F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Dat kan dus echt. Zelfs als je je huis uit moet omdat je de rekeningen niet meer kunt betalen, zou je er geen probleem van hoeven te maken. Je lichaam heeft alleen maar wat eten en drinken nodig per dag, en de zuurstof gaat vanzelf. In leven blijf je heus wel.
Gaat er binnenkort een ouder van je dood? Ook dat kun je gewoon accepteren, inclusief alle emoties die erbij komen kijken. Huilen ga je niet dood van; het lucht zelfs enorm op. En ze gaan ooit toch wel. Of dat nou nu is, of later. Ook dat latere moment zal een glashard moment zijn dat je op dat moment als het huidige moment beleeft, waarbij de tijd daarvoor er niets toe doet. Het idee 'dat is nog lang niet aan de orde' is een leuk idee, maar als iets eenmaal wél aan de orde is, is dat gewoon 'het nu' van dat moment.
Ergens een probleem van maken, betreft altijd iets dat alleen maar in gedachten gebeurt, waar het gevoel dan weer op reageert. Gedachten op zichzelf zijn weinig anders dan gebakken lucht die zich alleen in jouw hoofd afspelen.
Je kunt dus serieus door het leven gaan en werkelijk nergens een probleem van maken.
Maar nu komt de vraag: hoe veel mensen zouden dat willen? Zijn mensen, ondanks dat ze het vaak lijken te verafschuwen, eigenlijk niet onwijs verslaafd aan drama, weerstand en de strijd tegen de dingen die het leven hen voor de voeten werpt?
En hoe vaak maken we wel geen problemen van dingen omdat we denken dat dat zo hoort, en het niet normaal is ergens geen probleem van te maken waar ieder ander zogenaamd "zeer terecht" een probleem van zou maken?
Laten we onze geest eens uitdagen en hier over nadenken.
Nergens een probleem van maken: welke innerlijke botsingen brengt dat allemaal in je teweeg, de gedachte daaraan alleen al? Welke gevaren zie je daar allemaal in? Waar gaat het met jou heen als je dat ineens radicaal niet meer zou doen? Wat hou je dan over? Hoe zie je een leven voor je zonder ook nog maar een enkel probleem?
[ Bericht 1% gewijzigd door Maharski op 05-07-2018 02:41:18 ]
Gaat er binnenkort een ouder van je dood? Ook dat kun je gewoon accepteren, inclusief alle emoties die erbij komen kijken. Huilen ga je niet dood van; het lucht zelfs enorm op. En ze gaan ooit toch wel. Of dat nou nu is, of later. Ook dat latere moment zal een glashard moment zijn dat je op dat moment als het huidige moment beleeft, waarbij de tijd daarvoor er niets toe doet. Het idee 'dat is nog lang niet aan de orde' is een leuk idee, maar als iets eenmaal wél aan de orde is, is dat gewoon 'het nu' van dat moment.
Ergens een probleem van maken, betreft altijd iets dat alleen maar in gedachten gebeurt, waar het gevoel dan weer op reageert. Gedachten op zichzelf zijn weinig anders dan gebakken lucht die zich alleen in jouw hoofd afspelen.
Je kunt dus serieus door het leven gaan en werkelijk nergens een probleem van maken.
Maar nu komt de vraag: hoe veel mensen zouden dat willen? Zijn mensen, ondanks dat ze het vaak lijken te verafschuwen, eigenlijk niet onwijs verslaafd aan drama, weerstand en de strijd tegen de dingen die het leven hen voor de voeten werpt?
En hoe vaak maken we wel geen problemen van dingen omdat we denken dat dat zo hoort, en het niet normaal is ergens geen probleem van te maken waar ieder ander zogenaamd "zeer terecht" een probleem van zou maken?
Laten we onze geest eens uitdagen en hier over nadenken.
