, 231 km

Het eerste deel van de rit richting Mûr-de-Bretagne was vreselijk saai. Binnen een halve kilometer was de kopgroep vertrokken en daarna gebeurde er niets. Tot op 100 kilometer van de streep de wind, die al langer aanwezig was, ineens goed stond. Er werd door open terrein gereden en de mannen van Quick Step zagen meteen hun kans schoon om het in waaiers te trekken. Daarmee wisten ze heel wat renners te verrassen, waaronder de voltallige Lotto Djumbo-ploeg. Kruijswijk en Roosen zaten nog wel in de tweede groep, maar Roglic belandde samen met zijn kornuiten in de mongelenwaaier. Omdat ook Quintana de slag had gemist ging Movistar op kop van de tweede groep rijden, waardoor deze groep snel weer terug wist te keren. Even leek het erop dat ze van plan waren om Roglic de nek om te draaien, maar uiteindleijk viel het toch stil. Daardoor kon iedereen terugkeren en was de koers ook meteen weer een stuk saaier. Het werd weer een ouderwetse gecontroleerde rit. Vluchters kregen, zeker dankzij de waaiers, geen ruimte meer en zodoende konden we ons gaan opmaken voor een sprintje bergop. Twee sprintjes bergop eigenlijk, aangezien Mûr-de-Bretagne twee keer beklommen moest worden. In aanloop naar de eerste klim was Fuglsang een beetje aan het kloten, maar verder gebeurde er niet veel. In gestrekte draf over de klim, saai. Kat uit de boom kijken, vast wat mindere goden lossen, meer niet. In de aanloop naar de tweede beklimming van de Mûr-de-Bretagne was er ineens paniek, want ONZE Tom stond ineens langs de kant van de weg. Het wisselen van het wiel ging niet zo snel en toen werd al meteen duidelijk dat hij tijd zou gaan verliezen. Even verderop bleek ook Bardet problemen te hebben, maar daar ging de wissel was sneller. Desalniettemin moest ook Bardet tijd toegeven. Blijkbaar tikte Dumoulin Bardet aan, niet zo handig allemaal. Vooraan zagen we eigenlijk hetzelfde scenario als in 2015. Zo'n beetje de eerste de beste aanval was succesvol. Dan Martin heeft blijkbaar geleerd van zijn fouten. In 2015 reageerde hij niet meteen op een aanval van Vuillermoz en ging hij pas in de achtervolging toen het al te laat was. Nu wilde hij degene zijn die vroeg in de aanval ging en dat lukte wonderwel. Hij ging, ver van de streep, en niemand ging mee. Later ging Latour in de achtervolging, maar daar hoeft Dan Martin niet bang van te worden. Helemaal op het eind gooide Valverde er ook nog maar een kansloos sprintje uit terwijl het kalf al verdronken was, ook daar een herhaling van 2015. Veel tijdsverschillen leverde het allemaal niet op. Froome verloor een paar seconden, maar dat is klein bier. Ook Uran verloor een paar tellen, maar daar ligt ie niet wakker van. Grootste slachtoffers dus Bardet en Dumoulin. Tom verloor bijna een minuut en daar kwamen later nog 20 strafseconden bij, omdat ie een beetje achter de auto aan het stayeren was. Foei, Tom. Niet meer doen. Enfin, de voorsprong die hij tijdens de eerste rit pakte door op de fiets te blijven zitten is ie nu weer kwijt. De Tour winnen wordt daardoor meteen een moeilijker verhaal. Speciaal voor Tom volgt nu de langste rit van deze Tour, een volledig vlakke rit. Genoeg tijd om zijn zonden te overdenken en alles een plaatsje te geven.




