Nergens meer een probleem van maken

quote:

Op donderdag 5 juli 2018 10:30 schreef jogy het volgende:
Beetje nihilistisch wel maar op zich geen slechte levenswijze.

Ik vind het eerder stoïcijns.

In ieder geval, het zijn juist de pieken en dalen die een leven kleur geven. Hoewel het soms overweldigend kan zijn, heb je in ieder geval het gevoel dat je hebt geleefd. Wij hebben een verfijnde cognitie waarmee we dat kunnen voelen: intens geluk, maar ook intens verdriet. Maak daar gebruik van en verken de uithoeken van je ziel, zou ik zeggen.

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 10:54 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik vind het eerder stoïcijns.

In ieder geval, het zijn juist de pieken en dalen die een leven kleur geven. Hoewel het soms overweldigend kan zijn, heb je in ieder geval het gevoel dat je hebt geleefd. Wij hebben een verfijnde cognitie waarmee we dat kunnen voelen: intens geluk, maar ook intens verdriet. Maak daar gebruik van en verken de uithoeken van je ziel, zou ik zeggen.

Eens met betrekking tot het ervaren van je emoties, ook intens verdriet of woede zijn het waard om te ervaren. De truuk is misschien om ze daadwerkelijk te ervaren maar je zelf er niet op stuk te bijten of er in te blijven zeg maar. Uiteindelijk probeer ik te leven met de instelling dat ik niet de bitch ben van mijn emoties.

Of ik het eens ben met je uitleg van stoïcijns is een tweede maar daar gaat het topic niet over .

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 11:20 schreef jogy het volgende:

[..]

Eens met betrekking tot het ervaren van je emoties, ook intens verdriet of woede zijn het waard om te ervaren. De truuk is misschien om ze daadwerkelijk te ervaren maar je zelf er niet op stuk te bijten of er in te blijven zeg maar. Uiteindelijk probeer ik te leven met de instelling dat ik niet de bitch ben van mijn emoties.

Of ik het eens ben met je uitleg van stoïcijns is een tweede maar daar gaat het topic niet over .

Er moet inderdaad wel een balans zijn. Alles kapot relativeren, maakt je een slaaf van je ratio. Het andere uiterste maakt je een slaaf van je impulsen. Je ziet het vaak bij verschillende persoonlijkheidsstoornissen: OCPD'ers die overmatig piekeren en borderliners die hun emoties niet onder controle kunnen houden.

En volgens mij heeft nihilisme meer te maken met het gebrek aan waarden en stoïcijnse met het gebrek aan fucks given (gaat dus meer om je houding). Maar correct me if I'm wrong.

quote:

Op donderdag 5 juli 2018 23:25 schreef rexxo het volgende:

[..]

Het gaat hierbij ook niet om anderen te veranderen want dat zal je toch nooit lukken. Het is alleen maar mogelijk om je zelf te veranderen in datgene wat als problematisch wordt ervaren en dus niet werkt voor je, dat is waar het om gaat.

Ja, maar je leeft niet in een vacuüm.

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 00:49 schreef Maharski het volgende:

[..]

Nou, dat waag ik te betwijfelen. Misschien gaat er een tijdje 'ont-leren' van je oude, vertrouwde maar aangeleerde waarde-toekennende denk- en voelsysteem aan vooraf, maar dat hoeft er zeker niet met de paplepel ingegoten te zijn. Sterker nog, waarschijnlijk kan het een veel rijpere en gegrondere basis hebben als er een zeker opgedaan inzicht aan ten grondslag ligt.

En dat zijn mooie antwoorden op m'n vragen 'wat roept dat in je op?': de angst dat er dan onverschilligheid zal resten, of zelfs lusteloosheid.

Is dat wel noodzakelijkerwijze zo?

Wat is er mis trouwens met onverschilligheid?

Mensen hebben al moeite met het stoppen met de meest onnodige, onnozele gewoontes, laat staan dat ze angst-gerelateerde associaties, gedragingen en gewoontes zomaar even afleren. Inderdaad, nervositeit, stress, onzekerheid, schaamte, vermijding, paniek, zorgen... ze zijn aan vormen van angst gekoppeld, één van de meest regerende en fysiologisch sterkste emoties.

[ Bericht 0% gewijzigd door Cockwhale op 06-07-2018 19:56:17 ]

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 18:15 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Ja, maar je leeft niet in een vacuüm.

Wie heeft het hier over leven in een vacuüm? Je leeft gewoon je leven in deze wereld/maatschappij waarbij je wellicht op een wat vriendelijke manier met je zelf en daardoor ook met anderen om kan gaan omdat de gedachten dan niet meer zo vijandig zijn.

Herken je dat ook dat je hoofd vol zit met problematische gedachten waar je maar niet uit komt en rondjes blijft rijden? Het is alsof je in een vacuüm leeft.

[ Bericht 10% gewijzigd door rexxo op 06-07-2018 20:24:38 ]

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 23:42 schreef Maharski het volgende:

[..]

En wat nu als de wortel van dat alles berust op een verkeerd idee over jezelf? Dan kan het eenvoudigweg worden opgelost door dat verkeerde idee los te laten. Dat trekt de angel eruit waar alle neurose op is gestoeld.
Ik durf de stelling aan dat het gehele bouwwerk van angst is gebaseerd op een valselijk innerlijk ik-concept dat almaar verdedigd moet worden en de kern vormt al die zaken die jij noemt.