Nergens een probleem van maken: welke innerlijke botsingen brengt dat allemaal in je teweeg, de gedachte daaraan alleen al? Welke gevaren zie je daar allemaal in? Waar gaat het met jou heen als je dat ineens radicaal niet meer zou doen? Wat hou je dan over? Hoe zie je een leven voor je zonder ook nog maar een enkel probleem?
[ Bericht 1% gewijzigd door Maharski op 05-07-2018 02:41:18 ]
Eens kijken
Elk persoon heeft een intrinsieke motivatie om dingen te kunnen doen, of juist te laten. Wanneer iemand een laid back personality heeft, zou diegene nergens een probleem van kunnen maken. Want daar zou die motivatie ook liggen, me dunkt.quote:Op donderdag 5 juli 2018 02:32 schreef Maharski het volgende:
Maar nu komt de vraag: hoe veel mensen zouden dat willen?
Ja, dat kan. Waarschijnlijk halen zij dáár hun motivatie vandaan. Het felle, strijdbare individu.quote:Zijn mensen, ondanks dat ze het vaak lijken te verafschuwen, eigenlijk niet onwijs verslaafd aan drama, weerstand en de strijd tegen de dingen die het leven hen voor de voeten werpt?
'Noirmaal' is de projectie vanuit de eigen normen en waarden. Daaruit voortkomend is 'normaal', erg relatief. Iets normaal vinden kan bijvoorbeeld binnen de naaste familie, waar twee ouders de kinderen en de kleinkinderen dezelfde normen en waarden hebben meegegeven. Bij een landgenoot tien kilometer verderop zou datzelfde 'normaal', heel anders in elkaar kunnen steken, omdat diegene niet met dezelfde normen en waarden is opgevoed.quote:En hoe vaak maken we wel geen problemen van dingen omdat we denken dat dat zo hoort, en het niet normaal is ergens geen probleem van te maken waar ieder ander zogenaamd "zeer terecht" een probleem van zou maken?
Oké.quote:Laten we onze geest eens uitdagen en hier over nadenken.
Ik stoor me aan dit topic. Mijn verstand zegt: godjezus wat een onzin.quote:Nergens een probleem van maken: welke innerlijke botsingen brengt dat allemaal in je teweeg, de gedachte daaraan alleen al?
Een leven zonder problemen is een leven zonder uitdaging. Omdat de mensheid zo ongeveer alles al in kaart heeft gebracht waar we dagelijks mee te maken hebben, valt er niks meer te ontdekken. De spanning van iets nieuws. Wanneer die trigger niet gewaarborgd wordt, proberen we het elders. Het oplossen van problemen, het aangaan van uitdagingen.quote:Welke gevaren zie je daar allemaal in? Waar gaat het met jou heen als je dat ineens radicaal niet meer zou doen? Wat hou je dan over? Hoe zie je een leven voor je zonder ook nog maar een enkel probleem?
Het leven van een mens gaat altijd gepaard met problemen. Problemen zijn, indien men ze wil aanpakken, uitdagingen.
Google is your friend, abuse your friends
En als je geen eten en drinjen meer hebt?
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
Dan krijg je met je lichaam en z'n behoeften te maken. Die krijg je denk ik niet mee daarin.quote:
En als je geen eten en drinjen meer hebt?
Eens kijken
Laten we een abstract idee als 'de mensheid' er buiten proberen te houden. Probeer het bij jezelf te houden.quote:
Op
Eens kijken
Beetje nihilistisch wel maar op zich geen slechte levenswijze.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Behalve dat het al snel doorslaat naar onverschilligheid.quote:Op donderdag 5 juli 2018 10:30 schreef jogy het volgende:
Beetje nihilistisch wel maar op zich geen slechte levenswijze.
-
Klopt inderdaad. Het is lastig om van de slechtere dingen geen probleem te maken en het je niet te laten raken of 'door je heen te laten gaan' maar aan de andere kant wel enthousiast te worden van de leukere dingen. En als het een algemene tendens wordt in de maatschappij en iedereen dus maar alles lekker laat gaan hoe het gaat wordt het wel een beetje een stilstaand geheel qua ontwikkeling.quote:
[..]