Deze nu al afgrijselijke rit gaat van start in een stad die net even een stukje minder afgrijselijk is. Fougères, een stad met ongeveer 20.000 inwoners, nog steeds in Bretagne. Het is een stad die we niet al te lang gelezen nog eens bezocht hebben. In 2015 eindigde hier de zevende rit, die vertrok vanuit Livarot. Het eindigde in een massasprint en die werd gewonnen door Mark Cavendish. Verder is de historie van Fougères in de Tour niet bijzonder groot. Men kwam hier maar een paar keer eerder langs, voor het eerst in 1985. Toen werd er een ploegentijdrit verreden tussen Fougères en Vitré, twee steken die bijna onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn omdat ze allebei beschikken over een kasteel. In 2013 kwam men tussendoor ook nog eens naar Fougères en net als in 2015 eindigde het in en massasprint. De winst ging bij die gelegenheid naar Marcel Kittel. In Fougères staat dus een kasteel, zoals ik al voorzichtig heb gemeld. Niet zomaar een kasteel, een groot kasteel. Een groot kasteel dat in blakende gezonheid verkeert. Gebouwd op een rots en vroeger omgeven door een moeras, waardoor het geheel nogal goed te verdedigen was en het bepaald geen sinecure was om dit kasteel aan te vallen. Daar kwam pas na de introductie van de artillerie wat verandering in. Daardoor schijnt dit een de grootste en best bewaarde middeleeuwse kastelen van Europa te zijn. Het kasteel beschikt over 13 torens en dat zorgt natuurlijk voor de nodige pittoreske plaatjes. Daarom is toerisme ook een van de belangrijkste inkomstenbronnen van deze stad. Naast het kasteel hebben ze ook nog een leuk centrumpje met wat vakwerkhuisjes en kerkjes in de aanbieding, prima om een namiddag door te brengen. Als je hier wat langer wil blijven hangen kan dat ook, want in Fougères valt er nog genoeg te studeren. Zo zou er een school moeten zijn waar ze je leren hoe je horloges moet maken. Buiten dat hebben ze in Fougères en omgeving de grootste zuivelproductie van Frankrijk, dus ja. Laten we het toch maar bij het kasteel houden.




Tijdens de neutralisatie rijden de renners een rondje door Fougères en tijdens dit rondje komen ze langs het kasteel, uiteraard. Buiten de stad is de neutralisatie afgelopen en daarna gaan we in oostelijke richting richting Chartres fietsen. Om de rit iets minder kut te maken volgen we in de eerste kilometers niet de brede, doorgaande weg, maar rijden we over een iets smallere weg die een beetje glooiend is. Boeit natuurlijk verder allemaal niet, maar we komen op die manier in ieder geval wat meer bochten tegen en ook af en toe een klein dorpje. Het terrein is zo nu en dan behoorlijk open, aangezien we over het platteland rijden. In principe zou er dus bij gunstige wind kans op waaiers zijn, maar op dit moment zal er waarschijnlijk nog niets gebeuren aangezien het nog meer dan 200 kilometer tot de streep is. Je zou hier heel veel woorden aan kunnen besteden, maar dat ga ik voor een keer achterwege laten. Ik zou graag een van de beste journalisten en columnisten van Nederland willen quoten, een absoluut fenomeen. Hij wist ooit messcherp een vlakke rit in de Tour te omschrijven. Op zo'n scherpe pen zijn hele volksstammen jaloers.

quote:

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Zzzzzzzzzz­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­z­zz.

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

In de buurt van Mayenne, na 40 kilometer, rijden we even een aantal kilometer over een grote weg, maar verder beperken we ons tot allerlei B-wegen. Deze wegen zijn dus redelijk glooiend, bochtig en voeren vooral dwars door het platteland. Er is dus zo'n beetje de hele rit lang kans op waaiers, mocht iemand daar zin in hebben. Mocht niemand daar zin in hebben of mocht de wind niet gunstig staan dan heb je ook meteen niets. En daarom skip ik 'm maar meteen richting Alençon, waar de koers na 110 kilometer passeert. Dat is nog eens tempo maken. Nog best een aardige stad trouwens, Alençon. Matige Franse renners als Anthony Geslin en Marc Fournier werden er geboren. Gewiss-Ballan won er nog eens een ploegentijdrit, in 1995. Nou, helemaal top dus. Kasteeltje erbij, wat vakwerkhuisjes, een belangrijke bibliotheek en een kerk. Mooi man. We hebben trouwens Bretagne verlaten en bevinden ons inmiddels in Normanië, in het departement Orne. Sowieso doen we vandaag veel regio's aan, we reden ook al even kort door de Sarthe en buiten Alençon volgt er een tweede stukje Sarthe.



