Op zondag 1 juli 2018 11:57 schreef Jongen91 het volgende:Hoi,
Ik schrijf hier even wat van me af en vraag ook om advies.
Ik kom uit een zwaar kerkelijk gezin en ben nu 26 jaar, ik woon al 4 jaar op mezelf vanwege de sfeer thuis.
Na een superleuke schooltijd op vmbo tl, moest ik naar het MBO. Ik was toen 16 jaar. Ik wilde zeer graag naar het Grafisch lyceum Rotterdam voor de opleiding audiovisueel vormgever of mediaredacteur, dit mocht niet van mijn ouders omdat ik uit een Christelijk gezin kwam. Ik was stiekem naar de opendag toen geweest en het was gewoon echt de school die ik wilde.
Mijn ouders waren erachtergekomen dat ik daarheen was gegaan. Van hun moest ik perse naar het Da Vinci College te Gorinchem voor de opleiding Bedrijfsadministrateur.
Na de zomervakantie van 2008 begon het gedoe al, ik ging noodgedwongen naar die school en begon met het volgen van de lessen. Ik was al snel het pispaaltje van de klas en werd zwaar gepest door klasgenoten omdat ik anders was. Ik werkte namelijk als enige met een laptop in de klas i.v.m. mijn handschrift. (Deze moest ik aanschaffen op advies van de VMBO-school). Ik ging met veel tegenzin naar school,ik had vluchtgedrag gekregen ik ging de Studentenraad in zodat ik niet continu tussen de pesters zat, de school deed er weinig aan. Ik werd voor lelijk enz uitgemaakt. Mijn ouders werden vaak gebeld door een zogenaamde leerplichtambtenaar dat ik niet op school zat, dit waren dus mijn klasgenoten die dat deden. Aan het eind van het jaar kreeg ik het advies van mijn mentor om van MBO 4 naar MBO 2 te gaan daar zou ik het rustiger hebben en minder gepest worden.
Nadat ik op MBO 2 terecht kwam brak echt de hel los, ik zat tussen veel buitenlanders (waar ik opzich geen problemen mee had), maar deze waren het ergste. Ik werd bedreigd en ze probeerden ook mijn tas met laptop en al naar beneden te gooien. De opleiding was voor mij veel te makkelijk en had echt geen motivatie meer om te gaan leren door dit alles.
Op een gegeven moment had ik een gesprek met de locatie-manager en barstte ik in huilen uit, ik kon het gewoon niet meer aan. Nadat ik was doorverwezen naar de zorgcoördinator moest ik van de zorgcoördinator een Wajong uitkering aanvragen omdat ik met een laptop in de klas werkte en ze daardoor mij meer tijd konden geven voor de toetsen,ik moest dat wel snel doen in 2009 want in 2010 zou ik er geen recht meer op hebben.
Uiteindelijk had ik de Wajong uitkering toegekend gekregen, ik had het met veel tegenzin geaccepteerd. Ik had mijn studie afgerond en begon met het zoeken naar werk. Ik durfde door dit alles niet meer te studeren.
Ik moest na mijn opleiding mij melden bij het UWV, ze boden mij een Jobcoach aan om me te helpen met het zoeken naar een baan.
Na lang zoeken en meer dan 250 sollicitatiebrieven had ik een baan. Ik kon werken bij een bedrijf in Lingewaal dat was in september 2011.
Ik begon daar met werken, mijn functie was de administratie; dit ging mij goed af. Het grote nadeel was wel dat er met MS-dos gewerkt werd als factureringsprogramma. Er werd gerookt op kantoor,ik rookte zelf niet en durfde er niks van te zeggen. Verder vertelde hij mij bij het tekenen van het contract dat ik op loondispensatie moest gaan werken dus kreeg 50% loon en 50% Wajong. Ik accepteerde dat maar want ja ik had al het idee toch niks waard meer te zijn.
In 2012 moest ik op advies van mijn werkgever ook een aanhanger rijbewijs halen deze moest ik voorschieten en zou hij mij later terug betalen.
Verder werden er ook stiekemwapens enz verkocht, dit maakte mij best bang. Ik moest ook weleens buksen halen bij klanten die hij dan repareerde, ook gasflessen en formaline moest ik vaak wegbrengen en ophalen in een gesloten bestelwagen zo'n 20-25 stuks stonden er dan in. Soms lekte de formaline weleens en had ik traanogen en last van m'n luchtwegen.
Ik had in 2014 mijn vaste contract getekend, ik moest wel want ander werk was in die tijd nog lastig te vinden.
In 2015 nog regelmatig gevraagd voor het geld van mijn aanhanger rijbewijs, dat was meer dan 1000 euro. Toen was hij ook over gegaan naar een nieuw administratie-programma en daar wist ikzelf al veel vanaf.
In 2017 was ik voor het eerst in 5 jaar 3 dagen ziek in mei. Ik was iemand die veel werkte en weinig dagen opnam. Toen ging ik eens naar mijn contract kijken want die loondispensatie liep telkens nog door. Ik zag toen dat die liep tot januari 2016.
Ik ging bellen met het UWV hoe dat dit kon? Ik werd even later teruggebeld door de arbeidsdeskundige dat deze loondispensatie was verlengt tot 2021. Ik zei: Fijn dat ik dat weet!
Ik ben me gaan verdiepen in de regelgeving en wat blijkt, de arbeidsdeskundige moest met mij in gesprek gaan en kijken hoe ik mijn werk deed en mocht dan pas verlengen, dit was nooit gebeurd.