Behalve dat het al snel doorslaat naar onverschilligheid.
Maar bepaalde vervelende zaken waar je echt geen controle over hebt laten gaan als een bewuste actie is in principe geen slecht iets.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Op zich kun je geen problemen maken van dingen maar je ondertussen wel gewoon je laten raken door dingen. Vandaar ook het voorbeeld van een ouder die misschien gaat overlijden: de emoties zijn er gewoon, maar daar maak je ook weer geen probleem van: huilen? Prima,. lucht alleen maar op. Geen weerstand tegen de emoties dus.
Eens kijken
Praktisch onmogelijk als je deze instelling niet van jongs af aan aangeleerd hebt en er eventueel een fysiologische aanleg voor hebt. Het gaat ook in tegen natuurlijke levensbehoeften.
En vervolgens? Onverschilligheid? Lusteloosheid?
En vervolgens? Onverschilligheid? Lusteloosheid?
Helemaal mee eens, mijn persoonlijkheid neigt daar ook wel naar. Maar ik zie bij mezelf dat het met enige regelmaat doorglijdt naar dus een soort van algehele acceptatie waardoor de emoties (blij/droevig/boos) ook niet echt meer geregistreerd worden of enig effect hebben. Juist omdat je het alleen maar door laat. Die grens is lastig want het is allemaal een andere kant van dezelfde medaille.quote:
Op zich kun je geen problemen maken van dingen maar je ondertussen wel gewoon je laten raken door dingen. Vandaar ook het voorbeeld van een ouder die misschien gaat overlijden: de emoties zijn er gewoon, maar daar maak je ook weer geen probleem van: huilen? Prima,. lucht alleen maar op. Geen weerstand tegen de emoties dus.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Je bent nooit te oud om te leren toch? Maar als jij al in de gedachten gelooft dat het onmogelijk is dan zal je wel gelijk hebben voor jezelf en kan je niet open staan omdat je gevangen zit in die gedachten dat het onmogelijk is.quote:
Praktisch onmogelijk als je deze instelling niet van jongs af aan aangeleerd hebt en er eventueel een fysiologische aanleg voor hebt. Het gaat ook in tegen natuurlijke levensbehoeften.
En vervolgens? Onverschilligheid? Lusteloosheid?
Ja, maar dat moet dus geen probleem zijn.quote:
Als je gedachten een probleem maken van iets dan is die gedachten juist het probleem.
[ Bericht 33% gewijzigd door Mediterraan op 05-07-2018 14:22:55 ]
Wel gaan bekijken vanuit je eigen positie. Als een gedachten voor jouw een probleem veroorzaakt dan zal het aan jou getoond worden door bijvoorbeeld je gevoel (emotie). In het moment wat jij dus zal ervaren als een probleem zal de gedachten dat het geen probleem MOET zijn weer een nieuw probleem veroorzaken, waarom? Omdat je dat moment wel als probleem ervaart.quote:
[..]
Ja, maar dat moet dus geen probleem zijn.
Reacties (zowel fysiek als mentaal) worden veelal niet door het zelfreflecterende bewustzijn opgeroepen, laat staan dat er bewust voor gekozen wordt. Dit leidt tot de conclusie dat gedachten net als aangeleerde fysieke handelingen en andere gewoonten, onbewust opgeroepen worden door gebeurtenissen/situaties, alsof het een reflex is of een automatisme (net als niet hoeven nadenken over de stappen die je zet tijdens het lopen). Afhankelijk van cognitieve verbindingen dus. Over het algemeen kun je stellen, hoe ouder je bent (vanaf 25) -> hoe minder snel en goed je nieuwe dingen kunt leren. Je capaciteit tot adaptatie neemt af. "Vrije" keuze of zelfreflectie hebben hier amper tot geen invloed op, net zoals een slechthorende niet beter gaat horen door daar simpelweg voor te kiezen (het willen).quote:
[..]
