Zou je jezelf wegcijferen voor een groter doel?

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 16:46 schreef Jaume_I het volgende:
Waarschijnlijk, zeker in geval van (eigen) kinderen wel.

Eigen kinderen kun je opnieuw maken, dus ook dan niet.
En eigenlijk gaat de vraag niet over wegcijferen, maar jezelf van kant maken, want dat is wel een wezenlijk verschil.
Wegcijferen geen probleem, doodgaan no way.

De duiker heeft risico genomen voor andermans leven maar hij wist natuurlijk niet dat hij het niet zou overleven. Als van te voren vast had gestaan dat hij het niet zou overleven was hij er misschien ook niet aan begonnen.

Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie, hij wist niet van te voren dat hij zou overlijden. Hij is door een ongeluk om het leven gekomen. Natuurlijk wist hij dat het gevaarlijk werk was, maar 1500 andere hulpverleners zijn niet omgekomen.

Op dit moment denk ik dat ik dat ook niet zou doen met uitzondering misschien van mijn eigenlijk kinderen(als ik die zou hebben).

Ik denk niet dat deze man die ochtend op stond en wist dat hij later die dag zijn leven zou geven.

Niemand heeft bewust zijn leven gegeven natuurlijk.

Die duiker wist dat de kans bestond maar vond zichzelf zo'n goede duiker dat hij dacht dat hij dit wel kon.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 16:52 schreef NoXia het volgende:
Ik denk niet dat deze man die ochtend op stond en wist dat hij later die dag zijn leven zou geven.

Bovendien zijn ze er geen reet mee opgeschoten.
Die duiker heeft nu alleen maar voor overlast gezorgd en niemand gered.

Maar ik denk dat dat is hoe je in het leven staat.

Een FOK!ker, Cat, heeft bijvoorbeeld vrijwillig haar nier afgestaan aan een onbekende omdat die anders dood zou gaan. Risicovolle operatie en als er niet met je andere nier gebeurt ergens de komende 50 jaar ben je het haasje.

Dat is een rationele keuze zelf groot risico te lopen om een ander te redden. Ik weet ook niet of ik dat zou doen. Voor een onbekende niet, voor een bekende wel denk ik.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 16:58 schreef Monopoly het volgende:

[..]

Interessant.
Het verschilt sowieso per persoon. Bij sommige beroepen neem je bewust meer risico (denk aan de brandweer die een kind uit een brandend huis moet redden), dan anderen (een groenteboer).
Misschien zal die groenteboer wel een gevecht aangaan met een overvaller om zijn klanten vrij baan te geven om te ontsnappen.

Heldhaftig gedrag kan je in principe aanleren. Kijk naar de mannen en vrouwen in het leger. Maar bij 'gewone' mensen is het een interessante vraag: "tot hoe ver ga je".

Heldhaftig gedrag is toch weer wat anders ook dan waat ik het net over had dus laten we daar ook nog ver filosoferen.

Hierbij denk ik aan situaties die plots opkomen en je eigenlijk uit instinct handelt ipv rationeel. Een soort fight or flight. Ik werk in een hotel en als ik daar nu over na denk zou ik echt mijn uiterste best doen om, eventueel met risico voor mezelf, elke gast veilig buiten te krijgen. Maar reeel is de kans even groot dat ik als eerste buiten sta om te gillen om mijn mamma.

Dit geldt hetzelfde voor de eerdergenoemde ouders. Die kunnen wel zeggen alles voor het kind te doen en daar hun leven voor te geven, maar die weten helemaal niet hoe ze reageren als er iemand met een geweer voor ze staat oid.

Ik ben een type die zichzelf wegcijfert voor een grotere doel.

Maar ik wou dat ik egoistischer kon zijn.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 17:09 schreef Monopoly het volgende:

[..]

Interessant inderdaad. Zou het niet qua hormonen/stofjes in de hersenen zijn dat je als ouder je kroost 'koste wat het kost' beschermd? Je hoort nog wel eens verhalen van overlevingsdrang, mensen die ineens een auto een stuk kunnen optillen om hun kind te redden, soort van oerkrachten. Of dat waar is is een tweede natuurlijk.
Ik heb zelf een keer mee gemaakt dat ik met mijn toenmalige vriendin op een groot feest tussen een paar vechtersbazen terecht kwam. Daarbij heb ik mijzelf voor haar gedrukt zodat zij zich als een bolletje kon vouwen tegen de muur, en ik haar als een soort tent beschermde. Dat ging heel natuurlijk.
Maar je hebt een goed punt met fight or flight. Elke situatie is anders en er is niets voor te zeggen of je als een hert in koplampen blijft staan, of je instinctief de broek volzeikt zodat je beter kan rennen.
En valt het aan te leren? In een bioscoop bijvoorbeeld als je binnenkomt, gelijk kijken "Daar is de nooduitgang, mocht er paniek uitbreken, kop erbij, even tot 3 tellen, waar is het gevaar en waar moet ik heen", ipv achter de massa aanrennen bijvoorbeeld.

