Alvast dank voor het lezen. Ik heb me hier aangemeld omdat ik toch wel ergens mee zit. Misschien handig om te weten, ik ben 17 jaar. Mensen beschrijven mij als een sociaal persoon die makkelijk een praatje maakt. Het 'probleem' begon zo'n 3 jaar geleden.
Na een operatie die ik heb gehad is het misgegaan. Ik kreeg allerlei onverklaarbare klachten. Pas sinds een paar maanden weten ze waar het vandaan komt. Het is onder andere chronische vermoeidheid, waarschijnlijk door een angstige ervaring die ik tijdens de operatie had.
Maar goed even terug naar het probleem. In deze periode ging het op en af qua gezondheid. Mensen begrepen het vaak niet waarom ik niet gezellig meeging, of waarom ik wel op verjaardag a en niet op verjaardag b kwam.
Eigenlijk is dit natuurlijk ook begrijpelijk. Soms kon men wel zien aan mij dat ik ziek was, maar soms begrepen ze het niet wanneer ik weer 'moe' was.
Het contact met vrienden van toen verwaterde, maar toch heb ik een redelijk deel kunnen behouden.
Helaas ben ik blijven zitten omdat ik gewoon te veel heb gemist qua schoolwerk. Mijn vrienden kwamen in contact met nieuwe mensen terwijl ik bij mensen in de klas kwam die mij niet zo lagen. Dit kan ook met het leeftijdsverschil te maken hebben.
Nu het vakantie is merk ik dat ik weinig mensen heb om op terug te vallen.Ik heb via mijn hobby ook nog wel een paar vrienden gemaakt hiermee probeer ik ook zo vaak mogelijk iets te doen.
Een ander punt is dat ik ook geen vriendin heb. Dit is natuurlijk logisch als je met minder mensen in contact komt. Ik ga ook niet uit. Niet omdat ik niemand heb om mee te gaan, maar ik vind het gewoon te druk (ik begrijp dat dit door mij komt, de meesten hebben daar natuurlijk geen last van)
2 problemen die niet helemaal los van elkaar staan. Ik hoor graag of iemand wellicht tips heeft. De fout zal namelijk niet helemaal aan het ziek zijn liggen, maar ook aan mijn eigen handelen.
Alvast bedankt,
JR
[ Bericht 0% gewijzigd door Anthonie1 op 06-07-2018 02:12:48 ]
Over 1 of 2 jaar ga je waarschijnlijk studeren en raak je je huidige sociale cirkel sowieso kwijt. Tenzij je besluit om spoorstudent te worden. Iets wat ik sterk afraad.
Wat betreft een vriendin: De huidige generatie heeft gemiddeld pas op 18,6 jaar voor het eerst seks, dus maak je op je huidige leeftijd nog maar niet druk om een relatie.
Conclusie: no worries
@puntenjager, wat bedoel je met spoorstudent worden? Dat ik gewoon thuis blijf wonen en niet op kamers ga?
Nogmaals bedankt,
JR
Thuis bij je ouders blijven wonen en met de trein op en neer naar de uni, inderdaad.quote:Op vrijdag 6 juli 2018 23:39 schreef jr3 het volgende:
Bedankt voor jullie antwoorden! Misschien stel ik me ook wat aan maar soms vind ik het toch jammer dat ik geen vriendengroep meer heb. Ik zou ook niet goed weten hoe ik mijn cirkel groter zou moeten maken.
@puntenjager, wat bedoel je met spoorstudent worden? Dat ik gewoon thuis blijf wonen en niet op kamers ga?
Nogmaals bedankt,
JR
Overigens is dat voor hbo-studenten de norm. Ik weet niet hoeveel hbo-studenten er precies op kamers gaan, maar ik ben bang dat het nog geen 10% is.
Helaas niet veel. Er zijn medicijnen voor maar die zorgen ervoor dat je erg suf wordt. In het ziekenhuis wordt dit dan ook afgeraden. Verder is het iedere keer "niet over je grenzen heengaan" makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.quote:
Bedankt in ieder geval voor de reacties.
JR
Oke ja ik heb geen moeite om te geloven wat je zegt. Vraag me alleen af wat er zo angstig is geweest in die operatie dat het je hersenen voor je rest van je leven zo heeft beïnvloed dat het nooit meer wat normaal kan worden. Bedoel de meest leipe personen kunnen nog enigzins normaal worden na een x aantal jaar, waarom jij niet vanwege een heel naar iets tijdens een flinke operatie?quote:Op zondag 8 juli 2018 23:48 schreef jr3 het volgende:
[..]
Helaas niet veel. Er zijn medicijnen voor maar die zorgen ervoor dat je erg suf wordt. In het ziekenhuis wordt dit dan ook afgeraden. Verder is het iedere keer "niet over je grenzen heengaan" makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Bedankt in ieder geval voor de reacties.
JR
Ik vind het zelf ook redelijk vaag al merk ik dat het wel beter gaat. Ik dacht dat ik tijdens de operatie werd vermoord 😂
Verder heb ik 'last' van mijn spieren. Deze verzuren heel snel, hiervoor kreeg ik de optie van de medicijnen.
Zo te lezen lastige periode en tja dat kunnen de meeste niet aan.
Maar zou koesteren wat er over is zeg maar. En nieuwe vrienden kun je altijd vinden
Maar laten we de nadruk ook niet teveel op mijn gezondheid gaan leggen, omdat ik niet weet hoe het zich had ontwikkeld als ik me wel top had gevoeld. Ik wil het niet als excuus gebruiken, misschien ben ik zelf ook gewoon te laks met contacten omgegaan.
Zou je dus zeker geen zorgen maken op jou leeftijd.