Je bent nooit te oud om te leren toch? Maar als jij al in de gedachten gelooft dat het onmogelijk is dan zal je wel gelijk hebben voor jezelf en kan je niet open staan omdat je gevangen zit in die gedachten dat het onmogelijk is.
Inderdaad, en omdat een gewoonten altijd onbewust is kan een gebeurtenis een trigger zijn voor een fysiek/emotionele en mentale reactie. Door dat die reactie er is kan je wat eerst onbewust was, er bewust van gaan worden welke gedachten er zijn waar vervolgens het fysieke lichaam op heeft gereageerd en dat kan ervaren worden als een probleem wat veroorzaakt wordt door een gedachten. En dat het heel moeilijk kan zijn om van een gewoonten af te komen dat begrijp ikquote:
[..]
Reacties (zowel fysiek als mentaal) worden veelal niet door het zelfreflecterende bewustzijn opgeroepen, laat staan dat er bewust voor gekozen wordt. Dit leidt tot de conclusie dat gedachten net als aangeleerde fysieke handelingen en andere gewoonten, onbewust opgeroepen worden door gebeurtenissen/situaties, alsof het een reflex is of een automatisme (net als niet hoeven nadenken over de stappen die je zet tijdens het lopen). Afhankelijk van cognitieve verbindingen dus.
maar onmogelijk is het niet.
Als je nergens een probleem van maakt heb je geen motivatie om een goed leven te leiden.
Niet gedoucht? Geen probleem, ik ga er niet dood van. Anderen vinden mij stinken? Geen probleem, ik kan leven zonder anderen. Roken? Geen probleem, longkanker is zo slecht nog niet.
Evolutionair gezien moesten we elke dag strijden om te overleven. Daar komt waarschijnlijke die innerlijke 'problem-solving' machine van het brein vandaan, het brein zoekt zelf graag problemen op om ze op te lossen en zo kansen op overleven en voortplanten te vergroten.
Een gevoel van voldoening, alles is goed, is iets dat je moet verdienen. Als je een groot deel van de dag een staat van voldoening ervaart gebeurt er niks meer. Maar de meeste mensen kunnen die staat van voldoening niet bereiken zonder actie te ondernemen.
Het is een paradox, de paradox van acceptatie. Aan de ene kant wil je zo gelukkig mogelijk zijn en je zo lang mogelijk goed voelen, aan de andere kant heb je de innerlijke drang om actie te ondernemen om iets te bereiken of krijgen.
De conclusie is denk ik: geniet van de route naar het doel. Een gigantisch cliché maar een waarheid als een koe. Je moet kunnen genieten van het moment terwijl je streeft naar je doelen en je niet teveel laten afleiden door negativiteit. Je kunt beter in een positieve staat streven dan in een negatieve staat.
Niet gedoucht? Geen probleem, ik ga er niet dood van. Anderen vinden mij stinken? Geen probleem, ik kan leven zonder anderen. Roken? Geen probleem, longkanker is zo slecht nog niet.
Evolutionair gezien moesten we elke dag strijden om te overleven. Daar komt waarschijnlijke die innerlijke 'problem-solving' machine van het brein vandaan, het brein zoekt zelf graag problemen op om ze op te lossen en zo kansen op overleven en voortplanten te vergroten.
Een gevoel van voldoening, alles is goed, is iets dat je moet verdienen. Als je een groot deel van de dag een staat van voldoening ervaart gebeurt er niks meer. Maar de meeste mensen kunnen die staat van voldoening niet bereiken zonder actie te ondernemen.
Het is een paradox, de paradox van acceptatie. Aan de ene kant wil je zo gelukkig mogelijk zijn en je zo lang mogelijk goed voelen, aan de andere kant heb je de innerlijke drang om actie te ondernemen om iets te bereiken of krijgen.
De conclusie is denk ik: geniet van de route naar het doel. Een gigantisch cliché maar een waarheid als een koe. Je moet kunnen genieten van het moment terwijl je streeft naar je doelen en je niet teveel laten afleiden door negativiteit. Je kunt beter in een positieve staat streven dan in een negatieve staat.