Als we de Sarthe weer betreden krijgen we ook zowaar nog met een echt klimmetje te wachten. Na 120 kilometer komen we namelijk de Côte du Buisson de Perseigne tegen, een klimmetje van anderhalve kilometer aan 4% gemiddeld. Beestachtig. Reden we tijdens het eerste deel van de rit nog over smalle weggetjes, nu rijden we gewoon steeds rechtdoor over een brede weg, die dan wel weer aan slijtage onderhevig is. Asfalt lijkt wel 100 jaar oud. Afwisselend rijden we door bossen en open vlaktes, maar op dit moment toch net wat meer bossen. In principe minder kans op waaiers, waardoor je gerust even een middagdutje kan inplannen. Na 20 kilometer over dezelfde weg komt er weer wat variatie omdat er dwars door Mamers wordt gereden, een klein stadje waar wat rotondes liggen. Aan de rand van Mamers rijden we dan weer de Orne binnen en vervolgens gaat het ongeveer 15 kilometer volledig rechtdoor richting het volgende dorp, Bellême. Het gebied is hier volledig open, dus we mogen hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn. Richting Bellême gaat het een paar keer voorzichtig omhoog, al heeft dat natuurlijk allemaal weinig om het lijf. Buiten dit dorp, na 150 kilometer koers, vervolgen we onze weg weer over een brede en kaarsrechte weg. Het blijft nu een beetje glooiend en er is wat meer beschutting, maar ook hier nog wel wat open velden waar de wind eventueel z'n ding kan doen. In principe rijden we zo probleemloos verder richting de tussensprint van de dag, die na 168 kilometer volgt. De laatste kilometer voor de tussensprint wordt het terrein ineens enorm open, dus als een paar ploegen het hier een beetje op gang trekken kunnen we wel lachen. Kaarsrechte weg ook, loopt meerdere kilometers achter elkaar volledig rechtdoor. Net buiten het dorpje Berd'huis volgt die tussensprint dan, op de grens van de Orne en Eure-et-Loir. We rijden na deze sprint rechtdoor richting Nogent-le-Rotrou, waar ze een château hebben. Dat is niet strafbaar.



Na een rondje gefietst te hebben door Nogent-le-Rotrou laten we de enorm brede wegen achter ons en zoeken we weer het iets meer alternatieve circuit op. Het wordt ook iets bochtiger, al gaat het alsnog vooral vaak rechtdoor. Af en toe een paar hectometer in stijgende lijn, maar geen echte beklimmingen. Net buiten Champron-en-Perchet, op 56 kilometer van de streep, rijden we weer eens door een open veld. Mits wind kan het leuk worden, zonder wind begin je je af te vragen waar een mens in hemelsnaam zoveel akkers voor nodig heeft. Een kilometer of vijf door open gebied en daarna een kilometer of vijf door een bos, met af en toe een paar gemene stroken omhoog. Op 46 kilometer van de finish komen de renners dan door Thiron-Gardais, een schattig dorpje aan een meertje. Buiten dit dorpje slaan de renners linksaf en rijden ze voor het eerst in een eeuwigheid over een andere weg. De eventueel aanwezige wind zal hier ook ander staan, dit kan dus zomaar een belangrijk punt zijn. Al hoeft hier zelfs met veel wind niet eens iets te gebeuren, aangezien er wel heel veel bomen langs de kant van de weg staan. Een paar open stukken, maar toch vooral veel bos. Het wordt waarschijnlijk pas echt interessant buiten Combes, op 40 kilometer van de streep. Het aantal bomen neemt af en de akkers nemen toe. Al kom je dan snel weer een dorpje tegen, zoals Happonvilliers op 36 kilometer van de streep. Dat haalt de vaart er altijd zo lekker uit. Buiten dit dorpje wordt het terrein dan wel weer volledig open, terwijl we richting de bonussprint van de dag rijden. Die bonussprint, die nog weinig toevoegt aan de koers, komt na 200 kilometer koers, op 31 kilometer van de finish. In deze vijf kilometer kan er dus veel gebeuren. Na de bonussprint rijden we nog even door wat dorpjes, waar het geheel wat meer beschut is. Daarna krijgen we wel weer te maken met een aantal kilometer door volledig open terrein, dat pas in Magny weer onderbroken wordt. Dit dorpje ligt op 24 kilometer van de finish.