Je kunt heel veel stellen. Ik stel de empirie boven overtuigingen. Argumenten wil ik zien; argumenten die toepassing hebben op de empirie.

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 00:23 schreef Maharski het volgende:

[..]

En wat nu, als die innerlijke drang om actie te ondernemen iets is dat in principe vanzelf gaat, zonder dat er mentale probleemmaakprocessen voor nodig zijn alvorens dat gebeurt?

Neem het voorbeeld van jezelf douchen. In principe zal de drang tot je lichaam goed verzorgen en fris houden, een volledig natuurlijke drang zijn, tenzij je depressief bent en het vanuit die depressie je niets meer kan schelen. In dat geval is er sprake van apathie, gebrek aan energie, dis-connection met je medemens enzovoorts. Zal dat ook zo gelden in een verder gezonde staat van zijn? Je gaat het zelf namelijk ook ruiken, en de drang daar wat aan te doen, volgt dan in principe volledig vanzelf. Geldt dat niet ook voor de 'grotere' dingen?

Vraag daarin is, is het echt nodig er eerst een probleem van te maken, voor er actie volgt?
In principe gaat zo veel van ons handelen heel natuurlijk en vanzelf, zonder dat we er ons eerst druk om moeten maken.

Ik denk ook dat alles in principe vanzelf gaat. Daar komt het boeddhistische idee van 'unwilled action' vandaan.

Vergelijk het met bladeren die van een boom vallen: de bladeren vallen zoals ze vallen, zonder erover na te denken en zonder iets te willen.

Vergelijk het met het gedrag van dieren als katten en honden: ze doen wat ze doen, op impuls en instinct. Ze hebben wel bewustzijn maar ze wegen hun acties niet af.

Wij mensen denken dat we in controle zijn, we kunnen plannen en de uitkomst van acties voorspellen en we denken daarmee ons lot te kunnen bepalen. Niets is minder waar, het brein is een biochemische machine bestaande uit 100 miljard neuronen en nog meer synapsen. Wij zijn ons niet bewust van de hypercomplexe processen in het brein die onze gedachtes, emoties en impulsen veroorzaken.

Het brein werkt volautomatisch. Wij zijn feitelijk de onbewogen waarnemers van de inhoud van ons bewustzijn, de inhoud van ons bewustzijn wordt bepaald door processen die wij niet onder controle hebben.

De beste manier van leven is denk ik 'go with the flow'. Vaar op je intuïtie, doe wat goed voelt, net zoals katten en honden. Beoordeel jezelf niet, probeer los te laten.

Laat de obsessie het leven te manipuleren los en zwem met de stroom mee, geniet van de rit zolang het kan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 07-07-2018 12:25:16 ]

quote:

Op zaterdag 7 juli 2018 08:14 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Je kunt heel veel stellen. Ik stel de empirie boven overtuigingen. Argumenten wil ik zien; argumenten die toepassing hebben op de empirie.

En wat nu als het empirisch bewijs juist gecreëerd wordt door je overtuiging?
Zoals bijvoorbeeld het emperisch bewijs dat jij bestaat in die vorm van ik ben ....., en vul dan zelf maar in. Dat ik is gecreëerd door je geloof/overtuiging in de gedachten die je heb. Want wie ben jij als je die gedachten niet zou hebben? Bestaat dat ik dan?

Ligt eraan wat je onder 'ik' verstaat. Ik snap verder de relevantie van dit voorbeeld niet.

quote:

Op zaterdag 7 juli 2018 19:38 schreef Cockwhale het volgende:
Ligt eraan wat je onder 'ik' verstaat. Ik snap verder de relevantie van dit voorbeeld niet.

Wat ik met het 'ik' bedoel is alles waar jij en datzelfde geldt voor iedereen, zich mee heeft geïdentificeerd.

Zoals ik het begrijp met wat jij zegt is, dat empirisch bewijs voor jou belangrijker is dan een overtuiging omdat het bewijs dan waarschijnlijk gebaseerd is op je eigen ervaringen/gevoelsbeleving.

Zou dat empirisch bewijs van hoe jij jezelf ervaart in wie je bent, dat waar jij jezelf dus mee hebt geïdentificeerd, juist veroorzaakt worden omdat je een overtuiging hebt met als gevolg daarvan dat je met een overtuiging je eigen empirisch bewijs hebt gecreëerd.

Met andere woorden het geloven in jezelf in wie je bent. Zonder geloof/overtuiging is er geen ik dus waar is dan het belangrijke empirisch bewijs gebleven dat het ik bestaat als er niet in gelooft wordt?

Wat ik dus bedoel te zeggen is dat empirisch bewijs alleen maar kan bestaan door overtuigingen waardoor de overtuigingen die een mens kan hebben heel belangrijk worden zowel in het positieve als in het negatieve.

Eigenlijk is de indruk die ik kreeg dat jij empirie en een overtuiging apart ziet van elkaar en dat ze niets met elkaar te maken hebben.

Terwijl ik het zo zie dat het één niet zonder de ander kan bestaan.

Hakuna matata.
om daarna de rotzooi op te ruimen die je liet liggen

Al zou het insectendieet niet eens zo'n slechte oplossing zijn, zit vol proteine

Dont worry, be happy.