Dus om een goed leven te kunnen leiden moet je ergens een probleem van maken?quote:
Als je nergens een probleem van maakt heb je geen motivatie om een goed leven te leiden.
Ik begrijp dat het theoretisch niet onmogelijk is, maar wel hoogst onwaarschijnlijk, ook omdat de samenleving niet hetzelfde streven/ideaal deelt.quote:
[..]
Inderdaad, en omdat een gewoonten altijd onbewust is kan een gebeurtenis een trigger zijn voor een fysiek/emotionele en mentale reactie. Door dat die reactie er is kan je wat eerst onbewust was, er bewust van gaan worden welke gedachten er zijn waar vervolgens het fysieke lichaam op heeft gereageerd en dat kan ervaren worden als een probleem wat veroorzaakt wordt door een gedachten. En dat het heel moeilijk kan zijn om van een gewoonten af te komen dat begrijp ik
maar onmogelijk is het niet.
Het gaat hierbij ook niet om anderen te veranderen want dat zal je toch nooit lukken. Het is alleen maar mogelijk om je zelf te veranderen in datgene wat als problematisch wordt ervaren en dus niet werkt voor je, dat is waar het om gaat.quote:Op donderdag 5 juli 2018 22:54 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
Ik begrijp dat het theoretisch niet onmogelijk is, maar wel hoogst onwaarschijnlijk, ook omdat de samenleving niet hetzelfde streven/ideaal deelt.
En wat nu, als die innerlijke drang om actie te ondernemen iets is dat in principe vanzelf gaat, zonder dat er mentale probleemmaakprocessen voor nodig zijn alvorens dat gebeurt?quote:
Een gevoel van voldoening, alles is goed, is iets dat je moet verdienen. Als je een groot deel van de dag een staat van voldoening ervaart gebeurt er niks meer. Maar de meeste mensen kunnen die staat van voldoening niet bereiken zonder actie te ondernemen.
Het is een paradox, de paradox van acceptatie. Aan de ene kant wil je zo gelukkig mogelijk zijn en je zo lang mogelijk goed voelen, aan de andere kant heb je de innerlijke drang om actie te ondernemen om iets te bereiken of krijgen
Neem het voorbeeld van jezelf douchen. In principe zal de drang tot je lichaam goed verzorgen en fris houden, een volledig natuurlijke drang zijn, tenzij je depressief bent en het vanuit die depressie je niets meer kan schelen. In dat geval is er sprake van apathie, gebrek aan energie, dis-connection met je medemens enzovoorts. Zal dat ook zo gelden in een verder gezonde staat van zijn? Je gaat het zelf namelijk ook ruiken, en de drang daar wat aan te doen, volgt dan in principe volledig vanzelf. Geldt dat niet ook voor de 'grotere' dingen?
Vraag daarin is, is het echt nodig er eerst een probleem van te maken, voor er actie volgt?
In principe gaat zo veel van ons handelen heel natuurlijk en vanzelf, zonder dat we er ons eerst druk om moeten maken.
Eens kijken
Nou, dat waag ik te betwijfelen. Misschien gaat er een tijdje 'ont-leren' van je oude, vertrouwde maar aangeleerde waarde-toekennende denk- en voelsysteem aan vooraf, maar dat hoeft er zeker niet met de paplepel ingegoten te zijn. Sterker nog, waarschijnlijk kan het een veel rijpere en gegrondere basis hebben als er een zeker opgedaan inzicht aan ten grondslag ligt.quote:
Praktisch onmogelijk als je deze instelling niet van jongs af aan aangeleerd hebt en er eventueel een fysiologische aanleg voor hebt. Het gaat ook in tegen natuurlijke levensbehoeften.
En vervolgens? Onverschilligheid? Lusteloosheid?
En dat zijn mooie antwoorden op m'n vragen 'wat roept dat in je op?': de angst dat er dan onverschilligheid zal resten, of zelfs lusteloosheid.