Sfeerimpressie van de laatste 40 kilometer

Buiten Magny komen we al snel weer open vlaktes tegen. Het is dat er een paar dorpjes zijn, maar verder zou de wind hier altijd z'n ding kunnen doen. Op 18 kilometer van de streep komen we het volgende dorp tegen, Bailleau-le-Pin. Zes kilometer dus door open velden, lekker hoor. In Bailleau moeten de renners over het spoor en komen ze kort achter elkaar drie lastige bochtjes tegen, maar daarna gaat het weer vrolijk rechtdoor richting de finishplaats. Buiten Bailleau wordt het terrein al snel weer open, want dat is het verhaal van deze slotfase. We rijden nu een net iets andere kant op, dus de wind zal hier weer net even iets anders staan. Op 14 kilometer van de streep rijden we dan door Nogent-sur-Eure, waar het weer even beschut is. Vervolgens steken we buiten dit dorp, na een paar rotondes, de rivier Eure over en vervolgens gaat het richting Chartres vooral rechtdoor door alleen maar open velden. Op negen kilometer van de streep volgt er dan bij een rotonde een bocht naar rechts, waarna men over een iets smallere weg alsnog door de open velden een alternatieve route richting Chartres neemt. Op 6,5 kilometer van de streep verlaten we deze weg. Bij een volgende rotonde slaan we linksaf en daarna gaat het een aantal kilometer rechtdoor. Deze weg wordt op iets meer dan vijf kilometer van de streep nog wel onderbroken door een rotonde, maar buiten dat gaat het tot op twee kilometer van de streep volledig rechtdoor. We bevinden ons inmiddels in Chartres zelf, dus de open velden zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Deze weg van drie kilometer lang is licht glooiend, het gaat een tijdje heel licht vals plat omhoog, maar verder valt er tot op twee kilometer van de streep weinig te beleven. De renners komen uit bij een rotonde, waar ze een bocht naar rechts nemen. 100 meter verderop moeten ze deze rotonde weer verlaten, middels nog een bocht naar rechts. Daarna gaat het eigenlijk zo goed als rechtdoor tot de finish. Alleen nog maar wat flauwe bochten, maar geen serieus werk. Wel loopt het toch aan de laatste kilometer naar beneden, op een bepaald punt zelfs vrij scherp. Als we onder de boog van de laatste kilometer passeren wordt het even vlak, maar in de laatste halve kilometer gaat het nog vrij fors omhoog. We overwinnen 20 hoogtemeters in dit stuk, 4% gemiddeld dus. Weer een lastige aankomst.




Het is de derde keer in de geschiedenis van de Tour dat er een rit eindigt in Chartres. De stad met 42.000 inwoners debuteerde in 2004. In die tijd waren er nog wel eens monsterontsnappingen mogelijk. De rit die in Chartres eindigde was zo'n rit voor de vluchters, die een gigantische voorsprong kregen. Daags voor deze rit was er een ploegentijdrit geweest van meer dan 60 kilometer en die werd met overmacht gewonnen door US Postal. Lance Armstrong had het geel dus al om zijn schouders, maar aangezien het pas de vierde rit was had hij daar eigenlijk helemaal geen zin in. Tijdens rit vijf mocht er dus een grote groep wegrijden en die groep hield uiteindelijk aan de streep een voorsprong van meer dan 12 minuten over. In die kopgroep bevond zich onder meer de altijd irritante Australiaan Stuart O'Grady. Hij klopte zijn medevluchters makkelijk. In dezelfde kopgroep bevond zich ook een of andere Thomas Voeckler. Die was toen bij het grote publiek nog niet echt bekend en bij Armstrong ook niet. Van de renners vooraan stond hij het hoogste en daarom nam hij de gele trui over. Dat was op zichzelf niet zo opmerkelijk, de verrassing kwam daarna pas. Thomas Voeckler wist tot rit 15 stand te houden en reed zo dus een dag of 10 in het geel. Een volksheld werd geboren en de rest is geschiedenis. Daarna keerde men in 2012 nog eens terug naar Chartres, voor een individuele tijdrit van 52 kilometer. Dat kon toen nog, blijkbaar. Die tijdrit werd gewonnen door Bradley Wiggins, voor Chris Froome. Niet echt een topshow dus. Chartres is verder vooral een stad met heel veel industrie. Dat merken de renners ook vanzelf, bij het binnenrijden van de stad moeten ze eerst over een industrieterrein fietsen. Ze zijn hier vooral goed in het produceren van cosmetische producten, zoals parfum. Daarnaast is de pharmaceutische industrie hier behoorlijk aanwezig, blijkbaar draaien ze hier 53% van alle Franse pillen in elkaar. In de binnenstad kom je dan weer wat oude gebouwen tegen, zoals een kathedraal uit de 13e eeuw die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Dit is een van de bekendste kathedralen van Frankrijk, mede dankzij de gebrandschilderde glazen. Ik noem dat altijd glas in lood, maar blijkbaar is gebrandschilderd een betere term. Nouja, wel geinig in ieder geval.