Dat laatste kan natuurkijk wel maar als ze dan met een machinegeweer binnenkomen zoals in Orlando (?) ... Wie weet wat je dan doet

Nee, ik denk niet dat ik dat ooit zou doen. Eigen kinderen is misschien anders, maar die hoef ik niet, dus ja.

Nee ik pass ervoor alhoewel ik als ukkie wel een hond heb gered die door het ijs gezakt was en verder niemand in de buurt was. Dus ik ben al een geslaagde held.

Heel simpel: nee. Ik heb kleine kinderen, dus dat zou ik vrij idioot vinden. Als het om hen gaat natuurlijk wel. En mijn vriendin. Verder gaat voor niemand mijn leven op het spel.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 17:25 schreef handkant het volgende:
Nee ik pass ervoor alhoewel ik als ukkie wel een hond heb gered die door het ijs gezakt was en verder niemand in de buurt was. Dus ik ben al een geslaagde held.

Goed van je.

Moeilijk onderwerp dit. Zelfde als "moet het leven eerlijk zijn". Je hebt nooit 100% garantie dat die andere mensen hetzelfde voor jou hadden gedaan. Doodgaan voor mensen die dat andersom ook niet voor mij hadden gedaan lijkt me de meest zinloze dood ooit.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 18:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Goed van je.

Moeilijk onderwerp dit. Zelfde als "moet het leven eerlijk zijn". Je hebt nooit 100% garantie dat die andere mensen hetzelfde voor jou hadden gedaan. Doodgaan voor mensen die dat andersom ook niet voor mij hadden gedaan lijkt me de meest zinloze dood ooit.

Eens.

Alleen voor mijn zoon zou ik mijn leven geven.

Omdat dat zijn werk was! Net zoals een brandweerman, politieagent, militair etc etc. Daar was hij voor opgeleid en helaas overleden tijdens de uitoefening van zijn werk

Ach die vent stierf ook niet bewust voor een hoger doel ofzo. Het ging gewoon mis, hij had net zo goed van de trap kunnen vallen, was net zo'n hoog doel geweest. Mensen maken het gewoon mooi, hij was bezig met het redden van kindjes dus gestorven voor een hoger doel zogenaamd. Nee hij is gewoon gestorven door zuurstofgebrek terwijl hij iets deed inderdaad, was ook niet vrijwillig ofzo dat hij zijn leven gaf, was gewoon pech.

Als iemand weet dat hij doodgaat als hij mensen probeert te redden (of dieren wat dan ook) en hij doet het alsnog dan kan je zeggen van dat ie is doodgegaan voor zijn idealen, vanwege zijn heldhaftigheid, een hoger doel als je het zo wil noemen. Maar gewoon doodgaan vanwege iets terwijl je ergens mee bezig bent is gewoon doodgaan.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 18:53 schreef thekolere het volgende:
Omdat dat zijn werk was! Net zoals een brandweerman, politieagent, militair etc etc. Daar was hij voor opgeleid en helaas overleden tijdens de uitoefening van zijn werk

Maar waarom kiest iemand voor dat werk? Daar zit iets achter, dat doe je niet voor niks.

Ik weet van mezelf niet zo goed wat ik zou doen. Enerzijds ben ik altijd wel geneigd jan en alleman te helpen, en hoewel het doorgaans om een heel stuk minder gevaarlijke dingen dan in een ondergelopen grot duiken gaat (die hebben we hier niet zoveel ) , schiet ik voor mezelf er vrijwel nooit wat mee op. De ene keer mis ik slechts drie treinverbindingen en storm ik verwaaid en wel een sollicitatiegesprek binnen ( ) de andere keer voel ik me zelf eigenlijk toch niet zo veilig. ('s Avonds laat te voet een wildvreemde man thuisbrengen - omdat je denkt dat 'ie ziek is geworden en iedereen hem staat uit te lachen - is misschien toch niet altijd even handig. Uiteindelijk was er niks aan de hand - hij was zo kacheltje lam dat ik hem er wel uit had kunnen rennen - maar ik heb me wel eens prettiger gevoeld..)

