[Achtste Finale @ 30/06/18 - 16:00] Frankrijk - Argentinië #5: Kools

Niemand geloofde er nog in na een schandelijke nederlaag tegen Kroatië, maar Argentinië staat er toch. De rollercoaster van emoties leidde ons naar een goal van Marcos Rojo die vanuit een voorzet van Mercado op het nippertje briljant binnenschoot. Argentinië en Sint-Petersburg stonden in vuur en vlam. Sampaoli door het lint, Maradona in zijn eigen wereldje, het publiek dansend op de banken; dat is wat voetbal met mensen kan doen. Is er iets mooiers te verzinnen dan voetbal?

De groepsfase begon voor Argentinië met een thuiswedstrijd tegen IJsland. We weten dat Argentinië op het nippertje het WK haalde met erbarmelijk spel, we weten dat IJsland stug en extreem georganiseerd is. Het zette zich door in het Spartak-stadion. Van balans in het elftal was geen sprake, zeker zonder Ever Banega als middenvelder. Iedereen speelde de bal naar Messi, maar hij wist het antwoord ook niet. Agüero op een gegeven moment wel, hij schoot na een lage voorzet zonder na te denken knalhard binnen. De problemen verdwenen voor Argentinië niet; achterin kwam na een scrimmage de 1-1 op het bord. Het spelbeeld bleef in de tweede helft hetzelfde; Messi had de uitgelezen kans om via een strafschop Argentinië te bevrijden, maar deed het niet. Messi is geen briljante jongen vanaf 11 meter, dus vraag je je af waarom Agüero dat niet deed. Het WK begon dus met een kater voor Argentinië.

Meteen stond de druk op Argentinië - Kroatië. Los zand tegenover een op papier sterk elftal wat in de praktijk nog vaak wilde teleurstellen. De eerste helft had kansen over en weer; nerveus spel voerde boventoon, soms met vervelende overtredingen. In de tweede helft barstte de ellende voor Sampaoli en zijn mannen los. Caballero blunderde waarna Rebic briljant raak schoot. Argentinië reageerde met pressie, maar kon het niet omzetten in kansen. Modric schoot in de 80e minuut hard de 0-2 binnen waarna Jeckyll en Hyde ontstond. Een 0-3 was een logisch gevolg. Geen verdediging, geen organisatie, niets.

Sampaoli werd door de pers aangevallen, maar ook door zijn eigen selectie. Verschillende media berichtten dat de spelers klaar waren met Sampaoli en hij zelfs niet langer de opstellingen zouden bepalen. Ondertussen werden krantenpagina's volgeschreven door zure oude zielen over Sampaoli; hij zou te obsessief zijn, is te weinig sociaal, past zich niet aan aan de kwaliteiten van zijn selectie, hij heeft plakplaatjes, hij is een luchtfietser, hij gebruikt teveel systemen. Nee, de Valentijn Driessens en Henk Hoijtinks van deze wereld zijn geen fan van de Bielsa-leerschool.

Vooraf Nigeria - Argentinië was er een vraag: speelt Agüero? Zo niet, dan bepaalt Sampaoli nog de opstelling. Dat bleek ook. Higuain speelde en ook Ever Banega startte in de basis. Het was een onwennige wedstrijd, zeer onwennig. Tot Banega een fantastische lange bal gaf op Messi. Leo toverde; nam aan met zijn bovenbeen, toucheerde de bal met zijn linker, liep wat vooruit en schoot met zijn rechterbeen onverbiddelijk raak. Messi deed nu ook mee op het WK. Niet veel later schoot hij vanuit een vrije trap op de paal.

Na rust kreeg Argentinië een penalty tegen; de toch al zo verschrikkelijk spelende Mascherano maakte een overtreding waardoor Moses vanuit een penalty 1-1 maakte. Nigeria kreeg kansen, Argentinië kreeg kansen, Sampaoli wisselde, maar toen brak de 86e minuut aan. De slotsom: Argentinië is door, Sampaoli ademt weer. Kan het losse zand weer tot een geheel worden gebracht.



Frankrijk is als groepswinnaar door, maar vraagtekens nemen de overhand. Die vraagtekens begonnen al in de voorbereiding. Tot ieders verrassing koos Deschamps voor Pavard en Hernandez als backs, dus niet Mendy en Sidibé. Er valt wat voor te zeggen dat de vorm niet briljant is. Mensen buigen zich ook gewillig over het vraagstuk 'middenveld'. Kanté en Pogba zijn nobrainers, maar er wordt getwijfeld aan de derde. Deschamps kiest de ene keer voor Tolisso, dan voor Matuidi. Mensen zien liever Tolisso of zelfs een variant met Griezmann, Giroud, Mbappé en Dembele.

Deschamps koos tegen Australië voor Lloris, Pavard, Varane, Umtiti, Hernandez; Tolisso, Kanté, Pogba; Dembele, Mbappe en Griezmann. Het spel verliep steeds uiterst moeizaam. Mbappé was alleen gevaarlijk in de eerste helft. Heel Frankrijk ontbrak het aan branie en inzicht om het georganiseerde Australië kapot te spelen. Een penalty van Griezmann was in de tweede helft nodig om de ban te breken. Daarna was Umtiti zo dom om hands te maken; 1-1. Tenslotte besloot Australië in eigen doel te scoren, dus won Frankrijk met 2-1.

Tussendoor speelde Frankrijk met het B-team tegen Spartak U19; het won met slechts 3-2. Dat is nogal gênant. Tegen Peru werd met Matuidi als versteviging verbetering aangebracht in het spel. Bij balverlies waren ze steeds snel georganiseerd en er werden kansen gecreëerd. Mbappé schoot dan ook 1-0 binnen. In de tweede helft kreeg Peru genoeg kansen maar ze konden niet afdrukken. Frankrijk verzekerde zich van de achtste finales waardoor ze tegen Denemarken een salonremise konden spelen. Tussendoor ging Frankrijk op herkansing tegen Spartak U19 en won het dit keer met 11-0.

Wat voor Frankrijk gaan we zien tegen Argentinië? Lef? Angst? Reactie? Op voorhand lijkt het logisch als Deschamps vanuit de organisatie gaat spelen, wacht tot de grote fouten van de Argentijnen en zo de zege probeert binnen te halen. Zal het in de praktijk anders zijn? Discuss!