Drie keer raden wat de wind gaat doen als het de laatste 40 kilometer vooral heel erg open is? Die gaat liggen, haha! Ja, nee, serieus. Er is gewoon geen wind in Chartres en omgeving. Helemaal niks. Al is er nog een kleine kans op een soort van storm. Het zou in de middag kunnen gaan regenen in Chartres en daar komt uiteraard ook wat wind bij kijken. Zo rond vijf uur zou dat moeten beginnen en dan waait het dus wel serieus, met flinke windstoten. Alleen staat die wind dan waarschijnlijk tegen, dus daar worden we alsnog niet veel wijzer van. In de buurt van Fougères zal er ook weinig wind zijn, maar ook daar wel kans op regen. Het gaat denk ik alsnog een hectische dag worden. Hopelijk trekt de wind nog wat aan en krijgen we een paar buien, dan wordt dit geweldig. Anders niet. Het zou fijn zijn als de regenbuien in Chartres wat eerder beginnen, rond een uur of vier ofzo. Dan nog een paar windstootjes erbij, terwijl de wind enigszins draait. Het kan allemaal nog. Maar dat weten we dus niet. Wat we wel weten is dat de rit begint om 12:05. Langste rit van de Tour, dan krijg je dat. Na een neutralisatie van een kwartier volgt om 12:20 het officiële startsignaal. Qua uitzendingen is het weer hetzelfde verhaal. Eurosport 2 en de PLAYER staan om 12 uur tot uw dienst. De NOS en Sporza haken aan rond 14:10. Finish wordt verwacht tussen 17:21 en 17:49.



Deze rit kan leuk worden als het weer een beetje mee wil werken. Maar, de uitkomst zal ongeacht het weer toch wel steeds hetzelfde zijn: een sprint. Kan massaal zijn en minder massaal, maar gesprint zal er worden.
1. Gaviria. Komt tijdens iedere sprintrit op 1 te staan. Als het een beetje slecht weer wordt heeft hij ook nog eens de ideale ploeg om zich vooraan te handhaven, dus het wordt weer lastig om hem te kloppen.
2. Sagan. Op zo'n aankomst legt hij het af tegen Gaviria, zoveel is inmiddels wel duidelijk. De rest legt het dan weer af tegen hem en dat levert voor de verandering maar weer eens een tweede plaats op.
3. Colbrelli. Sonny is al twee keer tweede geworden. Een keer op een aankomst die zwaarder is dan deze en een keer op een aankomst die minder zwaar is. Dan kan hij vast ook wel presteren op zo'n parcours dat ergens in het midden ligt.
4. Groenewegen. Als hij de slag niet mist tijdens eventuele waaiers verneukt hij het wel weer in de finale. Ontsporend treintje, daarna jezelf laten wegdrummen en dan van veel te ver moeten aanzetten, dat soort werk. Mooie vierde plaats gaat dat weer opleveren, heerlijk. Mag Zeeman daarna weer gaan onderzoeken hoe dit heeft kunnen gebeuren.
5. Kristoff. Nog niet echt aan een bijzonder goede Tour bezig, maar er is een kans dat het gaat regenen. En dan moeten we eerder met Kristoff rekening houden dan met een Greipel of een Kittel. Die Duitse braadworsten haken dan meteen af. Zo'n echte geblokte Noor trapt stevig door. Naar een vijfde plaats, want hij krijgt er ook niet ineens wonderbenen van.