Is dat wel noodzakelijkerwijze zo?
Wat is er mis trouwens met onverschilligheid?
Eens kijken
Ik heb geen idee wat of welke dat is.quote:
Is dit van het boek how not to give a fuck
Probeer de neiging dingen in vakjes onder te brengen eens los te laten. Daag jezelf eens uit.
Zo doen we vaak dingen zo makkelijk van de hand: we herinneren ons iets vaags wat erop lijkt, stoppen het in dat hokje, en hoppa klaar, niet meer naar omkijken. Geef jezelf eens echt aan vragen over.
Eens kijken
Ik vind het eerder stoïcijns.quote:
Beetje nihilistisch wel maar op zich geen slechte levenswijze.
In ieder geval, het zijn juist de pieken en dalen die een leven kleur geven. Hoewel het soms overweldigend kan zijn, heb je in ieder geval het gevoel dat je hebt geleefd. Wij hebben een verfijnde cognitie waarmee we dat kunnen voelen: intens geluk, maar ook intens verdriet. Maak daar gebruik van en verken de uithoeken van je ziel, zou ik zeggen.
Eens met betrekking tot het ervaren van je emoties, ook intens verdriet of woede zijn het waard om te ervaren. De truuk is misschien om ze daadwerkelijk te ervaren maar je zelf er niet op stuk te bijten of er in te blijven zeg maar. Uiteindelijk probeer ik te leven met de instelling dat ik niet de bitch ben van mijn emoties.quote:
[..]
Ik vind het eerder stoïcijns.
In ieder geval, het zijn juist de pieken en dalen die een leven kleur geven. Hoewel het soms overweldigend kan zijn, heb je in ieder geval het gevoel dat je hebt geleefd. Wij hebben een verfijnde cognitie waarmee we dat kunnen voelen: intens geluk, maar ook intens verdriet. Maak daar gebruik van en verken de uithoeken van je ziel, zou ik zeggen.
Of ik het eens ben met je uitleg van stoïcijns is een tweede maar daar gaat het topic niet over
.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Er moet inderdaad wel een balans zijn.quote:
[..]
Eens met betrekking tot het ervaren van je emoties, ook intens verdriet of woede zijn het waard om te ervaren. De truuk is misschien om ze daadwerkelijk te ervaren maar je zelf er niet op stuk te bijten of er in te blijven zeg maar. Uiteindelijk probeer ik te leven met de instelling dat ik niet de bitch ben van mijn emoties.
Of ik het eens ben met je uitleg van stoïcijns is een tweede maar daar gaat het topic niet over
Alles kapot relativeren, maakt je een slaaf van je ratio. Het andere uiterste maakt je een slaaf van je impulsen. Je ziet het vaak bij verschillende persoonlijkheidsstoornissen: OCPD'ers die overmatig piekeren en borderliners die hun emoties niet onder controle kunnen houden.En volgens mij heeft nihilisme meer te maken met het gebrek aan waarden en stoïcijnse met het gebrek aan fucks given (gaat dus meer om je houding). Maar correct me if I'm wrong.
Ja, maar je leeft niet in een vacuüm.quote:
[..]
Het gaat hierbij ook niet om anderen te veranderen want dat zal je toch nooit lukken. Het is alleen maar mogelijk om je zelf te veranderen in datgene wat als problematisch wordt ervaren en dus niet werkt voor je, dat is waar het om gaat.
Mensen hebben al moeite met het stoppen met de meest onnodige, onnozele gewoontes, laat staan dat ze angst-gerelateerde associaties, gedragingen en gewoontes zomaar even afleren. Inderdaad, nervositeit, stress, onzekerheid, schaamte, vermijding, paniek, zorgen... ze zijn aan vormen van angst gekoppeld, één van de meest regerende en fysiologisch sterkste emoties.quote:
[..]