Toen ben ik gigantisch gaan twijfelen aan mezelf, wat wil ik nu ben ik nou echt zoveel minder dan andere mensen? Nadat ik weer op het werk begonnen was na 3 dagen ziek te zijn geweest. Ik vroeg een paar dagen later aan mijn werkgever waarom hij die loondispensatie had verlengt. Hij zei letterlijk 'je kan toch niks', ik reed zeer veel op de weg en had nooit schade gereden,ik zorgde ook voor meer verkoop en dat er nieuwe leveranciers op gesprek kwamen,ik lag contacten op beurzen, waar ik alleen heen moest zonder mijn baas. Dus ik kon niks? Toen vroeg ik aan klanten en leveranciers of ik echt zoveel minder was dan een ander,hun stonden versteld van mijn situatie dat ik eigenlijk maar werkte voor 4,70 per uur als 25-jarige en ze vonden mij zelfs beter dan mijn baas.
Ik was toen maar gaan zoeken naar ander werk. ik dacht de zorg past wel bij mij. Na een aantal gesprekken was ik aangenomen voor een BBL werkplek en ook aangenomen voor een bijbaan in het ziekenhuis.
Nu moest ik mijn werkgever nog inlichten dat ik ging stoppen,maar wilde eigenlijk per direct van die loondispensatie af want ik kwam erachter dat hij gigantisch misbruik maakte van mij.Ik belde met het UWV en de arbeidsdeskundige kwam op mijn werk. Mijn baas kon hem en ik had hem nog nooit gezien. Nadat ik het gesprek begon zei mijn baas dat ik toch niet goed presteerde ik zei 'kom maar met bewijzen'! Deze had hij niet. De arbeidsdeskundige erkende dat het toekennen van de loondispensatie fout was gegaan. Ik vroeg wanneer had dat gesprek plaatsgevonden? '27 december 2015, toen was jij net rijden zei je werkgever'. Dat klopt dus niet want ik was toen met een groep vrienden op vakantie.
Ik had gelukkig zijn telefoonnummer gekregen dus ik belde hem aan het einde van de dag op. Ik bedankte hem voor het gesprek en ook dat hij eerlijk was dat het niet netjes was verlopen, dit bevestigde hij. Hij wist niet dat ik dat gesprek had opgenomen, ik vroeg hem om mij een verslag te sturen en ook de bevestiging dat het allemaal niet volgens de regels was verlopen. Dit weigerde hij te doen want dat doet hij namelijk nooit. Dit heeft me het meest zeer gedaan. Ik ben dus geen mens maar een nummer! Bovendien zit hij dus op de stoel naast de werkgever en niet op neutraal gebied.
Ik had nooit een overzicht gekregen van mijn tegoeden van vrije dagen de jaren dat ik er werkte. Ik had uitgerekend dat ik over de 6 jaar nog 60 vrije dagen had inclusief tijd voor tijd uren.
Ik ging mijn ontslagbrief schrijven, ik vermelde erin alles wat me dwars zat. Hij gaf aan zich nergens in te vinden en wilde uiteindelijk maar net 1000 euro betalen van mijn aanhanger-rijbewijs, terwijl die mij 1800 had gekost. En de tijd voor tijd en vrije dagen wilde hij er maar 5 van uitbetalen. Ik had hierdoor noodgedwongen een advocaat in de arm genomen, die had nog nooit in zijn loopbaan zoiets raars meegemaakt.
Uiteindelijk betaalde mijn werkgever mijn volledige aanhanger rijbewijs en maar 5 vakantiedagen. We hadden een rechtzaak kunnen maken tegen het UWV die ik met zekerheid zou kunnen winnen maar dan waren we een aantal jaar verder.
Ik was begonnen met het werken in de zorg,ik voelde me nog best onzeker. Na 2,5 week moest ik alles al kunnen mensen wassen, aankleden, gebreken constateren enz. Mijn werkbegeleider zag ik zo'n 2 keer per maand. Ik vond het wassen van de mensen doodeng. Misschien ook doordat ik op m'n 12e misbruikt ben geweest?
In januari kreeg ik door dat ik moest stoppen, ik was te lief voor de mensen werd er gezegd en de begeleiding die nodig was konden ze niet bieden.Ik gaf dit ook door aan het UWV en werd kort erna weer gebeld door de arbeidsdeskundige dat die dit allang verwacht had. (Dit had me echt het meeste pijn gedaan)
Ik werk nu helaas alleen maar als flex werker en kan niet aan een administratieve baan komen omdat ze bijna overal MBO 4 vragen en ik dat niveau wel bezit maar niet het papiertje heb. Ik heb verschillende assessments al gemaakt waarin duidelijk naar voren komt dat mijn niveau MBO 4/HBO is. Ik heb er nu wel de motivatie voor om te gaan studeren, voor ICT sta ik ook open dat lijkt me ook uitdagend om websites te maken en mensen te helpen op ICT gebied. Maar bedrijven bieden daarin geen opleidingsmogelijkheden terwijl er wel veel tekorten in zijn.
Ik hoop komend schooljaar weer voltijd te gaan studeren met een sprint opleiding tot Junior Assistent-Accountant in 1 jaar, ik zie er wel tegenop omdat ik erg bang ben om weer gepest te worden en mijn Engels ver is weggezakt. Ik zit nu wel bij een psycholoog heb er al 4 gesprekken gehad maar merk weinig verbetering.
Ik baal er nu ook enorm van dat ik op mijn 16e niet voor mezelf ben opgenomen en dat ik op mijn 19e ook niet heb doorgeleerd.
Hebben jullie tips hoe ik hiermee kan omgaan?