Anderzijds...ik geef doorgaans weinig om voor mij onbekende mensenlevens. Ik steun geen goede doelen zoals het Kankerfonds (ook al ken ik wel mensen die die ziekte hebben gehad en/of er aan zijn overleden) en ik laat geen traan om de meeste (westerse) humanitaire rampen. Niet omdat ik het iemand gun, maar omdat het mij emotioneel echt niks doet. Gewoon niks, neutraal....
Ik werk ook (bijbaan) in het ziekenhuis, en vrijwel altijd kan ik de verhalen prima van me af laten glijden. Maar of ik zou weglopen van de situatie als er dringend hulp nodig is....ik denk dat ik dat dan weer niet kan, dat zit ook weer niet in mijn aard. Ik heb altijd al willen helpen en zorgen voor. Dat helpen en mezelf eventueel in gevaar brengen zou dan niet zozeer uit moed voortkomen, maar meer uit mijn drang te willen helpen en het zijn van een zacht ei

Dieren zou ik dan wel zonder twijfelen redden (zeg ik nu heel gemakkelijk, maar ik hoop dat ik me er aan kan houden.) Daar heb ik gewoon wat meer gevoel bij, en ja, ik weet dat sommige zullen zeggen dat ik een klap van de molen heb gehad om dieren boven mensen te stellen. Maar het is nu eenmaal hoe ik het voel...

En...wat ik me ook bedenk, en ik durf het eigenlijk bijna niet te zeggen, maar als je toevallig een leuke, verzorgde, sympathiek man bent, dan geef ik je ook al meer kans. Zeker als je bijvoorbeeld een beroemde, sympathieke man bent. Noem me oppervlakkig en ik wéét dat het eigenlijk niet uit zo mogen maken, maar ik denk dat ik op het eerste gezicht toch eerder door het vuur zou gaan voor Tom Ellis of Alvaro Morte, dan voor een dikke/onverzorgde vent met kalknagels. Terwijl die laatste misschien wel veel aardiger is.....maar ja, die kwam niet zo sympathiek of over op TV...

Omaha Beach oprennen wist je bijna zeker dat je puin zou worden, of dat een groter doel was. Geen idee, kijk eens naar het huidige Europa.

Dus nee zou er niet aan mee doen. Iemand langs de weg helpen is al gevaarlijk.

Voor mij is het deels een gevoelskwestie, en deels een rationele risico inschatting.
Beroepen waarbij je in onvoorspelbaar gevaar kunt komen trekken mij niet zo. Je wordt wel getraind en alles, maar je kunt nooit voorspellen hoe de uitvoering gaat zijn.

Maar - en ik zie dat timmmmmm mij al had geïntroduceerd- een nier doneren zag ik niet als een groot risico. Dat is een standaard operatie in een gecontroleerde omgeving, met grondig vooronderzoek, waarbij je op precies de goede plek bent als er iets dreigt mis te gaan.
Mede dat aspect maakte voor mij de keuze logisch. En ook de na-effecten vallen best mee. Als mijn overgebleven nier het gaat begeven (en dan was de gedoneerde nier gezellig mee gaan doen dus netto uitval is bijna net zo snel) kom ik nu zelfs bovenaan de wachtlijst.

Dat ik geen kinderen of partner heb maakte die keuze wel makkelijker. Ik weet niet hoe ik had geredeneerd als ik die wel had gehad.
Net zoals ik niet zeker weet of ik mezelf als passant in een gevaarlijke situatie zou brengen om een ander te redden. Ik denk het wel, maar op het moment zelf weet je het pas echt.
In veilige situaties weet ik wel dat ik zou gaan helpen. Daar heb ik wel al ervaring mee.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 16:49 schreef Hyaenidae het volgende:

[..]

Eigen kinderen kun je opnieuw maken, dus ook dan niet.
En eigenlijk gaat de vraag niet over wegcijferen, maar jezelf van kant maken, want dat is wel een wezenlijk verschil.
Wegcijferen geen probleem, doodgaan no way.

Opnieuw maken? .... Geen kinderen zeker

Ligt aan het doel en de haalbaarheid van dat doel dankzij mijn inzet.

Als ik bijvoorbeeld met het offeren van mijn leven een of ander werelds utopie kan creeren, sure. Maar als het alleen maar blijft bij 'dan is de totale ecologische voetafdruk van de mens weer een miniem stukje kleiner', fuck nee.

quote:

Op donderdag 12 juli 2018 21:57 schreef Freddy_von_Schrankenstein het volgende:

[..]

Opnieuw maken? .... Geen kinderen zeker

Ja met piemel in de kut enzo, je weet niet hoe baby's gemaakt worden?

quote:

Op vrijdag 13 juli 2018 16:43 schreef Hyaenidae het volgende:

[..]

Ja met piemel in de kut enzo, je weet niet hoe baby's gemaakt worden?

Tuurlijk wel,, maarem............... opnieuw maken suggereert hier dat je de "ouwe" weggooid en dan maar weer niuwen maakt. Dat werkt nie zo he.....

Ligt aan de situatie.
Als de mensheid redelijk ten dode is opgeschreven en 100 man wordt door een wormhole gestuurd zoals in Interstellar, sign me up. En da's dan een erg zwart-wit voorbeeld omdat het alternatief toch kansloos is, maar goed. Ligt dus aan de situatie.

Gewoon telefoon pakken en filmen als er iemand verzuipt en dit dan uploaden op liveleak.