Nou, dat waag ik te betwijfelen. Misschien gaat er een tijdje 'ont-leren' van je oude, vertrouwde maar aangeleerde waarde-toekennende denk- en voelsysteem aan vooraf, maar dat hoeft er zeker niet met de paplepel ingegoten te zijn. Sterker nog, waarschijnlijk kan het een veel rijpere en gegrondere basis hebben als er een zeker opgedaan inzicht aan ten grondslag ligt.
En dat zijn mooie antwoorden op m'n vragen 'wat roept dat in je op?': de angst dat er dan onverschilligheid zal resten, of zelfs lusteloosheid.
Is dat wel noodzakelijkerwijze zo?
Wat is er mis trouwens met onverschilligheid?
[ Bericht 0% gewijzigd door Cockwhale op 06-07-2018 19:56:17 ]
Wie heeft het hier over leven in een vacuüm? Je leeft gewoon je leven in deze wereld/maatschappij waarbij je wellicht op een wat vriendelijke manier met je zelf en daardoor ook met anderen om kan gaan omdat de gedachten dan niet meer zo vijandig zijn.quote:
[..]
Ja, maar je leeft niet in een vacuüm.
Herken je dat ook dat je hoofd vol zit met problematische gedachten waar je maar niet uit komt en rondjes blijft rijden? Het is alsof je in een vacuüm leeft.
[ Bericht 10% gewijzigd door rexxo op 06-07-2018 20:24:38 ]
En wat nu als de wortel van dat alles berust op een verkeerd idee over jezelf? Dan kan het eenvoudigweg worden opgelost door dat verkeerde idee los te laten. Dat trekt de angel eruit waar alle neurose op is gestoeld.quote:
Mensen hebben al moeite met het stoppen met de meest onnodige, onnozele gewoontes, laat staan dat ze angst-gerelateerde associaties, gedragingen en gewoontes zomaar even afleren. Inderdaad, nervositeit, stress, onzekerheid, schaamte, vermijding, paniek, zorgen... ze zijn aan vormen van angst gekoppeld, één van de meest regerende en fysiologisch sterkste emoties.
Ik durf de stelling aan dat het gehele bouwwerk van angst is gebaseerd op een valselijk innerlijk ik-concept dat almaar verdedigd moet worden en de kern vormt al die zaken die jij noemt.
Eens kijken
Je kunt heel veel stellen. Ik stel de empirie boven overtuigingen. Argumenten wil ik zien; argumenten die toepassing hebben op de empirie.quote:
[..]
En wat nu als de wortel van dat alles berust op een verkeerd idee over jezelf? Dan kan het eenvoudigweg worden opgelost door dat verkeerde idee los te laten. Dat trekt de angel eruit waar alle neurose op is gestoeld.
Ik durf de stelling aan dat het gehele bouwwerk van angst is gebaseerd op een valselijk innerlijk ik-concept dat almaar verdedigd moet worden en de kern vormt al die zaken die jij noemt.
Ik denk ook dat alles in principe vanzelf gaat. Daar komt het boeddhistische idee van 'unwilled action' vandaan.quote:
[..]
En wat nu, als die innerlijke drang om actie te ondernemen iets is dat in principe vanzelf gaat, zonder dat er mentale probleemmaakprocessen voor nodig zijn alvorens dat gebeurt?
Neem het voorbeeld van jezelf douchen. In principe zal de drang tot je lichaam goed verzorgen en fris houden, een volledig natuurlijke drang zijn, tenzij je depressief bent en het vanuit die depressie je niets meer kan schelen. In dat geval is er sprake van apathie, gebrek aan energie, dis-connection met je medemens enzovoorts. Zal dat ook zo gelden in een verder gezonde staat van zijn? Je gaat het zelf namelijk ook ruiken, en de drang daar wat aan te doen, volgt dan in principe volledig vanzelf. Geldt dat niet ook voor de 'grotere' dingen?
Vraag daarin is, is het echt nodig er eerst een probleem van te maken, voor er actie volgt?
In principe gaat zo veel van ons handelen heel natuurlijk en vanzelf, zonder dat we er ons eerst druk om moeten maken.
Vergelijk het met bladeren die van een boom vallen: de bladeren vallen zoals ze vallen, zonder erover na te denken en zonder iets te willen.
Vergelijk het met het gedrag van dieren als katten en honden: ze doen wat ze doen, op impuls en instinct. Ze hebben wel bewustzijn maar ze wegen hun acties niet af.
Wij mensen denken dat we in controle zijn, we kunnen plannen en de uitkomst van acties voorspellen en we denken daarmee ons lot te kunnen bepalen. Niets is minder waar, het brein is een biochemische machine bestaande uit 100 miljard neuronen en nog meer synapsen. Wij zijn ons niet bewust van de hypercomplexe processen in het brein die onze gedachtes, emoties en impulsen veroorzaken.
Het brein werkt volautomatisch. Wij zijn feitelijk de onbewogen waarnemers van de inhoud van ons bewustzijn, de inhoud van ons bewustzijn wordt bepaald door processen die wij niet onder controle hebben.
De beste manier van leven is denk ik 'go with the flow'. Vaar op je intuïtie, doe wat goed voelt, net zoals katten en honden. Beoordeel jezelf niet, probeer los te laten.
Laat de obsessie het leven te manipuleren los en zwem met de stroom mee, geniet van de rit zolang het kan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 07-07-2018 12:25:16 ]
En wat nu als het empirisch bewijs juist gecreëerd wordt door je overtuiging?quote:
[..]
Je kunt heel veel stellen. Ik stel de empirie boven overtuigingen. Argumenten wil ik zien; argumenten die toepassing hebben op de empirie.
Zoals bijvoorbeeld het emperisch bewijs dat jij bestaat in die vorm van ik ben ....., en vul dan zelf maar in. Dat ik is gecreëerd door je geloof/overtuiging in de gedachten die je heb. Want wie ben jij als je die gedachten niet zou hebben? Bestaat dat ik dan?
Wat ik met het 'ik' bedoel is alles waar jij en datzelfde geldt voor iedereen, zich mee heeft geïdentificeerd.quote:
Ligt eraan wat je onder 'ik' verstaat. Ik snap verder de relevantie van dit voorbeeld niet.
Zoals ik het begrijp met wat jij zegt is, dat empirisch bewijs voor jou belangrijker is dan een overtuiging omdat het bewijs dan waarschijnlijk gebaseerd is op je eigen ervaringen/gevoelsbeleving.
Zou dat empirisch bewijs van hoe jij jezelf ervaart in wie je bent, dat waar jij jezelf dus mee hebt geïdentificeerd, juist veroorzaakt worden omdat je een overtuiging hebt met als gevolg daarvan dat je met een overtuiging je eigen empirisch bewijs hebt gecreëerd.
Met andere woorden het geloven in jezelf in wie je bent. Zonder geloof/overtuiging is er geen ik dus waar is dan het belangrijke empirisch bewijs gebleven dat het ik bestaat als er niet in gelooft wordt?
Wat ik dus bedoel te zeggen is dat empirisch bewijs alleen maar kan bestaan door overtuigingen waardoor de overtuigingen die een mens kan hebben heel belangrijk worden zowel in het positieve als in het negatieve.
Eigenlijk is de indruk die ik kreeg dat jij empirie en een overtuiging apart ziet van elkaar en dat ze niets met elkaar te maken hebben.
Terwijl ik het zo zie dat het één niet zonder de ander kan bestaan.
Hakuna matata.
om daarna de rotzooi op te ruimen die je liet liggen
"Scientists are actually preoccupied with accomplishment. So they are focused on whether they can do something. They never stop to ask if they should do something."
- Ian Malcolm
- Ian Malcolm
Al zou het insectendieet niet eens zo'n slechte oplossing zijn, zit vol proteine
"Scientists are actually preoccupied with accomplishment. So they are focused on whether they can do something. They never stop to ask if they should do something."
- Ian Malcolm
- Ian Malcolm
|
|
